Wat Heeft Jou Tot Deze Hobby Gebracht?

[Mr.Atari]

Geocachen gaf ons weer een reden om af en toe te wandelen.

 

Ik dacht jij alles met de auto deed.

Tot de rand van het bos wel ja...

[de familie beer]

2enhalf jaar geleden, in de herfstvakantie, zei de zus van mama beer dat ze wel iets leuks wist om met de jongens te gaan doen... schatzoeken. Mama beer had daar op verjaardagen enzo al wel eens iets meer van gehoord, omdat 2 zussen samen een team waren en veel plezier aan dat cachen schenen te beleven.

 

Dus op een frisse maar mooie herfstmiddag op de fiets en te voet een rondje door de stad gemaakt, en inderdaad, mama beer en de jonge beertjes vonden het erg leuk. In de carnavalsvakantie gingen we nog een keer met tante Zonnestraal op pad, nu ook met papa beer er bij, en ook die vond het leuk om zo'n schatkistje te zoeken.

 

Mama beer vroeg en kreeg voor haar verjaardag een gps. Toen ze jarig was (op vakantie in Frankrijk) werd er door papa beer en de kleine beertjes een cadeautje verstopt op de camping. Mama mocht zoeken met de nieuwe gps!! Op vakantie natuurlijk nog veel meer caches gezocht, en daar ontdekten we meteen één van de dingen die wij zo leuk vinden aan cachen: je komt op plekken die je anders absoluut niet ontdekt zou hebben! (vooral bij van die mooie wandelingen in het buitenland, de meeste caches in ons landje zijn toch wat handiger bereikbaar...)

 

Sinds die vakantie wordt er regelmatig gecached door de familie beer, in wisselende samenstelling, want niet iedereen heeft altijd zin, en soms zijn sommige familieleden gewoon even op een andere locatie iets anders aan het doen. We zijn niet echt heel fanatiek, soms cachen we een maand of twee helemaal niet, en dan hebben we er ineens wel weer zin in. Eén van de beertjes heeft inmiddels zelfs al een spreekbeurt gehouden over cachen en het jongste beertje gaat dat binnenkort nog doen.

[GeoSkrapers]

Ik wou gewoon heel graag een GPS hebben (zomaar voor de heb ) maar ik had er natuurlijk geen echte reden voor.

 

The difference between men and boys is the price of their toys...

[Team Professor X]

Wat mij tot geocaching heeft gebracht? Een vlaag van totale verstandsverbijstering

Precies, dat schoot mij ook gelijk te binnen.

Maar eigenlijk is het gemakzucht! Voorheen liep ik met TOP-kaart en kompas/potlood en lineaal door den lande om wandelroutes uit te zetten of historische lokaties op te sporen. Met de komst van een handheld GPS (in mijn werk had ik al een GPS landmeetstation met rover) was het erg simpel geworden.

Daarnaast kwam de uitdaging van het schatzoeken, hetgeen ik op vakantie nog steeds het leukste vind, omdat ik het hier wel zo'n beetje ken!!!!

[Peetee]

Ik heb ooit een eerste Garmin Etrex Euro gekocht. Allereerst voor de heb, maar ook om na een mooie boswandeling de auto terug te kunnen vinden. Daarbij kwam ik o.a. op de gps.startpagina.nl terecht, met daarop een linkje naar geocaching.nl. Ik had nog nooit van geocaching gehoord, maar het leek me direct wel heel erg leuk.

 

Daarom eerst maar eens begonnen met de cache Burgeo 1, en dat beviel meteen goed. We zijn nu inmiddels bijna 8 jaar verder, en het bevalt nog steeds ...

[GeoVlinder]

Ik weet het is off-topic, maar het mag gezegd worden:

 

Er staan leuke verhalen tussen!!!

 

groetjes GeoVlinder

[HereIsTom]

Ik had vorig voorjaar een GPS gekocht om te fietsen en te wandelen. Tijdens het zoeken naar informatie over GPS kwam ik op deze site terecht.

Nou een cache zoeken leek me wel een goed doel om naar toe te fietsen en te wandelen.

Na m'n eerste cache in de buurt had ik gelijk het virus te pakken

[A'Tuin]

Ik had een artikeltje over schat zoeken op internet gelezen. Toen hebben we een gps gehuurd bij een bekende outdoor zaak om het eens een weekend uit te proberen. Onze eerste cache liepen we in Loosduinen. We vonden er nog twee dat weekend. Toen waren we helemaal verkocht...

[GoudHaartje]

In september 2007 heb ik afscheid moeten nemen van mijn vriendje Ollie, mijn border collie. Door een al jaren verergerende allergie kon hij niet meer bij ons blijven. Na in de zomer van 2007 vier maal aan de prednison te moeten, was voor de huisarts de maat vol en gaf hij aan dat het voor mijn gezondheid beter was om voor de hond een ander baasje te zoeken. Na wat zoeken vonden de perfect match en hebben we hem in september 2007 zeer geëmotioneerd en met een zwaar hart naar zijn nieuwe baasjes gebracht, waar hij, zoals we weten, een heel goed leven heeft.

 

Toen kwam er een zwart gat, want er waren geen wandelingen door het bos meer, en ritjes met de fiets. Ondanks dat de kids het wel leuk vinden in het bos, is et voor mij geen optie om zomaar een rondje in het bos te lopen. In mei 2008 kwam ik op internet het woord geocaching tegen. Na het lezen van de beschrijving bedacht ik me dat dat dit het zwarte gat kon opvullen. We zijn begonnen als Team Casteleintjes, maar eigenlijk was ik meestal alleen. Op zijn 9de verjaardag gaf mijn oudste aan dat hij eigenlijk wel graag een eigen naam wilde hebben. Dus is Team Casteleintjes inmiddels gesplitst in 4 namen, waarvan Croegbaas (papa casteleintjes) stiekem ook steeds meer aan het schatzoeken is. Sinds mei hebben we vele leuke mensen leren kennen en is geocachen niet meer uit ons leven weg te denken.

[speurhond]

Wij waren begin vorig jaar naar een camper bijeenkomst. Daar zagen we allemaal mensen zitten achter een computer. Geen idee wat ze aan het doen waren, maar het zag er wel allemaal heel gezellig uit.

 

Apied@ck ( een stadsgenoot uit almere) heeft ons toen verteld wat ze allemaal aan het doen waren en hoe alles in zijn werk ging. Wij waren meteen aangestoken door het virus. Niet veel later hebben we een cache apparaat aangeschaft en al gauw voldeed hij niet aan ons wensen (had alleen met het schermpje te maken hoor, want qua apparaat was hij ook goed) en hebben een Oregon 400t aangeschaft en deze brengt ons overal.

[hilva]

Vrienden uit Amerika bleken deze hobby te hebben. Ze stuurden me een gescand artikel uit hun plaatselijke krant toe waarin zij geinterviewd werden.

Dus ik ging eens kijken op geocaching.com.

Daarvoor moest je wel een account aanmaken, en dat was het begin van de verslaving.

 

Augustus 2008 vonden wij onze eerste cache met de TomTom. Diezelfde TomTom bezorgde ons nog 40 andere caches.

Maar toen werd het tijd voor het serieuzere werk en op aandringen van de overzeese cachers ging ik die nieuwe GPS maar in Chicago kopen, bij de enige echte Garmin shop.

(Ze hoefden overigens niet lang aan te dringen hoor!)

 

Inmiddels staat de teller over de 1300 caches en zoals al meerdere cachers geschreven hebben is het geocachen niet meer weg te denken uit ons leven.

We genieten van de plekje waar we anders nooit zouden komen, zowel dichtbij huis als verder weg.

Gisteren nog een heerlijke 15 kilometer lange wandeling in Hoogvliet gedaan.

Inmiddels heb ik mijn zus en zwager, haar twee kinderen met partner en kids en een nichtje al aan het cachen gekregen, dus de familieuitstapjes staan vaak in het teken van....

En in mei stapt mijn man voor de eerste keer van zijn leven in een vliegtuig om samen met onze vrienden daarginds te gaan cachen....allemaal dankzij Geocachen!

 

O ja, de naam is Dutchlandian.

Maar die naam mag ik alleen op geocaching gebruiken van mijn dochter, heb hem van haar "gejat".

Wist ik veel dat het maken van die account destijds zo'n gevolgen zou hebben.

Veranderen wil ik hem niet, hij is me te dierbaar.

[ZaNaBoZa]

In 2007 hadden we onze zinnen gezet op een vergunning om toegang te krijgen tot een gebied in de V.S. voor het jaar erop. Per dag mochten maar 20 mensen dat gebied in, en als de vergunning zou worden verleend (loting), kreeg je een blaadje met daarop coördinaten van je eindbestemming. Een GPSr was dus wel noodzakelijk. Maar ja, huren alhier was geen optie. En om nu voor één dag een GPSr te kopen, vonden we wel een hele uitgave. Zodoende op internet gaan rondstruinen wat er nog meer mogelijk was met zo'n apparaatje. Per toeval op gc.nl uitgekomen, en aangezien één van ons in het verleden bijna wekelijks een speurtocht liep, leek hem dit geweldig. Na enig nadenken besloten om een GPSr aan te schaffen en na het apparaatje ontvangen te hebben, gingen we na het een paar weken in bezit te hebben voor het eerst op pad om een geocache te zoeken. Een traditional midden op de hei. Na de vondst ging een wereld voor ons open. De volgende dag op pad om een multi te gaan proberen en toen die ook nog eens lukte waren we verslaafd.

 

En die vergunning? We zijn nooit uitgeloot....

[De Bu(n)gels]

Volgens mij kun je jezelf beter afvragen, wie heeft jou tot deze verslaving gebracht?

 

Met grote dank aan team Jomato! Echt na 1 keer compleet verslaafd! Geweldig, eerst de GPS lenen, toen heeft mijn vader mij een groot cadeau gedaan: ik mocht er 1 uitzoeken! Vanaf dat moment ben ik 'los'. Al cachet het met 2 kleine kinderen niet altijd even gemakkelijk.

Heerlijk buiten zijn en op plaatsen komen waar je anders niet zomaar zou komen (en toen ik onder een brug lag om een cache te grijpen bij gevoelstemperatuur min 10 vroeg ik mijzelf wel even af of ik niet een andere hobby had kunnen bedenken) Maar nee, een smiley erbij is veel te leuk! En daarom: ben ik nog lang niet uitgecached!

[Team Tabak]

Begin 2003 hebben we in Drenthe tijdens een verblijf op een camping in Ruinen onze eerste GPS (Garmin Vista) gekocht. We konden daarmee onze wandelingen en fietstochten opnemen en deze werden vervolgens op een wandelsite gezet. Toen was dat nog redelijk nieuw, nu is er een overvloed aan wandel- en fietstochten per gps. Prima. In datzelfde jaar stuitten wij ook op het begrip geocachen, maar - bevooroordeeld als wij waren - meenden wij met een schep het bos in te moeten om "schatten" op te graven. Dat leek ons niet zo'n goed idee. Wij zagen de jachtopzieners en vooral de honden van die lui al achter ons aan komen.... Het idee verdween dus in de la.

 

In 2008 ging diezelfde la weer open en kwam het begrip Geocaching weer naar boven.... Weer eens op internet gekeken en toen bleek, dat er een tsunami van caches over het land was heengekomen en dat onze vooroordelen voor eens en voor altijd op de brandstapel moesten. Eind 2008 aan de gang.... De eerste de beste in het dorp bleek achteraf geript.... Geen goede binnenkomer dus.... Toen werd het slecht weer en in februari 2009 maar weer eens op pad. Een multi in de buurt. Spannend. We werden weer jong. Met papiertjes en potlood door de bosjes.... En uiteindelijk de vondst!!! Uniek! Een stukje tupperware in een bosje en we hadden geen schep nodig. "Morgen nog maar eens eentje proberen....." en weer een vondst.... Binnen de korste keren hadden we er 10! Er was geen weg terug meer. Dokters hielpen niet. Wij konden nog slechts wachten op het busje, verslaafd als wij waren. Uiteindelijk heeft 2009 in het teken gestaan van het geocachen, zowel rondom onze eigen woonplaats als op de vakantieplekken. In een jaar tijd hebben we onze eigen omgeving beter leren kennen dan in 15 jaar daarvoor! Onze dochter was kort daarvoor in Deventer gaan wonen en dus komen wij daar regelmatig. Dat trof qua geocaching, want Deventer enthousiastelingen hebben de stad inmiddels bijkans geplaveid met caches en dus kenden wij binnen de kortste keren de historie van Deventer, alswel alle steegjes van die stad als geen ander.

 

Wij kunnen het een ieder aanbevelen, die graag buiten is en van wandelen en fietsen houdt. Juist de fiets is bij uitstek geschikt voor deze hobby! Uiteraard vertellen wij onze omgeving wat wij aan het doen zijn. Eerst glimlacht men naar je, probeert de pols te voelen, vraagt of je een aspirientje wil en vervolgens adviseert men eens een test te doen op het functioneren van de geestelijke vermogens! Tenslotte ben je de 60 gepasseerd en Fritz Alzheimer ligt op de loer! Je glimlacht vriendelijk terug en vraagt om eens mee te gaan tijdens een tochtje.... En dan gebeurt het. Er komt kleur op de wangen van de gast, het adrenaline gehalte gaat omhoog met een factor drie en bijkans dezelfde dag wordt een gps aangeschaft, zodat men zelfstandig op pad kan......

 

Dat is geocaching in een notedop. Wij zijn reddeloos verloren. Er is geen weg meer terug!!! Heerlijk toch!

[hesselannema]

Ook ik moet er aangeloven. in 2005 kregen we pda op het werk. Al zoekende naar gps mouse en de prijzen hier van. Ben ik op geocaching terecht gekomen. Vervolgens de eerste cace via maps.google.nl proberen te vinden (multie). En terplaatse via de carotmethode de stache proberen te vinden. Wat wonder wel slaagde. Via deze methode eerts verder gegaan ... dit had dat tot gevolgd dat ik voor multies meerder keren naar de locatie moest. En halverwege op nieuw kon beginnen omdat de route werd omgegeooid.

Na een gps hebben gekregen .. Ja gekregen.. ben ik met sprongen vooruit gegaan. Echter het is nog steeds behelpen. Heb nl een GPS 50 Garmin. Dit is een textueel gebaserde gps dus niks geen kompas/kaart. Hier heb ik dus ook mijn eerste cache mee gemaakt Getuige het eeste logje blijkt nu dat er nog iemand in de buurt fanatiek is.

Na een paar jaar met deze gps onder weg te zijn geweest (zoon antiek ding heeft wel iets, veel meer voorberijding nodig) Via markt plaat weer een antieke gps gevonden en voor een paar euro aan geschaft. Meridian XL Magellan (nee niet dat nieuwe model) Hier bij ging een wereld open deze had een cijver meer achter de komma, en grafich track log.

En zinds kort een Etrex Vista Garmin. Gekregen van een team uit Amsterdam "Dank hier voor" Echter heeft deze laaste gps mijn verslaving aleen maar aangewakkerd