Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

ReizenReizen

  • 2 weeks later...
Geplaatst

Ik kwam tijdens het surfen het volgende bericht tegen:

 

Geocaching is verslavend

De Brug Utrecht

 

* 20 jul 2009

* print dit artikel

 

DE MEERN/HAARZUILENS - De familie Bransen uit De Meern is een grote fan van de modernste vorm van spoorzoeken; het 'geocaching'. De 'schatten' (caches) zijn door vermelding van coördinaten op internet te vinden met een gps. Emiel Bransen zet ook geocaches uit; zijn laatste cache heeft hij verstopt in het park van Kasteel de Haar.

 

Deze locatie is voor Emiel Bransen (19) bekend terrein omdat hij als gids rondleidingen geeft in het kasteel. De liefde voor het geocachen is ontstaan toen hij met zijn vader, moeder en broer een jaar geleden voor het eerst een cache ging zoeken met de gps. “Het zoeken is leuk, maar het uitzetten en bedenken van een eigen route is misschien nog leuker.” Wellicht speelt ook zijn achtergrond daarbij een rol; Emiel doet de opleiding game design aan de Hoge School voor de Kunsten in Utrecht.

Sinds de familie Bransen het geocachen een jaar geleden ontdekte, heeft ze al ruim honderd schatten gevonden in Nederland, Frankrijk en Londen. Vader Theo en moeder Arline: “Het is echt verslavend. De spanning van het vinden van de schat maar ook de route. Vaak kom je op heel bijzondere plekken waar je normaal niet gauw komt.” Het uitzetten van een goede cache is niet eenvoudig en de route moet bijgehouden worden want er kunnen dingen veranderen. Ook komt het wel voor dat de cache, meestal een waterdichte box met daarin een logboek en soms ook wat goodies (kleine hebbedingetjes) om te ruilen, verdwijnt. “Je moet dat blijven controleren maar natuurlijk krijg je ook meteen reacties van geocachers als de cache verdwenen is. Soms hebben kinderen de schat gevonden.”

De geocache die Emiel heeft uitgezet in het kasteelpark vormt een uitzondering; omdat het gaat om een park waarvoor entreegeld moet worden betaald (drie euro) moest hij toestemming hebben om de cache op de site aan te melden. De route is een echte puzzelroute; door het goed beantwoorden van vragen en het vinden van de locaties die horen bij fotos, kunnen de juiste gps-coördinaten worden berekend. Een rekenmachine is dan geen overbodige luxe.

  • 2 months later...
Geplaatst

Het volgende heb ik zojuist gelzen in de Moerstaal nieuwsbrief:

 

Geocoaching

 

Kijk, dat is nou iets dat mensen die ermee in aanraking zijn gekomen weten en de rest niet. Ik had er serieus nog nooit van gehoord. Het is een simpel idee, je verbergt een schatkistje ergens en plaatst een route die mensen moeten lopen naar de schatkist. Eenmaal gevonden doe je 'm open en er zitten kleine prullaria, je haalt er iets uit en doet er weer iets anders in. Ook nooit van gehoord? Ik begrijp dat wel.....

 

Bezoek http://geocoaching.nl/

 

Wel toevallig dat ik het leesde want ik lees de nieuwsbrief normaal gesproken nooit.

Volgens mij bereikt dit aardig wat mensen dus misschien iets teveel publiciteit van het goede?

Geplaatst
Het volgende heb ik zojuist gelzen in de Moerstaal nieuwsbrief:

 

Geocoaching

 

Kijk, dat is nou iets dat mensen die ermee in aanraking zijn gekomen weten en de rest niet. Ik had er serieus nog nooit van gehoord. Het is een simpel idee, je verbergt een schatkistje ergens en plaatst een route die mensen moeten lopen naar de schatkist. Eenmaal gevonden doe je 'm open en er zitten kleine prullaria, je haalt er iets uit en doet er weer iets anders in. Ook nooit van gehoord? Ik begrijp dat wel.....

 

Bezoek http://geocoaching.nl/

 

Wel toevallig dat ik het leesde want ik lees de nieuwsbrief normaal gesproken nooit.

Volgens mij bereikt dit aardig wat mensen dus misschien iets teveel publiciteit van het goede?

Ze zullen nooit op GC.com komen hoor, de link klopt niet. :thumbup:

Geplaatst
Ik zie nu pas dat er coaching staat! :thumbup:

Ik heb even op de site van Moerstaal gekeken, kende het niet, nu dus wel. Zal inderdaad wel veel mensen bereiken die nieuwsbrief...

Geplaatst
Het volgende heb ik zojuist gelzen in de Moerstaal nieuwsbrief:

 

Geocoaching

 

Kijk, dat is nou iets dat mensen die ermee in aanraking zijn gekomen weten en de rest niet. Ik had er serieus nog nooit van gehoord. Het is een simpel idee, je verbergt een schatkistje ergens en plaatst een route die mensen moeten lopen naar de schatkist. Eenmaal gevonden doe je 'm open en er zitten kleine prullaria, je haalt er iets uit en doet er weer iets anders in. Ook nooit van gehoord? Ik begrijp dat wel.....

 

Bezoek http://geocoaching.nl/

 

Wel toevallig dat ik het leesde want ik lees de nieuwsbrief normaal gesproken nooit.

Volgens mij bereikt dit aardig wat mensen dus misschien iets teveel publiciteit van het goede?

 

Ik heb het gisteren ook gelezen, en meteen gereageerd dat de link niet klopt.

Verder ook meteen nog wat extra websites omtrend geocaching doorgemaild, dus er zal in een volgende nieuwsbrief wel meer info over verschijnen :blink:.

Die kerel van Moerstaal is zo relaxt daarin.

Geplaatst
Het volgende heb ik zojuist gelzen in de Moerstaal nieuwsbrief:

 

Geocoaching

 

Kijk, dat is nou iets dat mensen die ermee in aanraking zijn gekomen weten en de rest niet. Ik had er serieus nog nooit van gehoord. Het is een simpel idee, je verbergt een schatkistje ergens en plaatst een route die mensen moeten lopen naar de schatkist. Eenmaal gevonden doe je 'm open en er zitten kleine prullaria, je haalt er iets uit en doet er weer iets anders in. Ook nooit van gehoord? Ik begrijp dat wel.....

 

Bezoek http://geocoaching.nl/

 

Wel toevallig dat ik het leesde want ik lees de nieuwsbrief normaal gesproken nooit.

Volgens mij bereikt dit aardig wat mensen dus misschien iets teveel publiciteit van het goede?

 

Ik heb het gisteren ook gelezen, en meteen gereageerd dat de link niet klopt.

Verder ook meteen nog wat extra websites omtrend geocaching doorgemaild, dus er zal in een volgende nieuwsbrief wel meer info over verschijnen :thumbup:.

Die kerel van Moerstaal is zo relaxt daarin.

 

Is deze publiciteit gewenst dan?

  • 2 weeks later...
Geplaatst

Pas recent deze site 'gevonden' en pas vandaag erachter gekomen dat er ook een media forum is. Uiteraard wilde ik daarom ook even melding maken van een artikel dat op 23 juli in de TCTubantia heeft gestaan.

 

 

Zoekend naar ’n dagtocht van maximaal 25 euro voor vier personen ontdek ik een totaal nieuwe wereld: geocachen . Over de hele wereld verstoppen mensen ‘schatten’, om die op te laten sporen met een GPS-apparaat. Ook in de eigen Twentse ‘achtertuin’.

Met natte voeten op jacht naar de kesj...

 

 

D aar sta ik dan, met een geleend GPS-apparaat. Via satellieten weet-ie precies waar je op de aardbol staat. En waar je naar toe moet. Tenminste. Als je de coördinaten invult in noorderbreedte en oosterlengte. Het is bepaald geen TomTom; met een straatnaam kan- ie niks. Hij vertelt alleen de weg door met een pijl de richting aan te wijzen.

En daarbij komt nog dat ik maar een blauwe maandag weet van het bestaan van geocaching - spreek uit als dzjio- kesjing. Dat is dus simpel gezegd: iemand verstopt ergens in de natuur een ‘schat’, geeft op internet de eerste aanwijzing en zie ‘ m maar te vinden. Kortom: alle voorwaarden zijn er voor een dag verdwaald raken.

Soms is die schat trouwens niet meer dan alleen een koker met een logboek, waarin je meldt dat je ‘m gevonden hebt. Soms is het een trommeltje met daarin leuke voorwerpen om te ruilen. Op internet (www.geocaching. nl) vind je - na aanmelding gratis - de eerste aanwijzingen. Op de site blijkt dat echt heel Nederland vol ligt met verstopte schatten. Duizenden mensen zijn in de ban, het lijkt wel een volkssport.

„ Sommigen zijn zo fanatiek, dat ze midden in de nacht in de auto springen naar de andere kant van het land om een nieuw verstopte cache als eerste te vinden. De eerste drie vinders tellen, de rest is ‘ maar’ de massa”, zegt de HengeloërWiek Vervoort, een van mijn Hyves-vrienden. Hij heeft - bekend onder cachernaam Eskimo999 - er al 250 opgespoord. Met zoveel ervaring... dat is de man die mee moet. Ik wil namelijk niet met lege handen thuiskomen. Bovendien heeft hij een GPS. Dat spaart mooi 10 euro huur uit bijWaypoint in Notter.

Extra geld voor de horeca, straks.

Het is dus G- day. Eerst het goede nieuws: ook als beginner heb ik de schat gevonden. Het kan. Nu het mindere nieuws: ik mag niet vertellen hoe precies. Omdat dat gelijk staat aan het verklappen hoe een film afloopt, terwijl de ander ‘m nog moet zien. Dat mag alleen bij de Titanic (de boot zinkt).

Kortom, daar stond ik dus. Onder de rook van de Hengelose Ikea, in de weilanden. Of beter: op punt N-52

o 17.447

en O-006

o 46.675, bij ‘de hoogste berg’ van de stad. Met onwennige GPS en op de rug wat proviand voor onderweg. En ook van de partij, handig voor halsbrekende toeren: Wieks kleinkind Nian ( 10, en bekend als cacher Karel de Meeuw) en mijn dochter Celine (11). Want in de beschrijving van de gekozen cache ( no.

gcg2nm) bij Hengelo stond: niet bang zijn voor natte voeten. En ik heb er een broertje dood aan. Vanaf de parkeerplek moeten we volgens de beschrijving lopen naar N-52

o 17.412, O-006

o 46.675. Daar is de eerste aanwijzing op te snorren. De GPS-pijl begint na invoer gelijk te dwingen dat we naar rechts moeten.

We komen uit op een bruggetje.

Geen aanwijzing op het wegdek. Niks op de leuningen. De meiden schuifelen, hangend aan het metaal, ook de buitenkanten van de brug af. „ Staan we hier wel goed?!” Ze willen met eigen ogen nu wel eens zien of pa de GPS wel snapt. Op een afstandje hoor je het verkeer van de A1; weidevolgels twetteren, alsof ze me uitlachen. In de verte sjokt nog een man met stip, een hond.

De nieuw coördinaten - kesjers noemen dat een ‘waypoint’ - worden door de meiden gevonden, met droge voeten - toch ergens op de brug. Ik begin het zoekkunstje te snappen. Wat kan ons nog gebeuren?

Een leesbril verliezen dus. Bukkend op zoek naar aanwijzingen moet die uitWieks borstzak zijn gegleden. Dat is fijn met hoog onkruid. Daar helpt geen GPS aan. „ Ach, het is een simpele van drie euro”, lacht-ie de domper weg. Toch jammer. Toch zoeken. Ik ben een ekster. Aan de waterkant zie ik ‘m glinsteren. De eerste ‘schat’. Nu de cache nog.

De nieuwe coördinaten sturen ons daarna door weilanden- de pijl wijst rechtdoor, naar rechts, nog rechtser...

Het volgende waypoint is gelukkig een slootje van niks. Celines kaplaarzen zijn net hoog genoeg om niet vol te lopen als ze de brugduiker inspecteert. Onder mij hoor ik haar stem galmen in de betonnen duikerbak „ Ja, ik heb het! Hier!” Ergens onder mijn voeten staan dus de nieuwe coördinaten.

Ze worden per GPS van punt naar punt geloosd. Al doende leer je, dus Wiek laat me lekker aanmodderen.

Door - blubberige - weilanden, over slootjes, door bosjes heen en naar eenzame bomen in akkers. En ik leer de les: ik kijk wel, maar zie niks. De meiden vinden de meeste aanwijzingen voor de volgende coördinaten. En als ‘ t moet: Wiek, die kijkt als een geoefend geocacher. Kijk ik naar de stam van de boom, kijkt hij in de kruin. Kijk ik naar boven, dwalen zijn ogen door het gras.

Maar één keer komen we in problemen, als een label met de nieuwe Waypoint aan een hoge boomtak wappert. Maar dan klimt Nian opWieks schouders; zo kan ze de cijfers nog net lezen.

Een paar uur latern vinden we uiteindelijk in een bosje de cache. Het is een mini: een koker met logboek.

Met blije hanenpoten zet ik onze namen erin. De krentenbollen en eierkoeken zijn dan natuurlijk al lang op. Bovendien: geen fatsoenlijke dagtocht zonder terras.

Bij de ‘t Hengeler Restaurant (Tuindorpstraat), bij het voormalige Hazemeyer-complex, drinken we lekker de uitgespaarde GPS- huur op.

Twents bier en chocolademelk.

Bier trouwens uit de eigen brouwerij.

Het brouwerijtje - het is niet meer dan een paar ketels - mogen we even van dichtbij zien. Een echte rondleiding zit er deze dag niet in. Het brouwerijtje zou de doorstart worden van het vroegere Hengelo’s Bier - maar die naam mocht uiteindelijk niet worden gebruikt, vertelt de barkeeper.

Wij schatdelvers fronsen; de naamhouders van het vergane merk houden blijbaar niet van schatgraven in het verleden. Het toeval wil trouwens, dat ook op complex Hazemeyer een cache verborgen moet liggen: no. gc1qyp6. Celine en Nian staan al te trappelen... Het is maar een korte tocht. Deze keer vind ik ‘m zelf. Niet omdat ik al zo goed kan zoeken. Maar omdat ik er letterlijk en figuurlijk over struikel.

 

DOOR LUCIEN BAARD FOTO LUCIEN B

Geplaatst

Al lijkt mij deze media aandacht niet gewenst, het is wel een leuk verhaal. Volgens mij het beste wat ik tot nu toe heb gelezen in de media.

 

Alleen deze zin struikel ik wel heel erg over:

 

"De eerste drie vinders tellen, de rest is ‘ maar’ de massa”, zegt de HengeloërWiek Vervoort, een van mijn Hyves-vrienden"

 

groetjes GeoVlinder

Geplaatst

Ik heb het destijds ook gelezen, en heb het artikel zelfs nog bewaard. Wel grappig want ik was zelf een paar weken daarvoor begonnen met geocachen en daarvoor kende ik het niet, en ook niemand in mijn omgeving. En dan staat er opeens een stuk over in de krant.

  • 3 weeks later...
Geplaatst

Hallo Allemaal,

 

Voor de geintereseerden maar bij omroep Max is op 12 nov 2009 het programma GEHEUGEH-TRAINER uitgezonden om 09:40h, Er kwam een aardige mevrouw die iets vertelde over onze hobby, niks meer en niks minder.

 

Groetjes van Appie uit Delft. [team AppieEnJoke]

Geplaatst
Geocache staat op til in Drechterland

Johan Kruger en zijn dochter Esther hebben van de gemeente Drechterland toestemming gekregen om een geocacheroute te maken in de gemeente.

Het geocachen is een sterk opkomende hobby, waarbij mensen vanaf een website (www.geaochaching.nl) tal van 'speurtochten' kunnen halen.

Uitgangspunt hierbij is dat men met behulp van een apparaat voor geopositionering aan de hand van eventuele opdrachten of puzzels een juiste plek kunnen vinden.

Daar is dan in de regel een cache verstopt; een kokertje met een papiertje waarop de vinder een boodschap kan achterlaten.

,,Iedereen die zelf zo'n cache maakt, hoort in de gemeente waar dat gebeurt toestemming te vragen'', vertelt Kruger, dien Westwoud woont. ,,Mijn dochter en ik hebben een idee voor een soort route, waarbij meerdere caches aan de orde komen. Op die manier kunnen wij laten zien hoe mooi Drechterland eigenlijk is. We willen daarbij in de verschillende dorpen een cache aanbrengen.''

Dit belooft dus wat kenners een 'multicache' noemen, te worden. Dat betekent dat de liefhebbers zich tot één stoppunt in de gemeente kunnen beperken, of ze juist als serie achter elkaar willen zoeken. ,,Zoiets hebben ze ook al in Waterland, of rond Wieringen'', aldus Kruger. ,,En natuurlijk maken we er dan ook een bonuschache bij.''

http://www.noordhollandsdagblad.nl/nieuws/...in-Drechterland

Gast
Deze discussie is nu afgesloten voor verdere antwoorden.
  • Onlangs hier   0 leden

    • Er kijken geen geregistreerde gebruikers naar deze pagina.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...