Team Aragorn

Wat filosofisch Diederikus. Daar wil ik wel een tegengeluid bij laten horen. Voor mij wordt het leven pas eenvoudig wanneer ik zoveel mogelijk dingen doe waar ik van geniet. Iedere avond terugkijken op een voorbije dag, en kunnen zeggen: ja - daar, daar, en daar ben ik vandaag blij mee (ik schrijf die drie dingen zelfs elke avond op, dat zorgt na een paar maanden voor een leuke collectie!). Dus geen kokertjes zoeken in de bebouwde kom, lekker wandelen of fietsen in de natuur. Geocaching hoeft niet iedere dag, zelfs niet iedere week. En om het gevoel te houden dat ik er toch dagelijks mee bezig ben, schrijf en lees ik hier op het forum. Da's vaak interessant en bovendien is de laatste tijd de toonzetting van het gemiddelde bericht wat gezelliger. En natuurlijk, je probeert toch anderen een indruk te geven van de leuke kanten van de langere caches. Hopelijk worden ze daardoor meer gedaan en wordt het ook voor plaatsers interessanter om ze te leggen. Voor mij ligt de meerwaarde van het cachen echt in de natuurbeleving. Alle extra's uit verleden, heden en toekomst zoals thuispuzzels, chirps, QR-codes en ook cloudcaching zijn aan mij niet besteed. Natur pur, zoals ze in Zwitserland zeggen. Tot nu toe kan ik gelukkig in de omgeving nog steeds caches kiezen die me de moeite waard lijken. Dankzij een cachepauze van enkele jaren liggen er genoeg natuurwandelingen - met en zonder puzzels/verhalen op een bezoek te wachten. Ja, een boswandeling zonder cache is prima te maken maar op een of andere manier blijf je dan toch in standaard rondjes hangen. Een cache is net het zetje extra.

Heb geen medelijden! Op mijn wishlist staan al weken twee caches op ongeveer 10 km fietsafstand: de legende van de klokken en FEEST. Komt er een mooie dag aan waarop ik tijd heb, dan kan ik zo op pad. Ammoboxen heb ik voorlopig niet nodig. In de schuur staan er nog twee die zijn overgebleven na het archiveren van de dubbelcache Leenderbos Tandem. Er zijn wel wat vage plannen voor een nieuwe route maar dat wordt op z'n vroegst de zomer van 2015. Goed werk heeft tijd nodig, zullen we maar zeggen. Een cache die tot prullenbak is verworden lijdt aan een gebrek aan onderhoud. Mijn eigen stelregel is dat je na 5 of hoogstens 10 bezoeken weer moet gaan controleren, en de inhoud op peil moet brengen. De route ligt lekker dicht bij huis, ik maak er altijd een ontspannend rondje door het bos van. Helemaal tevreden dus. Wel saai he.

Ammoboxers die wél afgeven op trailliefhebbers en niet andersom? Kan ik begrijpen, want heel vaak zie je dat degenen die graag veel vinden en daarom regelmatig trails etc. doen, voor een mooi rond getal juist weer een aparte multi willen doen. Andersom zie je dat minder.

De draadjes die ik open mogen alle kanten uitschieten die de medeschrijvers leuk/nuttig vinden ... Het mafste: wij vonden ooit in een cache een rol toiletpapier. Een héle!! Schoon dat wel, maar ook enigszins vochtig en het ding nam alle beschikbare ruimte in. Die hebben we toen geruild tegen een speeltje (en thuis weggegooid) ...

Dat de tegenpolen zo genadeloos op elkaar kunnen inhakken is hier langzamerhand gegroeid tot forumcultuur. Maar daarnaast heeft het ook een serieuzere achtergrond. Hoewel beide groepen aan cachen doen, staan hun belangen af en toe haaks op elkaar - vooral nu het steeds voller wordt in Nederland. Wat wil een trailenthousiasteling? Veel caches op één dag vinden (evenals de competitieve cacher). Wat wil een ammoboxer? Een dagvullende cache met tierelantijnen. Maar helaas, volgens de regels van GS moeten caches en fysieke WPs ver genoeg van elkaar liggen. Oftewel: waar een multi ligt met opdrachten kan geen trail meer gelegd worden en andersom. Dat is het hele eieren eten, en daarmee wordt het begrijpelijk dat de verschillende groepen zo onaangenaam op elkaar kunnen reageren.

Dus authentiek = trade up or trade even? Ja, dat zou het moeten zijn maar dat is echt een utopie hoor. Mijn allereerste cache heb ik eind 2003 gelegd, en daarna nog verschillende. Altijd zaten er goodies bij en altijd heb ik regelmatig moeten bijvullen. Hoort nu eenmaal bij de risico's van het vak. Van mij hoeven er ook niet per se goodies te zijn in een cache die ik zelf vind. Alleen, een micro is zo ontzettend goedkoop. Vooral als er ook nog een prop papier in zit bij wijze van logboek. edit, @brouwertjes, dacht ik nou dat je met kooslievend net zulke taalvirtuositeit wilde laten zien als Od en nu heb je het aangepast!!

Hoi Channanas, welkom! leuk om te lezen wat je allemaal achterlaat. Maar ik was ook benieuwd welke dingen je juist graag meeneemt wanneer je ze tegenkomt?

Ik ben slechts 11 jaar geocacher maar noem mij niet authentiek. Ouderwetsch! En daar ben ik trots op.

Alternatief voor ammobox: kanotonnetje, o.a. te koop bij de Boerenbond. Ook wel aardig maar minder robuust: lock-n-lock dozen. Ook wel eens bij Xenos en Action te koop voor een klein bedrag in verschillende maten. Alleen heb ik geen idee hoe ze zich in de winter houden, die van mij liggen alleen buiten van april tot oktober.

De laatste post in het draadje over keurmerken is uit maart. Allerlei verzoeken om een duidelijke lijst van criteria voor een keurmerkcache hebben geen lijstje of link opgeleverd. Dus heb ik mij nog maar eens grondig verdiept in de keurmerksite. Daar kan ik toch echt alleen vinden dat een cache het keurmerk 'authentic geocache' verdient wanneer de cachebehuizing groot genoeg is voor logboek en goodies (en deze ook bevat). Andere eisen kan ik niet ontdekken. OK, gaan we naar de andere kant en kijken naar wat er op de keurmerksite als authentiek te boek staat. Zonder in te loggen bereik je alleen de kaart maar ik ga ervan uit dat deze en de andere zoekmogelijkheden op dezelfde database gebaseerd zijn. Ik heb alleen gekeken in mijn eigen regio en bij caches die ik uit ervaring ken. Helaas is de database verre van volledig en nogal eens niet-kloppend. Eén voorbeeld, de QC-cache 'Van brave hendrik tot tripmadam'. Waarom juist deze? Heel eenvoudig, deze cache heb ik destijds uitgezet, de cachebeschrijving opgemaakt en tot 1-1-2010 in onderhoud gehad. Uit de laatste logs - juli en september 2010 - blijkt dat de cachedoos toen al verdwenen was. Sindsdien geen melding van plaatsing van een nieuwe. Wel het 'authentic geocache' logo in de cachebeschrijving. Tja. Sorry, dit is geen reclame voor het concept.

Precies. In de jaren dat ons 'Eerste Vinder Gevoel' actief was, kwam er behoorlijk wat mail binnen voor extra hints op WPs. Daarop heb ik altijd met antwoord teruggemaild. Al waren er cachers bij, die werkelijk voor ieder punt een extra hint nodig hadden! Die hadden er beter niet aan kunnen beginnen. Maar goed, eigenlijk was de opzet zó simpel dat zoeken op een verkeerde plaats geen kwaad kon voor de natuur. Je moest uit een cachebeschrijving de fouten halen, één fout per WP. Op het 'goede' (of 'foute'?) WP zat een plaatje op een boom met een letterwaarde. Niks te prikken, niks te graven. Veel mensen hebben toen de halve Oirschotse Heide gezien. Toch heb ik achteraf, soms na jaren, nog reacties gekregen van cachers die de cache destijds gevonden hadden en daar best wel trots op waren. Die groep moet je ook een beetje bedienen: er zijn echt nog wel cachers die moeite willen doen en niet overal een simpele opdracht willen krijgen. Zo'n grote ton midden op het pad, met een pijl erbij "Hier is het!" zou ik met plezier links laten liggen.

Od, wat bedoel je? Misschien D-o-n-t-s ?? (En nu maar duimen dat de autocorrectie hier niet ook iets raars van maakt ...)

Dat is meer uit consideratie met de plaatser. Je weet gewoon dat er klachten komen wanneer de proefloper logt alsof het een FTF is. Daar zit een plaatser toch niet op te wachten?

Caches waar 'te' voor staat! Dat doet me denken aan de Woudlopers Avond Events in Belgisch Limburg. Man, man, wat was dat keihard werken. En altijd was het al middernacht terwijl je nog niet op éénderde was gekomen van alles wat Woudloper en Wulfke hadden uitgedacht. In het bijzonder herinner ik me de keer dat je aan het eind - na het inleveren van je bij elkaar geschraapte uitkomsten - van de organisatie een briefje terugkreeg met aanwijzingen voor het vinden van de cache. Hoe mee goede antwoorden, des te vollediger de aanwijzingen. Fouten werden afgestraft door cruciale woorden uit de tekst te knippen. Tjongejonge wat hadden we een gatenkaasbriefje. Maar goed, dit is eigenlijk een beetje offtopic.

Geopatra had al een schaakcache, ben even de naam kwijt ... o ja, Koning Ko van het Baertwijckschaakbord.

Verdoft, denk ik, is wel een woord.

Dus eigenlijk: iedereen komt aan het eind bij hetzelfde doosje uit, maar legt niet per se dezelfde weg af. Zoiets (in de verte dan) hebben we een aantal jaren geleden eens meegemaakt bij een multicache met twee instinkers onderweg. Trapte je erin, dat moest je uiteindelijk terug naar het punt waar je de fout gemaakt had om de juiste informatie te zoeken. We hebben toen flink wat extra meters gemaakt! In het logboek stond het verzoek om in je log te vermelden dat je 'een lange wandeling' had gemaakt wanneer je één keer fout had gezeten, of 'een zeer lange wandeling' wanneer je twee fouten had gemaakt. Je gaat dan ineens de logs heel anders lezen! Maar eigenlijk vind ik het zelf minder leuk als de logs niet over dezelfde tocht gaan, want zo is het dan toch? Alsof er in een natuurgebied twee caches liggen; je doet de ene en leest de logs van de andere. Vernieuwingen ... toen we in 2003 begonnen was een multi met simpele vragen (bouten tellen) al heel wat. Daarna kwamen de puzzels thuis op, en de bijzondere WPs onderweg. Een cache in een vogelhuisje was in het begin heel bijzonder, wordt nu als weinig verrassend ervaren. In het algemeen is het zo dat caches waarvoor extra materiaal noodzakelijk is (boomklimmen, varen, duiken) lang niet door iedereen gedaan (kunnen) worden. Daaronder reken ik ook caches als wherigo, met QR-codes, of waarvoor je een smartphone nodig hebt. Voor al die varianten is vast een doelgroep maar ik houd het liever simpel! Vooral op digitaal gebied lijkt de techniek de cacher nog regelmatig in de steek te laten. Eerlijk gezegd zie ik mezelf niet met een Google Glass door een bos lopen! Maar ja, eigenlijk ben ik een heel ouderwetse cacher. Gewoon lekker struinen in de natuur en vuil worden, terwijl de GPS - met reservebatterijen - ervoor zorgt dat ik niet kan verdwalen. Edit: reactie op de laatste post van Diederikus over gewenste vernieuwingen.

Hangt van de plaatser af. De meeste keren dat ik proefloper was, lag alles (inclusief de cache) in het veld. Toen heb ik mijn krabbel in het logboek gezet, met de vermelding dat ik proefloper was. De laatste keer dat ik proefliep lag de cache er nog niet. Toen ben ik na het uitkomen een keer teruggegaan om het logboek te tekenen.

@regenboog: zoveel scheelt het niet wat we bedoelen. Je ziet regelmatig dat plaatsers veel plezier aan het uitzetten en uitdenken van een cache hebben gehad. Inderdaad, door de mooie beschrijving, een goed uitgezette route, leuke opdrachten, mooie cache enz. Dat plezier gaat dan vaak over op de bezoeker. Zo hebben wij laatst de wandeling door Hageven en Plateaux gelopen van DanPan. Perfect! Aan de andere kant hoop je ook altijd méér dan gelijkgezinden aan te trekken. Bijvoorbeeld iemand die in zijn log schrijft dat-ie normaal weinig multi's doet maar dat dit toch wel een hele leuke was. Hoe ver ga je daarin mee, verlaag je de drempel? Bijvoorbeeld: soms zie je een trail door een natuurgebied die net zo goed een multi had kunnen zijn. Waarschijnlijk hoopt de plaatser dan, dat de meeste bezoekers de caches te voet af zullen gaan en onderweg zullen genieten van het gebied. Gegeven is dat een trail veel meer bezoek trekt dan een multi over dezelfde afstand. Resultaat, je hebt meer mensen de natuur in gelokt. Helaas hebben niet alle extra bezoekers veel aandacht voor hun omgeving. Sommige rossen zo snel mogelijk op de fiets alle caches langs of proberen telkens met de auto zo dichtbij mogelijk te komen. Een plaatser moet voor zichzelf uitmaken of het gaat om kwantiteit of kwaliteit.

Jawel, dat geldt voor de cachers die ongeveer hetzelfde leuk vinden als de plaatser. Maar stel, je houdt van caches die niet zo populair zijn (bijvoorbeeld lange wandelingen > 25 km). Als je zo´n cache legt trekt die niet echt veel volk. Vind je dat geen probleem of pas je je aan om meer bezoek te krijgen? Zie ook het verhaal van TT hierboven ...

Mooi onderwerp, waar ik wel iets aan toe te voegen heb. Of dat een verarming of verrijking is, moeten de forumlezers zelf maar uitmaken. Niet alle caches kunnen door iedereen gedaan worden. Moet je dat willen? Nee, ik denk het niet. Wat is er mis met een beetje realiteit? Niet iedereen wordt miljonair, niet iedereen wordt 90, niet iedereen kan alle caches vinden. Niets mis mee. Een D1/T1 cache leggen (die dus iedereen zou moeten kunnen vinden) is niet mijn ding. Het houdt onder andere in dat de tocht kort is en over goed begaanbare (geasfalteerde?) paden gaat. Zulke caches zijn bij mij niet favoriet en mijn voornaamste stelregel is: leg een cache die je zelf graag zou willen doen. Hetzelfde geldt voor opdrachten onderweg. De één houdt van simpel en laat bouten tellen of knooppunten noteren. De ander verstopt complete knutselwerken waarvoor je je hersens moet laten kraken. Beide varianten hebben hun eigen publiek. Eigenlijk maakt het niet uit wat je doet, als het maar goed gebeurd is. Want of je nou een simpele of ingewikkelde cache maakt: zorg voor kwaliteit! Een mooi uitgezette route, of een echt interessante cachelocatie. Een goede cachebeschrijving (s.v.p. zonder spelfouten, stokpaardje van mij!), geen vochtig logboekje aan het einde. En controleer de cache en/of de route regelmatig. Als je in verarmingen en verrijkingen denkt, ben je bezig om vanuit de bezoeker te redeneren. Dat is prima, als dat je insteek is bij het leggen van caches. Er waren - en zijn - ook caches die op de eerste plaats gelegd zijn met het idee dat de legger er plezier aan beleeft. Dat is een categorie waar ik wel sympathie voor heb, want zelf leg ik mijn caches ook een beetje vanuit die achtergrond. Voor mensen die al wat langer meelopen: bijvoorbeeld Geopatra was zo'n eigenzinnige legger in de regio Den Bosch. Zijn gedachtenkronkels waren soms ondoorgrondelijk, waardoor je af en toe bij WPs zat waar je niets mee kon (als je ze al gevonden had!). Maar wanneer dan eindelijk het kwartje viel, of je een omweggetje had gevonden, was de voldoening groot. Zulke caches blijven je bij. Althans, mij blijven ze bij want zoiets ligt mij wel. Er zullen vast ook mensen zijn die het draken vonden. Wat ik wel altijd probeer, is ervoor te zorgen dat de natuur niet lijdt. Inderdaad, geen eindeloze prikpartijen. Maar dat hoort in mijn ogen bij het hoofdstuk cachekwaliteit. Net zoals een goede D/T waardering (daarvoor heb je proeflopers!) zodat bezoekers van tevoren kunnen inschatten of de cache wel bij hen past.

Mijn visie: er is verschil tussen intentie en praktijk. Ga je helemaal terug naar de oercaches in Amerika, uit de tijd van voortrekkers en pioniers - toen avonturiers nog echte avonturiers waren!! - dan lijkt het me wel duidelijk. Deze mensen zochten 'caches' om te kunnen ruilen. Voorraden ammunitie en misschien houdbare levensmiddelen, die zij nodig hadden om hun tocht te kunnen voortzetten. Logboek? Weet niet, lijkt me niet essentieel voor de bezoekers. Bijzondere locatie? Er zal vast wel iets uitzonderlijks aan de locatie geweest zijn, anders zal zo'n cache lastig te vinden zijn geweest! Maar het zal anderszijds niet zo geweest zijn dat men er speciaal kwam voor - pak 'm beet - een bijzonder geologisch verschijnsel. Het ging om 't ruilen. Ga je slechts terug naar de eerste geocache die in het GPS-tijdperk werd verstopt, dan is het een heel ander verhaal. Het ging meer om de uitdaging van het vinden van dezelfde plek als waar de legger was geweest, via de gepubliceerde coördinaten. Ik heb het idee dat het met name ging om het laten zien van een bijzondere plek. En omdat iedereen wel kan beweren dat-ie op diezelfde plek geweest, moest er bewijs komen. Een doos met een logboek en ruilspullen. De ruilspullen zullen er vast in gezeten hebben naar analogie van de oercaches van één of meer eeuwen terug. In mijn ogen een lokkertje. Als je niet weet of mensen gek genoeg zullen zijn om op pad te gaan, alleen om hun krabbel in een logboekje te zetten, kan het verstoppen van interessant ruilmateriaal nét het duwtje in de rug zijn. Maar is ruilen essentieel? Lijkt me niet. Is trouwens de krabbel essentieel? Ehh, in mijn ogen eigenlijk ook niet. Essentieel is bewijzen dat je er geweest bent. Dat kan tegenwoordig ook heel makkelijk door bijvoorbeeld een bewijsfoto bij je log te zetten. Want - alweer in mijn ogen - gaat het om het bezoeken van bijzondere plaatsen. Kortom, een Earthcache waar echt een bijzonder fenomeen te zien is (niet uitsluitend een infobord met een fraai verhaal waar in het landschap nauwelijks iets van terug te zien is) zou bijvoorbeeld in de ogen van de plaatser van de allereerste GPS-cache méér een geocache kunnen zijn dat een munitiekist met logboek en goodies in iemands voortuin.

Tot nu toe samengevat: - veel mensen ruilen niet meer, na een korte beginperiode - als er geruild wordt is het meestal door/voor kinderen die mee zijn - volwassenen vinden ruilmateriaal met een persoonlijk tintje (zelfgemaakt) het leukst - soms stopt men iets leuks in een mager gevulde doos wanneer de cache erg goed was Er mogen trouwens nog wel wat reacties bij hoor, vooral van mensen die hier heel anders mee omgaan! Maar ... mijn vraag kwam onder meer voort uit het concept 'autentic geocache' waarin juist ruilhandel als het belangrijkste punt wordt beschouwd. Als ik het zo lees zitten veel mensen hier niet op te wachten. Ja, zelfgemaakte goodies. Dan ga ik me afvragen, waar wil ik tijd aan besteden? Het uitzetten van een mooie route met leuke opdrachten onderweg, of het maken van spullen voor de bezoekers? Dan kies ik toch voor het eerste.

Dus: CITO event! De Vlinderstichting (voor bescherming van die kleine fladderaars, niet gelieerd aan Waldorf) organiseert er ook dit jaar weer een aantal. Je doet nuttig werk, leert wat bij over vlinders en daarnaast is het gewoon gezellig. Doen!

Hey TT, leuke bijdrage. Nuttig om te lezen waaróm sommige cachers een favo uitdelen. Eens temeer blijkt dan dat het systeem dus ook hapert wanneer het gaat om het uitzoeken van een cache op grond van aantal favo's. Ergens kan ik het me goed voorstellen, dat je een favo uitreikt voor de gedane moeite. Het is inderdaad heel makkelijk om in een mooie omgeving met veel natuur, een fijne multi uit te zetten. Maar toch ... het ene bos is het andere niet. Een fraaie wandeling is toch wel wat waard, en mag dus aangeprezen worden (zelfs via favo's). Hoe dubbel kan het zijn, ik ben blij dat ik geen favo's kan uitdelen en gebruik ze (onbewust) toch. Wanneer ik wat verder van huis in onbekend gebied op zoek ben naar iets leuks is het enorm makkelijk om via de favo's een eerste schifting te doen. Naar logs kijk ik ook wel, maar toch voornamelijk om te zien of er problemen zijn met WPs onderweg. Je moet van tevoren ook weer niet teveel logs gaan lezen, dan is het verrassende van de cache vaak meteen weg!