Vlindertje

Natuurlijk moet je altijd nameten, maar ik heb de ervaring dat topokaarten uiterst nauwkeurig zijn en dat ik zelden achteraf coördinaten moet aanpassen. Vooral bij het uitzetten van routes in het bos werkt het handig. Daar is de ontvangst lang niet altijd optimaal en leveren topokaarten sneller accurate resultaten op dan metingen. Probeer het maar eens op kruispunten van bospaden. Het blijft uiteraard een kwestie van persoonlijke ervaringen en voorkeuren en jouw werkwijze is ook prima. Wat de toegevoegde waarde van opeenvolgende projecties betreft; ik maak op tussenpunten graag gebruik van sluitringen in plaats van aluminium strips. Met projecties kan ik dan per waypoint volstaan met 2 getallen (slagletters) en 1 bevestigingsschroef.

Simpel is het wel, Bjorri, maar niet al te nauwkeurig. Dat geldt trouwens ook voor de website waar ik naar link. In beide gevallen werk je met eigen metingen en geringe miswijzingen kunnen bij projecties tot flinke afwijkingen leiden. Maar dat is een kwestie van proberen en zal uiteindelijk bevredigende resultaten opleveren. Je kunt het echter in één keer absoluut nauwkeurig doen. Ik gebruik daarvoor OziExplorer in combinatie met topokaarten. Je spant een lijntje tussen beide waypoints en kunt direct de afstand en richting aflezen. Zo zet je in luttele minuten een multi gebaseerd op projecties in elkaar.

Helemaal geen domme vraag. Maar hiermee is het wel gemakkelijk: http://www.movable-type.co.uk/scripts/latlong.html

Waarom zou je plotseling geen geocacher meer zijn? Terwijl je zoekt naar een geocache ben je een geocacher. Zoek je een koker, dan ben je op dat moment een kokerraper. Zoek je een munzee, dan ben je een munzeeman. Ben je aan het golfen dan ben je een golfer. Ga je na afloop met je vrienden biljarten, dan ben je een biljarter. Zoek je paddestoelen, dan ben je een paddestoelenzoeker en waarschijnlijk een fijnproever.

Forumleden die het onderwerp van dit draadje maar onzin vinden, zich afvragen waarom we dat hier bespreken en de hele discussie nutteloos vinden kunnen zich beter afzijdig houden. Hun mening draagt inhoudelijk niets bij en is daarom totaal oninteressant. Off topic ruis.

Het was al vanaf postje nummer 1 volstrekt duidelijk, alleen niet voor iedereen. Lees de opening van dit draadje nog maar eens. Gewoon uit interesse: zou de topic starter het postje ook aan het einde van het draadje schrijven? Voor jouw interesse: aanvankelijk konden Ulmer en Irish niet door één deur. Sporen van de felle ruzies zijn nog terug te vinden op het forum van gc.com. Uiteindelijk heeft Jeremy ingebonden, nadat hij door bezoekers van zijn eigen forum op de feiten werd gewezen. Sinds Jeremy op zijn site en in interviews de feiten weergeeft laat David zich weer positief over hem uit. Cachen bij gc.com heeft Dave amper gedaan, maar de caches die hij heeft gevonden zijn wel allemaal echte geocaches. Er zit geen micro of nano bij, zoals de topic starter in postjes 14 en 23 suggereert. Overigens is het heel interessant interviews met Dave en Jeremy te bekijken op YouTube. Gluppie zal zeggen dat Vlinder niet alleen Geoman is, maar ook Dave en Jeremy. En dat komt niet omdat Geoman, Dave en Jeremy naar Vlinder hebben geluisterd, maar omdat Geoman, Dave, Jeremy en Vlinder weten wat geocaching is. Uit interviews met David blijkt dat hij heel goed wist dat het spel een hoge vlucht zou nemen, maar dat hij geen enkele behoefte voelde om dat commercieel uit te buiten. Ulmer woont als een soort Barny in zijn kampeerwagen en reist door Amerika op zoek naar de mooiste plekjes. Je kunt discussiëren over wie er goud in handen heeft. Volgens mij hebben David en Jeremy dat allebei, maar elk op hun eigen manier. En voordat je verder fantaseert over David Ulmer en zijn beweegredenen zou ik mij eerst maar eens in de persoon gaan verdiepen. Voor David en de eerste geocachers waren de eerste caches een enorm avontuur. Lees daarover en ga geen kleinerende verhaaltjes bedenken over mensen die achteloos tegen een struik staan te pissen. De pioniers hebben het spel bewust en in serieus overleg opgezet. Het is allemaal nog te lezen in de nieuwsgroep voor satellietnavigatie. En natuurlijk was de eerste cache een traditional, een traditionele cache, die wordt gedefinieerd als een cache waarvan de locatie wordt gegeven. Maar jij hebt zoveel voorbeelden van slechte tradi's gezien, dat je het begrip traditional direct associeert met een kokertje als simpele oppikker. De traditional is mijn favoriete cachetype. Ik heb er tientallen geplaatst en zo veel gevonden dat ik de tel ben kwijtgeraakt. Er dat zijn zonder uitzondering caches naar het voorbeeld van David Ulmer, dus containers met spullen om te ruilen en een logboek om te noteren wie je bent en wat je hebt geruild. Biedt een container die attributen en mogelijkheden niet, dan is het geen geocache, maar een voorwerp dat je kunt opsporen met een GPSr, net als een munzee. Feiten, feiten, feiten. Ze staan gewoon online, maar het is vertrouwder en dus comfortabeler de feiten te negeren en vast te houden aan vooroordelen en wat je elkaar hebt aangepraat. Tot je zo hard met je neus op die feiten wordt gedrukt dat je niet anders kunt dan je mening herzien. Dat is bijvoorbeeld gisteren gebeurd, toen de tekst onder 'Wie zijn wij?' werd aangepast en David Ulmer de eer kreeg die hem toekomt.

Jij mag kiezen en geloven wat je wilt. Dat doe ik ook. En ik kies GEEN micro's omdat een micro onmogelijk een geocache kan zijn. Postje #18 gaat over jouw verzinsels. En als jij je nog wat meer in de geschiedenis verdiept zul je ook dat gaan inzien.

De geschiedenis van geocaching staat al jaren in mijn handtekening, waar in postje #5 nog eens met een enorme pijl op wordt gewezen. Je kunt je afvragen waarom er nog minstens 30 postjes van traag voortschrijdend inzicht en de nodige schermutselingen moesten volgen. Zo mysterieus is het allemaal niet. De feiten staan overal op internet, ook op geocaching.com. Dit toont maar weer eens aan dat mensen liever geloven in wat zij zichzelf en elkaar hebben aangepraat dan kennis nemen van de feiten. En dat geldt ook voor de bedoeling van het spel. En over die feiten gesproken: de aangepaste tekst onder 'Wie zijn wij' is een hele verbetering, maar nog steeds niet historisch correct. Geocaching is ontstaan in het jaar 2000, direct nadat de selectieve beschikbaarheid van het GPS was opgeheven. Het spel is pas later bij toeval ontdekt door Jeremy Irish, die vervolgens zijn succesvolle webwinkel Groundspeak heeft opgezet met database gc.com om klanten te binden. En dat succes is hem van harte gegund.

Ach, het is geen strijd. De starter van het draadje heeft zich nooit in het spel verdiept en gaat uit van verzinsels. Nu hij met de feiten wordt geconfronteerd wringt hij zich in allerlei bochten om te proberen alsnog zijn gelijk te halen. Zijn beweringen worden steeds absurder. "Deze website ondersteunt het spel zoals Jeremy Irish het heeft opgezet." Kolder. Jeremy heeft geocaching niet opgezet. Hij beheert een webwinkel met een geocaching-database. Dave Ulmer zou ook nano's en micro's hebben gevonden en gelogd op geocaching.com. Nog grotere kolder. Inmiddels is hij zo verstrikt in zijn verzinsels dat hij schoon schip wil maken en zijn frustraties en persoonlijke afkeur jegens personen die zijn kokervisie niet delen maar op tafel gooit. Beetje zielig.

Bedankt voor de link, Twentse Mug. Een interessant interview met de vader van geocaching. En voor wie Dave Ulmer wil zien terwijl hij de eerste geocache vult en uitlegt wat de bedoeling van het spel is (trade/handel/ruilen), nogmaals http://forum.geocaching.nl/index.php?showtopic=20976&p=347740

Bekijk de loglijst van de betreffende speler. Heeft hij/zij in korte tijd veel voortuinkokers en bermprullen geraapt dan zou ik geen 3 maanden meer wachten. Stuur voortaan een kurkentrekker of wasknijper de wijde wereld in. Coins zijn gemaakt om te verdwijnen, zodat er voortdurend nieuwe moeten worden aangeschaft.

Als het Keurmerk ooit wordt uitgereikt kom ik het hoogstpersoonlijk bij je tatoeëren, vermomd als buurmeisje met een spatbril en een bijzonder botte naald. Over de bijbehorende slogan doe ik extra lang: "Ik help geocaching niet naar de kloten!"

Goed verhaal, dat, op enkele dichterlijke vrijheden na, aardig klopt. Je hebt heel wat bijgeleerd, TT. Nu nog het een en ander afleren en je krijgt het keurmerk op je kerkezakje.

http://www.geocaching.com/about/history.aspx

Bidden en/of hopen. Of uitzoeken waar de TB is en vragen of je 'm daar op mag komen halen.

Zoiets? Sommige kokers zijn echte geocaches!

Boerenbond = Welkoop. Hier zie je zo'n voerton in gebruik als geocache (Bedevaartcache 3).

Luchtdicht en niet kapot te krijgen zijn de voertonnen van de Boerenbond (vanaf 8 euro). De grote wekpotten van de Marskramer (vanaf 3 euro) zijn ook duurzaam en tevens praktisch omdat de volledige inhoud (o.a. TB's) goed zichtbaar is.

Het maakt mij niet uit waar een cache is gepubliceerd, maar ik ben niet actief op sites die het spel verkwanselen.

Hier was ik me niet van bewust. Ik bedoel, dat er mensen zijn die alleen fysiek loggen en niet online. Hou je dan ook nog een eigen administratie bij van wat je logt? Of is dat je mail? Online loggen doe ik ook wel, maar niet bij gc.com en ik neem aan dat je dat bedoelt. De mailtjes bewaar ik, maar lees ik zelden opnieuw. Verder film en fotografeer ik veel onderweg en dat beeldmateriaal bekijk ik nog wel eens op lange winteravonden. Een goede cache vergeet ik niet en slechte caches zoek ik niet. Een administratie hou ik niet bij, net zo min als ik een administratie bijhoud van gelezen boeken of bekeken films.

DNF's log ik al jaren niet meer. F's ook niet, trouwens ... Wel noteer ik mijn naam en de transactie in het logboek en stuur ik de cachemaker een mailtje met een bedankje en een verslag van mijn belevenissen.

Askikker, je neemt me de woorden uit de mond. Veelvuldig gebruik van smilies is hoogst irritant en duidt doorgaans op een povere taalvaardigheid. Ga maar lezen op het forum; in teksten van forumleden met een vlotte pen staan weinig of geen infantiele lachebekjes.

Wat 'The Beerhunter' betreft, ik had gebeld, maar jullie maakten toen een kanotocht in Värmland. In De Zwaan in Heeze smaken de kabouters trouwens opperbest. En inmiddels is er in de buurt ook wat te vinden.

Tijdens het uitzetten van de route hingen de ringen aan een touw om mijn hals en afhankelijk van de situatie knipte ik ze door of schoof ik ze over een paaltje. Gaten boren en schroeven is niet nodig. Op hout zitten ze vast met koperen punaises en op het metaal van de draaipoortjes met Bison montagekit. Het aanbrengen van de strips en ringen ging gemakkelijk, maar van het voorwerk kreeg ik hoofdpijn. De 12 Limburgse biermerken had ik weliswaar snel in huis, maar ja, dan zijn die blikjes nog niet leeg ...

Voor mijn gelegenheidscache 'The Beerhunter' had ik aluminium ringen geknipt uit bierblikjes en deze bewerkt met slagletters. Dat gaf een mooi resultaat. Alle ringen zitten om paaltjes en draaipoortjes in het Zuid-Limburgse heuvelland en zien er na 10 jaar nog uit als nieuw.