Diederikus

Ik zou ook wel anders willen zijn dan ik me voordoe. Kerstwensen verstuur ik nooit vanwege een timingprobleem. Vroeger verstuurde ik nog wel eens een nieuwjaarswens, die geeft je wat meer tijd om hem op de bus te doen. Maar toen dat ook niet meer lukte voor augustus ben ik er maar mee opgehouden. Ik verstuur nu al 30 jaar geen kaarten meer. Er zijn nog vier mensen waarvan ik na al die jaren nog steeds een kerstkaart krijg. Van hen is de wens dus kennelijk oprecht. De rest beschouwt het klaarblijkelijk als voor wat hoort wat. Als jij mij geen kaart stuurt dan stuur ik er jou ook geen. Vanuit de kribbe in Bartlehiem: een goed geocachejaar voor iedereen!

Wat is dat, min of meer een multi? De legger bepaalt wat het wordt en of hij gebruik wil maken van internet. Niet het gereedschap. Een cloudcachebuilder is een stuk gereedschap waarmee je cloudcaches kunt maken. Een hamer blijft een hamer, ook als de timmerman hem gebruikt om zijn schoenzool mee te lijmen. Zie je smartphone maar als een schapenwolkje bij heldere hemel. En stel maar een betere naam voor bij de bedenker van de naam, als je iets van de naam vindt. Mij maakt de naam van het gereedschap niet uit, zolang ik er mee kan maken wat ik in mijn hoofd heb.

Klopt

Natuurgebieden hebben nu eenmaal vaak een slechte dekkingsgraad. Dat is een kwestie van tijd, hoop ik. Tot die tijd kun je je bundel gebruiken om uit te zingen.

Automatisering bij de overheid gaat mis omdat men geen flauw idee heeft waar men het over heeft en toch graag wat wil roepen. Om mijn cloudcache te lopen heb je geen internet en geen bundel nodig. Dat geldt ook voor BV3, trouwens.

Bouwt de overheid cloudcaches ??

Voor een eenvoudige rechttoe-rechtaan cloudcache is er een cachebuilder, waarmee iemand die totaal geen ervaring heeft met programmeren, toch een cloudcache kan maken. Als je meer wilt (zoals ik) en bovendien over programmeerervaring beschikt, dan kun je de bestaande navigator vrij eenvoudig aanpassen naar eigen behoeften. In dat geval heb je de builder helemaal niet nodig. De naam "cloud"cache is wat mij betreft nogal prematuur. Zolang de cloud nog niet overal en altijd toegankelijk is. De naam verwijst naar een toekomst waar dat wel het geval zal zijn. Als dat eenmaal zover is, dan zijn de mogelijkheden eindeloos. De cache waaraan ik nu werk zal daar nog geen gebruik van maken. Maar voor mezelf is het een voorbereiding op die toekomst. Voor mijn cache heb ik een anderhalf jaar uitgetrokken. Dat is opdat ik alle aspecten zorgvuldig kan uitwerken. Soms denk ik wel eens dat je dit soort dingen misschien beter met een groep kunt doen. Zodat de taken enigszins verdeeld kunnen worden. Ik ben daar nog niet uit. Maar ik denk dat als ook het cloud-aspect volledig ingevuld moet worden, dat dit wel eens onontkoombaar zou kunnen zijn. Dus wellicht bij een volgende cache.

Geen van beide punten die je noemt is inherent aan cloudcaching. De legger bepaalt zelf hoe vaak hij het bos in wil gaan om zijn cache te leggen. Voor een cc zal dat vaker zijn dan voor een gewone multi. De legger bepaalt ook hoe vaak het nodig is om op de smartphone te kijken. Dat hoeft niet vaker te zijn dan het aantal keer dat je op een gps kijkt bij eenzelfde route. Het kan zelfs veel minder zijn of helemaal niet, als de legger dat wil. Het werkstuk wordt niet voorgeschreven door het gereedschap maar door de maker.

3. Mooie locatie + Flutcache = zonde van de ruimte 4. Flutlocatie + Leuke cache = domme co 5. Flutlocatie + Flutcache = who cares? Wat mij betreft is alleen 3 een probleem. Dat ik mijn eigen geocachetoekomst op dit moment verbind aan cloudcachen dat zal wel duidelijk zijn. Cloudcachen staat nog absoluut in de kinderschoenen, maar het aantal mogelijkheden dat je in potentie hebt is hoog. Ik denk echter niet dat het ooit populair zal worden om te leggen, omdat er een flinke inspanning voor nodig is. Daarnaast moet je een draaiboek uitwerken, iets dat ook niet iedereen zal kunnen en/of willen. Aangezien cloudcachen is bedoeld voor multi's, zal het ook onder de grote massa niet populair worden. Het zal uiteindelijk dus altijd een niche blijven, en het is dan ook geen antwoord op de vraag van dit draadje. De toekomst van het cachen ligt niet bij cloudcaching. Hoewel dat voor een beperkt aantal mensen heel anders ligt. Een aardige anecdote is dat ik mijn cloudcache kan vlechten tussen de fysieke waypoints van een heleboel andere caches door. Van het betreffende bos is 80% van de oppervlakte al in gebruik. Een gewone multi had ik daar nooit kunnen leggen. Voor het eerst ben ik blij met de 161 meterrichtlijn, want het maakt dat iedereen het bos als vol zal beschouwen. Maar ook zo'n volgelegd bos trekt maar weinig cachers aan. Af en toe kom ik er eentje tegen die met ferme pas door het bos loopt. Maar dat een boswachter daar door beïnvloed wordt lijkt me toch wel erg sterk. Zolang de 161 meterrichtlijn gehandhaafd blijft, zie je door de bomen de cachers gelukkig niet. De toekomst van het cachen zoals dat zich nu ontwikkelt ligt waarschijnlijk in een enorme uitbreiding van de punten 4 en 5. Zolang dat niet leidt tot de roep om de afschaffing van de 161 meterrichtlijn, lijkt me dat geen probleem. Dat de punten 4 en 5 van invloed zijn op het beleid van de boswachter is niet erg waarschijnlijk.

Heerlijk draadje

Nooit over nagedacht eigenlijk. Binnen 1 dag is 22 km wel zo'n beetje het maximum.

De vraag is niet waar gaan jullie heen, maar waar gaat de hobby heen?

Als legger houd ik me aan een paar simpele regels. Ik maak geen waypoints die ik al eens ben tegengekomen in het veld, ik herhaal mijn eigen waypoints niet, en ieder waypoint moet zijn bezoek verdienen. Dan kan het eigenlijk niet misgaan.

Hier nog eens verder over nadenkend realiseer ik me dat ik wel een mening heb over cacheleggers, maar niet over medecachers. Waarom zou ik daar ook een mening over hebben? In de praktijk heb ik weinig met ze te maken. Met een legger heb ik wel veel te maken, want met hem speel je het spel, tenslotte. Niet met je medecachers. Het enige oordeel dat ik dan ook over cachers zou kunnen hebben, is vanuit mijn rol als cachelegger. En dan moet ik zeggen dat ik beslist niet te klagen heb. Er zijn nog niet zoveel cachers geweest bij mijn caches dat ze onderscheiden zouden kunnen worden in verschillende groepen met ander gedrag. En dus is ook daar niets te vinden waarop ik een mening zou kunnen baseren. Het feit dat ik toch graag de draak steek met sommige medecachers, komt kennelijk voornamelijk voort omdat zij zelf wat in de knoop zitten met hun eigen handelen. Je kunt van mij niet verwachten dat ik cachers als speler respecteer, als zij zichzelf niet als zodanig respecteren.

@Bjorri het is geen atoomwetenschap hoor. Als een cachelegger zijn best doet er iets moois van te maken (naar vermogen) dan heb ik daar respect voor. Als hij er met de pet naar gooit, dan niet.

Ik beschouw mezelf niet als een partij in deze discussie. Als iemand taal gebruikt met geen ander doel dan iemand te kwetsen, dan hoeft hij, als hij aan het eind der tijden ter verantwoording wordt geroepen, niet op mijn voorspraak te rekenen. Hetzelfde geldt trouwens voor diegenen die zich gekwetst voelen en gebruik maken van wapens met dezelfde intentie, om zich te verdedigen. Het cacheleggen is ook mijn antwoord op het feit dat je voor kwalitatief goede caches steeds verder moet reizen. Van het weekend ben ik er toch weer heel wat uurtjes voor op uit geweest.

Er is al wel vaker op gewezen, maar je haalt twee zaken door elkaar. Je kunt elkaar respecteren ALS MENS en je kunt elkaar respecteren ALS SPELER. Dat eerste moet je altijd doen, maar als je dat in het tweede geval altijd doet, dan is dat tegennatuurlijk. Natuurlijk heeft een schaker geen respect voor iemand die alleen maar 5 minutenpartijtjes speelt. Natuurlijk heeft een visser die de natuur in trekt voor rust en stilte geen respect voor diegenen die mannetje aan mannetje forel staan te takelen uit een kweekvijver. Als mens heeft iedereen mijn respect, maar als speler moet je dat verdienen. Of het nou met schaken, vissen of cachen is. Ik vraag me alleen af waarom nou juist bij het cachen de claim op respect ALS SPELER zo wijd verbreid is. Ongeacht de wijze waarop men het spelletje speelt. Vermoedelijk omdat er sprake is van verwarring tussen de twee vormen van respect.

Trails in natuurgebieden worden van veel dingen beschuldigd. Als ik naar mezelf kijk en eerlijk ben dan kan ik niet ontkennen dat onderbuikgevoelens daarbij wel een rol spelen, ook al zie ik in de praktijk eigenlijk maar weinig problemen. Maar voor dit specifieke probleem heeft juist de natuurtrail een oplossing. Om trails zoveel mogelijk punten te laten genereren worden ze regelmatig gearchiveerd en opnieuw uitgebracht op een iets andere plaats. Je kunt dus op de plek van een trail prima een multi inmeten en de cachepagina vast aanmaken. Op de dag dat de trail gearchiveerd wordt dien je een saturatiecheck in, en je kunt je multi gaan leggen.

Ik neem voor het gemak maar even aan dat je het onder andere over mij hebt. Waarom zou ik in vredesnaam iemand anders willen vertellen hoe het moet? Ten eerste moet ik er dan van uit gaan dat ik dat zelf weet, en dat is niet zo, ten tweede geloof ik niet dat ik iemand die het niet met mee eens is kan veranderen, dus dat zal ik ook niet proberen. Zelf laat ik me ook niet overtuigen door wat iemand zegt, maar alleen door wat iemand doet. Waarom zou dat bij iemand anders niet zo werken? In een log wordt de samenvatting van wat ik beleefd heb onderweg neergeschreven. Het komt hoogst zelden voor, vanwege een grondige voorbereiding, dat ik iets negatiefs ervaar onderweg. Het is mijn vrije tijd tenslotte, en die ga ik niet verspillen aan ergernis. Mocht dat gebeuren dan keer ik stante pede om. En als ik niets ervaren heb, dan kan ik er ook niet over schrijven. Preken? Eigen parochie? Ivoren toren? Veilig? Missionariswerk? Ik heb werkelijk niet het flauwste benul waar je het over hebt. Ik schrijf op de diverse fora om wat te leren en om een beetje te dollen. Meestal alleen als het regent of als ik om andere redenen niet naar buiten kan.

Dit citaat bevat een samengestelde boodschap die ik nog niet zo goed kan ontleden. Enerzijds moet de doelstelling zijn meer mensen naar het bos te lokken, anderzijds moeten dat er kennelijk ook weer niet teveel zijn. Maar het is niet helemaal duidelijk hoe je bepaalt wanneer het teveel is. Ook het gereedschap van de legger om de hoeveelheid bezoekende cachers te beperken lijkt wat gammel: leg een multi in plaats van een trail. Als je die redenering doortrekt, dan kun je maar beter een slechte cache leggen dan een goede, want op een slechte komen veel minder bezoekers af. Daarnaast wordt een suggestie gedaan dat de natuurbeheerorganisatie de caches moet beoordelen, of anders moet het leggen gebeuren door co's die natuurbewust zijn. Ik denk dat er nog wat discussie nodig is voordat ik hier mijn toekomstvisie voor het geocachen op kan baseren. bjorri geeft ook nog aan dat een koker minder natuurbelastend is dan een authentieke geocache.

Ach, die vinden het misschien prachtig. En ik doop mijn pen liever niet in gal. Daar wordt niemand blij van, en ik nog wel het minst. En het is nog slecht voor je pen ook.

Ach nee, iets negatiefs zal ik niet zo gauw schrijven. Als het erg is draai ik me om en vergeet het verder, waarom zou ik een co het plezier in zijn cache vergallen?

Sorry, de censuur maakt iets onbegrijpelijks van mijn verhaal.

Het blijkt dat we Barny en Vlindertje helemaal niet nodig hebben om dezelfde dingen te blijven roepen. Had je een ban?

Dat bezorgde gevoel over de natuur dat je beschrijft dat herken ik wel. Als ik naar de groeicijfers van geocaching in Nederland kijk dan zijn dat intimiderende aantallen. Toch is het misschien allemaal iets minder erg dan het lijkt. Er lijkt een tendens gaande die je zou kunnen samenvatten als "makkelijker, sneller, goedkoper, grotere aantallen". Als ik die tendens correct heb waargenomen, en als die tendens inderdaad het grootste probleem vormt voor de toekomst van het geocachen, dan is er nog een verschijnsel dat een zeer belangrijke rol speelt. Als grote aantallen de boventoon voeren, dan trekken de caches vanzelf naar de grote mensenmassa's toe. Naar de steden, de bebouwde kom, de industriegebieden, de parkeerplaatsen, de doorgaande wegen. Omdat als een cache eigenlijk een flutcache is, dan genereert het flutlogjes. Een dergelijke cache is voor een co alleen nog maar leuk om te plaatsen als hij veel bezoekjes krijgt. En een cache krijgt alleen maar veel logjes als er veel mensen langskomen. Vandaar dat dit type caches de mensenmassa's opzoekt. Je kunt dit al zien op de kaart. De cachedichtheid is veel groter daar waar veel mensenmassa's langskomen. Als een munzee het voorbeeld is van de richting waarin de koker zich ontwikkelt ("makkelijker, sneller, goedkoper, grotere aantallen"), dan is de munzeekaart bij uitstek geschikt kom de toekomst van de koker nu al te tonen. En dat is dan toch wel weer geruststellend. Nu liggen er tientallen caches hier in de stad. Als dat er straks honderden worden, dan is het enige dat ik daarvan merk dat het rustiger wordt in het bos. Bij wijze van experiment heb ik een paar munzees geplakt op borden waar je het bos in gaat. Vroeger werden die nog wel eens gecaptured. Tegenwoordig bijna nooit meer. Tot de kokercultuur zover is geëvolueerd zullen we geduld moeten hebben. Er zijn nog wel wat griezelige initiatieven hier en daar van kokertrails die verschijnen op de heide en andere natuurgebieden. Ik heb twee keer zo'n trail gedaan. De aantallen cachers vielen redelijk weg tussen de overige bezoekers van het terrein, en de schade aan de natuur is me toen erg meegevallen. Ook hier lijken de gebieden die reeds veel bezoek genereren de voorkeur te hebben voor de trailleggers. Als de toekomst tot gevolg heeft dat drukke gebieden drukker worden en rustige gebieden rustiger, dan teken ik daar voor.