Wanneer Is Een Cache Een Goede Cache

[barny]

Ha, er is weer een mogelijkheid om stemming te maken tegen een bepaalde persoon komt Indiana weer tervoorschijn

Strijder voor openheid voorvechter van gerechtigheid, het openbaar maken van anderen hun geocache nickname

Behalve als het om Indiana zelf gaat, dan is openheid, eerlijkheid en de ware aard niet van toepassing

 

Barny

 

 

 

[Odlaniger]

Weer is een leuke topic geëindigd in een veldslag. Nee Barny, ik wijs jou niet als schuldige aan. Misschien ben ik het niet altijd eens met jouw manier van cachen, maar je zit niet draadjes te verzieken.

 

Ik heb even teruggekeken en zie de eeste ontsporing in #11 met o.a. de volgende passages:

 

“...Ver onder de maat en beslist geen geocaches…

…en vooral duidelijk maakt dat de plaatser geen snars van geocaching begrijpt…

…Wel is er meer dan genoeg onnozel strooigoed van en voor puzzelaars en puntenjagers, die de database van gc.com hebben gekaapt voor hun eigen spelletjes…”

 

En daarmee is de toon gezet. Het zijn namelijk geen antwoorden op de vraag van de TS.

De vraag is: “Wanneer Is Een Cache Een Goede Cache”

 

Start dan zelf een topic met de vraag: “Wanneer Is Een Cache Een Slechte Cache”

Of: “Wat Is Een Cache”

Of: “Waarom zet ik op qualitycaching veel (of alle) van mijn eigen caches?”

[Sivota]

De topicstarter heeft wel al aangegeven dat zijn vragen beantwoord zijn en zijn doel is bereikt, dus eigenlijk kunnen we stoppen met dit draadje.

Probleem is, denk ik, meer dat er maar wordt doorgegaan met reageren.

Reageren om het reageren en reageren op elkaar met veel herhalingen en meer emotie, alsof het nog iets toe zal voegen.

Wat begon als een aardige discussie wordt zo kapot geschreven en onleesbaar.

Tja dat is ook (hier) al een zeer oud probleem en niet makkelijk te veranderen.

Zulke draadjes lijken ook stukken makkelijker door te lopen dan die met leuke verhalen en vragen, jammer

Enfin, beter dan totale onverschilligheid over wat er zoal leeft in de hobby, denk ik dan maar...

[Team Tabak]

Zulke draadjes lijken ook stukken makkelijker door te lopen dan die met leuke verhalen en vragen, jammer

 

 

Dat is zeker jammer. Een paar keer geprobeerd om met ervaringsverhalen wat op te starten, maar hetzij niemand hééft ervaringsverhalen óf niemand wil ze delen met ons en dat terwijl het gros de mening is toegedaan, dat een goede cache mede ontstaat door logjes in A 4 formaat.... :-) Als dat zo is, dan moeten er toch tig prachtige verhalen op de plank liggen, waarvan er zo af en toe eentje van stof ontdaan kan worden en hier verhaald kan worden????

 

Ik zou dat vele malen leuker vinden dan dit soort draadjes, waarvan iedereen bij de start al weet dat er geen consensus komt en dat er weer met speren en bijlen gezwaaid gaat worden voordat je er erg in hebt. Ik zou zeggen.... "Sivota... jij begint..... ik volg"..... Jouw ervaringen rijken veel verder dan van menige andere schrijver hier, dus trek de kist open en begin..... En dan doet Vlindertje beslist ook mee, want verhalen liggen daar genoeg op het bedkastje en die kun je ook heel goed vertellen zonder er een boodschap aan te hangen. En Barny hoeft niet zijn hele boek te plaatsen hier maar af en toe een hoofdstukje maakt zo'n draadje meer dan leesbaar! En al die andere bijdragers hier... Ook zij hebben herinneringen in hun achterhoofd, die meer dan de moeite waard zijn om door ons gelezen te worden. Tijdens het plaatsen van caches moeten zich toch ook noemenswaardige feiten hebben voorgedaan die het waard zijn om te delen met ons? Heerlijk, het forum wordt weer leesbaar!!!

[Dagwacht]

Gisteren hebben we Jumanji volbracht.

Hier hebben we niet alleen een behoorlijke tijd tegenaan zitten te hikken, we hebben hem ook willen bewaren voor onze 1000ste cache.

Uit de logjes konden we al lezen dat deze geen dertien in een dozijn is en hadden vooraf hulptroepen ingeschakeld om ons mee te helpen.

Iedereen heeft zo zijn of haar kwaliteiten, nietwaar? Uiteindelijk ging ik met mevrouw Dagwacht en zoon Geo Lunatics met vriendin op stap en kon het avontuur beginnen.

 

We begonnen met het parkeren bij een plekje waar we al eerder waren geweest voor de multi: Van Naat Piek tot Naat Piek. Daarmee hield ook elke overeenkomst op.

Bij WP1 moesten we er even inkomen om te ontdekken hoe een en ander is uitgedacht en vervolgens ging het - voorlopig- van een leien dakje.

 

Al heel snel werden we aan het twijfelen gebracht of de bij WP1 gemaakte keuze wel de juiste was. Er werd vakkundig verdeeldheid gestrooid door de CO.

Toch maar op de ingeslagen weg doorgegaan tot we echt niet meer verder konden en ons geen raad meer wisten.

 

We hadden ons verzekerd van een hulpijn. Een bevriende cacher, die ook proefloper is geweest. Dat hielp.

Al snel waren we weer op het juiste spoor en betraden wij paden voor de derde keer. Scheepsrecht, zullen we maar zeggen.

 

Op de plaats waar de volgende aanwijzing te vinden moest zijn riep de vriendin: 'Wat is dit"? Ja hoor. Iemand die tot dan toe nauwelijks heeft gecached, vond als eerste de aanwijzing.

Dat zou nog enkele keren gebeuren.

 

Wat een creativiteit heeft deze CO aan de dag gelegd. Uit eerdere logjes heb ik begrepen dat hij met deze multi 18 maanden zoet is geweest.

 

We hebben technieken gebruikt die we nog niet eerder met onze GPS hebben gedaan en ook de batterij van de mobiele telefoon was al snel leeg.

De ontvangst in het bos is niet bijster, dus je bent voor een groot deel op jezelf aangewezen. Een beetje survivalen, dus.

Je gaat van waypoint naar waypoint en net als we denken dat we dichter bij de parkeerplaats komen in de richting van de final, gaan we nog een extra rondje maken.

We zijn begonnen om 9.45 uur en we vonden de schat om 17.30 uur. Moe, maar zeer voldaan, is hierop van toepassing.

 

Deze CO, die relatief weinig caches heeft gevonden, heeft een kwaliteitsmulti neergelegd die zijn weerga niet kent. Aan het percentage favo's kun je wel zien dat wij niet de enigen zijn die deze mening zijn toegedaan.

 

The Night Templar, bedankt voor dit huzarenstukje.

14 juli 2013 bewerkt door Dagwacht

[Team Tabak]

We hadden ons verzekerd van een hulpijn. Een bevriende cacher, die ook proefloper is geweest. Dat hielp.

 

Ik ga nu een kanttekening plaatsen, die je beslist niet als kritiek moet opvatten, want zo is het absoluut niet bedoeld. Je hebt een fijne dag gehad met een mooie cache en die dag moet je koesteren maar.....

 

Dit is nu exact het punt, waarop wij zeggen.... Was het nou (VOOR ONS) een goede cache of niet.... Past even helemaal in dit draadje.... :-)

 

Jij bent op pad gegaan met "succesgarantie". Je hebt je van te voren verzekerd van hulp zodat je met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het eindcoördinaat zou bereiken. Dat betekent een relaxte gang door een ongetwijfeld prachtig gebied. Die keuze heb jij gemaakt en en ik vind dat helemaal prima net zoals ik het prima vind wanneer Barny rechtstreeks naar het einde loopt, omdat hij samen met zijn gezelschap een lange gang door een bos niet kan volbrengen. Dat zijn persoonlijke afwegingen.

 

Wij hebben dat één keer gedaan (hulplijnen meegenomen) en we liepen achteraf met een lichte kater rond. Wij moesten ons de vraag stellen..... Zouden wij het doel hebben bereikt, wanneer we niet onderweg gebeld hadden naar een voorganger, die de cachetocht met succes had afgerond... Wij kwamen gezamenlijk tot de slotsom, dat we de cache dan waarschijnlijk niet gevonden zouden hebben en dat we dus normaal gesproken de dag met een lichte vorm van sjagchrijn zouden hebben beëindigd. Op dát moment namen wij de beslissing dit niet meer te doen. Geen hulp onderweg. Je vindt hem of je vindt hem niet. Dat betekende tegelijkertijd (ik zeg het heel eerlijk) dat we multi's boven drie sterren links laten liggen, tenzij wij het met een groep zouden doen, zodat er meer kennis en meer ogen ter beschikking zou zijn. Let wel.... dit is ONZE afweging, dat hoeft persé niet voor anderen te gelden. Het is ook geen waardeoordeel over de cache. Het is een afweging tussen moeilijkheidsgraad cache en onze kennis van zaken. Een mens moet eerlijk zijn, vooral naar zichzelf toe. Er zijn vast mensen, die slimmer zijn dan wij en die met kinderlijk gemak 4 en 5 sterren multi's lopen zonder enige vorm van hulp.

 

Je moet je nu zelf de vraag stellen..... Stel..... stel, je was zonder die hulplijntjes op stap gegaan. En stel... jullie waren inderdaad zoek gelopen en je had onverrichterzake naar de parkeerplaats terug moeten gaan. Hoe zou je je de cache dan hebben herinnerd? Los van de waypoints die je onderweg al had gezien, want uit je beschrijving maak ik op dat we hier met een geniale knutselaar van doen hebben, die jou alleen al door dát feit plezier heeft verschaft. Maar had je dan eerlijk tegen jezelf gezegd: Deze cache was te hoog gegrepen voor mij of had je "de schuld" bij de CO gelegd en gezegd.... Wat een kl... cache. Sloeg nergens op.... rot beschrijvingen.... vol met misverstanden.... Afijn, bedenk het maar..... :-) :-)

 

Ik hoop, dat je nog steeds begrijpt wat ik bedoel. En vooral ook, hoe mensen verschillend tegen dingen aan kunnen kijken. En nogmaals, dat je het vooral niet ziet als kritiek, maar als discussie.

 

Jij hebt die keuze over een waardeoordeel onderweg niet hoeven te maken. Jij wist van te voren, dat wat er ook zou gebeuren.... je had de "skills" bij je om gegarandeerd bij de doos te komen. Je hebt een fijne dag gehad met je gezin en dat gun ik je meer dan van harte.

 

Toch ben ik heel benieuwd naar je - naar ik hoop - eerlijke reactie op mijn vraagtekens. En uiteraard ook naar reacties van anderen die ook wel eens met zo'n afweging geconfronteerd zijn geworden... En zo komt het draadje toch nog (overeenkomstig je vraag en bedoeling..) tot leven!

[no-name]

Hier een reactie van een andere. Ik heb wel eens gebruik gemaakt van een hulplijntje in het veld en heb na afloop absoluut geen kater omdat ik het niet helemaal zelf heb volbracht. Ik vind het wel leuk om te kijken hoe ver ik zelf kom en wil er wel moeite voor doen, maar uiteindelijk wil ik hem wel vinden. De kater zou zeker komen als ik onverrichter zaken terug zou keren. Dan zal ik mij de cache zeker herinneren, maar dan wel als een moment van frustratie en ergenis.

[Team Tabak]

Hier een reactie van een andere. Ik heb wel eens gebruik gemaakt van een hulplijntje in het veld en heb na afloop absoluut geen kater omdat ik het niet helemaal zelf heb volbracht. Ik vind het wel leuk om te kijken hoe ver ik zelf kom en wil er wel moeite voor doen, maar uiteindelijk wil ik hem wel vinden. De kater zou zeker komen als ik onverrichter zaken terug zou keren. Dan zal ik mij de cache zeker herinneren, maar dan wel als een moment van frustratie en ergenis.

 

Maar daar ligt het punt..... Je bent dan geneigd om aan de cache terug te denken als aan een slechte cache, terwijl dat misschien niet het geval is. De cache kan dan voor jou misschien te hoog gegrepen zijn. En natuurlijk ga ik nu even uit van een zeven sterren cache... dat begrijp je toch zeker wel....

 

Mijn vraag was dus. Willen we (ten koste van alles) alle caches die aangeboden worden ook doen (desnoods met vijf telefoons en zeven hulplijnen) of zeggen we. Ho. stop. Niet verder. We doen wat we zélf aankunnen en anders maar niet. Ik geef toe, misschien is het meer een waardeoordeel naar ons zelf toe dan een waardeoordeel van de cache, maar dat hoort ook bij het spelletje....

[De kantersbabes]

Ik heb geen probleem met hulplijntjes, maar ik merk dat ik wel steeds langer wacht voordat ik ze inschakel.

 

Wij hebben wel eens met een voorwerp bij een boom gestaan waarvan wij dachten de oplossing goed te interpreteren. Heel de omgeving van de boom omgewoeld, maar niets kunnen vinden. Sjacharijnige kids, of het nog lang ging duren? Uiteindelijk een hulplijntje gebeld, die overigens de cache nog niet had gelopen, en ons eventjes outside the box liet denken. Het leverde juist een enorme glimlach op. Dat we daar niet aan gedacht hadden. Kids weer happy en uiteindelijk de rest van de cache op eigen kracht kunnen vinden.

Prima toch.

 

 

[Dagwacht]

Toch ben ik heel benieuwd naar je - naar ik hoop - eerlijke reactie op mijn vraagtekens. En uiteraard ook naar reacties van anderen die ook wel eens met zo'n afweging geconfronteerd zijn geworden... En zo komt het draadje toch nog (overeenkomstig je vraag en bedoeling..) tot leven!

Dit vind ik wel een hele goede. Alleen zouden wij er (hoogstwaarschijnlijk) niet zijn uitgekomen, maar ik zou zeker terug zijn gegaan om, gewapend met meer ammunitie, de cachetocht te vervolgen totdat onze naam in het boekje zou staan. Uitdagend, dat zeker.

De uitvoering van de waypoints en de kwaliteit van de veldpuzzels is hoog. Toch ben ik blij dat we het hulplijntje hadden. En ik schaam me er ook niet voor deze te hebben gebruikt.

 

We hebben onlangs een multi gedaan die bol stond van hoogstandjes over het gebruik van de GPS. Op een bepaald moment werd het een afknapper.

 

We zijn ook nog bezig met De Prins Op Het Witte Paard van Flet. Hier zijn we tweemaal geweest en een derde keer is nog nodig omdat (weer) een waypoint niet gevonden werd.

Het moet dan wel driemaal is scheepsrecht worden. Anders wordt het toch 'jammer maar helaas'.

 

Er is dus wel een grens aan onze moed en geduld.

[Team Tabak]

Nee, het is nooit mijn bedoeling geweest om je een gevoel van schaamte op te dringen. Dat hoef je beslist niet te hebben.

 

De discussie richt zich op goede en slechte caches en hoe ver wil je gaan om alles maar te willen hebben.

 

Om op het berichtje van de Kantersbabes terug te komen. In jouw geval zouden wij dat misschien ook wel gedaan hebben, alhoewel wij geen jankend kroost meer bij ons hebben..... Die tijd ligt al ver voor het geocaching gebeuren.... :-)

 

En wij bellen ook heus wel eens als we voor een éénsterren tradi staan en we hebben de verkeerde bril op..... :-) Daar gaat het in dit geval niet zo om.

 

Het gaat er om: Wil ik persé die 4 of 5 sterren multi doen, terwijl ik in de logjes al zie dat bijna niemand de tocht zonder hulplijntjes heeft volbracht? Moet ik er dan toch bij willen horen en ook met een batterij smartfoons en hulplijnen op stap gaan of zeg ik.... Laat maar, ik wordt ook blij van een drie sterren cache in een mooi stukje natuur, waar dan misschien niet zo lang aan geknutseld is, maar die voor Pa en Ma Tabak goed te bevatten is.....

 

Dat is de afweging. Dagwacht begrijpt mijn stelling heel goed en geeft ook de reactie die ik van hem had verwacht. Prima instelling!!!

[topzoekertje]

Ik ga heel vaak alleen cachen en kies dan juist vaak voor de wat uitdagendere caches. Mijn zwakste punt is het zoeken van waypoints in een bos, mijn nickname doe ik dan ook zeker geen eer aan. Een cache waarvan ik weet dat de uitdaging vooral zit in listig verstopte aanwijzingen zal ik daarom overslaan, net zoals T5 caches. Hulplijntjes schakel ik vooral in als ik een waypoint niet kan vinden en dan vaak vooral om zekerheid te krijgen dat ik op het goede punt zoek. Ik heb er een hekel aan om erg lang in een bos te moeten zoeken, zeker omdat je daarmee altijd schade aanricht. Zo deed ik gisteren Zwarte Schapen op de Rheezerheide, waar ik een waypoint op een stuifzandrug niet kon vinden. Het was naar mijn idee een plek waar langdurig zoeken veel schade zou aanrichten door de steile helling en ik heb dan ook contact gezocht met de legger, wat overigens niet leidde tot een found. Overigens regel ik nooit van tevoren een hulplijntje. Soms meld de legger zijn telefoonnummer en soms ken ik een van de laatste vinders, anders heb ik pech.

 

Voor het oplossen van puzzels bel ik eigenlijk nooit iemand. Dan breek ik de cache af, denk thuis nog eens na en raadpleeg dan eventueel de legger. Dat hoort bij de uitdaging van de 3+ sterrencache tenslotte. Zo moet ik nog steeds de laatste Hugo-cache afronden omdat ik halverwege vast liep. Het niet gebruiken van hulplijntjes maakt je volgens mij veel creatiever bij het zoeken van oplossingen en maakt het cachen een veel groter avontuur.

 

Mijn waardeoordeel over de cache zal zeker niet worden beïnvloed door de noodzaak om een hulplijn te gebruiken. Als ik hem nodig had omdat ik iets niet kon vinden, dan komt dat door mijn persoonlijke omstandigheden (alleen cachen is maar een paar ogen en die ogen zijn toch al niet zo scherp). Een katerig gevoel heb ik er dan ook nog nooit aan overgehouden. Een not-found hoort bij het spel en zal ook mijn beoordeling van de cache niet beïnvloeden. Enkele van de beste caches die ik heb gedaan heb ik vaker dan een keer moeten bezoeken.

[Dagwacht]

Jumanji stond al lang op mijn verlanglijstje, ook vanwege nieuwsgierigheid naar de uitvoering van de waypoints. Ik had al wel het gevoel dat wij deze alléén niet gemakkelijk tot een goed einde zouden kunnen brengen.

Onze beide zoons zijn veel meer puzzelaar dan ik. Mevrouw Dagwacht ook wel, maar houdt niet van die heel gecompliceerde. Alleen Geo Lunatics was erbij en samen kwamen we een heel eind.

Maar het gaat ook over de juiste uitdaging.

 

Er zijn puzzels die je alleen maar op kunt lossen met een hulplijn en dan vaak alleen maar die van de CO, omdat niemand de gedachtenkronkels van de CO kan volgen.

Dit soort puzzel laat ik links liggen. Genieten is bij ons wel het allerbelangrijkste en lekker buiten bezig zijn.

[De kantersbabes]

Het ligt aan het aantal keer dat je het hulplijntje nodig hebt. Als je om de haverklap hulp in moet roepen vind ik het niet leuk meer. Dan is ie waarschijnlijk te moeilijk en heb ik er geen plezier meer aan.

 

Recentelijk heb ik een vijfsterren puzzel gevonden. In het verleden diverse malen naar dat ding gekeken met grote vraagtekens boven mijn hoofd. Ik vind puzzelen heerlijk, ben er alleen niet zo goed in. Het werd pas leuk en helder toen we ons met 4 man sterk op dat ding stortten en de puzzel langzaam maar zeker werd ontrafeld. Helaas toch aan het eind toch nog een tipje aan de co moeten vragen (met het onnavolgbare, wat zijn wij een stelletje sufferds gevoel tot gevolg). Hier was de juiste teamsamenstelling die het leuk maakte weken lang met 1 puzzel bezig te zijn.

 

Ik heb wel eens een 5 sterrencache gelopen waarvan we de opdrachten direct door hadden, maar de hulpmiddelen die we tot onze beschikking kregen de nauwkeurigheid die gevraagd werd niet kon realiseren. Je kon uiteindelijk door proberen wel tot het juiste punt komen, maar dat vind ik niet leuk. Na wat mailwisseling met de CO kreeg ik het gevoel dat hij graag een 5 sterren cache neer wilde leggen en het hiermee had bereikt. Dat vind ik jammer, want het idee was erg leuk, en met een iets minder grote nauwkeurigheidswens en een moeilijkheidsterretje minder had het een hele goede cache geweest.

 

In het verleden sloeg ik ook de moeilijke caches over met de gedachte, die kan ik toch niet. Nu ik wat vaker met andere, meer ervaren cachers op pad ben geweest weet ik dat het vaak wel mee valt en dat die moeilijke ook vaak die hele interessante leuke en mooie caches zijn. Het feit dat anderen een hulplijntje nodig hebben wil nog niet zeggen dat jij die nodig hebt. En als je een hulplijntje bij een 1 sterren tradi niet erg vindt, waarom dan wel bij een 4 sterren multi.

 

Jumanji is echt een aanrader. Een hele mooie wandeling, super leuke puzzels. Als je denkt dat je hem alleen niet aankan stel dan een team samen. Neem een zoeker, een puzzelaar, een denker, een gpskenner en een smartfoon met QR reader mee en je hebt een geweldige cachedag.

 

 

 

 

[Team Tabak]

 

Toch ben ik heel benieuwd naar je - naar ik hoop - eerlijke reactie op mijn vraagtekens. En uiteraard ook naar reacties van anderen die ook wel eens met zo'n afweging geconfronteerd zijn geworden... En zo komt het draadje toch nog (overeenkomstig je vraag en bedoeling..) tot leven!

 

Jumanji is echt een aanrader. Een hele mooie wandeling, super leuke puzzels. Als je denkt dat je hem alleen niet aankan stel dan een team samen. Neem een zoeker, een puzzelaar, een denker, een gpskenner en een smartfoon met QR reader mee en je hebt een geweldige cachedag.

 

 

 

Voorlopig zien jullie me niet meer op dit forum.... Ik heb mijn volledige tijd nodig aan het ontleden van mijn familie.... Dat gaat een hele klus worden.... :-)