Diederikus

Af en toe kom je dat wel tegen, dat een team opgesplitst wordt doordat de kinderen opgroeien of door echtscheiding. Dan gaat het nieuwe team alle oude caches alsnog loggen onder de nieuwe teamnaam. Dat lijkt mij nogal wat werk, en de nieuwe foundlogs op lang geleden gevonden caches zijn meestal niet erg origineel.

Welke discussie(s) vind jij interessant?

Zo'n verhaal over Merel die haar eerste boom beklimt is heel leuk om te lezen, te meer omdat mijn eigen eerste klim me nog vers in het geheugen ligt. Wat vaak over het hoofd gezien wordt is dat de puntenobsessie twee kanten heeft. Ik ben getuige geweest van cachers die tegen elkaar opbieden wie de minste puntjes heeft gehaald in een bepaalde periode. Er zijn cachers die opscheppen dat ze een heleboel caches wel gelopen hebben maar niet gelogd, om aan te tonen dat ze boven de puntjes staan. Hierbij voorbijgaand aan het feit dat hiermee de legger tekort wordt gedaan. Het is dus helemaal niet zo eenvoudig om vrij te blijven van dit fenomeen. Het muntje heeft aldus twee kanten. Mijn ideaal is vrijheid. Conform de boodschap van Wijze Lessen. Mijn rondje over de Ermelose heide waarbij ik slechts één van de 31 gevonden kokers heb gelogd op gs heeft mij bevrijd van welke wens tot een puntje dan ook. Toen ik later nog een trail deed heb ik juist het tegenovergestelde gedaan, en heb ik iedere koker gelogd. En dat werkte zeer bevrijdend. Want met een obsessie ben je niet vrij. Of die obsessie nu voor of tegen puntjes is.

Wel, ik zou rücksichtslos een FTF loggen als proefloper van de klimcache van Antarctica, maar dat vinden mensen niet ok dus doe ik het niet. Als ik de mensen nou blij kan maken met zo'n klein gebaar dan doe ik dat. Het is een spel, tenslotte.

Ik doe altijd gewoon wat ok voelt EN ik doe wat anderen ok vinden EN ik ben inconsequent EN ik kom uit de kast: ik ben een moraalridder als ik anderen daarmee de les kan lezen EN ik ben speels en neem dus niets serieus wat geocaching aangaat. Maar dat wisten jullie waarschijnlijk al.

Zo dacht ik er een jaar geleden over. Het kan verkeren.

Kun je wel nagaan hoe veilig deze methode is.

Op zoek naar alternatieve methoden heb ik wat websites van boomverzorgers bezocht. Dan blijkt dat de "verzorging" van bomen voor 90% gebaseerd is op één enkele panacee: amputatie. Overal zie je boomverzorgers met een big smile en een kettingzaag over de schouder.

Ik denk eerder dat hij gehypnotiseerd is door een niet te versmaden hapje. Zich niet gewaar van de ramp die hem te wachten staat als de klimmer plotseling loslaat.

Dat komt omdat we nog vol zitten met allerlei atavistische neigingen. Het nuttigheidsbeginsel zit door evolutie diep in onze genen. Vroeger was het noodzakelijk een boom in te klimmen voor voedsel. Tegenwoordig is het handiger daarvoor naar de supermarkt te gaan. En zelfs nu het helemaal niet meer nodig is voor de acquisitie van voedsel een boom in te gaan, hebben we nog steeds een aanleiding nodig. Een petling is zo'n aanleiding. Slaat nergens op, natuurlijk, maar zo zitten we (ik) nu eenmaal in elkaar. Dat is genetisch bepaald. Bovendien mag je aannemen dat er toestemming is verleend om te klimmen, en hebben de metaaljagers het draagvermogen van de boom uitvoerig getest (moet je niet zelf gaan proefklimmen, natuurlijk). Ik wist niet dat je daarop wachtte. Op dit moment staat er nog geen klimsessie in de planning (we gaan eerst op bedevaart), maar zodra we weer iets gepland hebben laat ik het je weten.

Daar raak je me even kwijt. Waarom zou iemand dat in vredesnaam kunnen willen? Als wij gaan klimmen dan klimmen we om de beurt de boom in. Een gelegenheid tot een klim laten we ons echt niet ontgaan! Het gaat tenslotte om het klimmen, niet om de cache. Een ladder is 100x onveiliger dan de methode die wij hanteren, en ongeveer net zo duur. En met zo'n fruitgrijper wil ik je wel eens een ammobox zien open maken op 15 meter hoogte. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het gewoon een kwestie is van wachten tot het water stijgt. Zodra de cache onder water staat kunnen alle boomklimvissen loggen.

In een paar jaar van spek-takel naar spektakel.

Wie met beide benen op de grond blijft staan komt niet ver. Een klim is voorzeker een verheffend schouwspel.

Vandaag een boom proefgelopen. Zonder etiquette zou het een FTF zijn. Wat blijkt: ook een boomklimcache met een ammobox werkt eigenlijk als een koker. Na een uitputtende klim kon ik alleen nog met trillende hand een moeizame handtekening zetten. Spulletjes ruilen kun je (ik) wel vergeten. Zelfs een TFTC was al teveel van het goede. Er mist dus feitelijk een onderdeel van het spel. Log volgt (want ik mag nog niet loggen). Wel heel erg leuk om te doen. Mooie plek ook.

Ik ben gek op statistieken. Maar nog niet zo gek dat ik er voor ga betalen.

Ik kan me best voorstellen dat iemand in het donker geen verbodsborden kan lezen. Of zelfs maar zien. @Thex. Het lijkt me dat 24/7 op de toestemming slaat. Natuurlijk heb je meestal toestemming om overdag een nachtcache te doen.

Ik gooi de handdoek in de ring. Er komt net een cache online op een kwartiertje afstand en op een geschikt moment. Maar er beginnen gelijk allerlei existentiële levensvragen op te borrelen. Het gekke henkiegevoel blijft daarbij de overhand houden. Ik kan mij er eenvoudigweg niet toe zetten een cache te bezoeken die ik normaal ook niet zou bezoeken. Hoewel het waarschijnlijk wel een leuke log zou opleveren. Ik wil het de co ook niet aandoen. Ik geef mij gewonnen en erken mijn meerdere in de goudjagers in de buurt. Voor wat de goudjacht betreft. Ik zal er dus nooit over kunnen oordelen. En dus moet ik het antwoord op de vraag van dit topic schuldig blijven.

Je bent gewoon wat logger

Ik ben een speedlogger. Een log schrijf ik altijd dezelfde dag.

Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het de FTF-cacher niet om het puntje te doen is maar om het gezellige mini-eventje met gelijkgestemde zielen dat vaak ontstaat bij het online komen van een cache.

Je ziet het voor je. Al die slowcachers die tegen elkaar opscheppen wie de minste caches heeft gevonden.

Zolang de cijfersloten echt een functie hebben kan ik er mee leven. Als ze alleen maar frustraties oproepen dan leidt dat vroeger of later tot ongewenste acties. Dat valt niet goed te praten, maar ik zou ten allen tijde dit trachten te voorkomen.

Zolang slowcaching maar niet leidt tot slowlogging

Ik lees in de oproep van Aragorn om uit de kast te komen geen aanmoediging om in een hokje plaats je nemen. Voor wat betreft het stimuleren en ontmoedigen van zaken geloof ik niet in het nut van het geschreven of gesproken woord. Het enige waar ik dan in geloof is een goed voorbeeld. Goed voorbeeld doet goed volgen. Vermits men daartoe in staat is.

Er komt toch wel heel wat meer bij de goudjacht kijken dan ik op het eerste gezicht dacht. Ik vrees dat ik de mentale hardheid nog ontbeer om dit soort gruwelcaches te kunnen loggen. Het raadselachtige aan dit verschijnsel intrigeert me dan wel weer enorm. Ik snap de co niet en ik snap de bezoekende cachers niet. Is er ook maar iemand die die caches leuk vindt? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de co ze zelf ook niet leuk vindt. En wat een enorme aantallen bezoekers voor een hek op een industrieterrein welks meest wervende eigenschap is "met uitzicht op de snelweg A1". Dit is voor mij een enigma dat een oplossing behoeft om antwoord te kunnen geven op de prangende vraag "zijn zij nou gek of ben ik het?". Voor de goudjacht zal ik mij ernstig moeten vermannen, vrees ik.