Team Aragorn

Bedankt voor alle reacties. Zo te lezen is archiveren inderdaad het beste. Goed om dat ook van anderen te horen, bij mezelf bespeur ik toch een beetje de hang naar nostalgie, want met de Vlindertuincache gaat mijn laatste geplaatste cache in het archief. En dat is raar, het vooruitzicht op een onderhoudsloos bestaan en geen lognotificaties in de mailbox! Misschien komt er ooit nog een korte Vlindertuincache, regenboog, maar dat kan wel even (jaren) duren. NB Vraag aan Odlaniger, waarom een cache archiveren die een micro aan het eind heeft? Je kunt toch het doosje groter maken en zo je cache upgraden?

Bij het plaatsen van een cache, hoort meestal na een (lange of kortere) tijd ook het archiveren. Soms gebeurt dat op een voor de hand liggend moment: de doos is gejat en de plaatser schat in dat herplaatsen weinig zin heeft. Of de plaatser stopt met geocaching en doekt al zijn uitstaande caches op. Wat als je vindt dat je eigen route steeds minder interessant wordt? Deze maand ben ik begonnen met het nalopen van mijn Vlindertuincache; hij zou van 1 april tot 1 oktober (het vlinderseizoen) actief moeten zijn. En ik werd niet blij van mijn eigen route! Op twee WPs is zoveel gesnoeid dat de plek waar de veldpuzzel verborgen was, ontzettend in het zicht ligt. Op één WP is - ook vanwege snoei - de opdracht niet meer uit te voeren. Een vervangende veldopdracht is hier niet zo makkelijk te bedenken en een alternatieve plek voor de originele opdracht is in de directe omgeving ook al niet te vinden. Op één WP is de opdracht lastig te doen omdat de naburige naaldbomen bijna geen lage takken meer hebben. En het grootste probleem: in het bos waar de route doorheen loopt, komt bijna 100% zeker deze zomer een nieuw fietspad, en twee WPs liggen pal aan het beoogde tracé. Op een route met acht WPs zijn er nog twee plekken die echt geschikt zijn voor een WP zoals ik het ooit voor ogen had. Eigenlijk vind ik dat de route, als ik 'm toch nog actief maak, niet meer de kwaliteit biedt die ik zelf voor ogen heb. In het veld merk ik bij caches van anderen wel vaker achteruitgang. Infobord verdwenen dat nodig was om een vraag te beantwoorden -> het antwoord wordt er in de beschrijving bij gezet. En zo kan ik natuurlijk ook te werk gaan. Op het ene punt waar echt geen opdracht meer uit te voeren is, het antwoord in het doosje stoppen en bij de rest van de WPs afwachten waar het schip strandt. Maar heb ik dan nog wel plezier, als plaatser zijnde? Het idee is iets moois aan te bieden en de cachers krijgen iets tweederangs. Hoe zien andere plaatsers dit probleem?

Ja hoor! PB is onderweg.

Op het gevaar af dat iemand nu denkt dat ik die kist uit Amsterdam heb gejat ... Bij het opruimen van ons rommelhok kwam ik twee munitiekisten tegen, in redelijke staat. Ze hebben jarenlang in het Leenderbos (ten zuiden van Eindhoven) gelegen totdat ik die caches in het archief heb gedaan. Aangezien ik zelf niet van plan ben om een nieuwe cache te gaan leggen, zijn ze te geef. Interesse, mail via mijn profiel. Je moet ze wel komen ophalen (regio Eindhoven).

Die functie heb ik nog niet gebruikt en ik denk dat ik 'm ook niet zo veel zal gebruiken. Als Basic Member die niet zo vaak cachet, gebruik ik meestal de gc.com kaart. Rond de thuislocatie beginnen en dan verschuiven naar het gebied waar ik wil wandelen (meestal niet ver van huis). Je ziet in één oogopslag waar de multicaches liggen, en of ze op een plek liggen waar je een leuke wandeling kunt verwachten. Net even getest, die kaart kan ik nog steeds oproepen. Dus het zal best blijven lukken als Basic Member.

short for 'X marks the spot'

Hoezo, een X is toch heel voor de hand liggend? 't Was pas echt raar geweest als ze een Q hadden ingekrast!

Een minder bezochte cache is lastig qua onderhoud, vooral wanneer je er niet direct naast woont. Over zaken als vervagende tekst, nattigheid en andere schade lees je als C O vaak in de logs van bezoekers. Dan kun je snel actie ondernemen. Komen er geen bezoekers dan krijg je geen signalen dat er iets mis zou kunnen zijn. Het vraagt dan discipline om toch regelmatig de route na te lopen. In wezen doen bezoekende cachers dus ook aan onderhoud! Anderzijds weet je na wat jaren cacherservaring, dat een cache die geruime tijd niet bezocht is, problemen onderweg kan opleveren. En dat kan een reden zijn om toch maar voor een andere cache te kiezen, eentje die wel recent gevonden is. Zo houdt de situatie zich in stand.

Ik ga er altijd vanuit dat de natuur voor zichzelf spreekt. Mijn kennis van flora en fauna leent zich niet voor educatieve exploitatie. Ondanks het feit dat ik wat determinatiecursussen heb gevolgd bij de KVVN. Van de geologische ondergrond weet ik wel het nodige af, maar mijn ervaring tijdens verjaardagsfeestjes geeft geen indicatie dat andere mensen erg geïnteresseerd zijn in holoceen dekzand. Vertel op, ik wil best wat meer weten over holoceen dekzand! BTW bij ons in de buurt worden de determinatiecursussen gegeven door de KNNV (Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging). En verder ... zie #79 in ditzelfde draadje ...

Natuur?

Mmm, misschien is het voor sommige deelnemers aan dit draadje toch de moeite waard om nog wat verder in de toekomst te kijken. Sommige dingen zijn nu eenmaal eindig. Er zullen niet meer boeken van Agatha Christie komen, niet meer films van Hitchcock. Stel, na de interessante multi's en tradi's zijn de mystery's in je directe omgeving op. Ook dat moment gaat natuurlijk een keertje komen. Wat dan, o wat dan? Alvast geraniums kweken?

Nou moet ik wel toegeven, dat ik me niet op m'n gemak zou voelen wanneer ik in m'n eentje een cache zou lopen en er rent een streaker voorbij. Zou ik in een groep op pad zijn, dan is het meer een verbazingwekkend cachefeitje.

En de eindlocatie was zeker de moeite waard. En het betreffende gebied was ook met een mooie multi te bezoeken. En een aantal personen heeft het op eigen houtje opgelost, waarvoor hulde. Hey Xaa, alive & kickin'! Ik hoop dat mijn geheugen nog is wat het ooit geweest is en dat ik de Engelse Taart goed omschreven heb ...

TT, dan heb ik me niet duidelijk genoeg uitgedrukt. De Engelse Taart was bedoeld om cachers en cacheleggers een spiegel voor te houden: het is helemaal niet moeilijk om iets onoplosbaars te verzinnen, daarvoor hoef je niet hoogbegaafd te zijn ... maar daarmee heb je nog geen leuke puzzelcache! Ik vond die insteek wel aardig. Niet dat deze les in cachersland iets heeft opgeleverd ... Ja, de Kempen en omgeving zijn geweldig om in te cachen. De laatste tijd ben ik er helaas veel te weinig aan toe gekomen. Dat houdt gelukkig in dat er op fietsafstand nog een aantal heel leuke routes liggen!

In de tijd dat ik nog regelmatig puzzelde (tot ca. 2007) waren er nog niet zoveel caches en puzzels. Hints vragen aan medecachers vond ik niet zo leuk, omdat ook toen al de cache naderhand vaak op een plek lag die niet echt interessant was. Als je dan ook de puzzel niet zelf opgelost hebt blijft er helemaal niks meer over. Wel hebben we de kinderen wel eens aan het werk gezet. Ik herinner me een cache met schaakproblemen en een travelling salesman-achtig probleem - typisch dingen voor de oudste zoon die in die tijd schaakte en informatica als eindexamenvak op de middelbare school had. Daarna begonnen de trails en dat was het eind van ons eigen fanatisme. Een hele dag karren om 50 doosjes te rapen? En dan meteen de opgeloste puzzels meenemen? Dachtutnie. In die tijd kwam 'Engelse taart' uit, een puzzel van een cachingkennis. Daar keek ik wel eens naar maar ik kon er geen kop of staart aan zien. Dus heb ik hem na het archiveren eens gemaild met de vraag hoe het precies zat. Het antwoord was (als ik het me goed herinner), dat hij het leuk had gevonden om een puzzel te maken die zonder hulp niet op te lossen was. Engelse taart = Pie, dat woord kun je splitsen in pi en e. Dit zijn beide getallen die in de wiskunde veel gebruikt worden. De cijfers daaruit moest je versleutelen om tot de cachecoördinaat te komen ... Kortom vergezocht, inderdaad. Voor mij geen geoleaks, kijk gerust of ik in de ledenlijst sta. Wie er wél in staan kan me niet enorm boeien. Is er verschil tussen de eindcoördinaten krijgen van een bevriende cacher, of via geoleaks? In beide gevallen ga je op zoek naar een traditional die - als het meezit - op een redelijk leuk plekje ligt. Geocaching is voor mij op de eerste plaats wandelen door de natuur, met daarnaast de uitdaging om aan het eind dat doosje te vinden. De combinatie van die twee maakt van mij een tevreden mens. Lekker buiten geweest, én eventuele veldpuzzels zelf kunnen oplossen. Alleen het eerste is ook prima, alleen de cache vinden is ... ach ja ...

Rare jongens, die Flevolanders ....

Barry, 't is gewoon onderdeel van het spelletje. Waarom trekken sommige mensen met carnaval een raar pak aan? Verkleedt men zich als boer, admiraal, Maja de Bij of banaan omdat men niet herkend wil worden? Welnee, het hoort erbij. Zo ook de nickname. Dat kan soms erg apart uitpakken. Zo bleek team De Koffieleuten - dat een van mijn caches als eerste vond - in de straat achter ons te wonen.

Nee! Als ik aan het eind van de wandeling merk dat het op zo'n potje gaat uitdraaien, bedank ik feestelijk voor de eer. Anderzijds ben ik bij het geocachen wel gehecht aan mijn nickname, en zal me - als ik een andere cacher tegenkom - daar meteen mee voorstellen, aangevuld met mijn voornaam. Zeker als je in je eigen regio cachet, roept een nickname regelmatig een aha-reactie op. Geen kwestie van schaamte, maar die nickname geeft je een beetje het gevoel bij een geheim genootschap te horen. Kinderachtig misschien? Ach ja, dat is het hele spelletje natuurlijk als je het op de keper beschouwt.

Hoera, ik hoor bij de meerderheid! Nog nooit een seconde Boer Zoekt Vrouw gezien en ik heb het gevoel dat ik helemaal niets gemist heb! Diederikus, veel succes met je derde cache. Je wilt wel heel veel! En daar wil je heel veel tijd in steken. Vooral doen, wanneer je daar een goed gevoel bij krijgt. Het is immers jóuw invulling van de hobby. En als je cache af is, zal er best publiek zijn dat juist zo'n creatie kan waarderen. Maar, mijn kanttekeningen wil ik toch neerzetten, al is het maar om je een idee te geven waarom ik als legger voor een ander soort cache kies: belangrijkste doel van een cache is voor mij nog steeds het bieden van een mooie, liefst verrassende route door de natuur de meeste tijd die in het leggen van een cache gaat zitten, besteed ik graag aan het verkennen en leren kennen van het gebied WPs sluiten het liefst aan op het gebied waar de route doorheen gaat WPs leiden niet af van natuurbeleving Nou moet ik eerlijk zeggen, ik ben niet zo'n begenadigd knutselaar en dat staat het maken van ingenieuze constructies die nooit eerder vertoond zijn, in de weg. Anderzijds heb ik in meer dan 20 jaar bij het IVN wat natuurkennis opgedaan die ik graag met de bezoekende cachers deel. Daardoor is mijn laatste cache toch wel redelijk geslaagd. Zonder statistiekeling te willen zijn, heb ik toch wel eens bij project gc naar de Wilson score van mijn laatste route gekeken. Per jaar is die maar 6 maanden online waardoor hij niet zoveel gevonden wordt. Toch heeft de cache vorige zomer eventjes in de Nederlandse top 100 gestaan. Dat is wel mooi als je kijkt naar het 'gezelschap' waarin trailbonussen, nachtcaches en caches met fantasievolle verhalen ruim vertegenwoordigd zijn! Zo heeft iedere legger een eigen insteek. Belangrijk is dat je er iets moois van wil maken. En dat lukt nog steeds bij veel leggers.

WilP, je bent toch niet je eerste eigen cache vergeten? Daar zat toch een zeer aparte kronkel in die een proefloper er vast uit had gehaald ...

Psies, maar statistisch gezien worden conclusies omtrent de gemiddelde cachebevolking steeds betrouwbaarder. Kwestie van een grotere steekproef!

'Zo de wind waait, waait mijn jasje' was het bij ons thuis! Dit terzijde Blijkbaar is de gemiddelde cachelegger tegenwoordig niet zo geïnteresseerd in een leuke lange log, en hebben sommige cachers die wél graag zulke lange logs schrijven, dan maar besloten dat het ook de moeite waard is om de log voor jezelf te schrijven? Bij mij is het echt nog steeds zo dat ik voornamelijk voor de legger schrijf. En ik zet in de log wat ik zelf interessant vind om in logs bij mijn eigen caches te lezen: bijzonderheden over de natuur, aparte waarnemingen. Door een uitgebreider verhaal is de route achteraf voor mezelf beter voor de geest te halen. Dat zit soms tussen de regels door, maar dat haal ik er wel tussenuit bij het herlezen. Bij alleen TFTC zou dat wat lastiger zijn!

Heb ik ooit alleen TFTC gelogd, of een standaardlog voor alle caches van de dag? Ik dacht 't niet maar het geheugen is in zulke gevallen vaak selectief ... in ieder geval, mocht het ooit zo geweest zijn dan is het lang geleden. Meestal doe ik caches die wat minder populair zijn, van C O's die geen honderden caches hebben liggen. Die zullen misschien, net als Dagwacht - en ikzelf -, alle logs ook echt lezen. En dus krijg ik regelmatig reacties. Laatst nog, een leuke route na jaren pas afgemaakt en in de log zijdelings aangestipt dat ik het jammer vond dat ik de nieuwste creatie van de C O niet kon gaan lopen omdat die PMO is. Per kerende post kreeg ik de startcoödinaat van die route, zodat ik er toch aan zou kunnen beginnen. Aardig toch? Nu nog een vrije dag met mooi weer en zonder vorst in de grond. Zulke reacties maken het voor mij weer de moeite waard om een uitgebreide (en voor de C O leuke) log te schrijven.

Wel of niet meelopen, het heeft allebei voor- en nadelen. Een 'gewone' multi met simpele tussenpunten (bouten tellen etc.) kun je waarschijnlijk beter door de proeflopers zónder begeleiding laten doen. Dan krijg je een beter beeld van de duur van de tocht etc. Als je moeilijkheden verwacht bij de WPs, vanwege de constructie zoals waarschijnlijk bij Diederikus, of vanwege de opdrachten (zoals ik zelf een paar keer gehad heb) is het beter om mee te lopen. Dan kun je meteen bijsturen. De laatste keer dat ik mijn proeflopers alleen heb laten gaan waren ze onderweg gestrand en kwamen daardoor op een verkeerde berekening van de cachelocatie. Toevallig zag ik ze op weg naar hun auto, bij ons in de buurt lopen! Ze hadden bijna aangebeld bij een buurtgenoot omdat die ongeveer dezelfde auto als wij op de oprit had staan (haha, de proeflopers hadden geen NAW-gegevens van ons ...).

Natuurlijk wel laten proeflopen. Het is geen gemakzucht van de legger, die de cachebeschrijving dan minder goed zou hoeven te controleren. In tegendeel, een proefloper zoeken en de proefloop laten doen is alleen extra werk. Toen ik nog in de redactie van een plaatselijk blaadje zat, zei een mederedacteur van mij altijd over zelf geschreven teksten: "Je leest niet wat er staat, je leest wat je dénkt dat er staat!" En zo is het echt, ook al heb je nog zo'n zorgvuldige aard. Zo is het met het beoordelen van je eigen teksten maar ook met het beoordelen van een eigen route. Wat voor de legger een volkomen duidelijke vraag is, kan voor zoekers enorm vaag zijn. Een kleine moeite om een proefloper in te schakelen, om te bekijken of en hoe die uit je cache komt. Daarom heb ik - behalve bij mijn eerste cache - altijd proeflopers gezocht en daar heb ik veel plezier van gehad.