Logwedstrijd 'Neerlands Beste Logger 2000-2008'

[The Scorpios]

Hoi Kees,

Het is niet de bedoeling dat iedereen mij een PB stuurt.

We hebben hier namelijk een e-mail adres voor

Ruud

 

Sterker nog, we kunnen allen online de stand van inzendingen bijhouden. Maar helaas, Ruud heeft alles al verwerkt en nu heb ik niks te doen Kom op mensen: waar blijven jullie! De stand staat op 16. Dat mag meer worden

 

Nelleke

[Remunj]

Zal dan ook maar eens wat ingegeven.

Soms vind je de cache en kun je nog niet loggen.

 

 

http://www.geocaching.com/seek/log.aspx?LU...cd-d3a542947f24

 

 

Je moet dan van ellende nog eens terug.

[Cache in het handje]

Nou om jullie een beetje bezig te houden is hier mijn tweede inzending.

 

 

29-11-2008

Found it

 

#201, 22.30u

 

Een cache met een luchtje.

 

Als mededeelnemer aan een avondje cachen in het donker was dit de "main dish" so to speak.

Nou ik heb het geweten! En wat veel erger is . . m'n mede cachers zullen zich mijn capriolen blijven herinneren.

De tocht door dit waterland met talloze bruggetjes bleek voor mij net één brug te ver.

Al lopend van punt naar punt bij het vinden van de reflectoren en de getallen, wilde ik wel steeds even dat getal noteren en het vervolgens in m'n gps opslaan.

In mijn wijsheid probeerde ik deze handelingen in het donker, lopend te verrichten.

Dat had me al een keer opgeleverd dat, waar het pad afweek naar links, ik gewoon rechtdoor het bos inliep. Een vriendelijke medecacher merkte op dat het net leek of ik zwaar beschonken was.

Toen had ik al nattigheid moeten voelen! Maar eigenwijs als ik ben bleef ik diep gebogen over m'n papiertje rondlopen en uiteindelijk kwam ik bij de "bridge over troubled water" waar ik misstapte en languit in de gore drab van het watertje terechtkwam en voelde de nattigheid toen letterlijk tot aan mijn middel.

De sloot bleek gelukkig ondiep zodat m'n torso grotendeels droog bleef maar verder was ik doorweekt en bedekt met een laag stinkende modder.

 

Gelukkig liep ik op het moment van dit gebeuren redelijk achteraan zodat alleen "Tuur on tour" getuige was en mij de helpende hand toestak toen ik uit de zwarte modder omhoog de kant op klom.

 

In stilte probeerde ik dus weer aan te sluiten bij de groep. Het was tenslotte donker genoeg om niet op te vallen met die laag smurrie die me bedekte. Maar helaas steeg er een nogal penetrante lucht van op en bleef mijn geheim niet lang verborgen! En ook al probeerde ik wandelend af en toe wat van de modder kwijt te raken aan de collie van "team dutch Collies" en her en der aan mijn medecachers , de lucht bleef !

 

En voor ik het wist moesten er ook foto's worden gemaakt en veranderde ineens mijn naam van cache in het handje , naar cache in het slootje .

 

Afijn een meelevend groepje dus die cachers die zomaar de neus voor je ophalen !!

 

Een troost was het om na het loggen , bij terugkeer op de parkeerplaats een kop koffie te kunnen drinken die Mum voor iedereen had meegenomen .

En lekker warm in de auto, gezeten op een vuilniszak , kon ik terugkijken op een bijzonder leuke en gezellige avond .

 

Bedankt allemaal en voor mij blijft het cachen met deze groep steeds weer een natte bedoening !!

[De Scheertjes]

Wij willen graag Boswijk Posse nomineren. Geschaterd hebben we toen we deze log lazen. Wij wonen niet zo ver bij dit gebied vandaan en hebben ook al meerdere malen meegemaakt dat er diverse mannen tevoorschijn schieten zodra je daar je gezicht laat zien.

 

 

April 29, 2008 by Boswijk Posse (1276 found)

#907 10:35

Reeds bij het verschijnen van Puntje ben ik flink aan het puzzelen geslagen maar zonder enige resultaat. Vervolgens met intervallen nog eens naar de puzzel gekeken maar pas met Geoklets viel het Puntje op de i. Vervolgens heeft het coördinaat lange tijd in mijn GPS gezeten zonder aktie mijnerzijds. Vandaag dan toch maar eens op pad voor de Carrotte-pot.

 

Na de cache mobiel te hebben verlaten werd ik begroet door een vriendelijke man. In de veronderstelling met een cacher te maken te hebben stelde ik mij voor, en vroeg of hij ook op zoek was naar een puntje. Na een bevestigend antwoord stelde hij zich voor als Leather Leo en gezamenlijk gingen wij op weg het bos in. Na een honderd tal meters dook Leo plots het struikgewas in en werd het mij duidelijk dat Leo een ander puntje wilde verschalken. Als gelukkig getrouwd man gaat mij dat te ver en haastig maakte ik mij uit de voeten.

Iets verder, nabij de cachelokatie was een gemengd gezelschap met trouwe viervoeters druk bezig met wat dressuur en in hun nabijheid, na op adem te zijn gekomen, heb ik in alle rust de pot kunnen graaien en loggen.

 

Vervolgens gauw terug naar de cache mobiel en snel weggereden van dit Sodom en Gomorrah.

 

Wilxlii, dank voor dit puntje. Het heeft mij lang beziggehouden.

 

 

GCZQ0G

[pluut]

August 15, 2008 by Pluut (524 found)

En in den beginne was er....het boek der Schijheiligheid. Vandaag lezen wij uit Hfdst 2, vers 3. Hoe de pelgrims ter bedevaart werden geroepen en hoe zij vertrokken om boete te doen voor de vele door hen gemaakte cache-missers. Langs steeds smaller wordende weggetjes bereikten zij het beginpunt, alwaar de Dikke Duimen de eerste aanwijzing in het hout hadden geslagen, zoals destijds Luther zijn aanwijzingen voor een beter leven op de kerkdeur had gespijkerd. Verder ging het langs bospaden en veldwegen, langs heidepad en modderspoor. Steeds dieper het wilde woud in om daar de helende werking der boetedoening te kunnen ervaren. De hemelse weersgesteldheid zorgde voor een blijmoedige sfeer en de pelgrims ontdeden zich al snel van enkele hunner grauwe kledingstukken. Zij besprenkelden zich met De Enige Echte Toverinsectenafweermelk en trokken verder op hun weg naar verlossing.

Rond de noen werd de taaie korst roggebrood weggespoeld met een teug water en ging men snel weer op pad. Tot nu toe was de tocht voorspoedig verlopen, al waren er hier en daar wel wat haperingen geweest. Maar daarvoor zou men hen niet op het gloeiende rooster leggen. Rekenwerk, gezond verstand en aandachtig de geschriften der Schijnheiligen bestuderen was waar het op aankwam. Verder hielp natuurlijk ook dat een van hen de ingewanden van een dode kraai had gelezen en hieruit had afgeleid dat de Voorzienigheid met hen was. Over bruggen, langs rivieren, verder trok men op zoek naar de allesreinigende Eindcache. En eindelijk, eindelijk na een tocht van vijf uur door een werkelijk schitterende omgeving en na het oplossen van prachtig bedachte vraagstukken (die zonder een rijke fantasie en de hallucinerende werking van de godendrank mede, anders nooit door een gewoon sterveling kunnen worden uitgevogeld) klonk het bevrijdende "Hier is ie..." De as werd van het hoofd geschud, het logboek der Schijnheiligen getekend en daarna werd snel de eerste de beste herberg bezocht.

Wij danken de Orde der Schijnheligen dat zij ons in de gelegenheid hebben gesteld ons te bevrijden van onze cache-zonden zodat wij weer met een zuiver gemoed aan de volgende 300 kunnen beginnen.

[Pentagram]

In den beginne was er een cache waarvoor je eerst een vogelzakje moest zien te bemachtigen eer je aan de start kon verschijnen. Na een jaar cachen achtten wij ons ervaren genoeg om ook die uitdaging aan te gaan. Dat wij daar een geheel eigen invulling aan hebben gegeven is voor de logjeslezer nooit helemaal duidelijk geweest. Hieronder dus niet alleen de log zoals die op het internet staat bij GCDEEF, maar ook het waarheidsgetrouwe verslag wat de makers zelf hebben ontvangen.

 

Officiële log op internet voor de, toen der tijd, beroemd en beruchte cache “BIRDS”.

 

We gaan op vakantie, wie wil tijdens onze afwezigheid toch Birds bezoeken?

Dat stond enige dagen geleden op deze site.

 

Och, met de grote vakantie voor de boeg, willen we ook wel eens een poging wagen voor deze cache, dus mailen.

Na wat mailwisseling wordt ons het vogelzakje thuisgestuurd. We hebben het in onze kop gehaald om vóór 10 juli, de dag dat we 1 jaar geleden besmet raakte met het geocache virus, onze 500e cache te loggen en willen eigenlijk met deze dus wachten tot na die mijlpaal. We lezen de instructies en hebben al een aardig idee wat ons te wachten staat. Zijn dus zeer benieuwd naar de practische uitvoering. Plannen worden dus wat aangepast. Deze dus als 500e . Da’s nog eens leuk. En dan maar hopen dat het ook lukt, zonder hulplijntjes.

 

Eigenlijk, voor ons gevoel, te laat van huis vertrokken, we moeten ook nog zo’n eind. De start levert geen problemen, hoogstens een kleine zou-ook-nog-kunnen optie. Aangekomen bij de eerste opdracht lijkt onze gedachte toch niet te kloppen, nog eens en nog eens, maar helaas. Dan toch maar richting alternatief, daar dan eens proberen, en nog eens en nog eens. Ook noppes. Goed begin…, toch nog eens terug, kon toch haast niet anders. Kids vinden het inmiddels al wel best en gaan er bij zitten, ook Geest weet even niet meer, hoe nu verder. We waren er zo van overtuigd…. wat nu? Terwijl Aarde driftig zijn best nog doet, beginnen de gedachten van Geest behoorlijk te kronkelen, zodanig dat ze er nog een zeer plausibel coordinaat uitgekronkeld krijgt. Ze kan het zelfs zeer overtuigend onderbouwen, dus we gaan op pad richting tweede opdracht.

 

We komen uit in the middle of….. Tja, en nu? Dan blijkt dat onze voorgenomen manier om de tweede opdracht te tackelen ook niet kan kloppen. Open-minded overleggen we, en zien ook nog een andere methode en passen die toe en komen daarmee met een coordinaat wat aardig op de route zou kunnen liggen. Nog steeds niet echt overtuigd gaan we richting onze derde opdracht. Tijdens onze mailwisseling met de makers, kregen we mee dat we in de gedachten moesten kruipen van twee middelbare school leraren. Onderweg bedenkt Geest dat ze blij is, nooit van zulke zieke geesten les te hebben gehad . We zijn namelijk al een tijdje onderweg, op weg naar opdracht 3 en hebben nog steeds geen zekerheid. Dat zal toch zo geen 15 km doorgaan?

 

Aangezien ons plan om deze route vandaag te gaan lopen zeer onverwachts is opgekomen, hebben we ons niet zo heel erg verdiept in voorgaande logs, maar terwijl we richting opdracht drie lopen, vertelt Aarde heel overtuigend dat hij een foto herkend. Opgelucht ademend lopen we verder en zijn helemaal overtuigd als we even later bij het volgende punt aankomen. Ook daar klopt weer niets van onze voorgenomen tactiek, maar we kennen die spelletjes van de makers inmiddels, denken we. Fantasieloosheid kan ons absoluut niet verweten worden, want ook daar weten we wel raad met de hint en verder maar weer. Dat wordt een flinke tippel en Vuurtje’s vuur begint al wat te doven. Tegen de tijd dat we er aankomen, heeft ze het duidelijk gehad. Aarde verkondigt dat hier de cache al zou kunnen liggen, hij meent gelezen te hebben dat die onverwachts eerder komt dan verwacht. Geest leest de beschrijving nog eens door en moet hem teleurstellen. Nee hier nog niet, maar wel vlakbij….

 

Op weg dus, we lopen een klein stukje en zijn zeer overtuigd dat we een hintobject waarnemen, en zoeken in de rimboe ons suf. Onbegonnen werk!!!

 

We hebben het allemaal wel zo’n beetje gehad, we besluiten nog een rondje rond de vermoedelijke stash-area te gaan en dan richting auto, als dat niets oplevert. Maar…. Dat levert wel degelijk iets op. We zien iets typisch en we zien nog iets meer. Hé hé, eindelijk!

 

Dat wordt dan de laatste opdracht en we vinden nog iets, maar kunnen er nog niets mee. Terwijl we daar nog wat ronddolen, wordt Water door een wesp onder zijn T-shirt belaagd en wordt de zoekactie onderbroken. Even erna zien we mensen langskomen. Geest vermoedt dat het ook geocachers zijn. Toen we op weg waren naar onze vierde opdracht liepen ze ook al een eindje voor ons, maar gingen toen de “verkeerde” kant op. Aarde denkt dat het toeval is. Maar nee hoor, even later komen ze onze kant op.

 

We maken kennis met team GPSearching and family en horen dat hun wel al onze voorgenomen technieken konden toepassen. Siegurd oppert nog dat we misschien niet allemaal dezelfde route meekrijgen, maar het blijkt dat we wel een zeer alternatieve route hebben gevonden. (versie 6? ).

 

We begrepen ook al niet wat er toch te lachen zou vallen tijdens deze tocht.

Nadat we met z’n allen even moesten schuilen voor de regen, wordt er door Gijsbert nog iets gevonden, a ha, op die fiets. Dan worden de kids weer enthousiast en wordt het cache-vuurtje behoorlijk opgestookt. Ook zij vinden nog wat benodigdheden en gezamenlijk gaan we op weg voor de finale. Ze ruiken stal, legt Geest nog uit, want de kids lopen voorop en sneller dan ze de rest van de tocht gelopen hebben. Even later klinkt het luid en duidelijk; “ ‘k heb ‘em…” . Pfft, wat een bevalling! Gezamenlijk wordt er gelogd en worden er TB’s uitgewisseld. Beide teams zijn trots…. ZONDER HULPLIJNTJES.

 

All eagles are landed!

 

Prachtig gebied en heerlijk gewandeld, 9 uur, 20 km, 9 teken, 3 wespensteken.

 

In de auto, op de terugweg, was het onze beurt om te lachen. Sorry Peter en Toon, we hebben deze cacheroute aardig “verkracht”, we hebben hem op z’n Pentagrams gevonden, maar we hebben hem en niemand kan ons verwijten dat we geen doorzettingsvermogen hebben. In heel veel opzichten een memorabele cache. Hartelijk bedankt.

 

Het werkelijke verhaal wat tot op heden enkel bij Peter, Toon en GPSearching bekend was;

Hoi Peter,

 

Zoals we al in onze log schreven, was onze nieuwsgierigheid zo zeer gewekt, dat we jullie cache als 500e wilden doen.

Hieronder zullen we jullie op de hoogte stellen van onze hersenspinsels, zodat je enig idee krijgt waarom we nu (maandagmiddag) nog steeds met een big smile lopen te grinniken, maar toch ook met een beetje spijt in ons hart willen vragen of je niet alle punten in die twee dagen dat jullie nog in Nederland zijn, weg wil halen. Misschien komen we namelijk nog in de gelegenheid om toch nog iets van de punten mee te maken.

 

 

Luistert en Huivert;

 

Bij het openen van het vogelzakje waren onze verwachtingen als volgt;

 

- start bij een ANWB paddestoel, alle afstanden, betekent alles dubbel

- Fluitje; We zullen wel bij punt A moeten fluiten en ons gehoor testen. Zelf fluiten zal wel beter gaan, maar we zullen wel "antwoord" krijgen en daar dan nieuwe coords vinden.

- Spiegeltje; Nieuwe coords zullen wel onder een bruggetje of bankje zitten.

-Plastic buisje met tekst; zullen we wel door een ring moeten halen, waardoor er ergens water tevoorschijn komt. ( Mogelijk moeten we ook zo'n opdrachtje uitvoeren als bij Die Hard III, vandaar de (veld)fles.

- Kaartje; daar hadden we nog geen idee bij, maar zou terplekke misschien wat meer licht op de zaak werpen

- vogeleitje; Bleek van de Passer Domesticus te zijn (huismus) Vogelboekjes mee, maar we verwachten een leeg nest of vogelkastje aan te treffen.

 

Met die verwachtingen gingen we toch redelijk vol vertrouwen op pad.

 

 

Bij punt A aangekomen wordt er vrolijk gefloten, we denken even antwoord te krijgen, lopen richting geluid en fluiten zelf nog eens. Helaas, de wind doet de takken scharen, dat lijken we te horen. Dat proces herhaald zich bij diverse bomen en we zoeken bij de voeten/tenen van alle bomen. Dan toch maar eens naar het alternatief, met een oost coord dat eindigt op 457. Ook daar hetzelfde ritueel ettelijke malen. Even denken we iets te horen, lopen behoorlijk ver van het gegeven punt af en zien even daarna de vogel vliegen. We liepen dus een echte vogel achterna.

Toch nog maar weer eens terug. Dat punt leek ons veel logischer. Weer hetzelfde verhaal. Terwijl Johan nog bij de bomen zoekt in een steeds groter wordende kring heeft de rest van de familie zich al op de grond gevleid.

Dan begint er bij Ineke (ik dus) iets te borrelen. Even verdrop staat er 2 emmertjes, dat zou ik aanvullen met water halen. Een gezegde dus.

 

Bij de voet van iedere boom? Lijkt me stug dat er bij iedere boom een aanwijzing te vinden is. Of toch, wat ligt er hier bij iedere boom aan de voet? Naalden en appels! WANT; een appel valt niet ver van de boom.

 

DENNEAPPELS, daar moeten we dus iets mee.

 

dan begint het gepuzzel, uiteindelijk kom ik op N 52 DENNE E 005 APPEL

 

Met de onderstaande conversie, kom ik uit met een redelijk coordinaat.

 

a b c d e f g h i j k l m

4 3 2 1 0 9 8 7 6 5 4 3 2

 

 

 

n o p q r s t u v w x y z

1 0 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 9

 

 

nl N 52 10.110 en E 005 49.903, zou best kunnen immers? En dat fluitje? Da's zeker bedoeld om je hier als een malloot bezig te houden dan.

 

We lopen dus die kant op en komen in de buurt van een klein vennetje, een spiegeltje tussen de heipolletjes []. We nemen plaats midden tussen die heipolletjes en zien in geen velden of wegen een bruggetje of bankje. Oké, moet ook anders uitgelegd worden alsdat wij dachten. Uitzichtloos!?!? We hebben een leuk uitzicht, maar iets speciaals? We kijken ook recht op een zendmast. Weer datzelfde spelletje als met die denne appel, maar dan met een andere conversie? We moesten een gedetailleerde kaart meebrengen en zien een grote rode stip, RADIO KOOTWIJK, staat erbij. Radio...., wel geluid, geen beeld,.... dus GEEN ZICHT! GPS wordt op RD stand gezet, we bepalen op de kaart het punt waar we zitten, trekken een lijntje vanuit de grote rode stip naar ons punt en spiegelen die met een gelijke afstand. Daar zit dan onze derde opdracht. En op pad gaan we. Spiegeltje meer als cryptische hint te gebruiken dus, oké.

 

Terwijl we langs het hek bij het militaire terrein lopen, twijfelen we nog steeds. Dit wordt wel een erg vage cache op deze manier. Snappen de lol van andere teams niet, snappen alle lof eigenlijk ook niet zo, snappen de hele cache uberhaupt niet. Dan ziet Johan de waarschuwingsborden bij het militaire terrein en herinnert zich dat hij die op een foto al wel vaker gezien heeft. Dat geeft de burger moed, we zitten dus misschien zelfs nog wel goed. We realiseren ons dat tekenen, zoals wij dat nu terplekke deden, niet zo nauwkeurig is, en zoeken langs het hek naar een ring voor het plastic buisje. Dat vinden we uiteraard ook weer niet, maar wat verder van het hek af ligt wel een grote steen met een grote ijzeren lus/ ring. Lachend steken we het buisje door de ring. Ook weer zo'n geintje van de makers zeker, moeten we nu op deze manier door dat buisje kijken en dan iets zien? Of moet ons oog dan vallen op een aanwijzing? Nee, weer een manier om onszelf hier belachelijk te maken. Twee emmertjes...... toch dat water halen, en waar haal je dat? Bij die brandtoren natuurlijk! Flinke tippel van daaruit, maar ja, het moet totaal uiteindelijk 15 km worden toch? Dus vooruit met de geit.

 

We menen dan ook te begrijpen waarom er gewaarschuwd wordt om niet alleen op je GPS te vertrouwen. We gebruiken nl niet meer de GPS nu, maar lopen echt met behulp van gedetailleerde kaart.

 

Bij de brandtoren aangekomen, zoekt Johan al naar een geschikt vogelnest plekje. Moe zitten de kids en ik op het stoepje bij de toren. Nee, joh, we moeten nog iets met die RD. Op ons eigen gedetailleerde kaart zien we twee keer RD staan. We hebben echter maar een klein stukje als hint mee, dus die RD moet het zijn. Op dat kleine stukje moet dan een vogelnestje/kastje zijn. We lopen richting dat "vierkantje" en slaan eerst linksaf. Goed de omgeving rechts van ons opnemend. Hoog in de lucht zien we een opvallend groot leeg nest (denken we) in de kale bomen. Yes, binnen een straal van 25 meter dan, en dan begint er een zoektocht. Wat een ruig stukje. We komen tot de ontdekking dat we geen munitiekistje zoeken, maar wat dan? Ondoenlijk!

 

We besluiten het rondje rond dat stukje grond af te lopen, misschien zien we nog iets wat beter past en anders moeten we het toch opgeven. Jammer, maar helaas Het is al later aan het worden en we hebben eigenlijk nog steeds niets concreets. We "snijden" het rondje lichtelijk af, en ik zie plotseling de RD steen, en ..... het metalen plaatje. Tjee, we zitten dus nog steeds goed???? Drie richtingen, drie afstanden. Het AP paaltje wordt rap gevonden, en we zoeken nog naar het UTM-paaltje (bestaan die uberhaupt wel?), zodat in de derde richting de cache wel zal liggen. De volgende gebeurtenissen volgen elkaar op in een rap tempo. Dan volgt namelijk het intermezzo met de wesp , gevolgd door een ontmoeting met GPSearching, een stortbuitje, het verhaal van hen?????????????, en de vondst van één van hen van een plaatje. Dan gaan er bij ons een heleboel lichtjes branden en onze twee dochters hebben de twee overige plaatsje dan zo gevonden. Met z'n allen lopen we richting cache..... afijn de rest van het verhaal is conform de log.

 

Jammer vinden we het wel, dat we de route niet gelopen hebben zoals bedoeld, zodat we alle mooie punten misgelopen zijn. Maar de manier waarop we deze tocht gelopen hebben doet ons toch wel vreselijk grinniken, nog steeds.

 

Toch hartstikke bedankt voor deze onvergetelijke cache, want dat is 'ie.

 

PS; De twee euro voor verzendkosten hebben we in het vogelzakje zelf achtergelaten.

[Kiddooz]

Ik zal dan Hebbes maar voordragen voor de log van en tocht waar we beide heel veel lol aan hebben beleefd!

http://www.geocaching.com/seek/log.aspx?LU...44-5aa6f385d738

Cachen is gezond jaja:

 

#2086 @14:00

Vandaag zouden Barones Hebbes van Multi tot Graaier en Barones Kiddooz von Hulplijntje bis 1 Promille wel eens bewijzen dat cachen, naast gezond, ook een zeer elegante bezigheid kan zijn. Om 10 uur arriveerden we op het startpunt in de cabrio van vrouw Hebbes. Na onze lippenstift bijgewerkt te hebben trippelden we zeer elegant naar het eerste waypoint. Van hieraf flaneerden we al keuvelend over knappe kale cachers, ouwe stompen, slimme mid-bees en snelle newbies naar de ons beloofde theetuin. Daar nuttigden we wat cafeïne en heerlijke cholesterol in de vorm van overheerlijke cappuccino en taart en vrouw Hebbes nam ook nog wat nicotine tot zich. Aldus verkwikt konden we weer verder.

Na wp5 werd er door onze fraai gemanicuurde nageltjes een projectie ingetoetst en konden we op weg naar het uiterst geheime wp 5A. We troffen hier een mooie gecamoufleerde beauty-cache aan vol met onontbeerlijke attributen voor een elegant dagje uit. Uiteraard hebben we elkaar nat gespoten met de super-soaker die erin zat, want de temperatuur was inmiddels opgelopen tot tropische waarden. Wat jammer nou, dat uitgerekend deze foto's met Wet Tank-top zijn mislukt. De rest van de attributen hebben we meegenomen voor een later moment. We hebben wat gele ballonnen en een sexy stoere kaalhoofdige snelle panter (als knuffel voor graaf L.) achtergelaten, alsmede een ballon vol met zoentjes als dank.

 

De Fristi hebben we vervolgens op een bankje genuttigd. Bij de cache locatie aangekomen hebben we ons elegant in het gras neergevlijd en begon de fotosessie. Hier bleek pas hoe gezond dat cachen wel niet is... Het Mirakel van Linschoten deed zijn werk na het loggen en Kidd zag tot haar verbazing dat haar voorgevel opeens Madonna-contouren kreeg. Hebbes haar bonbonnella's namen zelfs Dolly Parton vormen aan. Aiaiaiaj, wat 16 km. gezond cachen al niet doet voor cacheladies...

Uiteraard hebben we een geel ballonnetje achtergelaten bij dit toekomstige bedevaartsoord. We verwachten dat er nog vele cachers zullen gaan volgen want deze gezonde cache doet wonderen voor de "size"...

Bij de parkeerplaats teruggekeerd konden we terugkijken op een geslaagde gezonde dag; Leppie bedankt!

 

 

Voor de rest van de hilarische foto's zie de link en mijn log.......Kiddooz

 

Nou vooruit dan....sorry hebbes....

 

5 mei 2009 bewerkt door Kiddooz

[De Wijngemachtigde]

Mogen we De Scheertjes (log van Boswijk Posse), Pluut (log van Pluut) en Pentagram (log van Pentagram) verzoeken nog even de tekst plus cache code en directe link naar de log door te sturen naar:

 

neerlandsbestelogger@gmail.com

 

Dank...

[MCMAL]

Een avondje cachen van Kleijn en Barny, hetgeen in vier delen gepubliceerd werd bij mijn eigen cache Nooit Links. We schrijven 28 juni 2006.

 

 

---

Het kwam op als poepen, tijdens een Evaluatiegesprek van een zorgvuldig geplande verbroedering’s cachehunt waarbij ik een 80 jarige geldige reden had om het op het laatste moment af te zeggen waar ik wel verwacht/gehoopt had dat de cachunt wel bij de twee voorheen overgeblevenen Ex cachebroeders gewoon doorgang kon blijven vinden. Helaas tot grote schande en mijn erge spijt heb ik dus moeten concluderen dat er dus helemaal geen doorgang is geweest en dat met de kleinzielige reden dat er wat broodnodige vocht uit de hemel zou kunne gaan vallen.

Weg was alle verbroederingen de broedertwist ging in alle hevigheid door, en vooral niet samen cache zo volgens de heren loopt dan wel het totaal op maar niet het verschil tussen elkander en daar ga je natuurlijk niet de hele dag voor in de auto zitten, toch

Dus wat jarengoed is gegaan vol met gezelligheid vol met jolijt is door het puntjes scoren geheel tot flarden geschoten, nu kunne men allen maar her en der andere geohunters vandaan verzamelen om de gezelligheid te evenaren van vroeger wat ook nog ten dele altijd lukt.

Zo was het dus nu ook weer gegaan het gesprek voerde alweer snel op een andere cachehunt maar zo met de vakanties tussen door en de gefingeerde werkdrukte bleek deze donderdag avond een van de laatste mogelijkheden tot en met september te zijn om gezamenlijk kissies te gaan trekken wat dus gelijk maar verzegeld werd met een afspraak waar ik de aangeboden details maar even buiten beschouwing laat, deze cache was een van die serie die we op een mooie en zonnige avond in Amsterdam hebben gedaan.

 

Bij de aanrij route van deze cache had mijn cache kompaan voor vanavond alle touwtjes in handen, met een veelfout aan GPS apparatuur, Telefoon met internet verbinding super vlotte bolide moest het toch wel gaan lukken maar ondanks het op volle krachtwerkende airco waren de kleijne zweetdruppeltjes op het voorhooft van Mister High Tech langzamerhand niet zo kleijn meer en schorvoeten kwam de vraag er aan “of mijn vertrouwde en de vaak bekritiseerde oude E-Map aangeslingerd kon worden” dat die vraag zo snel zou komen was geen vraag maar het verbaasde mijn hooglijk dat het zo snel was en natuurlijk (goedzak dat ik ben) wil ik met mijn Steenkolen E-Map de andere beschikbare en hele kostbare navigatiesystemen overrulen door direct de Time Sly eindelijk de goede kant op te dirigeren waarna het nog enkele meters nodig hadden om de telefoon te pakken en de hulplijntje te raadplegen (Die we deze avond gelukkig niet vaak nodig hebben gehad (Ahumm)).

Waar de cache geraapt werd die al grondig maar kleijnschalig veelvuldig was onderzocht. Verder met nr. 2 van vanavond de koningin van Afrika gewoonlijk passen we ons snel aan de omgeving dus toen ik voor de 2e male met mijn oude maar vertrouwde steenkolen E-Map weer eens (boven al die standaard in de time Sly aanwezige nieuwerwetse spul ) de weg moest wijzen hadden we de zwarte bolide maar keurig op de stop geparkeerd tussen al het al aanwezige spulvol goede moed gin ik op het nulpunt zoeken en mijn kompaan zat natuurlijk weer de 60cs 30 meter standaard afstand nutteloos te wezen na een te lange tijd maar weer een hulplijntje ingeschakeld (Die we deze avond gelukkig niet vaak nodig hebben gehad (Ahumm)). Waarna de cinaster vlot door alweer ikke getrokken werdt met DT

Toen we eenmaal een beetje op dreef was, was het een kleijne moeite om de zwarte Time Sly het centrum in te sleuren voor een virtuele cache, nu ben ik zelf niet helemaal gecharmeerd van een virtuele cache maar zo als altijd was het de regel die de uitzondering bevestigt deze vond ik wel leuk en interessant maar er was wel een nadeel aan vast as je met en puntenjager gaat cachen dat je te weinig tijd heb om alles te onderzoeken daarom heb ik de folders maar bij me gestoken zodat ik op de terugweg naar mijn verblijfplaats er achter kwam dat ik het zelfde had alleen dan in 7 verschillende talen

 

Na een leuke virtuele cache = het -hup- weer de timeSly in, de keuze viel nu op deze cache.(heerlijk hé dat Wild cachen)

Natuurlijk had ik mijn kompaan al een schitterende parkeerplaats aangewezen toen eenmaal mijn steenkolen E-Map mijn aangaf dat we nog 30meter moesten gaan, maar omdat al dat apparatuur van de nieuwste generatie vastgeboud in de time Sly maar bleef doorgeven van verschillende en vooral verwarrende informatie hebben we een extra rondje gereden voordat de beslissing gevallen was om net zo al een gele vogel uit te waaieren en mijn kompaan de kans te geven om de relaxt mode in te schakelen.

Na een tijdje zoeken en na een tijdje hulpeloos zoeken heb ik te einde raad het altijd hulpvaardige hulplijntje gebeld (Die we deze avond gelukkig niet vaak nodig hebben gehad (Ahumm)) en (wat nu langzamerhand wel een iets sarcastise ondertoon kreeg) die me natuurlijk in veel te veel woorden probeerde uit te leggen waar het doosje zich verborgen hield.

Ondertussen was het tijdens mijn vergeefse escapades mijn toegesnelde kompaan (die eenmaal het licht had gezien en de time sly natuurlijk had geparkeerd op de plek die ik een half uur daarvoor ook al had aangewezen) die met een veel te grote grijns van oor tot oor het doosje te voorschijn trok op mijn nulpunt.

 

Ondanks het steeds grotere wordende gebrek aan drank, eten en goede navigatie in de Time Sly besloten we als echte diehards door te gaan en deze leuke cache te scoren dus gebuurde weer wat eigenlijk al de hele avond gebeurden eerst een stuk omrijden, Kleijne zweetdruppeltjes op mijn kompaan die links van mij zit, stotterende woorden of ik mijn steenkolen E-Map wil aanstarten en over wil gaan op pijlmodes, om de simpele reden dat alle aangebodene info van de omgeving teveel werdt om de Dom-Dom , 60cs en de standaard ingeboute Bekker proper te laten werken. Daarna was de parkeerplaats op 50meter van de cache zo gevonden de cache liet wel even op zich wachten voordat hij zich prijsgaf

 

Het ondertussen nijpend te kort aan calorierijke voedingsstoffen in mijn maag die zich op zijn beurt natuurlijk pijnlijk begon te verzetten besloten we ook nog even aan te komen en daar na weer te gaan bij deze cache.

De moeilijkheidsgraad was al aan mijn verteld om deze cache te kunne pakken daarom had ik een atletische kompaan uitgenodigd voor deze cachehunt waarvan ik hoopte dat hij in 1 Grote zwaai de handelingen zou verrichten die nodig waren om deze cache van een geldige log te voorzien.

En zogebuurde het ik koos met mijn steenkolen E-Map de exacte nulpunt uit mijn kompaan nam een kleijn sprongetje liep wat onhandig heen en weer, luisterde (natuurlijk weer eens) niet naar mijn aanwijzingen en zeker goed bedoelde adviezen zodat ik na een tijdje dat geploeter had aangezien zelf maar het heft in handen heb genomen en onder de mom van laat die bolle het maar zelf weer oplossen alle handelingen soepeltjes voor elkaar kreeg en in een oogwenk de cache tevoorschijn toverde.

 

Mijn maag begon nu wel heel heftig te protesteren aan gebrek van werk dat kleijne flauwtes ontstonden en dat terwijl we net naar een verjaardag wilde gaan. Affin mijn inbreng was ook natuurlijk hier weer van zo een laag kalibier dat nadat de Time Sly geparkeerd was op een andere plek dan de bedoeling was mijn kompaan handig uit de time sly sprong en op Knarf snelheid het park in stoof om uiteindelijk de cache te graaien, na een paar vermanende woorden mijnerzijds was het nog moeilijk om zich aan te passen aam mijn waggel tempo.

Eenmaal aangekomen bij de cache werd het zoeken bemoeilijk door drie donkere heren (die zich niets aantrokken van het drankverbod in het park) en zich natuurlijk ophielden op 10 meter van de mooie verstopte cache waarvan we de bevestiging kregen van onze hulplijntje (Die we deze avond gelukkig niet vaak nodig hebben gehad (Ahumm)) en (wat nu langzamerhand wel een iets meer sarcastise ondertoon kreeg) na overleg en enige heftige aansturing van mijn bijna ingeklapte maag was de beslissing genomen om voor wat vulling te zorgen bij een nabijgelegen etablissement en dan maar hopen dat de heren eindelijk eens wat nuttiger dingen zouden gaan doen.

Na het verorberen van wat biefstuk geserveerd met ander ongeïdentificeerde groentes, salades or what ever, weggespoeld door wat alcoholische versnaperingen voor mij en wat sinas voor mijn kompaan besloten we na een uurtje of zo weer eens te kijken of de cache nu wel voor het graaien lag.

Aangekomen waren er nu nog maar twee heren aanwezig en alshet zo zou doorgaan met maar 1 afvaller per uur kon het dus gemiddeld genomen nog 2 uur duuren voor dat we geruisloos de cache kunne graaien en dat was zelfs voor ons te veel dus de list was snel bedacht 1 zouden de heren afleiden en de tweede (die met de sterkste kringspier) graaide de cache.

Zo kon het dur voorkomen dat na luttle minuten we gezamenlijk een stikker kon plakken en een krabbel konden fabriceren in het logboekje.

 

De klapstuk van deze avond, nadat we al de hele avond met hevig wisselend succes dwars door alle wijken van Amsterdam navigeerde konden we uiteindelijk een poging wagen om deze cache te rapen, natuurlijk en geheel gewoontegewijs stonden we eerst op een heel verkeert punt waar het wel gezellig was maar niet de bedoeling was en waar wij al zo lang naarstig op zoek waren was in geen velde( waar the f@#$%k zijn in Amsterdam velden ) of wegen (zijn er wel zat daar in Amsterdam) te bekennen, grote ongelovige ogen was ons deel.

Nadat we onze wonden hadden gelikt en de laatste ontbrekende tip van insiders kregen hezen we ons uiteindelijk weer een x in de time sly om de laatste anderhalve kilometertjes rijdend af te leggen en omdat je hier in Amsterdam ben is de laatste anderhalve kilometertje een goeie drie kilometertjes over de weg met alle stoplichten spontaan springend op rood zodra ze de vermoeide gezichten van ons door de voorruit zagen schitteren., uiteindelijk konden we parkeren op 500 meter van de cacheplaats af en meteen bijna automatisch ging mijn kompaan weer in de geoknarf mode in zijn geheel geen rekening houdend in het waggeltempootje waarmee ik me doorgaans tracht te verplaatsen.

Na een paar krachttermen gebruikt te hebben kwamen we gelijktijdig aan op de cacheplek waar we onze vorige plek nauwkeurig konden omschrijven en dat werd ons niet geheel in dank afgenomen er is dus hier ook een groots rivaliteit aan de hand Ha Ha Ha.

Het eindput was gezellige boel met de uiteindelijke cache die nauwkeurig onderzocht werd waarna de sticker en krabbel werd geplaatst als bewijs van goed gedrag.

 

De plek met de hondjes had ik al eens in Amsterdam bezocht en had toen de illusie dat het deze cache betrof , maar niets was minder waar dus dit was het uitgelezen moment om deze cache te bezoeken. De rit werd ondanks het perfecte werkende steenkolen ding van mij grotendeels geroutineerd door de duurbetaalde beacker waarna de laatste metertjes werden toevertrouwd aan de GPS met de meeste ervaring die natuurlij E-Map heet, en ons de cacheplek op de meter nauwkeurig aanwees.

Omdat het al wat later werd, we waren bezig met de laatste cache voor vandaag, moest die bolle het maar weer opknappen, de meest vreemdsoortige capriolen moest worden uitgehaald om de verrassende GROTE boks te kunne trekken en na alle verplichte figuren zoals stikker plakken en een onleesbare krabbel zetten ook weer was gedaan moest die capriolen in een omgekeerde volgorde worden herhaald en eindelijk konden we op naar de laatste cache voor deze inmiddels wordende nacht.

 

 

Tijdens deze cachehunt wilde ik nog 1 cache doen en dat was “nooit links”die ik weliswaar geheel niet snapte maar wel drommels goed begreep, ik ga ook nooit links, ik lig rechts in bed ik rijd met “Het Gele Bussie” altijd aan de rechter kant van de weg, ik stem regelmatig rechts van het midden, ik schrijf met rechts, ik geeft rechts ook bijna altijd voorgang, als ik me alleen voel gebruik ik ook altijd rechts (in mijn linkerhand zit dan natuurlijk de telefoon), de bel van mijn fiets zit op de rechter kant, de dames van de straat staan ook altijd aan de rechter kant te pronken, zo kan ik natuurlijk nog wel uren doorgaan met al die mooie dingen in het leven en dan nog moetten uileggen waarom mijn voorkeur uitgaat van rechts en zeker dus zeker te weten niet van links maar dat gaat dus buiten de bedoeling van een log over geocaching, dus ik beperk me maar over de hunt alleen.

Komende vanaf showdogs reden mijn kompaan en ik in de Time sly over allery wegen in het dorp dat is genaamd Amsterdam, nu was langzamerhand wel de Beacker zodanig opgewarmd dat hij nog voor de Dom-Dom op de PDA en de 60cs aan de voorruit (je vraagt je soms af of hij nog wel tijd heeft op door die voorruit te kijken……….) en mijn steenkolen E-Map in mij broekzak doorhad welke wegen hij moest volgen dus je kan begrijpen dat de rit hectisch verlopen was,uiteindelijk geparkeerd op een parkeerterrein en de laatste meters dan maar gelopen, daar terplekke nog aardig moeten zoeken en toen ik uiteindelijk maar de plekjes ging controleren waar mijn kompaan ook al had lopen te dromen tot ik eigenlijk in een ooghoek het kinaster (zo, kleijn, goed?)zag liggen en vol ongeloof tevoorschijn trok om 2 minuten over middernacht

 

---

[MCMAL]

En dan toch ook nog een eigen bijdrage

Cache nummer 1000 op 4 oktober 2008 - Het mysterie van het Kralensnoer van Exloo (GC15HDT)

 

"De ghroote dagh was daer dat wey als een waere Sherlock McMal ter gheleegenheyd van den duisendtste gheokesj den grooten barn zouden opspeuren. Met een ghroot gheselskap aan ervaeren meesterspeurders als schoonbroeder Petrus, GheoBurt, Team Hummocks ende Azzurri Olandesi trokken wey naer het museum te Eksloo alwaer wey onse speuringe zouden beghinnen aen den handt van den aenweysinge die wey daer vonden.

 

Na eenigh voortschreyden worden wij de resten gewaer die den lelijken dief in zijne ijdelheidt agtergelaten had. Eene boemerang gehoorde daarbey, waeruidt maer wehr eenmael bleek dat den dief eenigen aboriginaelen cultuur genooten hadt.

 

Langs kleijne ackertjens en het groote veldt schreyden wey voort naar den boom waer den sgurk zijn eetenswaerdigheyden hadt agterghelaten. Wey vonden deesz onsmaekelykheyden voorspoedigh alsook zeyne kervingen wat verder op onze speurderije.

 

Nae het raepen van veele kastanjetten gingen wey een muntstuck zoecken. Dath nam ons veel teydt, maer wey vonden het kleynood togh. Eevenzoo werden wey verrasdt door den leipzinnighe verstoppinghe van den steen op het volgenden oordt.

 

Nae eenige telvraeg hadden wey den hulpe van eene steenkundighe noodigh om de aerdt van den aen den zonnengodt gheweyde voorwherp te bepaelen, maer daaerna zaegen wey het locus delicti alras in het zight. Ickzelve vondt een kwart uure nae veyf den kiste met den barn en eenig Azzurro bracht de weyze van ontsluitingh aen het lighdt.

 

Hiernae hadden wey grooth veest bey het oopenen van deezer waere sgatkiste, wey onse duyzendtste, Azzurri Olandesi heuren centuuriontitel en wey allen veel vreught, waervoar wey de maeker Tinckerteam uyt de grondt onses hertes dancken !

 

MCMAL & CR"

[WaG!]

Wat een geweldig idee is dit! Het schrijven van logjes vind ik persoonlijk een zeer leuke bezigheid en het is ook leuk als je merkt dat een leuk geschreven logje gewaardeerd wordt. Ik heb er nog zeker geen honderden gevonden, maar probeer altijd wel een paar leuke regels te schrijven, ook als waardering richting de legger. Hoewel ik het liefst andere goede logschrijvers in het zonnetje zou willen zetten, zet ik mij maar over mijn schaamte heen en plaats eerst maar eens twee logjes van eigen hand. De eerste vanwege een MEGA-log voor een nano-cache en de tweede omdat het gewoon een fantastische cache was! Bedankt nog Octavius

 

(Tevens per mail verzonden)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Logje voor: Nano & Mega 6 (GC1ATJW)

Nickname: WaG!

Logtekst:

 

FTF! 02-04-2008 @ 21:45

Om even na zevenen kwam er een nieuwe cache online, nog geen 12km noordelijker van mijn huisje. Rond half negen zag ik het pas en ging ik maar even een blik werpen... Hmmmm, dat is vrij leesbaar voor me, maar dat schrijf ik toch even op in leesbare taal! Ok, iets te veel code, dus eventjes opgeschreven in het kladblokje...

Toen kwam rond negen uur een leuk gecodeerd bericht van Roger&Yvonne. Tja, als zij het ook al zo vlot doorhebben, dan zullen er ongetwijfeld al meer kapers op de kust zijn! Maar nee, nog steeds niemand gelogd? En toen kwam het... Ik ga soms voor brons, maar meer voor mijn plezier. Moest ik nou echt voor goud dan?

Ik kijk mijn vriendin aan. Ze glimlacht en zegt, je wilt gaan hè? Waarom doe je het niet dan... Ik kijk nog eens naar het coördinaat... Ik grijp mijn GPS, mijn foon met TomTom (die ik wel alvast aan het opladen was), een pen en vlieg naar de kapstok. Terwijl ik over de A1 zoef, onderweg naar de A6 gooi ik TomTom aan en maak me klaar voor de afslag. Ik probeer uit alle macht mij aan de snelheid te houden, vooral bij de plaatselijke wegwerkzaamheden, maar het is lastig. Ik voel nu eindelijk eens de 'rush' van het 'goud zoeken'!

Ik kom na een paar minuten aan in de wijk waar ik mijn auto parkeer en spring eruit. Niemand te zien... Ik probeer zonder zaklamp mijn weg te vinden, maar loop vast als ik bij het water kom. Wederom zonder zaklamp sop ik door de blubberige grasveldjes naar het bruggetje en maak de oversteek. Na ongeveer 200 meter komt ik bij de locatie aan. Ik gooi de zaklamp even aan en kijk rond... Ik voel... Ik vind!

Ik maak het voorzichtig open, terwijl ik mijn zaklamp verberg voor een lokale fietser. *plof* Daar ging de nano NEEE! Gelukkig kon ik hem meteen weer pakken en open hem voorzichtig. Ik voel alvast naar mijn pen... Mijn pen... MIJN PEN! Ik doe de nano weer dicht en loop weer terug naar de auto om te kijken of ik mijn verloren pen kon vervangen. Gelukkig toch nog een pen aanwezig, waardoor ik nogmaals de trip naar de cache maak.

Ik kom wederom aan, open hem nogmaals en kom tot de ontdekking dat ik nog steeds de enige ben die hem heeft gevonden! Niet te geloven! Ik log mijn naam (gelukkig net zo kort als initialen) en frutsel in dezelfde ruimte zelfs nog een datum erbij (ja, ik kan heel klein schrijven!) en ga met een tevreden gevoel terug naar mijn cache mobiel.

Bedankt Apiedi@k voor het laten voelen hoe het is om goud te hebben!

 

PS: Sorry voor de lange log, maar ja... In de cache kon ik niet zo'n epistel achterlaten ;-)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Logje voor: (FPE2008) Mission=Possible (GC1E32J)

Nickname: WaG!

Logtekst:

12-10-2008 @ 23:20

Samen met Tobitron vanavond even de tijd genomen om wat te cachen. Nou, DAT hebben we geweten! Dat Octavius zo'n sluwe muis was hadden we al gelezen, maar wij waren natuurlijk te eigenwijs om dit te geloven. Vol goede moed en rappe tred trapte we dan ook volledig in de allereerste "muizenval"! Gelukkig waren we na een paar minuten draaikonten-techniek (waar wij zeer getraind in zijn) weer op de juiste weg en kwam ook bij ons het spiegelende mobieltje van pas (dank daarvoor Melisesue). Tot zover nog geen hint of smsje nodig gehad gelukkig.

Op naar het volgende traject, alwaar wij goed doorheen kwamen. Op een punt toch weer een lastige keuze moeten maken na wat gepuzzel (hé, alle drie de opties zijn mogelijk?) en onze weg vervolgd. Eerst de ene weg gekozen volgens een bepaalde logica, maar dit bleek helaas een muizenval. Gelukkig hadden we het tweede coördinaat ook in de eTrex staan, dus die maar gekozen volgens een iets andere maar gelijkende logica. En jawel, ook dit was weer een muizenval. De derde optie, zonder enige lastige logica van onze kant uit was meer vruchtbaar! Die Octavius deed het erom, het begon al aardig aan ons te knagen kan ik je vertellen. Om maar even niet te spreken van het natte gras dat ervoor zorgde dat zelfs op mijn tenen spontaan kaas begon te vormen!

Wederom weer op pad gegaan en weer een paar gedenkwaardige plekjes gevonden. Alles leek voorspoedig te gaan gelukkig. Maar toen ging het mis! We kwamen uit op een wat open vlakte en door de steeds dichter wordende mist hebben we vermoedelijk toch een aantal oplichtende muizenkeutels niet kunnen vinden. De open vlakte overgestoken en welja, achter het picknick plekje ging het weer vrolijk verder met de witte wegwijzertjes! Dus niet piepen maar doorlopen want we zijn er bijna! En dankzij een twijfelachtig lastige kleurentest (grrrrrrrr) waarmee we het laatste stukje van de puzzel konden oplossen, hadden we alle informatie die we nodig hadden de locatie van het huis van Octavius te vinden. Het heeft nog wel even een paar minuten heen en weer lopen gekost op de locatie zelf, maar de mist begon nu toch wel parten te spelen.

Al met al toch de cache om even voor half twaalf gelogd en met een goed gevoel, soppige sokken, vermoeide voeten, branderige blaren en bekraste kuiten de auto ingestapt. Onze jacht op Octavius was ten einde. Een muis die wij absoluut onderschat hadden toen we aan ons avontuur begonnen.

Bedankt Steensnoeper, dat wij mochten genieten van deze verschrikkelijke (leuke) jacht. Goed in elkaar gezet, duidelijke aanwijzingen (pas echter op voor mist, haha!), soms wat lastige puzzels en vooral enorm vervelende muizenvallen. Maar toch nog te doen in precies 2,5 uur zonder een belletje of smsje. Een aanrader!

In: Niets

Uit: Niets

[Biertjuh]

.... zet ik mij maar over mijn schaamte heen en plaats eerst maar eens twee logjes van eigen hand....

Waarom schaamte? Wij vragen hier om leuke logs en deze vallen in die categorie.

Misschien dat er andere zijn die geen logs van zichzelf willen/durven in te zenden en heb jij met jou bijdrage de aanzet gegeven dit wel te doen

Bedankt voor je inzending!

Ruud

[WaG!]

.... zet ik mij maar over mijn schaamte heen en plaats eerst maar eens twee logjes van eigen hand....

Waarom schaamte? Wij vragen hier om leuke logs en deze vallen in die categorie.

Misschien dat er andere zijn die geen logs van zichzelf willen/durven in te zenden en heb jij met jou bijdrage de aanzet gegeven dit wel te doen

Bedankt voor je inzending!

Ruud

Daar heb je uiteraard helemaal gelijk in Biertjuh, maar ik ben er eentje van de zelfspot, niet van zo "zelfverheerlijking" zeg maar Maar ik hou dit draadje zeker in de gaten, want er zitten nu al een paar klassiekers tussen... Blijf het een fantastisch idee vinden! Want zeg nou zelf, zonder log geen found...

[Pentagram]

Goh, eigenlijk deze wedstrijduitdaging in eerste instantie langs me heen laten gaan, totdat ik gisteren persoonlijk benaderd werd voor het inzenden van een log.

 

En weet je wat het gevolg was? Buiten die memorabele caches, waarvan je je de gebeurtenissen nog als gisteren kunt herinneren, worden ook de logjes weer gelezen die wat minder vers in het geheugen liggen. Zo kom ik een uitnodiging tegen van een baron die mij, freule van de Penta tot den Gramme rondleidt, zo kom ik een vel mee van die plekdinge mee kiepkes durop tegen op een houtere benkske, zo ook de bevestigen aan dhr. P. en Mw. T.A. Gram dat er een cache tegen een stevige pull bestand zal zijn, een simpele note dat we een collectorsitem hebben opgehaald (na drie maanden puzzelen toch nog een FF, maar daarvoor wel in de bijna nachtelijke uurtjes, in het donker, in de regen nog "even" naar Utrecht op en neer) . En tjee, wat is er veel in de afgelopen 6 jaar beleefd en beschreven. En wat hebben we daar veel plezier om gehad.

 

't Is misschien hier niet de tijd en de plaats, maar op deze manier realiseer ik me weer wel waarom we zo lang zo enthousiast bezig zijn geweest met dat geocachen. De moeite die makers in hun caches staken hebben voor heel veel plezier gezorgd. En als dank werden daar menigmaal ellenlange logs voor geschreven. Dat blijkt dus niet alleen voor hen toendertijd leuk geweest te zijn, maar levert nu, na jaren, weer eenzelfde heerlijke gevoel op. Nogmaals een heel hartelijk dank aan al die creatieve geesten die van die leuke en uitdagende cachetochten verzonnen voor ons.

 

Spirit

[The Scorpios]

't Is misschien hier niet de tijd en de plaats, maar op deze manier realiseer ik me weer wel waarom we zo lang zo enthousiast bezig zijn geweest met dat geocachen. De moeite die makers in hun caches staken hebben voor heel veel plezier gezorgd. En als dank werden daar menigmaal ellenlange logs voor geschreven. Dat blijkt dus niet alleen voor hen toendertijd leuk geweest te zijn, maar levert nu, na jaren, weer eenzelfde heerlijke gevoel op. Nogmaals een heel hartelijk dank aan al die creatieve geesten die van die leuke en uitdagende cachetochten verzonnen voor ons.

 

Spirit

 

dan maken we hier de tijd en de plaats! Een positief draadje is wat we toch wilden!