Ongelukjes tijdens een geocachetocht

[LimboWalker]

Mogen het er ook meerdere zijn per wandeling?

Tijdens een cache in België moest ik een aanwijzing onder een brug vinden. Deze brug lag in een bosgebied en de brug was aan beide zijden voorzien van een gemetselde leuning van zo’n 60 cm hoog. Om de aanwijzing te vinden zat ik aan het einde van de brug op mijn knieën de onderkant van de brug te inspecteren. Ik hoor een tractor komen dus ik richt me op en toen met een enorme kabaal, stort de hele zijkant van de brug rakelings aan mijn neus voorbij! Als ik was blijven zitten was ik nog slanker geworden.

De tractor, eigenlijk het gevaarte wat er achter hing, was ietsjes te breed! En de boer? Die reed onverstoorbaar door.

Na een kort schietgebedje heb ik toch nog de aanwijzing weten te vinden.

Als jullie dachten dat dit het enige probleem was tijdens deze wandeling? Nee, dat zou wel erg saai zijn.

Tijdens het schrijven van het logje hoorde ik een heel diep gegrom maar ik zag in eerste instantie niets omdat ik achter een dikke boom zat. Cache weer netjes verstopt en op weg naar de auto, alhoewel?

Het gegrom was afkomstig van een duidelijk opgewonden enorme stier. Toen hij mij zag ging hij steeds erger te keer, blazen, de hoeven in de grond. Ik ben maar weer achter de boom gekropen en op handen en voeten achter enkele struiken langs een heel eind verder weer het pad op gekomen. Helaas aan de verkeerde kant van de wandeling zodat ik vanwege dat beest een heel eind om heb moeten lopen.

[Mr.Atari]

Dat was dus eigenlijk geluk bij cachen... Net een stenen muur ontweken en daarna geen problemen met de stier.

 

Gelukkig maar, want voordat je het weet "rijdt zo'n stier je het ziekenhuis in" (Finkers)

[Mardya]

Ik weet niet of je het een ongelukje mag noemen, maar zojuist in het schemerdonker letterlijk in een valkuil getrapt.

Een een of andere onverlaat had op het pad twee kuilen gegraven en afgedekt met takjes en gras.

Ik voel m'n rug nog steeds, maar het had ook veel minder af kunnen lopen... :-(

[hesselannema]

Ga ervan uit dat je hier ook melding hebt gemaakt bij de desbetreffende instanties..

[thex]

Geo ongelukken bij lopen van nachtcaches zijn van alle dag. Je had ook gespietst kunnen worden. Zo zag is Mr Q eens een hekje omzeilen en vervolgens vreemd gedraaid met zijn voet verstrikt in het gaas vast zitten. Hij kon er in zijn eentje niet meer uit, en had anders de hele nacht op hulp moeten wachten. De teken stonden zich al te verkneukelen. Daarom is het altijd aan te bevelen met meer man te gaan, en hoofdlampje los te laten hangen rond de nek zodat altijd het belangrijkste: dat wat zich onder je voeten vebind, van een weinig licht wordt voorzien.

[Mr.Atari]

Afgelopen weekend heb ik me buitengesloten van de auto. Ik zat bij O no A NoNo: ni en had de deur dicht gegooid(op slot). Daar sta je dan, zonder gsm of iets in the middle of nowhere.

 

of vorig jaar op event naarden, bij de auto terug komen en dan tot de ondekking komen dat je je sleutels in het contact heb laten zitten en de deuren op slot zijn.

Sjonge, dat zou mij nou nooit gebeuren...

 

Toevoeging aan standaard cachepakket: reservesleutels van de auto...

[Mardya]

Ga ervan uit dat je hier ook melding hebt gemaakt bij de desbetreffende instanties..

Klopt, zowel de gemeente (om heea te repareren), als de cachelegger om de cache tijdelijk offline te halen.

Heb even getwijfeld over de politie, maar dat kan de gemeente wel weer doen.

[Daan88]

Honden met een lange riem, die blijven vooral vervelend!

[Team Goossens]

Op het begon van de cache dag tegen een laag paaltje oprijden met de auto. En vervolgens bij een andere cache de greppeltje inrijden(tijdens achteruit wegrijden) . Maar we werden er al snel weer uitgetrokken door een vriendelijke omstander.

[hugger]

Met mijn zwager een boot cache gedaan ,in de auto 2 rubber boten geladen .op de locatie aangekomen alle twee opgeblazen en te water gelegd ,ik was net over gevaren naar de cache toen ik me omdraaide mijn zwager stapte in de boot en schoof gelijk het water in koppie onder We waren wel zo slim om alle kostbaar heden in de auto te laten

[getzie family]

[Amras]

Als ik dit zo allemaal lees, dan is mijn uitglijder een stuk minder spectaculair, maar wel de moeite waart om genoemd te worden.

 

De setting: één van de oude forten van de fortengordel rond Antwerpen, fort VI om precies te zijn.

Het weer: net gestopt met regenen, nog wat druilerig.

 

Het gaat hier om een schuine helling van aarde, bovenop het "dak" (die forten zijn half ingegraven) van het centrale gebouw, waar ik al twee keer overheen was gelopen (één keer naar beneden, één keer naar boven). Omdat ik de cache (BTB 49) niet kon vinden, wilde ik verdergaan naar een andere (BTB 48) die op hetzelfde terrein ligt. Ik loop echter iets te snel de redelijk stijle helling af. Onderaan die helling is het dak van het fort, met daarop een redelijk formaat plas... en dakbedekking en water, dat is een gevaarlijke combinatie: Ik gleed uit en landde in de plas. M'n TomTom (daar cache ik dus mee) glipt door de klap uit m'n hand en schuift drie tot vier meter over het dak. Gelukkig voor mij is de dakrand redelijk breed, dus enkel een natte jas en spijkerbroek. Ik vloek even op mezelf, en ga daarna een beetje minder vrolijk op weg naar die andere cache. Na wat zoeken bovenop twee kamers van het fort wil ik via de kortste weg van het dak af. Dit was ook meteen de snelste, want ik gleed weer uit. Met m'n rechterhand greep ik reflexmatig een boomwortel vast van een boom die bovenop die kamers groeit. Niet alleen een nat pak dus, maar ook nog veranderd in een half zandmannetje. Mezelf voornemend dat ik met beter weer en gewapend met een zaklamp terug zal gaan, liep ik terug naar m'n auto om naar huis te gaan.

[De Witte Weduwe]

Avontuur in IJsland

 

Het was een dag met vreselijk weer die 22e augustus van dit jaar, de hele dag regen, koude wind en zelfs sneeuw op de bergen. M’n thermometer in Pandaatje krijste zelfs: Gevaar! IJs! Wat betekent dat het 3 graden is. Maar goed, ik heb er toch wel een leuke dag van gemaakt en vlak voordat ik bij m’n hotel was, ging ik nog bij een waterval langs: Godafoss, daar lag ook nog een cache. Pad van ongeveer 700 meter van de weg en daar was een parkeerplaats. Het regende nog steeds dat het goot, dus ik nam m’n handschoenen mee, m’n kleine camera, GPS en een zakje ruilspulletjes voor de cache. Eerst wat fotootjes natuurlijk, want het was een prachtige waterval.

 

Toen naar de cache, was niet zover weg, 300 metertjes ongeveer. Jaja, IJslandse metertjes, dus geen asfalt! Bij de cache aangekomen was het toch eventjes zoeken en al die tijd stond ik met m’n rug tegen de wind in, dus de achterkant van m’n broek werd zeiknat. Maar goed, ik vind de cache, haal er een prachtige geocoin uit en stop er een knijpertje met een leuke vis erop, in. Terug naar de auto, ik liep te vernikkelen van de kou en bedacht dat ik op de parkeerplaats een droge broek aan zou trekken. Schijt aan wie het ziet. Kom ik bij de auto: sleutels weg! Shiiiiiiiiiiiit, die zijn natuurlijk uit m’n zak gevallen toen ik de ruilspulletjes uit m’n zak haalde. Terug naar de cache, geen sleutels. Terug naar de auto in de hoop dat ik ze misschien in het contact had laten zitten, geen sleutels. Terug naar de cache, terug naar de waterval, terug naar alle plekken waarvan ik dacht dat ik er geweest was: naks, nada, noppes!

 

Daar stond ik dan met alleen handschoenen, een GPS, een camera en wat plastic badeendjes en zo. Een aardig Spaans echtpaar bood aan me naar een restaurantje verderop te brengen, doornat als ik was: geen probleem, ik mocht druipend de auto in. Intussen arriveerde er een Nederlands echtpaar dat ik al eerder ontmoet had en ik vertelde het verhaal en dat ik in het restaurant ging proberen de IJslandse Wegenwacht te bereiken. In het restaurantje aangekomen het verhaal verteld aan het meisje achter de bar en die ging direct bellen. Ja, er kon iemand komen, zou 20.000 kronen kosten (150 euries) en het zou een 50 minuutjes duren.

 

Tja, het moest wel hè? Ik heb wel een reservesleutel, maar die lag … in de auto, samen met m’n tas, m’n geld, m’n pasjes, m'n mobiel, m’n laptop, m’n grote camera, en nog 1000 andere dingen! De meisjes in het restaurant hadden echt met me te doen, ik mocht koffie pakken zoveel als ik wilde en ze kwamen me zelfs een kopje soep aanbieden. Maar ondertussen zat ik me vreselijk te voelen natuurlijk, met geen droge draad meer aan m’n lijf. Bah, wat koud en vies nat voelde ik me. De man van de Wegenwacht kwam al na 40 minuten en tegelijkertijd kwam ook het Nederlandse echtpaar kijken of ze nog konden helpen. Ik met de Wegenwachter naar Pandaatje en hij was er vast van overtuigd dat hij hem wel open zou krijgen.

 

Bij Pandaatje aangekomen zei hij dat ik maar moest blijven zitten terwijl hij in ging breken. Hij stapte uit en was na een minuutje alweer terug: “I found your keys!” Hingen ze aan de linkerbuitenspiegel, helemaal modderig, dus duidelijk door iemand gevonden en aangezien Pandaatje de enige Fiat was op de parkeerplaats was het niet zo moeilijk om te begrijpen bij welke auto ze hoorden. Een heel eerlijke vinder, want alles zat nog in m’n auto, zelfs m’n grote camera die eigenlijk een beetje teveel in het zicht lag.

 

Ik ben nog nooit zo blij geweest! Heb met een grote grijns de Wegenwachter betaald, hij heeft er niet veel voor hoeven werken, maar ja, het was voor hem misschien ook een lekkere zondag thuis op de bank. Ik ben teruggereden naar het restaurant. De Nederlanders waren er ook nog en vertelden dat ze bijna niks van de waterval hadden gezien, omdat ze steeds maar naar de grond hadden gekeken of ze m’n sleutels ergens zagen liggen. Ik heb een souvenirtje gekocht (een sleutelhanger, vond ik wel toepasselijk) en wilde tegelijkertijd de koffie afrekenen. Maar daar wilden de meisjes van het restaurant niks van weten: die was van het huis!

 

Eerlijk, ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld als toen ik door- en doorwaternat en koud buitengesloten bij m’n auto stond, maar ik heb ook nog nooit zoveel aardige onbekenden als die dag ontmoet. De Spanjaarden die me spontaan naar het restaurant brachten, de meisjes daar met hun koffie en soep, de Nederlanders die alsmaar naar m’n sleutels zochten en last but not least, de onbekende vinder natuurlijk!

[Peetee]

Zo! Wat een verhaal! Je voelt gewoon de kou, de nattigheid, de lichte paniek.

 

Je bent een goed verteller.

[volksdansje]

Kan me helemaal indenken, wij zijn deze zomer ook op IJsland geweest en hebben ook de waterval Godafoss bezocht, dus al lezend zie ik de weg die je op en neer heb gelopen, wat een verhaal zeg, gelukkig liep het voor ons beter.