Vrienden uit Amerika bleken deze hobby te hebben. Ze stuurden me een gescand artikel uit hun plaatselijke krant toe waarin zij geinterviewd werden.
Dus ik ging eens kijken op geocaching.com.
Daarvoor moest je wel een account aanmaken, en dat was het begin van de verslaving.
Augustus 2008 vonden wij onze eerste cache met de TomTom. Diezelfde TomTom bezorgde ons nog 40 andere caches.
Maar toen werd het tijd voor het serieuzere werk en op aandringen van de overzeese cachers ging ik die nieuwe GPS maar in Chicago kopen, bij de enige echte Garmin shop.
(Ze hoefden overigens niet lang aan te dringen hoor!)
Inmiddels staat de teller over de 1300 caches en zoals al meerdere cachers geschreven hebben is het geocachen niet meer weg te denken uit ons leven.
We genieten van de plekje waar we anders nooit zouden komen, zowel dichtbij huis als verder weg.
Gisteren nog een heerlijke 15 kilometer lange wandeling in Hoogvliet gedaan.
Inmiddels heb ik mijn zus en zwager, haar twee kinderen met partner en kids en een nichtje al aan het cachen gekregen, dus de familieuitstapjes staan vaak in het teken van....
En in mei stapt mijn man voor de eerste keer van zijn leven in een vliegtuig om samen met onze vrienden daarginds te gaan cachen....allemaal dankzij Geocachen!
O ja, de naam is Dutchlandian.
Maar die naam mag ik alleen op geocaching gebruiken van mijn dochter, heb hem van haar "gejat".
Wist ik veel dat het maken van die account destijds zo'n gevolgen zou hebben.
Veranderen wil ik hem niet, hij is me te dierbaar.