Spookloggers .....

[Akaroa Head]

Zelf ben ik mindervalide. Kapotte enkels, veel in het gips zitten, niet kunnen lopen enz... Een cache zoek ik uit naar mijn mentale mogelijkheid. Kan ik lopen? In welk gebied ligt de cache, hoe lang is de route, is het enigszins te lopen of verkreukel ik mijn enkels weer gedurende de tocht.... (om maar wat te noemen). Gaat het lopen niet, pakken we er toch een eentje waar je gemakkelijk aan kunt komen of mijn vrouw en zoontje lopen de route en ik blijf thuis, op een bakje, in het café enz... wachten tot ze klaar zijn. Het idee om naar de eind locatie van een cache te vragen wegens mijn beperking was nog niet in me opgekomen. Daarmee ontga je toch echt wel het principe van het spel. Maar mijn mening blijft, iedereen moet het zo spelen zoals hij/zij zelf wilt.

[Team Tabak]

Jeetje nog aan toe. Gelukkig ben ik momenteel niet mindervalide, maar een boomcache zie ik op mijn leeftijd ook niet meer zitten. Moet ik dan de eigenaar van zo'n cache vragen, of hij op die en die dag de cache even onder aan de boom wil leggen, omdat ik al 67 ben en toch graag wil loggen..... Je gaat toch niet met je beperkingen te koop lopen en een cache-eigenaar smeken om aub zijn cache te mogen doen.... En dat, terwijl er tegenwoordig minstens 200 andere caches op een afstand van minder dan 10 km vanaf die betreffende cache liggen. Er zijn zoveel mogelijkheden om een cache uit te zoeken, die geschikt is voor jouw beperkingen. Dat geeft toch veel meer voldoening. Wij doen ook geen vier sterren terrein caches meer. 10 jaar geleden had dat misschien nog gelukt, maar nu eindigt zo'n exercitie waarschijnlijk bij de eerste hulp. Dan maar wat minder uitdaging. De dag in de buitenlucht wordt er niet minder om.

16 december 2013 bewerkt door Team Tabak

[topzoekertje]

Volgens mij is het nog steeds zo dat mooie multi's door minstens 95% van de loggers op de manier worden gelopen waarop de CO dat bedoeld heeft. Waarom je dan druk maken om een enkele cacher die het anders doet. Het sop is de kool niet waard. De meeste logs via databases zie jij juist op te moeilijke mysteries. Als een CO naar zijn idee te veel database-logs krijgt zou hij zich achter de oren moeten krabben en zich afvragen of zijn cache wel boeiend genoeg is.

[de-fam]

TT, zoals jij dat beschrijft, zo zie ik het ook. Gewoon de caches doen die in je vermogen liggen en niet anders.

Je hoeft inderdaad niet met je handicap te koop te lopen, maar als je perse de cache toch wilt doen is het een kleine moeite om de eigenaar te mailen, en ga dan niet via andere wegen de eind coördinaten lopen bietsen.

[Bloodwoosj]

De meeste logs via databases zie jij juist op te moeilijke mysteries. Als een CO naar zijn idee te veel database-logs krijgt zou hij zich achter de oren moeten krabben en zich afvragen of zijn cache wel boeiend genoeg is.

Helemaal mee eens.

Maar de cachers die met alle geweld een onoplosbare puzzel eindcache willen bezoeken mogen zich ook wel eens afvragen waarom dat op n'importe welke manier moet. er zijn nog zat andere caches en wel oplosbare puzzels.

[Vlindertje]

Geocachen is een zaak van de cacheplaatser en de cachezoeker, en verder van NIETS of NIEMAND. De cacheplaatser bedenkt een speurtocht en het staat elke cachezoeker vrij de uitdaging aan te gaan. Spreekt de opzet van hetgeen de cachemaker heeft bedacht je niet aan, of zijn er fysieke en/of mentale beperkingen, zoek dan een andere cache. Bij serieuze beperkingen kun je ook vragen of de cachemaker een handje wil helpen. Hoe of wat is een zaak van de cacheplaatser en de cachezoeker, en verder van NIETS of NIEMAND.

 

Hoe je ook probeert de banaan recht te praten, achter de rug van de cachemaker om profiteren van diens inspanningen, op een manier die niet is bedoeld, blijft een kromme zaak.

[Diederikus]

Recht is iets kroms dat verbogen is (citaat Bul Super)

[Vlindertje]

Beter één vis in de boom dan de lucht van tien (citaat Gehakkelde Aurelia)

[Diederikus]

 

Maar zonder dollen.

Met het publiceren van mijn cache op groundspeak verspreid ik een openbare uitnodiging. Natuurlijk verwacht en hoop ik dat de gasten die de uitnodiging accepteren de cache globaal zullen lopen op de wijze die ik bedacht heb. Maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt te claimen hoe hij gelopen moeten worden (naar mijn haren te oordelen wordt ik met de jaren steeds minder principiëel) . Dat is in mijn beleving simpelweg in tegenspraak met gastvrijheid. Of men de cache loopt op klompen of op zijn handen zal mij een biet zijn (wel graag foto's!). Of men hem in één keer doet of in tien keer maakt mij niet uit. Of men zich door tien mensen laat ondersteunen, adviseren of voorzeggen ook niet. Dat is simpelweg NIET MIJN ZAAK. Ik mag wensen en hopen, maar niet claimen. Wil ik toch claimen, dan moet ik mijn listing niet publiceren op een openbare site maar op een besloten site. De cachers die aan een besloten site mee doen hebben dan de betreffende gedragscode ondertekend. Zonder een dergelijke ondertekening is een claim ongastvrij. Ik voel mij, als puntje bij paaltje komt, niet gebonden aan zo'n claim als cacher.

[Vlindertje]

Je hebt niks te claimen, alleen maar te hopen (wat je ook aangeeft). De hoogbejaarde zonder zitplaats in de bus heeft ook niks te claimen. Het is een fatsoenskwestie. Een cachemaker kan alleen maar hopen dat zijn bedoelingen worden gerespecteerd. Noem het fair play, een gentlemen's agreement, etiquette ... Ik noem het een wezenlijk onderdeel van ELK spel.

[Team Tabak]

Dat claimen geldt natuurlijk voor beide partijen. Als cache-eigenaar heb je inderdaad weinig te claimen, maar als minder valide cacher heb je mijns inziens ook niets te claimen. Er zijn legio caches, die voor iedereen beschikbaar zijn en er zijn een flink aantal caches die voor mensen met een beperking niet of heel moeilijk beschikbaar zijn. Dat zijn the facts of life, hoe vervelend ook. Met gebruik van gezond verstand en enige studie van de aangeboden caches kan iedere categorie tot een plezierig verblijf in de buitenlucht komen, lijkt me zo. Daar heb je geen stiekeme databases of andere aanwijzingen voor nodig om tot een vrije doorgang naar een voor jou te moeilijke eindcache te komen. Ik kan me niet voorstellen, dat zoiets tot een zekere mate van bevrediging leidt. Doe wat je maximaal aankunt en wees dan trots op jezelf! Zelfrespect is een groot goed!

[Diederikus]

Zoals gewoonlijk zijn we het natuurlijk in grote lijnen wel eens. Het enige dat mij oprecht verbaasd is de heftige emoties die deze kwestie bij sommige co's oproept, terwijl ik dat zelf helemaal niet zo voel. Vandaar mijn vraag, in de hoop daar meer inzicht in te krijgen. Emoties laten zich niet door logica leiden en zijn daarom lastig uit te leggen aan anderen.

[Team Tabak]

Ik heb er geen enkele emotie bij. Het leven is zoals het is en wordt door mij waar mogelijk met een vat vol nuchterheid en relativeringszin benaderd. En dan is het onmogelijk om tot een andere conclusie te komen. Er zijn zoveel mogelijkheden voor bijna iedereen om binnen het geocachen tot een fijne dagbeleving te komen, dat een discussie hierover eigenlijk helemaal niet nodig zou moeten zijn. Waarom moeten de randen van het ethisch toelaatbare worden opgezocht als er verderop gewoon zat mogelijkheden liggen, die bijdragen aan je zelfrespect? Ik kan er geen enkele uitleg voor verzinnen, tenzij je juist met het loggen van die ene onmogelijke cache een belastingverlaging van 10 % zou kunnen claimen.... In dat geval verdwijnt de ethiek en sta ik helemaal vooraan.... :-)

[Vlindertje]

Aan tafel kwam al vaker inzicht. Na uren in de keuken serveer je gasten een fantasievol gegarneerde visschotel. Alles vers, 's middags zelf gevangen in het bos. Een vriend (uitgesproken sushi liefhebber) schept niet op maar prikt al converserend de augurkjes aan zijn vork. Als jij even later in de keuken komt voor de tweede Entre-Deux-Mers tilt hij juist de bitterballen uit het vet.

[Odlaniger]

Bij vis prefereer ik Chablis.