Diederikus

Dat klopt. Als ik mij voorstel met "Diederikus" dan blijken er heel veel cachers stille meelezers te zijn op dit forum. Dan denk ik wel eens, ik wou dat ik niet zo'n grote waffel had. Maar ik kan het niet laten. Vanaf hier lijkt het net alsof ik in mijn eentje zit te typen. Wat ik mij altijd heb afgevraagd, hoe spreken die Chaamezen dat nou uit "gut, gut, we willen naar Chaam"? (beetje off topic)

De klimmethode die ik gebruik wordt hier beschreven. Ik zal een echte poging doen de vraag alsnog te beantwoorden waarom ik mijn methode om te klimmen 100 keer veiliger acht dan een ladder. Veiligheid wordt in de eerste plaats bepaald door je eigen houding en handelen. Natuurlijk kun je veilig een ladder hanteren door de juiste maatregelen te nemen. Mijn bewering wil dus niet zeggen dat een ladder per definitie onveilig is. 100 keer is een getal zonder grond, en betekent hier gewoon "veel". Toch zijn er wel een aantal kanttekeningen te plaatsen bij een ladder. Een ladder kan onderaan wegglijden, de voet van de ladder kan wegzakken in de ondergrond, de ladder kan bovenaan wegglijden. Dit heeft de wetgever er toe aangezet de maximale stahoogte op een ladder te beperken tot 7,5 meter, als er werkzaamheden moeten plaatsvinden op de ladder, en de maximum reikwijdte te bepalen op één armlengte. Dat is natuurlijk alleen gedaan omdat er veel ongelukken gebeurden met ladders. Mijn bewering is ingegeven door twee redeneringen. Vrijwel dagelijks loop ik met twee handen vol hier in huis de trap op en af. Met een pan soep, de wasmand, de stofzuiger, dat soort zaken. Dat beschouw ik als een veel gevaarlijker werkwijze dan een gezekerde klim in een boom. In de afgelopen 50 jaar ben ik twee keer op mijn achterwerk op de trap naar beneden gegleden. De laatste keer is al weer meer dan 20 jaar terug. Dus ook een gevaarlijke werkwijze hoeft lang niet altijd tot ongelukken te leiden. En als ik een cache wil loggen op 15 meter hoogte dan doe ik dat 100 keer (veel) liever via een touw dan via een ladder. Naarmate de hoogte toeneemt, wordt naar mijn gevoel een ladder onveiliger, terwijl dat voor een touw niets uitmaakt. Off topic, ik heb jouw caches met heel veel plezier gelopen! Caches met humor, daar houd ik van!

Ik kom best wel vaak geocachers tegen in het veld. Vreemd eigenlijk. Dan doe ik een multi met een lengte van 20 km die al ruim drie maanden niet meer bezocht is en op wp 3 wordt ik ingehaald door een team (ik wordt meestal ingehaald). Gisteren waren mijn vrouw en ik walnoten aan het zoeken. Wij komen allebei uit een grote stad, en onze botanische kennis is beslist eindig te noemen. We komen een jogster tegen die bezig is met het interval van haar intervaltraining. Mijn vrouw vraagt "weet u toevallig of hier ook ergens walnotenbomen in het bos staan?". De vrouw bukt en raapt een walnoot op van het pad voor onze voeten en zegt "daar staat u onder". Een eind verder zien we een vader met twee zoons die zich uitermate verdacht gedragen. Ze hangen "argeloos" rond op een plek die bevreemding wekt en veinzen een overdreven belangstelling voor een groepje stinkzwammen. Ze stralen een nadrukkelijk aura uit van "ik wou dat jullie ophoepelden". Dus ik vraag "bezig met de nieuwe multi hier?" en dat bleek inderdaad zo te zijn. Je gaat er een neus voor ontwikkelen.

Tot nu toe ben ik nog nooit iets vreemds tegengekomen in de logboeken, dus geen reden om iets te verwijderen. Af en toe maak ik foto's van de nieuwe logs. Dat is egostrelende lectuur voor een co.

Af en toe kom je dat wel tegen, dat een team opgesplitst wordt doordat de kinderen opgroeien of door echtscheiding. Dan gaat het nieuwe team alle oude caches alsnog loggen onder de nieuwe teamnaam. Dat lijkt mij nogal wat werk, en de nieuwe foundlogs op lang geleden gevonden caches zijn meestal niet erg origineel.

Welke discussie(s) vind jij interessant?

Zo'n verhaal over Merel die haar eerste boom beklimt is heel leuk om te lezen, te meer omdat mijn eigen eerste klim me nog vers in het geheugen ligt. Wat vaak over het hoofd gezien wordt is dat de puntenobsessie twee kanten heeft. Ik ben getuige geweest van cachers die tegen elkaar opbieden wie de minste puntjes heeft gehaald in een bepaalde periode. Er zijn cachers die opscheppen dat ze een heleboel caches wel gelopen hebben maar niet gelogd, om aan te tonen dat ze boven de puntjes staan. Hierbij voorbijgaand aan het feit dat hiermee de legger tekort wordt gedaan. Het is dus helemaal niet zo eenvoudig om vrij te blijven van dit fenomeen. Het muntje heeft aldus twee kanten. Mijn ideaal is vrijheid. Conform de boodschap van Wijze Lessen. Mijn rondje over de Ermelose heide waarbij ik slechts één van de 31 gevonden kokers heb gelogd op gs heeft mij bevrijd van welke wens tot een puntje dan ook. Toen ik later nog een trail deed heb ik juist het tegenovergestelde gedaan, en heb ik iedere koker gelogd. En dat werkte zeer bevrijdend. Want met een obsessie ben je niet vrij. Of die obsessie nu voor of tegen puntjes is.

Wel, ik zou rücksichtslos een FTF loggen als proefloper van de klimcache van Antarctica, maar dat vinden mensen niet ok dus doe ik het niet. Als ik de mensen nou blij kan maken met zo'n klein gebaar dan doe ik dat. Het is een spel, tenslotte.

Ik doe altijd gewoon wat ok voelt EN ik doe wat anderen ok vinden EN ik ben inconsequent EN ik kom uit de kast: ik ben een moraalridder als ik anderen daarmee de les kan lezen EN ik ben speels en neem dus niets serieus wat geocaching aangaat. Maar dat wisten jullie waarschijnlijk al.

Zo dacht ik er een jaar geleden over. Het kan verkeren.

Kun je wel nagaan hoe veilig deze methode is.

Op zoek naar alternatieve methoden heb ik wat websites van boomverzorgers bezocht. Dan blijkt dat de "verzorging" van bomen voor 90% gebaseerd is op één enkele panacee: amputatie. Overal zie je boomverzorgers met een big smile en een kettingzaag over de schouder.

Ik denk eerder dat hij gehypnotiseerd is door een niet te versmaden hapje. Zich niet gewaar van de ramp die hem te wachten staat als de klimmer plotseling loslaat.

Dat komt omdat we nog vol zitten met allerlei atavistische neigingen. Het nuttigheidsbeginsel zit door evolutie diep in onze genen. Vroeger was het noodzakelijk een boom in te klimmen voor voedsel. Tegenwoordig is het handiger daarvoor naar de supermarkt te gaan. En zelfs nu het helemaal niet meer nodig is voor de acquisitie van voedsel een boom in te gaan, hebben we nog steeds een aanleiding nodig. Een petling is zo'n aanleiding. Slaat nergens op, natuurlijk, maar zo zitten we (ik) nu eenmaal in elkaar. Dat is genetisch bepaald. Bovendien mag je aannemen dat er toestemming is verleend om te klimmen, en hebben de metaaljagers het draagvermogen van de boom uitvoerig getest (moet je niet zelf gaan proefklimmen, natuurlijk). Ik wist niet dat je daarop wachtte. Op dit moment staat er nog geen klimsessie in de planning (we gaan eerst op bedevaart), maar zodra we weer iets gepland hebben laat ik het je weten.

Daar raak je me even kwijt. Waarom zou iemand dat in vredesnaam kunnen willen? Als wij gaan klimmen dan klimmen we om de beurt de boom in. Een gelegenheid tot een klim laten we ons echt niet ontgaan! Het gaat tenslotte om het klimmen, niet om de cache. Een ladder is 100x onveiliger dan de methode die wij hanteren, en ongeveer net zo duur. En met zo'n fruitgrijper wil ik je wel eens een ammobox zien open maken op 15 meter hoogte. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het gewoon een kwestie is van wachten tot het water stijgt. Zodra de cache onder water staat kunnen alle boomklimvissen loggen.

In een paar jaar van spek-takel naar spektakel.

Wie met beide benen op de grond blijft staan komt niet ver. Een klim is voorzeker een verheffend schouwspel.

Vandaag een boom proefgelopen. Zonder etiquette zou het een FTF zijn. Wat blijkt: ook een boomklimcache met een ammobox werkt eigenlijk als een koker. Na een uitputtende klim kon ik alleen nog met trillende hand een moeizame handtekening zetten. Spulletjes ruilen kun je (ik) wel vergeten. Zelfs een TFTC was al teveel van het goede. Er mist dus feitelijk een onderdeel van het spel. Log volgt (want ik mag nog niet loggen). Wel heel erg leuk om te doen. Mooie plek ook.

Ik ben gek op statistieken. Maar nog niet zo gek dat ik er voor ga betalen.

Ik kan me best voorstellen dat iemand in het donker geen verbodsborden kan lezen. Of zelfs maar zien. @Thex. Het lijkt me dat 24/7 op de toestemming slaat. Natuurlijk heb je meestal toestemming om overdag een nachtcache te doen.

Die caches liggen niet in een teekrijk gebied. Ik heb er ook nog nooit een teek opgelopen, ondanks het feit dat ik er vele dagen in het hoge gras heb gelopen en gezeten. Hoewel zo'n O'Tom als snavel wel zou kunnen.

De wraakgier is afkomstig uit een boek van Marten Toonder. De enige blikjes die ik wel eens open zijn bierblikjes. Hoe het met de doperwtjes is gesteld weet ik niet, ik zal eens navragen. Een keukenprinses (m/v/o) ben ik niet. Maar een flesopener of kurkentrekker zou ook wel kunnen als snavel.

Even denken wat het nut is van een wraakgier. Misschien kan ik van de snavel een blikopener maken?

Ik gooi de handdoek in de ring. Er komt net een cache online op een kwartiertje afstand en op een geschikt moment. Maar er beginnen gelijk allerlei existentiële levensvragen op te borrelen. Het gekke henkiegevoel blijft daarbij de overhand houden. Ik kan mij er eenvoudigweg niet toe zetten een cache te bezoeken die ik normaal ook niet zou bezoeken. Hoewel het waarschijnlijk wel een leuke log zou opleveren. Ik wil het de co ook niet aandoen. Ik geef mij gewonnen en erken mijn meerdere in de goudjagers in de buurt. Voor wat de goudjacht betreft. Ik zal er dus nooit over kunnen oordelen. En dus moet ik het antwoord op de vraag van dit topic schuldig blijven.

Je bent gewoon wat logger