Diederikus

Ook als tekenleraar kun je nog bijleren hoor! http://nl.wikipedia.org/wiki/Primaire_kleur Op dit forum zijn groen en geel de primaire kleuren

Dat is niet tegenstrijdig. Met mooi bedoel ik esthetisch mooi. Dat is niet mijn forte. Het enige dat ik je kan beloven is dat de cache een eigen Diederikus-twist zal hebben. Ik zal je aanbeveling ter harte nemen in die zin dat ik alleen waypoints zal maken waar ik tevreden over ben. Desnoods kort ik de multi in (sowieso verstandig, want met wat ik nu in mijn hoofd heb ben je waarschijnlijk een week bezig om 8 km af te leggen )

Ik weet van tevoren niet of een cache te hoog gegrepen is. Maar als dat zo is dan maakt me dat niets uit. Ik wil er gewoon iets van leren. Ik heb drie dagen gezocht naar Veugelties Kiek'n. In totaal misschien wel bijna 8 uur gezocht (nu we het toch over irrationeel gedrag hebben. . .) op gelukkig een heel mooi plekje. Maar zodra je de zwaluwpoepjes begint te herkennen en de kwasten in het hout van de vogelhut, en je jezelf hoort zeggen "hé, die slak zat hier vorige week nog niet", dan komt er een moment dat je wil weten hoe het zit. En dan bel ik de co. Om jezelf voor het hoofd te kunnen slaan en ervoor te zorgen dat dit je een volgende keer niet overkomt. En zo werkt het ook. Ik wil graag een betere cacher worden. En dat is natuurlijk ook wel weer irrationeel. Voor wijsheid zal ik dan weer eerder Hertog Jan raadplegen dan Nietsche

Daar haal je een heel belangrijk punt aan. Op veel punten handelen we irrationeel. Dat is wel vervelend omdat we ons zelf liever als rationeel en consistent beschouwen. Dus meestal verzinnen we er maar een verhaaltje omheen om uit te leggen waarom het toch logisch is wat we doen. Soms zou je het zelf bijna gaan geloven. Lastiger wordt het indien we anderen irrationeel zien handelen. Om een logisch verhaal te creëren is het verleidelijk om die ander dan motieven toe te dichten die hij in werkelijkheid helemaal niet heeft. Want hoe verklaar je anders dat irrationele handelen? Op deze wijze ontstaat dan een karikaturaal beeld van anderen. Ik ben er van overtuigd dat veel van de strubbelingen die we hier op het forum met elkaar hebben hier hun wortel hebben. Veel van dit irrationele handelen heeft waarschijnlijk zijn grondslag in diep gewortelde neigingen. De wens tot orde. De wens om te verzamelen. De wens tot compleetheid. De wens om de beste te zijn. Allemaal neigingen die diep geworteld zijn en die een evolutionaire functie hebben. Maar ook neigingen die leiden tot allerlei irrationele handelingen tijdens het cachen. Die anderen dan vervolgens weer proberen te verklaren door logische motieven. Wat natuurlijk wel een lachwekkend beeld moet opleveren.

Je frustraties botvieren op een emoticon door deze een blauw oog te meppen en zijn tanden één voor één te verwijderen.... Tis me wat hoor... haha Ik wilde hier een voorbeeld plaatsen, maar ik heb geen recht om afbeeldingen te posten. Vreemd. Dan maar een linkje Ja, die drukt het gevoel precies uit!

Je frustraties botvieren op een emoticon door deze een blauw oog te meppen en zijn tanden één voor één te verwijderen.... Tis me wat hoor... haha Een dergelijk emoticon past toevalig wel precies bij de twee notes die ik gisteren gescheven heb.

Daarin kan ik je volgen, maar je kunt je dan ook afvragen of er niet een sterretje af had gekund. Misschien heeft de CO zijn cache iets te hoog ingeschat. Van een 3 of 3,5 sterren cache mag je toch enige vorm van diepgang verwachten en het moet toch zeker het tellen van planken op een bruggetje of moeren in een bankje overstijgen? Toch? Vaak is er aan twee kanten sprake van een glijdende schaal. De co gaat in de loop der tijd steeds betere hints plaatsen vanwege de terugkoppeling van de cachers, terwijl hoe meer cachers de cache gelopen hebben, hoe meer logjes er zijn die iets weggeven en hoe meer hulplijntjes er beschikbaar komen. Zo kan een moeilijkheidsgraad die initieel klopt in de loop der tijd verminderen zonder dat de sterren aangepast worden. Daarnaast ben je ook afhankelijk van degene die de cache voor je gelopen heeft. Hoe goed heeft die alles weer verborgen en afgedekt?

Daar kan ik mij bij aansluiten. Iedere sport of spel heeft een element in zich van het jezelf op een onnodige manier moeilijk maken. Dat is een fijn evenwicht. Te moeilijk is niet goed, maar te makkelijk ook niet. Het is ook geen evenwicht dat op een vast punt staat ingesteld. Natuurlijk verschilt het van persoon tot persoon, maar ook voor één persoon fluctueert dat. Afhankelijk van gemoedsgesteldheid, het weer en de heersende planeetstanden. Als ik een driesterrenmulti loop en ik kan ieder waypoint binnen een minuut vinden dan geeft dat een katterig gevoel. Voor een goede multi op een mooie locatie vindt ik het heel acceptabel om drie keer terug te moeten komen voor sommige waypoints. Maar dat is dus al ingecalculeerd in mijn houding vooraf. Waarom niet? Mooi bos, mooie locatie, rust, geen haast, waarom ook? Voor mij is zo'n meersterrenmulti een goedmoedige strijd met de cachelegger. Hij kan namelijk niet zomaar overal iets verstoppen. Er is namelijk geen kunst aan iets zo te verstoppen dat niemand het ooit nog kan terugvinden. Iets moet verstopt worden op een punt met een zekere markantheid. Hoe markanter het punt is terwijl je er toch nog overheen kijkt, des te beter is de co voor mij geslaagd. Mijn gereedschap is het redeneren, uitsluiten en me verplaatsen in de co. In die goedmoedige strijd is het bellen van de co zoiets als de handdoek in de ring gooien. Er zijn wel nog verschillende soorten hulp. De eerste is de vraag om bevestiging. Zoek ik wel op de juiste plaats? De tweede is de vraag om een hint. In beide gevallen gaat de "strijd" dan gewoon door. De derde hulpvraag is, kun je mij de oplossing vertellen want ik wil naar huis. Technisch gesproken zou je dan een DNF moeten loggen maar zo'n boos kijkend blauw aanlopend mannetje is estetisch niet verantwoord en geeft niet op een juiste wijze de emotie weer van de cache die je gelopen hebt. Maar ik ben op geen van de bovenstaande punten principieel. Ik wil het soms per sé zelf oplossen en soms kan me dat geen zier schelen. Soms wil ik per sé alleen maar een bevestiging maar geen hint. Soms wil ik een hint maar geen oplossing. Het is allemaal volstrekt subjectief en maar net hoe mijn pet staat. De grote leidraad is simpelweg: doe ik dit nog met genoegen?

Kleppert er weer iemand op zijn stokpaardje rond? Hier jongens, zo rustgevend.

Opmerkelijk? Dat vind ik helemaal niet! En het heeft waarschijnlijk ook niet zoveel met het terrein te maken, maar meer met de cacheleggerseer (of zoiets, verzin er maar een mooie term voor) van degenen wiens caches jij uitgezocht hebt. Als iemand zich inzet om iets fraais te maken, met waarschijnlijk apart bedachte en gemaakte WPs onderweg, lijkt mij de kans niet zo groot dat diegene dat afsluit met een fotorolletje. Bij een driesterrenmaaltijd past als toetje toch geen macaronipap? Ik vind nooit iets vanzelfsprekend. Dan is iets al gauw opmerkelijk. Eén aspect van die opmerkelijkheid is voor mij het feit dat het niet bij me opgekomen is om de containergrootte in het filter op te nemen. Dat is niet bewust. Klaarblijkelijk heeft de containergrootte voor mij niets met kwaliteit te maken. En idd de nano's die ik gezocht en gevonden heb voegden altijd iets toe waardoor ik er veel plezier aan beleefde. Jij geeft de cacheleggerseer als oorzaak van dit fenomeen. Omdat ik dat uiteraard ook niet als vanzelfsprekend aanneem, heb ik even een testje gedaan. Ik heb een lijst gemaakt van alle tradi's in de natuur in een straal van 30 km. Dat zijn er 65. Hier zitten een paar micro's tussen, maar daar is dan altijd een bijzondere reden voor. Meestal omdat het een boomcache is. Een ammobox in een boom ligt niet zo voor de hand. Als ik die eruit filter dan zitten er geen één micro's tussen. Wil jouw veronderstelling kloppen, dan is er dus een verband tussen cacheleggerstrots en het terrein. Daaruit volgt dan dat ik alleen al door mijn terreinkeuze niet met dat probleem te maken heb. Het staat mij bij dat jij eenzelfde terreinvoorkeur hebt. Dat maakt het probleem dus voor ons geheel theoretisch. Theoretische problemen vormen het bestaansrecht van dit forum. Dat dan weer wel.

Zie het als je verjaardag. Hoe belangrijk is het feit dat de aarde sedert je geboorte X keer om de zon geroteerd is? Als we de dingen zelf niet belangrijk maken, dan verwordt alles tot een egale brei. Vandaar dat ik mijn hectocacherschap vier met een blauw oog bij deze cache. (je moet wel even scrollen).

In deze post zeg ik daar al iets over: [knipperdeknip] Dus nu heb ik een database met 90 multi's in de natuur binnen 65 km afstand met minimaal 5 favorieten en een moeilijkheidsgraad van drie of hoger. Daar kan ik voorlopig mee vooruit. Ik verwacht regelmatig meerdere sessies voor een multi nodig te hebben. Deze lijst is voor mij natuurlijk niet heilig, er kunnen zich allerlei omstandigheden voordoen waardoor ik afwijk van deze lijst. Maar dat zal dan meestal komen door sociale redenen. Een uitnodiging, samen puzzelen, de achterlijke voortuincache van een geliefde co, ik wil een keer ervaring met een cloudcache opdoen etc.. [plakkerdeplak] Soms loop ik multi's waarin ik alle waypoints binnen 60 seconden vind. Waypoints zoals wp 0 van de cache die we laatst samen deden. Ik vind daar niet veel aan. Vandaar de moeilijksgraad >=3. De kans dat er dan iets te schrijven valt is ook veel groter. Het geeft een legitieme reden om langer in een mooi bos te blijven. Ik heb geen haast. Maar wel een reden nodig. Een lastig waypoint geeft me die reden. Verder wil ik ook de meeste dingen wel een keer gedaan hebben. Munzees, powertrail, cloudcache, dat soort dingen. Sociale contacten spelen een steeds grotere rol en dan sta ik open voor iedere soort cache. Er liggen nog wat uitnodigingen te wachten. Een echt mooi waypoint/cache ben ik nog nooit tegengekomen. Ja, een voortuincache, maar die heb ik niet gelogd. Ik ben wel leuke/ingenieuze/vindingrijke/technisch knappe waypoints tegengekomen. Aangezien ik niet van te voren weet waar ik die aantref, kan ik dus net zo goed iedere cache kiezen.

Dat heeft niet zoveel zin, want de lijst is zeer persoonlijk. Er zijn waarschijnlijk niet zoveel cachers in Lelystad met exact dezelfde voorkeuren. Maar dit zijn de criteria waarmee ze je voor je eigen regio kunt selecteren: Cachetype = multi Afstand < 65 km Moeilijkheid >= 3 Favo's > 5 voor caches ouder dan 01-01-2013 Hier heb ik handmatig de caches verwijderd die niet zich niet in de natuur bevinden. Je zou dat misschien kunnen automatiseren door te filteren op alle caches met een terreinwaarde>=2 Volgens mij heb je ze dan ook met een foutenmarge van 10%. Je verliest 10% natuurcaches omdat ze een terreinwaarde < 2 hebben, en je hebt er een aantal stadscaches tussen zitten met een terreinwaarde >= 2. Opmerkelijk is dat er bij deze selectie vanzelf geen micro's tussen zitten. CO's nemen dus kennelijk altijd een grotere behuizing als het terrein het toelaat.

Oei, Dagwacht, Sivota haalt daar inderdaad een tegenstrijdigheid in je conclusie boven water. Ik mis de subtiliteit van Sivota, maar ik denk dat ze (terecht) bedoelt dat de volgende zaken tegenstrijdig zijn: Met bovenstaande uiteenzettingen is het voor mij duidelijk dat iedereen zijn eigen keuzes kan en mag maken. Jammer dat de enkeling blijft vasthouden aan hoe alles eens geweest is

De afgelopen week ben ik bezig geweest om een database samen te stellen met caches van het type dat ik leuk vind om te doen. Ik ben begonnen met alle caches van Nederland te downloaden. Dat waren er circa 26.000, als ik het me goed herinner. Toen ben ik gaan elimineren, steeds alle argumenten overwegende. De hamvraag was steeds: wil ik dit wel? Ga ik hiervoor in de auto zitten en er een rit voor maken? De eerste selectie was alles te verwijderen dat geen tradi, multi of mystery is. De tweede stap was alles te verwijderen met een moeilijkheidsgraad beneden de drie sterren. Bij de derde stap sneuvelden toch maar alle mysteries. Het probleem is dat je bij een mystery niet kunt bepalen wat je te wachten staat. Misschien heb ik een aantal prachtige multi's weggegooid. Maar alleen al het feit dat ik het zo formuleer betekent dat de puzzel me klaarblijkelijk niet echt boeit. Bij de vierde stap bepaalde ik de radius op 65 kilometer. Meer zie ik mezelf echt niet rijden voor een cache. Bij stap vijf heb ik een minmaal aantal favorieten gekozen. Met de zesde stap sneuvelden ook de tradi's. Ik wil graag caches die een avontuur opleveren waarover wat te schrijven valt. Met slechts een cache is dat vele malen moeilijker dan met een tocht met meerdere waypoints. Als zevende stap heb ik handmatig alle caches verwijderd die zich niet in de natuur bevinden. Dus nu heb ik een database met 90 multi's in de natuur binnen 65 km afstand met minimaal 5 favorieten en een moeilijkheidsgraad van drie of hoger. Daar kan ik voorlopig mee vooruit. Ik verwacht regelmatig meerdere sessies voor een multi nodig te hebben. Deze lijst is voor mij natuurlijk niet heilig, er kunnen zich allerlei omstandigheden voordoen waardoor ik afwijk van deze lijst. Maar dat zal dan meestal komen door sociale redenen. Een uitnodiging, samen puzzelen, de achterlijke voortuincache van een geliefde co, ik wil een keer ervaring met een cloudcache opdoen etc.. Maar overall is deze exercitie leerzaam en geeft mijzelf ook meer duidelijkheid over wat ik een leuke cache vind.

Uit de voorgaande reacties maak ik op dat het draadje kennelijk weer gegijzeld is. Ok, ik wacht wel tot de bui over is.

Een mooie cachepagina kan ook veel bijdragen aan de romantiek. Wat dat betreft verwacht ik ook veel van Cloudcaching. Het realtime verrijken van de cache-ervaring via internet.

In mijn eigen vriendenkring sta ik niet bekend als een romanticus. Ik druk mij eufemistisch uit. Goodies zeggen mij weinig. In mijn beleving zijn ze voor kinderen. Toch zorgen ze voor achtergrondvulling in een anders kale cache. TB's spreken al meer tot de verbeelding, ofschoon dat na verloop van tijd wel minder wordt. Geocoins beginnen zelfs al op de dubloenen van een schat te lijken. Maar wat mij het meest tot de verbeelding spreekt is dat je de cache virtueel niet alleen loopt. Door over mijn avonturen te schrijven loop ik de cache virtueel samen met de co en andere cachers. Zo voel ik dat echt (ik mag dan geen romanticus zijn, ik heb wel verbeelding. In alle betekenissen van dat woord ) Dan helpt het als er ook wat te schrijven valt. Een goede cache nodigt daartoe uit. Het levert ook leuke nieuwe contacten op, want steeds vaker wordt ik door een co uitgenodigd om zijn cache te lopen.

En daar hebben we een essentieel punt. Romantische verbeelding speelt klaarblijkelijk een belangrijke rol bij het cachen. Je moet zelf een waarde aan de schat toekennen. Een grote kist in een bos met een logboek werkt wat dat betreft beter dan een Munzeesticker. Een waypoint niet vinden levert een leeg gevoel op, als je jezelf dan toch nog beloond met een tradi dan maak je endorfines aan die een voldaan gevoel geven. Het feit dat we in staat zijn volkomen voorbij te gaan aan wat de feitelijke motivatie is om ammoboxen te maken toont de kracht van onze verbeelding aan. Een goede cache moet dus de romantische verbeelding stimuleren.

@TT ik zal omwille van de jonge lezertjes je metafoor niet verder uitbouwen. . . Maar ik herken dat wel. Ik wil best wel terugkomen als ik een waypoint niet kan vinden, maar dan wil ik wel als troostprijs een makkelijke tradi in de buurt oppikken "voor de benzine". Als ik het zo opschrijf klinkt het allemaal niet erg volwassen, maar zo klinkt het zoeken naar een nepschat natuurlijk ook niet

Een zekere mate van voorbereiding is leuk, maar er moeten dus kennelijk voldoende vraagtekens overblijven. Datzelfde geldt voor een multi. Een waypoint moet de belofte inhouden je verder te brengen. Als je de waypoints vervangt door tradi's, dan is die spanning weg. Je hebt de "buit" dan al binnen. Een bonuscache kan de plaats van het eindpunt van een multi niet innemen. 14 waypoints + bonus betekent dat de bonus 1/15 van de "waarde" van het geheel vertegenwoordigd. Iets dat je dus gemakkelijk links kan laten liggen. Die punten veruïneren dus de romantiek. In de tour de France is er een groot verschil tussen het winnen van een etappe en het winnen van de tour. Dat verschil in belevingswaarde wordt klaarblijkelijk onvoldoende gevoeld bij een tradi en de bijbehorende bonuscache. Bij een multi voel je wél het verschil tussen een waypoint en het eindpunt.

Het zwaard van Geoman is dat.

Ik was naar Groningen gegaan met het vaste voornemen toch de hele route te lopen. Ik kon het gewoon niet opbrengen, ik had via streetview alle punten virtueel al tientallen keren bezocht. Gelukkig had ik een geologische stadswandeling bij me (een route langs de mooiste natuurstenen gevels) dus we hebben toch een fijne middag gehad, maar het bleef toch knagen.

Vorige week gezamenlijk met een aantal anderen een 5 sterrenpuzzel opgelost. Dat was extreem leuk om te doen. Het ging om een multi met 14 tussenpunten. Dit weekend direct naar het eindpunt gelopen en de cache gelogd. Dat was extreem onbevredigend. Sport en spel bestaat uit het jezelf op een onnodige manier moeilijk maken. Maar er moet aan nogal wat voorwaarden voldaan zijn wil dit leuk zijn.

Als men mij iets zeven keer vertelt dan heb ik het meestal wel begrepen. Vaker is echt niet nodig.