Chez Diederikus ***

[Diederikus]

Menu

Ouverture:

Caviare au Terrine (met jonge champagne)

Soupe:

Minestrone de Signor Isolé

Plats:

Truite à la Meunière (met Foezèl Ulgarin geëncarraffeerd en bouteille usagé)

Pois Gris au Capuçin Saucisses Brûlees avec Petit Lardon fumé (Met Algérienne premiere classe)

Dessert:

Fruits au Cointreau

Après:

Café avec Drambuie

 

Ik heb de hele dag in de keuken gestaan om mijn gasten een onvergetelijke maaltijd te bezorgen. En na afloop word ik bedankt door diegenen die nog kunnen praten met de woorden "Nou, merci hè, het was weer gezellig!". Zonder ook maar met een woord over de maaltijd te reppen. Ben ik nu beledigd?

 

Volgens sommigen spreekt het vanzelf dat je dit ervaart als een belediging. Ik kan dat onmogelijk zo zien. Mijn doel was de mensen een onvergetelijke maaltijd te bezorgen en het feit dat ik daar niet in geslaagd ben kan ik alleen maar betreuren. Al naar gelang het vertrouwen in mijn eigen kookkunst zal ik dat wijten aan mijzelf of aan het door McDonalds gedebiliseerde verhemelte van mijn gasten.

 

Om beledigd te kunnen worden moet ik mijzelf identificeren met mijn kookkunst. Daarmee ben ik nu eenmaal niet geïdentificeerd. Ik ben wel te beledigen, maar alleen met zaken waarmee ik mij geïdentificeerd heb. Daar kan ik aan toevoegen dat het waarschijnlijk de beste koks zijn die zich identificeren met hun kookkunst. Als ik dit moet samenvatten dan zou dit als volgt luiden: er bestaat zoiets als het recht om je beledigd te voelen. Het recht tot identificatie, dus eigenlijk. Maar hoever gaat dit recht?

 

Om dat te onderzoeken moeten we de metafoor nog wat verder oprekken. Ik ben aan het dineren met mijn gasten volgens bovenstaand menu en plotseling gaat de bel. Aan de deur staat die vervelende buurman van een paar huizen verder met een drankkegel waar comfortabel tegenaan geleund kan worden (sorry ioHpeiH, het is slechts een literaire vrijheid )

"Hallo Buurman, ik hoor dat je een feestje geeft. Heb je zat zodat ik een vorkje mee kan prikken?"

Uiteraard zal het gesprek kort en krachtig zijn. Dit is tenslotte een besloten samenzijn voor intimi te mijnent.

 

Maar stel nu eens dat ik een restaurant heb (ik rek nog even door)? Als er dan een klant voor de deur staat dan moet ik hem binnenlaten. Als hij halverwege de Plat de Fromages een flesje ketchup uit zijn binnenzak haalt dan kan ik hem dat alleen verbieden door te wijzen op het bordje "meegebrachte etenswaren mogen hier niet worden genuttigd". Indien hij echter besluit de Legumes door de Jarret d'Agneaux avec Pommes Frites te prakken en dit aan te lengen met mayonaise dan kan ik hem dat onmogelijk verbieden. Dit omdat een restaurant een openbare gelegenheid is.

Het blijkt dus dat het recht om beledigd te zijn nauw samenhangt met de mate van openbaarheid van de bijeenkomst. Dat wil zeggen, ik mag wel beledigd zijn, maar ik mag er niet naar handelen.

 

Als we deze metafoor vertalen naar het geocachen, dan moeten we allereerst constateren dat het gebruik van gc.com een openbare aangelegenheid is. De co mag zich beledigd voelen indien iemand niet in staat is zijn cache naar waarde te schatten, maar hij mag de cacher daarom niet respectloos behandelen of deze weigeren. Als hij dat recht wel wil hebben, dan moet hij logischerwijze zijn caches onttrekken aan het openbare circuit en deze in besloten kring publiceren. Hij kan dan zonder bezwaar het betreffende lid voordragen voor royement.

 

Natuurlijk is het mijn goed recht als restauranthouder om een aantal pragmatische maatregelen te nemen indien ik iemand ervan verdenk dat hij mijn ego wel eens zou kunnen maltraiteren. Ik zal de kelder inrichten met klaptafels en dito stoelen. Het tafellaken zal van papier zijn en het serviesgoed van plastic. Er zal volop ketchup, maggi en mayonaise zijn. De eindafrekening zal echter hetzelfde blijven.

 

Als ik een verhaal schrijf dan weet ik vantevoren nooit waar het heen gaat. Wat heb ik nu weer geschreven?

Burps.

29 april 2013 bewerkt door Diederikus

[@Wilbertoord]

Ik heb in ieder geval het idee dat je er ook goede wijn bij geschonken hebt!

 

Je mag overigens ook best een keer voor mij koken.

 

Maar ja, jouw tekst kan ook wijzen op het feit dat je zoveel wijn geschonken hebt, dat de belevenissen om het eten heen zo goed waren, dat de hoogstaande culinaire verwennerij op de achtergrond geraakt is.

 

Als ik die metafoor vertaal naar het cachen, kan het zijn dat de tocht naar de cache zo leuk was, dat de cache op zich niet het belangrijkst is.

 

Dan zou je dus een log kunnen krijgen als:

 

"vandaag met mijn maat gaan cachen. Dat was wederom een groot feest. We hadden elkaar al weken niet gesproken en vandaag tijdens de tocht maar liefst 144 multi's gelopen en mystery's opgelost. Ook nog wat tradi's die we hadden gemist op onze vorige tocht. We hebben van maar liefst 6 uur 's ochtendst tot de zon onderging genoten van elkaars gezelschap en enkele hele mooie caches. Alle CO's bedankt."

 

Ofwel, de cache-ervaring als sociaal samenzijn. We kunnen ons als cache plaatsers dan gepasseerd voelen omdat niet over elke cache een prachtlog geschreven wordt. Maar wees eerlijk. We hebben de cacher en zijn maat een prachtdag bezorgd.

 

Dat is ook wat waard!

[regenboog2]

Wat een goede analyse zeg! Maar wedden dat hij het zo niet bedoeld heeft?

[Team Tabak]

Leuk verhaal Diederikus.... En je hebt natuurlijk gelijk. Als je gasten ook cachers zijn en ze lezen dit krijg je vast nog wel een bloemetje toegestuurd.... :-)

[Dagwacht]

Tijdens een fantastisch Kerstdiner in de onderofficiersmess, toen er nog dienstplicht was, werd tussen de gangen door van alles op de vork gelegd en door de zaal gekatapulteerd, omdat men zich kennelijk verveelde.

De tijd tussen de gangen was wel wat lang. Ik heb met verbazing zitten kijken. Het duurde vrij lang voordat de aanstichters vermanend werden toegesproken. Dat hielp wel.

Goed fatsoen heeft niet iedereen van huis uit meegekregen en lomp worden soms zelfs mensen die dat wel hebben meegekregen in groepsverband.

Mogen daar geen opmerkingen over worden gemaakt?

 

Ik realiseer me nu dat er geen echte gastheer aanwezig was en ook geen duidelijk toezicht. Dat kwam pas toen de zaak escaleerde.

Ondanks de fantastische gerechten wisten een aantal aanwezigen dat toch niet op waarde te schatten. De alcohol speelde daar wellicht ook een rol bij,

29 april 2013 bewerkt door Dagwacht

[Team Aragorn]

Diederikus, mooi verhaal. Dat doet andere schrijvers op dit forum op ha-ha-hakkelende aurelia's lijken ...

 

Als ik een kanttekening mag plaatsen bij je metafoor: restauranthouders worden aan het eind door hun gasten betaald als het goed is! Dat moet ik als cachelegger nog meemaken hoor.

[Diederikus]

Hoe is jullie Frans eigenlijk?

[antarctica]

Inderdaad een mooi verhaal, Diederikus!

Maar is er ooit een gast aangeschoven die alle gangen onaangeroerd heeft gelaten en alleen een vinger in het toetje heeft gestoken?

Antarctica

[Wuppie1976]

Hoe is jullie Frans eigenlijk?

 

Ik ben benieuwd waar dit draadje heen gaat. Na deze vraag van Diederikus vermoed ik een addertje onder het 'foie gras'.

[de kikkers]

 

Hoe is jullie Frans eigenlijk?

Ik ben benieuwd waar dit draadje heen gaat. Na deze vraag van Diederikus vermoed ik een addertje onder het 'foie gras'.

 

Vreest niet Wuppie. Onze gastheer zal hooguit een gefileerde adder op het menu zetten.

 

Over Frans: Die is Bon of bons te noemen.

 

Graag zou ik reserveren! Waar kan ik dat doen?

[Vlindertje]

Merci voor het mooie verhaal, Diederikus. Hoe kòm je erop? Geweldig dat op dit forum tegenwoordig zoveel goede schrijvers actief zijn. Er wordt vaak geklaagd dat de onderwerpen altijd hetzelfde zijn, alsof we hier het kabinetsbeleid maar eens op de agenda moeten zetten, maar een literaire benadering geeft versleten thema's een nieuwe dimensie. En dan blijkt opeens dat draadjes niet langer ontsporen. Rebellen worden geïnspireerd om hun schrijftalent te investeren in een discussie op niveau in plaats van te gaan lamballen. Trollen vinden bij het scannen van metaforen niet de bekende sleutelwoorden die hun vooroordelen bevestigen en onthouden zich van het flatuleren van onderbuikgevoelens.

 

Maar nu aan tafel, want, beste Diederikus, niet alleen de beste koks identificeren zich volledig met kun métier, dat geldt voor iedereen die excelleert op zijn of haar vakgebied. Alleen wie zich met hart en ziel toelegt op zijn werk komt tot uitzonderlijke creaties. Passie leidt tot bijzondere prestaties, die hogelijk worden gewaardeerd en respect afdwingen..Kun je die toewijding niet opbrengen, probeer je gasten de volgende keer dan op een andere manier te verrassen, bijvoorbeeld met belegde broodjes tijdens een avontuurlijke cachetocht.

 

In mijn studententijd, héél lang geleden, toen er nog dino's zwierven in de bossen, was ik verliefd op Parijs (nog steeds wel een beetje). Vrijwel maandelijks treinde ik er voor een weekend heen. Na op de Esplanade du Trocadéro weer eens te hebben genoten van het magnifieke uitzicht op de Eiffeltoren, betraden we een restaurant aan de Avenue Kléber. De ober monsterde misprijzend onze hippie-outfits, maar ging ons toch voor naar een tafeltje verborgen achter een grote plantenbak. Hij presenteerde een indrukwekkende kaart, met uitgelezen menu's zoals in de aanhef van dit draadje, maar met pittig geprijsde gerechten. Omdat we amper geld hadden voor de terugreis konden we ons geen compleet menu permitteren en kozen we, na rijp beraad, voor een warm voorgerecht met een mandje stokbrood. Daarop sprak de ober gedecideerd: "Nous ne somme pas un imbiss (we zijn geen eettent)" en wees hij ons letterlijk de deur. We waren te verbouwereerd om te protesteren en nu, eeuwen later, voelt het nog steeds als een vernedering. Daar gaat het echter niet om. Het voorval illustreert dat ook in een openbare gelegenheid als een restaurant gasten kunnen worden geweigerd die niet aan de verwachtingen van de gastheer voldoen.

 

Om de vertaalslag te maken naar de openbare gelegenheid gc.com, en het feit dat ik als cachemaker vierletterige (TFTC) logjes wis omdat ik deze als beledigend ervaar: ik zie niet in waarom ik mij in openbare omstandigheden niet beledigd mag voelen en niet het recht zou hebben de steen des aanstoots te verwijderen. Het is louter een zaak van mij en de logger. GC.com staat daar volledig buiten en wil daar ook helemaal niets mee te maken hebben. Ik toon geen respect voor de TFTC-logger omdat hij/zij dat respect niet verdient. En nu wordt het lastig, want dat wil NIET zeggen dat ik de logger minacht en niet respecteer als mens/persoon. Waarom zou ik? Ik ken de goede man/vrouw niet eens en als we elkaar in het veld zouden ontmoeten volgt vast een plezierig geprek over onze gezamelijke hobby. Ik heb echter geen enkele waardering (respect) voor de prestatie die de betreffende persoon levert als geocacher. Ik heb mijn best gedaan om een medespeler te plezieren en zelfs als dat niet is gelukt is het niet meer dan fatsoenlijk om te laten weten op welke punten ik de cache kan verbeteren. De logfunctie is bedoeld om ervaringen te delen met medespelers, zowel de positieve als de negatieve.

 

Ik respecteer iedereen als mens/persoon, tot iemand heeft bewezen dat respect niet waard te zijn. Daarvoor moet hij/zij het echter wel heel bont maken en het lukt zeker niet met een ongepast logje. Als geocacher heb ik totaal geen respect voor spelers die geocachen degraderen tot een egotrip die draait om het met minimale inspanning scoren van 'puntjes' in een vermeende wedstrijd. Wie geen geocaches plaatst, maar met kokertjes strooit, en wie logt met TFTC, puur en alleen omdat het invoerveld van een 'found'-log (= puntje) minimaal één teken moet bevatten, speelt het spel niet zoals het is bedoeld. Geocachers bedenken en beleven avonturen met en voor elkaar. Wie dat niet snapt of wil snappen is geen geocacher, net zomin als iemand die met zwemvliezen en snorkel het voetbalveld betreedt door medespelers en publiek serieus wordt genomen als voetballer. Een puntenjager of TFTC-logger is in mijn ogen een nepcacher, maar je vindt van mij geen enkele tekst waarin ik iemand persoonlijk als zodanig aanspreek. Wie zich niettemin persoonlijk beledigd voelt maakt geen onderscheid tussen respect voor een persoon en respect voor een speler. Als speler moet je respect/waardering verdienen door je vaardigheden te tonen en iets te presteren. En als geocacher presteer je pas als je GEOCACHES plaatst of als vinder je belevenissen beschrijft in logjes. Dat laatste is niet mijn persoonlijke mening, die ik opdring of voorschrijf, maar vormt simpelweg de basis van het spel.

[Diederikus]

Inderdaad een mooi verhaal, Diederikus!

Maar is er ooit een gast aangeschoven die alle gangen onaangeroerd heeft gelaten en alleen een vinger in het toetje heeft gestoken?

Antarctica

Zeker, die gasten komen in twee smaken.

 

Er zijn vele redenen waarom iemand niet in staat zou kunnen zijn een volledige maaltijd te gebruiken. Een door overmatig colagebruik geruïneerd palatum, net herstellend van een gastrectomie, Choux de Bruxelles-allergie, etc.. In zulke gevallen is er meestal sprake van fysieke overmacht. Hoewel het tegenwoordig heel gebruikelijk is je fysiek feilen breed op TV uit te meten, is het toch nog steeds ongepast iemand er naar te vragen. We gaan er voorshands van uit dat mensen meestal hele goede redenen hebben om te doen wat ze doen. Als uitbater van een openbare gelegenheid zal ik dat altijd respecteren.

 

Daarnaast zijn er gasten die het alleen te doen is om de sleutelhanger die wij als aardigheidje uitreiken bij het dessert. Deze mensen worden gekweld door een allesverterende verzamelwoede en zij missen daardoor het vermogen te genieten van een goede maaltijd. Er is mij zeer veel aan gelegen om niet nog meer gloeiende kolen op het hoofd van deze getormenteerde zielen te stapelen.

 

Natuurlijk zal ik er alles aan doen om te voorkomen dat de overige gasten overlast ondervinden van deze verzamelaars. Ik heb daarom aan de achterkant van het restaurant een afhaalloket laten inrichten waar ook de meer haastige klanten geen schade kunnen aanrichten. Zo is de gastvrijheid ten alle tijden geborgd.

 

Als ik deze overstrekte metafoor probeer te vertalen naar het geocachen, dan betekent dit aan de ene kant dat de co iedere cacher zal respecteren om de eenvoudige reden dat de publicatie van zijn caches openbaar is, en aan de andere kant moeten we nadenken over methoden om de overlast tot een minimum te beperken. Daarbij kan in verschillende richtingen gedacht worden. Een scheiding op gc.com bijvoorbeeld. Zelf ben ik voorzichtig aan het nadenken over een multi en ik overweeg om gewoon een tweede stash met logboek neer te leggen voor diegenen die de multi niet kunnen of willen lopen. De coördinaten daarvan worden gewoon gepubliceerd. Wel zal ik mijn best doen daar ook wat van te maken.

 

Gasten met doggybags die zelf alleen het dessert bevingeren worden overigens zonder veel ophef uit de zaak verwijderd. Ik hoef mij tenslotte niet alles te laten aanleunen.

[antarctica]

In mijn hoofd maak ik (hypothetische) plannen voor een T5 boomcache waarvan de eerste (hypothetische) logjes inmiddels binnen zijn gekomen.

Ik bereid me goed voor, mooie munitiekist, gespoten in de juiste kleuren, nieuw fraai logboekje, goodies, degelijke cachepagina met duidelijke beschrijving van de cache en een waarschuwing voor de moeilijkheidsgraad.

Ik bied mijn bedenksel ter review aan en krijg goedkeurig.

 

Mijn cachevriend waar ik de munitiekist van heb gekregen vraagt me als eerste te mogen loggen.

Nummer twee die zich meldt is mijn invalide buurman, die alleen maar T1 caches logt; het lijkt hem erg leuk ook een T5 op zijn conto te hebben staan.

 

Ik vertrek met een auto vol klimmateriaal naar het bos, de laatste 4 kilometer moet ik lopen omdat auto’s niet toegestaan zijn in dit bos.

Terwijl ik mijn lijn de boom in hijs, komt er een onbekende cacher langs die belangstelling toont voor mijn bezigheden.

Na een gezellig gesprek over onze hobby vraagt hij mij te mogen loggen; ook de TTF is nu vergeven.

Ik hang de cache in de boom en ga huiswaarts.

 

Cacher nummer 4 logt binnen een dag, een mooie foto toont aan dat hij met klimmateriaal in de weer is geweest en heeft genoten van het klimmetje.

Nummer 5 gaat met een ladder op pad en krijgt het voor elkaar om te loggen.

Nummer 6 heeft een iets kortere ladder, maar lost dit op door zijn ladder boven op zijn terreinauto te zetten, (hoewel auto’s niet toegestaan zijn in dit bos).

Nummer 7 is mee met nummer 6 en mag ook loggen, omdat hij het laddertje vast gehouden heeft.

Nummer 8 heeft een kort keukentrapje en een hark; staand op het trapje en hangend aan de hark lukt het hem de hele kist inclusief ophanging uit de boom te trekken.

Hij laat de kist aan de voet van de boom achter.

Nummer 9 heeft een makkie en logt op de grond, omdat de kist er toch al ligt.

Nummer 10 treft ook de cache op de grond aan, logt en zet zijn bevindingen op Twitter.

Nummer 11 t/m 18 sprinten naar het bos om dankzij Twitter zonder moeite te kunnen loggen.

Nummer 19 vind de inmiddels gehavende kist aan de voet van de boom, neemt hem mee naar huis en stuurt me een mail dat de kist niet meer in de boom hangt.

 

Ik haal de kist op bij nummer 19 en hang de kist weer in de boom met een extra stevige bevestiging.

Een week later vindt nummer 20 dit toch wel een erg vervelende manier van caches verstoppen en zaagt de boom om zodat hij makkelijk kan loggen.

 

Hoeveel logjes staan er inmiddels op mijn cachepagina?

En welke log is van jou?

 

Antarctica

 

[regenboog2]

Ik zou het niet weten: de eerste drie zal je vast niet in het logboekje geschreven hebben, toch? Niet gelogd in het boekje, dus niet geldig op de pagina.

Daarna weet ik niet hoe streng bent. De logrol op de grond loggen is natuurlijk niet verboden. Een auto wel, maar getekend op de rol = gevonden?

Welke log van mij zou zijn? Geen enkele. T5 caches zijn niet aan mij besteed, gewoon omdat ik dit fysiek niet kan. Ik zoek ze dus ook niet op en laat deze liever over aan anderen die daar een sportieve uitdaging in zien. Voor mij blijven er nog genoeg andere uitdagingen over.

[Team Tabak]

Mijn log zal je niet aantreffen, want zo'n cache betekent voor mij een week op de intensive care tenzij, ja tenzij wij op 13 november 2013 een storm met windkracht 11 over jouw bosje heen krijgen.... Daar is zo'n kistje (en waarschijnlijk ook de boom) niet tegen bestand.... Zal je net zien.... Kom ik daar....heb ik mijn potlood vergeten.... Kom ik met een foto bij je van een omgevallen boom met een kistje in de kruin.... Of ik alsjeblief mag loggen.....

 

Overigens... wie de mening is toegedaan dat het in de praktijk heel veel anders gaat dan hierboven zeer ludiek beschreven is hetzij onnozel of naïef.... Of misschien wel allebei of misschien is het wel hetzelfde....