Over Veldpuzzels En Creatieve Waypoints.

[Diederikus]

Om het draadje over het mooiste log niet te vervuilen met off topic zaken heb ik maar even een nieuw draadje gestart.

Citaat van TT naar aanleiding van mijn logs bij Het hout nooit op:

Als je 8,5 uur doet over een wandeltochtje van 8 km dan betekent dat, dat je 2 uur gewandeld hebt en 6,5 uur bezig bent geweest met gepuzzel en gedoe.... Zou de grondlegger van het geocaching dát bedoeld hebben, toen hij een cache in een bosje dumpte en hoopte daarmee mensen van achter hun computer en bureau weg te halen de natuur in? :-)

Je wens om geocachingzaken in het heden te toetsen aan de bedoelingen van de grondlegger is opmerkelijk. Ik ben er vrij zeker van dat ik daar zelfs nooit serieus over heb nagedacht omdat ik het als volkomen irrelevant beschouw.

Getalletjes zijn geduldig. Je kunt er alle kanten mee op. Als ik een dagje in de natuur ben, dan sta ik er niet bij stil of ik loop of zit, en of ik zoek, rondkijk, puzzel of koffiedrink. De natuur verdwijnt niet als wij op de grond zitten. Wie zich vermaakt is zich niet bewust van het verlopen van de tijd. Desalniettemin wil ik best de cijfertjes wel analyseren.

Van de 6,5 uur die wij bezig geweest zijn terwijl we niet aan het wandelen waren zijn we ongeveer 1,5 uur bezig geweest met het provisorisch herstellen van de stormschade aan twee van de waypoints. De co vertoefde elders tijdens het paasweekend, en we wilden voorkomen dat hij de multi offline zou moeten halen voor onderhoud. Dat is gelukt. Daarnaast hebben we 3x20 minuten = 1 uur koffie gedronken. Door een typefout hebben we een klein uur op de verkeerde plaats gezocht. Dit betekent dat we dus ongeveer 4 uur bezig zijn geweest bij 11 waypoints en de cache. Dus gemiddeld 20 minuten per waypoint/cache. Allemaal fraai gemaakte originele punten. Valt dan wel weer mee toch? Stapeltellen en brugplanken tellen kost ook tijd.

Desalniettemin zie ik wel iets in de bewering van TT dat een nader onderzoek behoeft. Ik heb mij er namelijk mateloos over verbaasd dat zodra ik voorstelde aan leggers in het algemeen om wat fantasievollere waypoints te gebruiken, dat dit zo lauw werd ontvangen. Zowel hier als elders. Uit de tegenwerpingen maak ik op dat wandelen en natuurbeleving enerzijds, en een fantasievol waypoint anderzijds, worden gezien alsof zij elkaar wederzijds uitsluiten.
In mijn ogen is dat volstrekt niet het geval. Of in ieder geval zou het zo niet moeten zijn. En de enige reden die ik kan bedenken dat iemand anders denkt over de wenselijkheid van creatieve waypoints, is dat we beiden een volstrekt andere associatie hebben als we denken aan hoe een fantasievol waypoint er uit ziet. Het lijkt er op dat de meeste cachers een creatief waypoint beschouwen als moeilijk, tijdrovend en wandeling- en natuurbelevingverstorend. En die associatie is ergens ook wel begrijpelijk. Als je een cache beschouwd als “Het hout nooit op”, dan klopt dat ook nog wel. En zo zijn er vele topcaches die ook hoog scoren in de favorietenranglijsten.

Vandaar ook dat ik zeg dat er iets in hoge mate abnormaal is in de geocachewereld. Het is abnormaal dat deze caches behoren tot de bovenste 0,5% van de caches. Ze zouden in een ideale geocachewereld tot de middelmaat moeten behoren. In een ideale wereld zouden er grotere aantallen betere caches zijn. Ze zouden tot de middelmaat moeten behoren om de eenvoudige reden dat ze inderdaad de wandeling en de natuurbeleving in hoge mate verstoren. De waypoints zijn weliswaar fantasievol, verzorgd en creatief, maar ze missen toch een essentieel punt. In mijn beleving zijn ze nog steeds verre te prefereren boven al die fantasieloze stapeltel multi's met een vogelhuisje op het eind. Maar dat is een kwestie van smaak. Ik kan accepteren dat er cachers zijn die zwaarder tillen aan de verstoring van wandeling en natuurbeleving dan ik. Als ik het echter over creatieve waypoints heb, dan bedoel ik iets heel anders. Voor mij spreekt het vanzelf dat deze waypoints minimaal moeten voldoen aan de eis wandeling en natuurbeleving niet te verstoren. Als ze dat niet doen en ze weten inderdaad een glim- of schaterlach te genereren dan pas beschouw ik een waypoint als geslaagd. En daar is dan inderdaad wel wat creativiteit voor benodigd. Ik denk echter dat het grote probleem niet ligt bij een gebrek aan creativiteit van leggers, maar aan de gewoonte elkaars werk zonder enig onderscheid te imiteren. Zelf ben ik bij mijn eerste multi ook in die valkuil getrapt. Maar dat zal mij geen tweede keer overkomen. Met een veldpuzzel sla je nu eenmaal makkelijk de plank mis.

 

Het hout nooit op is, zeker in het licht van de niet ideale realiteit, een absolute aanrader, overigens.

6 april 2015 bewerkt door Diederikus

[Team Tabak]

Ik ben blij dat je een fijne dag beleefd hebt en daar gaat het om! De verdere analyse laat ik graag aan me voorbijgaan. Daar ben jij goed in! Ik lees het wel met plezier door. Wij lopen nooit zo te schateren in een bos, alhoewel de caches die wij gisteren aantroffen wel regelmatig voor een brede glimlach zorgden en dat is al heel wat. En waar jij dus het "hout" rondje aanbeveelt doe ik dat met de kermis, landen en andere korte series in de bossen bij Heumen! Een heerlijke dag boslucht en plezier, vooral voor gezinnen met kinderen! Ik heb dat met mijn eigen ogen kunnen aanschouwen en die zijn voor mij maatstaf en analyse tegelijk! Als we er beiden 10 Teams mee naar buiten krijgen dan zijn we samen goed bezig Diederikus!

7 april 2015 bewerkt door Team Tabak

[MarcoDomi]

Deze discussie is al vaker gevoerd.
Niks mis mee trouwens.

Maar voor elk wat wils alsjeblieft.
Maar ik ben en blijf blij dat er zoveel afwisseling is in caches, ook in multiwaypoints.

Op het moment aub niet al te moeilijke puzzels en zeker niet lang stilstaan.

Gewoon lopenlopenlopen en genieten van de natuur, liefst gewoon paaltjes tellen of zo.

 

 

(Waarom wordt trouwens het woord Multi automatisch met een hoofdletter geschreven?)

[Diederikus]

Als ik de reacties vergelijk met wat ik denk over te brengen, dan zijn die reacties voor mij nog steeds onverklaarbaar lauw. Klaarblijkelijk praten we nog steeds volstrekt langs elkaar heen. Ik heb geen idee waar ik de plank missla.

[Team Aragorn]

Op z'n tijd vind ik een wandeling met interessante veldpuzzels helemaal de moeite waard. Het zijn juist deze caches die naderhand het langst in mijn geheugen blijven hangen en die ik als eerste zal noemen wanneer iemand mij vraagt naar mooie exemplaren.

Maar, meestal kosten zulke caches de nodige tijd, tijd die ik niet altijd heb. Dan loop ik net als Domi liever een langere route waarop je bouten moet tellen en de cijfers van art. 461 bij elkaar moet optellen. Lekker simpel, en vooral doorlopen. Zoiets is vooral in koudere of nattere omstandigheden niet verkeerd.

 

Buiten zijn is niet altijd hetzelfde als natuur beleven! Wanneer ik een uur loop door afwisselend landschap, is de kans groter dat ik iets bijzonders meemaak op natuurgebied, dan wanneer ik een uur lang op een boomstronk zit te puzzelen.

 

Waarom zijn er zo weinig caches die wél creatieve WPs hebben en daarnaast tóch de nadruk op de wandeling leggen? Ik denk dat dat te maken heeft met de tijdsinvestering die vaak samengaat met een creatief bedacht/gemaakt WP. Een aanduiding waarin uren werk zit en die hetzelfde oplevert als een simpel aluminium plaatje, kortom iets waar cachers even om glimlachen om vervolgens binnen 5 minuten verder te gaan? Ik weet zelf ook niet of ik zoiets zou willen maken. Plus het extra risico dat er vaker onderhoud moet worden gepleegd, de kans op ontdekking/vandalisme groter is, ...

 

De vraag is natuurlijk best interessant en dus heb ik eens nagedacht welke WPs ik ooit ben tegengekomen die in de creatieve maar niet in de onderweg tijdrovende categorie vallen. Mij schiet een namaakvogel binnen, die op een takje zat en de coördinaten van het volgende WP onder zijn vleugel had. En een stronkje met scharnier, waar het coördinatenplaatje onder zat. Al was de laatste voor zover ik me herinner, voor sommige bezoekers nog een lastige opdracht!

[Sivota]

Voor mij is geocachen in eerste instantie een navigatiespel, dat ik graag mag beoefenen in een mooie omgeving.
Caches waarbij je lekker kan genieten van alles wat je onderweg ziet, zonder al te veel afgeleid te worden door veel moeilijke opdrachten onderweg.
Ik vind allerlei navigatieopdrachten dan ook het meest interessant.
Dat neemt niet weg dat ik caches rond een goed verhaal met mooi gebouwde waypoints en veldpuzzels onderweg ook enorm kan bewonderen.
Ik ben eraan gewend om caches in delen te doen, maar als ik na ieder waypoint naar huis moet of met een ander moet bellen/mailen om uit de opgave te komen dan vind ik dat gewoon ronduit vervelend.
Veldpuzzels of niet, voor mij geldt ook dat het moeilijker maken van het zoeken van waypoints en caches, hetgeen tegenwoordig bijna een heersende opvatting lijkt te worden, met de vaak bijkomende zichtbare schade, not done is.
Dat vind ik aan zo'n mooi gemaakte cache enorme afbreuk doen.
Ik denk dat alles draait om het vinden van een balans in de tocht, goed nadenken over de moeilijkheidsgraad die je de cache meegeeft en rekening houden met de omgeving waarin je een cache plaatst, compleet met inschatting van het aantal bezoekers dat je verwacht, samenspraak met de (natuur) beheerder en aanpassing van punten waarbij iets mis dreigt te gaan.
Respect voor de natuur/omgeving krijgt bij mij altijd voorrang.
Als de cache eigenaar daar geen rekening mee houdt, laat maar zitten dan die prachtige cache met zijn mooie waypoints en vele favo's.

[Team Tabak]

Om het draadje over het mooiste log niet te vervuilen met off topic zaken heb ik maar even een nieuw draadje gestart.

 

Citaat van TT naar aanleiding van mijn logs bij Het hout nooit op:

 

Als je 8,5 uur doet over een wandeltochtje van 8 km dan betekent dat, dat je 2 uur gewandeld hebt en 6,5 uur bezig bent geweest met gepuzzel en gedoe.... Zou de grondlegger van het geocaching dát bedoeld hebben, toen hij een cache in een bosje dumpte en hoopte daarmee mensen van achter hun computer en bureau weg te halen de natuur in? :-)

Je wens om geocachingzaken in het heden te toetsen aan de bedoelingen van de grondlegger is opmerkelijk. Ik ben er vrij zeker van dat ik daar zelfs nooit serieus over heb nagedacht omdat ik het als volkomen irrelevant beschouw.

 

Ik hád helemaal geen wens om ook maar iets te toetsen. Ik merkte slechts op tijdens het doornemen van je overigens goed leesbare logje, dat de verhouding afstand/uren in mijn ogen niet deugde en spontaan heb ik toen het berichtje geschreven. Veel komt bij mij spontaan op. Analyseren zit niet in de genen. Tijdens het typen dacht ik aan de vele berichtjes van Vlinder over Dave Ulmer en zijn filmpje.... Het was de opzet van de man om mensen achter hun bureau's vandaan te krijgen en ze op een ontspannen manier de natuur te laten herontdekken, waarbij de beloning achter dit gebeuren bestond uit het traceren van een tupperware doosje, afkomstig uit het keukenkastje van zijn moeder. En ik vroeg me daarbij af of Dave toen dacht aan urenlange sessies met pen en papier, 3 of 4G verbindingen in een bos en boekwerken vol hulplijntjes om bij het doosje te kunnen geraken. Ik sprak daar mijn twijfels over uit. Maar toetsingen? Wat valt er te toetsen bij een man die ik niet ken, nooit heb ontmoet en ook nooit zal ontmoeten..... Weinig denk ik. Het is ook niet echt interessant, want alleen al in Nederland hebben we 50.000 cachers met allemaal hun eigen ideeën over geocaching en wat zij zoal leuk vinden binnen dat gegeven.Waarom zouden wij die zaken willen gaan toetsen? Er valt slechts één element te toetsen binnen het het hele gebeuren en dat is onze eigen zienswijze en wat WIJ leuk vinden. Daar hebben we het hier regelmatig over en dan vertel ik wel eens (net als gisteren) dat we iets leuks hebben gedaan. Sommige cachers vinden zo'n tip leuk gezien de vragen die ik per pm krijg, net zoals een aantal de tip van jou om "hout" te doen ook zullen opvolgen. Anderen hebben liever, dat we er het zwijgen toe doen. So be it. Maar dat wil geenszins zeggen, dat ik het niet leuk vind om te lezen over jouw dag met die ene cache en die 8,5 uur in het bos. Het zijn de krenten in de pap op dit forum. Ik zal het zèlf niet gaan doen maar wat kan jou dat schelen? Het is toch volstrekt onbelangrijk. Ik verwacht jou en bijv. Odlaniger ook niet in de bossen van Heumen....

 

Waarom altijd die analyse van medecachers? Niemand doet dat op een paar mede-schrijvers hier, die daar kennelijk een zeker genoegen aan ontlenen. Zij moeten en zullen weten, waarom Jan linksom loopt in plaats van rechtsom, waarom Piet minstens 1000 caches wil scoren per jaar en Trees slechts 10, waarom Joop een eenvoudige koker neerlegt en Koos zich avond aan avond in het schuurtje terugtrekt om daar lekker te gaan knutselen aan een waypoint. Verder wil men weten, waarom Thea alleen maar TFTC schrijft en Carolien 3 A-viertjes nodig heeft om haar beleving op papier te krijgen. Tja, weet je Diederikus, het zal me volledig worst wezen en als ik er over meeleuter is dat voor de gezelligheid..... Ik ben geen psycholoog, wil daar ook niet voor doorgaan, doe wat ik meen te moeten doen om er in onze hoedanigheid als Pa en Ma Tabak een plezierige dag voor terug krijgen. Dat is al ruim 6 jaar goed gelukt zonder er wakker van te liggen en zonder mijn mede-cachers tot op het bot te willen ontleden. Ik vraag me ook niet af waarom sommige cachers het als een eer beschouwen slechts 12 caches per jaar te doen. Ik lees het, ik merk het op en denk..... Gossie, zo kun je ook twaalf mooie dagen hebben..... Maar nogmaals, ik ga dat zélf zo niet doen. En zo zullen de meeste forumlezers over onze stukjes denken. Leuk, maar laat maar.....

 

Jij vraagt je in een volgend berichtje af, waarom je geen reacties krijgt en waarom je de plank denkt is te slaan. Die vraag is niet zo heel moeilijk te beantwoorden denk ik. 99% van ons zal zich niet met het doen of laten van anderen bezig houden, maar is best wel bereid om te vermelden hoe zij het liefste cachen, als daar om gevraagd wordt. En de meesten nemen dat ter kennisgeving aan, zoals ook ik dat doe. Onderweg praten we met mede-cachers en vliegen de caches die je gedaan móet hebben je om de oren en natuurlijk willen we van elkaar weten, hoeveel caches we al gescoord hebben binnen ons cachersleven..... Na twee minuten zijn we het allemaal weer vergeten..... Gelukkig maar. Maar niemand zal zich zo focussen op andere cachers, waardoor mogelijk de slaap 's nachts gaat ontbreken. Het eigen belang is het enige belang..... Daar gaat het om. En om met Sivota te spreken.... Al heeft een cache nog zo veel mooie waypoints en nog zo veel favo's.... als er één element in zit, dat ons niet bevalt en waarvoor wij niet uit de luie stoel zijn te krijgen (bijv. moeilijke puzzelmulti's) dan heeft die cache voor ons nul en gener waarde.

 

Dave Ulmer was tevreden met een simpele cache op een mooi plekje, waar ruilspulletjes in zaten om er een extra element aan toe te voegen en met een logboekje erin, zodat hij kon zien wie er bij zijn doosje geweest was. Welnu, als simpele geesten zijn die elementen voor ons meer dan voldoende en als er dan onderweg inderdaad nog een vogel gevonden wordt met een coördinaat onder zijn vleugeltje of zoals gisteren een slak met een buisje onder zijn geslachtsdelen bevattende een coördinaat, dan wordt de fam. Tabak met geluk overspoeld en is de hele dag zwaar in orde.....

 

Ik weet niet of je verder kan met die analyse, die eigenlijk geen analyse is, omdat het allemaal weer spontaan uit de pen kwam.... Ik denk het niet....

[Diederikus]

Waarom altijd die analyse van medecachers?

Analyse van de kleine raadselen des levens is mijn hobby. Dat beperkt zich niet tot mijn medecachers. De één verzamelt zand, de ander verzamelt puntjes en weer iemand anders verzamelt sierkurken. Ik verzamel inzicht in de kleine raadselen des levens. Zo'n raadsel kan de aanwezigheid van ongemerkte betonnen paaltjes langs kruisingen midden op de Veluwe, de locatie van het dansen van chiromidae dan wel de verblijfplaats van de tweede maan van de aarde betreffen. Vaak zitten er vele decaden tussen de formulering van het raadsel en het vinden van een ondubbelzinnig en onweerlegbaar antwoord, soms wordt het antwoord sneller gevonden. Met de antwoorden die ik tot nu toe gevonden heb kan ik inmiddels een paar aardige boekwerken vullen.

 

Schaken is één van mijn andere hobby's, en analyse speelt daarbij een belangrijke rol. Aan de basis van analyse ligt het stellen van vragen. De analyse van deze antwoorden heeft mij doen inzien dat ik een geweldige blinde vlek heb. Partijen verlies je doordat je tegenstander gebruik maakt van jouw blinde vlek. Gelukkig heeft hij ook een blinde vlek, anders zou je nooit kunnen winnen. Schakers doen het met een bord voor hun kop. En dit bord beperkt niet alleen het zicht op schaken, maar op vrijwel alles wat zich voordoet. Waaronder geocaching.

 

Dus telkens als ik een onbegrijpelijk antwoord krijg, dan weet ik, hé, er zit weer iets verborgen achter dat bord voor mijn kop. Alleen door dóór te vragen kan ik erachter komen wat zich daar bevindt.

 

Om jullie wat meer inzicht te geven in het raadsel dat mij op dit moment bezighoudt, zal ik de discussie weergeven zoals ik die op dit moment op volledig subjectieve wijze ervaar. Ik zal de discussie weergeven als een gesprek tussen Di (Diederikus) en Da (Die ander).

 

Di: het zou leuk zijn als er leukere waypoints zouden komen.

Da: dat is zo, als het maar niet ten koste gaat van de niet leuke waypoints.

Di: huh? maar niet leuke waypoints zijn toch niet leuk?

Da: wij vinden niet leuke waypoints wel leuk.

Di: ??maar 98% van de waypoints is toch al niet leuk? Waarom ben je bang dat als er meer leuke waypoints komen dat dit ten koste gaat van de niet leuke waypoints?

Da: als je een niet leuk waypoint dat wij leuk vinden leuker maakt dan zijn we bang dat we het leukere waypoint niet meer leuk zullen vinden.

Di: eigenlijk had ik willen praten over hoe we een waypoint leuker zouden kunnen maken, maar daar zullen jullie nu wel geen zin meer in hebben?

Da: nee, inderdaad.

 

Een dergelijke subjectieve interpretatie van een discussie is natuurlijk een betrouwbare aanwijzing dat er zich weer van alles waar ik geen weet van heb bevindt achter dat houten bord voor mijn kop. En dus blijf ik nog even doorvragen. Uit nieuwsgierigheid naar de kleine raadselen des levens.

 

Natuurlijk begrijp ik ten volle dat jullie af en toe gek worden van al dat gevraag van mijn kant. Maar dat zij jullie natuurlijk met alle liefde vergeven.

[MarcoDomi]

Het gaat er gewoon over dat leuk een relatief begrip is.

 

Dus je moet het soort wp's waar je over wilt discussieren duidelijker definiëren.

 

Bv originele wp's (in de zin van niet (vaak) eerder gezien)

Of verschillende wp's in een multi.

 

Of zoiets.

7 april 2015 bewerkt door MarcoDomi

[Linkalovers]

Analyse van de kleine raadselen des levens is mijn hobby. Dat beperkt zich niet tot mijn medecachers. De één verzamelt......

Tijdens het geocachen verzamel ik hooguit een enkele wp,een eindcache of een zonnestraal. Het liefst ga ik 'leger' naar huis, dan ik gekomen ben.

7 april 2015 bewerkt door Linkalovers

[no-name]

Niet clashen, maar lekker cachen! (niet analyseren, a.u.b.)

7 april 2015 bewerkt door no-name

[Team Tabak]

Wanneer komt je eerste boekwerk met "de verzamelde analyses van Diederikus" uit? Ik wil graag een voorwoord schrijven, waarin ik de lezer erop wijs, dat dit boek niet dankzij geocachers, maar ondanks geocachers tot stand is gekomen.... :-) Succes met je worsteling met de kleine raadsels des levens... Ik ben die fase inmiddels gepasseerd, maar waak je.... Er volgen vanzelf weer andere obsessieve periodes.... :-) :-)

[Diederikus]

Ik vind allerlei navigatieopdrachten dan ook het meest interessant.

Bedoel je (kruis)peilingen, gevarencirkels, stripkaarten, andere coördinatenstelsels en dergelijke?

[Sivota]

Inderdaad

[Diederikus]

Waarom zijn er zo weinig caches die wél creatieve WPs hebben en daarnaast tóch de nadruk op de wandeling leggen? Ik denk dat dat te maken heeft met de tijdsinvestering die vaak samengaat met een creatief bedacht/gemaakt WP. Een aanduiding waarin uren werk zit en die hetzelfde oplevert als een simpel aluminium plaatje, kortom iets waar cachers even om glimlachen om vervolgens binnen 5 minuten verder te gaan? Ik weet zelf ook niet of ik zoiets zou willen maken. Plus het extra risico dat er vaker onderhoud moet worden gepleegd, de kans op ontdekking/vandalisme groter is, ...

Nu je het zo zegt, 11 van de 14 waypoints die in mijn multi's aanwezig zijn voldoen aan bovenstaande beschrijving. Wel moet er in een aantal gevallen even een kwartje vallen, hoe lang dat duurt is natuurlijk per team verschillend.