Diederikus

Dus die heb je niet gelogd, neem ik aan?

Alle cachers zijn welkom bij mijn cache. Niemand hoeft verantwoording af te leggen hoe hij (m/v) aan zijn eindcoördinaten gekomen is. Als men zichzelf tekort doet door de waypoints niet te bezoeken dan ga ik er voorshands vanuit dat men daar een hele goede reden voor zal hebben. Die hoef ik niet te weten. Ik help graag, maar liever nog voorkom ik dat men hulp nodig heeft of zorgt men dat men zichzelf helpt. De waypoints krijgen het bezoek dat ze verdienen, zoals de cache de logs krijgt die het verdient.

Illegaal?

@Barny. Je hebt volkomen gelijk! Mea culpa. Ik heb hier een typische beginnersfout gemaakt. Ik heb mijn medecachers ver overschat! Dom, dom, dom! De puzzel is zo ontworpen en getest dat iemand met een IQ van 103 hem binnen 10 minuten kan oplossen. Maar ik had mij niet gerealiseerd dat ik hiermee een groot deel, misschien wel het overgrote deel zoals nu blijkt, van de cachersbevolking discrimineer. Voordat men mij laakbare hoogmoed kan verwijten zal ik deze lapsus herstellen en zorgen dat voortaan ook zij die hun licht voornamelijk gebruiken om de binnenkant van hun korenmaat te verlichten en zij wier geestelijke inhoud voorgesteld kan worden door een eenvoudige geometrische figuur zoals een cirkel, driehoek of zigzag, een workaround hebben voor als zij niet uit deze puzzel komen. Omdat mijn cache is gelegd in een periode dat er geen bladeren aan de bomen zaten heeft menig team het volgende waypoint waarschijnlijk bij toeval gevonden terwijl ze de verkeerde coördinaten hebben berekend. Dat is mij pas zeer recentelijk duidelijk geworden nu de bladeren het waypoint zijn gaan camoufleren. Ik zal onmiddelijk, dat willen zeggen komend weekend, deze omissie aanvullen. Bedankt voor het delen van deze observatie! De noodzakelijkheid van een hulplijn beschouw ik als een smet op mijn blazoen.

@Od. In dit tempo zal ik jou spoedig voorbij streven. Wat die Wijze Les betreft, wanneer ga je? Ik neem aan dat je inmiddels ook verslaafd bent geraakt aan de Flevolandse klei en dat je wacht tot het flink geregend heeft?

Door de wijze waarop we met elkaar communiceren sneeuwt het altijd onder, maar mijn ervaring is dat er wel degelijk twee fundamenteel verschillende benaderingen zijn. Twee groepen mensen die elkaar alleen maar met bevreemding kunnen bekijken. Ik kom vaak cachers tegen in het veld die mijn manier van cachen maar vreemd vinden. Iemand zei eens letterlijk tegen mij "wat doe je hier in het bos? Er zijn nog zoveel caches te vinden in Lelystad voor iemand met jouw aantal finds!". Als ik laat blijken dat ik alleen maar voor een multi gekomen ben en de omringende tradies niet eens in mijn gps heb staan dan kijkt men mij bevreemd aan. Tegelijkertijd heb ik de kaart van geocaching.com altijd maar vreemd gevonden. Waarom liggen er eigenlijk caches binnen de bebouwde kom? Zeker in Lelystad, waar ook nog eens geen enkele historie is? Als ik ga cachen probeer ik altijd zo min mogelijk caches te vinden, want wie wat bewaart die heeft wat. Gisteren verklaarde iemand zijn aanwezigheid in het veld met het feit dat hij binnenkort naar Berlijn gaat en daar zijn 2000e cache wilde scoren. Omdat hij nog wat puntjes tekort kwam liep hij nu deze trail! Ik moet bekennen dat ik stiekem even rond gekeken heb om te verifiëren dat ik mij daadwerkelijk bevond op de planeet waarvan ik dacht dat ik mij er bevond. Voor mij is het ultieme geocachen: elkaar vermaken. Voor een wandeling of het bezoeken van een mooi plekje heb ik geen geocache nodig. Maar voor het beleven van een avontuur en het triggeren van een glimlach wel! Dat is mijn doel als cachelegger en mijn hoop als cacher. @Od, van de 31 kokers waren er 21 waypoint. Of is een geraapte koker zonder puntje geen authentieke koker?

Volgens het klimvisprincipe van Vlindertje kunnen kokerrapers niet anders. Waarom iemand denigrerend bejegenen die niet anders kan? Gisteren 31 kokers geraapt. Als bonus kregen we: een 32e koker! Vermomd (en geregistreerd!) als large. Toen was ik ook wel even down.

Het is trouwens nr 2, maar wel de eerste multi Quod erat demonstrandum. Je waarschuwt voor de overlast van honden. Gaat dat om de bolussen van GeoWolf of is dat bij je andere cache?

Een vierkante meter is niet zo erg. Met een kubieke meter ligt dat anders. Lef is het probleem niet, maar ik kan moeilijk alle waypoints gaan begraven. Met een slagset en een aluminiumplaatje moet jij toch ook wel een grijnspoint kunnen maken.

Wijze Lessen

De eerste cache ligt nu een maand of vijf in het veld, en ik geloof dat ik hem redelijk geslaagd mag noemen voor een eerste cache. Er worden mooie logs geschreven, dus ik ben een gelukkig man. Er zijn wel wat dingen die ik waarschijnlijk nu anders zou doen, maar de meeste problemen heb ik toch redelijk op kunnen vangen. Vooraf had ik nooit echt nagedacht over het gebruik van puzzels in het veld, dus ik heb gewoon twee puzzels genomen die ik mij nog herinnerde uit mijn jeugd omdat ik ze zo leuk vond. Het bleek echter dat ik de moeilijkheidsgraad van de puzzels zwaar onderschat dan wel het raadseloplossend vermogen van de cachers zwaar overschat heb. Ook had ik één waypoint toegevoegd dat lastig te vinden is omdat me dat wel leuk leek. Door de discussies op dit forum ben ik nu toch genuanceerder over deze zaken gaan nadenken. Gelukkig is het leed met wat extra hints wel te verzachten. Ik had alle goede ideeën die ik verzameld had, gebruikt voor de eerste cache, en ik verwachtte niet dat ik snel iets nieuws zou kunnen bedenken. Dat blijkt echter mee te vallen. Een tijdje terug heb ik een brainstormsessie gehouden en binnen no time lagen er toch weer een twintigtal nieuwe ideeën voor waypoints op tafel. Ik heb ook al een mooie route op het oog. Onderweg kom je langs een vijftal beverburchten, waarvan één duidelijk in aanbouw. Het enige nadeel is dat het bos op veel plaatsen redelijk open is in de winter, zodat je geen waypoints van groot formaat kwijt kunt langs de route. Da's jammer, want daardoor vallen een aantal leuke ideeën af. Helaas ook de spectaculairste. Er zijn nog zes ideeën met voldoende potentie over. Ik wil graag dat waypoints een glimlach oproepen. De "grijnspoints" zoals Antarctica ze noemt. Die aluminium plaatjes die kennen we nu wel. De eerste twee waypoints waren ieder binnen een dag al gereed, dus dat is supersnel. De waypoints van Wijze Lessen hebben me gemiddeld 40 uur per waypoint gekost, met name vanwege het vele experimenteren (en het op en neer rijden naar de bouwmarkt). Waypoint drie is een lastiger verhaal. Inmiddels ben ik al met versie drie bezig, en ik vraag me af of dit hem gaat worden. Vannacht heb ik hem in de vriezer gelegd en dat heeft ie goed doorstaan, maar of het betrouwbaar gaat werken onder boscondities daar twijfel ik nog aan. De volgorde van maken is trouwens niet per sé de volgorde in het veld. Ik sta nog in dubio of ik er een cloudcache van zal maken. Het cloudcache-draaiboek dat ik nu aan het bedenken ben wordt steeds ingewikkelder, en omdat het bos niet alles toelaat wat ik fysiek wil plaatsen, wordt het een onuitgebalanceerd verhaal. Het is niet de bedoeling dat de virtuele ervaring de fysieke ervaring gaat overheersen, het moet aanvullen. In ieder geval is het wel een goede vingeroefening. Als ik ooit nog eens een derde cache ga leggen, dan zou dat wel eens een educatieve geologische cache kunnen worden (ik heb al wat op het oog), ik denk dat een cloudcache daar naadloos in past. In september ga ik praten met een boswachter van een ander bos met meer mogelijkheden, dus dat is ook nog een optie. Al met al vermaak ik me weer kostelijk in mijn eigen tuin, dus ik ben toch buiten. Min of meer.

Het zal een jaar of drie geleden zijn dat ik tijdens het surfen over internet gedurende de lunchpauze per ongeluk op gc.com terecht kwam. Ik was zeer onder de indruk van de mate waarin de kaart van Nederland gevuld was. Ik riep mijn collega erbij en tesamen deden we erg lacherig over deze flauwekul. Een stelletje malloten die kisten met rommel voor elkaar verstopten in het bos! Ongeveer anderhalf jaar later en 27 kilo lichter zocht ik naar een reden om buiten te zijn voor de broodnodige lichaamsbeweging. Toen kwam ik weer op geocaching uit. Ik heb toen wat software gedownload voor mijn netbook met gps-muis en ben een tocht gaan uitzetten. Ik heb me gelijk bij een aantal sites en forums ingeschreven. Samen met mijn vrouw ging ik op pad. De eerste cache was een fotorolkoker onder een bankje. Ik had met streetview al helemaal uitgevogeld waar ik moest zijn. We waren er erg enthousiast over! De logjes waren in die tijd nog erg bescheiden. De tweede cache was problematischer. Ik moest een paar honderd meter het bos in. Met de netbook op de onderarm en bungelende gps-muis was dat nog een heel gedoe. Bij een brug hebben we ons suf gezocht. Zo'n filmkoker kun je natuurlijk overal verbergen, en het interpreteren van de gps viel nog niet mee. Ik heb toen de hele onderkant van de brug gefotografeerd, zodat ik er thuis nog eens naar zou kunnen kijken. Thuis heb ik nog uitgebreid naar de foto's gekeken, maar ik kon hem niet vinden, ondanks bovenstaand plaatje. Ik zocht tenslotte naar een filmkoker, en dan kijk je licht over zo'n tupperwaredoos heen. Een tunnelvisie die mij nog vaak parten zou spelen tijdens het cachen. De derde cache was een jampotje bij een bord "welkom in Lelystad". De plaats van deze had ik ook al via streetview bepaald. Daarna was de accu van de laptop leeg. Bij mijn veertiende cache moest ik diep het bos in, streetview had hier geen nut meer en mijn netbook bleef hardnekkig naar de dichtstbijzijnde weg aan de overkant van het kanaal wijzen. Toen besloot ik dat het tijd werd een goedkope gps aan te schaffen.

Met een munitiekist had je dit probleem niet gehad.

Ik heb even de lijmadviseur van Bison bekeken. Ze hebben inderdaad geen geschikte lijm voor polyethyleen. Ze adviseren Montagekit Direct Grip Tape. Dat is dubbelzijdige tape. Zelf heb ik daar geen ervaring mee.

Wat jij bedoelt is een SOAP.

Vandaar de foto NADAT je een gaatje geboord hebt in je magneet (niet doen hoor, de boel spat uit elkaar en dat wordt een zooitje #SpreekUitErvaring).

Ik wil ook wel graag een foto als je een gaatje in je magneet geboord hebt

waar staat die M dan voor?

Tja, welke afwijking is acceptabel. Ik geloof dat het criterium is dat je jezelf en anderen niet in gevaar brengt.

Ook (duct-)tape houdt slecht op deze kunststoffen (om dezelfde reden: een lage oppervlaktespanning).

Gewoon geen programma's meer kijken uit de top 100 van meest bekeken programma's en je hebt ineens weer zeeën van tijd. Als je bang bent iets te missen dan zijn daar prima oplossingen voor. Bekijk bijvoorbeeld deze hilarische samenvatting van 23 jaar the Bold and the Beautyful in 6 minuten! Hoeveel caches kun je dan wel niet leggen in 23 jaar!

Er zijn een aantal kunstoffen met een hele lage oppervlaktespanning die zich heel slecht laten verlijmen. Dit is het geval bij polypropeen (PP), polyetheen (PE), teflon (PTFE), polyoxymethyleen (POM), silicone en thermoplastische elastomeren (TPE’s). Je kunt dit testen door er een druppel water op te laten vallen. Als de druppel als een bolletje blijft liggen is de oppervlaktespanning van de kunstof laag. Er is dan voor amateurs geen geschikte verlijming mogelijk. Door het oppervlak erg ruw te maken kun je wel een lijmverbinding maken die alleen fysisch hecht en niet chemisch. Zelf los ik dat soort problemen op door het kunstofoppervlak enigszins te smelten met behulp van soldeerbout en/of verfföhn. Daar is echter wel wat ervaring voor nodig.

In het tekenfilmpje vraagt de onderzoeker zich af door welke beesten de teken verspreid worden. Ik denk dat ik dat wel weet: door cachers!

Events waar het hoofddoel eten, drinken en praten is zijn aan mij niet besteed. Ooit had ik mij ingeschreven voor zo'n event. Mijn vrouw had er zelfs een kisch voor gebakken. Maar toen de dag aanbrak stond het mij dusdanig tegen dat ik niet gegaan ben. De kisch heb ik toen zelf maar opgegeten. Events waar je gezamenlijk dingen doet, zoals cito bijvoorbeeld, is een ander verhaal. Dat is wel aardig, hoewel het niets met geocachen te maken heeft. Men zou kunnen zeggen dat ik geen prater ben. Dat zul je mij niet horen zeggen. De mensen die ik tegenkom zijn meestal geen luisteraars. De informele events die zich manifesteren als de oude knarren (Od, Ant en ik) op pad gaan is een totaal ander verhaal. Daar worden daadwerkelijk ideeën voor nieuwe caches geboren. Er zijn al twee waypoints gereed, de derde is nog in de experimentele fase.

Mooi. Hoe meer ze er vangen hoe beter.