Wanneer Is Een Cache Een Goede Cache

[De kantersbabes]

Zet een advertentie hier op het forum, en ga met max 6 man op pad. Ontmoet je nog wat nieuwe mensen en kan je rustig door blijven posten.

[wimyv]

Mijn favoriete cache is een cache die je doet glimlachen.

 

[De kantersbabes]

Heb je deze al eens geprobeerd? Echt lachen.

http://www.geocaching.com/seek/cache_details.aspx?guid=a878bbf5-a141-4c04-b81f-640f3cfc8f1e

[Team Tabak]

Zet een advertentie hier op het forum, en ga met max 6 man op pad. Ontmoet je nog wat nieuwe mensen en kan je rustig door blijven posten.

 

Jij gaat er zo maar vanuit, dat ik na 14 dagen zoeken de door jou genoemde kwalificaties niet binnen mijn stamboom zal aantreffen..... Nou zeg..... pfffff...... Je onderschat mijn "next of kin".... :-) :-)

[Diederikus]

Mijn waardeoordeel over de cache zal zeker niet worden beïnvloed door de noodzaak om een hulplijn te gebruiken. Als ik hem nodig had omdat ik iets niet kon vinden, dan komt dat door mijn persoonlijke omstandigheden (alleen cachen is maar een paar ogen en die ogen zijn toch al niet zo scherp). Een katerig gevoel heb ik er dan ook nog nooit aan overgehouden. Een not-found hoort bij het spel en zal ook mijn beoordeling van de cache niet beïnvloeden. Enkele van de beste caches die ik heb gedaan heb ik vaker dan een keer moeten bezoeken.

Daar kan ik mij bij aansluiten.

 

Iedere sport of spel heeft een element in zich van het jezelf op een onnodige manier moeilijk maken. Dat is een fijn evenwicht. Te moeilijk is niet goed, maar te makkelijk ook niet. Het is ook geen evenwicht dat op een vast punt staat ingesteld. Natuurlijk verschilt het van persoon tot persoon, maar ook voor één persoon fluctueert dat. Afhankelijk van gemoedsgesteldheid, het weer en de heersende planeetstanden. Als ik een driesterrenmulti loop en ik kan ieder waypoint binnen een minuut vinden dan geeft dat een katterig gevoel.

 

Voor een goede multi op een mooie locatie vindt ik het heel acceptabel om drie keer terug te moeten komen voor sommige waypoints. Maar dat is dus al ingecalculeerd in mijn houding vooraf. Waarom niet? Mooi bos, mooie locatie, rust, geen haast, waarom ook? Voor mij is zo'n meersterrenmulti een goedmoedige strijd met de cachelegger. Hij kan namelijk niet zomaar overal iets verstoppen. Er is namelijk geen kunst aan iets zo te verstoppen dat niemand het ooit nog kan terugvinden. Iets moet verstopt worden op een punt met een zekere markantheid. Hoe markanter het punt is terwijl je er toch nog overheen kijkt, des te beter is de co voor mij geslaagd. Mijn gereedschap is het redeneren, uitsluiten en me verplaatsen in de co. In die goedmoedige strijd is het bellen van de co zoiets als de handdoek in de ring gooien. Er zijn wel nog verschillende soorten hulp. De eerste is de vraag om bevestiging. Zoek ik wel op de juiste plaats? De tweede is de vraag om een hint. In beide gevallen gaat de "strijd" dan gewoon door. De derde hulpvraag is, kun je mij de oplossing vertellen want ik wil naar huis. Technisch gesproken zou je dan een DNF moeten loggen maar zo'n boos kijkend blauw aanlopend mannetje is estetisch niet verantwoord en geeft niet op een juiste wijze de emotie weer van de cache die je gelopen hebt.

 

Maar ik ben op geen van de bovenstaande punten principieel. Ik wil het soms per sé zelf oplossen en soms kan me dat geen zier schelen. Soms wil ik per sé alleen maar een bevestiging maar geen hint. Soms wil ik een hint maar geen oplossing. Het is allemaal volstrekt subjectief en maar net hoe mijn pet staat. De grote leidraad is simpelweg: doe ik dit nog met genoegen?

[Team Tabak]

Heb je deze al eens geprobeerd? Echt lachen.

http://www.geocaching.com/seek/cache_details.aspx?guid=a878bbf5-a141-4c04-b81f-640f3cfc8f1e

 

Ja, een maand of twee geleden. Hartstikke leuk! En ook nog eens op een mooi plekje. Typisch voorbeeld van een knutselaar, die zijn talent benut om leuke caches te produceren. Daarbij meteen opmerkend, dat hij degene was waaraan ik refereerde toen ik zei, dat ik aan de muur van een woning een prachtig geknutselde cache aantrof (al die sleutels in een fraai kastje) , maar dat ik daar niet van genoot omdat ik zo snel mogelijk pleite wilde zijn....

[Team Tabak]

 

Als ik een driesterrenmulti loop en ik kan ieder waypoint binnen een minuut vinden dan geeft dat een katterig gevoel.

 

 

 

Daarin kan ik je volgen, maar je kunt je dan ook afvragen of er niet een sterretje af had gekund. Misschien heeft de CO zijn cache iets te hoog ingeschat. Van een 3 of 3,5 sterren cache mag je toch enige vorm van diepgang verwachten en het moet toch zeker het tellen van planken op een bruggetje of moeren in een bankje overstijgen? Toch?

[topzoekertje]

Iedere sport of spel heeft een element in zich van het jezelf op een onnodige manier moeilijk maken. Dat is een fijn evenwicht. Te moeilijk is niet goed, maar te makkelijk ook niet. Het is ook geen evenwicht dat op een vast punt staat ingesteld. Natuurlijk verschilt het van persoon tot persoon, maar ook voor één persoon fluctueert dat. Afhankelijk van gemoedsgesteldheid, het weer en de heersende planeetstanden. Als ik een driesterrenmulti loop en ik kan ieder waypoint binnen een minuut vinden dan geeft dat een katterig gevoel.

 

Voor een goede multi op een mooie locatie vindt ik het heel acceptabel om drie keer terug te moeten komen voor sommige waypoints. Maar dat is dus al ingecalculeerd in mijn houding vooraf. Waarom niet? Mooi bos, mooie locatie, rust, geen haast, waarom ook? Voor mij is zo'n meersterrenmulti een goedmoedige strijd met de cachelegger. Hij kan namelijk niet zomaar overal iets verstoppen. Er is namelijk geen kunst aan iets zo te verstoppen dat niemand het ooit nog kan terugvinden. Iets moet verstopt worden op een punt met een zekere markantheid. Hoe markanter het punt is terwijl je er toch nog overheen kijkt, des te beter is de co voor mij geslaagd. Mijn gereedschap is het redeneren, uitsluiten en me verplaatsen in de co. In die goedmoedige strijd is het bellen van de co zoiets als de handdoek in de ring gooien. Er zijn wel nog verschillende soorten hulp. De eerste is de vraag om bevestiging. Zoek ik wel op de juiste plaats? De tweede is de vraag om een hint. In beide gevallen gaat de "strijd" dan gewoon door. De derde hulpvraag is, kun je mij de oplossing vertellen want ik wil naar huis. Technisch gesproken zou je dan een DNF moeten loggen maar zo'n boos kijkend blauw aanlopend mannetje is estetisch niet verantwoord en geeft niet op een juiste wijze de emotie weer van de cache die je gelopen hebt.

 

Maar ik ben op geen van de bovenstaande punten principieel. Ik wil het soms per sé zelf oplossen en soms kan me dat geen zier schelen. Soms wil ik per sé alleen maar een bevestiging maar geen hint. Soms wil ik een hint maar geen oplossing. Het is allemaal volstrekt subjectief en maar net hoe mijn pet staat. De grote leidraad is simpelweg: doe ik dit nog met genoegen?

 

Mooie analyse Diederikus, waarin je een paar interessante opmerkingen plaats. Ik zie een lastige cache ook als een 'wedstrijdje' met de legger waarin de juiste balans tussen de gereedschappen van de legger en die van vinder cruciaal is. Soms weet ik dat mijn gereedschappen tekortschieten en sla ik de cache over. Bij het niet kunnen vinden van een waypoint is er altijd de twijfel: zoek ik niet goed genoeg, is het waypoint verdwenen of zoek ik op de verkeerde plaats ? Of ik dan een hulplijntje ga inschakelen is inderdaad geen principieel punt. Ik laat me leiden door de emotie van het moment, mijn gevoel bij de cache tot dan toe, afstand van huis, ervaring met de vorige waypoints en nog veel meer.

 

Dat not-found mannetje geeft inderdaad een verkeerd beeld. Waarom zo boos ? Meestal ben ik helemaal niet boos als ik een cache niet gevonden heb. Eentje met een blauw oog zou misschien beter passen of zo'n dizzy geslagen boxer.

[Team Tabak]

 

Dat not-found mannetje geeft inderdaad een verkeerd beeld. Waarom zo boos ? Eentje met een blauw oog zou misschien beter passen of zo'n dizzy geslagen boxer.

 

Je frustraties botvieren op een emoticon door deze een blauw oog te meppen en zijn tanden één voor één te verwijderen.... Tis me wat hoor... haha

[Diederikus]

 

Als ik een driesterrenmulti loop en ik kan ieder waypoint binnen een minuut vinden dan geeft dat een katterig gevoel.

 

Daarin kan ik je volgen, maar je kunt je dan ook afvragen of er niet een sterretje af had gekund. Misschien heeft de CO zijn cache iets te hoog ingeschat. Van een 3 of 3,5 sterren cache mag je toch enige vorm van diepgang verwachten en het moet toch zeker het tellen van planken op een bruggetje of moeren in een bankje overstijgen? Toch?

 

Vaak is er aan twee kanten sprake van een glijdende schaal. De co gaat in de loop der tijd steeds betere hints plaatsen vanwege de terugkoppeling van de cachers, terwijl hoe meer cachers de cache gelopen hebben, hoe meer logjes er zijn die iets weggeven en hoe meer hulplijntjes er beschikbaar komen. Zo kan een moeilijkheidsgraad die initieel klopt in de loop der tijd verminderen zonder dat de sterren aangepast worden. Daarnaast ben je ook afhankelijk van degene die de cache voor je gelopen heeft. Hoe goed heeft die alles weer verborgen en afgedekt?

[Vlindertje]

Een hulplijntje heb ik nog nooit gebruikt, terwijl ik meer dan eens het spoor bijster ben geraakt, onlangs nog tijdens een prachtige multi in Zuid-Limburg. In zo'n geval bekijk ik de topokaart nog eens goed, probeer ik mij in de cachemaker te verplaatsen en lees ik de logjes van mijn voorgangers nog eens door. Vaak vind ik dan toch nog een aanwijzing die mij verder helpt. Lukt het echt niet, of ontbreekt de tijd (zonsondergang) om op een bankje of boomstronk met een bammetje en koude thee in alle rust te deduceren, dan stippel ik een mooie wandelroute terug naar de parkeerplaats uit.

 

Thuis schrijf ik direct (terwijl de herinneringen aan details nog vers zijn) mijn verslagje om de cachemaker te bedanken voor zijn/haar bijdrage aan ons bijzondere spel en te informeren wat ik fout heb gedaan. Ik zoek de oorzaak van de mislukking in eerste instantie bij mezelf, omdat mijn voorgangers de cache meestal wel hebben gevonden. Net zelden heb ik dezelfde avond nog duidelijkheid en ga ik de volgende dag terug om de tocht te voltooien. Een enkele keer ben ik dan gekleed in een schaamlapje, maar ook wel eens gewapend met gereedschap en materialen om een verdwenen tussenpunt te herstellen. Soms tref ik dan, volgens afspraak of 'toevallig', de cache-eigenaar en eindigt de tocht op een terras, in een restaurantje of bij de cachemaker thuis.

 

Succes, teleurstelling, het hoort allemaal bij het spel, net als de voldoening die ik voel als het is gelukt om van een teleurstelling alsnog een succes te maken. En die voldoening is groter naarmate ik er zelf meer moeite voor heb gedaan. Maar echte teleurstelling ervaar ik zelden. Hoe kan ik teleurgesteld zijn na een dag wandelen, navigeren, ontdekken, bewonderen en verwonderen in de natuur?

[Diederikus]

 

 

Dat not-found mannetje geeft inderdaad een verkeerd beeld. Waarom zo boos ? Eentje met een blauw oog zou misschien beter passen of zo'n dizzy geslagen boxer.

 

Je frustraties botvieren op een emoticon door deze een blauw oog te meppen en zijn tanden één voor één te verwijderen.... Tis me wat hoor... haha

 

Een dergelijk emoticon past toevalig wel precies bij de twee notes die ik gisteren gescheven heb.

[Dagwacht]

Hoe goed heeft die alles weer verborgen en afgedekt?

 

Soms wordt de cache door een vorige cacher te goed afgedekt. Gaat de cache volledig op in zijn omgeving dan is het verder afdekken zelfs ongewenst.

[topzoekertje]

 

 

Dat not-found mannetje geeft inderdaad een verkeerd beeld. Waarom zo boos ? Eentje met een blauw oog zou misschien beter passen of zo'n dizzy geslagen boxer.

 

Je frustraties botvieren op een emoticon door deze een blauw oog te meppen en zijn tanden één voor één te verwijderen.... Tis me wat hoor... haha

 

 

Ik wilde hier een voorbeeld plaatsen, maar ik heb geen recht om afbeeldingen te posten. Vreemd. Dan maar een linkje

[no-name]

Er zijn puzzels die je alleen maar op kunt lossen met een hulplijn en dan vaak alleen maar die van de CO, omdat niemand de gedachtenkronkels van de CO kan volgen.

Genieten is bij ons wel het allerbelangrijkste en lekker buiten bezig zijn.

Dat is ook een beetje mijn instelling. En 4 of 5 sterren multi doe ik persé niet. Daarvan heb ik het idee dat de CO's helemaal niet willen dat de cache gevonden wordt aangezien ze het ons zo moeilijk maken (oh ja, uitdaging, heet dat). Ik moet wel bekennen dat ik af en toe de kriebels krijg van moeilijke mysteries in mijn buurt. Opeens krijg ik dan de drang dat die vervelende blauwe vraagtekens maar eens veranderd moeten worden in smilies. Niet omdat ik punten wil scoren (dat vond ik leuk totdat ik 1000 had, daarna boeide mij dat niet meer), maar omdat de moeilijke puzzel van die mysteries voor de CO's het doel is en mijn doel alleen het buiten zijn en het vinden van de caches is. Dus als ik dan op andere manieren aan de oplossing kan komen, heb ik er geen probleem mee. Mysteries verder weg laat ik lekker liggen.

Maar waarom ik die onoplosbare mysteries in mijn buurt nou zo nodig weg wil hebben? Ik heb er geen rationele verklaring voor. Maar ach, er is ook eigenlijk geen rationele verklaring voor het beoefenen van geocaching. Het is gewoon leuk!