Te Verlegen Of Te Netjes Opgevoed??

[FritzoNL]

Ik heb afgelopen weekend mijn eerste caches proberen te vinden. Een paar makkelijke uitgezocht (dacht ik) in de buurt en er op af.

Een van de twee was volgens de omschrijving een zgn. voortuincache, en de coördinaten bleken te wijzen naar een (grote) oprit voor iemands huis (ik vermoed bij degene die de cache heeft verstopt). Nou zal dat wel aan het feit liggen dat ik echt als groentje daar rondliep, maar ik voelde me allerminst op mijn gemak moet ik zeggen. Je loopt daar wat te speuren op andermans erf, vindt natuurlijk niks, want het is je eerste cache, en dan wordt het unheimische gevoel steeds sterker. En dus ben je meer bezig met je aanwezigheid daar dan met het zoeken zelf. Ik voelde me op een gegeven moment echt niet meer op mijn gemak en heb het zoeken na een minuut of 5-6 dus maar gewoon opgegeven en ben weggereden. Met een lichte kater natuurlijk, want ik heb het ding niet gevonden en heb er ook nog een niet zo lekker gevoel aan over gehouden. Ik weet het, ik moet me waarschijnlijk gewoon niks van eventuele anderen aantrekken, maar ja, zo zit ik kennelijk in mekaar.

Ik denk dat ik volgend weekend of zo als de gelegenheid weer eens daar is, eerst maar eens een paar caches ergens diep in de wilde natuur ga zoeken, misschien dat ik me dan niet zo bekeken voel.

 

Maar mijn algemene vraag: herkennen jullie dit en hebben anderen daar ook last van (gehad)? Of ben ik wat ik noem "te netjes opgevoed" of zo, omdat ik het een vreemd idee vindt om zo maar op andermans terrein te gaan lopen neuzen? Of heb ik misschien gewoon niet de juiste karaktereigenschappen om te gaan geocachen, zou ook nog kunnen natuurlijk?

[Wad-Seekers]

Welkom!

Dat is een bekend gevoel. Dergelijke caches worden voortuincaches genoemd en ik heb veel vaker gelezen dat cachers het niet zo prettig vinden.

Vaak kan je op de cachepagina (geocaching.com) al lezen dat het om een voortuincache gaat.

Ik moet zeggen dat het na verloop van tijd ook wel een beetje went.

[antarctica]

Heel herkenbaar!

Ook ik voel me uitermate oncomfortabel in een woonwijk, en dan zoeken in een tuintje.

Voor mij dus geen voortuincaches meer.

Antarctica

[kdv]

Ik heb afgelopen weekend mijn eerste caches proberen te vinden. Een paar makkelijke uitgezocht (dacht ik) in de buurt en er op af.

Een van de twee was volgens de omschrijving een zgn. voortuincache, en de coördinaten bleken te wijzen naar een (grote) oprit voor iemands huis (ik vermoed bij degene die de cache heeft verstopt). Nou zal dat wel aan het feit liggen dat ik echt als groentje daar rondliep, maar ik voelde me allerminst op mijn gemak moet ik zeggen. Je loopt daar wat te speuren op andermans erf, vindt natuurlijk niks, want het is je eerste cache, en dan wordt het unheimische gevoel steeds sterker. En dus ben je meer bezig met je aanwezigheid daar dan met het zoeken zelf. Ik voelde me op een gegeven moment echt niet meer op mijn gemak en heb het zoeken na een minuut of 5-6 dus maar gewoon opgegeven en ben weggereden. Met een lichte kater natuurlijk, want ik heb het ding niet gevonden en heb er ook nog een niet zo lekker gevoel aan over gehouden. Ik weet het, ik moet me waarschijnlijk gewoon niks van eventuele anderen aantrekken, maar ja, zo zit ik kennelijk in mekaar.

Ik denk dat ik volgend weekend of zo als de gelegenheid weer eens daar is, eerst maar eens een paar caches ergens diep in de wilde natuur ga zoeken, misschien dat ik me dan niet zo bekeken voel.

 

Maar mijn algemene vraag: herkennen jullie dit en hebben anderen daar ook last van (gehad)? Of ben ik wat ik noem "te netjes opgevoed" of zo, omdat ik het een vreemd idee vindt om zo maar op andermans terrein te gaan lopen neuzen? Of heb ik misschien gewoon niet de juiste karaktereigenschappen om te gaan geocachen, zou ook nog kunnen natuurlijk?

Er zijn volop mensen die om de door jou genoemde redenen een hekel aan voortuincaches hebben. Als in de bbeschrijving staat dat het om een voortuincache gaat, weet je voortaan natuurlijk waar je aan begint. Vaak hebben eigenaren van voortuincaches echter wel een geocaching-sticker op het raam of een ander 'teken' aangebracht zodat je zeker van kunt zijn dat je in de juiste tuin loopt te snuffelen.

[Ringeling]

Misschien moet je hier eens kijken!

[J-Thread]

Dit gevoel heb ik na het vinden van enkele honderden caches nog steeds hoor. Lijkt me dus niet meer dan vanzelfsprekend, en gelukkig liggen de meeste caches op "betere" plekken verstopt!

 

Het enige is dat gelukkig de meeste voortuincaches wel een duidelijke indicatie hebben dat je goed zit. Zo staat er vaak bv in de hint iets over het huisnummer, of hebben mensen een geocachingsticker achter het raam. Dat stelt mij dan vaak wel gerust, dan weet je tenminste zeker dat je in de goede tuin staat te neuzen... Maar prettig is anders.

 

Edit: wow, het gaat hard met de reacties.

25 januari 2011 bewerkt door J-Thread

[volksdansje]

Ja dat gevoel is heel herkenbaar.

Niet alleen bij voor/achtertuin caches, maar ook in het bos als je aan het zoeken bent en er komen mensen voorbij, krijg je ook het gevoel van "wat zullen die mensen wel niet denken .

Overigens hebben wij in het begin de voortuincaches gelaten voor wat ze zijn, maar als je eerst een mysterie moet oplossen, waar je b.v. avonden achtereen mee bezig bent, nou dan zetten we onze schroom wel opzij.

Tegenwoordig denken we maar, ze denken maar en zoeken, soms zie het het gelijk en kan je opgelucht adem halen.

Soms staan de cacheleggers al klaar achter het raam om te zwaaien of om gelijk naar buiten te stormen om een praatje met je te maken, daar zitten we dan meestal net niet om verlegen, maar ja ieder z'n plezier

[daredevil40]

Héél herkenbaar .. en dat is dus precies waarom ik geen voortuincaches doe... ik twijfel iedere keer, maar het feit dat je op deze manier aan het zoeken bent vind ik niks.. Maar er blijven genoeg andere opties over... duuusszzz.. enjoy!

[gijs de g]

Ook ik ken dat gevoel want je loopt wel op prive grond aan de andere kant is het wel zo dat er wel toestemming voorgegeven is want anders ligt hij niet op prive terrein.

Maar het blijft moeilijk.

 

Groetjes gijsie

[*BaJo*]

als je het niets vindt moet je die caches lekker laten liggen. Neem een leuk bos in de buurt ofzo, staan er een stuk minder mensen op je te kijken.

 

Wat mij betreft, ik hobbel zo die tuin in en kijk onder alles waar hij onder zou kunnen liggen, als er geen hint is.verder kijk ik niet echt uit voor de buren. Ik ga er namelijk van uit de de buren het weten of het wel vaker gezien hebben . Maar het blijft een rare plek om een cache te verstoppen

[Sivota]

Heel herkenbaar.

Wanneer je net begint, kun je misschien beter wat ervaring op doen met zoeken en vinden in wat rustiger gebieden.

Ook locaties waar veel mensen langskomen wat mijden, totdat je een wat beter oog hebt om de locaties waar een cache zou kunnen liggen te spotten en iets meer hebt gezien van verstopmethodes.

Op een rustiger plek kun je dat op je gemak uitvogelen en vaak zijn dat ook de mooiere locaties.

Ook kan je dan in het veld wat ongedwongen met je GPS en de funkties ervan oefenen

Er liggen zoveel caches, dat er altijd wel een rustige plek in de buurt is om er meerdere te vinden.

Kwestie van even op de kaart kijken en de beschrijvingen goed lezen.

Althans, dat is mijn ervaring.

 

Veel plezier

25 januari 2011 bewerkt door Sivota

[De Wijngemachtigde]

Ik vind nog steeds dat voortuincaches verboden moeten worden, lees hier maar eens.

[Team Gelaen]

De beste tips zijn inderdaad al gegeven, begin met caches in het buiten gebied.

 

Voortuincaches en een heleboel andere caches in (drukke) steden zijn ook niet echt mijn ding. Hetgeen me er trouwens niet van weerhoud toch af en toe weer een poging te wagen, zeker als je de caches eenvoudig in een gps of pda mee kunt nemen.

 

Verder veel plezier bij deze hobby.

 

Jan

[GeoGraaffie]

Dat gevoel is inderdaad herkenbaar.

4 maart 2011 bewerkt door GeoGraaffie

[FritzoNL]

Oeps, wat een snelle reacties... dank allemaal.

Ben ik ff blij dat ik niet de enige blijk te zijn die zo'n voortuincache maar niks vindt! Ik begon al stiekem te denken dat het aan mij lag.. Maar inderdaad, er zijn nog zat andere, dus ga ik me daar maar eens op richten. Eens zal ik mijn eerste vinden, en dat eens is hopelijk aanstaand weekend al