Dagwacht

Een artikeltje in de Telegraaf. http://www.telegraaf.nl/binnenland/21749947/__Schatten_verstopt_in_Nederland__.html

Beste DaRichMan, zou je s.v.p. nader willen omschrijven wat je verstaat onder het Oosten? Valt Noord-Oost Brabant hier ook onder?

Barny, wat ik eruit op maak is dat je moeder nog leeft, je getrouwd bent en ook kinderen hebt. Kennelijk hebben jij en je vrienden een behoefte om soldaatje te spelen.

Voor een tekenleraar geen slecht resultaat.

Herrie in de tent trekt meer bezoekers dan opbouwende en informatieve bijdragen. En op zich is dat jammer. We kunnen zo veel van elkaar leren, maar met dictaten schieten we niks op. Meningen die onwrikbaar zijn leveren geen nieuwe inzichten op. Bij mij gaan in ieder geval de haren recht overeind staan.

Dit draadje blijft toch nog steeds leven(dig). Niet alle posts gaan meer over het topic, maar dat hoeft wat mij betreft ook niet. Dus zolang Geoman niet ingrijpt, kan hier alles voorbij komen. Van leuke ervaringen tot slap geouwehoer. Beledigingen zijn hier niet op zijn plaats.

Wij zullen geen caches maken die vallen in de categorie dertien in een dozijn. Wij worden ook steeds kritischer op onszelf. Als cacher is het goed om keuzes te maken en niet dwangmatig elke cache te willen loggen die op je pad komt. Wij hebben ook liever logs van cachers die dan aandacht besteden aan hun log, als tegenprestatie voor het plezier wat ze ondervonden met het zoeken en vinden van de cache. En soms moet je wel eens een drempel over om iets te vinden wat bijzonder(der) is.

De keuze om een voortuincache wel of niet te doen ligt bij de cacher zelf. Er is een icoontje voor een voortuincache en deze heb ik ook gebruikt. De betreffende cache heeft een thema en is daar goed op zijn plaats. Ik heb een andere geschikte plaats gezocht, maar dat lukte niet. Ik wacht de reacties van de cachers wel af en als ze negatief zijn, wat ik niet verwacht, dan kan ik de cache altijd nog archiveren.

De Wijze. Ik heb een heel opmerkelijke man gekend: Louis de Wijze. http://www.bhic.nl/?id=11850 Zijn boek: 'Ontsnapping uit de dodenmars' is een indrukwekkend verhaal over een levenslustige en humoristische man die, ondanks alle ellende die hij heeft meegemaakt, het positieve in mensen wilde blijven zien en ook wilde stimuleren. Op latere leeftijd heeft hij zich sterk gemaakt om jonge mensen bewust te maken van wat vooroordelen en haat met mensen kan doen. Ook was hij er zich van bewust dat de geschiedenis zich blijft herhalen.

Dat ligt eraan. Wij hebben één voortuincache overgeslagen omdat wij ons daar niet op ons gemak voelden. Andere voortuincaches zijn bewust neergelegd en is de omgeving ook op de hoogte. Daar kijkt niemand op als er een cacher aan het zoeken is. Ik merk dat onze schroom minder begint te worden. Vaak zie je cachers al bezig, kijkend op hun GPS of smartphone waar het nulpunt ligt. Dat is voor de omgeving een duidelijk signaal dat hier cachers bezig zijn. Wij hebben nu zelf een echte voortuincache. Het is een open, bestrate ruimte, dus je hoeft geen poorten door of andere barrieres te nemen. Deze cache is nu in de voortuin geplaatst, na eerder achter het huis te hebben gezeten, op uitdrukkelijk verzoek van de bewoners. Het is een mooie cache en de bewoners zijn er erg aan gehecht geraakt. Zij staan open voor een praatje.

Voortuincaches kunnen evengoed fantastische creaties zijn. De cache kan aansluiten op het thema en dan perfect op zijn plaats zijn. En inderdaad raar. Als je als legger erbij aangeeft dat je voorzichtig moet zijn met zoeken zodat de buren niks in de gaten hebben, dan heb je je huiswerk niet goed gedaan. Dan is de cache dus absoluut niet op zijn plaats.

Ik heb gelezen dat zelfs Diederikus de dupe een behoorlijke schadevergoeding krijgt. Maar dat is natuurlijk maar een deel van het verhaal. Een klein kwartje is in ieder geval al gevallen. Verder dan de film met Zwelgje ben ik niet gekomen. Maar inderdaad: Een fantastisch taalgebruik en onmetelijke fantasie.

Zo. Enkele dagen ondergedompeld geweest in het vierdaagsegebeuren in Cuijk. Het was weer beregezellig. Dan komt er van geocaching niet veel terecht. Niet verkeerd, even ergens totaal anders mee bezig zijn. Als je het over klassiekers hebt, dan denk ik meer aan muziek. Veel literatuur heb ik niet tot mij genomen.

Dan ben je nooit meer de dupe.

En dur ligge goeie caches, vur iedureen wa wils, al zeg ik ut zelluf. Proost.

Vanavond de raad van Sivota opgevolgd en naar buiten gegaan. Dag vogels, dag bloemen en daaahaaag Vlindertje had het eigenlijk moeten zijn. Op de kade in Cuijk was het supergezellig. De hele week feest. Geen entree, goede muziek en een prachtig vuurwerk als toetje. Morgenavond de proefsluiting van de tijdelijke brug over de Maas met muzikale ondersteuning van ons onvolprezen Vierdaagseorkest. En vrijdag staat Cuijk op zijn kop met de doorkomst van de tienduizenden wandelaars. En zij worden door duizenden mensen aangemoedigd om door te gaan tot de eindstreep. Dat is óók Cuijk. Een plaats waar ik trots op ben.

Daarom: Ik geef de knuppel aan Maarten. Dag vogels, dag bloemen, dag Vlindertje.

Er is zelfs een term voor het er overeens zijn dat je het met elkaar oneens bent. Agree to disagree. Even opgezocht op wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Agree_to_disagree

Deze ga ik inlijsten. Inderdaad, lekker van een cache kunnen genieten, zonder de ballast van hoe een ander er over denkt. Want zoals Team Tabak terecht opmerkt: Daar worden we het toch nooit met z'n allen over eens.

Zou het daaron zijn dat oude stompen zo teleurgesteld zijn omdat de sfeer van toen niet meer terugkomt? En ze niet het vermogen hebben om te genieten van nieuwe dingen? Afgestompt?

Vanmorgen had ik het over De Ponti Pad van Jut & Jel waar het ging over beleving. Laat je je meevoeren in het verhaal en de omgeving. Mevrouw Dagwacht roemt deze cache en heeft al een aantal keren aangegeven dat ze deze nog een keer met die of die wil gaan lopen. Wij hebben er van genoten. Nu zie ik hoeveel favo's ze hebben sinds deze online is. En dan denk ik: Hebben wij dan op dat moment een positieve muts op gehad? Eigenlijk zou je je positieve ervaringen niet moeten willen controleren. Met andere woorden: geniet van de herinnering, hoe je ervan hebt genoten. Het is net als op vakantie. Ga je de 2e keer terug, dan vallen een aantal dingen op die je de eerste keer niet zag door de roze bril die je droeg. Betoverd door de belevenis, die nieuw is. Een fantastisch diner in een restaurant kan lang in het geheugen blijven als een fijne belevenis, maar een herhaling kan gigantisch tegenvallen. De omstandigheid kan verschillend zijn en dan zou je kunnen balen omdat dezelfde sfeer niet terugkomt.

Het heeft ontegenzeglijk iets van http://nl.wikipedia.org/wiki/Cruijffiaans. Daar moeten we nu dus Barnyaans aan toevoegen.

Diederikus, het bos wat ik bedoelde is van het Brabants Landschap. Daar zijn in ieder geval geen zwijnen. (Daar zal ik wel weer een smalende opmerking over krijgen, maar dat neem ik op de koop toe) Er is een open ruimte die bedoeld is voor verblijf en vermaak. Voor de rest is het de bedoeling om op de paden te blijven. Ik heb de indruk dat dit ook goed nageleefd wordt. Dit gebied is overigens bij weinig mensen bekend, dus daarom is het er ook vrij rustig.

Gisteren onze cache Ielja Strik een nieuwe plek gegeven. Had net nog even een paar kleine beschadigingen aan de behuizing van de cache bijgewerkt met een likje verf, krijg ik van mevrouw Strik een dikke reep chocolade met de tekst: Als dank voor de zweet, bloed en tranen die liggen op onze stoep. Groetjes Frans en Mien. Dat is net zo leuk als de enthousiaste logs. By the way, met tranen van verdriet viel het wel mee. Tranen van het lachen heb ik wel gehad.

Ook hier gaat het weer over beleving. Ben je in staat om een cacher mee te nemen op avontuur. Tja, hoe avontuurlijk is de doorsnee cacher eigenlijk. Ik heb werkelijk geen idee wat je hier bedoelt. Ik zal proberen uit te leggen wat ik hier wilde zeggen. Caches om de 161 meter zouden een gebrek aan fantasie zijn. Als je in staat bent om de cacher mee te nemen op avontuur met een goed verhaal, dan heb ik de indruk dat de cacher ook respectvoller met de omgeving omgaat. Je kunt zelfs onderweg gebruik maken van de omgeving om de cacher te leiden. Een prachtig voorbeeld hiervan vind ik De Ponti Pad van Jut & Jel. Nog niet eerder zoiets gezien. Dan ben je op speurtocht in een omgeving die door de inbreng van de legger nog mooier wordt. En dan de 2e zin. Hoeveel tijd gunt een cacher zich om aan zo'n tocht te beginnen en laat deze zich meevoeren in het verhaal. Wij hebben nagenoeg alle soorten caches gelegd. Aan de logs die we ontvangen kunnen we opmaken dat velen eerst selecteren op tradi's. Dan is er aandacht voor de mysteries, is deze door mij snel op te lossen? En pas op de laatste plaats komen de multi's. Zelfs een korte multi ontsnapt aan de aandacht van een passant. Want in mijn optiek is er maar een heel klein percentage cachers die doelbewust een gebied uitzoekt op zoek naar pareltjes.