Diederikus

Dat helpt niet, dan krijg je een discussie wat of wie 'oude stompen' en 'ouwe koeien' zijn. Alleen exact beschrijven helpt. Je kunt ze herkennen aan de ruzie die ze meenemen.

Frustraties leiden tot meer regels. Net een bordje opgehangen "Geen toegang voor ouwe stompen met ouwe koeien!".

Dit kost me een ster.

Kennelijk valt de Foezèl Ulgarin die geëncaraffeerd is in bouteilles usagé hier niet zo goed.

@Vlinder: Je hebt jezelf veel "vijanden" gemaakt. Dat heeft vooral met je manier van formuleren te maken. Inmiddels kijk ik daar wel doorheen en weet ik dat daaronder iemand zit die redelijk is. Die best bereid is overtuigd te worden als de argumenten goed genoeg zijn. Maar als je iedere aanval met een tegenaanval blijft beantwoorden, dan kom je nooit uit deze vicieuze cirkel.

Als we de discussie weer op dit niveau gaan voeren dan komen we niet verder.

Ik ben benieuwd waar dit draadje heen gaat. Na deze vraag van Diederikus vermoed ik een addertje onder het 'foie gras'. Ach neuh, ik vroeg me alleen af of er al eens iemand goed naar het menu gekeken heeft.

En deze post is is jouw poging om Vlindertje te helpen tot inzicht te komen? Je hebt gelijk. Ik laat me weer verleiden tot een wedstrijd vér-plassen voor heren.

Klopt. Het aantal regels is recht evenredig met de hoeveelheid frustraties.

O jee, wat heb ik aangericht! Gaat nu iedereen plotseling "uit de kast" komen?

Om de zaak overzichtelijk te houden hebben we tot nu toe steeds gedaan alsof er maar twee groepen binnen het geocachen bestaan. Aan de ene kant van het spectrum hebben we daar de absolute recreanten, heiligen bijna, voor wie een puntje werkelijk geen enkele betekenis heeft, en aan de andere kant de competitieve allesverzamelende puntjesjagers. Maar deze groepen tezamen vormen denk ik een minderheid binnen het huidige geocachen. Het overgrote deel van de cachers zit daar ergens tussenin. Mensen die voor hun genoegen het bos ingaan, maar toch voor een FTF soms een uurtje eerder opstaan. Natuurlijk alleen als de cache in de buurt ligt, ze toevallig vrij zijn en ze toch al van plan waren vroeg te gaan cachen. Mensen die zelf nooit voor een T5 de boom in zullen klimmen, maar die als ze toch toevallig in de buurt zijn van iemand die dat wel doet, rustig hun naam in het log zullen laten bijschrijven. Als "puntje voor de favoriet" zullen we maar zeggen. Daarnaast zijn er mensen, beslist geen puntjesjagers, die zich verbonden voelen met de een of andere "datum-challenge", waarbij op bepaalde datums bepaalde resultaten gehaald moeten worden. Lukt dat niet, dan liggen ze er heus niet wakker van. Maar verzamelen van dingen, ongeacht wat, zit nu eenmaal diep geworteld in onze genen. Net als het ordenen, het compleet maken van een half ingevuld schema. Zelf geef ik geen zier om puntjes, maar als ik drie uur naar een waypoint heb gezocht van een moeilijke multi, en ik heb niets gevonden, dan heb ik toch een paar simpele oppikkers achter de hand. En hoe gek het ook is, die paar simpele puntjes geven toch een voldaan gevoel. Dan heb ik de benzine toch niet voor niets verstookt. Zal wel iets evolutionairs zijn en te maken hebben met het aanmaken van het succeshormoon. De volgorde is simpel. Van evolutionair ontwikkelde eigenschappen (verzamelen, ordenen, aanmaken succeshormoon) komen puntjes. Van puntjes komt competitie. Van competitie komen uitwassen. Van uitwassen komen frustraties. Van frustraties komen regels. Het dus allemaal heel natuurlijk. Alle wedstrijdsporten bijvoorbeeld hebben ooit een dergelijke ontwikkeling doorgemaakt. Zodra de meerderheid eenmaal regels wil, dan komen die er. Linksom of rechtsom. Geospeak volgt alleen de markt. Om het stadium waarin we verkeren te weten te komen hoef je jezelf alleen maar af te vragen: hoeveel frustratie zie ik om mij heen. De enige manier om uit deze heilloze spiraal te komen is als we allemaal heilig worden. Ik weet niet hoe het met jullie gesteld is, maar ik zie dat nog niet zo één, twee, drie gebeuren. Alleen al omdat we er evolutionair niet voor zijn toegerust, zal ik maar zeggen

Er komt geen regelgeving bij gebrek aan een regelgevende instantie. Jij ziet Groundspeak nog steeds als de grote organisator en controleur van het spel geocaching, maar zo ziet Groundspeak zichzelf niet. Ze hebben het spel ook maar bij toeval ontdekt en willen het niet reguleren, maar er slechts aan verdienen. Een andere intentie hebben ze als webshop nooit gehad. Daarom laten ze alles vrij. Marktwerking. Iedereen mag doen en laten of verzinnen wat hij of zij wil. Het interesseert Groundspeak werkelijk geen lor of iemand een avontuurlijke cachetocht in de Ardennen maakt of staat te clownen met een kokertje op een carpoolplaats, zolang hij of zij maar een petje met het logo draagt. Wordt het een gewoonte om tijdens het loggen genotzalig in je broek te plassen, dan gaat Groundspeak incontinentieluiers verkopen in de kleuren goud, zilver en brons. Ook verkrijgbaar in wit en voorzien van een trackingcode, zodat je de inco na gebruik door kunt geven en later kunt 'discoveren' tijdens events. Groundspeak volgt de markt alleen maar en is dus geen punt in mijn overwegingen. Het is daarmee dus ook nadrukkelijk geen medestander. Ik ben inderdaad niet para-abnormaal begaafd en ik kan dus niet in de toekomst kijken. Uit het postje van Antarctica over de T5-cache en de reacties daarop spreekt een frustratie die een direct gevolg is van de afwezigheid van regels. Als die frustatie blijft aanhouden (en dat blijft zo) dan is vroeger of later de roep om regelgeving het gevolg. Hopelijk ligt dat moment nog héél ver in de toekomst. Als we met wat simpele handgrepen die frustratie nu al kunnen wegnemen, dan komt dat moment misschien wel nooit. Maar misschien is dat wel ijdele hoop. Geen idee. Daarom heet dit ook een discussie.

Als ik goed geteld heb staan er 20 logjes op de cachepagina. De mijne zal er niet bij staan omdat ik laatst een verzoek aan de programmeur van GAPP heb gedaan voor de mogelijkheid om caches blijvend te kunnen negeren. Hij heeft die wens supersnel gehonoreerd en nu kan ik alle caches, waar ik de co er van verdenk dat hij mij de hoofdrol wil laten spelen in een practical joke ten mijne koste, negeren. Sinsdien wordt ik nooit meer geconfronteerd met co's die mij de boom in of door een rioolpijp willen jagen. Het probleem dat je hier beschrijft is het probleem van diegenen die van geocaching een al of niet goedmoedige competitie willen maken. Voor competitie is een wedstrijdregelement noodzakelijk. Een wedstrijdregelement heeft tot doel valsspelen te voorkomen. Tot nu toe heeft nog geen vertegenwoordiger van de competitiekant zich gemengd in de discussie. (Niet zo verwonderlijk op een forum waar een atmosfeer hangt alsof je hoofd ieder moment kan worden afgebeten.) Voor de pure recreanten is er in jouw voorbeeld geen enkel probleem. Voor hen zijn puntjes niet relevant. Voor recreanten is het alleen van belang de huidige en toekomstige overlast te voorkomen: De huidige overlast door het wedstrijdgewoel. De eventuele toekomstige overlast door regelgeving. Dit draadje is een uitnodiging om eens creatief na te denken hoe we deze overlast kunnen voorkomen in plaats van alleen maar een woedende vuist op te heffen en te roepen tegen windmolens.

Zeker, die gasten komen in twee smaken. Er zijn vele redenen waarom iemand niet in staat zou kunnen zijn een volledige maaltijd te gebruiken. Een door overmatig colagebruik geruïneerd palatum, net herstellend van een gastrectomie, Choux de Bruxelles-allergie, etc.. In zulke gevallen is er meestal sprake van fysieke overmacht. Hoewel het tegenwoordig heel gebruikelijk is je fysiek feilen breed op TV uit te meten, is het toch nog steeds ongepast iemand er naar te vragen. We gaan er voorshands van uit dat mensen meestal hele goede redenen hebben om te doen wat ze doen. Als uitbater van een openbare gelegenheid zal ik dat altijd respecteren. Daarnaast zijn er gasten die het alleen te doen is om de sleutelhanger die wij als aardigheidje uitreiken bij het dessert. Deze mensen worden gekweld door een allesverterende verzamelwoede en zij missen daardoor het vermogen te genieten van een goede maaltijd. Er is mij zeer veel aan gelegen om niet nog meer gloeiende kolen op het hoofd van deze getormenteerde zielen te stapelen. Natuurlijk zal ik er alles aan doen om te voorkomen dat de overige gasten overlast ondervinden van deze verzamelaars. Ik heb daarom aan de achterkant van het restaurant een afhaalloket laten inrichten waar ook de meer haastige klanten geen schade kunnen aanrichten. Zo is de gastvrijheid ten alle tijden geborgd. Als ik deze overstrekte metafoor probeer te vertalen naar het geocachen, dan betekent dit aan de ene kant dat de co iedere cacher zal respecteren om de eenvoudige reden dat de publicatie van zijn caches openbaar is, en aan de andere kant moeten we nadenken over methoden om de overlast tot een minimum te beperken. Daarbij kan in verschillende richtingen gedacht worden. Een scheiding op gc.com bijvoorbeeld. Zelf ben ik voorzichtig aan het nadenken over een multi en ik overweeg om gewoon een tweede stash met logboek neer te leggen voor diegenen die de multi niet kunnen of willen lopen. De coördinaten daarvan worden gewoon gepubliceerd. Wel zal ik mijn best doen daar ook wat van te maken. Gasten met doggybags die zelf alleen het dessert bevingeren worden overigens zonder veel ophef uit de zaak verwijderd. Ik hoef mij tenslotte niet alles te laten aanleunen.

Hoe is jullie Frans eigenlijk?

Menu Ouverture: Caviare au Terrine (met jonge champagne) Soupe: Minestrone de Signor Isolé Plats: Truite à la Meunière (met Foezèl Ulgarin geëncarraffeerd en bouteille usagé) Pois Gris au Capuçin Saucisses Brûlees avec Petit Lardon fumé (Met Algérienne premiere classe) Dessert: Fruits au Cointreau Après: Café avec Drambuie Ik heb de hele dag in de keuken gestaan om mijn gasten een onvergetelijke maaltijd te bezorgen. En na afloop word ik bedankt door diegenen die nog kunnen praten met de woorden "Nou, merci hè, het was weer gezellig!". Zonder ook maar met een woord over de maaltijd te reppen. Ben ik nu beledigd? Volgens sommigen spreekt het vanzelf dat je dit ervaart als een belediging. Ik kan dat onmogelijk zo zien. Mijn doel was de mensen een onvergetelijke maaltijd te bezorgen en het feit dat ik daar niet in geslaagd ben kan ik alleen maar betreuren. Al naar gelang het vertrouwen in mijn eigen kookkunst zal ik dat wijten aan mijzelf of aan het door McDonalds gedebiliseerde verhemelte van mijn gasten. Om beledigd te kunnen worden moet ik mijzelf identificeren met mijn kookkunst. Daarmee ben ik nu eenmaal niet geïdentificeerd. Ik ben wel te beledigen, maar alleen met zaken waarmee ik mij geïdentificeerd heb. Daar kan ik aan toevoegen dat het waarschijnlijk de beste koks zijn die zich identificeren met hun kookkunst. Als ik dit moet samenvatten dan zou dit als volgt luiden: er bestaat zoiets als het recht om je beledigd te voelen. Het recht tot identificatie, dus eigenlijk. Maar hoever gaat dit recht? Om dat te onderzoeken moeten we de metafoor nog wat verder oprekken. Ik ben aan het dineren met mijn gasten volgens bovenstaand menu en plotseling gaat de bel. Aan de deur staat die vervelende buurman van een paar huizen verder met een drankkegel waar comfortabel tegenaan geleund kan worden (sorry ioHpeiH, het is slechts een literaire vrijheid ) "Hallo Buurman, ik hoor dat je een feestje geeft. Heb je zat zodat ik een vorkje mee kan prikken?" Uiteraard zal het gesprek kort en krachtig zijn. Dit is tenslotte een besloten samenzijn voor intimi te mijnent. Maar stel nu eens dat ik een restaurant heb (ik rek nog even door)? Als er dan een klant voor de deur staat dan moet ik hem binnenlaten. Als hij halverwege de Plat de Fromages een flesje ketchup uit zijn binnenzak haalt dan kan ik hem dat alleen verbieden door te wijzen op het bordje "meegebrachte etenswaren mogen hier niet worden genuttigd". Indien hij echter besluit de Legumes door de Jarret d'Agneaux avec Pommes Frites te prakken en dit aan te lengen met mayonaise dan kan ik hem dat onmogelijk verbieden. Dit omdat een restaurant een openbare gelegenheid is. Het blijkt dus dat het recht om beledigd te zijn nauw samenhangt met de mate van openbaarheid van de bijeenkomst. Dat wil zeggen, ik mag wel beledigd zijn, maar ik mag er niet naar handelen. Als we deze metafoor vertalen naar het geocachen, dan moeten we allereerst constateren dat het gebruik van gc.com een openbare aangelegenheid is. De co mag zich beledigd voelen indien iemand niet in staat is zijn cache naar waarde te schatten, maar hij mag de cacher daarom niet respectloos behandelen of deze weigeren. Als hij dat recht wel wil hebben, dan moet hij logischerwijze zijn caches onttrekken aan het openbare circuit en deze in besloten kring publiceren. Hij kan dan zonder bezwaar het betreffende lid voordragen voor royement. Natuurlijk is het mijn goed recht als restauranthouder om een aantal pragmatische maatregelen te nemen indien ik iemand ervan verdenk dat hij mijn ego wel eens zou kunnen maltraiteren. Ik zal de kelder inrichten met klaptafels en dito stoelen. Het tafellaken zal van papier zijn en het serviesgoed van plastic. Er zal volop ketchup, maggi en mayonaise zijn. De eindafrekening zal echter hetzelfde blijven. Als ik een verhaal schrijf dan weet ik vantevoren nooit waar het heen gaat. Wat heb ik nu weer geschreven? Burps.

Waarom zou ik Barny hier niet moeten geloven? (kom net kijken)

Kun je uitleggen wat jij daar onder verstaat? geen probleem, voor mij is dat de cache met zorg behandelen, zorgen dat de cache door mij bezoek niet geen gevaar komt om geript te worden. de cache zo verbergen dat hij voor de gewone passant niet op te merken is en voor de geocacher herkenbaar is. last but not lest de co doormiddel van mijn log kenbaar maken wat ik van zijn cache vond Barny Dat is wel duidelijk, maar ik bedoelde het respect van de co naar de cacheVINDER toe?

Kun je uitleggen wat jij daar onder verstaat?

Het verschil is 16.983 caches. Dit draadje gaat over de transformatie van het idee dat het stomplevel bepalend is voor de kwaliteit van de beledigingen tot het inzicht dat het mentaliteitsverschil de oorzaak is van wederzijds onbegrip. Het maakt dus niet meer uit hoe stomp je bent. Vroeger had je trouwens geen oude stompen.

Statistieken zeggen me niets in verband met geocaching. Dat zou mij dus een romanticus maken. Mijn vrouw komt niet meer bij van het lachen. . .

Mijn verhaal begint feitelijk een paar jaar geleden toen ik 50 werd. Dat is het moment bij uitstek om je te storten op het uitleven van je midlife crisis. Daar ik toen al 25 jaar zeer gelukkig getrouwd was ben ik als hobby geologie gaan doen. Iets waar ik altijd al meer van heb willen weten. Met geologie ga je regelmatig op excursie in de diverse "gebergten" rondom Nederland. Toen wij twee jaar geleden op excursie waren in het Eifelgebergte bleek dat ik gepasseerd werd door een 76-jarige man met een hartkwaal. Ik kon hem met geen mogelijkheid bijbenen! Dat gaf natuurlijk te denken, en toen ik weer thuis was ben ik een Coopertest gaan doen. Daaruit bleek dat ik voor een 86-jarige een heel erg slechte conditie had. . . Aangezien ik de excursies in de natuur heerlijk vond besloot ik er iets aan te gaan doen. Ik ben toen eerst maar eens 27 kilo afgevallen en ik ben gaan Nordic walken. Bezigheden waarvan het de beoefenaars niet kan schelen dat ze er carambalig mee uitzien hebben voor mij altijd een bijzondere charme gehad. Iedere week Nordiccen wij met een groep in een heel behoorlijk tempo en mijn conditie is daardoor enorm verbeterd. Ik loop nu moeiteloos tochten van 22 km. Hierdoor kwam ik natuurlijk veel meer buiten en inmiddels begon ik duidelijke verslavingsverschijnselen te vertonen "aan de natuur". Maar als ik alleen erop uit ging dan had ik er last van dat mijn geest eigenlijk altijd met iets bezig moet zijn. In eerste instantie heb ik een cursus "vogelen" en een cursus "paddenstoelenherkenning" gevolgd om dit te ondervangen, maar dat was toch nog niet helemaal bevredigend. Toen ik op internet het geocachen ontdekte was het gelijk duidelijk dat ik hier wel eens de oplossing zou kunnen hebben. Het hoge carambaligheidsgehalte sprak mij meteen aan. Ik geocache nu sinds oktober en ik ben ieder weekend buiten te vinden. Weer of geen weer. Ik hou vooral van lange en moeilijke multi's in de natuur waar je een paar weken over doet (Antarctica gebruikte hiervoor de term "slowcaching"). In zo'n periode bouw je min of meer een relatie op met de co. Door logjes, e-mails en soms contact in het veld. Het zal wel duidelijk zijn dat ik logjes schrijven erg leuk vind. Een multi zie ik als een soort goedmoedige strijd tussen de legger en de zoeker. De legger probeert je beentje te lichten en jij probeert de valstrikken te vermijden. De verschillende manieren waarop je eigen geest steeds weer het grootste probleem blijkt te zijn vind ik bijzonder interessant. Of ik een "blijvertje" zal blijken te zijn, ik heb werkelijk nog geen idee. Er zijn natuurlijk "hogere bezigheden" die de oorzaak zijn van mijn geocaching en die zullen altijd prevaleren. Vanaf dag één had ik het gevoel met geocaching: wat een brlliant idee, maar er ontbreekt nog iets! Ik hoop erachter te komen wat dat iets precies is. Ik heb wel eens een balletje opgegooid op dit forum, maar de discussies over filmrolkokertjes en puntjesjagers lieten geen ruimte voor reflectie. Het idee dat geocaching vanaf dag één de perfecte vorm zou hebben is voor mij volstrekt onrealistisch. Een zebradox ben ik altijd al geweest.

Hoewel ik niet, zoals de oude stompen, bekend ben met de oorsprong van het woord "lamballen", geloof ik toch dat de inwijding in de term door Odlaniger bij mij niet op dorre grond is gevallen. Daarom heb ik vanavond eerst maar eens een paar uur lang alle opgekomen geestigheden en spitsvondige antwoorden naar de prullenbak verwezen. Als hatelijkheid de boventoon voert, vloeit de humor als vanzelf. Maar de post van Vlindertje interpreteer ik toch als een soort uitgestoken hand. Om een dergelijke geste af te wijzen zou ik als een gemiste kans beschouwen. En hoewel de indeling in kasten van deelnemers die een liefhebberij beoefenen die pas gisteren is uitgevonden mij nogal prematuur toeschijnt, moet ik toch eerlijk bekennen dat ik normaal gesproken mensen met een grotere anciënniteit met meer terughoudendheid en respect benader. De reden dat ik dat hier niet doe is dat degenen op dit forum die hun waardering voor het rijke verleden uitdragen ook degenen blijken te zijn die een groot deel van de huidige cachersgemeenschap met minachting en bijpassende denigrerende opmerkingen tegemoet treden. Naar mijn overtuiging diskwalificeren zij daarmee zichzelf en derhalve acht ik mij niet gebonden aan een terughoudende benadering. Menige discussie op dit forum verwordt op deze manier al gauw tot een wedstrijd vér-plassen, een bezigheid waartoe trouwens vooral de mannelijke leden van dit forum zich maar al te makkelijk laten uitnodigen. Bij het nalezen van de posts van Vlindertje die door anderen "goed" zijn bevonden viel mij reeds op dat wij eigenlijk over heel veel dingen hetzelfde denken. Als hij zichzelf ertoe kan zetten ouwe stompen, nieuwe stompen, medium stompen, orthodoxen, zebradoxen en puntjesjagers met gelijk respect te behandelen dan zal hij aan mij in veel gevallen zeker een medestander hebben.

Mijn prikstok hoeft niet tegen explosies bestand te zijn.