Vlindertje

Er bestaan geen verschillende versies van het spel geocaching. Er zijn wel andere spelletjes die van geocaching zijn afgeleid en onder de vlag van geocaching worden gespeeld.

Xenos, je bent het levende bewijs dat de tijd er rijp voor is.

Domi, terugkijkend heb ik al lang geleden gelijk gekregen wat betreft de toekomst waarin we nu leven. Vooruitkijkend zie ik een toekomst zonder reviewers waarin dit heerlijke, vernieuwende, explorerende verslavende spel bestaat uit het scannen van stickers voor puntjes.

De term 'zelfregulerend' impliceert een min of meer stabiel systeem, met corrigerende terugkoppelingen. In werkelijkheid is er sprake van een neerwaartse spiraal. In 2004 bestond 80% van het cachebestand uit multi's met authentieke geocaches en 20% uit pretentieloos raapspul. Anno 2014 is het precies andersom. De kans dat een nieuwkomer met een onnozele koker wordt geconfronteerd is inmiddels vele malen groter dan dat hij/zij een authentieke geocache vindt. Het strooien en rapen van kokers is de norm geworden en dat het verval doorzet blijkt uit het feit dat tegenwoordig zelfs een boterhamzakje met een papiertje als 'geocache' wordt aangemerkt. Niet-onderhouden prutswerk verdwijnt mettertijd van de kaart, maar blijft meestal liggen in de natuur. En in de tijd dat het als 'geocache' op de kaart staat is het een slecht voorbeeld voor nieuwkomers, die het stokje niet alleen overnemen, maar hun voorgangers willen overtreffen en daarbij ook tegen elkaar opboksen. "Wát?! Een serie van 10? Stelt niks voor! Haha, IK maak een powertrail van 100 en organiseer een event om de benodigde filmkokers in te zamelen!"

Dat doet mij denken aan een discussie, die ik begin vorig jaar met Diederikus heb gevoerd (http://forum.geocaching.nl/index.php?showtopic=20679&p=341672). Daaruit het stukje over literatuur en Donald Duckies: "Een cache is als een boek. Een schrijver verzint een avontuur/verhaal en wil dit delen met anderen. Daarom zoekt hij een uitgever, die zorgt dat het boek in boekwinkels en bibliotheken te vinden is. GC.com is een bibliotheek voor geocaches. Een bibliotheek houdt bij hoe vaak een boek is uitgeleend en aan wie. Stel je een bibliotheek voor die deze statistische gegevens openbaar maakt: bij de ingang hangen lijsten met namen van leden plus het aantal tot dusver geleende boeken. Verreweg de meeste bezoekers zal dit geen lor interesseren, maar enkelen storen zich aan het feit dat achter hun naam 15 staat en achter die van de buurman 500. Dat zijn de mensen die thuis een kamerbrede kast hebben staan vol ongelezen boeken met indrukwekkende titels. Om het verschil met de buurman kleiner te maken leent Kneusje 100 boeken. Een heel gesjouw, maar achter zijn naam staat nu 115 en dat maakt het de moeite waard. Andere kneusjes willen niet achterblijven en gaan ook driftig lenen. Opeens geldt een simpel statistisch gegeven als een score in een dwaze competitie en na een jaar staan achter veel namen driecijferige getallen. Nieuwkomers zijn onder de indruk en willen ook een hoge score achter hun naam, maar om nu met duizenden boeken te gaan sjouwen ... Gelukkig kun je in de bibliotheek ook tijdschriften lenen en daarvan gaan er gemakkelijk 50 in een boodschappentas. Kies je voor Donald Duck, dan kun je zelfs 100 exemplaren tegelijk meenemen! Zo kan de achterstand snel worden ingelopen, ware het niet dat de lijstaanvoerders dit niet laten gebeuren en ook Duckies gaan lenen. Weer een jaar later zijn de rekken van de bibliotheek gevuld met stapels tijdschriften, vooral Duckies, en kost het moeite om nog een echt boek te vinden. Kon je vroeger aan de leestafels en in de leeshoek rustig over boeken praten, tegenwoordig worden er Duckies opgestapeld en zijn de hoogte van de stapels en de manieren waarop je deze kunt vervoeren de belangrijkste gespreksonderwerpen. Uit jouw onderschrift blijkt dat je mij ziet als iemand die bij de ingang staat om de stroom bezoekers toe te roepen dat ze beter boeken kunnen gaan lezen. Een roepende in de woestijn, iemand die tegen windmolens vecht, een hopeloze strijd voert. Dat beeld klopt niet. Zoals eerder uitgelegd heb ik niet de illusie of ambitie puntenjagers te 'bekeren'. Iedereen kiest het vermaak dat past bij zijn of haar ontwikkelingsniveau en belevingswereld. Voor een Duckies-lezer is Tolstoj niet 1, maar 100 bruggen te ver. Wel stoor ik mij aan het feit dat de tijdschriften de boeken verdringen en de bibliotheek is bevolkt met luidruchtige Duckies-lezers, die zichzelf en elkaar aanpraten dat zij een prestatie leveren door punten te scoren met het lenen van Duckies".

'Alles wijst erop ...'. Het ultieme non-argument, aangevuld door het ultieme vooroordeel. Het 'geloof' van Vlindertje en bekering tot de Geocaching God. Aangezien van een redelijke discussie geen sprake meer is ga ik maar lekker wandelen in het Dommeldal ...

Daar heb je het weer ... geen tegenargumenten aanvoeren maar een bewering gemakshalve afdoen als zinloos gezwets om vervolgens stemming te maken door te beweren dat de schrijver denkt de Geocaching God te zijn geworden en hoogbegaafd te zijn. Geen enkele poging tot redelijkheid. Discussiëren voor zwakbegaafden.

Domi, er is altijd nog zoiets als een vooroordeel. Bij een winkeldiefstal wordt de Marokkaanse jongen aangehouden. Feiten worden aangevuld met veronderstellingen en toegesneden op het beeld, waarmee het vooroordeel wordt bevestigd en versterkt. De Marokkaan kán het immers hebben gedaan. Als forumleden mij minachting voor leden van de Jostiband verwijten, terwijl die minachting nergens uit blijkt, doen zij dat vanuit vooroordelen jegens mijn persoon en hun eigen krampachtige houding tegenover zwakbegaafden. Dat getuigt slechts van bekrompenheid. Het probleem zit tussen hun oren en ligt niet in mijn uitspraken. Ik heb geen enkele minachting voor zwakbegaafden, net zo min als ik minachting heb voor Marokkanen, huisschilders of mensen met blauwe ogen. Ik beschouw zwakbegaafden ook niet als beklagenswaardig. Beklagenswaardig zijn mensen die zwakbegaafdheid vergelijken met homosexualiteit en kanker om kromme redeneringen recht te trekken. Zwakbegaafden zijn, evenals hoogbegaafden, een onderdeel van de samenleving waarvan geocaching tegenwoordig een afspiegeling is. Iedereen speelt het spel op zijn of haar niveau. Hoogbegaafde geocachers beschikken doorgaans over een ruimere belangstellingssfeer en belevingswereld en maken en zoeken caches die hierop aansluiten. Zwakbegaafde geocachers zien in het spel vooral een mogelijkheid om gevoelens van minderwaardigheid te compenseren, die ontstaan doordat zij in het dagelijks leven voortdurend met hun beperkingen worden geconfronteerd. Zij ontlenen hun eigenwaarde en zelfrespect voor een deel aan het aantal 'puntjes' verzameld in een zelfverzonnen wedstrijd, die neerkomt op het strooien en rapen van zo veel mogelijk filmkokertjes en boterhamzakjes. Die behoefte aan compensatie is ook waar Barny op doelt. En dan kun je over nog zoveel inlevings- en voorstellingsvermogen beschikken, als je een stap achteruit zet en het objectief bekijkt, zoals 'dreuzels' dat doen, is en blijft het puntenjagen/kokerrapen een lachwekkende vertoning die afbreuk doet aan de reputatie van een fascinerend spel.

Zo is het, Barny. Maar serieus. Ik daag iedereen uit een zin te quoten waarin ik mij denigrerend uitlaat over de Jostiband. Maar dan ook uitleggen waarom die zin beledigend is. Als dat lukt zal ik mij diep schamen en nederig mijn excuses aanbieden. En dat meen ik oprecht. De term cacher heeft betrekking op mede'cachers' die het spel begrijpen noch beheersen en daardoor onnozel gedrag vertonen zoals bermkokers rapen voor vermeende puntjes. Dat zijn minder begaafde spelers, zoals je ook begaafde en minder begaafde voetballers hebt. Maar deze uitleg zal het zorggroepje, dat weer een aanleiding heeft gevonden om zich uit te leven in gespeelde verontwaardiging, er niet van weerhouden te lezen wat zij willen lezen. Sorry voor de lange zinnen, jongens (en meisjes).

Bolussen? Elke dag een nieuwe kokertrail! En ik loop er achteraan om de dampende locaties uit te peilen en bij te houden in een notitieboekje. Thuis alles invoeren in GSAK en vervolgens presenteren aan de gretig wachtende reviewers. Maar eerst krijgt GeoWolf zijn brokken voor de trail van morgen: een serie met bolus-cache! Trekt weer veel strontvliegen aan. Q.e.d.

Goed dat je door discussies op dit forum genuanceerder bent gaan denken over het gebruik van puzzels. Vermijd overbodige breinbrekers en alles wat is ingegeven vanuit het principe 'waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?' Daag spelers uit met de route en het terrein, fascineer hen met de omgeving, maar voeg niets toe dat wezensvreemd is aan het spel. In eenvoud toont zich de meester, waarbij je de kunst van het weglaten vooral niet moet verwarren met het onnozele nihilisme van de kokerkneus. Die weet en kan niet beter, maar jij bent in staat om de klassiekers van morgen te maken.

Van alle kolder die tegenwoordig onder de noemer geocaching wordt opgevoerd spant het reviewen wel de kroon. 'Cachers' die amper benul hebben van het spel interpreteren richtlijnen, waarvan ze evenmin de bedoeling snappen, naar willekeur om ze vervolgens toe te passen als regels. Arm, arm geocaching ...

Het relaas van Diederikus spreekt mij vooral aan omdat het illustreert hoe iemand met (letterlijk) kokervisie zich kan ontwikkelen van een prullenraper tot een authentieke geocacher die hoogwaardige multi's maakt en uitgebreide logjes schrijft. Bij Diederikus heeft het ruim een jaar geduurd voordat hij, door de informatie en discussies op dit forum, ontdekte wat geocaching werkelijk inhoudt. Ook andere forumleden laten regelmatig blijken, dat zij in hun spelbeleving een ontwikkeling hebben doorgemaakt en tot andere inzichten zijn gekomen. Doorgaans gaat het om groei en de stap van kokers naar caches, al zijn er ook trieste gevallen van spelers die hun reputatie als topplaatser te grabbel hebben gegooid door met kokers te gaan strooien. Ik ben benieuwd naar verhalen van forumleden die eveneens een ontwikkeling hebben doorgemaakt, of die nu op- of neerwaarts is. Vaak wordt beweerd dat je eerste vondst bepalend is voor de rest van je geocaching-carrière. Natuurlijk is die eerste cache al gekozen op grond van bepaalde voorkeuren en verwachtingen, maar ik sluit niet uit dat er toch sprake is van een zekere inprenting. Het verhaal van Diederikus lijkt dat te bevestigen. Zijn eerste vondst was een koker en hij werd daardoor zo gefixeerd dat hij vervolgens authentieke geocaches letterlijk over het hoofd zag. Mijn eerste cache had ik niet zelf uitgezocht en ik stond geheel onbevangen tegenover het fenomeen geocaching. Mijn kennismaking met geocaching was een bijzonder avontuurlijke multi, een ware survivaltocht langs historische locaties (logje). Sindsdien kies ik overwegend voor hetzelfde type caches, alsof ik mijn primaire ervaring wil herbeleven. Ook dat wijst op een zekere mate van inprenting. Inprenting en na-aperij verklaren ook waarom tegenwoordig zoveel spelers een filmkoker voor een geocache aanzien. Wat ik lastiger kan verklaren is waarom zo weinig spelers de moeite nemen om uit te zoeken hoe hun hobby is ontstaan en hoe het spel zich door de jaren heen heeft ontwikkeld. Dat zou ik toch als eerste doen, en heb ik ook gedaan, na het ontdekken van het spel. Toegegeven, veel historie was er nog niet toen ik geocaching ontdekte. Dit forum, waar ik mij als honderdste lid registreerde, was de belangrijkste informatiebron. En natuurlijk was er gc.com. Logisch dat ook ik in eerste instantie geloofde dat geocaching was bedacht door Jeremy Irish, een bevlogen jongeman die zijn baan had opgezegd om zich helemaal aan het spel te kunnen wijden en die vanuit zijn schamele appartementje T-shirts en petjes verkocht om zijn server in de lucht te houden. Pas veel later leerde ik dat Jeremy in werkelijkheid een goedbetaalde baan had als webmaster bij Amerika's grootste leverancier van reclamegeschenken, die in het nieuwe spel geocaching een enorme afzetmarkt zag voor hun hebbedingetjes (goodies). GroundSpeak en geocaching.com zijn bedacht door professionele marketeers van Sunrise Identity en met de jeugdige Jeremy als boegbeeld in de markt gezet om munt te slaan uit het spel geocaching. Door Jeremy voor te stellen als een armlastige idealist, die zijn geesteskind maar amper overeind kon houden, kregen zij geocachers over de hele wereld niet alleen zover dat zij Sunrise producten als T-shirts en petjes gingen kopen om Jeremy te steunen, maar ook dat zij zich vrijwillig, bijvoorbeeld als reviewer, in gingen zetten om de afzetmarkt te cultiveren en te vergroten. Een geniaal marketingconcept, waardoor GroundSpeak als voormalige dochteronderneming van Sunrise in 13 jaar is uitgegroeid tot een multinational met honderden medewerkers en een jaarlijkse omzet van honderden miljoenen dollars, waarvan 5.000.000 X 30 dollar aan lidmaatschapsgelden slechts een deel is. Wat deze informatie te maken heeft met de eerste schreden als geocacher en de ontwikkeling van de spelbeleving? Het feit dat GroundSpeak een puur commerciële onderneming is, opgericht om te verdienen aan geocaching, verklaart waarom het spel nu is wat het is en biedt tevens zicht op hoe het over enkele jaren zal zijn. In het streven naar een steeds grotere afzetmarkt is de drempel tot het spel voortdurend verlaagd. Van een avontuurlijke speurtocht naar een container met ruilspullen op een afgelegen locatie in de natuur naar het optillen van een voordeurmat voor een boterhamzakje met een notitieblaadje. En de drempelverlaging zet gestaag door. Het door velen als lastig ervaren regelen van toestemming en het schrijven van logjes zal op termijn niet langer nodig zijn. GroundSpeak experimenteert met (lab)caches die je met een code kunt loggen en ... stickers die je met je smartphone kunt scannen. In eerste instantie zullen de stickers nog op een 'cache' worden geplakt, maar het is slechts een kwestie van tijd voordat ook lantaarnpalen veranderen in geocaches. En daarmee is geocaching verworden tot Munzee, met als enige verschil dat spelers er graag voor willen betalen. Als webmarketeer heb ik mateloze bewondering voor de geraffineerde manier waarop GroundSpeak munt slaat uit het spel geocaching. Als geocacher betreur ik echter ten zeerste dat GroundSpeak mijn hobby heeft verkwanseld tot iets wat door de buitenwereld wordt gezien als een soort bezigheidstherapie voor zwakbegaafden, die om de 200 meter van hun fiets stappen om een koker uit de berm te trekken en (straks) met hun telefoon langs lantaarnpalen rennen om stickers te scannen.

Maar ... begrijp ik het goed en is dit draadje géén verlate aprilgrap? Ik bedoel ... aantallen bijhouden in een notitieboekje, handmatig tellen in online lijsten omdat je profiel 1 cache te veel aangeeft? Als ik dat serieus moet nemen vraag ik me af wat de topic starter nog meer in notitieboekjes bijhoudt. Het aantal bekeken films, gelezen boeken, gegeten maaltijden, toiletbezoekjes? Vertel alsjeblieft dat het een grap is, want een dergelijke obsessie voor statistieken is niet gezond. Zoek anders professionele hulp. De huisarts kan je vast wel doorverwijzen. Een geocaching forum is niet de aangewezen plek om jouw problemen aan de orde te stellen, want met cachen heeft het weinig of niets te maken.

Ik hou geen puntjes bij, dan hoef ik ook niet op Ground$peak te vertrouwen. Scheelt nog meer kopzorgen.

Ik wel. Prima spul, dat ik heb gebruikt om de rubberen rand rond mijn stokoude eTrex Vista te fixeren.

Nood breekt wet. Bedenk dat de reviewers meelezen en die zijn verplicht dit soort zaken te melden bij GroundSpeak. Voor je het weet word je door GS-agenten van je bed gelicht en voor de keus gesteld: direct een nachtcache lopen (zonder puntje) of diskwalificatie voor het leven.

Geen idee, maar ik zou er wel haast mee maken want dit kan écht niet! De aantallen MOETEN kloppen!

Een QTA: wat versta je onder een SOAM-locatie? Is dat soms een tippelzone? Nog een QTA: hoe maak je van een cache een Geocache?

Goed bezig, MarcoDomi. Al vele malen ben ik met schoolklassen onderweg geweest in de prachtige natuurgebieden rondom Eindhoven en dat heeft altijd veel voldoening opgeleverd voor groot en wat kleiner. Het spel en de natuur lijden minder schade door kinderen die cachen onder begeleiding van volwassenen dan door volwassenen die zonder begeleiding cachen als kinderen. Om kids duidelijk te maken wat het begrip 'Size' inhoudt gebruik ik onderstaande illustratie. Misschien heb je er iets aan.

Gebruik bison kit of tix. De beste manier om totaal verschillende gladde materialen weerbestendig te verlijmen.

... er werden tijdens een event geen caches gelogd, maar wel talloze ideeën voor caches geboren. Je kwam om elkaar te leren kennen, inspiratie op te doen, kennis uit te wisselen en ervaringen te delen, niet om nummers te noteren, kokers door te geven en autostickers te fotograferen. Een event was een samenkomst van geocachers, niet van gedresseerde schapen, afgestompte boekhouders en goudjagende Premium Morons die hun 'stats' beschouwen als een kans om te ontstijgen aan grauwe middelmatigheid. De crisis in geoland is groter dan ooit en gaat nooit meer voorbij ...

Ooit vormden 50 deelnemers aan een 'event' een ongehoord hoog aantal, dat echter garant stond voor een overvloed aan eten, drinken en gezelligheid omdat iedereen een bijdrage leverde in natura. Over geld werd niet gesproken, laat staan over een sluitende begroting. Puntjes bestonden nog niet, net zo min als het idee om een event aan te melden. Locatie? Een parkeerplaats in een bos, ergens midden in het land. Er was een feesttent met een lange houten tafel, een gigantische pan snert en als het ging regenen werd er een extra zeiltje gespannen. Wat is er veranderd?

Als aantallen belangrijk voor je zijn maak het je dan gemakkelijk: log de onderstaande gearchiveerde cache zo vaak als nodig is om de boekhouding te laten kloppen. Mijn toestemming heb je. http://www.geocaching.com/geocache/GCA1D3_geowolf-8-the-sunken-hamlet?guid=bc700e43-a7e9-4d74-b449-58fd583610d3

Dat is tot dusver het beste advies aan de topic starter. Leuk thema, mooie pagina. Waarom aan het einde dan een micro en geen geocache? Verdiep je eens in het spel. Klik op de links in mijn handtekening en lees hoe geocaching is ontstaan en waarom een micro nooit een geocache kan zijn.