Als Vrouw Zijnde Alleen Gaan Cachen?

[Oemoemenoetjes]

Goed onderwerp!

 

Ik ben in de voorjaarsvakantie alleen op vakantie geweest en heb in de buurt van Apeldoorn ook alleen gecached. Ik moet bekennen dat ik bij een multi die steeds verder het bos in ging, mij niet meer zo prettig voelde. Het bos werd ook steeds donkerder. Daarom ben ik ook erg blij met de tips die hier worden gegeven.

Een voordeel is dat ik niet helemaal alleen ben, maar onze hond bij mij heb. Dat geeft ook meteen een goede reden om een beetje rond te hangen

 

Toevoeging; tijdens die vakantie vond mijn hond trouwens ook 2 caches! Een daarvan zelfs terwijl ik met mijn man aan het bellen was waar dat ding nou toch zou moeten liggen

18 mei 2011 bewerkt door Oemoemenoe

[Team Aragorn]

Misschien kan je ook eens een keer een hond lenen, als je partner geen hond wil. Dan ben je niet alleen, en kan je een beetje wennen aan het alleen opzoeken. Er is vast wel een keer iemand die je zijn hond wil lenen. Baasje hoeft even niet te bewegen, en jij bent niet alleen.

 

Haha, het kan nog veeel makkelijker. Een vriendin van mij, die regelmatig alleen gaat nordic walken, doet dan een losse hondenRIEM om haar hals. Net alsof ze de hond lekker los laat rennen en-ie zó weer terug kan zijn! (Natuurlijk geen riem voor een chihuahua meenemen ...) 't Is maar op welke manier je je veilig voelt.

[thex]

PS Misschien wel leuk om te vertellen: als vrouw alleen kom ik onderweg natuurlijk wel eens alleen wandelende mannen tegen . Ik heb gemerkt dat die zich soms ongemakkelijk voelen omdat ze het idee hebben dat IK denk dat het misschien 'enge' mannen zijn ! Wat zit de wereld toch raar in elkaar ...

Heb je het geverifieerd, want ik dacht echt: wat een eng wijfie met gps

Kom namelijk veel enge vrouwen tegen (je weet wel, je ziet het meteen: scheren op plaatsen die echt niet kunnen, en lopen pijltje achterna direct de bosjes in ).

[Woezel & Pip]

Nu ben ik zelf nogal voorzichtig (lees angstig) wat betreft alleen in bergen/bossen rond te gaan lopen. Voor mijn gevoel weet je nooit wat er kan gebeuren. Je kan vallen, lastig gevallen worden door vreemde mensen. Nouja, de ramscenario's die weet ik allemaal wel.

Maar hoe denken jullie erover? Kan je als vrouw zijnde makkelijk alleen de natuur in, of is het vragen om mogelijkheden?

Ik hoor het graag.

Groetjes Micha

Sinds ik cache (2002) heb ik dat aleen gedaan, uitzonderingen daar gelaten. Nou heb ik geen angsten dus straal dat ook uit. Aan de andere kant ben ik er ook altijd vanuit gegaan dat al die moordenaars en verkrachters in de stad/drukke plaatsen zitten/zoekenlopen. In het bos droppen ze hooguit hun slachto ffers

Hoe loop je te cachen? Anstig om je heenkijkend of gewoon lekker genietend van alles?

Ik kan me gewoon slecht verplaatsen in iemand met die angsten. Ik wandel waar ik dat graag wil; knappe vent die mij daarvan weerhoudt...

[Marcel en Micha]

Misschien kan je ook eens een keer een hond lenen, als je partner geen hond wil. Dan ben je niet alleen, en kan je een beetje wennen aan het alleen opzoeken. Er is vast wel een keer iemand die je zijn hond wil lenen. Baasje hoeft even niet te bewegen, en jij bent niet alleen.

 

Haha, het kan nog veeel makkelijker. Een vriendin van mij, die regelmatig alleen gaat nordic walken, doet dan een losse hondenRIEM om haar hals. Net alsof ze de hond lekker los laat rennen en-ie zó weer terug kan zijn! (Natuurlijk geen riem voor een chihuahua meenemen ...) 't Is maar op welke manier je je veilig voelt.

 

Een hond lenen klint goed, alleen ken ik niemand in mijn omgeving die een hond heeft die iets hoger is dan 20cm hoog en die ook kilometers ver kan lopen... Een hondenriem om mijn is niet echt mij ding, ik wil het of wel of niet doen en niet met zoiets. Ik weet ook dat ik dat gewoon niet ga doen en ik denk ook dat het mij niet helpt me veiliger te voelen.

 

@ Woezel en Pip

 

Dit is wel echt een gedachte die mij helpt en hoe jij het zegt is het helemaal logisch. De moordenaars zitten waarschijnlijk niet in het bos op mij te wachten, maar droppen hun slachtoffers daar

Tot nu toe loop ik alijd relaxed te cachen ook als ik alleen ben, maar heb dan ook nooit echt alleen in de 'echte' natuur gecached. Je zegt dat je slecht kan verplaatsen in iemand die bang is, maar ben je dan zelf nooit bang? Ik kan me dat juist weer heel moeilijk voorstellen. Komt het gewoon nooit in je op dat er iets zou kunnen gebeuren? Of heb je veel vertrouwen in jezelf? (ik ben gewoon echt oprecht benieuwd)

[Krolik]

Ik ga regelmatig alleen cachen in natuurgebieden/bossen. Ik voel mij zelf juist veiliger als ik in bos ben, dan als ik in stad naar caches zoekt. In stedelijk gebied, voel ik mij als vrouw vaak bekeken.

Ik kan mij niet voorstellen dat een man met slechte bedoelingen, de hele tijd in een bos zit te wachten totdat er toevallig een keer iemand langs komt.

 

In de ardennen heb ik weleens gehad, dat ik op een smal paadje liep en dat ik dacht, als ik hier val dan vinden ze mij nooit meer terug. Maar wat een mooi uitzicht/natuur heb je om je heen in de bergen. Over het algemeen zijn de bergpaden goed te doen, het is anders met gladheid (sneeuw). Extreme caches waar je berg moet beklimmen sla ik over. Ik zorg wel dat ik voor het donker uit de bossen ben (vooral als het jachtseizoen geopend is .

M.n. in de ardennen kom je soms geen mens tegen en dan schrik je opeens van vreemde geluiden en blijkt dat een houthakker te zijn. Die je vriendelijk gedag zegt

Ik ben ook regelmatig (parken en parkeerplaatsen) op plekken geweest, waar veel mannen rondhangen. Totaal nergens last van, werd niet eens naar mij gekeken!!! Terwijl ik later in de logjes las, dat mannen die alleen aan het cachen waren wel bekeken voelde en regelmatig aangesproken werden door andere mannen

[alkie]

Ook ik heb als vrouw al meerdere keren door een bos gestruind.

Ook 1 keer met mindere ervaring. (er is niks gebeurd hoor, maar ik was erg ongewenst in dat stuk bos, je weet nooit hoe de mannen dat ervaren die daar contact met elkaar aan het leggen waren).

 

Ik was zo goed op mijn hoede, dat ik mijn telefoon pakte en net deed of ik met iemand aan het bellen was, en ondertussen rustig mijn schakels telde die ik moest hebben voor de cache.

Toen ik de schakels had liep ik rustig door met een enorm zwets verhaal tegen een doode lijn hahahahahaa.

 

Uiteindelijk de cache gevonden en snel naar mijn auto.

 

Achteraf heb ik er nog erg om moeten lachen.

En het weerhoudt me ook niet om nog een keer in me uppie het bos in te gaan.

Ik ben dan ook niet erg bang aangelegd, dat is voor ieder ook anders natuurlijk, en je hebt het of je hebt het niet?

Ondanks mij ook aardig wat beelden voor ogen kwamen in gedachten met elke keer een andere man die me naderde. HIHIHI, ik wil je niet bang maken hoor.Gelukkig hadden de mannen meer oog voor elkaar.( en gelukkig geen bekenden)

 

Net doen alsof je belt of misschien iemand echt bellen op een moment dat je in de buurt bent van vreemden is ook een tipje.(laat je fantasie de vrije loop in zo fake gesprek hahahaa.)

 

Groetjes Mirjam.

[LintuVaris]

Goed item.

 

Ik ga heel vaak alleen cachen, wel wat ik op de fiets kan doen(kheb geen auto).

Ik loop gewoon in me eentje door het bos te struinen met mijn cachespul en mijn spiegelreflex.

Ik heb het 1x gehad in Zeist, daar kwam ik aan, had net mijn fiets op slot en

er stopt een auto, de man stapt uit en vlak daarna komt er weer een auto, stopt ook daar en er stapt een man uit,

ik vond het niet zo heel fijn, dus ik heb maar even gewacht met het bos in gaan, ik deed net alsof ik aan het

bellen was en dingen moest opzoeken in mijn tas, de mannen liepen verder het bos is en ik ben een ander pad ingegaan,

ik heb toen een stukje omgelopen om de cache te vinden.

Verder ben ik eigenlijk totaal niet bang/angstig als ik alleen eropuit ga in het bos. Wij hebben veel bos/heide in

de omgeving en daar ben ik dan ook regelmatig te vinden, maar ik ga er niet in het donker heen(alleen dan), maar

verder overdag vind ik het geen probleem. Ik ben een echte Scout, dus kheb ook altijd vanalles bij me.

 

~Lintu~

[harraps]

Ik kan mij niet voorstellen dat een man met slechte bedoelingen, de hele tijd in een bos zit te wachten totdat er toevallig een keer iemand langs komt.

Recentelijk gesprek met mijn vader:

"Ik weet het niet, ik vindt het toch een beetje... denk je niet dat het gevaarlijk is als je zo in je eentje gaat cachen? Stel dat er iemand bij zo'n plek zit te wachten!"

"Nou, denk je echt dat iemand een cache, die op onregelmatige tijdstippen om de paar weken bezoekt wordt, als goede plek gaat beschouwen? En dan weet hij ook niet, wie er langs gaat komen. Een groep mensen, mensen met honden... Bovendien, als "het" niet goed aanvoelt, ga ik de cache ook niet doen. Kijken waar het is, logjes lezen etc."

 

Heeft hem wel overtuigd.

 

"Marcel en Micha" (ik neem aan heet is de helft "Micha"?) - ik zou zeggen, neem de heleboel goede tips van al je medecacher(esse)s mee en beleef een fijn weekeinde.

 

Als je wilt, laat mij via PM even de locatie in Duitsland weten. Wie weet ken ik de regio of heb vrienden die daar zitten. Of als je een vertaling nodig hebt?

 

Oh, en wat ik nog wilde zeggen: Ga eens naar het dierenasyl. Als je een beetje met honden overweg kunt, zijn ze daar altijd blij als iemand met de maatjes "walkies" gaat doen.

18 mei 2011 bewerkt door harraps

[oliphientje]

Hoewel ik niet bang ben aangelegd, vind ik dit een zeer nuttig topic!

Ik cache veel dus doet dat vaak alleen, zowel in Nederland als in het (niet-westerse) buitenland. Als ik me onprettig voel is dat meestal in Nederland en ja: eerder in de bebouwde, dan niet bebouwde kom. Ik kan heerlijk genieten van de stilte in de bossen of in de polder, hoewel ik ook graag met anderen caches ga zoeken. Dan geniet ik van het gezelschap en niet van de natuur. Op dit moment overweeg ik of ik het aan durf om in mijn eentje op een paalkampeerplek te gaan staan. Maar dat is bijna een ander topic.

 

Zoals al door meerdere vrouwelijke cachers aangestipt maar ik doe het nog een keer: doe waar jij je goed bij voelt. Als ik me niet prettig voel op een plek, ga ik niet verder. Een cache hoeft niet gevonden te worden. Niemand zegt dat ik daar moet zijn, behalve ik zelf. Soms baal ik dan wel omdat ik bijvoorbeeld bijna klaar ben met een cache maar moet stoppen vanwege de duisternis en ik het geen fijne plek vind. Maar als ik me niet prettig voel doe ik het niet. Jammer dan. Een volgende keer maar ophalen. Maar balen doe ik wel, want ik ben wel cacheverslaafd .

In een boom klimmen voor een cache, doe ik ook niet alleen (maar de meeste mannen ook niet). Dat ik me aan- en afmeld als ik aan het cachen ben is maar één keer gebeurd, en dat was in mijn eigen stad.

 

Maak kleine stapjes. Begin bijvoorbeeld eens met een paar caches in de polder. De omgeving is overzichtelijker dan een bos. En durf je het toch niet aan, doe het dan gewoon niet. Niemand zegt dat je alleen MOET cachen. Dus voel je dan ook niet veroordeeld door anderen (vrouwen) die dat wel doen.

 

Soms voel ik me wel eens onverantwoordelijk omdat ik alleen op pad ga en soms ook wel 's avonds. Ongeacht of dat zo is of niet, door het lezen van dit topic weet ik ook dat ik niet de enige ben die dat wel eens doet. Dus nogmaals bedankt voor het starten van dit topic!

[Team Physica]

Ik ga ook gewoon alleen op stap. Ben (alleen) nog niet heel erg ver het bos in gegaan, maar dat is meer omdat er nog veel te veel caches op fietsafstand van mijn huis liggen.

Heb wel een keer gehad dat ik me ongemakkelijk voelde en dat ik terug gegaan zou zijn als ik alleen was geweest. Er lag in het bos (!!) een oudere man te zonnen, op een zonnebedje, radio erbij (die uit stond) en een koelbox. Het was zo'n raar gezicht, iemand die in het bos ligt te zonnen dat ik het voor geen meter vertrouwde! Uiteindelijk moet hij ook wel raar opgekeken hebben van ons, want we kwamen op de fiets aan, hebben die daar achter gelaten en toen we terug kwamen was mijn broek helemaal kapot...

[Snapernixvan]

De kans dat er bijv. in een gebied als het Sauerland of het Zwarte Woud (ik noem maar wat) iets gebeurt is tamelijk gering. Als ik alleen zou gaan (als man zijnde) dat zou ik in ieder geval een goed opgeladen telefoon meenemen (maar wie heeft dat niet tegenwoordig) en een fluitje is ook handig. Toevallig waren mijn vrouw en ik vanochtend bij Perry Sport en daar hebben ze een speciaal fluitje voor dit soort zaken te koop voor een habbekrats. Vergeet ook niet om extra batterijen mee te nemen voor je GPS, zodat je weer terug kan.

 

Jou angst gaat vooral uit naar mannen. De kans dat je zo iemand tegen komt lijkt mij te verwaarlozen. Welke man gaat er een groot natuurgebied in met de verwachting er op een vrouw te stuiten, waarmee hij nare dingen kan doen??? En dan heb ik het niet over een bosje bij Etten Leur of Zwaagwesteinde maar over uitgebreide bossen zoals bijv. in het genoemde Sauerland.... De kans dat hij daar ooit "succes" zal hebben is toch wel erg klein... De kans dat zoiets in Nederland gebeurt lijkt me vele malen groter dan in een groot natuurgebied in het buitenland. Maar uitsluiten kun je niets in dit leven, dus op een normale gezonde manier alert zijn lijkt me altijd verstandig.

 

Veel benauwder zou ik zijn voor ongelukken. Struikelpartijen waarbij je je enkel kan zwikken, breken of wat dan ook... Of je hoofd stoten. Wij hebben het in Wales een keer meegemaakt, dat wij iemand tegenkwamen (heel toevallig) die niet meer voor of achteruit kon vanwege een gebroken enkel.... Daar moest uiteindelijk een helikopter aan te pas komen.... Dat zijn risiko's die je neemt, wanneer je alleen op pad gaat in wat moeizamer terrein dan dat we hier gewend zijn. Maar nou hebben we het hier wel over extremen. De kans dat je zoiets overkomt, wanneer je in een buitenlands bos op zoek gaat naar een cache met 1 of 2 sterren lijkt me buitengewoon gering.

 

Dus gewoon doen en het gezonde verstand gebruiken. En vooral aan je omgeving laten weten (bijv. hoteleigenaar, vriend of wie dan ook) wat je gaat doen, waarheen je gaat en hoe laat je weer terug denkt te zijn.

[Krolik]

Ik heb het idee dat de laatste tijd, veel meer vrouwen alleen de bossen ingaan dan vroeger.

Als hier kijk naar de bossen op de veluwe, kom ik steeds vaker vrouwen tegen die verschillende activiteiten/hobby's aan het uitvoeren zijn in de bossen. Ik denk hierbij aan hond uitlaten, joggen en nordic walking en in allerlei leeftijden.

[Rob en Det]

Ik (Det) cache ook regelmatig alleen. Dat vind ik heerlijk, maar..., ik geef het maar toe, ik ben een echte schijtlijster. Ik zal daarom geen caches doen die diep een bos in gaan. Ik weet dat de kans dat er wat gebeurt klein is, maar ik voel me er gewoon niet prettig bij en dan geniet ik ook niet echt van de omgeving.

 

Wat ik daarom altijd doe, is de maker van de cache vantevoren mailen om te vragen of de cache diep een bos in gaat. Ik durf best een stukje het bos in, maar het moet overzichtelijk zijn en het liefst zie ik de randen van het bos (lees: ik zie graag de weilanden in de verte naast het bos). Ik blijf altijd op mijn hoede, heb inderdaad een volgeladen telefoon bij me, die ik ook "zogenaamd" inspreek als ik een situatie niet vertrouw, alsof ik echt aan het bellen ben. Uiteraard loop ik zo stoer mogelijk...

 

Ik ben nu wel wat vaker een bos(je) in geweest en ik merk dat ik al meer durf. Met open natuurgebieden (polder, strand, heidevelden e.d.) heb ik weinig moeite. En gelukkig zijn er genoeg caches die niet diep een bos in gaan en toch mooi zijn om te wandelen, ook als vrouw alleen als je wat angstig bent.

 

Veel plezier in ieder geval!

[AMI2CV]

Ook ik (2CV) ga regelmatig alleen op pad.

Als ik het bos in moet voor een cache neem ik altijd mijn Nordic Walking stokken mee.

Handig om mee te lopen, als prikstok te gebruiken en als .....

Heb ook altijd een grote Maglite in mijn cache-tas zitten.

 

Kom regelmatig mensen in het bos tegen die wel benieuwd zijn wat je doet.

Soms leg ik het uit en soms zeg ik gewoon een wandelroute.

Maar "rare" ontmoetingen heb ik nog nooit gehad.