gr2

Wellicht, maar dit kan geen zorg zijn voor geocaching.com. Geocaching.com hoeft namelijk geen verantwoordelijkheid te dragen voor caches die deze organisatie niet heeft gepubliceerd. Als iemand een cache loopt die elders is gepubliceerd, kan hooguit de website die deze publicatie voor zijn rekening heeft genomen (deels) verantwoordelijk worden gehouden.

Ik help je hopen dat deze juridische uiteenzetting standhoudt voor de rechter.

Zenz heeft op - naar mijn idee - plausibele wijze al voorbeelden gegeven van juridische redeneringen die cacheplaatsers in het nauw kunnen brengen. Ik denk dat ik zijn uitgebreide disclaimer maar toevoeg aan mijn cachepages, in een note waarnaar wordt verwezen in de cachetekst. Een en ander zal overigens niet van invloed zijn op mijn uitstekende nachtrust, die hooguit word aangetast door plotseling opduikende maagden of TB's.

Misschien een goed idee om bij het topic te blijven. Duffe aansprakelijkheidskwesties, daar gaat het hier over.

Het zou me niet verbazen als dat meespeelt. Ook denk ik dat de kwestie van de aansprakelijkheid meeweegt bij besluitvorming door terreinbeheerders over het al dan niet toestemming geven voor een cache.

Oké, dit statement zit in onze archieven. Pas wel op voor de stier onderweg, als je het waarchuwingsbord ziet ben je heel dichtbij.

Dank Zenz, voor het doortimmerde, informatieve relaas. We zullen het bestuderen en ons beraden.

Laten we hopen voor de rechtsstaat dat dit niet het motto is waaronder de politie opereert. Tijdige en grondige bezinning op juridische consequenties lijkt ons toch wel raadzaam. Weinig fun als je opeens een rekening in de bus krijgt van iemand die uit een hoogzit is gevallen.

Of diens nabestaanden. We zijn er niet gerust op.

Als eigenaren van nogal wat caches vragen wij, het Cairnteam, ons af hoe het zit met de aansprakelijkheid bij ongelukken. Temeer daar wij soms acrobatische toeren inbouwen in de cacheroute. Op de .com-site zijn formuleringen te vinden die de aansprakelijkheid geheel bij de hunter leggen, maar wij vragen ons af of dat afdoende is. Tot nu toe zijn ons geen gevallen bekend waarin schadeclaims worden neergelegd. Maar we kunnen ons uiteenlopende situaties voorstellen waarin dat wel gebeurt. - Iemand glijdt uit op een glad paadje en bevuilt zijn jas. - Iemand glijdt uit op een door ons aanbevolen spekglad bruggetje en breekt een pols. - De rekensom op de cachepage deugt niet en de hunter komt niet uit in het beoogde lieflijke parkje, maar op een bouwterrein dat wordt bewaakt door dobermanns. - Een tak van De Beuk breekt af, met ernstig gevolg. Zijn er deskundigen in de zaal die hier hun licht over kunnen laten schijnen?

In die variant wordt voorzien, zoals in een ander draadje valt te lezen. Gedachtevorming over e.e.a. is in volle gang. Een andere mogelijkheid is om de zaken op hun beloop te laten, met een steeds bureaucratischer approvalbeleid tot gevolg.

Het zou toch mooi zijn als er een site kwam waarop nieuwe caches alvast te zien zijn, zodat ze gelopen kunnen worden in afwachting van de goedkeuring. Loggen kan dan na de goedkeuring.

Mmm, mijn voormalige Vista liep heel af en toe vast en mijn StreetPilot ook af en toe. Uitzetten helpt dan meestal niet, de batterijen eruit en erin doen wel. De 76S nooit. De CS heeft dus ook vastloopproblemen begrijp ik nu. Mooi is dat.

Wat is dan het probleem? Om een cache te doen heb je de cache page nodig. Rechtsboven op de cache page staat aanklikbaar 'log your visit', of 'login to log your visit'. Lijkt mij duidelijk genoeg toch?

Pas op, de politie loert met helikopters op mensen met metaaldetectoren. Deze belangwekkende opsporingsactiviteiten vinden uiteraard plaats op kosten van de belastingbetaler. Zie een van de logs bij geocache 'Peppel!'

Het Cairnteam moet het allemaal nog maar eens zien. Eerst maar eens proberen om alle penlites even groot te maken.

Die mogen toch ook boven de vier de lucht in. Ballonnen soms?

Met de Cairnteam-caches blijkt het in de praktijk ook zo te gaan. Tot nu toe bereiken onze caches na zo'n periode een min of meer natuurlijk einde van de levenscyclus. De cache Eemland is (om van het gezeur af te zijn) opgedoekt na een klacht van Natuurmonumenten bij de Stichting Geocaching omdat hij de natuur zou aantasten, al wist deze beheerorganisatie niet eens waar de cache lag (op 2 meter van een officieel wandelpad dat binnenkort wordt geasfalteerd zodat er ook kan worden gefietst). Ins Blaue Hinein is spontaan gearchiveerd door geocaching.com. Wij ondernemen hier geen actie tegen omdat er vlak naast een andere cache is opgedoken en wij twee teveel vinden. Het Moddermonster is in beslag genomen door het Geldersch Landschap en word niet gereactiveerd omdat wij genoeg hebben van de veelvuldige barre tochten door het stuifzand om de doorgaans slecht weggestopte cache opnieuw te verbergen. Bovendien heeft geocaching.com ook deze cache op eigen houtje gearchiveerd en we hebben geen zin om daartegen steeds in het geweer te komen. Het uitzetten van caches vinden we leuk werk, maar teveel caches op je naam leveren teveel beslommeringen op, daarom leggen we ons er al gauw bij neer als een cache een natuurlijk einde bereikt. Maar anderzijds vinden we het ook interessant om erg oude caches op te zoeken, die al jaren op hun plek liggen en bezocht zijn door tientallen zo niet honderden lopers, onder wie dinosauriërs als Ralph, Broek en Brazil.

zie hieronder

Op zichzelf vindt het Cairnteam het een goede zaak skeeleraars te ontmoedigen. Maar bij deze methode kunnen vraagtekens worden gezet. Temeer daar ook goede kennissen van ons het slachtoffer zijn geworden, bij de Oostvaardersplassen. Soepel zoevend over het asfaltfietspad reden ze plotseling een wildrooster in, met fikse schaafwonden en builen tot gevolg.

Amsterdamsestraatweg Utrecht, Snuffeldump. Klein 2,5 euro, groot 5 euro. De vaste leverancier van het Cairnteam, dus dat zegt wel iets over kwaliteit en ambiance.

Of om de herten te waarschuwen, nadat drie stuks zich hadden doodgelopen. Het buizerdalarm is dan misschien voor de rosse woelmuizen en konijnen.

Hoezo wildroosters eigenlijk? Waar een wil is is een weg, rooster of geen rooster: Algemeen Dagblad van 12-06-2004 Pagina 6 Binnenland Weg naar grazige weiden wordt herten fataal Van een onzer verslaggevers Ede -Edelherten op de Veluwe hebben de roekeloosheid waarmee zij een plotseling afgesloten graasgebied wilden bereiken, moeten bekopen met een gruwelijke dood. Elf herten lieten de afgelopen maanden het leven. Dertien jaar lang was de Edese landbouwenclave De Hindenkamp (een weide-en akkergebiedje temidden van de natuur) toegankelijk voor edelherten, dankzij een overeenkomst die de gemeente Ede en het Jachtfonds hadden gesloten met een boer. Maar dit jaar ontstond een conflict over de hoogte van de vergoeding, staat in het jaarverslag van de Vereniging Wildbeheer Veluwe.De overeenkomst werd afgelopen najaar beëindigd en de afrastering om het gebied, die eerder alleen zwijnen moest tegenhouden, werd met twee meter verhoogd zodat ook de herten er niet meer in zouden kunnen. Maar de edelherten pikten dat niet, na zoveel vette jaren in de landbouwenclave. De drang er te grazen was zo groot, dat ze leerden over de wildroosters te lopen. Vaak ging dat goed, maar zeven dieren liepen toch een of meer gebroken poten op, zodat ze moesten worden afgeschoten. De wildbeheerders brachten bij de roosters lappen met het geurmiddel Hukinol aan, dat ruikt naar menselijk zweet. Maar daarvan trokken de herten zich niets aan. Daarom werden alle wildroosters ook nog eens voorzien van hekken en bovenop de afrasteringen werden twee stroomdraden aangebracht. Een kudde edelherten liet zich insluiten en kon er dankzij de afrastering niet meer uit. De groep werd steeds groter, omdat buitengesloten herten loerden op openstaande toegangshekken om bij de soortgenoten op de grazige weiden te komen. De kudde in het kleine gebied werd nogal eens in het nauw gebrachtdoor recreanten. Drie herten liepen zich in paniek dood tegen het gaas en één dier stierf een langzame dood doordat het met zijn gewei verstrikt was geraakt in een stroomdraad. De Vereniging Wildbeheer Veluwe concludeert dat een besluit om wild toe te laten op landbouwgebieden voortaan weloverwogen en met harde afspraken moet worden genomen. ”De weg terug is niet onmogelijk, maar kan gepaard gaan met te veel dierenleed”, aldus de vereniging. De gebeurtenissen bij De Hindenkamp hebben een gat geslagen in de hertenpopulatie op de Zuidwest-Veluwe, waar ' s zomers ongeveer 150 volwassen edelherten leven. Een edelhert treedt uit de dekking om voedsel te zoeken op een Veluwse wildakker. FOTO COR DE KOCK

Het Cairnteam vindt het van minachting van het publiek getuigen om zo'n bord neer te zetten. Wat moet je daar nu mee, als wandelaar? Een knuppel meenemen? Omkeren? Misschien werkt dat juist wel als een rode lap op een stier. Valt de buizerd pas aan als het bordje is gepasseerd, of bevind je je hier al in de gevarenzone? Waarom niet het hele gebied afgesloten? Analfabeten of buitenlanders kunnen de tekst niet lezen en dreigen kennelijk groot gevaar te lopen. Kunnen deze mensen een schadeclaim indienen bij de beheerder als ze buiten hun schuld slachtoffer worden van de buizerd? Het lijkt er meer op dat de beheerder liever heeft dat het publiek wegblijft en daarom afschrikwekkende borden neerzet. Net zoals boeren om stedelingen te weren nogal eens het bord Wacht U Voor De Stier neerzetten, terwijl er in de verste verte geen stier te bekennen is. Kraaien, roeken en wilde zwijnen die dergelijk wangedrag vertonen worden gewoon afgeschoten. Het is een raadsel waarom dat ook niet met de buizerd gebeurt. Bedreigd zijn ze niet bepaald, het wemelt van die beesten, cultuurvolgers als ze zijn. Opzetten dat beest en op de schoorsteenmantel ermee.

Het Cairnteam zou daar niet van opkijken. Het kwam ons ter ore dat overspannenheid onder boswachters een ware epidemie vormt. Vooral de oudere garde heeft moeite alle veranderingen in de organisatie bij te benen. In grote lijnen komt het hierop neer dat men voorheen alleen maar was belast met het aansturen van een handjevol houthakkers, het timmeren van een voerbak en het links en rechts graven van een greppel voor de ontwatering van het bospad. Tegenwoordig fungeert de boswachter als manager die zaken moet doen met assertieve patijen als landbouw-, landinrichtings- en toeristische organisaties. Ook de omgang met onbenullig, sceptisch, veeleisend, en soms agressief publiek trekt een zware wissel. Met een pilletje kan de boswachter er weer vrolijk tegenaan.