Team Aragorn

Nou, Xaa, heb je al bedacht hoe je het gaat formuleren? Hiermee kan de discussie pas echt een interessante kant op gaan - als we het tenminste tot inhoudelijke argumenten kunnen beperken. En als e.e.a. natuurlijk niet stuit op het formele argument van de moderators, dat over concurrenten / spinoff / andersdenkenden niet gepraat mag worden. Groetjes, Fangorn.

O jee, nu gaan de remmen los. Een parallel met Jehova's Getuigen (waar we overigens niet bij horen) is niet vreemd ... Bijna vier jaar geleden begonnen we met cachen. Prachtige tochten gelopen, natuurgebieden in onze eigen buurt ontdekt waar we nog nooit eerder geweest waren. Koren op de molen van een stel natuurliefhebbers. Pas een tijdje later ontdekten we de ranglijsten. Hoewel we zelden een dagje microjacht hebben ingelast, was er wel steeds de drang om één, liefst twee dagen in het weekend te gaan cachen. Korte multi's waren favoriet. Bij elkaar een aardig aantal kilometers lopen, en toch een mooie dagscore. De traditionals en puzzels in de buurt probeerden we meteen mee te pikken. Schoonvegen zogezegd. De FTF ranking deed zijn intrede op geocaching.nl en tot onze verbazing stonden we zonder het te weten al in de top 10! In het weekend (en soms door de week) in het donker uit bed om bij het ochtendgloren bij de start van een nieuwe cacheroute te kunnen staan. We naderden de 1000. Toch wel een mijlpaal, misschien niet bij Xaa maar wel bij ons. Dus even doorwerken! En daarna ... kijk je terug op een tot dan toe 'schitterend' verlopen geocachingcarrière en zingt in gedachten mee met Doe Maar: "Is dit alles ...?" Nee hoor, het is niet alles. Je moet het alleen in het juiste perspectief bekijken. Waaraan beleefden we in 2003 zoveel plezier? Aan het wandelen door mooie natuurgebieden. Zijn we nog natuurliefhebbers? Zeker wel. Wat moet je dus doen? Juist ja, wandelcaches kiezen door mooie natuurgebieden. Liefst lange wandelingen waarmee je een dag zoet kunt zijn. En dat doen we sinds ruim een half jaar. We staan nog steeds vroeg op, maar dat is omdat de natuur 's morgens zo heerlijk stil en fris is. We genieten als vanouds, nog meer soms. Het aantal cachefoto's is sindsdien exponentieel gestegen. Het aantal logs (niet exponentieel) gedaald. Alleen ... we hebben drie jaar lang een flink deel van de cachetijd besteed aan caches die achteraf niet onze grootste favoriet zijn. Want ik merk nu steeds duidelijker: cachen is ideaal in combinatie met genieten van de natuur. Dat wil zeggen: wandelcaches zijn ideaal. Wat beleef je als je achter de computer een puzzelcache oplost? Wat is de toegevoegde natuurwaarde bij een traditional micro die achter een hectometerpaaltje ligt? Het is zo zonde, er kan zoveel meer. En daarom word ík niet vrolijk van de trend die Xaa heeft laten zien. Groetjes, Fangorn.

@ Twin Peaks: mijn eigen mening wat betreft de balans staat al op pagina 1 van deze discussie. Xaa en ik komen uit dezelfde cacheregio. Hij weet vast met welke cache-activiteiten ik me hier zoal bezighoud ... en mijn mening over cachen heeft daar direct mee te maken. Hoe je het cache-aanbod kunt sturen? Op voorhand kan ik wel allerlei maatregelen bedenken. Ze hebben gemeenschappelijk dat er een verplichtend kantje aan zit, dat alleen al is waarschijnlijk genoeg om een deel van de cachers op hun achterste benen te laten staan. Daarnaast zullen mensen zich persoonlijk aangesproken voelen over hún cache(s). Waarom hierover beginnen? Het levert veel negatiefs op en dat terwijl het Xaa alleen te doen was om de discussie aan te zwengelen (toch, Xaa?). Groetjes, Fangorn.

Volgens mij dwaalt de discussie nogal af, en ik heb nog iets te zeggen over de bijdragen van de starter! Maar eerst, Twin Peaks: hoezo is geocaching bedoeld voor iederéén? Ook anno 2007 zijn er in Nederland genoeg mensen die geen gps (of internet-abonnement) kunnen betalen. Daarnaast zijn er mensen die zo slecht zien dat ze geen cachebeschrijving kunnen lezen of een doosje kunnen zoeken; mensen met epilepsie die geen auto mogen rijden en daarom een beperkte actieradius hebben. Het zijn zomaar wat voorbeelden die me in de gauwigheid te binnen schieten. Het probleem is echter dat wel de indruk wordt gewékt dat geocaching voor iedereen is, en deze indruk wordt versterkt doordat er veel caches zijn die inderdaad door bijna iedereen te vinden zijn. En zo kom ik op de opmerking van Xaa: wat denken we van de balans tussen de verschillende cachesoorten in Nederland? Als ik zijn verdere bijdragen goed begrijp, gaat het hem daarbij vooral om wat wij daar als geocache-gemeenschap van vinden en wat wij daar eventueel aan zouden kunnen/willen doen. Niet ingekleurd door persoonlijke voorkeuren, al is dat bijna niet doenlijk. (Begrijp ik Xaa toch verkeerd, nou dan is dit de zoveelste bijdrage die afdwaalt ...) Waar het om gaat is denk ik het imago van geocaching. Ik ben geen cacher van het eerste uur, maar loop toch al zo lang mee dat ik verschillen zie met vroegâh. Een kersverse gps-bezitter zal waarschijnlijk beginnen met een cache in de buurt. In 2003 lagen in de omgeving van onze thuisbasis Eindhoven bijna alleen maar multi’s in natuurgebieden. Daarmee zijn we gestart en het beviel goed. Zo goed, dat we nu nog zeer regelmatig cachen. Als we niet toen al van wandelen hadden gehouden, hadden we vast na twee of drie tochten de gps zorgvuldig opgeborgen. Tegenwoordig liggen er in heel Nederland behoorlijk wat traditional micro’s. Stel dat je met je nieuwe gps in de aanslag op zoek gaat naar de dichtstbijzijnde cache, en hij ligt achter een lantaarnpaal. Idem de tweede en de derde. Was dit ons bij de start overkomen, dan gebruikten we nu de gps waarschijnlijk alleen voor het doel waarvoor we ‘m kochten: na een lange wandeling als hulp om de auto terug te vinden, en tijdens bergsportvakanties als hoogtemeter. Ik durf te stellen dat de beginnende cacher van nu gemiddeld een ander beeld van cachen heeft, waarschijnlijk daarbij ook andere voorkeuren heeft, dan een aantal jaren geleden. So what? Ieder het zijne! Maar dan komt het moment dat de beginnende cacher zijn/haar eerste cache wil gaan leggen. Toen wij daaraan toe kwamen, hadden we hoofdzakelijk wandelcaches gedaan en was het vanzelfsprekend zelf ook zoiets te leggen. Wat legt iemand die geocaching vooral kent van traditional micro’s? Grote kans dat het zo’n micro is. En zo versterkt het effect zichzelf: meer caches van een bepaalde soort trekken cachers die van die soort houden, en die ook zelf eerder caches van die soort zullen leggen. Of het nu om wandelmulti’s, puzzelcaches of traditional micro’s gaat. Het kan sterker. In dit draadje staan verschillende bijdragen van mensen die in mijn ogen prachtige wandelcaches hebben uitgezet. Wat zeggen ze? Hun wandelingen worden veel minder gelogd dan hun traditionals. Liever een flutlog dan geen log. Ik krijg de indruk dat zij vinden dat zij voor het extra werk dat een multi nu eenmaal kost maar weinig waardering terugkrijgen. Wordt hun volgende cache nog wel een wandelcache? Is dit misschien het effect waar Xaa over begonnen is? En wat dan nog? Wel, cachen lijkt vrijheid-blijheid maar dat is het niet. In de beginjaren had het een imago van avontuur, van buitensport. Op die basis zijn op den duur door geocaching.nl afspraken over het leggen van caches gemaakt met Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, diverse provinciale landschappen en andere terreinbeheerders. Als je de doelstellingen van deze organisaties naleest, vind je overal terug dat de natuur beschermd moet worden. Dit staat soms haaks op wat cachers willen: paadjes bewandelen die bijna niemand neemt, doosjes verbergen op plekken waar verder niemand komt. Toch wordt er regelmatig toestemming gegeven voor caches in natuurgebieden, omdat de meeste organisaties ook een andere doelstelling hebben: mensen laten genieten van de natuur en er de waarde van laten inzien. Dit gaat het beste als je een natuurgebied in mag om de natuur te ervaren, dat weten de organisaties ook. Maar ... een micro 100 m van de bosrand vinden (al dan niet na het oplossen van een puzzel) is qua natuurbeleving niet te vergelijken met een wandeling van 5 km door datzelfde bos. Op het moment dat het imago van cachen verschuift naar het zoeken van moeilijk verstopte canisters – waarmee niet eens wordt gezegd dat dat in werkelijkheid zo is, het gaat om het imago – zou geocaching.nl het bij de natuurbeheerders wel eens moeilijker kunnen krijgen. Willen wij dat als geocaching-gemeenschap? Iets heel anders, het lijkt bijna een contradictie. Ook het toestemmingsbeleid dat door geocaching.nl met verschillende natuurbeheerders is afgesproken heeft misschien met de balansverstoring te maken. Het principe van geocaching.com is dat voor het leggen van iedere cache toestemming is vereist. Voor zover ik weet pakt(e) het in de praktijk soms anders uit. Er zijn organisaties die gegevens over de ligging van hun gebieden delen met de Nederlandse reviewers. Op het moment dat iemand een cache aanmeldt die in één van deze gebieden ligt, gaan er belletjes rinkelen. Geen goedkeuring en publicatie totdat aangetoond kan worden dat de beheerder toestemming heeft gegeven. Vaak is niet alleen toestemming nodig voor de cachelocatie maar ook voor de route en de tussenpunten. Dat kan een heel gedoe zijn, vooral bij een langere route die over het terrein van meerdere organisaties loopt. Hoeveel gemakkelijker is het dan om een rolletje in een holle boom langs een rijksweg te stoppen. Toestemming? Jazeker, mondeling van, eh, meneer Jansen. Nou, voor degenen die tot nu toe mijn verhaal gelezen hebben (bedankt!): hier volgt het slot. Ik denk dat het goed is om als geocaching-gemeenschap na te denken over het imago van onze hobby. Als we het ‘oude’ imago van cachen willen houden, is het m.i. slim om aandacht te besteden aan de balans tussen de verschillende soorten caches. Het aanbod kan van invloed zijn op de nieuwelingen die je aantrekt, op de nieuwe caches die geplaatst worden en op het verkrijgen van toestemming van derden voor het plaatsen van caches. Hoe verander je eventueel het aanbod? Ja zeg, ik heb al zo’n lang stuk geschreven, als ik daarover hier nog begin krijg ik vast een foutmelding van het forum ... Groetjes, Fangorn.

Volgende aflevering in de ZO-Brabantse geocaching discussie ... Ik was er altijd van uit gegaan dat ieder voornamelijk neerlegt wat hij/zij zelf zou willen vinden. Dan is zo'n grafiekje van Xaa best zorgelijk. Blijkbaar willen veel mensen vooral micro's vinden, in de vorm van traditional of mystery caches ... Of zie ik dat toch verkeerd? Groetjes, Fangorn

Mwah, ik roep niemand ter verantwoording hoor. Ieder cachet op zijn/haar eigen manier. En die van ons is in de loop van de tijd nogal veranderd, en daarin zijn we niet de enigen als ik dit topic doorlees. Mijn cachedag is tegenwoordig goed geweest als ik 's avonds pijn in mijn benen heb van het lopen en kan nagenieten van de natuurfoto's die ik die dag heb gemaakt. Met dank aan alle leggers van de mooie caches die we tot nu toe gelopen en gelogd hebben! Groetjes, Fangorn.

Ach nog even Xaa, en dan ben je voorbij de duizend. Daarna voelden we ons niet meer 'verplicht' om alle blauwe en gele stipjes weg te werken. Het is een verademing, dus: zet 'm op, nog effetjes! Groetjes, Fangorn

Waarom word ik hier nou niet vrolijk van ... Groetjes, Fangorn.

Leg eens uit, gaat het om de caches die in de bewuste maand GELEGD zijn, of in die maand GELOGD zijn?

Met fietscaches, o.a. die van Geopatra, hebben wij goede ervaringen. Maar toch ... de eerste voorkeur gaat uit naar wandelingen. Die mogen overigens gerust iets langer zijn. De reden? Wandelend gaat het landschap trager aan je voorbij en kun je op je gemak genieten van de natuur. Flet, succes! Groetjes, Fangorn

Volgens mij vind je zulke informatie bij het Kadaster, en is de info niet gratis in te zien. Wel heeft in ieder geval de gemeente waarin wij wonen, een eigen versie in de computer zitten. Dat bestand heb ik eens gratis mogen inzien. Een kwestie van de juiste ambtenaar vinden, en die dan vriendelijk aankijken. Groetjes, Fangorn

Goh, dit is inderdaad iets wat vroeger ook al speelde. Wij mochten ooit een cache leggen in een gemeentelijk natuurgebied, mits we 25 euro betaalden (voor een voorlopige vergunning van een jaar...). Hoewel de toestemming al rond was en de route ook al uitgezet, hebben we daar toch vanaf gezien. Ook ons advies is: betaal niet, dan maar geen cache. Zorg dat deze hobby niet vercommercialiseert! Daarna hebben we overigens bij andere caches alle medewerking gekregen van Staatsbosbeheer (beheerseenheid Leende). Kosten: 0 euro. Groetjes, Fangorn.

We zijn overal 'gratis' lid, dan maar geen toeters en bellen. Waar het mij om gaat, is het bestand aan caches. En laat nu juist gc.com ook members-only caches hebben... Iedere cachingsite heeft zijn eigen insteek, prima toch? We hebben ook 'elders' caches liggen, overigens keurig met toestemming, om de volgende reden: 'elders' kan ik mijn ei op het gebied van natuureducatie veel beter kwijt. In dat opzicht zijn traditional caches en puzzels-zonder-wandeling niet zo interessant om te leggen/scoren, een inzicht dat in de loop van de tijd is ontstaan. Ik denk dat we in Nederland wel een voorbeeld kunnen nemen aan de Duitse geocaching site, waar caches uit alle hoeken gezellig bij elkaar op één kaartje (kunnen) staan.

Nou, een extra e-mail adres hoeft niet zoveel werk op te leveren, als je maar zorgt dat de post die daar binnen komt, automatisch naar je gebruikelijke adres gaat. Ik vind wel dat het vertrouwenwekkender staat, een cachedoos met iemands eigen gegevens erop. Dan is het allemaal wat minder anoniem.

Waarom je eigen e-mail adres er niet bij? De stashnote is geen standaardkaart die je kant-en-klaar koopt, je moet 'm toch zelf uitprinten. En eventueel je 06-nummer.

In juni 2003 wilden we voor onze wandelvakantie in Zwitserland een elektronische hoogtemeter aanschaffen. De verkoper in de buitensportwinkel smeerde ons een gps aan: "want daarmee kun je nog zoveel meer!" Met de gps en de url die we gekregen hadden vertrokken we bij Bever. Thuis aangekomen bleek dat er schatten dicht bij ons in de buurt verstopt waren! Als eerste vonden we Idefix, als tweede Elk huisje heeft zijn... en vooral díe cache staat bij ons nog steeds hoog in het lijstje van favorieten. Overigens duurde het bijna een jaar voordat we erachter waren dat er op geocaching gebied nog meer sites zijn dan www.geocaching.com. Op .nl zijn we daarom pas in mei 2004 aangeland. Dankzij geocaching zijn we op veel bijzondere plaatsen geweest waar we anders nooit gekomen zouden zijn, en we lopen per jaar met gemak het dubbele aantal wandelkilometers weg t.o.v. vroeger.

Natuurlijk levert een lange wandeling niet zoveel logs op als een korte, of een traditional. Meestal zijn de logs wel leuker om te lezen. Geen Wet van Meden en Perzen maar het gaat wel op: omdat er minder vaak activiteit is rond de cachebox, zijn er niet zo veel problemen met rippen en ook cache-onderhoud is een fluitje van een cent. Uit waardering voor jóuw inspanning, doen de vinders regelmatig iets leuks in de cachebox (alleen mijn ervaring hoor, maar waarschijnlijk zijn cachers in de rest van het land wat dat betreft gelijk aan die in Brabant). Dus succes ermee!!

Prima, als je van wat verder weg komt, wil je ook graag het idee hebben dat dat autorijden ergens goed voor is geweest. Tot 20-25 km doen we zo, langer (Stevig Stappen!) is meer iets voor de maanden dat de dagen langer zijn.

De eerste vinder krijgt een certificaat (gesealde foto van een mooi punt op de tocht, met tekst). Uiteindelijk doet die het voor zichzelf, dus flesjes champagne o.i.d. zijn wat ons betreft niet nodig. Meestal zit er ook wel een TB in de cache, die dan door de eerste vinder kan worden meegenomen om verder te laten reizen. De proefloper proberen we met een kleinigheid te verrassen. Die heeft de cache toch gelopen voor óns! En laat bovendien door proef te lopen de kans op een FTF schieten.

Aha! In ieder geval toch één event in maart - eventmaand! We gaan de 17e dus vrijhouden.

Ach, zo moeilijk is het toch niet om te bedenken waarom de regel 'eerst een cachedoos leggen, dan pas goedkeuring bij gc.com aanvragen' er is? Anders bezorgen wij met ons allen de reviewers veel werk, en moet men na de goedkeuring maar afwachten of en wanneer de doos er werkelijk komt te liggen, en dus de cache online komt. Er kan van alles tussen komen, van griep tot een gebroken been, van kapotte wandelschoenen tot ... nou ja verzin zelf maar iets. Lijkt me dus een praktische regel, die vooral niet moet worden afgeschaft! Groetjes, Fangorn.

Iedere plaatser werkt natuurlijk op zijn/haar eigen manier. Soms denk ik dat het mensen allemaal niet snel genoeg kan gaan. Doosje alvast verstoppen zonder dat je weet of het (daar) mag? Route eerst bedenken en dan pas overleggen met de beheerder? Doe gewoon rustig aan! Ik zoek eerst een mooi gebied uit (want ik leg alleen multicaches). Dan ga ik op zoek naar de eigenaar/beheerder om te vragen of daar een route en een doosje mag komen. Extra voordeel: zo iemand weet vaak veel meer dan jij van het gebied en kan je nog goede tips geven voor leuke plekken om de route langs te plannen. Daarna zet ik een globale route uit en zoek (met cachersogen) een paar mogelijke cachelocaties uit. Weer overleg, of dit allemaal kan. Intussen - als de globale toestemming binnen is - kun je op je gemakje een mooie cachepagina aanmaken want het hele toestemmings/planningsverhaal kan wel een paar maanden in beslag nemen. Is alle definitieve toestemming geregeld, dan breng ik de eventuele aanwijzingen onderweg aan en leg de cachedoos. Nu wordt het tijd voor de proeflopers. Als ik hun opmerkingen heb verwerkt, kan de cachebeschrijving naar de reviewer. De laatste stap, goedkeuring door gc, is tot nu toe altijd een fluitje van een cent geweest (en ja, het gaat dan ook nog eens supersnel). Resultaat? Iedereen tevreden, lijkt me zo. Bovendien heb ik op deze manier ook nog tijd om zelf caches te gaan zoeken! Groetjes, Fangorn.

De gemeente zou het eens van een andere kant moeten bekijken: jij zet gratis en voor niets een mooie gps-route uit op hun grondgebied. Waar (natuurlijk!) drommen gps-toeristen op af komen. Als ze dat een bedrijf laten doen kost het een lieve cent, in ruil daarvoor mogen ze je best gratis toestemming geven! ff off-topic: waarom is het op het forum al over drieën en bij mij pas net na één uur?

Ik vind het een principekwestie om niet te betalen. Het gaat niet om het bedrag, het gaat om het idee. Moet je als burger inderdaad gaan betalen zodra je de drempel van het gemeentehuis over stapt? En dat terwijl je via de belasting al gewoon aan dat gemeentehuis en de salarissen voor de ambtenaren die er werken hebt meebetaald? Deze hobby hoeft niet gratis te zijn, we zorgen bijv. bij onze caches altijd voor een goede doos met leuke goodies, vullen die zelfs regelmatig aan. Maar de simpele handeling van goedkeuring rechtvaardigt volgens mij niet het bedrag dat men daarvoor vraagt. Papiertje?? Een mondelinge toezegging is ook prima hoor. Het gaat hier niet om commercie, dus daar moet het ook niet op gaan lijken!! En er zijn genoeg gemeenten waarin het anders kan. In Waalre (een gemeente die overigens geen toestemming wil geven voor caches op gemeentegrond...) maakte een ambtenaar bijv. wel (GRATIS) een half uurtje tijd vrij om in het kadastraal systeem van de gemeente voor mij uit te zoeken wie de particuliere grondeigenaren waren in de buurt van de beoogde cachelocatie. Onder het genot van een, eveneens gratis, kopje koffie.

Is dit een probleem voor de regio?? We hebben ooit een cache op grond van de gemeente Valkenswaard willen leggen. Toestemming geen probleem, over leges werd niet gepraat... tot de toestemmingsbrief binnenkwam met een acceptgiro voor 25 euro!! Cranendonck is dus nog goedkoop. Overigens hebben we toen niet betaald en de cache ook niet gelegd.