Wanneer Is Een Cache Een Goede Cache

[de-fam]

Dit draadje begint weer een mooie wending te krijgen

 

Ook wij doen de caches het liefst zonder hulplijntjes, en komen wanneer het gebied en de cache zeer de moeite waard is graag terug.

4 jaar geleden hebben wij de schitterende multie "De Heksen van de Grebbenberg gedaan GCR4HB, een zeer lastige multie in een prachtgebied.

Om deze cache tot een goed einde te brengen zijn wij 3 keer terug geweest en hebben door de mix van bos, bergen en loopgraven daar gigantisch van genoten, evenzo van het verhaal.

Ook op meerdere caches zijn wij terug gekomen en zeker als ze de moeite waard zijn.

[Diederikus]

 

 

 

Dat not-found mannetje geeft inderdaad een verkeerd beeld. Waarom zo boos ? Eentje met een blauw oog zou misschien beter passen of zo'n dizzy geslagen boxer.

 

Je frustraties botvieren op een emoticon door deze een blauw oog te meppen en zijn tanden één voor één te verwijderen.... Tis me wat hoor... haha

 

 

Ik wilde hier een voorbeeld plaatsen, maar ik heb geen recht om afbeeldingen te posten. Vreemd. Dan maar een linkje

 

Ja, die drukt het gevoel precies uit!

[topzoekertje]

 

Er zijn puzzels die je alleen maar op kunt lossen met een hulplijn en dan vaak alleen maar die van de CO, omdat niemand de gedachtenkronkels van de CO kan volgen.

Genieten is bij ons wel het allerbelangrijkste en lekker buiten bezig zijn.

Dat is ook een beetje mijn instelling. En 4 of 5 sterren multi doe ik persé niet. Daarvan heb ik het idee dat de CO's helemaal niet willen dat de cache gevonden wordt aangezien ze het ons zo moeilijk maken (oh ja, uitdaging, heet dat). Ik moet wel bekennen dat ik af en toe de kriebels krijg van moeilijke mysteries in mijn buurt. Opeens krijg ik dan de drang dat die vervelende blauwe vraagtekens maar eens veranderd moeten worden in smilies.

 

Ik vind dat er wel groot verschil zit tussen multi's en mysteries. Mijn ervaring is dat ook 4 of 5 sterren multi's vaak met een beetje logica prima in het veld zijn op te lossen, ik ben maar zelden gedachtenkronkels tegengekomen die ik niet kon doorgronden. Bij mysteries kom ik echter veel vaker puzzels tegen waar iemand die de materie niet kent niks van kan maken. De logs met: met behulp van een hint opgelost, hier had ik een dikke schop voor nodig etc. staan nagenoeg alleen bij mysteries.

[Team Tabak]

 

Er zijn puzzels die je alleen maar op kunt lossen met een hulplijn en dan vaak alleen maar die van de CO, omdat niemand de gedachtenkronkels van de CO kan volgen.

 

 

Maar waarom ik die onoplosbare mysteries in mijn buurt nou zo nodig weg wil hebben? Ik heb er geen rationele verklaring voor. Maar ach, er is ook eigenlijk geen rationele verklaring voor het beoefenen van geocaching. Het is gewoon leuk!

 

 

Nee, soms zijn er geen verklaringen. Wij hebben dat gevoel ook. De neusvleugels gaan trillen, wanneer er op schootsafstand in de buurt een mystery wordt geplaatst, waar we in eerste instantie geen raad mee weten.... Alle aanwezige trucs worden dan (volledig irrationeel) uit de kast gehaald om dat ding te pakken te krijgen. Zelfs als we er een voortuin voor moeten omspitten..... Er moet en zal een smiley komen. Onze conclusie is dat geocaching kan leiden tot een dwangmatige neurose.... Bij het Kruidvat schijnen ze er iets voor te hebben..... :-)

 

Wat is dit draadje ineens weer leuk geworden! We kunnen het dus wél met z'n allen.... Ook de bijdrage van Vlinder drukt precies uit, waar ik naar toe wilde. "Waarom doen we dingen, die we doen.... Wat voelen we er bij? Waarom gebruiken we hulplijntjes en onder welke omstandigheden? Hoe belangrijk zijn de omstandigheden? Weersinvloeden? Is ons hoofd leeg op het moment dat we cachen.... Genieten we van de omgeving....? " En het leuke is, dat iedere geocacher (sorry Vlinder dat ik mezelf zo benoem...) zijn of haar eigen motieven heeft. Prachtig!

[Flaker91]

Hier een reactie van een andere. Ik heb wel eens gebruik gemaakt van een hulplijntje in het veld en heb na afloop absoluut geen kater omdat ik het niet helemaal zelf heb volbracht. Ik vind het wel leuk om te kijken hoe ver ik zelf kom en wil er wel moeite voor doen, maar uiteindelijk wil ik hem wel vinden. De kater zou zeker komen als ik onverrichter zaken terug zou keren. Dan zal ik mij de cache zeker herinneren, maar dan wel als een moment van frustratie en ergenis.

Dit is voor mij inderdaad zeer herkenbaar, zeker op een locatie ver van huis, waar je niet zomaar terug zal komen.

 

 

Hoe goed heeft die alles weer verborgen en afgedekt?

 

Soms wordt de cache door een vorige cacher te goed afgedekt. Gaat de cache volledig op in zijn omgeving dan is het verder afdekken zelfs ongewenst.

 

Dit heb ik een jaar terug zelf ondervonden!

Bonus van een serie (in de buurt van thuis), gelegd door een kennis van me.

Nulpunt klopte wel, maar nergens een cache te vinden, terwijl die op dezelfde dag gereleased was. Het ging dus nog om het podium.

CO gebeld, je kon zien dat er gezocht was.

Na 10-15 minuten uitleg kwamen we er achter dat er opeens ~10 cm grond en groen over de bonus gelegd was door de FTF en STF...

Ja, dan zie je hem natuurlijk niet meer terug.

 

Net zelf nog een ervaring: Ik "moet" um hebben!

In de bergen in Duitsland, 2e waypoint, geen Engelse vertaling...

Locatie leek redelijk, maar na 15-20 minuten zoeken in een insectenrijk gebied wilde ik toch weg.

Toch nog even alles gelezen, en opeens hoor ik m'n vader zeggen: Dit lijkt ergens op?

Verrekt, daar lag het waypoint, 20 meter van het nulpunt...

Tja, de rest ging relatief goed, met als resultaat een box van 8 liter :-)

[Diederikus]

 

Maar waarom ik die onoplosbare mysteries in mijn buurt nou zo nodig weg wil hebben? Ik heb er geen rationele verklaring voor. Maar ach, er is ook eigenlijk geen rationele verklaring voor het beoefenen van geocaching. Het is gewoon leuk!

 

Daar haal je een heel belangrijk punt aan. Op veel punten handelen we irrationeel. Dat is wel vervelend omdat we ons zelf liever als rationeel en consistent beschouwen. Dus meestal verzinnen we er maar een verhaaltje omheen om uit te leggen waarom het toch logisch is wat we doen. Soms zou je het zelf bijna gaan geloven.

 

Lastiger wordt het indien we anderen irrationeel zien handelen. Om een logisch verhaal te creëren is het verleidelijk om die ander dan motieven toe te dichten die hij in werkelijkheid helemaal niet heeft. Want hoe verklaar je anders dat irrationele handelen? Op deze wijze ontstaat dan een karikaturaal beeld van anderen. Ik ben er van overtuigd dat veel van de strubbelingen die we hier op het forum met elkaar hebben hier hun wortel hebben.

 

Veel van dit irrationele handelen heeft waarschijnlijk zijn grondslag in diep gewortelde neigingen.

De wens tot orde. De wens om te verzamelen. De wens tot compleetheid. De wens om de beste te zijn. Allemaal neigingen die diep geworteld zijn en die een evolutionaire functie hebben. Maar ook neigingen die leiden tot allerlei irrationele handelingen tijdens het cachen. Die anderen dan vervolgens weer proberen te verklaren door logische motieven. Wat natuurlijk wel een lachwekkend beeld moet opleveren.

[Team Aragorn]

Om dan maar weer rationeel te reageren: een cache vinden is leuk, maar het is voor mij niet essentieel om toch een leuke dag (en herinnering) te hebben. Hulplijntjes daarentegen, daar vind ik niets aan. Liever kom ik een paar keer terug om uiteindelijk toch het idee te kunnen hebben dat ik de cache helemaal zelf gevonden en opgelost heb.

 

Er is ooit een cache in de buurt van Wageningen geweest waarbij je op ieder WP een magisch vierkant moest oplossen. Tegen de tijd dat ik aan het laatste magische vierkant toe was, was de cache gearchiveerd ... maar toch een paar mooie wandelingen door een prachtig bos gehad.

 

En er is in de buurt van Eindhoven een cache waarbij o.a. voortgeborduurd wordt op het feit dat er in de Tweede Wereldoorlog in de buurt een Duits vliegveld lag. Een van de tussenpunten was enorm lastig te vinden, zelfs een spoilerfoto hielp niet. Bleek het tussenpunt geplaatst te zijn in een droge periode; tegen de tijd dat de cache uitkwam stond het onder water! Kun je lang zoeken ... ik geloof dat ik daar drie keer opnieuw ben geweest. Maar telkens lekker een leuk stuk gefietst!

 

Alleen, je in een bos een slag in de rondte moeten zoeken bij elk WP, dat ligt me minder. Een beetje cryptische opdracht onderweg: weer prima.

[Team Tabak]

 

 

Veel van dit irrationele handelen heeft waarschijnlijk zijn grondslag in diep gewortelde neigingen.

De wens tot orde. De wens om te verzamelen. De wens tot compleetheid. De wens om de beste te zijn. Allemaal neigingen die diep geworteld zijn en die een evolutionaire functie hebben. Maar ook neigingen die leiden tot allerlei irrationele handelingen tijdens het cachen. Die anderen dan vervolgens weer proberen te verklaren door logische motieven. Wat natuurlijk wel een lachwekkend beeld moet opleveren.

 

 

Het wordt de hoogste tijd om Friedrich Nietzsche uit te nodigen zijn zegje te doen.... Wij willen na dit epos nu toch écht wel onze diepste iks boven water hebben.....

14 juli 2013 bewerkt door Team Tabak

[Odlaniger]

TT heeft met zijn bijdrage in #261 dit topic nieuw leven ingeblazen met een andere invalshoek: is een cache een goede cache als je een hulplijntje nodig hebt.
Ook hier wordt de vraag van alle kanten belicht en daar kunnen we misschien allemaal iets van leren.

 

Mijn grootste blunder was in het begin van mijn cache-loopbaan. Ik had nog geen GPS en dacht via GE een cache wel even te kunnen vinden. Een half uur gezocht, niets gevonden en de CO gemaild: de cache is verdwenen! CO op zijn fiets om te controleren, cache lag nog keurig op zijn plek. Ik had dus gezocht in het struikgewas terwijl de cache 30 meter verder achter een verkeersbord lag. Vanaf dat moment gaan mijn verdenkingen niet meer direct richting rippers en twijfel ik niet meer in eerste instantie aan de CO, maar aan mijn eigen onvermogen.

 

En zo is het nu ook met het vragen van hints, ik doe dat niet snel meer en als ik het sporadisch wel doe, dan is meestal mijn reactie: schaamrood, dat had ik zelf moeten bedenken. Dus de ontwikkeling van mijn eergevoel heeft ertoe geleid, dat ik nog zelden een hint vraag, hooguit de vraag of ik goed of fout zit. Toevallig vorige week wel bij X van Antarctica een hint gevraagd. En achteraf kan ik zeggen dat ik er zelf nooit was uitgekomen.

 

Met deze omweg kom ik toe aan het beantwoorden van de vraag. Het al dan niet vragen om een hint zegt niet alles over de kwaliteit van de cache, maar meer over mijn (on)vermogen op dat moment. Het zelf oplossen van alle vraagstukken levert wel een grote bijdrage aan de voldoening die ik achteraf heb. Beetje trots zijn op mezelf.

 

Dit alles overdenkend, wil ik toch een cache noemen die niet goed was, mijn eigen “Westenenkerpark." 99 % van de cachers had mijn hulp nodig.

 

En dan nog dit. De uitspraak van Diederikus "ik kan nog geen cache vinden, maar ik kan er al wel goed over leuteren” heb ik inmiddels geprint en ingelijst.

[no-name]

"De drijfveer van al ons handelen is angst", van wie was dat ook alweer? Freud? De angst dat ik de cache niet zal vinden is zo overweldigend, dat voor mij alle middelen geoorloofd zijn om hem te vinden! Hoewel....ik begin nu wel een beetje door te slaan, geloof ik.

[Team Tabak]

 

Met deze omweg kom ik toe aan het beantwoorden van de vraag. Het al dan niet vragen om een hint zegt niet alles over de kwaliteit van de cache, maar meer over mijn (on)vermogen op dat moment. Het zelf oplossen van alle vraagstukken levert wel een grote bijdrage aan de voldoening die ik achteraf heb. Beetje trots zijn op mezelf.

 

Goed verhaal. Maar dan komen we op punt 2 van de stelling: Moet je dan persé alle caches, die hier als een absolute "must do" worden geadverteerd doen, omdat deze goed op je CV staan en dan desnoods maar met hulp van derden of moet je in staat zijn de eer aan jezelf te houden en voor je zelf te erkennen, dat sommige dingen te hoog zijn gegrepen. Uiteraard ligt de grens voor iedereen anders, maar het gaat even om het principe. Jij geeft aan best een beetje trots op jezelf te willen zijn. In die opmerking ligt het antwoord eigenlijk al wel opgesloten. Of niet?

[De kantersbabes]

Er is kans op genezing, No-name:

 

http://www.geocaching.com/seek/cache_details.aspx?guid=8ce736d2-76e6-4f56-bcbf-50c55d15523b

[Odlaniger]

 

 

 

Goed verhaal. Maar dan komen we op punt 2 van de stelling: Moet je dan persé alle caches, die hier als een absolute "must do" worden geadverteerd doen, omdat deze goed op je CV staan en dan desnoods maar met hulp van derden of moet je in staat zijn de eer aan jezelf te houden en voor je zelf te erkennen, dat sommige dingen te hoog zijn gegrepen. Uiteraard ligt de grens voor iedereen anders, maar het gaat even om het principe. Jij geeft aan best een beetje trots op jezelf te willen zijn. In die opmerking ligt het antwoord eigenlijk al wel opgesloten. Of niet?

 

Klopt. Boomcaches bijvoorbeeld zijn letterlijk te hoog gegrepen voor mij en ik ga niet toekijken om ook mijn naam in het boekje te schrijven.

Diederikus zei: "De wens om te verzamelen. De wens tot compleetheid. De wens om de beste te zijn." Die drang heb ik bij geocachen niet en dat maakt het een stuk ontspannender.

 

Anders is het wanneer je met andere teams op stap gaat. Dan los je ook niet alles zelf op, maar dat beschouw ik als legitieme hulp.

[De kantersbabes]

Het leuke van deze hobby is dat je caches mag en kan doen maar niets hoeft. Ook de sterk aanbevolen caches niet. Dat zijn tips van andere cachers, die zoveel plezier hebben beleefd aan die speciale cache dat ze dat jou ook toewensen.

 

Net als Od heb ik niet de behoefte om de hele stad leeg te cachen. Chalenges vind ik onzinnig, statistieken bekijk ik uit interesse, niet om ze te vullen. En een boom krijg je me helemaal niet in (letterlijk dan. ) op een keukentrapje krijg ik al hoogtevrees.

[Diederikus]

Goed verhaal. Maar dan komen we op punt 2 van de stelling: Moet je dan persé alle caches, die hier als een absolute "must do" worden geadverteerd doen, omdat deze goed op je CV staan en dan desnoods maar met hulp van derden of moet je in staat zijn de eer aan jezelf te houden en voor je zelf te erkennen, dat sommige dingen te hoog zijn gegrepen.

Ik weet van tevoren niet of een cache te hoog gegrepen is. Maar als dat zo is dan maakt me dat niets uit. Ik wil er gewoon iets van leren. Ik heb drie dagen gezocht naar Veugelties Kiek'n. In totaal misschien wel bijna 8 uur gezocht (nu we het toch over irrationeel gedrag hebben. . .) op gelukkig een heel mooi plekje. Maar zodra je de zwaluwpoepjes begint te herkennen en de kwasten in het hout van de vogelhut, en je jezelf hoort zeggen "hé, die slak zat hier vorige week nog niet", dan komt er een moment dat je wil weten hoe het zit. En dan bel ik de co. Om jezelf voor het hoofd te kunnen slaan en ervoor te zorgen dat dit je een volgende keer niet overkomt. En zo werkt het ook. Ik wil graag een betere cacher worden. En dat is natuurlijk ook wel weer irrationeel. Voor wijsheid zal ik dan weer eerder Hertog Jan raadplegen dan Nietsche

14 juli 2013 bewerkt door Diederikus