Vlindertje

De waanzin ten top. En met geocachen heeft dit absoluut niks te maken. Maar ja ... ieder het zijne. Als je maar lol hebt.

Scoren kan nu nog sneller en gemakkelijker met de powertrail-set (verkrijgbaar in de Groundspeak webshop). Vanuit de auto of vanaf de fiets kunnen speciale kokertjes om de 161 meter in de berm worden geschoten. Elk kokertje is voorzien van een Chirpbaken en de locaties worden direct vastgelegd in een bestand, dat je kunt uploaden naar gc.com. Voor elk kokertje wordt automatisch een cachepagina aangemaakt. In de Chirp zijn tevens 10.000 unieke alfanumerieke codes opgeslagen. Deze codes zijn ook afgedrukt op het logrolletje. Op gc.com kun je een code koppelen aan een teamnaam. Scoren gaat eveneens vanuit de auto of vanaf de fiets, met behulp van de detector. Richt de ring op de berm en de teller zal bij het passeren van een cache automatisch worden verhoogd. Ook deze gegevens worden opgeslagen in een bestand dat je kunt uploaden naar gc.om, waarna voor elke 'found' automatisch een TFTC-logje wordt gegenereerd (batch logging). Door de detector met het bijgeleverde kabeltje te verbinden met een smartphone kan dit zelfs realtime gebeuren! Als de powertrail-set gemeengoed wordt, zal het mogelijk zijn dagelijks 10.000 of zelfs meer punten te scoren!

@Linkalovers: zou het kunnen zijn dat je mij volkomen verkeerd begrijpt? In postje #4 geef ik aan dat Rollertje correct heeft gehandeld en dat de cache op non-actief moet worden gezet. In postje #21 benadruk ik dat respect en bewondering voor de natuur de basis vormen voor het doen en laten van elke geocacher. Daarbij plaats ik echter de kanttekening dat onze cultuur bol staat van hypocrisie: we maken ons (terecht) druk om een nestje dat dreigt te worden verstoord, terwijl in de bio-industrie dagelijks duizenden kuikens worden vergast. Geen leuke gedachte, die misschien zelfs afbreuk doet aan het 'positieve gevoel' van dit draadje, maar ik snap niet hoe jij hier een poging in kunt zien om dit draadje door modder gooien ten onder te laten gaan.

Geocaching is alleen een stom spelletje voor stomme geocachers. Voor een intelligente geocacher vormen respect en bewondering voor de natuur de basis van al zijn/haar doen en laten. Zelfs als het gaat om een eendenkuiken, terwijl er dagelijks duizenden kippenkuikens worden vergast simpelweg omdat ze zijn geboren als haantje. Dat is echter geen natuur maar cultuur en tevens hypocrisie pur sang.

Voor wie op zoek gaat naar mijn cache in de Wolfskloof bij Echternach: pas op voor springprocessierupsen!

Nee, 0 punt, als in ... 01001111 01110000 00100000 01100100 01100101 00100000 01110010 01100001 01100100 01101001 01101111 00100000 01101001 01110011 00100000 01100101 01100101 01101110 00100000 01101011 01110101 01101001 01101011 01100101 01101110 01110100 01101010 01100101 00100000 00101000 01110000 01101001 01100101 01110000 00101100 00100000 01110000 01101001 01100101 01110000 00101001 00001101 00001010 01001111 01110000 00100000 01100100 01100101 00100000 01110010 01100001 01100100 01101001 01101111 00100000 01101001 01110011 00100000 01100101 01100101 01101110 00100000 01101011 01110101 01101001 01101011 01100101 01101110 01110100 01101010 01100101 00100000 00001101 00001010 01000101 01101110 00100000 01101000 01100101 01110100 00100000 01101011 01110101 01101001 01101011 01100101 01101110 00101100 00100000 01110000 01101001 01100101 01110000 00001101 00001010 01000101 01101110 00100000 01101000 01100101 01110100 00100000 01101011 01110101 01101001 01101011 01100101 01101110 00101100 00100000 01110000 01101001 01100101 01110000 00001101 00001010 01000101 01101110 00100000 01101000 01100101 01110100 00100000 01101011 01110101 01101001 01101011 01100101 01101110 00101100 00100000 01110000 01101001 01100101 01110000 00100000 00001101 00001010 01000101 01101110 00100000 01101000 01100101 01110100 00100000 01101011 01110101 01101001 01101011 01100101 01101110 00101100 00100000 01110000 01101001 01100101 01110000 00001101 00001010 01000101 01101110 00100000 01101000 01100101 01110100 00100000 01101011 01110101 01101001 01101011 01100101 01101110 00101100 00100000 01110000 01101001 01100101 01110000 00001101 00001010 01000101 01101110 00100000 01101000 01100101 01110100 00100000 01101011 01110101 01101001 01101011 01100101 01101110 00100000 01110000 01101001 01100101 01110000 00100000 00101000 01110000 01101001 01100101 01110000 00101100 00100000 01110000 01101001 01100101 01110000 00101001 00001101 00001010 Overigens correct gehandeld, Rollertje. Cache moet (voorlopig) op non-actief. Het welzijn van 1 kuikentje weegt zwaarder dan het hele imaginaire puntencircus.

"In den beginne ...", zo sprak het fossiel nadat het zichzelf uit de rotswand had bevrijd "... waren er geen richtlijnen". Van oudsher maken Geocachers elkaar in spelvorm attent op mooie of bijzondere locaties. Vaak zijn dat toeristische attracties. Naarmate het aantal geocachers toenam, stapelden op sommige locaties de caches zich op. Er ontstond verwarring en onenigheid over wie wanneer welke cache had gevonden en gelogd. Conflicten werden voorgelegd aan Groundspeak en de eerste mailtjes met als strekking "Daar gaan wij niet over; probeer er samen uit te komen" werden verstuurd. Toen Groundspeak 10 vaste medewerkers telde, had er 1 een dagtaak aan het beantwoorden van mailtjes waarin conflicten werden voorgelegd en om een oordeel werd gevraagd. Die medewerker kon efficiënter worden ingezet en ruzie is slecht voor de omzet, dus werd de 'richtlijn voor onderlinge afstanden' opgesteld. Behalve mailtjes van cachers die om een oordeel vroegen, ontving Groundspeak in toenemende mate klachten van particulieren en instanties die hinder ondervonden van cachers. Er werden vernielingen aangericht, toegangsregels aan de laars gelapt en uiteindelijk werd er door gedupeerden schadevergoeding geëist en met processen gedreigd. In het ene na het andere natuurreservaat werd geocaching verboden. Toen Groundspeak 30 vaste medewerkers telde, waren 3 daarvan fulltime bezig met het blussen van brandjes. Die medewerkers konden efficiënter worden ingezet en negatieve publiciteit is slecht voor de omzet, dus werd de 'toestemmingsrichtlijn' opgesteld. Voorwaarden om te mogen loggen zijn er altijd geweest, vooral om te verzekeren dat het spel wordt gespeeld zoals de cache-eigenaar dat heeft bedoeld. Zoals in elk aspect van het spel schoten sommige spelers volledig door en werden de meest absurde voorwaarden gesteld, hetgeen tot hoog oplopende conflicten leidde, die uiteraard aan Groundspeak werden voorgelegd. Het afhandelen van deze conflicten legde beslag op medewerkers en ruzie is slecht voor de omzet, dus werd de 'richtlijn voor logvoorwaarden' opgesteld. Het merendeel van de geocachers ziet de richtlijnen als spelregels. Dat komt omdat ze Groundspeak beschouwen als de bedenker en controleur van het spel geoaching. Groundspeak is echter geen regelgever of scheidsrechter, maar een webwinkel opgericht om aan het spel te verdienen. Om geocachers te lokken en aan de webwinkel te binden is een database opgezet waar geocaches kunnen worden gepubliceerd. Aan het gebruik van die database zijn voorwaarden verbonden, die moeten voorkomen dat er ruzies en (juridische) conflicten ontstaan. Boze of gefrustreerde geocachers kopen geen spulletjes. De richtlijnen zijn opgesteld om de rust te bewaren. Het zijn geen regels die bepalen hoe het spel geocaching moet worden gespeeld. Regels (rules) zijn er volgens Groundspeak slechts 3 ... 1. If you take something from the geocache (or "cache"), leave something of equal or greater value. 2. Write about your find in the cache logbook. 3. Log your experience at www.geocaching.com. ... waarbij regel 3 uiteraard is ingegeven door commerciële belangen en met een korrel zout moet worden genomen. De eerste regels vormen de basis van geocaching en zijn opgesteld door de bedenker van het spel, lang voordat de oprichter van webshop Groundspeak geocaching bij toeval ontdekte op internet. De richtlijn voor logvoorwaarden moet conflicten voorkomen die ontstaan door het stellen van absurde eisen. Het is echter niet absurd om als cache-eigenaar maatregelen te treffen die moeten voorkomen dat geocachers het spel niet spelen zoals jij dat hebt bedoeld. Het is volkomen acceptabel om, bijvoorbeeld, cachers onderweg cijfers te laten verzamelen die een code vormen als voorwaarde om te mogen loggen. De logfunctie is ontworpen om spelers gelegenheid te bieden beleefde avonturen en ervaringen (experiences) te delen met medespelers, in het bijzonder de cache-eigenaar, voor wie het logje tevens een beloning vormt voor zijn creatieve inspanningen. Voor wat hoort wat. Heb je het avontuur niet beleefd, dan toont jouw logje slechts aan dat je minachting hebt voor de bedoelingen en inspanningen van de cache-eigenaar. Een dergelijk logje voegt niets toe aan het spel en heeft geen enkele waarde. Een cache-eigenaar heeft het volste recht waardeloze logjes te weigeren of te verwijderen. Het is ZIJN spel. Wie het voorgaande ziet als verwrongen interpretaties van een seniele Ouwe Stomp kan bij Groundspeak informeren hoe zij het spel geocaching, hun rol daarin en de richtlijnen beschouwen. Je zult hetzelfde verhaal vernemen, maar dan bondiger en in het Engels. Bewaar die verklaring van Groundspeak goed, voor het geval je te maken krijgt met een reviewer die liever mieren neukt dan oordeelt in de geest van het spel.

Haha. Geocaching.com kijkt wel uit! Enkel en alleen door die teller en het prestatie-element is gc.com uitgegroeid tot verreweg de grootste geocaching-webshop met meer dan 100 medewerkers.

Barny, ik geef je nooit een duimpje omdat je vorig jaar te kennen gaf dat niet op prijs te stellen. Denk je daar nog steeds zo over? Er ligt inmiddels een voorraad van 50 !

Kort na de eeuwwisseling werd de nieuwe kantine van onze voetbalvereniging opgeleverd. We noemden het weliswaar 'de kantine', dat was van oudsher gebruikelijk, maar het nieuwe gebouw, gesponsord door de sportzaak in ons dorp, was veel méér dan dat. Kleedkamers, doucheruimten, een vergaderzaaltje voor het bestuur en een grote ontmoetingsruimte met tafeltjes, zithoeken en een bar. Er was zelfs een winkeltje waar je behalve clubtenues en spelattributen zoals ballen en fluitjes, ook petjes en T-shirts kon kopen. De artikelen kwamen uit uiteraard uit het assortiment van onze sponsor en waren bedrukt met het clublogo. Onze vereniging was niet groot en veel dorpelingen, vooral de import, wisten niet eens van ons bestaan. Het feit dat ons terrein was gelegen in een mooi bos, en slechts bereikbaar was via een smalle, onverharde weg, droeg daar zeker toe bij. Terwijl de parkeerplaatsen bij de nieuwe sportterreinen in de dorpskern elk weekend vol stonden, leunden onze fietsen tegen het hek rond het enige speelveld. De kleine parkeerplaats lag er meestentijds verlaten bij en in het weekend stonden er alleen auto's van gasten. Wij fietsten liever, niet zozeer omdat we ons bewust waren van het gehalte broeikasgassen in de atmosfeer, maar meer omdat we rekening hielden met het alcoholpercentage in de bloedbaan. Na de wedstrijden werd het steevast erg gezellig in de kantine en werden er aan de bar heel wat schuimkragen afgestreken. Kort na de opening van het nieuwe clubgebouw liet onze sponsor weten ook de kosten voor het verharden van de bosweg te willen dragen. De toegangsweg werd geasfalteerd en waar de weg aansloot op de dorpsstraat verscheen een bord met een grote pijl en het clublogo. Na enkele maanden was het aantal leden van onze vereniging verdubbeld, net als de opbrengsten van de bar en het winkeltje. Op het veld werd intensief getraind, vooral in het nemen van strafschoppen. Er werden nog wel wedstrijden gespeeld, maar doelschieten was veruit het meest populair en de doelpunten werden nauwgezet behouden op een scorelijst in de kantine. Om het scoren gemakkelijker te maken werd de doelman afgeschaft. Voor een complete wedstrijd moesten eerst de extra doelpalen worden verwijderd die overal op het veld neer waren gezet. Als elftallen van oud-leden na afloop naar de kantine togen om een wedstrijd te bespreken, dan troffen zij daar vooral nieuwe leden aan, meestal met in de ene hand een biertje en in de andere hand een viltstift om persoonlijke scores te noteren. Voor de door ons gespeelde wedstrijden toonden zij nauwelijks belangstelling. Hooguit informeerden ze hoe vaak er was gescoord en door wie. En als je dan vertelde dat Kees maar liefst drie keer voor zijn team had gescoord, dat wees zo'n nieuwkomer vaak minzaam glimlachend op zijn persoonlijke score: vandaag al 50 punten door doeltrappen! In de kantine stond ook een voetbaltafel en daar werd 's avonds vaak net zo fanatiek gespeeld als 's middags op het veld. De behaalde punten werden door de nieuwkomers opgeteld bij hun persoonlijke doelsaldo. Dat schoot immers lekker op en voetbal is voetbal, toch? Er kwam een tweede en kort daarna een derde voetbaltafel. Sommige nieuwkomers zag je zelden op het veld of aan de zijlijn. Die kwamen niet verder dan de kantine en als de buitenspelers aan het einde van de middag na het douchen de bar opzochten, waren alle krukken meestal bezet door brallende tafelvoetballers, zwaaiend met puntenlijstjes. Ach, aan de tafeltjes smaakte het bier ook best. Op een dag waren de tafeltjes echter verdwenen, of, beter gezegd, ze waren allemaal vervangen door voetbaltafels. En overal lagen puntenlijstjes. Na de buitenwedstrijden gingen de meeste oud-leden direct naar huis. In de kantine was het immers lang zo gezellig niet meer. Altijd druk en lawaaierig rond de tafelvoetbaltafels en aan de bar werd alleen nog gesproken over doelsaldo's en statistieken. Ook ik liet steeds vaker verstek gaan en hield het op een gegeven moment helemaal voor gezien. Op de jaarlijkse open dag van de club besloot ik om toch weer even te gaan kijken. De verharde bosweg stond vol geparkeerde auto's en gezinnen met jengelende peuters liepen af en aan. Bij de poort werd ik opgewacht door een blonde dame op pumps, gekleed in badpak en kniekousen in de clubkleuren en behangen met fluitjes. Ze stelde zich breed lachend voor als Anita van evenementenbureau Het Geile Zussie en vroeg of ik belangstelling had voor een rondleiding over het terrein waar verschillende spelvormen werden gedemonstreerd. Ze ging mij voor naar het speeldveld, dat zwart zag van de mensen. Lange rijen spelers voor tientallen goals voor de competitie 'schieten op open doel'. Overal tafelvoetbaltafels, maar ook legio campingtafeltjes druipend van het speeksel. Daar werd blaasvoetbal gespeeld, met papieren goaltjes, plastic pijpjes en balletjes van kurk. Op een meterslange tafel stonden wel honderd minigoaltjes in een lange rij, elk met een balletje ervoor. Een boomlange kerel rende langs de tafel met een klein formaat bladblazer en blies alle balletjes in de goals. Zijn vrouw huppelde naast hem om de score te noteren. Dat was de nieuwste spelvorm, legde Anita uit: trailblazing, een variant op powerblowing. Ze wees mij op een kraampje waar speciale tooltjes werden verkocht, zoals de omgebouwde kruimeldief die niet zoog maar blies. De duurste uitvoering was voorzien van een spruitstuk met meerdere pijpjes voor batchblowing. De rondleiding eindigde in de kantine, waar Anita mij achterliet bij het winkeltje, waar mensen zich verdrongen voor de vitrines. Het assortiment was kolossaal. Een vitrine met attributen voor blaasvoetbal lag vol sponzen, spuuglapjes en spatbrillen. Vochtbestendige scorelijstjes. Balletjes in alle kleuren en maten, maar ook kruimeldieven, forse blaaspijpen en balzakken bedrukt met het clublogo. Ik zag koperen voetbalcoins en schaamstalen onderscheidingen voor First-, Second- en Third-To-Blow. Vier kassa's rinkelden onophoudelijk. Overdonderd vluchtte ik naar buiten, het terras op, naar een tafeltje in een betrekkelijk rustig hoekje waar enkele dames zaten te schrijven onder een parasol. Er was een stoel vrij en ik vroeg of ik aan mocht schuiven. Dat mocht niet alleen, ik werd bovendien getrakteerd op een spervuur van spannende verhalen over het oplossen van sudoku's en kruiswoordpuzzels en de vele doelpunten die daarmee waren verdiend. Doelpunten? Jazeker, de dames speelden puzzelvoetbal! Na een moment van verbijstering schoot ik spontaan in de lach. Dat viel niet in goede aarde. Gepikeerd lieten de dames weten dat puzzelvoetbal een gangbare spelvorm is en dat ze graag serieus wilden worden genomen. Ik probeerde mij te verontschuldigen, maar besefte tegelijkertijd dat ik door het ingehouden lachen niet overtuigend klonk. Plotseling werd ik door twee potige kerels aan mijn bovenarmen van mijn stoel getild en door elkaar geschud. Waarom ik het nodig vond om de dames zo te beledigen! Het lachen was mij vergaan en beduusd probeerde ik uit te leggen dat ik door alle nieuwe indrukken volledig was verrast. Ik schetste het beeld van voetbal zoals ik het spel kende, in de hoop dat ik daardoor de beide heren milder zou stemmen. Het tegendeel gebeurde. Mijn belagers ontstaken in woede en verontwaardiging, evenals de dames onder de parasol en de toegestroomde omstanders. Wat ik wel niet dacht om anderen voor te schrijven hoe zij moeten voetballen! Ik was blijven hangen in het verleden terwijl het spel zich had ontwikkeld en was geëvolueerd tot hogere niveau's! Uit de groep omstanders klonken kreten als: "Voor elk wat wils!", "Iedereen speelt het spel op zijn eigen manier!" en "Leer die vent een lesje!". In bedwang gehouden door boze belagers werd ik door een joelende menigte richting uitgang geduwd. Mijn leven dank ik waarschijnlijk aan Anita, die op haar plek bij de poort stond en maar net kon voorkomen dat ik werd verdronken in de kikkerpoel. Terwijl de meute met opgeheven vuisten terugliep naar het terras hielp Anita mij overeind en sprak ze mij moederlijk toe terwijl ze naar een bospad wees. "Ga daar maar eens kijken, meneer ...". Ik knikte haar dankbaar toe, veegde het zand van mijn broek en strompelde weg. Ik wist waar het pad eindigde: bij een oud oefenveldje diep in het bos. Nadat ik het rumoer van het clubterrein achter mij had gelaten hoorde ik opeens een scheidsrechtersfluitje en enkele bekende stemmen. Op het oefenveldje speelden twee elftallen Ouwe Stompen voetbal! Na de enthousiaste begroeting werd ik uitgenodigd om mee te spelen, maar daar was ik niet op gekleed. We spraken af na de wedstrijd wat te gaan drinken in het dorp en in afwachting daarvan voegde ik mij bij een groepje jongeren dat onder de bomen stond toe te kijken. Om het ijs te breken informeerde ik naar de stand. "Opgeteld hebben ze 3 puntjes verdiend!", liet een jongen met een borstzak vol blaaspijpjes weten. "Ja, en dat hadden er veel meer kunnen zijn!", beaamde het meisje naast hem. "Ze rennen steeds op en neer en als er één wil scoren houden anderen hem tegen! Zo onsportief!". "Gewoon domme dino's!", sprak de jongen weer. "Snappen niks van voetbal!"

Geen geluk, maar een combinatie van kennis en cachers-instinct. En lang niet alle geocaches komen online.

Loggen. Dat is het logische vervolg van vinden, ook als dat bij toeval gebeurt. Of een cache wel of niet is gepubliceerd speelt daarbij geen enkele rol, tenzij de cache-eigenaar daar anders over denkt. Dat hoor je dan wel. De cache-eigenaar bepaalt het spel en heeft altijd het laatste woord.

Er bestaat veel onduidelijkheid over het hoe en waarom van dit draadje. Daarom het volgende feitenrelaas. Het gaat om nuchtere feiten, dus niet om een persoonlijke visie of constateringen die wellicht anders geïnterpreteerd kunnen worden. De feiten zijn genummerd. Denk je dat een feit niet klopt, of dat het toch om een persoonlijke interpretatie gaat, reageer dan onder vermelding van het nummer. Zo kan de discussie gestructureerd verlopen. 1. Eind vorig jaar werd geocafé Het Opkikkerje door de beheerder van dit forum gesloten. 2. Meerdere vaste bezoekers van het café, verder stamgasten genoemd, kondigden aan dit forum te zullen verlaten. In hun laatste berichten laten zij blijken Vlindertje (mede)verantwoordelijk te achten voor het verdwijnen van het café. 3. Hierover heb ik gecorrespondeerd met Diederikus. In mijn PM merk ik op: - dat ik mij weliswaar erger aan het lamballen, maar dat het café wat mij betreft niet gesloten hoeft te worden - dat ik sluiting wel aan zag komen en daarom in het café had voorgesteld te verhuizen naar het draadje 'Off Topic - geocaching gerelateerd', zodat het lamballen niet permanent prominent is de lijst van actuele onderwerpen op de voorpagina zou worden weergegeven, hetgeen de weerstand tegen het café zou doen afnemen - dat hierop uiterst verontwaardigd werd gereageerd waarbij ik door diverse stamgasten persoonlijk werd aangevallen. Ik stelde voor onze correspondentie op het forum te publiceren, hetgeen Diederikus heeft gedaan. 4. In de afgelopen maanden is door stamgasten voortdurend op mijn forumbijdragen gereageerd met stekelige opmerkingen, die niets met het onderwerp en alles met mijn persoon te maken hebben. Los daarvan zijn diverse vergeefse pogingen ondernomen om het geocafé (op dit forum) te heropenen. 5. Met Diederikus heb ik, zowel openbaar als via PM, over uiteenlopende onderwerpen en standpunten gediscussieerd. De laatste discussie via PM betrof het feit dat ik als cache-eigenaar had verklaard logjes, die uitsluitend uit de letters TFTC bestaan, te wissen omdat ik deze als beledigend en in strijd met de geest van het spel ervaar. De argumentatie werd onderbouwd met metaforen als het bereiden van een maaltijd voor gasten en het voeren van een restaurant. 6. Diederikus startte dit draadje om de discussie op basis van de betreffende metaforen in brede kring voort te zetten. 7. In mijn eerste bijdrage dank ik Diederikus voor zijn mooie verhaal en motiveer ik waarom ik mij als cache-eigenaar het recht voorneem TFTC-logjes te wissen. Dat doe ik zonder persoonlijk te worden. 8. In plaats van inhoudelijke reacties op deze en volgende bijdragen volgen persoonlijke aanvallen, met als hoogte/dieptepunt de beweringen van Thex, die stuk voor stuk aantoonbaar ongegrond zijn. 9. Ik verklaar mijn buik vol te hebben van het draadje en mij uit de discussie terug te trekken. 10. Hierop breekt het lamballen in volle hevigheid los. Uiteindelijk wordt Thex bedankt voor zijn gezellige aanwezigheid en geconcludeerd dat het een leerzame dag was waarop duidelijk is geworden dat het hele forum tegen Vlindertje is. Tenslotte MIJN conclusie. Niet genummerd, want geen feit maar mijn interpretatie van de feiten. Een ieder kan voor zich beoordelen in hoeverre mijn conclusie terecht danwel begrijpelijk is. Dit draadje is geopend om het geocafé nieuw leven in te blazen en tevens af te rekenen met de persoon die door de stamgasten (mede)verantwoordelijk wordt gehouden voor het sluiten van Het Opkikkertje.

Mijn buik is inmiddels vol. De metafoor van het restaurant stamt uit de discussie die ik met Diederikus voerde via PM. Maar ik heb mijn zegje wel gezegd. Het mikpunt trekt zich terug uit de discussie, zodat de taarten aan de trollen kunnen worden gevoerd.

Inderdaad, Diederikus. Jammer dat ook dit draadje, dat zo mooi begon, weer dreigt te ontsporen. En waarom? Alleen omdat ik een uitgesproken mening heb. Opvattingen die afwijken van de 'norm' maar die stuk voor stuk zijn onderbouwd omdat ik mij grondig informeer. Omdat sommige forumleden zich aan die mening en daaruit voortvloeiende ongemakkelijke waarheden storen, maar er niets tegenin kunnen of willen brengen, word ik als persoon aangevallen, geanalyseerd en voor leugenaar uitgemaakt. En dat terwijl ik zelf NOOIT iemand persoonlijk aanval, behalve om mezelf te verdedigen. En dit schrijf ik natuurlijk weer uit frustratie in mijn slachtofferrol.

Welkom terug, Thex! Je hebt het langer volgehouden dan ik dacht, maar dagelijks als sokpop aan draadjes lurken is ook niet alles, toch? Het stalkersbloed kruipt waar het niet gaan kan en zoals gewoonlijk is jouw persoonlijke aanval weer een aaneenschakeling van onwaarheden. 1. De reviewerverkiezing waar ik op doel, georganiseerd door deze site, is in zijn geheel terug te vinden op dit forum. 2. Denk ik ten onrechte dat jij mij stalkt? Je komt er zelfs speciaal voor terug naar dit forum! 3. GeoWolf in 2004 verbannen? Ik ben nog nooit ergens verbannen, zelfs nooit een waarschuwing gehad. Kun jij niet zegggen, hè? Drie grote blunders op een rij omdat jij liever op hoge poten vooroordelen ventileert dan de moeite neemt je zorgvuldig te informeren. Inderdaad, Team Tabak: au ..!

Geen dank, @Wilbertoord. Knap hoe ook jij je analyses weet te verpakken in één grote metafoor, die staat voor het begrip frustratie. Ik zie je inderdaad zitten aan je keukentafel, starend naar het scherm van je laptop, terwijl jij je afvraagt waar je moet beginnen. Bij jezelf natuurlijk, waar anders? Graven in je eigen persoonlijkheid en wat je aantreft projecteren op een ander. Dat levert wel een aantal postjes op waarin IK helaas niets van mezelf herken. Dat is jammer, want ik wil mezelf graag beter leren kennen en alle hulp is welkom, zeker die van een professionele menswetenschapper. Natuurlijk bedoel je het grappig. Je kunt in jouw werkkring vast terugvallen op een psycholoog. Leg 'mijn geval' en jouw analyse voor aan een deskundige en laat hem of haar ook eens lachen. Kies wel de juiste deskundige (dus niet je baas!), want de kans op promotie wordt een stuk kleiner. De aanduiding 'keukentafelpsycholoog' was in eerste instantie vooral metaforisch bedoeld om aan te sluiten op de culinaire insteek van dit draadje. Nu besef ik dat ik jou daarmee tot op het bot heb beledigd. Sorry. En na jouw heftige chaotische reacties zie ik de kwalificatie ook niet langer als metafoor. Maar nu ik toch voor analyse op jouw keukentafel lig wil ik best toelichten waarom ik destijds Groundspeak heb benaderd. Dat heb ik al vaker uitgelegd, dus ik citeer even mezelf. "Vanaf 2004 heb ik mij nadrukkelijk verzet tegen de verloedering van het mooie spel geocaching. Streven naar kwaliteit was de inzet van de reviewer-verkiezingen van 2005, die werden gewonnen door Kruimeldief. Ik eindigde als tweede, maar werd door Remco, mede-oprichter van deze site, toch uitgenodigd om samen met Kruimeldief te gaan reviewen. Daarop heb ik contact opgenomen met Groundspeak om te informeren of ik als reviewer het strooigoed mocht afkeuren. Groundspeak liet weten dat het mijn opvattingen inzake kwaliteit volledig deelt, maar dat het als commercieel bedrijf slechts is geïnteresseerd in een gevulde database." Zie voor de volledige tekst postje #122 van het draadje http://forum.geocaching.nl/index.php?showtopic=20590&hl= Maar pas op! Het zijn meer dan 140 lettertekens en bij alles van meer dan 140 tekens ga jij zoeken naar steekwoorden. En dat zijn er veel, dus je hoofd gaat vast tollen. Probeer de tekst weer te lezen als een reeks Twitterberichten en hou vol. Lezen leidt tot begrip en oordelen begint met begrijpen. Dat is een tegeltjeswijsheid voor de verzameling op jouw open keukendeuren. En vergeet vooral niet flink wat korrels zout te strooien op de keukentafel.

Aan (bijna) iedereen die heeft bijgedragen aan deze discussie, maar vooral aan onze keukentafelpsycholoog: stuur eens een mailtje naar Groundspeak om te achterhalen hoe zij geocaching en hun rol daarin zien. Vraag ook waarom er richtlijnen zijn (het antwoord zal je verbazen), hoe je die moet interpreteren en in hoeverre er sprake is van bindende regels. Je krijgt op elke vraag antwoord. Heb ik destijds ook gedaan en de correspondentie loopt nog steeds. Besef wel dat je enkele illusies armer wordt en daarom zullen er ook wel geen mailtjes worden gestuurd.

Wie zou die roep om regelgeving dan moeten horen?

Er komt geen regelgeving bij gebrek aan een regelgevende instantie. Jij ziet Groundspeak nog steeds als de grote organisator en controleur van het spel geocaching, maar zo ziet Groundspeak zichzelf niet. Ze hebben het spel ook maar bij toeval ontdekt en willen het niet reguleren, maar er slechts aan verdienen. Een andere intentie hebben ze als webshop nooit gehad. Daarom laten ze alles vrij. Marktwerking. Iedereen mag doen en laten of verzinnen wat hij of zij wil. Het interesseert Groundspeak werkelijk geen lor of iemand een avontuurlijke cachetocht in de Ardennen maakt of staat te clownen met een kokertje op een carpoolplaats, zolang hij of zij maar een petje met het logo draagt. Wordt het een gewoonte om tijdens het loggen genotzalig in je broek te plassen, dan gaat Groundspeak incontinentieluiers verkopen in de kleuren goud, zilver en brons. Ook verkrijgbaar in wit en voorzien van een trackingcode, zodat je de inco na gebruik door kunt geven en later kunt 'discoveren' tijdens events.

Merci voor het mooie verhaal, Diederikus. Hoe kòm je erop? Geweldig dat op dit forum tegenwoordig zoveel goede schrijvers actief zijn. Er wordt vaak geklaagd dat de onderwerpen altijd hetzelfde zijn, alsof we hier het kabinetsbeleid maar eens op de agenda moeten zetten, maar een literaire benadering geeft versleten thema's een nieuwe dimensie. En dan blijkt opeens dat draadjes niet langer ontsporen. Rebellen worden geïnspireerd om hun schrijftalent te investeren in een discussie op niveau in plaats van te gaan lamballen. Trollen vinden bij het scannen van metaforen niet de bekende sleutelwoorden die hun vooroordelen bevestigen en onthouden zich van het flatuleren van onderbuikgevoelens. Maar nu aan tafel, want, beste Diederikus, niet alleen de beste koks identificeren zich volledig met kun métier, dat geldt voor iedereen die excelleert op zijn of haar vakgebied. Alleen wie zich met hart en ziel toelegt op zijn werk komt tot uitzonderlijke creaties. Passie leidt tot bijzondere prestaties, die hogelijk worden gewaardeerd en respect afdwingen..Kun je die toewijding niet opbrengen, probeer je gasten de volgende keer dan op een andere manier te verrassen, bijvoorbeeld met belegde broodjes tijdens een avontuurlijke cachetocht. In mijn studententijd, héél lang geleden, toen er nog dino's zwierven in de bossen, was ik verliefd op Parijs (nog steeds wel een beetje). Vrijwel maandelijks treinde ik er voor een weekend heen. Na op de Esplanade du Trocadéro weer eens te hebben genoten van het magnifieke uitzicht op de Eiffeltoren, betraden we een restaurant aan de Avenue Kléber. De ober monsterde misprijzend onze hippie-outfits, maar ging ons toch voor naar een tafeltje verborgen achter een grote plantenbak. Hij presenteerde een indrukwekkende kaart, met uitgelezen menu's zoals in de aanhef van dit draadje, maar met pittig geprijsde gerechten. Omdat we amper geld hadden voor de terugreis konden we ons geen compleet menu permitteren en kozen we, na rijp beraad, voor een warm voorgerecht met een mandje stokbrood. Daarop sprak de ober gedecideerd: "Nous ne somme pas un imbiss (we zijn geen eettent)" en wees hij ons letterlijk de deur. We waren te verbouwereerd om te protesteren en nu, eeuwen later, voelt het nog steeds als een vernedering. Daar gaat het echter niet om. Het voorval illustreert dat ook in een openbare gelegenheid als een restaurant gasten kunnen worden geweigerd die niet aan de verwachtingen van de gastheer voldoen. Om de vertaalslag te maken naar de openbare gelegenheid gc.com, en het feit dat ik als cachemaker vierletterige (TFTC) logjes wis omdat ik deze als beledigend ervaar: ik zie niet in waarom ik mij in openbare omstandigheden niet beledigd mag voelen en niet het recht zou hebben de steen des aanstoots te verwijderen. Het is louter een zaak van mij en de logger. GC.com staat daar volledig buiten en wil daar ook helemaal niets mee te maken hebben. Ik toon geen respect voor de TFTC-logger omdat hij/zij dat respect niet verdient. En nu wordt het lastig, want dat wil NIET zeggen dat ik de logger minacht en niet respecteer als mens/persoon. Waarom zou ik? Ik ken de goede man/vrouw niet eens en als we elkaar in het veld zouden ontmoeten volgt vast een plezierig geprek over onze gezamelijke hobby. Ik heb echter geen enkele waardering (respect) voor de prestatie die de betreffende persoon levert als geocacher. Ik heb mijn best gedaan om een medespeler te plezieren en zelfs als dat niet is gelukt is het niet meer dan fatsoenlijk om te laten weten op welke punten ik de cache kan verbeteren. De logfunctie is bedoeld om ervaringen te delen met medespelers, zowel de positieve als de negatieve. Ik respecteer iedereen als mens/persoon, tot iemand heeft bewezen dat respect niet waard te zijn. Daarvoor moet hij/zij het echter wel heel bont maken en het lukt zeker niet met een ongepast logje. Als geocacher heb ik totaal geen respect voor spelers die geocachen degraderen tot een egotrip die draait om het met minimale inspanning scoren van 'puntjes' in een vermeende wedstrijd. Wie geen geocaches plaatst, maar met kokertjes strooit, en wie logt met TFTC, puur en alleen omdat het invoerveld van een 'found'-log (= puntje) minimaal één teken moet bevatten, speelt het spel niet zoals het is bedoeld. Geocachers bedenken en beleven avonturen met en voor elkaar. Wie dat niet snapt of wil snappen is geen geocacher, net zomin als iemand die met zwemvliezen en snorkel het voetbalveld betreedt door medespelers en publiek serieus wordt genomen als voetballer. Een puntenjager of TFTC-logger is in mijn ogen een nepcacher, maar je vindt van mij geen enkele tekst waarin ik iemand persoonlijk als zodanig aanspreek. Wie zich niettemin persoonlijk beledigd voelt maakt geen onderscheid tussen respect voor een persoon en respect voor een speler. Als speler moet je respect/waardering verdienen door je vaardigheden te tonen en iets te presteren. En als geocacher presteer je pas als je GEOCACHES plaatst of als vinder je belevenissen beschrijft in logjes. Dat laatste is niet mijn persoonlijke mening, die ik opdring of voorschrijf, maar vormt simpelweg de basis van het spel.

Kwestie van controleren op de diverse geocaching sites (accountnaam GeoWolf). Bijna de helft van de door mij gemaakte caches bestaat uit traditionals. Cachen in de meest pure vorm.

Traditionals zijn mijn favoriete cachetype. Ze KUNNEN inderdaad heel bijzonder zijn.

Als cacher verwacht ik dat de maker kosten nog moeite heeft gespaard om mij een avontuur te laten beleven dat mij tot in lengte van jaren zal heugen. Dat betekent een goed doordachte en uitdagende speurtocht die voert langs mooie en bijzondere locaties, waarbij ik iets opsteek en het liefst van de ene in de andere verbazing val. Is het niet door het moois dat de natuur te bieden heeft, danwel door het vernuft en de vindingrijkheid waarmee de maker zijn kwaliteiten als cacher toont. De tocht eindigt bij een GEOCACHE en dat is een container voorzien van een logBOEK en ruilartikelen. Als maker verwacht ik dat mijn cache wordt gedaan zoals ik dat heb bedoeld en dat mijn inspanningen worden beloond met een uitgebreid verslag van de belevenissen onderweg. In dat verslag mogen ook negatieve ervaringen en verbeterpunten worden vermeld. Graag zelfs. Tevens verwacht ik, dat ALS er wordt gehandeld/geruild, dit gebeurt tegen minstens gelijkwaardige objecten. Als onderhoud nodig is, verwacht ik dat dit door de vinder wordt uitgevoerd (binnen grenzen van redelijkheid) en dat de vinder mij op de hoogte stelt van de conditie van de cache.

De reden om de multi 'uit te zetten' kan zijn dat men elke cache, naar het voorbeeld van de eerste cache, als een 'tradi' beschouwt. Dat is absoluut niet mijn insteek, begrijp me goed, maar sommige cachers willen het spel in de oervorm beleven. "Geef mij de coördinaten en ik zoek de cache. Verder geen flauwekul zoals puzzels of tussenpunten met opdrachten. Dat zijn allemaal overbodige obstakels, die mijn spelbeleving in de weg staan". Zo iemand hoeft nog geen raper te zijn. Een raper gaat puur voor de aantallen en de statistieken en daarmee beduvelt elke raper inderdaad zichzelf, op de eerste plaats door zichzelf wijs te maken dat hij/zij aan geocaching doet.