Dagwacht

Ook hier gaat het weer over beleving. Ben je in staat om een cacher mee te nemen op avontuur. Tja, hoe avontuurlijk is de doorsnee cacher eigenlijk.

Inderdaad, in veel natuurgebieden is het niet toegestaan om buiten de paden te verblijven. Caches of waypoints mogen dan ook alleen maar vlak bij het pad worden verstopt. Er moet ook expliciet worden vermeld dat dit de bedoeling is en de legger wordt verantwoordelijk gehouden voor schade die rond een cache of waypoint ontstaat door al te enthousiast zoeken. Wij hebben contact gehad over het Natuurgebied Zevenhutten bij ons in de buurt. We ontvingen een toestemming met een hele lijst aan voorwaarden. Op zich heel logisch. Er mogen fysieke waypoints worden aangebracht, maar alles in nauw overleg met een opzichter. Wij twijfelen of we wel iets in dit gebied moeten gaan doen. We hebben bij FoF Niederrhein gezien hoe een bosgebied er uit kan komen te zien. Daarom de leus: verstop iets, het liefst in de natuur, als de ultieme vorm van geocaching, geeft de nodige vraagtekens. Inmiddels weten veel mensen bij ons in de buurt dat wij aan geocaching doen en staan er positief tegenover. Wij brengen mensen in de omgeving op de hoogte over een neergelegde cache. Cachen is een stiekeme hobby, wordt gezegd. Als mensen in de omgeving op de hoogte zijn gebracht is er niks stiekems aan. Dat cachers er een probleem mee hebben een cache te zoeken in een bewoond gebied is aan hen. Ieder zijn keuze.

Zo, vandaag een groot deel van de dag bezig geweest om onze korte multi Ielja Strik te installeren op het nieuwe plekje. De locatie waar de cache voorheen zat gaf wat overlast vanwege een waakhond bij de buren. In tegenstelling tot de bedoeling om alleen tijdens daglicht te zoeken waren er toch nogal wat cachers die zich hier niet aan hielden. In overleg met de bewoners en de buren is nu gelozen voor een plekje aan de voorzijde van het huis waar de oud-oom van Ielja woont. En ja, het is een voortuincache geworden. De oud-oom van Ielja is zo trots op haar prestaties dat de cache van hem niet ergens anders mocht worden geplaatst. Powersport is de sport die Ielja beoefent. Ze is meervoudig Nederlands, Europees en Wereldkampioen en ze is nauwelijks te verslaan met bankdrukken. Veel mensen vinden dit geen sport. En dan hebben we meteen de parallel met geocaching. Hoezo geen sport, hoezo geen geocache. Hoezo geen voortuincache als we daarmee de familie een groot plezier doen. Degenen die deze cache liever links laten liggen, moeten dat gewoon doen. Niemand ligt er meer wakker van.

Eigenlijk zouden we de inspanningen van onze heren pessimisten positief moeten benaderen. Ik heb eens even over de grens met onze zuiderburen gekeken. Het stikt daar van de trails. Met hen hebben we toch een fantastisch exportprodukt? Fysiek, dan wel het liefst. []

Wij hebben een geheugenkaartje in onze Dakota 20 gezet en hebben nu nergens problemen meer mee. Wij laden alle caches in de geheugenkaart en het eigen geheugen van de Dakota wordt gebruikt voor de waypoints die de Dakota laadt als een geocache wordt geopend. Hieronder ook de parkeerplaatsen, enz.. Van tijd tot tijd loop ik deze na om daarna de overtollige zaken te verwijderen.

Een goede multi kan soms een afknapper worden door de berekeningen die uitgevoerd moeten worden om de cachelocatie te kunnen vinden. Historisch Nijmegen is hier een goed voorbeeld van. Op het laatste waypoint kun je de formule vinden waarmee de cache kan worden berekend. Deze schiet wat ons betreft zijn doel helemaal voorbij en daar kunnen wij onderling dan woorden over krijgen. Mevrouw Dagwacht maakt dan de berekeningen en ik help mee. Soms is dan de volgorde met de enkele of dubbele haakjes niet correct volgens de rekenregels. Staat er notabene ook nog bij: Niet volgens meneer van Dale. Ik kan haar dan niet goed duidelijk maken hoe het dan wel moet. Sommige cachers vinden dit wellicht een leuke uitdaging, wij worden er eerder chagrijnig van. Het doet dan afbreuk aan de opzet van de multi om een mooi deel van Nijmegen te laten zien.

De hint bij Jumanji is: In the centre of four signs. Dat ging over de cache en met z'n vieren hebben we alleen al zo'n 20 minuten gezocht voordat we ze alle vier zagen. Soms kijk je ergens dus finaal overheen. Toen zijn we elk bij een van de signs gaan staan en toen pas konden we bepalen wat het middelpunt moest zijn. Achteraf zeg je dan: Dat we dat niet eerder hebben gezien. Hetzelfde met het lopen naar het nulpunt omdat de GPS die locatie aangeeft. Degene zonder GPS vindt een waypoint omdat hij/ zij het meest logische object zoekt. GPS-blindheid, noem ik dat maar.

Soms wordt de cache door een vorige cacher te goed afgedekt. Gaat de cache volledig op in zijn omgeving dan is het verder afdekken zelfs ongewenst.

Jumanji stond al lang op mijn verlanglijstje, ook vanwege nieuwsgierigheid naar de uitvoering van de waypoints. Ik had al wel het gevoel dat wij deze alléén niet gemakkelijk tot een goed einde zouden kunnen brengen. Onze beide zoons zijn veel meer puzzelaar dan ik. Mevrouw Dagwacht ook wel, maar houdt niet van die heel gecompliceerde. Alleen Geo Lunatics was erbij en samen kwamen we een heel eind. Maar het gaat ook over de juiste uitdaging. Er zijn puzzels die je alleen maar op kunt lossen met een hulplijn en dan vaak alleen maar die van de CO, omdat niemand de gedachtenkronkels van de CO kan volgen. Dit soort puzzel laat ik links liggen. Genieten is bij ons wel het allerbelangrijkste en lekker buiten bezig zijn.

Dit vind ik wel een hele goede. Alleen zouden wij er (hoogstwaarschijnlijk) niet zijn uitgekomen, maar ik zou zeker terug zijn gegaan om, gewapend met meer ammunitie, de cachetocht te vervolgen totdat onze naam in het boekje zou staan. Uitdagend, dat zeker. De uitvoering van de waypoints en de kwaliteit van de veldpuzzels is hoog. Toch ben ik blij dat we het hulplijntje hadden. En ik schaam me er ook niet voor deze te hebben gebruikt. We hebben onlangs een multi gedaan die bol stond van hoogstandjes over het gebruik van de GPS. Op een bepaald moment werd het een afknapper. We zijn ook nog bezig met De Prins Op Het Witte Paard van Flet. Hier zijn we tweemaal geweest en een derde keer is nog nodig omdat (weer) een waypoint niet gevonden werd. Het moet dan wel driemaal is scheepsrecht worden. Anders wordt het toch 'jammer maar helaas'. Er is dus wel een grens aan onze moed en geduld.

Gisteren hebben we Jumanji volbracht. Hier hebben we niet alleen een behoorlijke tijd tegenaan zitten te hikken, we hebben hem ook willen bewaren voor onze 1000ste cache. Uit de logjes konden we al lezen dat deze geen dertien in een dozijn is en hadden vooraf hulptroepen ingeschakeld om ons mee te helpen. Iedereen heeft zo zijn of haar kwaliteiten, nietwaar? Uiteindelijk ging ik met mevrouw Dagwacht en zoon Geo Lunatics met vriendin op stap en kon het avontuur beginnen. We begonnen met het parkeren bij een plekje waar we al eerder waren geweest voor de multi: Van Naat Piek tot Naat Piek. Daarmee hield ook elke overeenkomst op. Bij WP1 moesten we er even inkomen om te ontdekken hoe een en ander is uitgedacht en vervolgens ging het - voorlopig- van een leien dakje. Al heel snel werden we aan het twijfelen gebracht of de bij WP1 gemaakte keuze wel de juiste was. Er werd vakkundig verdeeldheid gestrooid door de CO. Toch maar op de ingeslagen weg doorgegaan tot we echt niet meer verder konden en ons geen raad meer wisten. We hadden ons verzekerd van een hulpijn. Een bevriende cacher, die ook proefloper is geweest. Dat hielp. Al snel waren we weer op het juiste spoor en betraden wij paden voor de derde keer. Scheepsrecht, zullen we maar zeggen. Op de plaats waar de volgende aanwijzing te vinden moest zijn riep de vriendin: 'Wat is dit"? Ja hoor. Iemand die tot dan toe nauwelijks heeft gecached, vond als eerste de aanwijzing. Dat zou nog enkele keren gebeuren. Wat een creativiteit heeft deze CO aan de dag gelegd. Uit eerdere logjes heb ik begrepen dat hij met deze multi 18 maanden zoet is geweest. We hebben technieken gebruikt die we nog niet eerder met onze GPS hebben gedaan en ook de batterij van de mobiele telefoon was al snel leeg. De ontvangst in het bos is niet bijster, dus je bent voor een groot deel op jezelf aangewezen. Een beetje survivalen, dus. Je gaat van waypoint naar waypoint en net als we denken dat we dichter bij de parkeerplaats komen in de richting van de final, gaan we nog een extra rondje maken. We zijn begonnen om 9.45 uur en we vonden de schat om 17.30 uur. Moe, maar zeer voldaan, is hierop van toepassing. Deze CO, die relatief weinig caches heeft gevonden, heeft een kwaliteitsmulti neergelegd die zijn weerga niet kent. Aan het percentage favo's kun je wel zien dat wij niet de enigen zijn die deze mening zijn toegedaan. The Night Templar, bedankt voor dit huzarenstukje.

Een idee voor een nieuwe cache. De teletijdmachine om te gaan bekijken hoe het 'vroeguh' was toen nog niet alle paden platgetreden waren. Dan moeten we inderdaad wel ver terug, want in 2004 schijnt het al fout te zijn gegaan, volgens de heren pessimisten. Wat is er overigens mis met selecteren van wat je wel en niet leuk vindt. Doe Maar zong 'vroeguh' al: 'Er zit een knop op je tv'.

Het is jammer dat nagenoeg elk draadje, hoofdzakelijk door Vlindertje, gekaapt wordt. Beste Barny, hij kan wat mij betreft de boom in.

@Wilbertoord. Vergeet deze niet. Een heel geschikte cache voor Vlinder is http://coord.info/GC3W66W. Één is overigens voldoende.

Odlaniger, zou je hem (of haar) niet willen quoten, alsjeblieft. Ik kan het niet aanzien.

Het onderhoud is klaar. Hij is weer helemaal op en top. Een rode strik met stippen hadden we niet voorzien. Toch nog eens in de doos met carnavalspullen kijken. Op jouw advies wel een sticker met het G+ logo aangebracht in de buurt van de cache. Blijkt nog lastig genoeg.

Ik dacht, Techneticum gaat onze cache Goei Volluk omschrijven. Helaas, de rest klopt niet.

Zoveel mensen, zoveel wensen. Wij hebben vrienden van ons geprobeerd enthousiast te maken voor geocaching. We hebben meerdere leuke wandeltochten gelopen, maar het kon hen niet echt bekoren. Als zij gaan wandelen gaan ze het liefst naar hetzelfde bos en lopen steeds hetzelfde rondje. Dat deden ze al toen ze nog honden hadden. Voor ons is dat onbegrijpelijk, maar zij halen daar voldoening uit. En daar gaat het om.

Tja, en dat kun je dan wel gek vinden. Een bekend gezegde is dat er meer gekken rondlopen dan er opgesloten zitten. Dan zullen we het dus maar niet hebben over wat normaal is. Volgens de norm. Welke norm? Zo blijf je wel lekker bezig. (Deze post had ik tegelijkertijd geschreven met Kanterbabes, dus is geen reactie op zijn post.)

Mensen zijn kennelijk gek op statistieken en mijlpalen. Dat staat op zich los van geocaching.

Sorry, bronvermelding. Ik had even doorgrklikt op het profiel van Barny.

De menschen bepalen de kleur van je das, De vorm van je hoed, en de snit van je jas En - van je leven! Ze wijzen de paadjes, waar langs je mag gaan,

Sivota en Diederikus, gedeeltelijk mee eens, zie #111. Iedereen kan zijn eigen conclusies trekken uit bovenstaande reacties.Er zijn er voldoende. Bedankt voor de reacties.

Sivota, er is dus geen eenduidig antwoord te geven over wat wel of niet een goede cache is. Cachers genieten van een mooie puzzel of een wandeling door een mooi gebied en nemen genoegen met een simpele cache. Anderen genieten van een mooi afgewerkte eindcache. Zoveel mensen, zoveel zinnen. Ieder beleeft het geocachen op z'n eigen manier en haalt daar (hopelijk) voldoening en plezier uit.

Met bovenstaande uiteenzettingen is het voor mij duidelijk dat iedereen zijn eigen keuzes kan en mag maken. Er is voor ieder wat wils en keuzes kunnen dus niet opgedrongen worden door een enkeling die vindt dat het vroeger beter was en het ware geocaching propageert. Panta Rhei, alles is in beweging en aan voortdurende verandering onderhevig. Jammer dat de enkeling blijft vasthouden aan hoe alles eens geweest is. Voor mij is het doel van dit draadje bereikt.