Team Tabak

Iedere discussie en draadje hier over wat de zichzelfbenoemde "echte authentieke ouwe stomp" geocachers te melden hebben over hun mede-hobbygenoten, vervaagt bij wat er in deze ene simpele zin gemeld wordt.... Authentiek? Echt? Welnee.... Puur zelfbedrog en je eigen persoontje op een gigantische manier degraderen tot superknoeier alsmede de vele benamingen, die jij ons, andersdenkenden binnen het geocachinggebeuren toedicht.... Is dit een hobby?? Nee, het is een dwangmatige manier om jezelf met mooie, wollige, maar volstrekt ongeloofwaardige verhalen te profileren op een event bij een geel busje onder een wrak luifeltje met een flesje cola in de hand..... Eén ding heb je volledig duidelijk gemaakt Barny. En daarin heb je me ook kunnen overtuigen.... Van die events moet je je verre houden..... En dat doen we dan ook!!! Jammer is het overigens, dat ik hier weinig verhaaltjes lees van enthousiaste mensen, die regelmatig events bezoeken en daar vlot en aanmoedigend over schrijven. Een tegengeluid horen zou onze mening wellicht weer kunnen doen kantelen.

Wat een geluk voor jou, dat Brugge nog zoveel meer te bieden heeft.... :-)

Het cachen is ontstaan na een lange periode van rugpijn (ruim 4 jaar), waarbij vele therapieën nooit tot een resultaat leidden. Naaldenprikkers, stresstherapeuten, orthopeden, foto's, fysiotherapeuten (gewone en manuele)... zij allen keken geleerd naar de rug, rommelden er wat aan en zeiden dat ze verder niets konden doen.... Totdat we in 2008 naar Duitsland gingen om scans te laten maken via Prescan en wij daar na het maken van de prentjes erop gewezen werden, dat er wellicht van alles aan mij kon mankeren, maar zeker niet aan mijn rug.... Bewegen, bewegen en nog eens bewegen was het devies. Vanaf dat moment ging er een knop om, want zoals bij zovelen met een dergelijke kwaal komt er een wisselwerking tussen lichaam en geest en dat maakt de klachten er niet beter op..... Die knop zorgde er voor, dat die wisselwerking geleidelijk aan werd uitgeschakeld. Van de gewone rondjes fietsen en wandelen kregen we al snel een sik. Er moest een doel komen. Sinds 2003 waren wij al in het bezit van een gps. We begonnen met de Garmin Vista, die je drie meter boven je hoofd moest houden om nog een klein beetje ontvangst te hebben in aanwezigheid van vijf of meer bomen. In die periode wandelden en fietsten we veel en van die tochten maakten we een backup, die we via een aardige site al zeg ik het zelf op internet plaatsten. Anderen konden die tracks/routes downloaden en ook gaan fietsen en/of wandelen. Toen nog redelijk nieuw, daarna schoten dit soort sites als paddenstoelen uit de grond en zijn wij er mee gestopt. In 2005 begon de rugpijnellende. We hadden wel eens van geocaching gehoord, maar meenden dat je dan met een schep het bos in moest (kun je nagaan) om ter plekke een schat op te graven. Dat zagen we helemaal niet zitten en daardoor duurde het (veel te) lang voordat we er in februari 2009 aan begonnen. De eerste opdracht was een nano in het park op 200 meter.... Alles wat we vonden, geen nano, maar eerlijk gezegd hadden we geen idee waar we eigenlijk naar zochten. Achteraf bleek, dat het ding weg was.... De eerste echte cache was een multi in de buurt. Gewoon tellen van brugplankjes, paaltjes op de route enz. Niet ingewikkeld, maar wel leuk voor ons. Het voornaamste was, dat de geest helemaal was afgeleid door de opgaven die ons te doen stonden. Niets was onbelangrijker, maar voor ons was het ontzettend belangrijk en spannend, want waar zouden we terecht komen....? Vooralsnog nergens, want we hadden een rekenfoutje gemaakt. Maar uiteindelijk kwamen we op een plekje uit, waar de jonge brandnetels ons ongestoord konden aanvallen en dat ook deden, maar waar we uiteindelijk met een gevoel van triomf het plastic doosje omhoog konden houden.... Bij thuiskomst natuurlijk weer stevige rugpijn, maar onderweg niet.... Het was duidelijk... Afleiding doet wonderen. Vanaf die dag waren we gewonnen voor het spel. Met name de multi's en de opdrachten die we moesten doen spraken ons aan. En natuurlijk fietsten we ook naar de traditionals in de buurt en losten we eens een puzzeltje op. Al snel raakten de multi's in de buurt uitgeput en begonnen we als alternatief tochten uit te zetten via traditionals en mysteries. Eind 2009 moest je al een akelig eind fietsen of wandelen om tot 5 of 6 caches te komen.... Tegenwoordig is dat iets anders geworden. Maar het werd een feit... Eind 2009 was ik zo goed als van mijn rugpijn af door de intensieve beweging van het wandelen en/of fietsen, het telkens moeten afstappen, het zoeken naar dozen en boxen in wat moeilijker begaanbaar gebied enzovoort. Alle spieren kwamen aan de beurt en zij waren er blij mee.... Sindsdien combineren we altijd de noodzakelijke beweging per fiets of benenwagen met het zoeken naar caches. Het boeit ons totaal niet, of dat nu een mooie multi is of een reeks van traditionals in een aardig gebied. We hebben het altijd naar de zin....Op Friesland na zijn we bijna overal in Nederland geweest en we kunnen gerust zeggen, dat we ons mooie land dankzij geocaching op een fantastische manier hebben leren kennen. Daarnaast hebben we natuurlijk ook tijdens onze vakanties in het buitenland veel caches op mooie plekken gevonden. Het geocachen heeft voor ons het plezier in bewegen en het ontdekken van ons eigen land weer helemaal terug gebracht. De manier waarop dat gebeurt (wel of niet een trailtje of een fotodoosje onder een bruggetje) is voor ons volstrekt onbelangrijk. De dagbeleving staat voorop, en een fit lichaam is het prettige gevolg van al onze tochten. En daar zijn we écht blij mee. Wat een ander vindt van de manier waarop we het doen is niet interessant voor ons. Wij zeggen ook niet, hoe die ánderen het moeten doen. Wel zeggen we, dat ze vooral de deur uit moeten gaan en dat geocaching een manier is om op een goede manier aan het bewegen te komen en daarbij ook nog eens heel wat van je omgeving te kunnen zien. We vinden het heel erg leuk, ook andere leeftijdgenoten (rond de 65) en familieleden enthousiast te hebben kunnen maken! En al is er maar één, die het verhaal herkent en ook op pad gaat dan is er al heel veel gewonnen.....

Als ik (net als Vlindertje) aan een SOAM locatie denk, dan denk ik toch al gauw aan een afwerkplek, waar je na afloop van je betaalde opdracht wel eens tegen een kwaal aan kunt lopen, waarvoor een drieweekse kuur met antibiotica nodig is om er van af te komen.....

We zijn 10 jaar en een crisis verder....

Goed zo Barny, als ik gericht quote dan is de basis waarop wij beiden aan geocaching doen niet zo verschillend. Wel de manier waarop, maar dat hindert niet. Dat mag! Ik zou het voorts prettig vinden, wanneer je je nieuwsgierigheid zou richten op andere aspecten van de samenleving.... Probeer de politiek eens..... Daar gaat een wereld voor je open..... Misschien kun je je nieuwsgierigheid naar ons toe dan wat naar de achtergrond verschuiven..... Dát zou heerlijk zijn.... :-) :-)

Soms krijg ik wel eens het idee, dat je dingen niet wílt begrijpen en dat je dit forum slechts gebruikt om iets, wat er ooit kennelijk in je leven mis gegaan is van je af te praten.... en voor dat woord "praten" mag je ook "zeiken" invullen. Je begrijpt toch hoop ik wel, dat ik met het woord "trots" geen belangrijke zaken, zoals huwelijk, carrière, kinderen, inkomen, mooi huis, Claudia Schiffer en/of andere zaken bedoel. Niets, maar dan ook niets is belangrijk waar het om geocaching gaat. Geocaching dient in mijn ogen juist om al die andere, wél belangrijke zaken in het leven waar je trots of juist verdrietig om kunt worden even te vergeten.... de dagelijkse beslommeringen, zorgen en/of ellende opzij te zetten door naar buiten te gaan en een moment te genieten van wat de aarde ons te bieden heeft Dat neemt niet weg, dat je zélfs met zoiets simpels als het zoeken naar kokers of authentieke caches wel eens tegen een gevoel van "yeaahhhhh" "trots" of een zekere mate van bevrediging kunt aanlopen. Zelfs jij! Daar hoeft niemand ingewikkeld over te doen, want als dat gevoel er niet meer zou zijn, kun je beter stoppen en het kerkkoor betreden, waar je tenminste weer je "trots" oppakt bij het bereiken van de hoge C! Jij wilt dwars liggen om het dwars liggen. Het is geen discussie, die je voert, het is gewoon het poneren van je eigen kleine gelijk in een hele grote wereld. Er zijn 25.000 geocachers in Nederland of althans mensen, die menen dat ze iets in die richting doen (voordat er weer geweeklaag komt uit Eindhoven) waarvan 24.970 zukkels en minkukels. 30 weten er hoe het moet en jij bent hun goeroe! Maar alleen op het moment dat jij iets aan geocaching (of althans iets wat daar voor doorgaat, want de 24.970 anderen hebben daar zo hun twijfels over) doet is dat van belang. In het gewone leven, waar jij op doelt sta je op volkomen gelijke voet met ons, tobbers op dit ondermaanse. En onthoudt dat nou maar eens voordat je die gelijkwaardige medemens weer eens voor rotte vis uitmaakt vanwege je onbelangrijke en meest zullige spelletje/hobby dat er bestaat! GEOACACHING! Maar IK vind het nog steeds leuk en haal er zeker een stukje bevrediging uit, wanneer ik na het oplossen van een idioot moeilijke puzzel in een voortuin.... eeeeh fraai stukje natuur uitkom!!! Ma Tabak is nu bezig met een puzzel ergens boven de pont van Kinderdijk waar je een idioot lang verhaal moet gaan omzetten met behulp van het Atlantis alfabet, waar we na een hoop gedoe achter kwamen.... Uren neemt het in beslag om tot de coördinaten te komen. Hoofdpijn kreeg zij ervan! JIJ hoeft slechts een boekje te raadplegen met de GC nummers op alfabetische volgorde.... Hoofdpijn blijft achterwege. IQ 100/120 volstaat ruimschoots. Als WIJ uitkomen op een mooi plekje en een mooie schatkist dan voelen we ons happy. Zou blijken, dat de cache weer in een bijenkistje naast de voordeur op nummer 23 hangt, dan heeft de cache-eigenaar zijn bijenkistje vandaag voor het laatst gezien..... Ik waarschuw vast! Want soms horen negatieve emoties ook bij geocaching.... Maar niet ALTIJD Barny.... niet altijd!!! Onthoud je dat? Maak er een fijne dag van. Hier regent het!

Goed bezig! Prima cache voor je doelgroep! Soms kun je bepaalde details hier op dit forum maar beter achterwege laten..... Gewoon je idee verder uitbroeden en doen! Je doelgroep zal je erkentelijk zijn! Succes!

Helaas heb ik in de praktijk moeten vaststellen, dat vele van de in jouw coördinaten boekje aanwezige caches, die voortvloeien uit puzzels van teveel hersens bezittende zonderlingen minstens de kwalificaties verdienen die jij hierboven beschrijft voor traditionals.... Wat dat betreft..... Maar ach, we hebben dan in ieder geval het idee, dat we er enige moeite voor hebben gedaan door de puzzel te ontleden en dat kan jij niet eens zeggen. Dan moet je wel extra teleurgesteld zijn bij aankomst op zo'n databaseplek. Heb jij ooit wel eens "trots" gevoeld bij de vondst van een cache, mooi of lelijk? Vertel? Ik ben één en al oor! :-) :-)

Goede voorbereiding..... uitzetten van de route..... haviksogen..... goed ingestelde gps..... vouwfietsen achter in de auto...... rugzak met lekkere broodjes..... souplesse bij het vatten van caches boven het wateroppervlak..... afijn... moet ik nog even doorgaan? :-)

Ze moet naar een goede opticien gaan, uitstekend om moeten kunnen gaan met gps en kaartmateriaal en onderweg - ondanks zo af en toe een dnf scoren - een opgeruimd en zonnig karakter uit blijven stralen! Ik heb er zo eentje!

Gemakshalve vergeet je je ideale cachepartner en al die rotsooi, die jij meesjouwt valt toch echt in het niet bij het gemak van de ideale cachepartner, zelfs als het " slechts " je eigen partner is... :-)

Zo is het. Overigens heeft Xenos kans gezien om in het enige bosje hier in de buurt, waar ooit meer dan drie bomen zijn geplant een prachtige multi uit te zetten, die niet alleen dus door een aardig gebied voert, maar die tevens de bezoeker een stevige uitdaging bezorgt, want er wordt best wel wat gevergd van hem of haar of het hele gezin. Naar de waypoints moet flink gezocht worden en ook op het gebied van peilingen e.d. wordt wat gevraagd.... Vrouw Tabak en ik hebben er een aantal leuke uurtjes doorgebracht en alhoewel wij het bosje kennen als de hagelslag op onze boterham hebben we er dankzij deze multi toch weer eens anders naar gekeken.... Het gaat om GC3C3K0 en wie zich ooit in het westelijk deel van de Alblasserwaard wil en durft te vertonen moet "ons" bosje (want zo noemen wij het altijd) bezoeken. En ja hoor... het eindigt allemaal met een authentieke cache.... Spel en wandeling worden hier goed gecombineerd. En doe dan meteen al die andere caches van Xenos, die weliswaar niet altijd eindigen met grote kisten, maar wel met liefde in elkaar gestoken zijn! Zelfs in de Alblasserwaard kun je af en toe goed toeven en leuk cachen!!! Zo... nu even naar de VVV voor het innen van de promotiebon.... :-) :-)

Dat IS zijn hobby. Het geocachen gebruikt hij slechts als opmaat voor de legalisatie van die hobby.... Wees blij, dat WIJ een andere hobby hebben.... Als ik ooit in Wijk aan Zee kom.... Ik ga de trap op, dan links, vervolgens rechts, mijn hoofd gaat onder de ijzers, ik laat mijn vrouw de nano beschrijven en weer oprollen en 's avonds krijg jij van mij een favo, terwijl ik zit te GSAKEN.... Snap je het nog? :-) :-) Als je dwars door het forum heen prikt, is het hier best leuk toeven.... :-)

@Twin Peaks... Heb je een authentieke cache gevonden met daarin een vergeeld boekje met oud engelse spreuken en gezegden? Gelukkig voor ons zullen er vast wel heel wat bladzijden verdwenen zijn, dus de impact zal hier nog wel meevallen.... :-) Ik ben nog nooit een authentieke cache tegengekomen met oude klare er in... Was dat het geval... ik ware dag en nacht onderweg! :-) Ik ruil er al mijn 35 puntjes voor in!

Het valt waarachtig niet mee om me aan de met mezelf gemaakte afspraak te houden, maar alhoewel het jeukt tot onder mijn voetzolen lukt het me.... Heus het lukt.... lukt.....lukt!!! Jaaaa het lukt... Ik zeg niks... niks.... niks..... Aaahhhh..... twee woordjes dan.. en dan niks meer. OK? Komt ie.... "Ouwe galbak..." Tjonge, man dat lucht op!!!! En nou zeg ik écht niks meer....! :-) :-) niks! :-) :-)

Je eigen vrouw wellicht?

Aleen de eerste zes maanden hebben we wel eens wat geruild en namen we de moeite om iets achter te laten, indien er niets te ruilen viel. Na dat half jaar hadden we de conclusie getrokken, dat we zo ongeveer de enige bezoekers waren, die enige aandacht aan dit aspect van het geocachen schonken en toen zijn we er mee gestopt. We nemen niets meer mee en doen er ook niets in. Coins en leuke TB's nemen we wél regelmatig mee op doorreis.... En sinds die tijd (medio 2009) is het er allemaal niet beter op geworden. Voor kinderen blijft het een leuk fenomeen en er zijn beslist enkele caches die voldoen aan de verwachting van ons nageslacht, maar als zij hetzelfde zien wat wij zien, dan zullen de meesten aan het einde van de dag een lichte vorm van teleurstelling niet kunnen onderdrukken.

Stug doordrinken, TT, anders hou je het niet vol ... In bezopen toestand reageer ik sowieso nergens op, want dan denken de lezers dat ik dyslectisch ben en slis na iedere twee woorden... Maar ik ben geen whisky liefhebber. Ik hou het liever bij een hollandse borrel. Oud of jong... Maakt niet uit. Het is overigens heel lang geleden, dat ik mij te buiten ben gegaan aan drank en niet meer wist waar ik het over had, alhoewel jij wel argumenten zal kunnen aandragen om te bewijzen dat het (ook zonder drank) nog niet zo lang geleden was.... haha. Inkoppertje joh!!!! Op reacties als deze, waarbij de humor voorop staat, sta ik mijzelf bij hoge uitzondering toe om toch te reageren op de berichtjes van die 5 %, waarvan jij er 4 uitmaakt, maar dat had je zelf wel begrepen.... grin grin haha. :-) :-)

Het grote probleem is dat we het er niet over eens kunnen worden dat er geen probleem is. 95 % van de forumbezoekers (en waarschijnlijk ook van hen die het forum níet bezoeken) zullen het roerend met je stelling eens zijn. Er is inderdaad geen probleem. Zij laten elkaar in hun waarde, genieten volop tijdens het zoeken naar wat dan ook en hopen, dat de mede-hobbygenoot dat ook doet. Zo simpel is het inderdaad. Natuurlijk kan een ieder zijn of haar voorkeuren hebben, maar dat is in het hele leven zo. De overige 5 procent zijn de rechtgeaarden in de leer, die de bijbel van het geocachen iets beter hebben bestudeerd dan de rest van ons en menen ons de opgedane wijsheden op een dwingende manier te moeten onderwijzen opdat wij niet vergeten..... En dan ontstaat er wél een probleem en dat heeft niets meer met cachen, geocachen of authentiek cachen te maken, maar alles met karaktereigenschappen van de leerlingen en meester(s)..... Sommigen onder die 95 % (waaronder ik helaas ook zelf wel eens behoor) kan het niet nalaten om de manier waarop het onderwijs gegeven wordt aan de kaak te stellen. En als we dat doen, kan een draadje plotseling erg lang gaan duren en vervelend worden. De oplossing ligt eigenlijk voor de hand.... Als die 95 % zich tijdens het onderwijsuurtje kunnen beheersen en de lessen die verschaft worden slechts ter kennis nemen en er hooguit zélf iets mee willen doen dan is het klaar. Geen reacties meer, dan ook geen ellenlange draadjes meer.... Ik ga het proberen! Vanaf nu!!!! Moet lukken!

Zelden iemand meegemaakt, die zó nadrukkelijk het laatste woord wil hebben.... Kan me geen voorbeelden voor de geest halen... Jij? :-) :-)

Logisch... na al jouw bijdragen hier... Je kunt je een teleurstelling gewoon niet permitteren tegenover de forumdeelnemers..... Al het menselijke binnen het geocaching gebeuren is in al je stukjes hier achtergebleven.... Lees nou gewoon ónze stukjes maar zonder commentaar te leveren.... Dan komt de mens, waarmee wij ons kunnen identificeren vanzelf wel weer terug.... :-)

Mooi verhaal daar bij de Koppelpoort Diederikus. Uiteraard is het stappen in een hondenhoopje slechts een kleine en niet zo'n belangrijke teleurstelling. Het kan ook gebeuren zonder dat er naar caches gezocht wordt. Maar de meeste teleurstellingen hebben wij ervaren bij het oplossen van (soms) moeilijke puzzels. Na dagen koekeloeren vind je eindelijk een ingang en dan komt er een coördinaat tevoorschijn, die door een checker geaccepteerd wordt. Je snelt er heen en komt dan uiteindelijk in een tuintje uit..... De teleurstelling ligt in het gegeven, dat ik niet begrijpen kan, hoe een cache-eigenaar zijn beslist aanwezige intellect omzet in (soms) mooie puzzels in combinatie met zo'n afgrijselijke eindlocatie. Dit soort volk moet zich melden bij de redactie van "Denksport" en zich verre houden van het begrip "geocaching". Zij kunnen werkelijk bij ons het plezier van een mooie cachedag bederven, al ligt er nog zo'n grote doos onder die bloempot. Eigenlijk zou een reviewer het verplicht moeten stellen om de aard van de eindlocatie in de listing op te nemen. Soms kun je het wel uit het verhaal opmaken, maar helaas niet altijd. Overigens geldt dat ook voor multi's. Wij hebben prachtige multi's gedaan, die eindigden tegenover het wapperende gordijntje van een overbuurvrouw, die graag wilde weten wat er in de tuin aan de overzijde van de straat gebeurde. Dat zijn de échte teleurstellingen en die moeten toch met een beetje goede wil en het gebruik van aanwezige hersenen te vermijden zijn.

Maar met "iGeoKnife" kun je wel je gehele inhoud van GSAK naar je iPhone of iPad overzetten. Kan soms handig zijn. Of iGeoKnife er ook is voor Android weet ik eigenlijk niet.