Team Aragorn

Die site ziet er mooi uit, nu alleen nog de vulling! Hoewel ik zelf al lang uit de kleine kinderen ben, kom ik regelmatig op routes die met kinderen heel leuk zijn. De oogst van de laatste maanden staat nu in de wachtrij, veel succes en plezier ermee.

Wat wij hier in Nederland natuur noemen, is niet meer dan een grote tuin. Vanzelfsprekend hoor je zuinig te zijn op je tuin, eh, de natuur. Maar als dat betekent dat je er alleen in de bioscoop naar kunt kijken, verlies je de binding. Je moet de wind in je gezicht kunnen voelen, de bloesem kunnen ruiken, de vogels horen fluiten. Dat lukt alleen als je de natuur in gaat. Wandelen is weinig belastend en bij uitstek geschikt om van de natuur te genieten. Het lijkt me niet meer dan normaal dat je dan probeert om zo zuinig mogelijk met je omgeving te zijn. Stel je gewoon voor dat het de tuin is van iemand bij wie je op bezoek bent. Ga je daar willens en wetens de planten vertrappen, of gooi je er je lege colablikje achter een struik? Vast niet. Nou, doe het dan in natuurgebieden ook niet!

Mwah, heb ik niet zo'n moeite mee. Op fietsafstand liggen nog steeds zo'n 5-6 multi's die ik heel graag wil doen. Tijd, meer tijd! Alle tradi's en puzzeltjes blijven sowieso liggen anders komt Team Aragorn nooit aan 50% multi's . Buiten de eigen regio gebruik ik meestal de lijst van project-gc met de hoogste Wilson-scores. Bij de eerste 25 (per provincie) zit altijd wel wat leuks.

Barny, als je regelmatig de krant leest over onderwerpen waar je zelf het nodige vanaf weet, is het niet zo moeilijk om op jouw vraag te antwoorden. Ik kies voor optie 1 ... Overigens gaat het linkje van MarcoDomi naar de samenvatting op internet. Gistermorgen stond in ons papieren ED bijna een volle pagina over geocaching met meerdere artikelen. Daar stond pas echt onzin! Dan wel onder een kop die mijn goedkeuring kon wegdragen: "Beter dan op je luie reet voor de televisie" Vraag is, moeten wij ons daar druk over maken? Dan is mijn antwoord nee. Zoek een mooie cache uit, ga lekker naar buiten, "beter dan op je luie reet voor het beeldscherm". (Wie weet krijg ik vandaag Geo@lien wel af.)

Ja, mooie log! Geur wordt verwerkt in een van de oudste delen van onze hersenen. Het zijn prikkels die vaak nog worden waargenomen als andere zintuiglijke informatie niet meer goed verwerkt wordt. Heel basaal dus. Er wordt in marketing dan ook regelmatig gebruik van gemaakt. Een supermarkt waarin de geur van versgebakken brood hangt schijnt een betere omzet te krijgen, zelfs als de geur van afbakbrood uit de fabriek komt. De mooie blauwe bloemen op een van de foto's zijn volgens mij van de Ipomoea.

De zoete kersen zijn al lang op hoor. Als ik me niet vergis (d.w.z. als het blad op de foto bij de bessen hoort) heb je Amerikaanse vogelkers gegeten? Hoe is het trouwens met de zwanen?

Ook ik ben nog steeds in vakantiestemming! Wat zijn we in Zwitserland weer op fantastische plekken geweest. Mijn eigen no. 1 is deze. Lang gewacht, stil gezwegen want we waren hier al in 2009 maar wisten toen niet dat er een cache lag!

@Tammo: vanaf het begin van ons cachersbestaan (2003) waren er al goeie en slechte caches. Ik kan me nog wel een flinke kist in de buurt herinneren, waar alleen maar natte zooi in zat. De grootste 'goodie' was een muffe boxershort. Gevonden in 2004, denk ik. Anderzijds, een paar maanden geleden nog een cache gevonden, formaat vuilnisemmer, met allerlei leuke dingen. Het is een kwestie van goed uitkiezen welke cache je wilt gaan doen. Een cache loggen simpelweg omdat je er langs komt kan zorgen voor teleurstellingen! Vergeet daarnaast niet dat bijna iedere nieuwe hobby of vaardigheid een 'wauw'-gevoel geeft dat op den duur afzwakt. Weet je misschien nog hoe trots je was toen je boom, roos en vis kon lezen? Helemaal enthousiast dat je een heel 'boek' voor beginnende lezers uit had? Leen in de bibliotheek nog eens zo'n boekje, hoogstwaarschijnlijk vind je er niets meer aan. Gedeeltelijk is de hobby geocaching bij veel mensen hetzelfde lot beschoren. Dat heeft lang niet altijd met de vermeende kwaliteit van de caches te maken.

Kills or skills, that's the question. Wat zitten er toch veel vogels in de Oostvaardersplassen. Hoe zit het toch met die zwanen?

Dor het jaar heen neem ik zelden een TB mee, maar rond de (buitenlandse) zomervakantie vind ik het wel leuk om een paar van die dingen een eind op weg te helpen (Nederland-Zwitserland en vice versa). Meestal levert het droppen weinig problemen op, als je hoofdzakelijk multi's doet kom je ook hoofdzakelijk caches met genoeg ruimte tegen. Echt grote TBs neem ik overigens toch nooit mee, omdat die in de rugzak zo veel ruimte innemen.

Klopt in het algemeen. Maar dan moet je de teek niet 'pesten' (= benauwd maken). Ook kan het voorkomen dat je een teek niet op tijd in de gaten hebt, dat is mij vorig jaar overkomen. Dus hup, voor de zekerheid een antibioticakuur. Kortom, ik zal bovenstaand linkje bewaren voor het geval dát.

Wauw, ik heb al 13 souvenirs!! Over 'n jaar of 5 kijk ik nog wel een keer naar de score.

Idem, heb ik eigenlijk al souvenirs? Dat zou ik niet weten ...

Niets in de aanbieding, want dit model gebruik ik zelf nog steeds met heel veel plezier! Na bijna 10 jaar alleen een kras over het scherm en wat weggesleten tekst op de knoppen, nooit reparaties nodig gehad, doet lang met een setje oplaadbare batterijen, fijne fietsbeugel ook. Kortom veel waar voor je geld.

Jammer, weer zo'n PMO. Hoe is het met de zwanen?

Mmm, elders wordt gemopperd dat de oudgedienden zo lauw reageren - of helemaal niet - op initiatieven om meer vernieuwende en originele geocaches (cq. WPs) het daglicht te laten zien. Dat kan ik als oudgediende natuurlijk niet op me laten zitten. Maar ... dan wel reactie op een gemodereerd forum. Sommige oudgedienden hebben nu eenmaal van die hebbelijkheden. Misschien zijn er wel meer mastodonten zoals ik, die geocaching vooral zien als een mooie mogelijkheid om meer in de natuur te zijn, en in minder bekende natuurgebieden een kijkje te nemen. Originele WPs: kan heel leuk zijn, maar is ondergeschikt aan de schoonheid van de natuur. Grote cache: idem. Alhoewel, uit 12 jaar ervaring blijkt dat een mooie natuurwandeling zelden eindigt met flut. Een omgekeerd verband (dus een grote cache wordt altijd voorafgegaan door een mooie wandeling) heb ik niet kunnen ontdekken. Vorige week kwam het niet van geocaching, wel liep ik met een vriendin heerlijk een ochtend over de Strabrechtse Heide. We zagen jonge kikkertjes van slechts een cm groot, overstekende rupsen van de grote beervlinder en de wapendrager, een roodborsttapuit op een afrasteringspaaltje, de schaapskudde aan het werk, onrijpe stuifzwammen - zelfs met de huidige droogte. Kortom, een wandeling met volop natuurervaringen. Echt nieuw en nooit gezien? Nee, dat niet maar zulke dingen blijven (voor mij althans) telkens opnieuw leuk. Naar pissebedden hebben we trouwens niet gezocht ... maar ook daarbij heb ik nog steeds de wens om een keer een vrouwtje te vinden dat haar eitjes met zich meedraagt. Dus. Wil ik maar weer eens zeggen dat een voorkeur voor een ouderwetsche multicache niets met behoudendheid te maken heeft. Wie zo'n wandeling graag opsiert met ingenieuze WPs, een spannend sprookje of een fantastische eindcache heeft mijn zegen. Maarrr, verwar zulke dingen niet met de essentie van geocaching: een mooie tocht en/of een bijzondere locatie. Om terug te komen op de cache waarvoor dit draadje gestart is: zo'n molen lijkt me een plek die bijzonder genoeg is voor een cache. Vooral als de cache gelegd wordt door iemand die zelf vrijwillig molenaar is (toch, Natasja??) en er dus heel veel interessante dingen over kan vertellen. Dat is echt belangrijker dan een origineel logboek of een kist vol McDonalds goodies.

Ik heb me altijd wijs laten maken dat virtuele caches zijn afgeschaft omdat daar geen TBs en coins in kunnen, waardoor de verkoop (= winst) zou inzakken ... Bovendien is het bij een virtuele cache nog makkelijker om de toestemmingsregel te negeren, immers er ligt helemaal niets verstopt. Met alle kans op ongewilde overlast voor omwonenden van dien.

Ver van het pad kun je prima een ammobox verstoppen onder wat hout, zonder een schep in de grond te steken. Maar dát is wat natuurbeheerders nou juist liever niet willen. Max. 5 meter van het pad, is een veelgestelde eis. Dat maakt het lastig om een grotere cache dreuzelproof te verstoppen. Gelukkig maar dat al mijn caches al gearchiveerd zijn. Ik moet er niet aan denken om een NA te krijgen voor een kistje in bekisting waarmee de grondeigenaar geen enkel probleem heeft. BTW Een vinder die aantoonbaar op de cachelocatie is geweest mocht van mij ook altijd de cache als gevonden loggen, ook al was het logboek niet getekend. Het gaat (mij) om de tocht en om het laten zien van het eindpunt. Bewijzen dat je op het bedoelde punt bent aangekomen kan op meer manieren dan het schrijven van je naam in een boekje.

Ach, de soep wordt niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Meer dan 10 jaar geleden ben ik begonnen met het verstoppen/begraven van dozen - meestal ammoboxen - in de grond. Van alle honderden vinders heeft nooit iemand geklaagd dat de verstopmethode niet volgens de richtlijnen was. Ook is er nooit een NA geweest. Gewoon, een lokale aanpassing van de regels in een land waar weinig tot geen mogelijkheden zijn om een cache in een rotsspleet o.i.d. te verstoppen.

Barry, bij het krijgen van toestemming gaat het toch op de allereerste plaats om een afspraak tussen grondeigenaar en cachelegger. Mag er van de grondeigenaar een ammobox in een bekisting worden weggelegd en wil de cachelegger dat ook, waarom zou dat dan niet gebeuren? En een vogelhuisje mag volgens Groundspeak wel maar ik kan me in sommige gevallen voorstellen dat een grondeigenaar dat liever niet heeft. Zo zijn er wel meer voorbeelden denkbaar. Een cache zonder toestemming neerleggen is gewoon achterlaten van zwerfafval. Niet erg netjes!

Volgens mij zijn meer mensen het met je eens dan je denkt! Wat betreft zomer- en wintereiken, ik zou wel willen dat ik die verschillen duidelijk zou kunnen tekenen. Mijn tekenplezier is in de kiem gesmoord toen de tekenleraar op de middelbare school in de allereerste les opdracht gaf om de overbuurman/vrouw na te tekenen. Die portretten hingen vervolgens het hele schooljaar in zijn lokaal, tot grote hilariteit van de medeleerlingen die met meer tekentalent gezegend waren ...

Hé, gratis reclame voor het Instituut Voor Natuurbeschermingseducatie en duurzaamheid. Da's aardig. Natuur is mijn stokpaardje en daarom intrigeert de vraag van Diederikus over de 1100 soorten paddenstoelen in het Horsterwold mij. Waarom zoveel soorten? Denkelijk op de eerste plaats omdat het gebied zo veelzijdig schijnt te zijn. Veel grondsoorten, veel plantensoorten. Elke paddenstoelensoort stelt zijn eigen eisen, sommige soorten hebben wat meer noten op hun zang dan de andere. Misschien speelt ook mee dat het Horsterwold een relatief jong natuurgebied is, waar in korte tijd best veel is veranderd. Verandering zorgt in de natuur wel vaker voor een (soms korte) explosie van soorten. En verder kan het heel triviaal zijn: omdat het Horsterwold bekend staat als goed paddenstoelengebied komen er meer paddenstoelenliefhebbers op af dan op een 'gewoon' bos. Dat zijn voor een gedeelte statistiekelingen (ja, ook hier!) die hun best doen om bijzondere soorten waar te nemen. Gevolg kan zijn dat de biodiversiteit in dit bos daardoor beter in kaart gebracht is. Een bekend effect: in de ranglijst van gemeenten met de grootste biodiversiteit staat Wageningen met stip bovenaan. Zijn hier per se meer soorten aanwezig dan in alle andere Nederlandse gemeenten? Niet noodzakelijk, maar wel is dankzij de WUR met al z'n onderzoeksgroepen en studentenprojecten meer geïnventariseerd. BTW behalve saprofyten en parasieten heb je bij de paddenstoelen ook symbionten. Veel Nederlandse bomen zijn voor hun voortbestaan afhankelijk van symbiose met paddenstoelen! De vliegenzwam is een heel bekende paddenstoel die kan samenleven met diverse boomsoorten. Maar nu weer over naar het oorspronkelijke onderwerp, het onverwachte bij geocaching. Niet zoeken, toch vinden? Helemaal niets zoeken en toch een cache vinden lijkt me lastig. Zo makkelijk liggen de meeste echt niet verstopt.

Haha, die uitspraak past eigenlijk meer bij mijn houding tegenover de natuur, dan bij mijn manier van cachen. Of eigenlijk, ik ga voornamelijk cachen om lekker in de natuur te zijn. De ervaring is dat je dan altijd wel iets onverwachts ziet. Hoe meer uren in de natuur, des te groter de kans om iets moois te beleven. Een simpel geval van kansberekening. Voor mensen als Diederikus, die vinden dat natuur hun blinde vlek is, kan ik aanraden om eens mee te lopen met publiekswandelingen van het IVN. Meestal gratis, altijd door een mooi gebied en begeleid door gidsen die er veel van af weten. Verwacht alleen niet om een grote afstand af te leggen, ik schat dat de gemiddelde snelheid niet boven de 2 km/h uitkomt. Het leuke is, als je eenmaal een paar dingetjes weet zie je zelf ook meer. Of zoals een IVN-collega het verwoordt: als je een deel van de legpuzzel hebt uitliggen, is het makkelijker om een nieuw stukje aan te leggen.

10000 favo's, dit kan ik me eigenlijk net zo slecht voorstellen als 10000 founds. Ik geloof best dat de Duintoppers caches op prachtige plekken hebben gelegd maar kan het niet controleren omdat zij volgens mij (bijna) alleen PM caches hebben gelegd. Idem dito voor WiGe. Ach ja, op de eerste plaats liggen hun caches wat verder weg en op de tweede plaats zijn er in de buurt nog mooie multi's genoeg. Omdat ik toch geen favo's kan uitdelen - gelukkig niet - hoef ik me nooit druk te maken over allerlei favo-gerelateerde zaken. Of een cache-eigenaar zich beledigd zal voelen wanneer ik er geen uitreik; of ik misschien eerst weer wat oninteressante caches moet vinden omdat ik geen favo's meer uit kan reiken; of ik zo'n ding kan weghalen bij een cache die ik bij nader inzien toch niet favo-waardig vind; etc. etc. Vandaag ben ik dankzij geocaching weer in een mooi gebied geweest dat ik nauwelijks kende. Met een simpele Action-doos aan het einde. Een cache zonder veel favo's. Gewoon, een leuke fietstocht op een mooie ochtend. Wat wil je nog meer?

We hebben het over twee verschillende dingen: of je het leuk vindt om als C O een lange log te krijgen, en of je het leuk vindt om lange logs van andere cachers te lezen. Wat betreft het eerste, zullen er weinig leggers zijn die zich ergeren aan lange logs op hun creaties - tenzij het natuurlijk om een log gaat waar helemaal niets over de cache zelf in terug te vinden is. Ik heb het idee dat dat soms het geval is bij batchlogs. Tig caches gevonden op één dag, tig keer hetzelfde algemene verhaal met als afsluiter: "Alle C O's bedankt!" Over het tweede: dat is (voor mijzelf althans) nogal afhankelijk van de herkenbaarheid. Heb ik de cache zelf al gedaan, of ken ik het gebied, of de legger dan wel de vinder? Caches die ik zelf met veel plezier gelopen heb, zet ik vaak een tijdje op de watchlist om te zien wat degenen na mij er van vinden. De cache die ik dit voorjaar heb proefgelopen, staat ook op de watchlist omdat ik benieuwd was of de legger er leuke reacties op zou krijgen. Diederikus zet op dit forum vaak links naar zijn logs. Ik ken hem niet, Flevoland/Gelderland ligt buiten mijn normale actieradius dus de caches, natuurgebieden en leggers zijn mij meestal onbekend. Kortom, de binding is zwak en inderdaad, dan kun je wel eens denken dat het ook wat korter had gekund. Maar ik neem aan dat dat is ingecalculeerd? Je eigen logs in de etalage zetten houdt ook in dat er kritiek op kan komen, of niet?