Diederikus

De voorpret bij het maken van een cache is een deel van de beloning die je als cachelegger krijgt. Een ander deel komt in de vorm van de logjes die geschreven worden. Zonder die logjes is het niet aantrekkelijk om veel werk te steken in een cache. Dit betekent dus ook dat het schrijven van een log voor een cacher een unieke mogelijkheid biedt het leggen van mooie caches aan te moedigen. Natuurlijk is niet iedereen een begenadigd schrijver, of schrijft niet als een oudere dame van lichte zeden zoals ik doe. Sommige co's verzinnen allerlei manieren om zoveel mogelijk terugkoppeling op hun cache te krijgen. Banners met “NO TFTC”, voortuincaches, puzzels die zo moeilijk zijn dat je er zonder de co niet uitkomt, rondrijden in een geel bussie, QR-codes, je kunt het zo gek niet noemen. Sommigen co's zouden het wel willen afdwingen, zo lijkt het. Op het forum is hier dan ook altijd veel over te doen. Natuurlijk is een dergelijke dwingelandij niet erg gastvrij, en uiteraard werkt het contraproductief, want niemand laat zich natuurlijk dwingen. Veel beter en natuurlijker is het om het goede voorbeeld te geven. Daarnaast blijkt dat als je cachers een beetje uitdaagt, dat er veel verborgen schrijverstalent is. Plotseling gaan ze dan hele humoristische stukken schrijven van aanzienlijke omvang. Ik noem bijvoorbeeld een ioHpeiH (deel 1, deel 2, deel 3), een Antarctica (deel 1, deel 2) en een Casteel (deel 1). De indruk dat dit allemaal opeens zo heel makkelijk gaat heb ik echter niet. De incubatietijd van een logje is aanzienlijk en regelmatig wordt er melding gemaakt van een writers block. Aangezien er natuurlijk veel meer schrijverstalent onder de korenmaat verborgen wordt gehouden heb ik nog wel een paar tips die het schrijven aanmerkelijk kunnen verlichten. Tip 1. Ooit heeft drs. P een minicursus “sinterklaasgedichten schrijven” geschreven. Daarin stond één hele belangrijke tip: zorg dat je iets te zeggen hebt. Zelfs het technisch meest kreupele gedicht wordt interessant als er iets in verteld wordt. Nou lijkt deze uitspraak moeilijk te overtreffen in banaliteit, maar juist sinterklaasgedichten hebben de neiging nergens heen te gaan. Het is alsof de woorden die bij toeval rijmen de leiding over de inhoud hebben overgenomen. Er zijn maar heel weinig mensen die onderhoudend kunnen schrijven terwijl de woorden de leiding hebben en niet de onderwerpen (daarop trok de Sint bedaard een apparaat om uitjes in heel kleine stukjes te hakken uit zijn baard). Odlaniger is een exponent van die school. Om onderwerpen te hebben om over te schrijven maak ik onderweg altijd wat aantekeningen in de vorm van steekwoorden. Tien steekwoorden zijn al genoeg om je in de problemen te brengen met de maximum loglengte als je ze uitwerkt. Tip 2. Er zijn veel meer onderwerpen interessant dan je in eerste instantie denkt. Het log is maar een heel klein sleutelgaatje waar de cachelegger door kijkt. Alles wat jij niet opschrijft daar heeft hij geen weet van. Als ik de logs van mijn voorgangers moet geloven dan gaat bij hen altijd alles van een leien dakje. Zowat niemand maakt melding van het feit dat ze met een verkeerde code bij een cijferslot staan te prutsen of dat ze twee kilometer hebben omgelopen door een type- of rekenfout. Dat ze besluiten door te steken waar ze beter kunnen omlopen of dat ze zoeken naar een kunstplant terwijl ze een M20-bout moeten hebben. Al deze zaken zijn wel degelijk interessant, zeker voor de legger. Als ik het log heb ingediend schieten mij meestal nog een aantal zaken te binnen die ik had kunnen opschrijven. Ook de voorbereidingen voor een cachebezoek horen bij de “avonturen” die je meemaakt. Tip 3. Scheidt het mooi opschrijven van het bepalen van de onderwerpen. Een writers block ontstaat vaak doordat je deze twee dingen tegelijk probeert te doen. Als je wilt bedenken wat je gaat schrijven en tegelijkertijd probeert het mooi te zeggen, dan is dat vaak teveel van het goede. Schrijf eerst je verhaal in gewoon saai Nederlands, en kijk daarna of je teksten wat kunt verfraaien. Het is de kunst dit “opleuken” met mate toe te passen. Het wordt al gauw te gekunsteld. Niets is zo irritant als iemand die zichzelf overduidelijk vreselijk grappig vindt. Wat dat betreft verwacht ik veel van vrouwelijke cachers, want vrouwen hebben over het algemeen veel meer gevoel voor humor, en bovendien is deze subtieler. Of ben ik nu ouderwetsch? Ik hoop dat ik met deze tips nog wat verborgen schrijverstalent kan activeren. Om misverstanden te voorkomen wil ik nog even duidelijk maken dat als iemand toevallig Wijze Lessen besluit te gaan volgen, dat ik blij ben met ieder welgemeend logje, ongeacht omvang en stijl.

Smurfenspray

Twee krasse knarren. Weten overal raad op.

Minicursus log schrijven. Ik weet nog wel een paar tips. Hoe een writers block te voorkomen. Misschien iets voor een nieuw draadje als het iemand interesseert.

Mysterie ontvoerde prijskoe

Als ik zo'n logje zou krijgen dan zou ik dat zien als een slechte grap.

Sommige co's hangen hun caches in een boom. Beschouw je dat ook als ergeren? Tenslotte is een (veld)puzzel oplossen niets anders dan een mentale boom beklimmen.

@Linkalovers. Je hebt helemaal gelijk. Ik zal mij in acht nemen.

Daar ben ik nog niet helemaal uit. Is misschien iets voor een nieuw draadje.

Een interessante vraag. Als ik de co bel omdat ik er niet uitkom zonder zijn hulp, dan overkomt het mij steeds vaker dat ik een dnf meer op zijn plaats vind dan een find. Dan heb ik de neiging om toch maar een find te loggen om de co te plezieren. Tenslotte legt een co een cache om mij een plezier te doen, en als ik een dnf log dan zou ik de indruk kunnen wekken dat ik het niet naar mijn zin gehad heb en dat hij dus gefaald heeft. Hierdoor onstaat een enigszins kleffe situatie van elkaar wederzijds plezieren. Omdat het maar een spelletje is los ik dit soort zaken opportunistisch op. Daarnaast kunnen anderen mijn dnf's en write notes niet terugvinden via mijn profiel en finds wel. Spookloggen is dit niet, want mijn naam staat in het fysieke logboek, en ik heb hem zelf opgeschreven. Hoe ik aan de coördinaten gekomen ben is mijn zaak, en het feit dat ik bijvoorbeeld de emoties van de co heb bespeeld is een zaak tussen hem en mij. Dus het criterium van spookloggen is klaarblijkelijk: staat de naam in het logboek en is die door de cacher zelf geschreven. Ik zou wel eens, puur uit nieuwsgierigheid naar het fenomeen, een logrolletje van P-O-L-O-N-A-I-S-E willen vergelijken met de logs op gs. Helaas is het wat ver weg.

Het lijkt me dat men voor opzettelijke spooklogjes eerder een trail zal uitzoeken zoals P-O-L-O-N-A-I-S-E of E.T, waar de controle door de vele bezoekers waarschijnlijk minimaal is. X ligt dan niet voor de hand. Oei, die trails heeft het team allebei gedaan. Kortom, het blijft gissen. Ik houd het op vergissen.

Eén keer frontaal tegen een spookrijder gebotst. Dan helpen gedachten noch reflexen. De auto's konden in de shredder. Leve de veiligheidsgordel!

"Daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar.. Voorlopig houd ik het erop dat er best veel mensen zijn die eerst doen en dan denken (heel slecht voor waypoints is dat ook). Op verzenden is nu eenmaal gauw gedrukt, soms nog voor de vraag beantwoord is "hoe zit het eigenlijk echt". Zolang ze aan de goede kant van de weg blijven rijden maakt dat me niet zoveel uit.

Geocachingvol 2014? Welk GC-nummer heeft die challenge? Ik wens het forum veel mooie draadjes zonder rafels toe.

Zoals te begrijpen valt heb ik de afgelopen weken met grote aandacht het bezoek van Wijze Lessen gevolgd. Er waren weekenden bij waarvan ik dacht "verdorie, het is toch mooi weer, waarom bezoekt niemand mijn cache?". En als vanzelf ga je dan op onderzoek uit bij de logboeken van naburige caches, en je gaat proberen te achterhalen waar de cachers die daar gelogd hebben nu mee bezig zijn. En dan krijg je zicht op epische dagverslagen. Dagen waarop 9 multies worden gelopen en daarnaast nog 14 tradies en mysteries worden opgepikt. Afgewisseld met dagen waarop trails zoals de P-O-L-O-N-A-I-S-E worden gedaan. Dan wordt duidelijk dat deze mensen van de vroege ochtend tot de late avond met geocachen bezig zijn. Bij nacht en ontij, weer of geen weer. Voor mij zijn dit de echte cachers. Serieuze lieden die tot het uiterste gaan om zich te vermaken. En die daarbij ook nog regelmatig uitgebreide logs schrijven als ze iets tegenkomen wat ze niet eerder hebben gezien. Ik kan daar alleen maar grote bewondering voor hebben, daar kan ik niet aan tippen. Ooit reed ik met de auto langs een paar hele grote paddenstoelen, ik denk dat ze misschien wel 30 cm in doorsnee waren. De volgende dag wilde ik ze aan mijn vrouw laten zien. Toen wij aankwamen bleek dat een stel onverlaten de paddenstoelen als voetbal hadden gebruikt. Hooliganisme in de natuur. Terwijl we enige tijd ontredderd en met beslagen tong over de knardijk stonden uit te kijken, viel mijn oog plotseling op een piepklein paddenstoeltje in het gras. Bij nadere inspectie bleken er honderden de staan, en allemaal verschillende soorten. We zijn op het gras gaan liggen en hebben een half uur lang met verwondering naar alle schoonheid liggen kijken die daar te zien was. Ik realiseerde me toen dat het grote en extreme altijd de meeste aandacht trekt, maar dat we daardoor blind zijn voor het kleine en fijne. Een gevolg van onvoldoende ontwikkelde zintuigen en van een gebrek aan kennis van zaken. Sedert die tijd voel ik me meer aangetrokken tot verdieping van de waarneming dan tot versterking van het aanbod aan impulsen. Diezelfde 9 multies die hierboven in één dag werden gedaan, die heb ik ook gelopen. Ik deed er 23 weken over. Uitvergroot onder een loep, als het ware. Dit leverde genoeg stof op voor vele meters log en tientallen foto's. Niets heroïsch of episch. Maar ik heb er wel van genoten. Ik zal dus niet op een epische kruistocht gaan naar Emmen, en ik zal gewoon als bas blijven zingen en niet als tenor.

Van de 502 foto's die ik het afgelopen jaar geupload heb missen er nu nog 3 (was 13), in de periode augustus t/m oktober. Dus dat valt erg mee.

Wat lopen er toch interessante figuren rond in geocacheland! 65 caches. Hoe komt men erop?

De puzzelstukjes beginnen al wel in elkaar te vallen, denk ik. De emotie waar we hier over spreken is respect. Een cachelegger wil graag met respect behandeld worden. Hoe dat respect wordt ingevuld, wordt door verschillende co's verschillend beoordeeld. Ik denk dat dit verschil in beoordeling vooral wordt veroorzaakt door welke motieven we veronderstellen achter de handelingen van de cacher. Ik schat de motieven van mijn medecachers over het algemeen vrij hoog in. Hoewel ze soms onbehouwen kunnen overkomen veronderstel ik niet voorshands dat ze onder "etiquette" alleen munzee-stickers verstaan. Enerzijds zal dat komen door mijn naieve benadering wanwege het feit dat ik nog maar kort cache, maar anderzijds heb ik de gewoonte om als ik iemands motieven niet begrijp daar eerst maar eens navraag naar te doen. Hierbij blijkt meestal dat de valse motieven die ik verondersteld heb, mij als een boomerang van achteren treffen, door meer te vertellen over mij dan over de ander. Verder ben ik, ondanks mijn maatje 48, gezegend met korte tenen die niet gauw krullen.

Zoals gewoonlijk zijn we het natuurlijk in grote lijnen wel eens. Het enige dat mij oprecht verbaasd is de heftige emoties die deze kwestie bij sommige co's oproept, terwijl ik dat zelf helemaal niet zo voel. Vandaar mijn vraag, in de hoop daar meer inzicht in te krijgen. Emoties laten zich niet door logica leiden en zijn daarom lastig uit te leggen aan anderen.

Maar zonder dollen. Met het publiceren van mijn cache op groundspeak verspreid ik een openbare uitnodiging. Natuurlijk verwacht en hoop ik dat de gasten die de uitnodiging accepteren de cache globaal zullen lopen op de wijze die ik bedacht heb. Maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt te claimen hoe hij gelopen moeten worden (naar mijn haren te oordelen wordt ik met de jaren steeds minder principiëel) . Dat is in mijn beleving simpelweg in tegenspraak met gastvrijheid. Of men de cache loopt op klompen of op zijn handen zal mij een biet zijn (wel graag foto's!). Of men hem in één keer doet of in tien keer maakt mij niet uit. Of men zich door tien mensen laat ondersteunen, adviseren of voorzeggen ook niet. Dat is simpelweg NIET MIJN ZAAK. Ik mag wensen en hopen, maar niet claimen. Wil ik toch claimen, dan moet ik mijn listing niet publiceren op een openbare site maar op een besloten site. De cachers die aan een besloten site mee doen hebben dan de betreffende gedragscode ondertekend. Zonder een dergelijke ondertekening is een claim ongastvrij. Ik voel mij, als puntje bij paaltje komt, niet gebonden aan zo'n claim als cacher.

Recht is iets kroms dat verbogen is (citaat Bul Super)

Een co bereid om hierop te reageren?

Gemiste kans

Heb je al contact gezocht via PM?

Iemand die gemakzuchtig is blijft op de bank zitten. Dat zou tenminste mijn keuze zijn op dagen dat ik liever gemakzuchtig ben. Dus dat lijkt me niet zo'n voor de hand liggend motief. Ik krijg de indruk dat het bezwaar van de meeste co's is gelegen in het feit dat de puntjesjager geen (onverdiend) puntje wordt gegund, en dat men zijn cache daarvoor dus niet wil laten gebruiken?