Team Aragorn Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Het gereedschap moet bij je passen. Bij het leggen van caches beleef ik heel veel plezier aan het herhaaldelijk verkennen van het gebied waar de route ligt. Ook nog thuis intensief programmeren is niet mijn idee van cacheleggen. En verder, zo kun je in een ander draadje lezen waarin ik vandaag gepost heb, heb ik een voorkeur voor mooie natuurwandelingen waar niet per se hoogstandjes in hoeven te zitten. BV3 loopt door een prachtig gebied en ik heb niet het idee dat ik er ten volle van genoten heb tijdens de tocht. Ook verhalen om de cache heen zijn niet altijd aan mij besteed. Het kan aardig zijn, maar ik zal er nooit speciaal een cache op uitkiezen. Tot slot, cloudcachen is al zo vaak gepresenteerd als de ultieme manier van cachen in de toekomst, dat het mij alleen al daarom is gaan tegenstaan. Openbaar zijn er slechts twee van. Die zijn bij het uitkomen opgehemeld en nu ze toch niet zo aanslaan als gedacht worden ze neergezet als goedbedoelde probeersels. De andere cloudcaches die actief schijnen te zijn, krijg ik niet boven gegoogled. "Het geheim van Strabrecht" zie ik alleen terug als eenmalige kinderfeestjesactiviteit. Ik zal niet meer kunnen googlen, dat zal het wel zijn.
Heracross Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 dit zijn toch cloudcaches: http://coord.info/GC4BY13 http://coord.info/GC4DCPB Of heb ik het nu fout?
Diederikus Geplaatst 24 november 2014 Auteur Geplaatst 24 november 2014 Nee, dat zijn intercaches. Een soort onderontwikkelde Wherigo's waarvoor internet absoluut noodzakelijk is.
Barry Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Tot slot, cloudcachen is al zo vaak gepresenteerd als de ultieme manier van cachen in de toekomst, dat het mij alleen al daarom is gaan tegenstaan. Dit dus. Hoe meer we internet gaan gebruiken in wandelingen, hoe meer ik verlang naar een old-school boswandeling. Met niets bij me. We worden de hele dag al verpest met de straling van zendmasten/wifi e.d. en dan ook nog eens gaan "genieten" van dit alles in een bos? Ik bedank daarvoor. Noem me ouderwets, maar ik gebruik mijn ogen graag om te genieten van de omgeving. 1
Team Aragorn Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Barry, vergeet je andere zintuigen niet! De GPS is er voor mij in de eerste plaats om ervoor te zorgen dat ik niet verdwaal. Mijn richtingsgevoel is een *beetje* onderontwikkeld.
Barry Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Dank je Aragorn, de andere zintuigen was ik zeker niet vergeten. Maar ook hier gaat mijn trouwe Etrex bij (bijna) al mijn wandelingen mee. (Sinds ik 1x goed verdwaald was in het donker in NL. )
Team Tabak Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Ik volg de zienswijze van zowel Barry als Team Aragorn volkomen, maar ik vind het wel leuk om "technisch bij te blijven" en een keer een korte route te proberen. De 11 km van Diederikus laat ik vooralsnog aan mij voorbijgaan. Eerlijk gezegd ga ik niet voor "het verhaal" een bos in. Dan lees ik liever een goed boek voor de open haard. Als wij een bos in gaan, doen we dat voor "de bosbeleving" en de fijne wandeling met veel frisse en naar wij hopen gezonde lucht. Maar ik kan me voorstellen, dat er ook mensen zijn, die zich graag vergrijpen aan andermans fantasie en zich daardoor willen laten leiden. Die mensen zullen met de cache van Diederikus waarschijnlijk volop aan hun trekken komen. Wat maar weer bewijst, dat geocaching door iedereen anders beleefd kan en zal worden. Prima zo!
Diederikus Geplaatst 24 november 2014 Auteur Geplaatst 24 november 2014 Lol, wat klinkt dat weer zunigjes allemaal. Alsof het mogelijk zou zijn een dergelijke cache te lopen zonder "bosbeleving"
Team Aragorn Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Je moet maar zo denken, een kinderhand is snel gevuld (bij sommige mensen). Doe je twee handjes vol dan krijgt het kindje last van buikpijn en is het niet leuk meer.
Team Tabak Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Diederikus, niet sjachrijnig worden..... Doe wat jezelf wilt doen. Mensen zijn allemaal verschillend. De één zal het geweldig vinden om met zijn iPad te kunnen communiceren in een bos en de ander kan het missen als kiespijn en wil gewoon geen gedoe en lekker wandelen zonder al teveel afgeleid te worden door apparaten, die hem of haar de hele week al lastig vallen. Een aluminium plaatje achter de derde berk van links is al erg genoeg..... Wat is daar nou mis mee? Ik vind het al heel bijzonder dat mensen überhaupt naar Flevoland komen om van een bos te genieten. Als ik 10 bosgebieden in ons land zou moeten benoemen, zou Flevoland pas op de 11e plaats komen.... (Vooroordelen? Absoluut!) Maar hoe dan ook..... altijd nog vóór de Alblasserwaard, waar een 34ste plaats mij meer dan gepast lijkt..... Trek je eigen plan en geniet er van! Eén ding is trouwens zeker..... Tussen Wijngaarden en Vuilendam heb je geheid goed internet.... Geen boom om te storen!.... Hooguit een stier, die hoog boven het maaiveld uitkomt om Bertha 97 te dekken.....
antarctica Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Nieuw draadje starten, Diederikus! De geboorte van een CloudCache! Overigens kan ik sommige schrijvers in dit draadje wel begrijpen; een cc van een kilometer of 5 waarin de voordelen van cc duidelijk worden, is zeer aanlokkelijk. Een cc van 11 kilometer schrikt toch wel wat mensen af (mede vanwege de onbekende techniek). Denk er nog maar eens over na en zaterdag stormen we nog wat brain. Team Tabak; in Flevoland zijn prachtige bossen en fantastische struintochten. Ga Stille vallei of Stille kern eens doen (vooral in de zomer) en je bent verkocht. Antarctica
Team Tabak Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 ik laat me graag overtuigen door jou. ik mag graag een beetje stoken met een glimlach maar Flevoland staat zeker op de lijst.
antarctica Geplaatst 24 november 2014 Geplaatst 24 november 2014 Ik zal de twee door mij genoemde tochten nooit vergeten; echt fantastisch! Antarctica
Diederikus Geplaatst 16 februari 2015 Auteur Geplaatst 16 februari 2015 (bewerkt) Inmiddels ben ik alweer met mijn derde cache bezig. Er ligt al een aardig draaiboek klaar waarover ik zeer tevreden ben. De lat ligt natuurlijk op de hoogte van mijn eerste twee caches, daar wil ik toch wel graag overheen. Oogjes dicht staat inmiddels landelijk in de top 100 volgens de lijst met Wilsonscores. Niet onaardig op 31.000 caches. Over die lat is al veel gedoe geweest. Van diverse kanten krijg ik te horen dat ik de lat wel erg hoog leg, te hoog voor het merendeel der cacheleggers. Mij lijkt dat complete onzin. Ik beschouw mijzelf absoluut niet als een perfectionist. Ik ben veeleer een opportunistische pragmaticus. Ik houd slechts drie simpele regels aan waaraan een waypoint moet voldoen: Ik moet iets dergelijks nog nooit in het veld of op internet gezien hebben. Ik wil mezelf niet herhalen. Mijn vrouw en ik moeten er hardop om lachen. Tja, en als dat dan al genoeg is om in de top 100 te komen, dan kan ik alleen maar constateren dat het kennelijk erg droevig gesteld is met een groot deel van het Nederlandse cachebestand. Ik kan mij simpelweg niet voorstellen dat een zichzelf respecterende cachelegger voor minder de deur uit gaat. Ik had gehoopt dat ik met mijn arrogante prietpraat mijn medecacheleggers zou kunnen inspireren tot het leggen van nog veel betere caches dan de mijne, om mij mijn onbeschaamde blaaskakerij eens goed in te peperen. De verondersteld te hoge lat blijkt echter voornamelijk te worden aangegrepen om de handdoek al in de ring te gooien voordat de strijd begonnen is. Maar goed, daarover is inmiddels wel genoeg gezegd. De cache gaat meer dan tien fysieke waypoints bevatten. Doordat ik een draaiboek heb geschreven, zit er nu al veel meer lijn in het verhaal van de cache dan in mijn vorige multi's. Een tweetal waypoints voldoet reeds aan de drie criteria die ik hierboven geschetst heb. Er zijn echter ook nog een flink aantal waypoints die wel veel potentie hebben, maar die nog verder uitgewerkt moeten worden. Ik weet al wel wat ik wil maken, maar nog niet hoe. Bij Wijze Lessen heb ik ooit de helft van de waypoints geschrapt. Bij Oogjes dicht heb ik er slechts één geschrapt. Toch heb ik ook daar niet de volle potentie van ieder waypoint benut. De reden hiervoor is dat ik gebruik heb willen maken van het op dat moment aanwezige momentum om de multi's in het veld te krijgen binnen een redelijke tijd. Er zijn concessies gedaan aan de uitwerking van sommige waypoints en aan de romantiek van het geheel omwille van de tijd. Vandaar dat het zulke onzin is te denken dat ik de lat zo hoog leg. Nu er echter twee multi's liggen waar ik behoorlijk tevreden over ben, is de druk van de ketel en kan ik rustig de tijd nemen voor mijn derde opus. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Het eerste waypoint heeft al wel een duidelijk onderwerp, maar hoe gaat dat in vredesnaam leiden tot een volgend coördinaat? Vorige week vrijdag om 18:00 begonnen met de zoektocht naar inspiratie. Geocachevideo's bekijken op internet, zoeken op trefwoorden, brainstormen met mijn vrouw, Odlaniger inschakelen. Als muze fungeren is een zeer ondankbare taak. 98% van hetgeen aangedragen wordt gaat rücksichtslos de prullenbak in. Slechts 2% leidt tot een aantekening in mijn notitieboekje dat het wellicht geschikt is voor later gebruik. Ooit. Na zes uur zoeken is om 24:00 het netto resultaat: één zaadje van een idee dat mogelijk bruikbaar is. Zaterdagavond besteed ik er nog eens vier uur aan om het idee uit te werken. Nu heb ik een concreet idee voor waypoint 1. Het voldoet echter nog niet aan mijn derde criterium: het werkt niet op de lachspieren. Een keurig en perfect waypoint, daar niet van, maar het is gewoon niet leuk genoeg. Terug naar de tekentafel dus, op zoek naar nieuwe inspiratie. Kan ik er nog ergens een twist aan geven? Inspiratie komt soms op commando, maar lang niet altijd. Er is geen causaal verband tussen de inspanningen die je verricht en de inspiratie die eruit voortkomt. Toch gebeurt er zonder die inspanningen niets. Gelukkig zijn er maar weinig Tv-programma's die het kijken waard zijn. 16 februari 2015 bewerkt door Diederikus
regenboog2 Geplaatst 16 februari 2015 Geplaatst 16 februari 2015 Ik durf het bijna niet te vragen, maar.... waarom moet het om te lachen zijn? Zou het ook niet iets van verwondering/bewondering kunnen zijn?
Aanbevolen berichten