Team Aragorn

Een tradi in het archief om er een multi voor in de plaats te leggen? Kan ook gewoon landjepik zijn: zorgen dat de plek al bezet is zodat niemand naders iets legt.

Als SBB bij jou in de buurt zoveel land heeft, is er vast wel een gebied waar vrijwilligerswerk gedaan wordt op de Natuurwerkdag (eerste zaterdag in november). Laat je een keer van je goeie kant zien en schrijf je dan in! Sowieso lekker nuttig een dag buiten aan het werk, en de boswachter krijg je er gratis bij. Ik weet wel een goed gespreksonderwerp voor tijdens de koffiepauze

Verschil is in ieder geval dat tegenwoordig alle natuurbeschermingsorganisaties wel weten wat geocaching is en volgens mij ook actief controleren (bijvoorbeeld op gc.com) of er zonder hun medeweten caches in hun gebieden geplaatst zijn. Wat dat betreft heeft het Eindhovense verhaal wel wat nuancering nodig. Waar het vroeger nodig was om eerst uitgebreid uit te leggen wat geocaching inhoudt (omdat de beheerder anders moeilijk kon inschatten waarvoor toestemming gevraagd werd) is het tegenwoordig vaak zo dat de beheerder langer met geocaching te maken heeft gehad dan degene die vraagt om een cache te mogen leggen. Als je dat als aanvrager weet - bijvoorbeeld omdat je via-via de naam van de gebiedsbeheerder van bevriende cachers hebt gekregen - is het natuurlijk onzinnig om in je aanvraag een gedetailleerde beschrijving van het spelletje op te nemen. In het specifieke geval van de Eindhovense cache gaat het trouwens om een route die nu aan de derde 'eigenaar' toe is. De eerste had nooit toestemming gevraagd, dat is pas bij de eerste adoptie geregeld ...

De landschappen (vast niet alleen UL) willen natuurlijk ook graag dat er nog iets bijzonders te zien en te beleven is in hun gebieden - en dat strookt helaas niet altijd met de manier waarop recreanten de gebieden 'gebruiken', denk bijvoorbeeld aan loslopende honden! En wat betreft toestemming: ik vind het nog steeds vreemd dat veel mensen daar zo tegenaan hikken. Als je een goed plan hebt, er iets bijzonders van wilt maken (dus geen potjepleuren!) en persoonlijk contact opneemt zodat je je eigen enthousiasme kunt overbrengen, lukt het bijna altijd. OK, de beheerders willen soms dat je op bepaalde plekken wegblijft. Maar ze kunnen ook heel goed aangeven waaróm ze dat graag willen en daar leer je dan weer van. Ook heb ik van een boswachter tijdens het overleg wel een goede tip gehad, over een bijzondere plek in het gebied waar mijn route niet langskwam. (Gelijk aangepast!) Dus je kunt er ook profijt van hebben.

Ach ja, ik denk nog steeds met plezier terug aan het schrijven van de log voor GC2J1WB. Vooral toen deze carpoolcache net uit was, schreven veel vinders vermakelijke logs, en vanwege cachepagina en banner heeft dit simpele oppikkertje zelfs de nodige Geo d'Ors, GC Votes en Favorites gekregen. Didn't find it 11/18/2010 Hoe was het ook alweer? “Ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen.” Of cachen. Of niet, natuurlijk. Mijn rechterbeen wilde het wel eens proberen, zo’n CCache. Mijn linkerbeen vond het onzin. Mijn rechterhand trok de fiets uit de schuur, mijn linkerhand had het fietssleuteltje nog vast. Dus het voorwiel draaide mee en het achterwiel bleef staan. Pfff, wat een trubbels. Je zou je twee keer moeten bedenken voordat je op CCachetocht gaat. Hup, toch vol goede moed en blijde zin op weg naar die fantastische parkeerplaats bij een oprit van ons regionale fenomeen, de randweg. Onderweg zie ik rijen prachtige auto’s, die heerlijk geurende uitlaatgassen produceren. Wat een belevenis! Kom daar eens om in ’n doorsnee natuurgebied! Daarvoor ga je toch CCachen!! Geen excuuskleuter voorhanden, en de kinderen zijn (hopelijk dankzij hun opvoeding) al jaren oud en wijs genoeg om zich niet meer mee te laten lokken op zo’n strooptocht. Dus sta ik in m’n eentje op de CCacheplek met m’n puntenslijper. Wat nu, ik voldoe niet aan de regels?? Och, ik weet het al. Ik log de CCache gewoon als DDidn’t FFind. Want eigenlijk heb ik niet echt het idee dat ik iets heb gevonden. CCachen, dat is immers super foppen. JG, bedankt voor de mogelijkheid om deze log te schrijven. De groetjes van Fangorn.

Ooit, toen 'lost place' caches waarschijnlijk die naam nog niet hadden (en Team Aragorn heel wat fanatieker aan cachen deed dan tegenwoordig) hebben we een cache gezocht en gevonden in een vervallen boerenschuur. Niet echt een goeie cache; de enige reden dat ik me deze cache nog herinner, is dat enkele logs later een medecacher waarschuwde dat er volgens hem nogal wat asbestafval in die schuur lag ...! Extreem cachen lijkt tegenwoordig meer in, althans het trekt - begrijpelijk - meer de aandacht dan het zoeken van doosjes bij lantaarnpalen. Juist dan is het belangrijk om te zorgen voor toestemming. Wie van de plaatsers van 'lost place' caches is expert op het gebied van bouwvallen, of bijvoorbeeld vleermuizen? Men dénkt te weten dat het geen kwaad kan! Enkele jaren geleden zijn er ook op dit forum felle discussies geweest over het plaatsen van caches met/zonder toestemming. Net als toen denk ik nog steeds dat er in de beginjaren van geocaching weinig aan de hand was, omdat de bezoekersaantallen toen veel lager waren. Bijvoorbeeld verstoring van de natuur is bij 20 bezoeken in een jaar van een andere orde dan wanneer honderden cachers langskomen in dezelfde periode. Het succes van de hobby brengt beperkingen met zich mee. Er was immers ook een tijd dat er in Nederland geen stoplichten en rotondes (nodig) waren ...

Daar hoeft toch geen draadje voor geopend te worden: als iedereen zich aan de regels op de groene bordjes houdt zijn er de minste problemen. Weet je dat een natuurgebied een losloopgebied voor honden is, dan kun je er zónder hond voor kiezen om er wel of niet te gaan lopen. Ga je toch, dan kun je loslopende honden verwachten (duh). Andersom, waar een aanlijnplicht is zie ik de honden graag aan de lijn. Met nadruk op 'zie' want ik ben me al vaak genoeg kapot geschrokken van een hond die ik niet hoorde aankomen. Idem voor MTB'ers: loop je op een mountainbikepad dan kun je MTB'ers verwachten en moet je extra opletten. Op een gewoon wandelpad 'ring-ring' roepen heeft helaas niet bij iedere wandelaar effect. Mag een MTB'er best wat meer rekening mee houden!

Jahaa, en omdat de baasjes van goedopgevoede honden (die zijn er, ik weet het wel hoor) hun hond niet aan de lijn doen, vinden de baasjes van de 'minder goed opgevoede' honden dat zij dat ook niet hoeven, "want niemand doet het toch?"

Na een multi hoef ik niet per se een grote ammobox te vinden vol goodies hoor. Een kleiner doosje is ook prima (past makkelijker in bijvoorbeeld een vogelhuis, of een uitgehold stuk hout, etc.). Mijn ervaring is toch een beetje dat leggers voor een nano, filmkoker of petling kiezen om een andere reden dan: "Er is geen plaats voor iets groters." Óf de plek is zo ripgevoelig dat ze bang zijn dat een grotere doos met inhoud (en dito investering) binnen de kortste keren verdwenen is. Mijn conclusie dan: kan nog zo'n leuke plek zijn, maar je valt enorm op als zoeker. Niks voor mij. Óf het is een middle-of-the-road cache die eigenlijk niks bijzonders is en daarom niet veel mag kosten. Hoef ik dan ook niet te vinden, al ligt-ie bij de buren in de voortuin. Óf het gaat bij de cache niet op de eerste plaats om het laten zien van de plek maar vooral om de inspanning van het zoeken. Klinkt tegenstrijdig voor een cacher, maar dat is niet echt mijn ding. Doe mij maar een verhouding van 1 uur lopen-5 minuten zoeken, en niet omgekeerd. Eerlijk gezegd, de enige kleine cache die ik ooit gevonden heb, waar ik met plezier aan terugdenk, was de Eindhovense Carpool Cache waar de maker een supermooi zelfgemaakt minilogboekje in had zitten. Die cache staat overigens niet op mijn found-lijst, want die heb ik (met in de log aangegeven redenen) gelogd als Didn't find. Dus, wat mij betreft heb je het in je eerste vraag over een contradictio in terminis.

Dit is HET antwoord (voor mij). De caches waar je een hele tijd later nog met plezier aan terug denkt waren de beste. Jazeker, en we zijn benieuwd waar dat aan ligt. Cache zelf, gezelschap, route, enz. enz. !

Nu hebben we het over iets anders dan waar het topic over gaat, maar even belangrijk trouwens: wat je als cachelegger in je creatie wilt stoppen. Als het goed is geldt: veel aandacht aan besteden, en er trots op kunnen zijn. Dat is soms iets anders dan waardering krijgen, klopt. Ik ken je cache niet maar vermoed dat er veel tijd in gestoken is. Vertel: ligt er aan het eind een fotorolletje of vond je dat niet zo passen bij alle moeite die je er in hebt gestopt?

Een goede cache? Dat is er eentje waar aandacht aan is besteed, eentje die je uit zou kiezen wanneer een kennis die weet dat je al lang aan geocaching doet, aan je vraagt of je hem een keer wilt meenemen. Je moet als het ware proeven dat de legger iets bijzonders heeft willen maken. Persoonlijk loop ik het liefst een tocht door de natuur, waarbij de nadruk ligt op de wandeling en de natuurbeleving. Verrassende opdrachten onderweg kunnen heel leuk zijn, maar hoeven niet per se. Idem dito, een verhaal om de cache heen. Als het verhaal bij de omgeving past, of nog beter, gebaseerd is op een streeklegende, draagt het weer bij aan de natuurbeleving en biedt zo iets extra's. Langdurig zoeken onderweg is niet zo geweldig want dat breekt het wandelritme. Dus geen vernuftig verstopte stickertjes op onopvallende bomen, waarbij je het gevoel krijgt een half bos af te moeten lopen. En liefst ook geen fotorolletje aan het eind, daar kun je je immers ongans naar zoeken. Bovendien staat zo'n fotorolletje een beetje armoedig. Kosten behuizing nihil, kosten inhoud bijna nihil. Zelfs na een mooie wandeling is dat toch een domper. Wie geeft een gouden ring in een plastic boterhammenzakje cadeau? Een juwelier weet toch wel beter. Die doet zo'n ring in een mooi doosje met een fluwelen bedje, luxe papiertje eromheen met een glanzende strik. Zoiets dus.

Stel, je wilt graag in je buurt een mooie multi leggen. Wie weet er in zijn eigen omgeving nog een leuk natuurgebied, of pakweg interessante binnenstad, waar geen cache ligt? En als er al een natuurgebied zonder caches is, zal het waarschijnlijk om een kwetsbaar gebied gaan waarvoor geen toestemming verleend wordt. Vijf jaar geleden was het verkrijgen van toestemming de hobbel waar veel cacheleggers overheen moesten, tegenwoordig heb je te maken met het fenomeen 'cachesaturatie'! Wil je weer leuke nieuwe dingen krijgen, dan zullen er leuke open plaatsen moeten zijn. Dus hup, doe van die bijna 2 miljoen caches de helft in het archief! Te beginnen met de caches die niet goed onderhouden worden. Adoptie? Niet doen, laat een nieuwe plaatser zelf maar creatief zijn. Eigenaars met tientallen caches? Stel een plafond. Wie de plaatserskriebels blijft houden, kan toch een paar van zijn oude caches archiveren? Wat mij betreft krijgt zelfs iedere cache een beperkte levensduur. Mick Jagger is immers tegenwoordig ook niet meer zo sexy als in de jaren 60.

Onze autosleutel, tijdens een van de eerste Woudlopers Avond Events in België. Vind die maar eens terug in het donker! Mr. Aragorn verloor zijn sleutel maar gelukkig had ik de reservesleutel op zak zodat we gewoon naar huis konden rijden.

Op de eerste vraag: al vaak genoeg gedaan, en in de loop van de jaren zijn er behoorlijk wat euri doorheen gegaan om de goodievoorraad van bestaande caches nog aan te vullen ook. Is het leggen en in stand houden van een fatsoenlijke cache dan géén bijdrage aan de hobby? Dachtutwel hoor. Favo's uitdelen, mailtjes krijgen als er een nieuwe cache in de buurt uitkomt, pocket queries, en wat nog meer: ach ja. Er zijn mensen in geïnteresseerd maar mij persoonlijk is het geen geld waard. De eerste klacht van mij over het niet kunnen toekennen van favo's moet je nog tegenkomen! En om bij het onderwerp van dit draadje te blijven: een Geo d'Or heb ik ook nog nooit uitgereikt. Wel regelmatig een lange log met veel foto's geschreven, waarop dan weer vaak een aardig bedankje van de cachelegger kwam. En wat de laatste opmerking betreft: sorry, daar ben ik het weer eens niet mee eens. Premium members zijn nogal eens veel-zoekers die hun tijd vooral (moeten) besteden aan het vinden van caches, anders blijft de score niet op peil. Heb je dan nog wel tijd om iets moois te maken en te leggen?

Oh ja in feite betalen de PM de pleziertjes van degene die niet wilen betalen voor iets waar ze gebruik van maken. Sorry, daar ben ik het niet mee eens. Een plaatser die een mooie cacheroute uitzet, met WP's met opdrachten onderweg, een kistje aan het eind met een logboek en wat goodies, is een aardig bedrag aan materiaalkosten kwijt. In ruil daarvoor *mag* je je cache zowaar publiceren bij Groundspeak ... Ik weet het, een fotokokertje met een paar strookjes papier erin kost de plaatser nagenoeg niets. Daar hebben we hier thuis een uitdrukking voor: Kosten en moeite zijn gespaard! Dus zie het zo: er zijn cachers die uit principe geen PM worden, en dat bedrag steken in een mooie cachecreatie in Nederland. Hoezo niet willen betalen voor hetgeen je gebruikt??

Mwah, 't is toch vooral of je je EIGEN caches leuk vindt? Het soort cache dat je zelf zou willen doen, is ook wat je zou moeten neerleggen. Als anderen jouw cache dan toevallig ook leuk vinden, is dat mooi meegenomen. Overigens, Geo d'Or was een aardig bedenksel in een tijdperk waarin bij Groundspeak het beoordelen van caches nog niet bespreekbaar was, en dus niet mogelijk was. Maar met de enorme aantallen van tegenwoordig zien de mensen door de bomen het bos niet meer, en lijkt het een noodzakelijk attribuut om het kaf althans een beetje van het koren te kunnen scheiden.

Toch heb ik het idee dat het percentage tradi's de laatste jaren aan het stijgen is. Zijn er ook overzichten van opeenvolgende jaren? Vaak is het zo dat Amerika 'voorloopt' op Europa, kijk maar naar het percentage (te) dikke mensen. Ander punt bij minder dichtbevolkte landen met uitgebreidere natuurgebieden: dan kun je voor een tradi makkelijk een dag aan het lopen zijn. Een cachelegger die de cachers in Nederland een flinke wandeling wil voorschotelen, komt er bijna niet omheen om er een multi van te maken. In Zwitserland bijvoorbeeld zie je in de berggebieden nauwelijks multi's.

Ik zou zeggen, gewoon archiveren en laat andere mensen iets nieuws verzinnen voor dit gebied ...

@rend, TS zoekt niet 'een' echte geocacher maar 'de' (enige, echte!) cacher ...

't Zal met echte cachers net zoiets zijn als met de echte Sinterklaas: bestaat niet (meer). Kleine kinderen maakt het niet uit of het een man/vrouw met een tafelkleed om is, iemand met een kerstmanbaard, met of zonder bisschopsring, of in superdeluxe exact passend fluweel. Pas als je groter bent word je wat kritischer (en kun je lachen om al die 'klazen' ...).

Nou, RvU heeft toch wel een stip ... eh ... punt hoor. Natuurlijk hoef je hier niet je NAW-gegevens neer te zetten maar ik vind het wel zo netjes om hier hetzelfde alias te gebruiken als je accountnaam bij gc.com. Dubbele anonimiteit, om het maar zo te omschrijven, roept bij mij altijd enige scepsis en weerstand op en daar ben ik vast niet de enige in.

Als je geen markeringen bij je WP's wilt en ook geen hints wilt plaatsen, probeer dan op ieder WP een plek te kiezen die eruit springt. Dus niet één den temidden van 100 andere dennen die allemaal ongeveer even dik zijn, maar die ene berk die ertussen staat. Een driestammige boom die de enige in de omtrek is; een eik en een den die aan de voet bijna vergroeid zijn ... kortom: iets speciaals waarvan je - als je de cache zou lopen - meteen zou denken: hé, daar moet ik zijn! Dan maakt het ook niet zo verschrikkelijk veel uit of je WP's wat afwijking hebben. Sommige bomen 'vragen' gewoon om een cache of WP. Zo heb ik eens (helaas heb ik een zeer slecht geheugen voor plaatsen) een tijdelijke cache neergelegd op een plek waar we meer dan 5 jaar van tevoren de cache van iemand anders geript vonden. Bij exact dezelfde boom! En waarom? Nou, het was verreweg de dikste eik in het rijtje.

Pas op, geocaching kan verslavend zijn!!

Een compleet reeënskelet! En dat vlakbij de cachelocatie van een cache met een 'moordverhaal'... ik dact eerst dat het erbij hoorde! De schedel ligt sindsdien bij ons in de tuin.