GeoWolf

. @ Reintje: geweldig! Hoop doet leven ... @ Quaerens: mogelijk zijn er in de categorie 0 - 1000 meter inderdaad geocaches die de moeite waard zijn en heb ik die gewoon nog niet ontdekt. .

. Beste Reintje, Na het inloggen op de site kies ik doorgaans eerst voor de opties: - Forum - Logs - Kaart ... niet noodzakelijk in deze volgorde. Zoals velen beleef ik een groot plezier aan het lezen van logjes en bekijk ik de lijst 'Logs op datum voor Nederlandse caches' vrijwel dagelijks. Deze lijst bevat echter ook veel objecten zonder lezenswaardige logjes. Om deze objecten weg te filteren heb ik begin dit jaar het programma TF ontwikkeld. Helaas werkt TF erg omslachtig. Ik moet eerst de pagina '300 meest recente logs van Nederlands caches' opslaan in een bepaalde directory. Vervolgens kan ik TF starten, dat de pagina filtert, opnieuw samenstelt en toont in de browser. De TF-routine vergelijkt de lijst van recente logs met een database (Zwarte Lijst) van inferieure objecten. Deze Zwarte Lijst moet regelmatig handmatig worden aangevuld en bijgewerkt en ook dat kost tegenwoordig betrekkelijk veel tijd. Binnenkort kan ik jouw selectiefunctie gebruiken om alle objecten in de categorieën 0 - 1000 meter van Mijn Kaart te verwijderen. Is het mogelijk deze functie uit te breiden tot de loglijsten (Mijn Lijst van Recente Nederlandse Logs)? Dat zou de omslachtige TF-routine overbodig maken en een enorme verbetering betekenen voor alle geocachers die genieten van boeiende cacheverhalen. .

. Het beste cachenieuws sinds jaren! Hulde en dank, Reintje, voor jouw inspanningen om de site verder te verbeteren. Ik kan haast niet wachten om de kaarten op te schonen door alle objecten in de categorieën 0 - 1000 meter weg te filteren. Maar, zoals je zelf al aangeeft, staat of valt het succes van jouw selectiefunctie met de bereidheid van plaatsers om de eigenschappen van hun caches in te voeren. Zoals verwacht geven plaatsers in de categorie 0 -1000 meter, waar de servicebereidheid het laagst is, nauwelijks gehoor aan jouw oproep. Hopelijk overwin je snel jouw weerzin om de eigenschappen "namens de eigenaar" in te voeren. Van een inbreuk op het intellectuele eigendom (auteursrecht) is in dat geval geen sprake. Je verandert immers niets aan de inbreng van de plaatser maar voegt iets toe aan de context, geheel in de lijn van de overige informatie die standaard aan elke cachepagina wordt toegevoegd, zoals UTM-coordinaten, de disclaimer, het MapQuest-kaartje en uiteraard alle logjes. Wellicht kan Remco als keurmeester voortaan elke nieuwe cache direct classificeren en van (default) eigenschappen voorzien. Als de classificatie niet geheel juist is (bijvoorbeeld 'loslopende honden wel degelijk toegestaan'), dan zal de serieuze cache-plaatser zich geroepen voelen de eigenschappen aan te passen. Deze werkwijze sorteert meer effect dan een oproep tot vrijwillige medewerking van plaatsers. Hier prevaleert het algemeen belang! .

. Een cache is méér dan een webpagina die verwijst naar een doosje in het bos. Het is de som van de ervaringen van de mensen die er naar hebben gezocht. Door deze belevenissen, vastgelegd in de logjes, rijpt een cache en krijgt 'body', net als goede wijn. Dat onderscheidt de kwaliteitscaches ook van de prullen. De kwaliteitscaches, en zeker de klassiekers, zijn inmiddels bundels korte verhalen en het lezen ervan geeft vaak net zo veel plezier als het cachen zelf. De prullen zijn herkenbaar aan een lange lijst fantasieloze strafregels: Gevonden! Snel weer verder! Gevonden! Snel weer verder! Gevonden! Snel weer verder! ... De prullen zijn onderdeel van het H&R-circuit, dat is opgezet door en voor mensen die denken dat je status kunt ontlenen aan het getal achter je pseudoniem. Zij zoeken en vinden in Geocaching iets totaal anders dan waarvoor het spel is bedoeld. Wel, de tijd dat een hoge score kon imponeren is voorbij. Je loglijst is tenslotte openbaar en als die aantoont dat je de punten met bakken tegelijk bijeen hebt geraapt langs de snelweg en in dorado's val je als geocacher door de mand. Wat dat betreft kan de puntentelling net zo goed worden afgeschaft ... tenzij er nuances worden aangebracht die de score weer in evenwicht brengen met de geleverde prestatie. Er is al eens voorgesteld om de puntentelling te koppelen aan de moeilijkheidsgraad (het aantal sterren) van caches. Eén cache van het Cairnteam, 'illegaal' of niet, staat voor méér creativiteit en toewijding aan de kant van de plaatser, en méér inspanning en avontuur aan de kant van de vinder, dan alle drive-in hit & run prullen in Nederland bij elkaar. Zo lang dat essentiële verschil niet in de puntentelling tot uitdrukking komt is elke vorm van competitie een farce. En is het onzin je te beraden op maatregelen om spooklogjes te voorkomen. .

Het gevaar is geweken: de aanvaller is op 17 augustus levenloos aangetroffen bij Caestert 3 door Teco, Marjo en de GeoWolf.

Bor, de GeoWolf

. Limburg heeft een reputatie hoog te houden als provincie met de beste C/T-ratio (Cache/Trash). Je hebt tot dusver uitsluitend kwaliteitscaches gelopen, zoals ‘Rode Beek’ en ‘De Zeven Heuvels’. Laat je daardoor inspireren en probeer die toppers te overtreffen. Veel succes! .

. Van je hobby je werk maken is de droom van veel mensen. Waarom zou je niet mogen verdienen aan Geocaching? Dat doen Garmin, Magellan en Shell toch ook? En wat denk je van Geocaching.com en een handvol vooraanstaande en zeer gerespecteerde cachers van het eerste uur, die er een eigen evenementenbureau op nahouden en/of GPS-cursussen geven? Commercie (handel) is nu eenmaal de smeerolie van de samenleving. Jij verkoopt jezelf toch ook aan je baas of opdrachtgevers, bij voorkeur tegen een zo hoog mogelijke prijs? En wat zeg je als het evenementenbureau provisie wil geven voor elk commercieel bezoek aan jouw cache? Commercialisering komt de kwaliteit van het cachebestand alleen maar ten goede, want een evenementenbureau kan het zich niet permitteren massaal inferieure caches te planten op hondenpoepveldjes. Commercie en concurrentie zorgen voor kwaliteit. Anders wordt het als een evenementenbureau zonder toestemming jouw werk gaat exploiteren, bijvoorbeeld door integraal cachebeschrijvingen over te nemen. Daarvoor is er een auteurswet. En ze moeten zich natuurlijk ook niet met reclame aan je opdringen. Met de toeloop zal ‘t wel meevallen. Je zult op cachelokaties echt geen nummertje hoeven trekken om te mogen loggen, net zo min als dat er in de Ardennen regelmatig wegen worden afgezet om kuddes Survivalisten gelegenheid te geven over te steken. .

. Wil je graag veel bezoek op je website? Zet honderd keer ‘sex’ in een meta-tag, voeg wat schuttingwoorden toe en maak het geheel af met termen die verwijzen naar zuiglammeren en kleuters in ondergoed. Succes verzekerd. Zie die teller lopen. Elke ‘hit’ een boost voor je ego! Snel succes in geocaching? Mik een lading filmkokertjes in de berm en meld ze aan als Official Micro Traditional Geocache. Elk logje een boost voor je ego. Eindelijk erkenning. Je voorziet duidelijk in een behoefte; je bedient met je ‘werken’ een echte ‘markt’. Ze komen wel, de bloembak-hunters, die alleen hun score willen opkrikken. Hoeveel gevonden? 250? Gôh, je telt al echt mee! Maar om er helemaal bij te horen moet je zelf ook minstens één geocache plaatsen. Eéntje, ben je gek? Ik meld alle hectometerpaaltjes langs de A2 aan als Official Virtual Geocaches! Even op en neer naar Maastricht, camera op het dashboard en scoren maar. Dat tikt pas aan! Voor elk wat wils. Een cache is een cache, toch? Ja hoor, je mag best ‘dam!’ roepen en proberen twee koninginnen te stapelen, maar verwacht niet dat schakers je serieus nemen. .

. Weer een goede reden om te stoppen met het plaatsen van DISARs langs de snelweg (DISAR = Drive In Shit And Run). .

. Misschien kunnen we de gedachtenwisseling over wat geocaching inhoudt voortzetten in het draadje waar de discussie in februari ook is gestart. Zonder daarbij op de man of vrouw te spelen. In het besef dat beledigingen de argumenten zijn van mensen die geen argumenten hebben. .

. Uit reacties blijkt dat ik mijn beide vorige bijdragen niet duidelijk ben geweest. Ik heb: - niets tegen Geopatra (integendeel) - niets tegen cachers die waarde hechten aan hun score (integendeel) - niets tegen snelle (lees: korte en eenvoudige) caches - IETS tegen ‘caches’ die geplaatst zijn met maar één doel: gelegenheid bieden tot snel en simpel scoren. Caches die uitsluitend zijn bedoeld om de score op te vijzelen zijn geen caches in de geest van Geocaching. Het zijn pseudo-caches, die staan voor een devaluatie van Geocaching, omdat: - een score niet langer staat voor een geleverde prestatie - een cache niet langer staat voor een avontuur of een uitdaging. Als het avontuur en de uitdaging uit een cache verdwijnen en alleen competitie overblijft, is niet langer sprake van een cache, maar van een spel-object van een nieuwe sport: GeoScoring. GPS-gebruikers die naar deze spel-objecten navigeren zijn geen geocachers, maar geoscorers. Hun sport heeft evenveel bestaansrecht als Geocaching, maar zo lang hun spel-objecten zich in de database van geocaching.com bevinden, wil ik hen vragen de pseudo-caches als zodanig te markeren. Dat kan gebeuren door een simpele toevoeging aan de naam, bijvoorbeeld (GS), of door een standaard openingsregel in de beschrijving. Dat is in ieders voordeel. Zowel geocachers als geoscorers hoeven niet langer de hele beschrijving + logjes te lezen om te bepalen of het object in hun straatje past. Door (GS) toe te voegen aan de naam wordt het ook mogelijk pseudo-caches op kaarten weer te geven in een afwijkende kleur en ze vervolgens weg- of juist uit te filteren. Tenslotte wil ik de teams, die mij rechtstreeks via e-mail hebben benaderd (hetgeen ik zeer waardeer), vriendelijk verzoeken hun standpunt ook op het Forum bekend te maken. .

. Toch filosofeer ik graag nog even door ... En als dat binnen dit onderwerp niet past, kunnen we altijd een nieuw draadje opzetten onder de titel: Wat is geocaching? Er is op dit forum best plaats voor een discussie die wat verder gaat dan ‘het ideale draagriempje’. De vraag ‘wat is geocaching?’ kan gemakkelijk worden afgedaan met ‘dat bepaalt ieder voor zich!’. Natuurlijk, maar laat die dooddoener je niet weerhouden van een verkenning van de grenzen van onze hobby, een speurtocht naar de essentie van geocaching, op zoek naar onze grootste gemene deler. Een cache is van oorsprong een bergplaats langs een route door grotendeels onbekend gebied. Jagers en ontdekkingsreizigers vonden er voedsel en gereedschappen en vulden de voorraad aan als dat nodig was. Begrippen krijgen een ruimere inhoud en een sport ontwikkelt zich, maar verkennen, ontdekken, verbazen en verwonderen (met behulp van GPS) blijven voor mij de essentiële ingrediënten van geocaching. ‘Ja, voor jou misschien, maar mij gaat het vooral om scoren en statistieken!’ Prima, maar zeg dan niet dat je aan geocaching doet. Als in jouw beleving de eerder genoemde essentiële ingrediënten ontbreken ben je niet bezig met geocaching. Er zit geen avontuur in een diepvriesdoos op een parkeerplaats. Een ‘drive in’ cache heeft niets met geocaching te maken, net zo min als meetbouten hunten of rondrijden met een autonavigatiesysteem. Let op: dit is een stelling, bedoeld om een discussie op gang te brengen, en NIET om mensen te kwetsen. Ik lees op dit forum altijd met veel plezier de intelligente beschouwingen van de opper-meetbouthunter. Als een restaurant besluit voortaan kroketten en frikadellen te gaan serveren wordt het een cafetaria. En een cafetaria dat zo snel en goedkoop mogelijk kroketten en frikadellen wil slijten wordt een automatiek. Een automatiek is geen restaurant. Ja, het draait allemaal om eten, maar als je met een GPS naar een waypoint loopt ben je niet automatisch bezig met geocaching. ‘Niemand dwingt jou om snelle caches te doen!’ Gelukkig niet, maar het fastfood zit in de weg en ontneemt mij, vaak letterlijk, het zicht op lekkernijen. Het is de viskraam voor het restaurant, de roker aan tafel, het sterblok in de speelfilm. In de afgelopen jaren heb ik een tiental teams warm gemaakt voor geocaching. Eerst enkele caches samen doen, daarna op eigen vleugels. Veel enthousiaste verhalen en reacties ontvangen, maar in de laatste maanden proef ik ook teleurstelling: ‘Nou, ik heb eens op de site gekeken, maar als ik zie wat daar soms als een cache wordt gepresenteerd.’ Het werd genant. Ik begon me te schamen voor mijn hobby. Daarom krijgen aspiranten van mij voortaan een lijst met echte caches en tips om op de site het koren van het kaf te scheiden. Jammer, dat het zo ver gekomen is ... Deze negatieve ervaringen vormden ook de aanleiding voor mijn pleidooi voor classificatie van caches. Het liefst zie ik de snelcaches echter verdwijnen achter een aparte button, net als de meetbouten. Daar kunnen de snelscorers zich dan uitleven met eigen kaarten en statistieken. Zij vertegenwoordigen immers een nieuwe sport, die uit geocaching is voortgekomen, maar daar nog slechts zijdelings mee te maken heeft. En als een geocacher trek heeft in een snelle hap, dan kan hij altijd daar terecht om iets uit de muur te trekken. .

. Alle respect voor Geopatra: zij voorziet immers duidelijk in een behoefte bij veel cachers. Er is niets mis met mensen die graag scoren. Gezonde competitie stimuleert en kan veel voldoening geven. Zelf voel ik een cache echter graag in mijn benen en tussen mijn oren. Dat betekent een flinke wandeling door een interessant gebied. Minstens een middag, maar liefst een hele dag onderweg, met kaarten op de PDA en wetenswaardigheden in mijn hoofd. Als ik na afloop moe maar tevreden thuis kom heb ik het gevoel een prestatie te hebben geleverd. Niet tegenover anderen, maar uitsluitend voor mezelf. Twee jaar geleden duidde het getal achter iemands naam nog op soortgelijke persoonlijke prestaties. Door de opmars van de snelle ‘drive in’ cache correspondeert het getal voor mijn gevoel niet langer met een prestatieniveau. Het begrip ‘score’ is uitgehold en dat vind ik jammer. Ik begrijp dat cachers die graag ‘scoren om te scoren’ een hoog getal als een prestatie op zich beschouwen. Maar liefhebbers en plaatsers van snelle caches moeten zich ook realiseren dat velen het NIET als een prestatie zien om op een parkeerplaats een filmkokertje uit een vangrail te halen. Geocaching heeft zich ontwikkeld tot een stadium waarin het zinvol is om, net als bij andere gevestigde sporten, verschillende klassen en categorieën te gaan onderscheiden. Zo krijgt het begrip ‘score’ weer inhoud en betekenis. Een score in klasse A is van een andere prestatie-orde dan een score in klasse B. Niet meer- of minderwaardig, maar ANDERS. Plaatsers classificeren daarbij zelf hun cache op basis van hun INTENTIE: A = nadruk op natuur- en/of cultuurbeleving; een dergelijke cache is gebonden aan een gebied B = sport en spel staan centraal (puzzels, navigatietechnieken); de omgeving is slechts een kader en in feite uitwisselbaar C = veel bezoek en scoren staan voorop; de cache is snel en gemakkelijk bereikbaar. Uiteraard overstijgen de meeste en vaak ook de beste caches alle klassen, maar doorslaggevend is het uitgangspunt, de inspiratie en primaire beweegredenen van de plaatser, niet de uitwerking van het idee. Dus: A = ik wil een mooi gebied of een interessante locatie laten zien B = ik heb een leuk/origineel idee voor een GPS-puzzeltocht C = ik wil veel bezoek en anderen graag gelegenheid geven om snel te scoren. Het grootste voordeel van een dergelijke classificatie is de mogelijkheid om te filteren bij het samenstellen van kaarten. Dit in aanvulling op het huidige sterrensysteem, dat vrij subjectief is en weinig houvast biedt. De kaarten slibben langzaam dicht met elkaar overlappende bolletjes en elk middel om het kaf van het koren te scheiden is welkom. Dit in het volle besef dat het kaf van de één koren voor de ander is. .

. Helaas, er bestaan geen programma’s om pixel-plaatjes (bitmaps) om te zetten in vectoren. Voor een computer is een pixel-kaart niet meer dan een verzameling puntjes, elk met een bepaalde kleur en helderheid. Alleen wij mensen zien daar patronen in, zoals wegen en topografische details. Met een vector-geörienteerde kaart kan een computer wel uit de voeten. Die kaart is immers opgebouwd uit lijnen, elk met een bepaalde lengte en richting. Een vector-kaart is dus een verzameling wiskundige gegevens, waar een computer mee aan de slag kan om bijvoorbeeld afstanden te berekenen en routes te plannen. Vector-kaarten kunnen wel worden omgezet in bitmaps, maar daarmee verliest de kaart voor de computer elke betekenis. Er zijn wel programma’s (digitizers) om bitmaps handmatig over te trekken en in te kleuren en daarmee in feite zelf vectoren aan te brengen, maar dat is monnikenwerk. Automatisch gaat niet. In de toekomst zullen computers dit overigens wel kunnen, volgens hetzelfde principe waarmee nu gedrukte teksten worden ingescand en via OCR-software worden omgezet in, bijvoorbeeld, een Word-document. In een scherpe, vrijstaande letter tegen een witte achtergrond kan een computer al wel een teken herkennen. Om orde te scheppen in de chaos van vormen en kleuren op een bitmap-kaart moeten computers echter nog een stuk sneller en vooral slimmer worden. .

. Dankzij Internet woon ik in een werelddorp, waar ik een wereldtaal gebruik om een wereldspel te spelen. Enkele uren na het aanmelden van mijn eerste cache werd deze ‘gevonden’ door approver Erik van Dyck uit de USA, die de coördinaten had bepaald aan de hand van de cachebeschrijving. Daarop volgde een interessante correspondentie met Erik over Van Gogh en alles behalve geocaching. Die eerste cachebeschrijving was overigens tweetalig, maar het Nederlandse deel verviel noodgedwongen door de upload-limiet. Daarop heb ik de Nederlandstalige beschrijving gepubliceerd op mijn eigen website. De Engelstalige pagina (met link naar de Nederlandse pagina) is sindsdien 3781 maal opgevraagd. De Nederlandse beschrijving 15 keer. Bijna 2 jaar later correspondeer ik met een tiental geocachers over de hele wereld over uiteenlopende onderwerpen. Penvrienden uit Engeland, Amerika en Duitsland hebben mij en mijn caches daadwerkelijk bezocht. Ruim 10 procent van de bezoekers van mijn caches is buitenlander. Als autochtonen mijn caches links laten liggen omdat zij de voorkeur geven aan beschrijvingen in het lokale dialect dan is dat jammer, want ze missen mooie tochten door unieke natuurgebieden. Gelukkig vormen zij een zeer kleine minderheid. De bezoekersaantallen van mijn caches doen niet onder voor die van caches met een Nederlandse beschrijving. Tenslotte: mijn Engels is niet perfect, maar ik haal niet alles uit een boekje. Ook ben ik geen snobistische idioot en is deze bijdrage niet neerbuigend bedoeld. .

. Ja, een Nederlandse keurmeester, maar wèl eentje die achteraf oordeelt op democratische grondslag. De goedbedoelde pogingen om door een strakke preventieve regelgeving de ontwikkeling van geocaching in goede banen te leiden zijn naïef en hebben een averechts effect. Er zijn al te veel geesten uit de fles en het plezier van veel plaatsers is al vergald. Zelf plaats ik geen nieuwe caches meer. Het plaatsen van een cache is een gunst en een bijdrage en niet iets waar toestemming voor nodig is. Eigendomsrecht verdient respect en in Nederland heeft elke vierkante meter grond een eigenaar. Maar ik ervaar en respecteer het eigendomsrecht van mijn buurman op zijn voortuin anders dan het eigendomsrecht van SBB op een natuurgebied. Ik zal nooit zonder toestemming een cache plaatsen in de voortuin van mijn buurman, maar ik beschouw elk bos in Nederland evenzeer of evenmin mijn eigendom als dat van SBB. De tijd dat personen of organisaties zich hele lappen natuurschoon konden toeëigenen en vervolgens afgrendelen is voorbij. De natuur is van ons allemaal. Natuurbeheerders doen heel goed werk, maar ze zitten niet te wachten op méér. Een boswachter die voor de derde keer in de week een geslacht ree heeft aangetroffen en al eens is beschoten door stropers heeft geen zin om zich te gaan verdiepen in een aanvraag (met omstandige uitleg) van iemand die een diepvriesdoosje onder een pluk mos wil leggen. En om voortaan van die flauwekul verschoond te blijven zal snel de algemene regel ‘géén geocaching!’ worden uitgevaardigd. Dat is niet mijn persoonlijke mening, maar die van het merendeel van de boswachters in de natuurgebieden waar ik met grote regelmaat wandel. Caches worden niet geplaatst in broedkooien of in een veldje zeldzame orchideeën. En als dat per ongeluk of uit lompheid toch gebeurt, dan is er de sociale controle van geocachend Nederland. Daar ligt de ENIGE mogelijkheid om uitwassen te voorkomen. ‘t Is heel simpel: reserveer op het forum een aparte rubriek (met poll) voor twijfelachtige caches (uitsluitend twijfelachtig op grond van vermeende kwetsbaarheid van de gekozen locatie). Hier ontspinnen zich discussies die heel leerzaam zijn voor newbies die hun eerste cache gaan plaatsen. Discussies waar ook boswachters direct of indirect een zwaarwegende en wellicht zelfs doorslaggevende bijdrage aan kunnen leveren. De keurmeester heeft, na zorgvuldige afweging, het laatste woord. Zo ontstaat een platform voor het zelfregulerend vermogen van de geocache-gemeenschap. Caches moeten worden beoordeeld door cachers die zich ter plekke op de hoogte stellen en niet door John Doe in Wisconsin, USA. .

. Tsja, de kaarten blijven natuurlijk rasters. Selecteren en copiëren naar het klembord komt neer op het maken van een partiële screendump (Print Screen): je copieert in feite een segment van het videogeheugen, ofwel WYSIWYG. Zelf gebruik ik gescande (wandel)kaarten en dan heb je afmetingen en resolutie tot op zekere hoogte zelf in de hand. Nadeel is evenwel dat mijn collectie wandelkaarten maar een deel van Luxemburg bestrijkt en dan vooral de toeristische highlights, waar ik inmiddels wel op uitgekeken ben. In oktober ga ik wandelen in het gebied tussen Nommern en Larochette. Ik heb wandelkaarten van de directe omgeving van Larochette en de Noumerleen (onder Nommern), maar 80 procent van het gebied was voor mij topografisch terra incognita, tot ik de Lux-CD bekeek. Met een beeldschermresolutie van 1280 X 1024 is het hele gebied zichtbaar. Het knippen, plakken, calibreren en Ozificeren van de kaart kost me nog geen 5 minuten. Daarmee staat op mijn PDA alles wat ik mij als wandelaar kan wensen. En als ik meer details wil, bijvoorbeeld van Noumerleen, maak ik een apart kaartje. Met Ozi kun je immers heel handig switchen tussen overzicht- en detailkaarten; gaat bijna net zo snel als zoomen. Wil je de kaarten van de CD gebruiken als basis voor een auto-navigatiesysteem, dan is bovenstaande methode uiteraard te bewerkelijk en kun je veel beter kiezen voor software als TomTom. Maar voor cachen/wandelen ... perfect! Ik heb de CD zelf inmiddels ook besteld. .

Direct na ontvangst van de CD even al ‘t werk uit handen laten vallen om te experimenteren. De .dat bestanden bevatten inderdaad de kaarten, maar deze kunnen (door een versleutelde header) alleen worden geopend met de PolyGIS Raster Viewer. GPS Utility, TrackMaker en Ozi 3.95.3b boden in elk geval geen soelaas. Toch kun je de kaarten heel eenvoudig gebruiken in Ozi. Ga als volgt te werk: 1. Kader de gewenste kaart uit in de PolyGIS Viewer en copieer deze via ‘Selectionner’ en ‘Copier’ naar het klembord. 2. Plak de kaart in een beeldbewerker, bijvoorbeeld Paint of Paint Shop Pro en bewaar de kaart in een formaat dat Ozi kan lezen (.bmp, .jpg, .gif) 3. IJk de kaart in Ozi en gebruik daarvoor de conversietabel op: http://www.tandt.be/wis/index.html#LUREF De LUREF-coördinaten (LUxemburg REference Frame, vergelijkbaar met ons chauvinistische RD-stelsel) van de cursor-positie verspringen linksonder op de statusbalk van de PolyGIS Viewer. Converteer de LUREF-coördinaten van tenminste 2 markante punten op de kaart naar WGS84 (naut.) en ijk daarmee de kaart in Ozi. Vervolgens kun je naar hartelust waypoints voor je GPS aanmaken en routes uitstippelen. .

Gebruik de Lux-kaarten (uit andere bron) al een poosje in OziCE met PDA en Vista, zie: http://www.geocaching.com/seek/cachelog_de...48148&L=1548608 Wil best proberen de bestanden op de CD hanteerbaar te maken. .

. Het Trouw-artikel is weer een typisch geval van de klok horen luiden zonder te weten waar de klepel hangt. Kortom, puur Hollandse journalistiek: geen research, want dat kost tijd en moeite. Met wat onbegrip en een vleugje speculatie komt het stukje nog net voor de deadline klaar! Tot 1 mei 2000 zonden de GPS-satellieten het SA (Selective Availability) stoorsignaal uit, waardoor de nauwkeurigheid van GPS-ontvangers zonder speciale decoder ongeveer 100 meter was. Sindsdien is SA vervangen door SD (Selective Denieability). De Amerikanen kunnen het GPS-signaal nu in bepaalde gebieden storen terwijl de rest van de wereld vrolijk door kan navigeren. Ik sluit niet uit dat het navigatiesysteem in de vluchtwagen van Saddam binnenkort niet geheel correct meer zal werken. De GPS aan boord van de invliegende kruisraketten zal echter feilloos functioneren. De kans dat het HELE GPS-systeem binnenkort weer wordt gestoord is bijzonder klein. En als dit gebeurt, dan zeker niet zonder waarschuwing vooraf. Standaard-GPS (dus zonder decoder) zit inmiddels in ontelbare voertuigen (ook vliegtuigen, boten, ambulances, brandweerwagens) en zonder meer storen/uitschakelen zou wel heel erg bot zijn. Maar ja, met George W weet je maar nooit ... .

. Dank voor de reacties en de waardevolle suggesties en aanbiedingen. Inmiddels is er geen sprake meer van een dilemma. In het kader van de cursus speelde ik met de gedachte een dozijn caches te plaatsen, verspreid over het hele land, waarvan de lokaties via speurtochten op Internet zouden kunnen worden achterhaald. Door de recente ontwikkelingen zie ik echter af van het plaatsen van nieuwe caches. Wat mij betreft kan het onderwerp hiermee worden afgesloten en het draadje worden verwijderd. .

. Vandaag heb ik van een opleidingsinstituut, waar ik al ruim twintig jaar voor werk, opdracht gekregen om een Internet-cursus voor senioren te ontwikkelen. Daarin wil ik niet alleen aansnijden hoe Internet hobbies kan verrijken, maar ook hoe er door het Web volledig nieuwe hobbies zijn ontstaan. Jullie voelen ‘m al aankomen. Als ‘case’ overweeg ik geocaching te gebruiken, compleet met uitstapjes naar de site en het forum. Hoe denken jullie hierover? Zelf verkeer ik nog in dubio. Enerzijds wil ik geocaching het liefst klein houden omdat ik in alle rust en stilte van een cachehunt wil genieten. Anderzijds besef ik dat deze wens inmiddels door de realiteit is achterhaald (vertienvoudiging van het aantal geocachers in 1 jaar en geen aanwijzing dat de groeicurve zal afvlakken). Naarmate geocaching meer in de belangstelling komt te staan, lijkt het mij belangrijk om correcte informatie te verstrekken teneinde overtrokken reacties (zoals het verwijderen van caches door natuurbeheerders) tegen te gaan. Heeft geocaching in Nederland baat bij meer bekendheid en erkenning? In het draadje over ‘publiciteit’ is hierover al het een en ander geschreven, maar inmiddels zijn we weer een half jaar verder en een paar honderd cachers rijker. Bovendien is de invalshoek anders (cursus op CD-ROM, oplage 10.000 voor het eerste jaar). .

Sluit mij helemaal aan bij Rovertje. Vanmiddag een cache aangemeld die binnen 10 minuten door Erik werd goedgekeurd en gepubliceerd. Omdat de cache is geplaatst in een 'archaeological area' heb ik de cachebeschrijving voorzien van een notitie om duidelijk te maken dat het niet gaat om een 'archaeological SENSITIVE area'. De notitie behelsde tevens het verzoek de notitie te wissen alvorens de cachepagina te publiceren. Reactie van Erik: