Team Aragorn

Laatst op een CITO event kwam ik een collega-IVN'er (die daar hielp als begeleider) tegen. Ongelovige verbazing: hier was een groep mensen die zich een ochtend uit de naad kwam werken voor een COIN - een simpel stukje metaal dus. Hij wist wel dat ik veel aan geocaching had gedaan en ook ongeveer wat dat inhoudt, maar DIT ... zelfs de week erna kwam hij er nog op terug. Dat er zulke aparte mensen met zulke vreemde hobby's zijn ...

Neten zijn nog steeds niet standaard, al zit het er op sommige basisscholen niet ver vanaf . Een paar jaar geleden zijn wij 2100 meter omhoog gelopen (+ retour) naar een punt waar je ook met een kabelbaantje kunt komen. Voor de uitdaging en het fantastische uitzicht, en ach, als er dan toch een cache ligt log je 'm. Volgens mij waren we het eerste cachersteam, van de tig logs, dat er op deze manier gekomen was. Ben je dan standaard? Dachtutnie! Maar goed, met name op vakantie zijn we dankzij geocaching op plekken geweest waar we anders niet gekomen zouden zijn. Dit jaar nog in een Zwitsers dal dat we best goed kennen: uitzichtspunt dat niet aan het wandelpadennetwerk ligt. Móóói! En verder geen kip te bekennen. Geocaching is niet altijd een rare hobby.

OK, jij bent niet standaard MacDD.

Och, dankzij het Eindhovens Dagblad dit artikel 's morgens bij het ontbijt kunnen lezen en van deze en gene een reactie gehad. Algemene teneur, zowel van de krant als van de kennissen: stelletje weirdo's ... En wat zijn we (of 'ze', want zoveel cache ik niet meer)? Precies ... Dus niet zeuren jongens en meisjes, de moraal van het verhaal in de krant wijkt niet zo veel van de werkelijkheid af. Of willen jullie beweren dat de gemiddelde cache van tegenwoordig een hoogstaand kunstwerk is? Dat de standaard cacher de hobby op de eerste plaats beoefent om te genieten van de prachtige Nederlandse natuur?

Mwah, zolang bijna alle smartphone cachers bij De Missie melden dat er onderweg problemen zijn, kun je beter nog even zonder iPhone op pad ...

Ach, wat is een klassieker? Een Cadillac uit de jaren 50 is bij goed onderhoud een klassieker, en als er niets aan gedaan wordt gewoon een hoop oud ijzer. Bij caches is het net zo. Een cache die er al sinds de beginjaren ligt, kan een lichtend voorbeeld zijn voor het cachelandschap en daardoor het predikaat klassieker verdienen. Als-ie al lang niet meer onderhouden wordt, de route niet meer helemaal klopt, het logboek vochtig en vol is, en de eigenaar niet op mails reageert is het wat mij betreft zwerfvuil. Dan kan ik de reviewers van Groundspeak niet anders dan gelijk geven, dat ze na een waarschuwingsmail zo'n cache archiveren. Degene die daarna vrijwillig op pad gaat om de cacheresten weg te halen verdient een pluim. Niet iedereen is zo gek om andermans troep op te ruimen. Zelf heb ik een tijdje de eer gehad om na adoptie zo'n 'klassieker' te onderhouden. Vlindertje, die blijkbaar uit Eindhoven komt, zal de cache wel kennen. Inmiddels cachen ook wij nauwelijks meer, net als de oorspronkelijke eigenaar. Vandaar dat ik de cache opnieuw heb laten adopteren. Is de 'klassieker' de moeite waard, dan komt er echt wel een gegadigde. Zo niet, dan is het toch niet zo'n geweldige cache als je dacht, en kan het geen kwaad om 'm in het archief te stoppen. Er komt dan inderdaad plaats voor een andere cache en soms zal de kwaliteit tekort schieten. That's life. De meeste nieuwe caches van tegenwoordig zijn mijn smaak niet, waarom dacht je dat ik nog maar zelden ga cachen? Maar wees eens eerlijk, de oppervlakte aan natuur is in Nederland helaas beperkt. Zoveel natuur is er niet meer, waar geen cache ligt. Als we ook nog al het oude, niet onderhouden, spul eindeloos laten liggen, komt er geen plaats voor de ideeën van de nieuwe generatie cachers. Daar zullen behalve petlingrapers toch ook wel cachers met 'klassieke' ideeën tussen zitten die ons allemaal nog kunnen verrassen met een creatie met eeuwigheidspotentie.

Zwavelzwam.

Natuurlijk zijn er beginnende cachers die een prima eerste cache kunnen neerleggen, en ervaren cachers die met hun zoveelste gelegde cache (in mijn ogen) nog steeds niets interessants toevoegen. Dus generaliseren is gevaarlijk. Maarr ... wij legden onze eigen eerste cache na een half jaar, met enkele tientallen founds op onze naam. Destijds was ik er apetrots op maar na een paar jaar zag ik er steeds meer gebreken aan en eerlijk gezegd was ik blij dat er na 3 gejatte cachedozen een goede reden was om de tocht te archiveren! Mijn stelling was en is dat je caches moet leggen waar je zelf als zoeker enthousiast over zou worden. Dus: eerst je eigen smaak op cachegebied ontdekken en dan pas aan de slag gaan. Bij de eerste gevonden caches speelt de kick van het vinden van het doosje nog een te overheersende rol. Alles is voor een nieuweling spannend en leuk! Ook een Carpoolcache, voortuincache etc. is dan nog een echte uitdaging. Maar cachen is wel meer dan dat (of kan in ieder geval meer dan dat zijn ...). Dus beginnende cacher, doe rustig aan en ga eerst lekker zoeken. Doe van alles, van CC tot lange multi, puzzels, noem maar op en vraag je na een paar maanden af over wélke cache je op een verjaardagsfeestje sterke verhalen zou kunnen vertellen. En geef daar je eigen originele draai aan! Veel succes, Fangorn.

We staan niet in het linkje van de vorige post maar doen wel mee! Vlindertuin Waalre, N51 23.245 E5 27.293 Parkeren op N51 23.261 E5 27.209 en dan het pikdonkere bos in (neem dus een zaklantaarn mee). Er is geen cache in de Vlindertuin, vorig jaar hadden we tijdens de NVN wel 86 founds in 4 uur ... Je bent welkom van 21.00 tot 24.00 uur. En trouwens, als het snertweer is wordt de 'excursie' uitgesteld naar 3 september.

Klopt. En je hoeft er ook helemaal niet mee om te gaan en dan bedoel ik dat je het links kunt laten liggen als je het niets vindt. Maar dat blijkt voor velen toch erg moeilijk te zijn. Kijk, het is maar hoe je er mee om wilt gaan? Jij maakt je blijkbaar druk om wat een ander ermee doet. Is dat niet juist de oorzaak van al deze gehakketak? Als een ander de challenges vanuit, zoals jij het zegt, luie stoel wil doen, dan is dat toch zijn of haar plezier? Jij hebt niets met challenges, prima. Maar dan toch commentaar leveren op hoe anderen het spelletje spelen. Overigens is dat al heel lang gaande hoor. Er zijn heel wat mensen die zeggen dat ze de GPS al aan de wilgen hebben gehangen, maar continu op het forum terugkomen om te vertellen dat het verkeerd gespeeld wordt of de verkeerde kant op gaat. Voor al die tegenstanders: laat die challenges toch rusten, laat het voor wat het is. Je kunt nog steeds geocachen zoals je gewend bent. Er is dan niets voor jou veranderd. En laat de mensen die er wel plezier aan beleven nu in hun waarde. (Dus geen opmerking van: luie stoel, want dat heeft een negatieve lading). Er is iets bijgekomen en niets verwijderd. Dus nogmaals: Er is niets veranderd. - Robert Begrijp ik het goed en erger je je aan mensen die niet of nauwelijks meer cachen maar wel mekkeren (vrij vertaald ...). Ook daarvoor zou moeten gelden, voor elk wat wils. Da's toch het nieuwe motto van geocaching? Als je je aan posts ergert lees je ze toch niet ... En zoals ik in mijn vorige post heb gezegd: voor degenen die in het verleden in hun eigen regio bijna alle multi's hebben gedaan, is er de laatste tijd bar weinig interessants bij gekomen in sommige delen van Nederland. Tja, en dat ergert mij. Vooral als er een antwoord komt van: "zoek dan een andere hobby", in plaats van "tja, als je het zo bekijkt is het aanbod in de loop van de tijd wel erg veranderd".

Nee, je hoeft geen challenges te doen, en de kans is klein dat ik er ooit aan begin. Nee, je hoeft geen carpoolcaches te doen; die ene die ik vorige jaar toch vond en als Not Found heb gelogd zal ook wel de laatste zijn. Nee, je hoeft geen voortuincaches te doen. Nee, je hoeft thuis geen flauwe puzzels te maken om vervolgens op een oninteressante plek een micro uit de grond te trekken. Nee, je hoeft sowieso geen traditional micro's in de bebouwde kom te gaan zoeken. Maar ja, wat kun je dan nog wel gaan doen als je op zondagmiddag bij mooi weer - hoe weinig dat de laatste maanden ook voorgekomen is - in je eigen omgeving wilt gaan geocachen? 'Voor elk wat wils' komt tegenwoordig toch neer op vooral veel ... eh ... laat maar. Groetjes, Fangorn.

Jawel, ik stem ook maar wel op iemand van mijn eigen keuze.

Klopt helaas, dat WAS iets van Groundspeak ... En die zin is spoorloos verdwenen toen er zoveel caches bij waren gekomen die NIET aan die regel/richtlijn voldeden, dat het een gotspe was om het op de site te laten staan. Groetjes, Fangorn.

Het is helaas zo dat alles wat je de wereld in stuurt, vogelvrij is. Dat geldt voor aanwijzingen tijdens de tocht, caches, goodies en TB's/coins. Als je geluk hebt, blijft de boel lang op peil. Heb je pech, dan zijn je spullen binnen de kortste keren kapot of verdwenen. Als cachelegger, of TB-eigenaar, moet je het van de positieve kant bekijken: het is er nog! (Dat wil natuurlijk zeggen, als je spullen er inderdaad nog zijn ...) Houd in gedachten dat je een cache toch in de eerste plaats legt voor je eigen plezier. Toen ik nog caches legde, had ik eigenlijk het meeste genoegen tijdens de voorbereiding. Een mooie route uitzetten, contacten met natuurbeheerders, en vooral heel vaak het gebied ingaan zodat je het goed leert kennen. Daarna heb je misschien nog een bonus in de vorm van tevreden bezoekers, die als dank een mooi logje met foto's op internet zetten. Dingen die kapot gaan of verdwijnen: het is op de eerste plaats een kwestie van statistiek. Hoe meer bezoekers, des te groter de kans dat het gebeurt. Ervaring en motivatie van bezoekers speelt ook een rol. Leg je een makkelijke beginnerscache die in korte tijd gevonden kan worden, dan moet je vooraf incalculeren dat die cache waarschijnlijk veel (ook onervaren) bezoekers zal trekken en dus veel onderhoud nodig zal hebben. Maar misschien zijn er ook cacheleggers die juist een kick krijgen van grote bezoekersaantallen. Dan hoort onderhoud dus bij jouw manier van cacheleggen! Alles kan kapot maar het één gaat sneller kapot dan het andere. Vooral bij eigengemaakte constructies is het handig om je af te vragen of een willekeurige bezoeker deze zonder schade zou kunnen openen. Test het van tevoren eens uit op a-technische familie of vrienden, en onderwerp je maaksel aan een duurproef. Dat kan veel ergernis schelen bij jezelf (onderhoud) en bezoekers. Want ik denk toch dat cachers die per ongeluk iets vernielen daar best van zullen balen. De regel: meer bezoekers vragen meer onderhoud, gaat meestal ook op voor vandalisme. Want een drukbezochte cache valt eerder op bij buitenstaanders en (alweer statistiek) een percentage daarvan is nu eenmaal niet goedwillend. Groetjes, Fangorn.

En wat staat er groot in de kop van die site: Score points! OK, als alle puntjesjagers nu eens daarnaartoe gaan? Dan wordt geocaching misschien weer het belevenisspel dat het ooit was ... Groetjes, Fangorn.

weet je, uiteindelijk lijkt ook deze discussie weer op de aloude tegenstelling neer te komen: cache als belevenis vs. cache als puntje. Het zal inmiddels wel duidelijk zijn dat ik voor de belevenis ga, en dat gc.com aan de andere kant zit. Groetjes, Fangorn.

Die Barny. Is het nog wel dezelfde die een aantal jaren geleden de cache 'Voor het lapje houden' legde? Die volle logboekjes zou ik graag eens willen zien . Bij ons in de krant stond laatst een verhaal over de uitspraak in een bekende rechtszaak, met de teneur 'Gelijk krijgen betekent nog geen gelijk hebben' ... er is hier denk ik niemand die beweert dat in plaats van een krabbel in het logboek, een foto of ander bewijs dat je op de cachelocatie bent geweest ALTIJD voldoende is om een Found te kunnen loggen. Dat deed ik ook niet. Maar een beetje nuancering en gezond verstand kan geen kwaad. Om als voorbeeld de bergcache nog eens te nemen: stel, je verstopt op een prachtige bergtop een doosje. Je weet vooraf dat bezoekers 5 uur heen + 5 uur terug onderweg zullen zijn. Hetzelfde geldt natuurlijk voor jouzelf als je een cachecontrole wilt doen! In de praktijk blijkt het doosje bar slecht te vinden. Dan zijn er dus een paar mogelijkheden: Je zet de cache in het archief en bedenkt je voortaan tweemaal voodat je op zo'n plek iets neerlegt. Je trekt een volle dag uit om cachecontrole te doen, alleen duurt het wel een paar maanden voordat je daar aan toekomt. Je bent er zeker van dat het doosje daar ligt, dus de cachers moeten gewoon beter zoeken voor hun Found. Laat ze de berg maar een halve meter lager maken! Of je neemt een foto van een cacher op de bergtop ook als bewijs aan. Het gaat bij deze cache immers om de inspanning. In dit specifieke geval zou ik de eerste mogelijkheid heel jammer vinden, want dan is er weer een van mijn favoriete caches minder; idem dito mogelijkheid twee. Drie is natuurlijk het rampscenario, wil je dat als plaatser op je geweten hebben? Dus waarom niet de laatste optie? Het spreekwoord luidt immers: uitzonderingen bevestigen de regel. Ennuh, het is en blijft gewoon een spelletje hoor. Krampachtig vasthouden aan het geschreven log in het logboek lijkt een manier om het puntenjagen tegen te gaan maar is - als je sommige verhalen hier leest - juist een uitwas van het puntjesjagen. Anderen je naam in het boekje laten schrijven, coördinaten van puzzelcaches uitwisselen, toevallig een doosje vinden en dan 'gratis' kunnen loggen ... jawel, dat is door Groundspeak niet expliciet verboden en dat mag dus gelukkig wel. Groetjes, Fangorn.

Wat grappig, dat de aantekening in het logboek een eigen leven gaat leiden. Want mensen, wat is die aantekening? Niets anders dan het bewijs dat je er geweest bent. Een foto van jezelf op een bergtop lijkt me een even geldig bewijs dat je er geweest bent. Het wordt tijd dat we leren tussen de regels door te lezen! Maar daar is niet iedere cacher (en cachelegger) even goed in. Was het ook niet de oorspronkelijke bedoeling om cachers bijzondere plaatsen te laten zien? En kijk eens wat voor 'cachelandschap' dat ons heeft opgeleverd ... Elke cache-eigenaar heeft zijn (of haar) eigen achtergrondredenen bij het leggen van een cache. De een stopt er de uitdaging van een puzzel in - en we weten allemaal hoe de oplossingen van puzzels in bepaalde kringen rondgaan, zodat puzzelcaches gedegradeerd worden tot oppikkers. Dat mag blijkbaar, als je zelf het logboek maar tekent. De ander ziet het zoeken van een lastig verstopt doosje als uitdaging. Dan lijkt het me niet op z'n plaats om met een foto van de cachelocatie te loggen, en is het terecht als zo'n log verwijderd wordt. En in afgelegen gebieden zoals het hooggebergte gaat het de legger meestal om de locatie zelf, om daar mensen naar toe te lokken die er anders misschien niet gekomen zouden zijn. Nou, dan is een foto even goed als een aantekening in het boekje en dat blijkt in de praktijk voor zulke leggers ook voldoende te zijn. Groetjes, Fangorn.

Dat is bij bergcaches niet ongebruikelijk. Zie bijvoorbeeld Hockenhorn bij Kandersteg (CH), daarvan is volgens mij het logboek maar 1 of 2 keer echt getekend! Zelfs de FTF is op grond van foto's toegekend. Ik hoop er nog een keer te komen ... en als ik dan het doosje niet kan vinden heb ik er echt geen probleem mee om een Found te loggen als ik daarvoor van de eigenaar (op grond van een foto) toestemming krijg. Groetjes, Fangorn.

Haha, het kan nog veeel makkelijker. Een vriendin van mij, die regelmatig alleen gaat nordic walken, doet dan een losse hondenRIEM om haar hals. Net alsof ze de hond lekker los laat rennen en-ie zó weer terug kan zijn! (Natuurlijk geen riem voor een chihuahua meenemen ...) 't Is maar op welke manier je je veilig voelt.

Hoera voor de GPS! De man in het team is degene met richtingsgevoel, maar dankzij de GPS kan ik (de vrouw uit het team) ook heerlijk alleen op pad. En dat doe ik ook al jaren, alleen wandelen in de natuur - al dan niet cachend. Zoals de meesten al aangeven, je moet niet in je eentje op pad gaan wanneer je je daar niet lekker bij voelt. Voel je je niet veilig, dan straal je dat meestal ook uit en misschien (?) kun je juist daardoor problemen krijgen. Zelf voel ik me in de natuur altijd op mijn gemak, maar ik zou bijvoorbeeld nooit alleen in een stadspark gaan cachen! Natuurlijk is het (helaas) zo dat niet alle mensen op de wereld goedwillend zijn. Je kunt echter ook overvallen worden wanneer je overdag gewoon je eigen voordeur open doet als er aangebeld wordt ... Inmiddels heb ik met de GPS in de hand al zoveel mooie natuurwandelingen gemaakt, moet ik me dat laten afpakken door (misplaatste) angst? Bij wandelingen in onherbergzaam gebied is het slim om aan de achterblijvers te laten weten waar je ongeveer naartoe gaat. En verder: heel veel plezier gewenst!! Fangorn. PS Misschien wel leuk om te vertellen: als vrouw alleen kom ik onderweg natuurlijk wel eens alleen wandelende mannen tegen. Ik heb gemerkt dat die zich soms ongemakkelijk voelen omdat ze het idee hebben dat IK denk dat het misschien 'enge' mannen zijn! Wat zit de wereld toch raar in elkaar ...

Aha, een nieuwe natuurkenner onder ons? Het is natuurlijk heel fijn dat je cache in een stuk bos ligt waar een blind paard geen scha kan doen, waardoor de beheerder alles goed vindt. Maar het is te kort door de bocht om dan te stellen dat het op alle plekken waarvoor toestemming is verleend niet uitmaakt hoe je de omgeving achterlaat! Ook het argument dat de natuur zelf niet altijd even netjes is, kijk maar naar de sporen van wilde zwijnen, snijdt geen hout. In grote delen van Nederland komt het wild zwijn niet voor en is er ook niet gewenst. Herten - ik neem eigenlijk aan dat je reeën bedoelt? - wroeten nauwelijks, als zij 'natuurschade' veroorzaken is dat veel vaker doordat ze de bast van jonge boompjes halen. De natuurgebieden in Nederland zijn niet zwart-wit in te delen in stukken waar geen caches verstopt mogen worden omdat de natuur daar te kwetsbaar is, en gedeeltes waarvoor wel toestemming wordt verleend omdat er toch niets te beschadigen is. Tussen deze twee uitersten in ligt een scala aan natuurgebieden die in meerdere of mindere mate kwetsbaar zijn. Vaak mag je er wel een cache leggen maar stelt de beheerder terecht eisen. Zo heb ik zelf caches in een Natura 2000-gebied liggen. Ze liggen minder dan 5 meter van het pad en zijn met de hint in korte tijd te vinden. Ik controleer de cacheplaatsen regelmatig en heb er nog nooit wroetsporen aangetroffen. Dat is precies wat ik als cache-eigenaar graag wil! De meeste cachers zijn leken op natuur(beheers)gebied. Als je niet zeker weet hoe kwetsbaar een gebied is, ben je in ieder geval natuurvriendelijk bezig wanneer je de cacheplek zo onverstoord mogelijk achterlaat. Het zekere voor het onzekere nemen kan nooit kwaad! Het is dan flauw om mensen die hun best doen om de natuur te sparen belachelijk te maken. Een ander argument voor een duidelijke hint is het bekorten van de zoektijd. Vergis je niet, soms verstoor je de natuur al door op een bepaalde plek lang aanwezig te zijn. Je laat er mensengeur achter, maakt er geluid en zorgt er zo voor dat de dieren die in de directe omgeving leven zich minder veilig voelen. Het maakt dan uit of je binnen 5 minuten weg bent omdat je de cache gevonden hebt, of dat je na een uur nog steeds aan het rommelen bent in een steeds groter wordende cirkel omdat de cache zo moeilijk verstopt is. De cache die JGeo aanhaalt ken ik ook, en ook ik heb me daar geërgerd. Extra zelfs, omdat die cache verstopt is door IVN'ers in het kader van een opdracht voor de natuurgidsencursus. De zoeksporen zijn daar ontstaan omdat de eindlocatie niet goed was uitgepeild (schijnt inmiddels verbeterd te zijn). En tja, zien mensen zoeksporen rond alle bomen dan is de conclusie al snel: de cache ligt dus ergens bij een boom dus wroeten maar! Dat de hint iets heel anders zegt valt dan niet meer op. In contacten met natuurbeheerders kun je als cacher profiteren van de kennis die de beheerder van het gebied heeft. Maar andersom geldt het ook! Er zijn weinig natuurbeheerders die zelf actief cachen. Zij weten niet precies hoe cachers die een cache zoeken te werk gaan, en wat bijvoorbeeld het effect kan zijn van het wèl toestaan dat een cache ver van het pad wordt verstopt, en behoorlijk diep begraven wordt. Dat mag dan op die éne plek geen probleem zijn maar cachers nemen de ervaring mee op hun volgende zoektocht. Bijvoorbeeld, omdat het 5-meterbeleid redelijk algemeen is binnen Nederland, weet je als cacher op den duur dat een berekende cacheplek niet goed kan zijn wanneer deze veel te ver van het pad ligt. Je gaat daar dan ook niet zoeken (ik tenminste niet). Dus hints bij natuurcaches: jazeker, en zo duidelijk mogelijk!

Ja hoor, weer zo'n discussie waarvan je meteen al weet dat het een oeverloos uitwisselen van meningen zal worden, omdat ieder 'kamp' gelijk heeft vanuit de eigen optiek. Zal ik eens verklappen waarom er nooit overeenstemming zal komen? De zogenaamde 'geocaching-community' is slechts een marketingtruc. Ja, vroegah misschien, in den beginne, kon je nog een beetje spreken van een groep gelijkgestemden. Mensen met een tic voor technische snufjes die daarnaast graag buiten op pad gingen. Maar nu? Het cache-aanbod is enorm divers geworden. Nog steeds prachtige natuurcaches, maar veel meer oppikkers in de bebouwde kom en carpoolcaches, plus een gigantische berg puzzelcaches. Prima, zeggen veel cachers, voor elk wat wils! Maar beste mensen, met een divers aanbod haal je ook een divers publiek binnen. Ik vind het niet gek dat de verschillen niet alleen te zien zijn op het gebied van cachesmaak. Zogenaamd zijn we allemaal avontuurlijk aangelegd, want dat staat op de startpagina van gc.com. Jaja, en iedere Ferrari-bezitter is een snelle jongen! Zo zijn we oorzaak en gevolg aan het omdraaien. De eerste lichting cachers was vast avontuurlijk, en ging daarom cachen. Volgens mij gaan tegenwoordig nogal wat mensen cachen om zich avonturier te kunnen voelen ... maar het moet niet te vermoeiend worden en dus is het wel handig wanneer je de eindcoördinaten van multi's en puzzelcaches via de achterdeur kunt krijgen. Op avontuur gaan bekt goed. Wie vindt een voortuincache of een powertrail een echt avontuur? Eerlijk zeggen! Gelukkig voor Groundspeak zitten er nog hier en daar pareltjes in de database waardoor de term 'avontuur' niet helemaal een loze kreet is. Vaak zijn dat wat lastigere caches, waar de maker meestal veel tijd, energie en geld in heeft gestoken. En nu komen steeds meer makers er achter dat hun inspanningen weggegooid zijn, omdat de 'community' uitgebreid spoilert op YouTube, GeoLeaks, Twitter etc. Uit protest zijn al verschillende 'avontuurlijke' caches het archief ingegaan. Geen wonder dus dat Groundspeak officieel stelling neemt tegen spoileren. Want als de laatste spraakmakende cache gearchiveerd is, bestaat het avontuur uit het ontwijken van hondendrollen. Da's nog eens spannend! Wen er dus maar aan. Dankzij de 'voor elk wat wils'-cultuur hebben we nu een 'ik doe toch wat ik wil'-cultuur. Ik doe ook wat ik wil, ik ga lekker lange-afstandswandelpaden lopen met de track in de GPS. Niet avontuurlijk? 't Is maar hoe je het bekijkt. Lopend in de natuur zie je altijd wel iets bijzonders en onverwachts, en dat is voor mij (net als vroegah bij het cachen) het mooiste avontuur.

My two cents: gc.nl probeert met hun handleiding beginnende cachers een plezierige introductie in de wereld van geocaching te geven. Als je zo'n beginnende cacher meteen al gaat invoeren in alle controverses die daarin binnen Nederland zijn geweest en volgens mij nog steeds zijn, door het noemen van de 'conculega' zou je die beginner ook direct al een aversie tegen de hobby kunnen aansmeren. Niet doen dus. Verder: een uitgebreid en goed leesbaar document. Hier en daar wat storende tikfoutjes zoals stach (= stash) en cash (= cache). En inderdaad, Spoiler is ter ziele dus die link kun je beter uit de handleiding halen.

Jazeker: toestemming verlenen en overleggen over een cacheroute kost de boswachter tijd, dus moet doorberekend worden aan de cachelegger. Bedoel je zoiets? En PS, ik heb al gestemd vandaag op een 'natuurvriendelijke' partij!