Cache Dubbel Gelogd.

[Slepperini]

Ik lees een boek eerlijk gezegd altijd maar 1x of het nu mooi was of minder. Ik heb nog zoveel boeken die ik wil lezen dat ik het jammer vindt om een boek 2x te lezen.

Zo is het ook met cachen bij mij. Ik kom hooguit nog een keer terug om een TB te droppen.

Maar van elke seizoen een foto plaatsen is inderdaad wel leuk voor de CO. Ik probeer ook af en toe wel een foto te plaatsen. Vooral bij de multi's. En een verhaaltje als log doe ik ook altijd.

Voor een CO lijkt het me niet leuk om alleen maar TFTC te lezen.

Misschien moet ik zelf maar eens een leuke cache gaan bedenken. (als ik mijn 100e heb gevonden)

[barny]

BTW Slepperini je kan altijd zien hoeveel verschillende cache's je heb gevonden

kijk bij Geocaching > Your Profile > Your Statistics

 

zo staat er bij mij:

 

You've found 7855 caches (7830 distinct) since your first cache find on 06/Jan/2002.

 

 

hoeft dus helemaal geen probleem te zijn

 

Barny

[Diederikus]

Goeie boeken lees ik tien keer of meer. Ik heb ook meestal wel vijf tot zeven logjes nodig voor een goede multicache. Maar ik lijd dan ook aan faalvreugde, zoals Od het noemde. Bovendien kun je maar 4000 karakters kwijt in een log. Voor de eindstash is één found log wel voldoende. Het droppen van een tb in een bekende cache levert vaak ook nog een aardige log op. Al was het alleen maar omdat ik dan vaak weer met een nieuwe tb thuiskom, wat natuurlijk niet erg opschiet. Maar ja, ik hou toevallig veel van lezen en schrijven. Ook ik kijk uit naar Barny's memoires.

[Odlaniger]

Er is iets dat ik wil bekennen. Ik ben geïnteresseerd in welke caches forumbezoekers loggen. Maar meer nog in hun belevenissen tijdens het cachen.

En dan zie ik een log van Diederikus, waar de CO en andere lezers vast wel blij van worden.

 

Iemand logt: "Naar een leuk wandelingetje deze leuk geplaatste cache snel gevonden. TFTC"

Maar het kan dus ook anders. Zie GC3EE6X

[Team Tabak]

Deze week veel onderweg geweest en veel medecachers tegengekomen. Het was volstrekt duidelijk, dat dit hele fijne mensen waren, maar beslist geen schrijvers. Toch genoten zij (net als wij trouwens) zichtbaar van hun hobby, het mooie weer en de caches. Wat doet dat logje er dan toe? Je bent toch voor jezelf onderweg, niet om een cacheowner te kietelen met een logje? Wie het kan en het leuk vindt moet het zeker doen. Wie het niet kan moet het simpel houden, maar wel vooral onderweg blijven genieten, want daar gaat het om!

[barny]

ben ik helemaal met je eens TT, als je genoten heb van de cache hoef je de CO helemaal niet te kietelen met een leuke log

de cache heb je al gevonden en is dus afgeschreven, je kijkt je oude logs toch nooit terug omdat er geen herinnering aan vastkleeft, bekijkt nooit de foto's in je digitale geo dagboek terug die je tijdens de cachetocht niet heb heb gemaakt omdat er niets te fotograferen was, en je moedigt met de TFTC de co die duidelijk moeite aan zijn creatie heeft gedaan niet aan om nog een mooie cache neer te leggen waardoor mooie cache's als vanzelf uitsterven en de mensen die er nu van genieten niets meer te genieten hebben.

vooral geen moeite doen voor de CO en je als vinder er makkelijk van af maken

 

vandaar die vele neergekwakte favo loze kokers, #zucht ze spelen een ander spelletje, alleen de naam is jammer genoeg gelijk

 

Barny

[Vlindertje]

Je bent toch voor jezelf onderweg ... ?

 

In deze simpele misvatting ligt de teloorgang van het geocachen besloten.

[Wad-Seekers]

Groundspeak vind het dubbel loggen wel iets om aandacht aan te geven.

Bij mijn statistieken staat bijvoorbeeld:

Je hebt 697 caches gevonden (697 unieke) sinds jouw eerste vondst op 08/02/2010.

 

Je kan dus altijd zien of je caches dubbel hebt gelogd.

[Team Tabak]

 

Je bent toch voor jezelf onderweg ... ?

 

In deze simpele misvatting ligt de teloorgang van het geocachen besloten.

 

 

Dat verdient nadere uitleg. Als ik lid ben van een zangkoor, ga ik daar toch niet heen, omdat de dirigent zo mooi kan zwaaien? Ik heb er toch zélf mijn plezier van? Als jij er mee wilt aangeven, dat ik onderweg alleen maar moet denken aan een cacheowner, die in zijn lekker verwarmde schuurtje het één en ander in elkaar heeft gedraaid en nu in opgewonden toestand achter zijn computer zit te wachten totdat wij hem de nodige stroop over zijn hoofd uitsmeren, dan denk ik toch, dat we de verkeerde afslag zouden hebben genomen. Immers en daar gaat het om, ook de cacheowner is in eerste instantie voor zijn eigen plezier bezig. Hij (of zij) vindt het leuk om te knutselen, om een mooie cachelisting te maken en een voor hem bekend mooi plekje (helaas soms zijn eigen voortuin of die van zijn moeder) uit te zoeken om zijn creatie neer te leggen. Zou hij geen prachtig geknutselde caches hebben gemaakt, dan zou hij een speelgoed paardentram voor zijn kleinkind of neefje hebben gefabriceerd. Men doet het echter vooral om een fijne invulling te geven aan de eigen vrije tijd. Prima!! Ikzelf heb ook twee caches geplaatst. In eerste instantie ook, omdat ík het leuk vond om zélf eens een listing in elkaar te draaien en een plekje te zoeken waarvan ik dacht, dat het misschien aardig zou zijn om een ander daar eens heen te laten lopen. Zeker niet, om de vinders van die caches aan te zetten tot het schrijven van Volkskrantachtige bijlagen of fraaie poëzie. Willen we het spel aan de gang houden, dan is er ook een zekere noodzaak om zowel als cacher of als cacheowner aan de gang te gaan. Anders sterft het spel uit.... Geen cacheowners, geen cachers, geen cachers, dan ook geen cacheowners. Gewoon, met wederzijds normaal respect over en weer. De ene categorie kan zich niet boven de andere scharen. En dus stap ik in de eerste plaats voor mijn eigen genoegen op de fiets om iets aan geocaching te gaan doen. Heerlijk! Wie niet eigenlijk? En ook hier.... waren er geen caches geweest... geen nood. Dan hadden we tóch gefietst of gewandeld en hadden we bijv. via de fietsknooppunten een fijne dag beleefd? Zo deden we het voor 2009 toch ook? En dacht ik toen onderweg met een aan fanatisme grenzende bewondering aan hen, die die knooppuntpaaltjes in de grond hadden geduwd? Ik vond (en vind het nog steeds) een mooie uitvinding, maar daar blijft het wel bij!

[Vlindertje]

Geocaching is een spel van geven en nemen. Een cache bedenken/plaatsen en een cache traceren/loggen zijn twee zijden van dezelfde geocoin. De cacheplaatser doet zijn uiterste best om de cachezoeker een bijzondere en onvergetelijke ervaring te bezorgen en de cachevinder spant zich in om die ervaring te beschrijven in een logje. Dat logje is de beloning voor de cacheplaatser en tevens een manier om het beleefde avontuur te delen met medespelers.

 

Wie zich niet in het bovenstaande herkent kan beter niet verder lezen. Dat levert slechts ergernis op. Je bent in dat geval namelijk geen geocacher en de kans dat je het ooit zult worden is klein. Wil je het toch leren, bestudeer dan de vele meesterlijke geocaches die in het eerste decennium zijn gerealiseerd en gelogd. Zodra je het spel snapt, probeer dan iets toe te voegen, in de vorm van een avontuurlijke speurtocht en/of pakkende logjes die medespelers, die niet in de gelegenheid zijn een cache zelf te ervaren, jouw avontuur mee laten beleven. Of dat lukt is van minder belang. Het gaat niet zozeer om je vaardigheden als wel om je intenties. Of je nu schaakt, voetbalt of aan geocaching doet, zet je in met hart en ziel. Ben je daartoe niet bereid, zoek dan een andere sport of spel en hou jezelf en anderen niet voor de gek door maar wat aan te rommelen. Met dat laatste schiet niemand iets op.

 

Een meesterlijke cache herken je aan de uitgebreide logjes. Wie veel heeft beleefd kan veel vertellen. In de herfst van 2008 liep ik de klassieker 'Het mysterie van de drie zusjes', een benchmarkcache, die staat voor wat geocaching behoort te zijn. Een meeslepend avontuur, dat mij inspireerde tot een uitgebreid logje, niet omdat ik de cache-eigenaar wilde kietelen, maar omdat ik de ervaring vast wilde leggen, herbeleven en delen met anderen. Dat is geheel in de geest van het spel en daarom voor mij als geocacher vanzelfsprekend. Niet lang daarna ontving ik van de cache-eigenaar per post een exemplaar van het gelijknamige boek, als blijk van waardering voor het mooiste logje tot dan toe.

 

Natuurlijk liep ik de cache in de eerste plaats voor mezelf, en uiteraard heeft de cache-eigenaar de cache geplaatst om zijn vaardigheden te tonen en lovende logjes te oogsten, maar waar het spel met passie en overgave wordt gespeeld overlappen egocentrische motieven elkaar en ontstaat spontaan de oprechte wederwijdse waardering, die bij elke teamsport zoveel voldoening kan geven. Dat heeft niets met stroopsmeren te maken en alles met respect en bewondering voor geleverde prestaties en het besef dat geocaching een teamsport is die staat of valt met de inbreng en wisselwerking van cacheplaatsers en cachezoekers.

[Team Tabak]

 

Wie zich niet in het bovenstaande herkent kan beter niet verder lezen. Dat levert slechts ergernis op. Je bent in dat geval namelijk geen geocacher en de kans dat je het ooit zult worden is klein. Wil je het toch leren, bestudeer dan de vele meesterlijke geocaches die in het eerste decennium zijn gerealiseerd en gelogd. Zodra je het spel snapt, probeer dan iets toe te voegen, in de vorm van een avontuurlijke speurtocht en/of pakkende logjes die medespelers, die niet in de gelegenheid zijn een cache zelf te ervaren, jouw avontuur mee laten beleven. Of dat lukt is van minder belang. Het gaat niet zozeer om je vaardigheden als wel om je intenties. Of je nu schaakt, voetbalt of aan geocaching doet, zet je in met hart en ziel. Ben je daartoe niet bereid, zoek dan een andere sport of spel en hou jezelf en anderen niet voor de gek door maar wat aan te rommelen. Met dat laatste schiet niemand iets op.

 

Ik vind het heel jammer, dat jij mensen min of meer stigmatiseert. Toevallig heb jij geen enkele moeite met een pen of een toetsenbord. Dat is een aangeboren gegeven of misschien heb je je die vaardigheden zélf eigen gemaakt. Ik heb er zelf ook geen moeite mee, vind het zelfs leuk, maar tijdens de 4,5 jaar, dat mijn vrouw en ik nu wekelijks onderweg zijn hebben we heel veel gewone, aardige mensen ontmoet (veel gepensioneerde leeftijdgenoten vooral) die vol passie in de natuur bezig waren om hun hobby te beoefenen, maar die het vasthouden van een balpen niet tot hun hoogtepunt van cultuur verheven hadden. Zij willen buiten zijn, genieten van weer en natuur en zij zoeken een vorm van beweging, die de kwalen nog een tijdje van huis houdt.... Zij hebben (indien ze diezelfde caches zouden hebben gedaan als waar jij op doelt) net zo genoten van die momenten in de natuur gecombineerd met de spanning van het zoeken en het uiteindelijk vinden van een doosje als jij, maar zij hebben geen behoefte aan een urenlang verblijf achter een computer. Toch worden ze hier omschreven als zijnde geocachingproleten, die wanneer ze niet begrijpen dat er een spannend verslag op tafel moet komen maar een andere tak van sport moeten gaan beoefenen.....

 

Deze stelling gaat me gewoon veel te ver. Ook in twee of drie regels kun je op je eigen manier aangeven, dat je het een mooie cache vond. Daar heb je niet meteen een A-viertje voor nodig. Als je tijdens het lopen van een cache al de pareltjes zweet op je bovenlip moet krijgen omdat je met angst en beven naar het moment van loggen moet uitzien, dan zijn we met z'n allen volstrekt verkeerd bezig. Nogmaals, wie het kan moet het doen. Hij of zij zal het dan ook leuk vinden. Wie het niet kan, moet gewoon op zijn, haar of hun eigen manier het geocachen blijven beoefenen en volstrekte maling hebben aan wat hier geventileerd wordt. Gelukkig voor die mensen zitten zij trouwens niet avond aan avond achter hun toetsenbord en zullen ze jouw ideeën van het geocachen nooit tot zich hoeven te nemen, want dit forum zullen ze al helemaal niet bezoeken..... Gelukkig maar!

[Diederikus]

Een lastig onderwerp. Vlindertje heeft zondermeer een punt.

Ik heb zelf ook jarenlang in een koor gezongen-waarvan, heel toevallig, mijn vrouw de dirigent was- en daar was een duidelijk verschil te zien tussen degenen die voor het publiek zongen en degenen die voor zichzelf zongen. De eersten waren namelijk veel meer bereid om zich in te spannen dan de laatste. De eersten wilden iets moois neerzetten terwijl de tweede groep kwam om zelf een leuke avond te hebben. De groep die zich inspande kon het publiek een geweldige avond bezorgen en had daardoor zelf ook een geweldige avond. Wie appelen vaart die appelen eet, zal ik maar zeggen.

TT heeft ook een punt, wie dat niet wil of kan mag ook een leuke avond hebben. Beide groepen hebben evenveel bestaansrecht. Maar het is niet hetzelfde.

[Vlindertje]

Goed lezen, TT. Ik schrijf dat het niet zozeer gaat om je vaardigheden als wel om je intenties. En dat als reactie op jouw bewering dat je vooral voor jezelf onderweg bent en dat een logje er niet toe doet. Een logje doet er wel degelijk toe. Het vormt de helft van het spel, jouw tegenprestatie en een beloning voor degene die zich heeft ingezet om jou te laten genieten. Laat merken dat je hebt genoten.

 

Iedereen kan een logje schrijven, maar lang niet iedereen heeft daar zin in en dan wordt het ontbreken van schrijfvaardigheid aangevoerd als slap excuus. Niemand verwacht een literair hoogstandje. Wel nemen, maar niet geven. Alleen voor jezelf bezig zijn en de inspanningen van anderen vanzelfsprekend vinden: de mentaliteit waarin de teloorgang van het geocachen besloten ligt.

[Geoman]

En graag weer 'on topic'

[Odlaniger]

De TS had geen vraag, maar een constatering. Had met één post kunnen worden afgedaan: "Ja, inderdaad vreemd".

 

Ieder topic wordt gebruikt om ideeën, meningen, tips en dergelijke uit te wisselen. Een soort Geocafé, maar dan zonder (alcoholische) sapjes, BBQ en bitterballenkanon.

Misschien een idee om het Geocafé te verheffen naar een Grand Café, waar iedereen zijn of haar overdenkingen kan verkondigen, dus altijd on topic. Toegegeven, alles wordt tot in den treure herhaald, maar soms is het toch wel ter lering ende vermaak.