Wat Heeft Jou Tot Deze Hobby Gebracht?

[De Wijngemachtigde]

Het cachen opgedaan in april 2008 via een vriendin van mijn vrouw, de vraag was of ik het wel leuk zou vinden omdat ik nou niet bepaald een wandelaar was, wij dus op een zondag morgen opgehaald om een cache te gaan doen rondom Soest, en meteen bij aanvang vond ik het geweldig, dingen zoeken, puzzelen, rekenen en wandelen. Sindsdien ben ik redelijk verslaafd. En wandelen is geen probleem meer. Wij zijn wel van de multi's, en dan die met een mooi verhaal.

 

Joh!

Nu je het zegt...

[De Oliva's]

Zo ergens in de buurt van 2005 zijn de Oliva's eens door zus en zwager meegenomen om te cachen. Dat beviel ons meteen zo goed dat we gelijk een GPS hebben aangeschaft en een naam bedacht, ge-ent op de destijdse woon en verblijfplaats: De Olivabank in Leiden.

 

Tweemaal verhuizen heeft de naam niet doen veranderen. En ook de interesse is niet verflauwd. Qua caches 'lusten" we alles; lange wandelingen, een rondje traditional, maar soms ook heel moeilijke puzzels. We hebben altijd erg veel plezier aan events. We bezoeken er niet veel per jaar, maar maken er altijd een heel weekendje uit van. Standaard zijn wel het GME en het Snertevent, jaarlijks aangevuld met een of twee andere.

 

De interesse voor Geocaching ligt vooral in de spanning van het zoeken en de beloning van het vinden, maar natuurlijk ook dat je op plaatsen komt waar je anders gewoon aan voorbij was gereden.

[thuishuis]

Wij zijn met cachen begonnen door de Nordic Walking groep van mijn moeder. Ze loopt elke vrijdagochtend met een groep, maar op "goede vrijdag" hadden de kinderen vrij van school en konden al die mama's niet weg. Enkele van de groep waren toen aan het geocachen, mijn moeder heeft vervolgens mijn kinderen meegenomen. Ze vonden het helemaal geweldig. De volgende keer dat die groep ging cachen was in de meivakantie, mijn ouders waren op vakantie, de kinderen wilden perse mee dus toen moest ik ook mee. De volgende dag (koninginnendag 2009) heb ik mijn eerste GPS gekocht. Jan en ik liepen al veel en nu is dat dus nog meer geworden, elk weekend proberen we toch wel iets te doen.

De kinderen gaan op zaterdag naar scouting en wij gaan het bos in. Op zondagochtend proberen Jan en ik met zijn twee-en nog iets te doen (de kinderen willen uitslapen) en 's middags samen met de kinderen. Inmiddels heb ik een Oregon gekocht, Jan een Gpsmap 60 csx en heeft onze zoon onze eerste GPS. Tja, we zijn inderdaad verslaafd geworden. Maar ach, je kan aan slechtere dingen verslaafd raken.

[handleiding]

Ergens in 2007 vlak na een betaalde vakantie van de baas naar Uruzgan hoorde ik zijdelings van geocachen door collegas, dit meteen weer naast me neergelegd.

Ander werk een ander leven in maart 2008 en inmiddels een garmin nuvi autogps verder dacht ik weer aan het geocach verhaal en dacht laat ik eens gaan kijken wat dat is.

Zoeken zoeken zoeken naar mijn eerste cache (weet ik veel hoe groot een nano is) daarna de 2e cache zoeken zoeken naar een micro (daar waar bleek dat die gewoon onder die steen lag ) en uiteindelijk toch een cache gevonden Üitzicht? hehe nummer een en inmiddels bijna 2 jaar later en inmiddels een gemin Etrex Legen HCx rijker 300 gevonden en 2 weggelegd en nog legio ideeen voor andere caches

Intussen veel cachers ontmoet en leuke mysteries opgelost.

De FTF is nog steeds een spannend fenomeen

Hoop hier nog lang mee door te gaan

9 maart 2010 bewerkt door handleiding

[Team Grasspy]

In 2003 kwam mijn man met het idee om met een gps schatten te zoeken. Ik vond het maar een wazig gedoe dus hebben we er nooit iets mee gedaan. In 2008 waren we op vakantie in Zwitserland en we stonden op de camping naast een gezin dat er regelmatig op uit trok. Dat bleek JINS te zijn. Zij vertelden over het geocachen en daardoor wilden wij het ook wel eens proberen.

 

Dus eenmaal thuis gingen we er met een Garmin fietscomputer op uit, en als eerste cache werd de flaporenroute uitgekozen. Ik vond het nog steeds een wazig gedoe, een beetje door het bos banjeren op zoek naar.... waar zoeken we eigenlijk naar???? WP1 hebben we dus nooit gevonden, en pas op WP2 kregen we duidelijkheid. Het geheimzinnigheidsgehalte vond ik eigenlijk nog wel erg groot met een man die maar getallen op dat ding probeerde in te tikken en daardoor een idee kreeg waar het volgende punt moest zijn. Toen we de cache vonden, was het eigenlijk wel leuk, vooral voor onze dochter. Zij mocht natuurlijk iets uitzoeken om uit de schat te halen.

In het begin was mijn man degene die het fanatiekste was, maar inmiddels ben ik hem voorbijgestreefd....

 

Susanne - Team Grasspy

[eitjes]

Leuk om al die verhalen te lezen!

Wij zijn aangestoken door onze (schoon-)familie: Zoemieboemie en Kluts. Tijdens gezamenlijke bezoekjes aan opa en oma vertelden ze over het geocachen. Kwamen altijd wat later omdat ze nog even het bos in waren geweest. Uiteindelijk toch maar eens beter gevraagd wat ze daar nu precies deden. Dat klonk wel interessant, maar MamaEi was hoogzwanger of pas bevallen (dat weet ik even niet meer). Enkele weken nadat KrielEi geboren was kwamen er een viertal sportieve dames op kraamvisite. Die konden niet zomaar op de bank gezet worden met een beschuitje en dus een activiteit bedacht. Hee, misschien kunnen we wel gaan geocachen? Een van de vriendinnen had een GPSr voor het maken van motorritten en dus gevraagd of ze die mee wilde nemen. Nog even mevrouw Zoemieboemie gebeld voor wat extra uitleg en daarna eens gekeken hoe het nu allemaal werkt en een cache uitgezocht. Achteraf wel een lastige cache om mee te beginnen: Mysterieus verleden.

We pakten er de topo-atlas bij en deden ons best om het apparaat te begrijpen (vooal de partner van die vriendin had er tot dan toe mee gewerkt). PapaEi hielp ons met de voorbereidingen en daarna gingen we op pad met 6 weken oude KrielEi in de draagdoek. Het was zo'n echte maartse dag: koud, nat, winderig, maar wij lieten ons niet uit het veld slaan. Tussendoor een keer terug naar de auto om KrielEi te voeden en te verschonen en dan weer dapper door. Uiteindelijk vonden we de cache met zo'n 25 meter afwijking toen het al donker was, maar wat waren we trots!

De vriendin maakte een account aan en logde de cache.

Een paar weken later toch nog maar eens meegelopen met Zoemieboemie om het allemaal wat beter te gaan begrijpen en vervolgens kreeg PapaEi dat jaar voor zijn verjaardag een extrex Vista. Vanaf toen steeds vaker op pad gegaan met z'n drietjes om schatten te gaan zoeken. PapaEi was toen vooral degene die de tochtjes uitzocht, puzzels oploste en de route voorbereidde. KrielEi zat vaak in de buikdrager of rugdrager en zo klein als hij was, was hij al druk mee aan het speuren. In 2006 werd MiniKrielEi geboren en vonden we onze 100ste cache. We hadden toen al ontdekt dat het ook erg leuk is om in het buitenland dozen te zoeken en zo tijdens verre autoritten even de benen te kunnen strekken op een onverwacht mooi plekje. De caches Cades y Mas en Punta del Aquila (een FTF op MamaEi's 30ste verjaardag, die al anderhalve maand op een mooi plekje op de eerste vinder lag te wachten) zal ik bijvoorbeeld nooit vergeten.

We gingen vervolgens een jaar in de VS wonen voor het werk van PapaEi en MamaEi kreeg daar voor haar verjaardag een extrex Vista Hcx. We kenden daar de omgeving niet, maar al snel wisten wij meer over alle State Parks te vertellen dan de Amerikaanse vriendinnen die MamaEi daar leerde kennen. Zij nam ze op woensdagen mee naar mooie plekjes die via het geocachen werden ontdekt. Terug in Nederland in de zomer van 2007 stond de teller op ruim 200. Ook daar gingen we weer aan de slag, maar wat waren de bossen hier opeens saai...

De eerste woordjes van MiniKrielEi waren, behalve papa en mama vooral 'doos' en 'cache' en ook KrielEi wist niet beter dan dat we gingen fietsen of wandelen om uiteindelijk een doos te vinden. Soms gaan ze bij opa en oma logeren en wandelen ze met de honden. Vaak zijn ze dan verbaasd dat opa en oma 'zomaar' in het bos gaan wandelen en niet eens een doel hebben. Ze weten precies wat alle termen betekenen: micro, nano, regular, small, multi, etc. MiniKrielEi heeft een speicale gave en kan caches ruiken. Ze ruiken volgens hem een beetje zurig. KrielEi let gewoon goed op alles wat niet helemaal klopt en allebei zijn ze er trots als ze zelf de doos vinden.

Micro's zijn een stuk minder populair, maar voor een echte ammobox willen ze best een stuk wandelen of fietsen.

 

Ondertussen is MamaEi degene die de cachetochtjes plant. Zij heeft er dan ook het meeste tijd voor. PapaEi laat zich in het weekend verrassen door de geplande tocht en doordeweeks door de verhalen over de gevonden caches. Soms is hij nog over te halen om te helpen met een puzzel.

 

Door het caches hebben we al veel gezellige mensen leren kennen, en met sommigen gaan we regelmatig op stap (of eigenlijk op de fiets). Hoewel PapaEi eerst bang was dat MamaEi achter de geraniums zou gaan zitten als ze stopte met werken om voor de kinderen te zorgen, weten we nu dat ze nog geen geranium gezien heeft (tenzij er een cache onder ligt natuurlijk). MamaEi kreeg voor haar 35ste verjaardag een Oregon 550t (en helaas hebben we iemand anders er onbedoeld ook een cadeau gedaan ). De 1000ste zijn we ondertussen gepasseerd met een wel heel bijzondere cache waarbij MiniKrielEi is weggelopen (gelukkig alleen virtueel, want daar is hij veel te braaf voor): Waar is Robin? gevonden op KrielEi's 6de verjaardag. Van deze verslaving komen we voorlopig niet af, al raken de caches op fietsafstand van ons Nest wel erg dun gezaaid...

10 maart 2010 bewerkt door eitjes

[The Snoopy Family]

Mijn broer Magneet en zijn vrouw hebben mij aan mijn nieuwe veslaving gebracht dat is al weer een paar jaar geleden in 2006. Daarna een paar keer met hem mee gegaan tot we in het voorjaar van 2008 een eigen tweedehansgps hebben gekocht een 60cs. En toen van tijd tot tijd af en toe een cache gevonden met name mooie multi's. Het heeft ons aan het wandelen gebracht alhoewel de kinderen niet altijd zin hebben om mee te gaan.

Een jaartje geleden ben ik aan mijn eigen serie begonnen de Smokkelroute en zo ook steeds meer met andere cachers in aanraking gekomen. Het werd steeds leuker en leuker en dus ook de verslaving werd steeds sterker.

Het laatste jaar probeer ik geregeld op pad te gaan en leer ook steeds meer technieken op de pc en met mijn gps. Zo wil ik binnenkort een nieuwe gps een oregon gaan kopen om weer andere mogenlijkheden te krijgen.

Het allerleukste is op die prachtige plekjes te komen waar ik zonder het cachen echt nooit was gekomen en natuurlijk niet te vergeten de nieuwe contacten die ik heb opgedaan terplaatse in het bos op events of gezellig op de twitter waar ik berucht ben als Ma_Snoopy.

Maar echt genieten kan ik ook van de leuke logs die geregeld geschreven worden bij mijn caches ik probeer nu ook zelf steeds een aardig logje te schrijven al valt dat niet altijd mee.

[De Haelder]

Heel in het kort: Marieholm

[Waldio]

Heel in het kort: Marieholm

Dat is nou een mooi verhaal!

[HereIsTom]

Heel in het kort: Marieholm

Dat is nou een mooi verhaal!

Ja inderdaad

Maar van de andere verhalen zou je wel een boek kunnnen maken, is erg leuk om te lezen!

[Harmless_52]

Sinds 2004 ben ik regelmatig bezig op een internetsite met het oplossen van japanse puzzels (griddlers)

Via die site worden af en toe meetings georganiseerd, zo ook het laatste weekend van september 2008 bij Valkenburg.

In de voorafgaande chatsessie werd er gevraagd of iemand een activiteit wist om de zaterdag mee te vullen.

Een vrouw uit Duitsland stelde toen geocaching voor, de rest van ons had er nog nooit van gehoord, maar het leek ons toch wel wat.

Met ca. 8 personen hebben we 's morgens en serie gedaan en 's middags een multi in het bos.

Ik had mijn pas aangeschafte Tomtom mee, en navigeren naar de coordinaten lukte wel zolang die vlak bij de weg lagen, maar in het veld ging dat niet.

Omdat ik niet direct een echte gps wilde aanschaffen, maar eerst wilde ondervinden of dit een blijvende hobby was, toch maar met de Tomtom verder gaan zoeken en geleerd hoe ik hem voor geocaching kan gebruiken, en heb hiermee mijn eerste 300 caches gevonden.

Dit bevalt nog zo goed ondanks de tekortkomingen dat ik nog geen behoefte heb aan een ander apparaat.

Ondertussen heb ik ook al iemand anders aangestoken met het geocachingvirus en gaan we regelmatig samen op stap.

 

Harm (less_52)

[trainfreak]

In januari of februari vorig jaar ben ik per toeval op geocaching.be gekomen.

Een vriend van me wist me in mei 2009 te vertellen dat hij ook wel eens aan geocachen wou doen.

Eind juni hebben we dan samen onze eerste cache gevonden, en een tweede en derde.

In de zomer heb ik me dan maar een etrex (legend hcx) gekocht.

 

Eind 2009 stond de teller op 100 gevonden caches. Nu al op 130 (en ik moet er nog enkele loggen )

Dit waren dan vooral de traditionals

Zondag heb ik mijn moeder nog aangestoken met het geocachen!

[chamsin]

Als gadget-liefhebber ben ik altijd op zoek naar nieuw elektronisch 'speelgoed'. Zo ook in april 2003 toen ik al wat verdiept was in GPS apparaten in het algemeen. Mijn toenmalige vriendin en ik wilden wat meer gaan lopen en in de zoektocht naar informatie over GPS kwam ik natuurlijk ook regelmatig het woord geocaching tegen. In de US en NL. De Nederlandse community was al flink gevormd, maar wel licht verdeeld. ;-)

 

Maar goed: 1 + 1 = 3!

Direct daarop heel goed rondgekeken en een GPS (Magellan Sportrak Map) gekocht.

Het grote voordeel voor mij dat we niet zomaar een stuk gingen lopen, maar meteen een doel hadden. We hebben er niet heel veel gedaan, zeg maar heel weinig, vergeleken met hele horden anderen, maar van de caches die we gedaan hebben, hebben we erg genoten, vooral die van Prof. Lupardi. Gelukkig zijn er nog Lupardi's in de lucht die ik nog niet gedaan heb. :-D

Verder in Griekenland, Israël en omliggende landen gezocht en soms gevonden. ;-)

In Griekenland echt een uur in de brandende zon in stijgende lijn gelopen om erachter te komen dat de cache er - ook na hint - echt niet meer was. "oh ja, dat had ik even moet zetten, dat hij blijkbaar verdwenen is" was de reactie.

 

Inmiddels een Magellan Sportrak Color in een la en een Magellan eXplorist 600 (+iPhone voor papierloos) in gebruik. Ik ga het weer een beetje - maar heel voorzichtig - oppakken, gemotiveerd door een door Ma-Bu geplaatste Letterbox op mijn werk. ;-)

[Krusko]

Onze (schoon)ouders

Alleen wij zijn een beetje doorgeslagen in vergelijking met hun

[Saturnus]

Hallo,

 

Bij deze wil ik ook even vertellen hoe ik aangestoken ben met het virus.

 

Verleden jaar al eens een dagje mee geweest om een cache in het bos te zoeken.

Met een ervaren rot in het vak ;-)

Toen was ik eigenlijk al verslaafd en vandaag besloten om me zelf aan te melden op de

site.

Ik heb half 2009 een tweedehands GPSer aangeschaft en vanaf nu dus

ben ik officieel cacher en dat bevalt me wel.

 

Mijn naam is afkomstig van mijn andere hobby namelijk alles wat er aan planeten

boven ons hoofd rondcirkelt.

 

Ook wil ik jullie meegeven dat er binnenkort een mooie sterrenhemel te zien.

Maar hierover vlogt meer op het forum.

 

Voorzover mijn bevindingen van deze mooie hobby

 

Vr Gr

 

Saturnus.

16 maart 2010 bewerkt door Saturnus