Diederikus

Ten gevolge van enig overgewicht beperkt mijn zweverigheid zich tot de verkiezingstijd. Als zwevende kiezer stel ik mijn keus daarom altijd zo lang mogelijk uit.

Bij mij was een keer een stok geplant op het cachepaadje naar een waypoint. Het is niet gezegd dat dit door cachers gebeurd is, het kan ook door een toevallige voorbijganger die iets bijzonders zag gedaan zijn.

Gelukkig heb ik tot nu toe nog niet te maken gehad met de noodzaak tot downgrading. Bij de voorbereiding heb ik getracht zoveel mogelijk te weten te komen over de stuctuurvisie en de onderhoudsplannen voor de bossen waar ik de caches van plan was te leggen, en mede daardoor heb ik de locatie een paar keer voorshands gewijzigd. Desalniettemin is het natuurlijk altijd mogelijk door de feiten ingehaald te worden. Dat snoeiwerk dat groeit mogelijk redelijk snel wel weer aan, maar dat fietspad lijkt me wel een probleem. Als ik een cache zou moeten downgraden en ik zou daardoor minder waardering teruglezen in de logjes, dan vermoed ik dat ik alsnog de cache zou archiveren, en de sterke waypoints zo mogelijk hergebruiken in een nieuwe cache.

X en Y lijken mij meters. De vraag is dan: waar bevindt zich het nulpunt van het lokale meetstelsel. Misschien zoiets. Je zou dan de X en Y coördinaten van het nulpunt op moeten tellen bij de gegeven X en Y, en vervolgens converteren naar WGS84.

Een feitelijk experiment brengt toch altijd nieuwe en onverwachte zaken aan het licht. Het is natuurlijk niet gezegd dat die nieuwe en onverwachte zaken ook verbeteringen zijn. Een open houding is wel een vereiste. Toen ik voor het eerst ging klimmen bij wijze van experiment had ik ook niet verwacht dat ik het wel leuk zou vinden.

Alsof we het ooit eens zouden kunnen worden over de toelatingseisen.

Een log van een virtueel bezoek aan een virtuele cache. Oh, ironie. . .

Nee, dat is de vraag niet.

Als je 25 kerels bij je hebt dan kan ik me wel voorstellen dat je je lampje nauwelijks nodig hebt Maar in de essentie van je boodschap heb je wel een punt. Het is merkwaardig dat nachtcaches altijd met grote groepen schijnen te worden gedaan. Ik zou voor het effect misschien eens moeten kijken om zo'n tocht alleen of met maximaal twee man te doen. Dan moet ik wel een iets betrouwbaarder lampje hebben want deze aanbieding van de bouwmarkt zet zichzelf na een onvoorspelbaar aantal seconden steeds uit.

Ooit geweten, maar allang weer vergeten dat gc.com ook een zoekfunctie heeft.

Gisterenavond heb ik voor het eerst een nachtcache gedaan. De hype rondom nachtcaches blijft mij verbazen, en ik wilde wel eens weten hoe dat zit. Je kunt het logje hier lezen. Vooraf stelde ik mij zo voor dat het voornaamste voordeel van een nachtcache zou zijn de toevoeging van spanning en sfeer. Ik had daar wat mij betreft wel een beetje een hard hoofd in, want erg gevoelig ben ik daar niet voor. Zombiefilms kunnen mij bij voorbeeld nooit boeien omdat je tenslotte in je vrije tijd iets zoekt dat meer contrasteert met het dagelijks leven. De prijs die je voor deze toevoeging van spanning en sfeer betaalt acht ik daarnevens vrij hoog: het verlies van zicht en kleur. Door de duisternis lopen ervaart als het wandelen door een donkere tunnel. Door het inleveren van een groot deel van je gezichtsvermogen werken de andere zintuigen beter. Je hoort meer, maar omdat je als lichtuitstralende en kabaalmakende groep je aanwezigheid nogal nadrukkelijk kenbaar maakt houdt al het dierenleven in het bos zich natuurlijk op veilige afstand, terwijl een betere hoorbaarheid van de A28 in de verte wel een toevoeging maar geen verbetering is. De bosgeuren met gezaagd hout, hars en dennengeuren leveren echter wel weer een groter genoegen op. Het regelmatig stroffelen en de takken in je oog vormen wel een nadeel, dat alleen door het gebruik van meer licht te voorkomen is. Omdat je niet wordt afgeleid door visuele prikkels ben je je meer gewaar van hetgeen zich in je benen afspeelt. Bij een wandeling van 10 km in hoog tempo door zanderig terrein is dat dan weer wat minder. Ik hoorde trouwens pas achteraf dat het tempo zo hoog lag, je kunt dat tijdens het lopen nergens aan afmeten. De cache zelf was zeer zeker heel aardig, doch verder niet erg bijzonder. De legger heeft er zonder meer zijn best op gedaan. Ik neem aan dat het een aardig gebied is, ik heb dat echter niet kunnen controleren. Samenvattend ben ik geneigd te zeggen dat de toevoegingen die een nachtcache biedt in de verste verte het verlies van gezichtsvermogen niet compenseren. Ik zou dezelfde tocht graag nog eens lopen, maar dan overdag. Wel heb ik kennis gemaakt met een aantal interessante nieuwe technieken zoals reflectoren en UV-viltstiften. Daarnaast ben ik – niemand weet waarom – nu plotseling een Pi-souvenir rijker. Dat dan weer wel.

Ze zijn zo hard bezig met het uitdelen van Pi-souvenirs dat de rest er bij inschiet, denk ik.

Als je naam in het logboekje staat dan mag je log natuurlijk niet verwijderd worden. Toch denk ik dat menige organisatie best bereid is een uitzondering te maken voor muggenziftende richtlijnaftastende cachers

De Q van Queeste, daar kan ik me nog wel iets bij voorstellen. Maar waar staat die X voor?

Ik zie het voor me.

Aha, jij hebt een FTF-ervaring uit de eerste hand! Wat ging er door je heen?

Gewoon er vanuit gaan dat alles wat je op internet zet openbaar is. Kom je ook nooit voor verrassingen te staan.

Tja Thex, dat krijg je ervan als je lekken in de software gaat gebruiken die eigenlijk bedoeld zijn voor de NSA

Mij ook. Meestal weet ik toch wel de naam van de legger als ik een multi ga lopen.

Gisteren tijdens een onderhoudsrondje twee cachers ontmoet bij de final van Oogjes dicht.... Toen ik mij voorstelde als Diederikus vroegen ze "bent u hier ook aan het geocachen?". Met die naamsbekendheid valt het dus nog wel mee.

Juist daarom is het interessant caches te vegelijken die zoveel mogelijk dingen gemeen hebben en maar op een enkel punt van elkaar afwijken.

Dat soort verschijnselen intrigeert mij ook altijd enorm. Naar mijn gevoel geldt de verklaring "dat zijn puntjesjagers" maar voor een deel van het bezoek. Ik denk dat de weerstand tegen (veld)puzzels een grotere rol speelt. Ik heb twee multi's liggen in Flevolandse bossen. Ze verschillen niet veel in lengte. De multi met moeilijkheid = 2,5 trekt bijna twee keer zoveel cachers dan de multi met moeilijkheid = 3,5.

Nee. Maar dit draadje is geen geschikte plaats om daarover te discussiëren.

Ik zie dat toch wel wat genuanceerder. Het is bijna onmogelijk om op de Veluwe een wandelroute uit te zetten die niet mooi is. (Hoewel een enkeling wel een poging lijkt te doen.) Er liggen daar best een aantal matige multi's die, als ze op een andere locatie gelegd zouden zijn, de moeite van het lopen niet waard zijn. De mooie wandeling maakt deze multi's toch zeer de moeite waard. Als een trail in het zelfde gebied gelegd wordt, dan hoeft deze zeker niet onder te doen voor zo'n middelmatige multi. Laatst hebben we zo'n trail gelopen. Mits er aan een aantal voorwaarden voldaan wordt zie ik echt geen verschil tussen een fantasieloze multi en een trail: De afstand tussen de kokers is een beetje normaal, dwz. je hoeft niet elke 161 meter te bukken. Bij iedere koker moet je een puzzeltje oplossen voor de bonus. Dat verschilt in wezen niet van het tellen van bouten van een bankje bij een fantasieloos waypoint Er is een bonus van normaal formaat. Het enige nadeel dat ik aan zo'n trail kan bedenken is dat deze veel gelopen wordt, en dat je dus steeds andere cachers tegenkomt. Regelmatig gaat de logrol van hand tot hand.