Diederikus

Het kloeke lettertype van MarcoDomi roeptoetert nog een beetje na in mijn oren, maar ik zal trachten mijn gedachten toch te ordenen. @TT dat je maar weer spoedig in het veld te vinden mag zijn! Tja, ik kan niet garanderen dat mijn schrijfsels niet bloeddrukverhogend zullen zijn voor je, dus misschien moet je je maar even bij de waadpakken en de ideale cachepen houden. . . In feite ben je zelf mede aanleiding tot dit draadje. Ergens schrijf je: Er is een grote groep cachers die er precies zo over denkt. Maar er is ook een klein groepje die er anders tegenaan kijkt. Ik wil met nadruk beklemtonen dat ik het ene niet als beter dan het andere beschouw. Ik weet dat er forumleden zijn die daar anders over denken, die daar denigrerend over doen. Daar wil ik met nadruk afstand van nemen. Maar je moet het toch ook met me eens zijn dat de mensen die de filosofie aanhangen die jij beschrijft in bovenstaand citaat, een andere ambitie hebben en dus een ander soort cache leggen dan diegenen voor wie de vorm wel belangrijk is. Diegenen die van hun cache een vermakelijk verhaal willen maken en niet alleen een mooie wandeling. Ik zou blijer zijn als mijn cache als beste van de onderste 20% te boek zou staan. Omdat mijn prestatie dan meer betekenis zou hebben omdat ik die plek had veroverd op geduchte concurrentie. Maar vooral omdat dit zou betekenen dat er 80% aan caches zijn die nog mooier zouden zijn dan Wijze Lessen. Dat zou toch fantastisch zijn! De redenen dat ik de situatie enigszins provocerend neerzet is dat ik stiekem hoop dat iemand zich aangesproken voelt. Dat een aantal cacheleggers in Flevoland de handen ineenslaat en zegt “we zullen die eigenwijze Diederikus met zijn grote mond eens een lesje leren”. En dat ze dan al die mooie wandeltochten die nu eindigen bij het eeuwige vogelhuisje met een tupperware bakje vervangen door een gulle schaterlach. Ik blijf dromen. En ach, die rest mag van mij echt blijven liggen hoor. Ik heb er geen last van. Iedereen moet maar cachen zoals hem of haar goeddunkt.

@Brouwertjes, absolute aantallen favorite points per provincie zeggen natuurlijk niets. Het houdt geen rekening met het aantal gelegde caches en het wordt niet omgeslagen per vierkante inwoner. Het tweede deel van mijn betoog is uiteraard subjectief. Daarom stel ik het hier ook ter discussie, dan kan mijn tunnelvisie verwijd worden. Het feit dat mijn cache zomaar tot de bovenste 0,5% toetreedt, kan ik alleen maar wijten aan gebrek aan concurrentie. En dus gebrek aan kwaliteit. Zoals je zelf schrijft heb ik nog maar weinig gevonden. Hoeveel hobbies zijn er waar je bij je eerste actie al tot de bovenste 0,5% hoort? Bij de overige hobbies waarmee ik ervaring heb, zoals schaken, zingen en geologie is dat absoluut ondenkbaar. Daar ben je al een hele peer als je niet meer tot de onderste 0,5% hoort.

Vandaag is mijn cache "Wijze Lessen" doorgedrongen tot de top 100 van de Nederlandse ranglijst met Wilsonscores (volgens project-gc.com). Dat is natuurlijk verheugend. Toch zit er naar mijn gevoel een beetje een vreemd bijsmaakje aan dit succes. Als ik objectief ben dan is de voornaamste oorzaak natuurlijk een enorm gebrek aan concurrentie. Het is heel vreemd dat iemand die nog maar net komt kijken in de cachewereld gelijk al zulke hoge ogen gooit en een kleine 28.000 caches achter zich laat. Natuurlijk is het een geweldige multi (dat zou ik in alle bescheidenheid wel van de daken willen roepen), maar er zijn toch wel een aantal beginnersfouten gemaakt. Die zijn weliswaar zoveel mogelijk gerepareerd, maar bij een volgende multi zal ik een aantal zaken toch anders doen. Dit geeft aan dat de cachewereld toch wel in een soort kwaliteitscrisis lijkt te verkeren. Ik weet natuurlijk niet hoe het vroeger was. Van de 161 caches die ik gevonden heb zijn er eigenlijk maar 5 waar ik familie of vrienden mee naar toe zou willen nemen om ze te laten zien wat geocachen is. 44 scoren er een voldoende (een zesje), 67 onvoldoende en 45 vind ik ronduit slecht. 1 uitstekend 4 erg goed 44 voldoende 67 onvoldoende 45 ronduit slecht De vraag is natuurlijk hoe dat komt. Mensen met meer ervaring wijten dit aan de opkomst van de zogenaamde puntjesjager. In een draadje hier heb ik daar wel eens onderzoek naar gedaan, en toen is mij gebleken dat de zaken toch wel wat genuanceerder liggen. Inmiddels ben ik natuurlijk wat verder, ik heb zelf mijn eerste multi gelegd, en ik heb meer mensen leren kennen in het veld. Hierdoor begint mijn visie toch wel wat te veranderen. Het valt me steeds meer op dat er twee heel verschillende types lijken rond te lopen in de cachewereld. De meerderheid (95% of zo) benadert cachen als een leuk tijdverdrijf, waarbij de caches voornamelijk worden gezien als een soort bewegwijzering tijdens het wandelen/fietsen/autorijden. Voor deze groep doet de vorm en uitvoering van de cache weinig terzake. Een gevleugelde uitdrukking is hier "iedereen cachet op zijn eigen manier". De minderheid, waartoe ik mezelf reken, ziet cachen meer als een avontuur met een zekere romantiek. Waar de cachelegger de cacher probeert te vermaken met een verhaal, een schaterlach en/of educatie. De wandelaars/fietsers leggen over het algemeen weinig geïnspireerde caches in mijn ogen. Zoals gezegd zijn de caches vaak meer een soort bewegwijzering voor de route. En ach, als het een mooie route is, wil ik dat wel door de vingers zien. Hoewel het naar mijn gevoel niet zoveel met mijn beeld van cachen te maken heeft. Het lijken echt wel twee verschillende typen. Mijn gesprekken met de wandelaars en fietsers kenmerken zich meestal door wederzijdse nauwlijks verholen verbijstering. Het belangrijkste verschil lijkt wel het tempo te zijn. Mij maakt het niets uit hoe lang ik over een cache doe.

Ik gebruik op de etrex 10 nooit een kaart omdat die van onbruikbare kwaliteit is (en niet vervangen kan worden). Ik neem wel aan dat de cirkel zichtbaar zal zijn, maar ik weet het dus niet.

Ik neem aan dat het op dezelfde vreemde plaats zit als bij de etrex 10. kies gevarenzones druk op menubutton kies wijzig eenheden kies alarm maken

Bij ZW heb ik alleen een waterleidingbuizerd gezien.

Hebben buizerds nu óók al de pik op cachers met haast?

Ik deel die fascinatie voor de rijkdom van de menselijke geest. Ik val van de ene verbazing in de andere sinds ik aan geocaching doe.

Tijd voor een logvoddentax.

En je houdt ook van duistere omschrijvingen. . . Over het algemeen tracht ik zoveel mogelijk een cache volgens de bedoelingen van de legger te doen. Iedereen die mij kent weet dat ik daar vrij ver in ga. Dat zie ik als een kwestie van respekt. Maar dat respekt betuig ik vrijwillig, dat kan niemand mij afdwingen. Als ik een goede reden zie om de dingen anders te doen dan doe ik ze anders. Zonder mij om de heersende mores te bekommeren. Als ik alleen cache dan cache ik het liefst binnen Flevoland en buiten de bebouwde kom. Die caches worden zeldzamer. Er zijn er nog wel een flink aantal, maar dat zijn merendeels puzzels. En laat ik nou net een broertje dood hebben aan puzzelen achter de computer! Ik heb dus via via de eindcoördinaten bemachtigd. Binnenkort zal ik de legger een mailtje sturen om te vragen hoe hij het hebben wil. Maar ik ga ze wel lopen en loggen. Als found, write note of DNF, dat weet ik nog niet. Wat dat betreft ben ik zeer opportunistisch. Ik zie graag een blije co. Maar niet ten koste van alles. Als zijn caches ook zonder puzzel de moeite waard zijn, dan kan hij (m/v) mooie logs tegemoet zien. Omgekeerd vertrouw ik erop dat als men bij mijn cache direct naar de eindcoördinaat loopt, dat men er wel een goede reden voor zal hebben. Gastvrijheid is mij veel waard. Enfin, het draadje Chez Diederikus was hieraan gewijd. Puntjesstropers zie je volgens mij maar zelden in het bos. Ik ben ze nog niet tegengekomen.

Waarom niet?

Mooie bij.

Zoals een vriend van mij ooit opmerkte toen zijn achterwiel gestolen was: "zo heb je een fiets met een achterwiel en zo heb je een fiets."

@MarcoDomi. Het is geen sneer. En zo ziet Vlindertje het naar ik verwacht ook niet. De problemen hier ontstaan juist doordat maar weinigen een schaap in wolfskleren kunnen herkennen.

Toch zie ik regelmatig kippen reïncarneren als koeien. (En wolven als schapen)

Had ie zeker wel een knappe regenjas.... Vond je grootmoeder dat wel een acceptable afwijking? (of heeft ze hem zo leren kennen?)

Wat voor effect heeft het logboek van het hotel op je? Niet zo heel veel. Het is een doodnormale cache in een doodnormaal bosje, bedoeld voor doodnormale mensen , die af en toe eens een TB kunnen droppen of er juist eentje mee willen nemen, omdat ze op vakantie gaan of wat dan ook. Ze kunnen dat op een zondagochtend tijdens een wandelingetje met de hele familie doen. En dan pakken ze meteen een puntje mee, want laten we elkaar in deze discussie toch vooral niets wijs maken.... daar gaat het toch voor 95% van de cachers om.... Het zijn dus ook doodnormale logjes, die melding maken van een aardig verblijf in een (voor ons westerlingen) leuk maar geen spectaculair bosje. Je hebt ze hier in de buurt nu eenmaal niet beter Diederikus.... En dat geldt ook voor de caches. Er liggen een paar aardige caches, waar de leggers hun best hebben gedaan om ze iets boven het maaiveld uit te laten komen, maar dan nog valt het niet mee om daar een A4tje over vol te schrijven. Wat dat betreft zijn er streken in dit land, waar het bijna een blamage zou zijn, indien je dáár géén redelijke cache kunt neerleggen. Daarbij komt ook nog, dat Staatsbosbeheer zuinig is op die 173 bomen, die ze in de Alblasserwaard beheren en dus met enige regelgeving komen, die het plaatsen van een cache aan voorwaarden gebonden maakt. In mijn contract staat bijv. letterlijk: "niet verder dan 5 meter van het pad". In het midden, zuiden en oosten van het land hebben we caches gelogd, waarbij we vanaf het pad echt niet zichtbaar waren. Dat zijn wel allemaal zaken, die in de beoordeling van wat iemand doet of plaatst moeten worden meegenomen. Daarom zal ik (maar ook om een aantal gewoon menselijke redenen...) nooit en te nimmer logjes plaatsen, die een cache volledig afbranden. Dat is beneden mijn waardigheid. En ik weet 100% zeker, dat jij dat ook niet doet. En zou je al eens die wens hebben, dan log je toch gewoon niet.... Dat hebben wij ook een paar keer niet gedaan en ik heb er niet minder om geslapen. Het was, zoals je wel begrepen hebt, een retorische vraag. Om je een verhaal uit te lokken wat precies vertelt waarom er niets kan veranderen. Enthousiaste logs, het negeren van caches of het schrijven van negatieve logs zal nagenoeg geen uitwerking kunnen hebben op de kwaliteit van de caches. De dingen zijn zoals ze zijn omdat er een heel goede reden voor is dat ze precies zo zijn en niet anders. Om een verandering te bewerkstelligen zijn er denk ik maar twee gereedschappen: het goede voorbeeld en voorlichting. Zelf bewandel ik het liefst de weg van het goede voorbeeld, zowel qua leggen als qua loggen. En voor wat voorlichting betreft reken ik helemaal op Vlindertje Het zal de bestaande situatie niet veranderen, maar hopelijk wel de niche van het avontuurlijke en romantische cachen voor het nageslacht in stand houden/nieuw leven inblazen.

Wat voor effect heeft het logboek van het hotel op je?

ehh. . .

Ervaring vertelt je alleen wat je NIET moet doen. Niet wat je wel moet doen.

Een schaap lust geen kokers.

Inderdaad ideaal. Maak van de serie waypoints van een multi en je kunt er aansluitend prima een ammobox kwijt. Bovendien wordt het dan ook weer een stuk rustiger in dat bos, lijkt me. Vermoedelijk zal ook de gemiddelde kwaliteit van de logs toenemen.

@Helmine, volgens mij kun je er in zo'n geval altijd een offset multi van maken. En als er geen plaats is om een ammobox neer te leggen dan is het moeilijk voor te stellen dat het een plek is waar ik graag cache. Omdat je er kennelijk teveel in de gaten loopt.

Er is geen enkele reden om de koker dan als cache te gebruiken. Als waypoint met mooie constructie is het formaat van een koker (of kleiner) natuurlijk wel perfect te gebruiken.

@polonaise. Nou, ik vind het anders maar machtig interessant al deze varianten. De menselijke geest bestuderen onder laboratoriumomstandigheden. Waar vind je dat? Kwaad kan het niet, want dit soort activiteiten trekt vanzelf naar de mensenmassa's toe, en dus niet het bos in. Plaatsvervangende schaamte voel ik hier niet en de behoefte mijn medemens op andere gedachten te brengen heb ik al helemaal niet. Wel heel leerzaam en boeiend dit alles.