Retonator Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 Vandaag heb ik mijn eerste cache gezicht en uiteindelijk ook gevonden. Echter tijdens het lopen en tijdens het zoeken had ik soms nog wat last van 'schaamte' gevoel. Bijvoorbeeld: In de omschrijving stond dat je een bepaald huisnummer moest zoeken, aangezien ik dit niet meteen kon vinden ben ik een aantal keer rond het blok gelopen stil gestaan etc... Dit leverde al heel snel mensen op die voor het raam aan het kijken waren wat ik daar aan het doen was (En opzich terecht ik zou het zelfde doen). maar ook het zoeken op de vermeende cache plaats vond ik lastig omdat ik niet zeker wist of ik alle berekeningen goed had uitgevoerd (Later bleek dat ik op totaal de verkeerde plek zocht). Ik denk dat het hier bij mij vooral om onervarenheid gaat. Ik weet nog niet goed waar ik naar moet zoeken en hoe, dus bijna alle bosjes struiken etc... zijn verdacht voor mij . Maar goed mensen kijken je wel raar aan als je wat bosjes induikt etc... nu weet ik wel dat het makkelijk gezegd is om je hier niets van aan te trekken maar in de praktijk is dit was lastiger. Hoe zoeken jullie zonder op te vallen? en zonder andere mensen te triggeren om ergens te gaan kijken (en zo de cache ontdekken en eventueel rippen).
*BaJo* Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 We doen over het algemeen alsof het de normaalste zaak van de wereld is waar we mee bezig zijn. Hoe raarder je gaat staan te doen hoe interessanter het wordt. heb weleens een logrolletje onder een bankje vandaan gehaald door aan de twee bejaarden te vragen of ze even dat kokertje uit die beugel wilden trekken, na het loggen deden ze hem nog netjes voor met terug ook (maar zoeits moet je waarschijnlijk niet met 2 blowende pubers proberen :ph34r ) sommige situaties vereisen soms een iets andere aanpak. Maar dat is puur afhankelijk van de situatie. vooral Jo is hier heel creatief in. die heeft al van alles verteld. Speurtochten insektenjacht bomen bestuderen kat zoeken kikkers kijken vogeltje in de boom Herfstafeltje maken voor de basisschool. nootjes rapen paddenstoelen zoeken Weet ik wat voor ongein je allemaal kunt verzinnen. Ba verzint meestal de wat vunziger verhalen die we hier meer niet neer gaan zetten
antarctica Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 Het zoeken in woonwijken vind ik een dusdanig beschamende bezigheid (en bovendien qua omgeving meestal zeer oninteressant) dat ik deze caches oversla. Soms kom je per ongeluk toch terecht bij huizen, maar ik loop (of rijd) dan toch maar door. Voor een eerste keer is zoeken in je eigen woonwijk leuk, maar ga er maar eens echt op uit; je komt op de meest onmogelijke plekjes, waar niemand je op de vingers kijkt tijdens het loggen. Hoewel ............ een paar nachten geleden tijdens een Duitse nachtcache: loopt er om kwart over 4 een vent door de bossen Antarctica
*BaJo* Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 Laten we wel even nog verduidelijken dat we het stiekum proberen te doen, dus niet zomaar open en bloot een kistje te voorschijn trekken, want dan is de kans groot dat die cache er morgen niet meer is. Maar het zoeken naar een aanwijzing of de bosjes induiken, doen we meestal snel. Want als je maar blijft ronddwalen, val je des te meer op. En waar ik inderdaad een handje van heb, is om luidruchtig een verhaal te vertellen tegen *Ba als we de bosje uitkomen en mensen ons staan aan te kijken, van dat we toch weer een prachtige soort paddenstoel hebben gevonden, net een prachtige vogel hebben gemist of dat we met gerust hart de speurtocht van morgen door kunnen laten gaan. En toen nu hebben we nog geen rare reacties gehad, en de caches zijn na ons ook niet geript (we houden de logjes na ons ook altijd in de gaten). Wel hebben we al vragen gehad of ze morgen hun kinderen ook mochten brengen voor de speurtocht ;-). Of nachtvissers die we hebben laten beloven om de kinderen die morgen voor de speurtocht komen, heel hard te laten schrikken ;-) We hebben ook een keer gehad in Brabant dat de aanwijzing onder het picknickbankje zat (gps wees heel duidelijk die kant op). Met veterstrikken konden we het niet vinden, en toen vroeg de vrouw die op het bankje zat ineens of ze konden helpen. Onder het mom er is morgen hier een speurtocht voor de kinderen en wij controleren even of bepaalde aanwijzingen er nog zijn, ging de vrouw zelfs meezoeken en was zij diegene die de aanwijzing vond. Maar dit voorbeeld is voor ons echt een uitzondering, we proberen juist om nooit de mensen te laten gaan zoeken en vooral niet in de buurt van de cache. Het is wel belangrijk om van te voren te bedenken of je met een bewoner (in woonwijken) te maken hebt om met een toevallige voorbijganger. Met bewoners gebruiken we het argument van de speurtocht niet, omdat die het makkelijk kunnen controleren, dan hebben we het vaker over die aparte vogel die we net gespot hebben. Jo*
Fotogravinnetje Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 Ik heb vaak m'n hond bij me. Dat geeft vaak een goede camouflage. En verder inderdaad doen alsof je met iets doodnormaals bezig bent. Ik heb weleens de vraag gekregen of ik iets zocht, maar dat werd op zo'n toon gedaan dat ik door had dat die persoon al veel vaker mensen daar had zien zoeken. Die heb ik verteld wat geocaching in houdt. Heb ook weleens voorbijgangers gevraagd me even te helpen, omdat ik op zo'n 2,5 meter hoogte een aanwijzing moest lezen en geen hulp verder bij me had. Gewoon gezegd dat ik met een puzzeltocht bezig was en even hulp nodig had. En op weer andere momenten, eigenlijk het vaakst als ik de vraag krijg wat ik aan het doen ben of of ze me kunnen helpen ofzo, zeg ik: ik ben bezig met een spel, ik red me wel. Gewoon alsof het niets bijzonders is. Het hangt dus van de omstandigheden en van de perso(o)n(en) af die me wat vraagt hoe ik erop reageer. En afgelopen week nog gedaan of ik erg geboeid was door een kunstwerk, lekker naar boven kijkend, en ondertussen met m'n voeten aftasten of mijn vermoeden van de plek van de cache klopte. Die klopte, gauw gebukt, rustig naar m'n fiets gelopen om te loggen. Daarna weer rustig teruggelopen en de cache opgeborgen. Werkte blijkbaar erg goed, want die twee mannen van de plantsoendienst hadden totaal geen aandacht voor mij
Attila de Hunt Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 Of we doen alsof we paaseieren aan het zoeken waren... Vaak hebben we ook de kinderen bij ons, als die door de bosjes kruipen kijken de mensen niet zo vaak raar op
BigFurryMonster Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 Of we doen alsof we paaseieren aan het zoeken waren... Valt in oktober helemaal niet op, inderdaad
Retonator Geplaatst 23 oktober 2010 Auteur Geplaatst 23 oktober 2010 Heel erg leuk om te lezen dit soort verhalen. Ik denk dat het voor mij dus gewoon kwestie van gewenning is en ook ervaringen. Dit zodat je sneller cache ziet, pakt, logt en dan snel weer terug leggen. Een deel van de spanning komt denk ik omdat ik wil dat men de cache niet ript. Ik wil ervoor zorgen dat de volgende cacher ook weer wat te vinden heeft. Ik denk dat het inderdaad heel goed is om gewoon gewoon te doen, al met al ben je met iets heel normaals bezig en niks crimineels. Het zou dan ook helemaal niet erg moeten zijn als iemand je vraagt wat je aan het doen bent. En tjah als je het leuk vind om de bosjes in te duiken om daar een cache te vinden, waarom ook niet(als je maar niks kapot maakt en alles netjes achter laat). Zo net mijn 2e cache gevonden, het is grappig om zien dat er iets verborgen kan zijn op lokaties waar je al jaren langs komt!
Waldio Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 Gewoon proberen te doen alsof je niks doet en het vooral stiekem doen.
Hiker_R Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 plekjes, waar niemand je op de vingers kijkt tijdens het loggen. Hoewel ............ een paar nachten geleden tijdens een Duitse nachtcache: loopt er om kwart over 4 een vent door de bossen Die zal van jou hetzelfde gedacht hebben als jij van hem: "Wat doet hij nou hier op dit tijdstip ???"
Twentse Mug Geplaatst 23 oktober 2010 Geplaatst 23 oktober 2010 Ik vind het een compliment waard dat je als "onvervarene" je bewust bent dat je niet te opzichtig moet zijn.
Retonator Geplaatst 24 oktober 2010 Auteur Geplaatst 24 oktober 2010 Bedankt Twentse mug! Ik doe me best om het spelletje zo goed mogelijk te snappen (veel lezen etc..). Ik zal best nog wel wat fouten gaan maken. Maar op deze manier zorg je ervoor dat het voor iedereen leuk blijft. Niet alleen ik vind het leuk om een cache te vinden maar ook de personen na mij. Maar mijn 2e cache ging al wat beter. Ik was wat zekerder over de lokatie. Dus wat ik nu deed was er gewoon langs lopen en kijken of ik de cache kon spotten, en nadat dit gedaan was even een rustig moment uitzoeken om de cache te pakken. Vervolgens met cache en al wat verder lopen (Zo in het gras ergens gaan staan valt ook op ). en dan rustig log bijwerken, daarna weer goed moment uitzoeken en cache netjes terug plaatsen. Lastiger was dus mijn eerste cache en dan niet de cache zelf maar het zoeken naar een huis nummer . Omdat het niet helemaal goed ging moest ik een aantal keer terug lopen langs wat huizen enzo en dat gaat wel opvallen. maar goed ik proberen me daar minder druk over te maken .
De Witte Weduwe Geplaatst 24 oktober 2010 Geplaatst 24 oktober 2010 (bewerkt) Ik ben zelf ook nog niet zo lang bezig met cachen en ook ik voelde me wel eens ongemakkelijk bij het zoeken naar een cache. Op een parkeerplaats onder een picknickbank gluren of zoiets ... Ik heb er voor mezelf toch wat trucjes op gevonden: - Ik neem altijd een thermoskan koffie o.i.d. mee. Al picknickend val je veel minder op, je kunt nog eens iets laten vallen wat dan opgeraapt moet worden, je kunt de omgeving in de buurt van de picknickplaats een beetje bekijken zonder dat je echt opvalt. - Een (grote) rugzak wil ook handig zijn, heb je de cache gelokaliseerd, dan zet je daar je rugzak neer en gaat er ijverig iets in staan zoeken. Geen mens die door heeft dat je eigenlijk iets heel anders zoekt. - Neem een camera mee. Niemand vindt het gek als je een mooi blaadje of takje aan een struik in close-up staat te fotograferen. Ondertussen kan je mooi in de struik rondkijken. - Het tijdstip waarop je gaat cachen. Ik heb het daarbij natuurlijk gemakkelijk omdat ik alleen ben en m'n eigen tijd kan bepalen, maar ik probeer wat rustiger momenten van de dag uit te zoeken. Rond etenstijd bijvoorbeeld, of 's avonds bij de schemering of juist 's morgens heel vroeg. Veel rustiger dan wanneer je op volle dag op pad gaat. En tot slot hou ik mezelf altijd voor ogen dat hoe krampachtiger je probeert om onopvallend te zijn, hoe opvallender het wordt! 24 oktober 2010 bewerkt door De Witte Weduwe
Team Tabak Geplaatst 24 oktober 2010 Geplaatst 24 oktober 2010 Aanvankelijk geneerden wij ons ook, toen we caches tegenkwamen in woonwijken en (nog erger) in voortuinen.... De meeste van die (voortuin)caches hebben we consequent overgeslagen. Nu, na 1,5 jaar, is die schaamte verdwenen.... Wij gaan er vanuit, dat wanneer iemand persé een cache in zijn of haar voortuin wil leggen, hij of zij de buurt informeert over wat er aan de hand is en wat er af en toe kan gebeuren. Wij gaan er ook vanuit, dat niemand ons kent en dat we eens maar nooit weer in de betreffende straat zullen komen. Kortom, we gaan rechtstreeks op ons doel af, negeren blikken van omwonenden, pakken de cache, loggen, leggen de zaak weer terug en verdwijnen alsof we een in opdracht uitgevoerde taak hebben volbracht.... En mochten er toch lieden zijn, die het nodig vinden de cache achteraf te vernielen, danwel te jatten, dan zal de cachelegger dit snel merken, want hij of zij woont er immers bovenop en kan dagelijks een cachecontrole uitvoeren.... Dat is de consequentie van een uit gemakzucht plaatsen van voortuincaches.... Toch? Kortom, geneer je niet, doe net of je deel uitmaakt van de omgeving en in 99% van de gevallen zal niemand merken, dat je überhaupt ter plekke bent geweest.... Maar nog verstandiger.... Als je het kunt vermijden, ga dan lekker in het vrije veld of in andersoortig natuur cachen. Dat is vele malen leuker, beter voor je gezondheid en je kunt er op je gemak zoeken..... Overigens, dat caches in woonwijken niet persé verkeerd hoeven te zijn heeft men in Rotterdam Ommoord bewezen met het uitzetten van het kunstrondje ter plekke!!! We hebben de hele wijk doorkruist en nergens hadden wij kriebelgevoelens.... Wij zullen niet snel een geo d'or uitreiken aan caches, die in rijtjeshuisstraten zijn geplaatst, maar deze serie bewijst, dat wanneer mensen er moeite voor doen en hun fantasie de vrije loop laten (en dat is hier gebeurd) er ook in woonwijken hele mooie dingen kunnen ontstaan!!! Gezien het aantal geo d'ors zijn blijkbaar veel mensen dit met ons eens!!!
Twentse Mug Geplaatst 24 oktober 2010 Geplaatst 24 oktober 2010 Goed dat je ziet dat je op moet passen dat caches niet geript worden zodat de volgende ook plezier heeft. Maar ook om te vorkomen dat veiligheidsdiensten en dergelijke opeens verdachte terroristische acties denken te zien. Er zijn allerlei voorbeelden op internet te vinden. Een recent voorbeeld was dit weekend op podcacher podcast: http://www.aftenposten.no/nyheter/oslo/article3851862.ece Gebruik google translate om te vertalen.
Aanbevolen berichten