Beter Goed Gejat . . .

[Diederikus]

Bij het leggen van "Wijze lessen" was mijn leidraad "leg nooit geocaches of waypoints die je al eens eerder in het veld bent tegengekomen". Op die wijze zorg je dat je cache optimaal vermakelijk is voor de bezoekers. Bij Wijze lessen heb ik me aan deze regel gehouden. Ik had echter wel een paar ideeën gejat van internet. Niet alles was origineel door mij bedacht.

 

Uit de logs bleek al snel dat de meer ervaren geocachers wel op de hoogte waren van sommige van deze uitvoeringen van waypoints. Dat is natuurlijk jammer, en vandaar dat ik na het leggen van "Wijze Lessen" mijn adagium heb aangepast naar "leg nooit geocaches of waypoints die je al eens eerder ergens bent tegengekomen". In het veld of op internet.

 

Dat is natuurlijk een orde strenger in de leer, maar een avondje brainstormen met mijn vrouw leverde meestal toch tientallen nieuwe ideeën op die nog nooit eerder waren uitgevoerd door iemand. Voor zover mij bekend, vanzelfsprekend. Op een gemiddelde sinterklaasavond kom je meestal ook een aantal surprises tegen die je nog nooit eerder gezien hebt. Waarom juist geocachers denken dat zij geen fantasie hebben is mij dan ook een raadsel.

 

Als ik dit adagium echter te berde bracht op dit forum, dan werd dat over het algemeen niet met enthousiaste begroet. Met uitspraken als "niet iedereen is zo creatief als jij" en "beter goed gejat dan slecht bedacht" werd mijn adagium meestentijds weggewuifd.

 

Best wel vreemd eigenlijk. Niemand die niet genoeg fantasie heeft om een origineel boek te schrijven zal ooit op het idee komen om dan maar het boek, of zelfs maar een paar hoofdstukken, van een ander te kopiëren. Maar binnen de geocachewereld is deze handelswijze geheel geaccepteerd.

 

Natuurlijk pas ik mij aan aan het gezelschap waarin ik mij bevind. Tenslotte ben ik geen Don Quichotte. Nu ik mijn waypoints uit het veld heb gehaald, kunnen ze prima dienen als voorbeeld voor hen die zelf geen inspiratie hebben om iets nieuws te bedenken. Het staat een iegelijk vrij deze ideeën te jatten.

 

Bij een waypoint is het doel om de bezoeker te helpen aan de coördinaten van het volgende waypoint. De luie manier is natuurlijk één of ander cijferpuzzeltje. Maar er zijn natuurlijk veel meer mogelijkheden om de bezoeker deze getallen te laten vinden. Dit was het eerste waypoint van "Oogjes dicht":

 

 

Door de zandloper om te draaien werd het getal zichtbaar dat in het zand verborgen zit. Gemaakt van plastic champagneglazen van de Action. Natuurlijk weet je van tevoren niet hoe snel het zand wegloopt. Toen dat vijf minuten bleek te zijn heb ik er een verhaaltje bij geschreven dat vijf minuten kostte om te lezen. Dat zat in een potje dat naast de zandloper hing.

[Team Aragorn]

Leuk bedacht en gemaakt. Zoiets heb ik hier in het zuiden toch eens een keer gezien! Misschien heeft diegene het van jou gejat maar dat denk ik eerlijk gezegd niet.

 

Van mij mag een WP best origineel zijn hoor. Het is echter geen vereiste om als goede cache te worden aangemerkt. Locatie, locatie (of liever gebied) zoals ze het in de makelaarswereld zeggen.

[Diederikus]

Ergens in het bos hangt een neus. Een eindje verder hangt een vinger. Hoe kom je aan een coördinaat?

 

 

Stapeltellen

[regenboog2]

Ik heb ze nog nooit gezien, gaaf!! Maar ook al was ik ze als eens tegengekomen, ik zou er best twee keer om kunnen glimlachen.

[Diederikus]

Af en toe sla je de plank mis. Camouflage van een waypoint door spiegels, geïnspireerd door plaatjes op internet, leek zo'n goed idee. En in mijn tuin zag het er ook nog wel spectaculair uit. Maar in het veld, waar opspattende modder door de regen, verwering van de spiegels en bezoekers die niet begrijpen hoe ze de boel moeten achterlaten voor de volgende roet in het eten gooien, blijft er weinig spectaculairs van over.

 

 

Dit tweede waypoint van Wijze Lessen bevatte een puzzel die ik zo'n 40 jaar geleden was tegengekomen en die ik altijd erg leuk heb gevonden.

 

Op een dag maakte de monnik Bhikkhu Majjhima tijdens diepe meditatie telepathisch contact met de bewoners van een verre planeet.

Op deze planeet leven knoerpen, knaurpen en knuirpen.

Iedere knoerp is een knaurp.

De helft van alle knuirpen is ook knaurp

De helft van alle knaurpen is ook knoerp

Er zijn 60 knuirpen en 40 knoerpen

Geen enkele knuirp is ook knoerp

 

C = het aantal knaurpen dat noch knoerp, noch knuirp is.

D = het aantal knuirpen dat noch knoerp, noch knaurp is.

 

Ook deze puzzel bleek een miskleun. Ik stelde mij voor dat deze puzzel op de lachspieren zou werken. Maar in de praktijk pakte het heel anders uit. Niet iedereen houdt van wiskunde. Niet iedereen is bedreven in dit soort puzzels. Mijn vrouw en ik losten dit beiden in minder dan een minuut op, maar onder de omstandigheden in het veld is dit klaarblijkelijk lastiger. Dat had ik totaal verkeerd ingeschat. Tijdens het proeflopen was me al opgevallen dat geocachers die in de probleemoplosmodus verkeren op dat moment niet in de stemming zijn om te lachen.

 

Wel bleek uit de reacties dat de puzzel een goede relatietest was. Ik heb toen maar gauw een hint verstopt zo'n 140 meter verderop.

 

Enfin, dit was mijn eerste geocache, en voor mij was dit een Wijze Les. Geen moeilijke puzzels leggen in het veld, en altijd een tweede mogelijkheid regelen zodat men toch verder kan met de geocache als men er niet uitkomt.

[topzoekertje]

Dat herinner ik me nog van deze cache. Ik deed hem in december en als het koud is en er is geen bankje om even rustig een paar aantekeningen te maken, dan is het zelfs voor een geoefende puzzelaar een stuk lastiger om de oplossing snel en foutloos uit te werken. Ik had geloof ik meer moeite met de puzzel op WP4 (die volgens Diederikus ook in een minuutje opgelost kon worden).

WP3 was trouwens echt briljant. In het veld nooit tegengekomen, maar toevallig was ik de avond ervoor net op zoek geweest naar een nutteloos apparaat. Mijn broer gaf mij altijd cadeautjes die al snel in de kelder belanden (chocoladefondue en dat soort zaken) en ik wilde hem ook eens iets nutteloos geven. Tijdens mijn zoektocht op internet vond ik hetzelfde apparaat als in WP3 was gebruikt, maar dan electrisch.

Jammer genoeg is Oogjes dicht gearchiveerd, ik had hem graag nog eens gedaan.

[Sivota]

Dat waypoint kan ik mij ook nog herinneren. De spiegeldoos was vrij kwetsbaar en de bedoeling van het verbergen, zoals jij dat nu uitlegt kwam bij mij niet echt zo over.

Ik denk pas nu, "o was dat de opzet"

Het raadsel kwamen wij ook niet snel uit. Het was (nogal) koud en het wilde daarom inderdaad gewoon niet vlotten.

Wij zijn vervolgens naar huis gegaan en hebben het daar opgelost (ook niet in een minuutje), om vervolgens op weg naar waypoint 4 te ontdekken dat ik dat op de scoot niet ging halen.

Was toch een leuke (gedeeltelijke) cacheroute...

[Birdie.NL]

Komt een geocacher bij de dokter en vraagt:

"Waarom zie ik in elke multi toch een mysterie?"

 

Zegt de dokter: "Bekijk het niet virtueel, maar traditioneel.

Op elk doosje past een dekseltje. Gewoon de beschrijving lezen en dan oplossen.

Die pil is vaak het bitterst, de genezing en het geluk komen erna."

[Diederikus]

WP3 was trouwens echt briljant. In het veld nooit tegengekomen, maar toevallig was ik de avond ervoor net op zoek geweest naar een nutteloos apparaat. Mijn broer gaf mij altijd cadeautjes die al snel in de kelder belanden (chocoladefondue en dat soort zaken) en ik wilde hem ook eens iets nutteloos geven. Tijdens mijn zoektocht op internet vond ik hetzelfde apparaat als in WP3 was gebruikt, maar dan elektrisch.

Inderdaad had ik dit idee van internet opgedaan. Via een video zoals deze. Ik wilde echter niet met batterijen en servomotoren in de weer in het vochtige microklimaat van een bos. En dus moest ik de zaak herontwerpen met houten tandraderen, knijpers en schroeven. Als aandrijfkracht werd een gewicht gebruikt. Van karton en hout maakte ik diverse modellen om de juiste verhoudingen te vinden. Uiteindelijk ben je dan al tevreden met een model dat überhaupt werkt binnen de restricties van veiligheid, stevigheid, betrouwbaarheid en spierkracht ven de geocacher. Van alles moet je er twee maken, voor het geval er iets gerepareerd moet worden.

 

 

Als de schakelaar aangezet wordt verschijnt er een handje dat de schakelaar weer uitzet. Het gewicht bevindt zich in de pijp rechtsonder. Na drie keer de nutteloze handeling verricht te hebben verschijnt het gewicht met de vervolgaanwijzingen onder de pijp.

 

 

Exploradora:

Bij WP3 kan ik natuurlijk mijn handen niet thuishouden waardoor ik meteen zo een tik op mijn vingers krijg dat ik bijna boven in de boom zit. We zijn trouwens nog steeds aan het bedenken hoe dit onderdeel nu technisch in elkaar zit. Geniaal wat mij betreft.

 

Het handje kwam inderdaad met nogal wat kabaal en hoge snelheid naar buiten. Na afloop moest de geocacher het mechanisme natuurlijk weer even opwinden.

 

 

In vier jaar is er slechts twee keer een storing geweest, die beiden gelukkig met wat secondelijm konden worden hersteld

15 september 2017 bewerkt door Diederikus

[Diederikus]

Ergens in het bos hangt een oor. Een eindje verder vind je een wattenstaafje. Hoe vind je het coördinaat?

 

 

Het wattenstaafje is magnetisch en de inhoud van het oor is van ijzer.

[Odlaniger]

Diederikus, ik vrees dat het weer goed jatten wordt. Liever goed bedacht.

[Diederikus]

Een rolmaat tref je wel vaker aan in het veld als onderdeel van een waypoint. Toen ik Wijze Lessen legde had ik geloof ik nog geen 100 caches gevonden, dus voor mij was het volkomen nieuw. Ik vermoed dat ik het idee ergens gezien had op internet.

 

Een gewone rolmaat is natuurlijk nogal saai, en dus zocht ik naar een "twist" om het interessanter te maken. Mijn vrouw kwam toen op het briljante idee om er een roltong van een kikker van te maken.

 

 

 

 

De kikker zat verstopt tussen een stapel omgevallen bomen. De afstand tot het insect (in cm) een eindje verder leverde het volgende coördinaat op.

[Odlaniger]

Dit draadje volgend vraag ik mij af waarom Diederikus zijn mooie creaties hier laat zien.

17 september 2017 bewerkt door Odlaniger

[Dagwacht]

Aan fantasie geen gebrek. Dan is het ook fijn als je leuke logs krijgt.

Het is wel jammer dat niet iedereen datzelfde enthousiasme heeft, als ie dit soort waypoints onderweg tegenkomt.

Ik vind het fijn als blijkt dat andere cachers zich door ons geïnspireerd voelen en zelf ook caches gaan maken die de moeite waard zijn. In onze ogen dan.

 

Ook wij krijgen bij onze allermooiste caches nog wel eens als log: gevonden.

Het heeft geen zin als je je daar over opwindt. Het zijn vaak beginners, die zelf nog niets hebben gelegd.

Of cachoholics die een standaard verhaal schrijven voor elke cache, die dag. Komt op hetzelfde neer.

 

Er zijn overigens genoeg cachoholics die wél de moeite nemen om een leuke log te schrijven.

Daarom, iedereen over één kam scheren?

[antarctica]

Diederikus, ik heb beide caches van je gelopen en van beide genoten.

Ik lees dat het onderhoud je te veel tijd ging kosten en daarom de caches opgedoekt zijn.

Waypoints die iets minder kwetsbaar zijn in het hollandse weer betekent minder onderhoud.

Want je gaat ons toch niet vertellen dat je derde cache er niet gaat komen, he?

Antarctica