Diederikus

Het toppunt van geocachen is voor mij een dagje tussen de eikeIs. Ik zie je zaterdag.

Ik ook niet.

De W heb ik net gedaan, dus die wintereik herken ik wel. Maar de Z heb ik nog niet gehad.

Dat is feitelijk wat ik probeer te zeggen. Door je ergens in te verdiepen gaan er onverwachte werelden voor je open. Dat is de reden dat ik regelmatig caches loop die ik normaal nooit doe. Een trail, een nachtcache, een voortuincache, een klimcache.

Een probleem waar ik tegenaan loop als ik een nieuw kennisterrein aanboor, is dat de meeste mensen op zoek zijn naar het speciale, bijzondere, zeldzame en spectaculaire. Groot is goed en veel is lekker. Terwijl wat ik zoek, is juist begrip van het gewone en het triviale. Na zes jaar heb ik inmiddels een redelijke basiskennis van geologie. Maar het is of je altijd tegen de stroom in moet roeien. Excursies en lezingen gaan altijd over bijzondere dingen. Liefhebbers zijn verzamelaars van het zeldzame en spectaculaire. Op internet kun je van alles vinden. Maar wat moet ik met een veldgids met 2000 planten? Een tijdje terug heb ik een basiscursus paddenstoelendeterminatie gedaan. Dan komen er een 100-tal paddenstoelen aan bod, en na twee weken weet je alleen nog dat je saprofyten en parasieten hebt. Terwijl je op de vraag WAAROM heb je eigenlijk 1100 verschillende soorten paddenstoelen in het Horsterwold nog niet het begin van een antwoord hebt. Ik woon op drie kilometer afstand van de Oostvaardersplassen. Maar ook daar gaat de aandacht vooral uit naar de grote grazers en de vliegende deuren. Ik zal eens kijken naar de IVN. Ik krijg de indruk dat ze wat minder highbrow te werk gaan dan de meeste clubs.

Dat is zo. Een mens heeft op veel gebieden blinde vlekken. En omdat je niet ziet wat er zich bevindt in een blinde vlek, heb je altijd het idee dat je alles ziet wat er te zien valt. Meestal heb je helemaal niet door dat er iets is wat je niet ziet. Je moet er via anderen achter komen dat er iets ontbreekt aan je waarneming. En als je al zover komt dat je je realiseert dat er iets moet ontbreken aan je waarneming, dan kun je jezelf wijsmaken dat de blinde vlek maar een heel klein gebiedje omvat. Als ex-stadsmens die de eerste 32 jaar van zijn leven is opgegroeid in Amsterdam, is de natuur voor mij grotendeels één grote blinde vlek. Een vos, ree, buizerd of ooievaar kende ik alleen uit een boekje, en een egel was zo'n langgerekt beest dat je wel eens langs de snelweg zag liggen. Ik zou bij wijze van spreken over een bunzing of boommarter kunnen struikelen zonder er erg in te hebben.

Ik kan dat niet. Ik vind alleen wat ik verwacht te vinden. Wat ik niet verwacht zie ik eenvoudigweg over het hoofd.

Dat herinnert me eraan dat het weer tijd wordt voor een cachecontrole bij 2 kilo. De co daar belooft ook al tijden een fatsoenlijke cache met dito logboek. Dat geloven we natuurlijk onmiddellijk, maar controle is beter. De logs doen het ergste vrezen. Het zou natuurlijk zomaar door zijn hoofd geschoten kunnen zijn met al die sociale controletaken bij anderen. Na anderhalf jaar zal de begroeiing wel voldoende aangewassen zijn om een kloeke ammobox verborgen te houden.

Hallo Natasja, nu je eersteling een tijdje ligt en de logjes binnen stromen, hoe bevalt het je? Zijn de logjes naar je zin?

Als je log mooi is, is de cache geslaagd. Moeilijker kan ik het niet maken.

Oei. Weer een cach. Laat Barny het maar niet horen, want die schrijft zo weer een NM.

Bij een tradi vind ik het niet zo erg als het icoontje ontbreekt, want dan zie je wel op de kaart dat je daar niet wilt wezen. Bij een mystery of een multi is het echter heel vervelend als het icoontje ontbreekt.

De Duintoppers zijn natuurlijk helemaal geen favojagers. Des te opmerkelijker is hun prestatie.

Dat is zeker waar. Het geeft een beeld hoe je cache zich verhoudt tot de rest van het veld. Maar ik zal bij het leggen toch altijd de beleving voorop stellen, want een mooi log daar beleef ik veel meer plezier aan. Waarbij ik nogmaals wil aantekenen dat het volkomen belachelijk is dat een eerste cache van een legger gelijk in de top 150 terecht komt van Nederland.

Het voorbeeld van Twentse Mug spreekt al voor zichzelf, maar dat is niet wat mij voor ogen zweeft. Het landschap in geocacheland is onwaarschijnlijk plat. Het terrein ligt bezaait met kokers, petlingen, bakjes van de Action en vogelhuisjes. Er is maar heel weinig voor nodig om hier boven het maaiveld uit te komen. Koop een handjevol plastic insecten en schroef die op ieder waypoint, en lijm een buitenmodel insect op de cache en je hebt zo 70% favo's. Koop een ultra schattig poppenhuis, lijm op iedere verdieping een paar mooie sprookjesfiguren, maak dat als je het deurtje opendoet een paar LEDjes gaan branden en een muziekje gaat spelen en succes verzekerd! Met goedkoop bedoel ik niet financieel goedkoop, of goedkoop qua fysieke inspanning, maar goedkoop qua intellectuele inspanning en creativiteit. Van dit soort caches bedenk je er drie in een uur. Als je er een beetje gevoel voor hebt, dan weet je precies wat op de emoties werkt en wat scoort. Wat denk je, zou deze zombietuinkabouter het goed doen in een bos tijdens een nachtcache? Een favo geven kost geen inspanning, en na tig bakjes van de action is alles wat boven het maaiveld uitsteekt een verademing. Een favo is zo gegeven. De cacher hoeft er niets voor beleefd te hebben. Voor een mooie log moet de cacher echter een inspanning leveren. Dit kan hij alleen opbrengen als hij daadwerkelijk iets beleefd heeft. Dat vereist een ander soort cache, en een ander soort inspanning van de legger.

Een cache beoordeel ik in de eerste plaats op de mooie logs die hij oplevert. Als je een cache legt met het doel om veel favo's te krijgen dan krijg je een heel ander soort cache. Van het favosysteem gaat een perverse prikkel uit. Het nodigt de legger uit tot goedkoop scoren. Daarmee is het favosysteem tot op zekere hoogte contraproductief geworden.

Dat kun je wel zeggen. De losse traditionals trekken 14x zoveel bezoekers dan de oorspronkelijke multi.

Klopt. Ik moet bij statistieken vaak denken aan de statisticus die verdronk bij het oversteken van een rivier met een gemiddelde diepte van 20 cm. Op basis van de cijfers was ik tot dezelfde conclusie gekomen als Barny. Ik ben dan ook geen raketgeleerde. Alleen wilde ik geen mooi feestje verstoren. Kijk naar het positieve en vergeet de rest.

Ach, als iemand een paar prachtige parels neerlegt dan kijk ik niet naar wat hij verder in zijn vrije tijd doet. Gemiddelden interesseren me niet. Het gaat om de uitschieters.

Over 69 jaar ben ik ook zo ver.

Ik heb niet de indruk dat dat een relevant criterium is.

Menig co zou maar wat blij zijn als Barny zijn log beperkt tot TFTC.

Ik zie dat je er helemaal stil van bent.

De ene tak eindigt bij de cache, de andere in het ziekenhuis. Bedoel je zo iets?

Aha. Heren, bedankt.