Vlindertje

http://www.geocaching.com/seek/log.aspx?LUID=acf8c1bf-4591-4582-836e-722e23074a4b http://www.geocaching.com/seek/log.aspx?LUID=fc62b92f-a8d3-44c9-bcc9-c435f2fa26e9 http://www.geocaching.com/seek/log.aspx?LUID=6702ab42-d99e-49a9-8a86-5e202cd4e667 http://www.geocaching.com/seek/log.aspx?LUID=0732aa53-db69-4c59-a2d5-e9b16083b09c

De cache ligt niet bij het kasteel, hoor, Dominique. Vanaf het kasteel volg je een eeuwenoud ridderpad door een diepe kloof met grotten. Het ravijn gaat over in prachtige bossen met indrukwekkende rotspartijen. De (authentieke) cache is verstopt in zo'n rotspartij, niet ver van een logbankje dat uitzicht biedt over een vallei in een hellingbos. ZIE DE FOTO'S. Op de terugweg volg je een snelstromend riviertje met watervallen, dat uitmondt in de vijver van het kasteel. De wandeling van bijna 2 uur is uitgezet in één van de mooiste gebieden van Luxemburg. De cache is echter ook rechtstreeks te benaderen via een landweg, dus valt regelmatig ten prooi aan puntenjagers en TFTC-loggers. Favoloos? Zelf heb ik nog nooit een favo uitgedeeld, net als veel authentieke geocachers. Wat een zielige poging om je gram te halen, Brouwertjes. Hoe vaak heb je vandaag al geblunderd in de diverse draadjes? Van geocaching brouw je niet veel, maar wat kleingeestigheid betreft ben je onbetwist lijstaanvoerder.

Dominique, de voornaamste reden dat dergelijke uitingen van onnozelheid, slordigheid en gemakzucht bestaan is dat goedbedoelende maar ietwat naïeve mensen het niet alleen gedogen, maar ook nog goedpraten. "Het is weliswaar een stinkende slijmerige drol, maar hij heeft zo'n mooi groen kleurtje. Superleuk! Echt puur genieten!"

Mijn tenen krommen van plaatsvervangende schaamte als ik deze pagina bekijk. Een armetierig relaas over een ondermaats prul op een totaal oninteressant industrieterrein. Waarom deze 'cache'? De makers leggen het uit: "Wij jvu power,sletje paula en ik hebben deze cache gemaakt omdat wij vonden dat er in onze buurt te wijnig derecte cache's lagen. Daarom deze cache." De totale beschrijving telt drie zinnen en VIJF taalfouten, waaronder de titel. Eén van de makers heeft zichzelf maar een 'podiumplaats' toebedeeld en laat weten het "echt een leuke cache" te vinden. Bloedeloze en armzalige logjes, kenmerkend voor metaaljagers: waar was ik mee bezig toen de 'cache' online kwam en wat heb ik gedaan om zo snel mogelijk op de juiste plek te komen? Taalzwakke verslagjes van egotrips die werkelijk niemand boeien. Wat een benepenheid! Een miezerige vertoning, die werkelijk NIETS met geocaching te maken heeft. En wie zich het meest moet schamen is de reviewer die dit wanproduct als een geocache op de kaart heeft gezet.

In dit geval kon de kip de situatie niet aan: https://www.youtube.com/watch?v=hwqMmgKNDO4 De oorzaak van het onvolwassen gedrag is overigens hetzelfde: onmacht en frustratie. En hoe je het ook wendt of keert, het blijft een genante vertoning.

Weer ware wijze woorden van Diederikus. Bij 'podiumplaatsen' moet ik denken aan de kippen van de kinderboerderij. Vooral kleuters vinden het geweldig om een handvol graan eerst in de ene en vervolgens in de andere hoek van de ren te strooien. Prachtig om te zien hoe de gevederde neuroten luid kakelend over elkaar heen buitelen om er 'als de kippen bij te zijn'. De schaamstaaljacht is wel één van de meest infantiele uitwassen van het stresscachen. Vanwege de vele excessen veroorzaakt door buitelende cachekleuters heeft deze site destijds de FTF-statistieken afgeschaft. Een geocacher is volwassen zodra geen enkel wedstrijd-element hem of haar nog iets zegt. Velen bereiken dat stadium nooit.

En ik adviseer dat je zodra je een grote boodschap maakt je eerst je broek omlaag doet. Gebruik na afloop de 'richtlijnen' om het zaakje schoon te vegen.

Je bedoelt waarschijnlijk het linkje waar Sivota om vraagt naar aanleiding van mijn stelling dat reviewers incompetent zijn en dat zij door hun nalatigheid en onwetendheid de geogemeenschap een slechte dienst bewijzen. Zie mijn bijdrage http://forum.geocaching.nl/index.php?showtopic=21668&p=361418 Reviewers maken het spel kapot omdat ze niet begrijpen wat richtlijnen inhouden en deze daarom ten onrechte naar de letter toepassen als spelregels. Om dat te onderbouwen haal ik de volgende passage aan waarin GroundSpeak uitlegt hoe een richtlijn moeten worden geïnterpreteerd: The approvers use a rule of thumb that caches placed within .10 miles (528 feet or 161 meters) of another cache may not be listed on the site. This is an arbitrary distance and is just a guideline, but the ultimate goal is to reduce the number of caches hidden in a particular area and to reduce confusion that might otherwise result when one cache is found while looking for another. On the same note, don't go cache crazy and hide a cache every 600 feet just because you can. If you want to create a series of caches, the site approvers may strongly encourage you to create a multi-cache. Vertaald staat hier: Reviewers hanteren als vuistregel dat caches, die dichter dan 161 meter bij een andere cache worden geplaatst, niet op de site zullen worden gepubliceerd. Dit is een willekeurige afstand en slechts een richtlijn met het doel het aantal caches in een bepaald gebied te beperken en te voorkomen dat caches worden verwisseld. Ga echter niet als een gek om de 161 meter een cache verstoppen gewoon om het kán. Als je een serie caches wilt maken zullen de reviewers je aanmoedigen om een multi te maken. Sivota vraagt waar ik deze uitleg vandaan heb en ik verwijs haar naar een berichtje van Bloodwoosj. Dat is voor Sivota blijkbaar niet voldoende en dus gaat ze zoeken op gc.com. Zou ik overigens ook doen. Daar kan ze de tekst echter niet vinden. Wat IK vervolgens zou doen is de passage voorleggen aan GroundSpeak en vragen of de uitleg nog steeds klopt. Dat geeft immers volstrekte duidelijkheid. Maar DAT doet Sivota niet omdat ze weet dat het antwoord van GroundSpeak haar waanvoorstellingen omtrent regels en richtlijnen en de rol van gc.com zal doen verdampen. In plaats daarvan vraagt ze MIJ om de site door te spitten en met een linkje op de proppen te komen. Ik kom al jaren niet meer op de site van gc.com en als Sivota niet tevreden is met de uitleg van GroundSpeak uit 2005, dan gaat ze zelf maar op zoek naar een tekst waaruit blijkt dat richtlijnen tegenwoordig moeten worden geïnterpreteerd als bindende regels. Ik daag haar uit die tekst te vinden en geef haar hierbij de allerbeste tip: VRAAG HET GROUNDSPEAK. Maar die tip volgt ze vast niet op uit angst wéér een illusie armer te worden.

Frustrerend? Welnee. Het staat iedereen vrij een commerciële website naar een sport of spel te noemen. Zie bijvoorbeeld http://www.boogschieten.nl. Je bent echter behoorlijk naïef als je denkt dat www.boogschieten.nl het boogschieten heeft bedacht en de spelregels bepaalt. Geocaching.com is opgericht om geocachingspullen te verkopen en wat klanten onder geocaching verstaan zal gc.com werkelijk worst wezen. Kokerrapen, gridvullen, kitschcoins verzamelen, autostickers fotograferen. Uw hond een TB? Wij verkopen penningen met tracking-codes! De klant is koning en mag zichzelf zo belachelijk maken als hij of zij maar wil, zo lang de kassa maar rinkelt. En kopen doen de klanten volop: van holle nepstenen tot pluche kikkers. Klanten worden zelfs betalend lid van de winkel om deze te steunen en uit dankbaarheid voor wat de winkel allemaal voor hun doet. Frustrerend vind ik het feit dat tegenwoordig alles het etiket 'geocache' krijgt opgeplakt en dat onder de vlag van geocaching een groteske komedie wordt opgevoerd. Want daardoor moet IK steeds uitleggen dat ik weliswaar aan geocaching doe, maar dat ik niet zo'n halvegare clown ben die in vangrails en voortuintjes zoekt naar filmkokertjes.

Je kunt ook proberen op een volwassen manier naar het spel te kijken. Probeer het eens. Misschien vind je het wel leuk.

Een filmkokertje biedt geen gelegenheid om te geocachen Je standpunt ten aanzien van de in mijn ogen zeer ondergewaardeerde filmkoker, is mij duidelijk. Ik was meer benieuwd of jij de cache gebruikte voor TB's of Goodies. Uiteraard is het geheel volgens de regels om ze voor beide te gebruiken, alleen denk ik dat het tijdperk van "Goodies" achter ons ligt, en ik was nieuwsgierig hoe jij daar mee omgaat. 'Goodies' zijn ruilartikelen. TB's vind ik niet interessant. En het spel kent maar één regel: ruil en noteer in het logboek wat je hebt geruild. Die enige spelregel wordt door alle geocaching-organisaties erkend en gehanteerd. Daarnaast hebben de verschillende geocaching-sites RICHTLIJNEN voor het gebruik van hun faciliteiten opgesteld. Dat zijn de 'huisregels' van de site en NIET de regels van het spel geocaching. Het tijdperk van de 'goodies' is niet voorbij, net zo min als bij boogschieten het tijdperk van de boog voorbij is. Vind je de boog niet interessant en druk je de pijl liever met de hand in de roos omdat je op die manier altijd scoort? Ga je gang, maar vertel niet dat je aan boogschieten doet. Vind je goodies en ruilen niet interessant? Prima, maar dan doe je niet aan geocachen. Als ik een lege of verwaarloosde cache aantref knap ik deze op (voor zover mogelijk) en vul ik deze aan met nieuwe goodies. Zorgen dat er voor je medespelers iets te ruilen valt hoort ook bij het spel. En dat is een ONGESCHREVEN regel.

Ik gebruik de container als een opbergplaats van: artikelen om ruilhandel mee te bedrijven het logboek waarin ruiltransacties worden genoteerd onder vermelding van datum en tijdstip. Kortom, ik gebruik de geocache om te GEOCACHEN. Een filmkokertje biedt geen gelegenheid om te geocachen, wél om te munzeeën.

Je geeft zelf de juiste antwoorden. Het spel is genoemd naar het object waar alles om draait: de GEOCACHE. En dat is een container met ruilspullen. Doet die container er voor jou niet toe, dan ben je niet geïnteresseerd in geocachen, al hou je nog zo van wandelen en het ontdekken van mooie plekjes. Vergelijk het met boogschieten. Bij darts mik je ook met een pijl op een roos, maar juist de boog maakt boogschieten tot boogschieten.

Aan het schrijven van logs ontleen ik minstens evenveel plezier als aan het maken en zoeken van caches. Loggen doe ik breedvoerig en dat heeft mij in de loop der jaren een uitgebreide kring penvrienden opgeleverd. Met Diederikus ben ik verwikkeld in een interessante discussie van het soort waar op dit forum geen plaats voor is. De discussie bevat namelijk veel lange zinnen en woorden met méér dan twee lettergrepen, iets waar taalzwakke rapporteurs behoorlijk nerveus van worden. Bijgevolg werd mij vorige week plotseling de mogelijkheid ontnomen te reageren op jouw vragen en die van andere forumleden. In het tijdsbestek van een jaar het derde draadje dat voor mijn ogen werd gesloten op het moment dat ik een bijdrage wilde leveren. Dat vind ik eigenlijk wel genoeg. Maar ... geen man/vrouw overboord. Van @rend heb ik begrepen dat we volgende week samen gaan cachen in het bos waar dit liedje over gaat. Dan zal ik jouw vragen met veel genoegen beantwoorden.

'Waarheid' is een beladen begrip dat in discussies vaak tot ruzie leidt. Het gaat niet om absolute waarheden, maar om feiten. Het begrip 'geocache' is duidelijk gedefinieerd. Taal leeft en verandert, maar een koe blijft een koe en een paard blijft een paard. Dat het woord 'paard' sinds een eeuw ook betrekking heeft op een gymtoestel doet niets af aan de oorspronkelijke betekenis omdat het om een andere context gaat. In de context van geocaching een micro of nano een cache noemen doet echter afbreuk aan de essentie en betekenis van het begrip cache zoals dat al eeuwenlang wordt gehanteerd. Als je toch steeds aan MetaCaching refereert, lees dan de artikelen over de geschiedenis van geocaching en de noodzaak van een Keurmerk voor geocaches. Overigens ben ik het met je eens dat dit een voorbeeldig draadje is. En dat komt vooral omdat wordt gediscussieerd op grond van steekhoudende argumenten en onderbouwde meningen. De helaas onvermijdelijke bijdragen vanuit de onderbuik worden over het algemeen genegeerd of keurig gepareerd. Meningen worden gehoord en gerespecteerd, wat niet betekent dat we het eens zijn. Dat hoeft ook niet. Het is helemaal niet de bedoeling concensus te bereiken. Wat meer begrip voor elkaar is ruim voldoende.

Nee, hoor. Wat een geocache is staat sinds mei 2000 vast. Er is maar één definitie: een verborgen container met artikelen om te ruilen. Een koe wordt nooit een geïncarneerde overgrootmoeder omdat miljoenen Indiërs als sinds mensenheugenis geloven dat het zo werkt. Evenmin staat het begrip quantummechanica voor scharnieren en deurknoppen omdat mensen denken aan hang- en sluitwerk van een zekere bouwmarkt. Onwetendheid, hoe collectief ook, is geen excuus om een begrip een andere inhoud te geven. En wat jouw kromme fiets betreft. Toen en nu was het een vervoermiddel met twee wielen en een stuur. WEZENLIJK is er niets veranderd en elk kind herkent een oorspronkelijke fiets direct als fiets. Een geocache of kortweg 'cache' is een bergplaats met ruilspullen. En daarom zijn een micro, nano, boterhamzakje met logvelletje, picknick voor geocachers of een enorme zwerfkei géén caches, ook niet als deze zijn aangemeld bij een website genoemd naar het spel geocaching.

http://forum.geocaching.nl/index.php?showtopic=21514&p=357515

Denk ook niet dat dat een taak voor de reviewer zou zijn, maar een uitdaging voor de cachelegger om de reviewer te overtuigen om zijn cache geplaatst te krijgen. Het is best wel vreemd dat er stevig gecontroleerd wordt op toestemming, maar niet op de uitvoering/plaatsing van de cache. In mijn ogen komt dat er op neer dat je dus een boterhamzakje onder een Dixie mag vesrtoppen, zolang je maar toestemming hebt van de eigenaar. Misschien is het slim dat er eerst eens gekeken gaat worden waar de cache ligt en hoe deze is uitgevoerd en wat deze toevoegt aan de bestaande caches, en dat zijn zaken die de cachelegger zo kan voorleggen aan de reviewer, en dat de reviewers zich daarna gaan afvragen of er toestemming is Dat een koker of nano op een prachtige plek kan liggen of heel erg leuk verstopt kan zijn maakt het nog niet tot een geocache. Een Munzee kan op een prachtige plek zijn aangebracht en erg leuk zijn verstopt, maar het is en blijft een Munzee. Geocaching heet geen geocaching omdat iets leuk is verstopt op een prachtige plek, maar omdat het spel draait om de GEOCACHE: een verborgen container met ruilspullen. Waterpolo heet geen waterpolo om het zo'n superleuk spel is waar je heerlijk van kunt GENIETEN, maar omdat het spel zich in het water afspeelt. Dat velen een koker of nano een geocache noemen komt eenvoudig omdat reviewers al jarenlang kokers en nano's als geocaches online zetten. Spelers weten gewoon niet beter. Als je opgroeit op een boerderij waar koeien consequent kippen worden genoemd zul je een leven lang bij het horen of lezen van het woord 'kip' denken aan een koe. Dat gebeurt ook als iemand uitlegt wat een kip werkelijk is. In dat geval kun je erkennen dat je altijd verkeerd bent geïnformeerd en vervolgens profiteren van nieuwe kennis en inzichten. Je kunt je echter ook vastklampen aan het o zo vertrouwde beeld en beweren dat koeien geëvolueerde kippen zijn. Op bijna elke cachepagina staan foto's van caches in hun natuurlijke omgeving. Is het in een tijd dat bijna iedereen met een smartphone rondloopt te veel gevraagd om een dergelijke foto verplicht te stellen en eventueel te verwijderen alvorens de cache te publiceren? Uiteraard kan hier eenvoudig de hand mee worden gelicht, maar dat gebeurt ook met het regelen van toestemming. Verreweg de meeste mensen zullen netjes een foto van hun cache toevoegen. En wie trots is op zijn creatie doet dat zelfs met plezier.

Het echec van het reviewen in de lage landen is vooral toe te schrijven aan het Peterprincipe. Dr. Laurence Peter beschreef het mechanisme waardoor het in organisaties uiteindelijk vaak de verkeerde kant op gaat: In een hiërarchie stijgt elke werknemer tot zijn of haar niveau van incompetentie. Anders gezegd, een medewerker, die goed functioneert, wordt steeds bevorderd tot hij het niveau bereikt waarop hij het werk niet langer aankan en steken laat vallen. Bevorder de slager tot chirurg en de doodgraver komt om in het werk. Een reviewer wordt vaak voor de functie gevraagd omdat hij zich onderscheidt als geocacher. Maar dat iemand betrokken is bij het spel, mooie caches maakt en zich hulpvaardig opstelt tegenover medespelers betekent niet automatisch dat hij geschikt is als reviewer. Reviewen betekent afwegingen maken en dat doen de huidige reviewers op verkeerde gronden. Het ontbreekt hen aan kennis en inzicht om te begrijpen wat de richtlijnen inhouden en passen deze daarom ten onrechte naar de letter toe als spelregels. Zo kan het gebeuren dat 2 makers in goed overleg elk een cache plaatsen, maar dat één cache wordt afgekeurd omdat de onderlinge afstand slechts 150 meter bedraagt. De afstandsrichtlijn wordt gehanteerd als een bindende regel, een Wet van Meden en Perzen, terwijl dat nooit de bedoeling is geweest. In de loop der jaren zijn de richtlijnen door jurist Bryan Roth regelmatig herschreven. In 2005 kon je op gc.com de volgende richtlijn lezen: The approvers use a rule of thumb that caches placed within .10 miles (528 feet or 161 meters) of another cache may not be listed on the site. This is an arbitrary distance and is just a guideline, but the ultimate goal is to reduce the number of caches hidden in a particular area and to reduce confusion that might otherwise result when one cache is found while looking for another. On the same note, don't go cache crazy and hide a cache every 600 feet just because you can. If you want to create a series of caches, the site approvers may strongly encourage you to create a multi-cache. Hier staat duidelijk dat de afstandsrichtlijn slechts een vuistregel is (rule of thumb) en dat de afstand geldt als arbitrair met de bedoeling te voorkomen dat in een gebied teveel caches worden neergelegd waardoor verwarring kan ontstaan. Die 161 meter is geen ijzeren wet en een reviewer, die in het geval van de 2 caches die in overleg zijn geplaatst met een onderlinge afstand van 150 meter één cache afkeurt, begrijpt de strekking van de richtlijn niet en is verkeerd bezig. Door onbegrip lezen reviewers in richtlijnen ook vaak wat er niet staat. Elke reviewer weet heel goed dat een filmkokertje of boterhamzakje geen geocache is, maar het zakje onder de deurmat wordt wél als een geocache online gezet omdat nergens staat dat het géén geocache is. Aan de volstrekt logische richtlijn dat een geocache minimaal een mogelijkheid tot loggen moet bieden, wordt de absurde conclusie verbonden dat alles een mogelijkheid tot loggen biedt automatisch een geocache is. En dus publiceren reviewers zonder blikken of blozen filmkokertjes en boterhamzakjes in enorme aantallen. Wat zeggen de bovenstaande richtlijnen trouwens over die grote aantallen? "Ga niet als een idioot met caches strooien gewoon omdat het kan. Als je een serie wilt plaatsen zullen de reviewers je aanmoedigen om er een multi van te maken." Heeft iemand ooit een dergelijke aanmoediging van een reviewer ontvangen? De reviewers functioneren als stempelmachines: Zakje-papiertje? Approved! Zakje-Papiertje? Approved! Zakje-Papiertje? Approved! De reviewers kijken niet eens of het wel om een geocache gaat. In plaats van een nieuwkomer uit te leggen wat het spel inhoudt, en hem te vertellen dat hij zijn creatie opnieuw kan aanbieden wanneer hij het boterhamzakje heeft vervangen door een kist met ruilspullen, doet de stempelmachine kritiekloos zijn werk. Hierdoor komen er steeds meer slechte voorbeelden op de kaart en hebben verreweg de meeste spelers geen flauw benul van de bedoeling van het spel. Dat reviewers geen tijd hebben om nieuwkomers voor te lichten is een slap excuus. Een eenvoudige uitleg vergezeld van een checklist toesturen volstaat. En dan zullen ze merken dat ze het niet alleen véél minder druk krijgen, maar dat de kwaliteit van het cache-aanbod met sprongen stijgt. Dat zal echter niet gebeuren en door hun nalatigheid en onwetendheid bewijzen de reviewers de geogemeenschap een slechte dienst. De slagers staan aan de operatietafel. Patiënt geocaching is op sterven na dood en wordt straks ten grave gedragen.

Domi, maakt het gegeven dat je uilen hebt gehoord en vleermuizen over je hoofd hebt zien scheren deze wanstaltige Jostitrail voor jou tot een waardevolle geocache-ervaring? Stap op je fiets en maak een rondje door het Dommeldal. Je moet echt je best doen om NIET op tientallen mooie plekjes te komen, uilen te horen en vleermuizen over je hoofd te zien scheren. Zijn deze ongetwijfeld bijzondere ervaringen verdiensten van de zwakzinnigen die bijdragen aan de Polonaisetrail? Heeft deze schertsvertoning, afgezien van het feit dat de beschrijving is gepubliceerd op een site die geocaching.com heet, ook maar één enkel raakvlak met het spel geocaching?

Je bedoelt uiteraard ONwelriekende drab. Maar je hebt volkomen gelijk.

Voor zover ik weet is de eerste geocache in 2000 geplaatst, we zijn nu dus bijna 14 jaar verder. Je ontkomt er dan niet aan dat een spelletje evolueert, het zal zich gaan vormen naar de manier waarop de meeste mensen het spelletje spelen. En daarnaast heb je maken met een veranderende organisatie achter geocaching, en wat dat betreft ben ik het met je eens, zodra er behoorlijke financiële belangen bij komen kijken, dat dat vaak toch een soort van doodsteek is. Dat het spelletje gevormd wordt door hoe de mensen het willen spelen is voor mij niet per definitie verkeerd, zolang dat maar gebeurd in de geest van het geocachen, dus van de cache owner mag je best verwachten dat hij, of zij de cacher probeert te verrassen met een mooie locatie of een ingenieuze verstopplek, en als cacher zou je in mijn ogen de cache moeten volbrengen zoals de cache eigenaar voor ogen had. Kijk. Dat is tenminste een uitgangspunt voor een volwassen discussie op grond van onderbouwde meningen en steekhoudende argumenten. Geen vooroordelen, geen goedkope stemmingmakerij, geen persoonlijke aanvallen. Niets om ruzie over te maken. Je stelt terecht dat geocaching in 14 jaar is geëvolueerd. Evolutie impliceert vooruitgang en diversiteit en dat is goed. Zo zijn de soorten uit elkaar voortgekomen. Apen en mensen hebben dezelfde voorouders maar vormen verschillende soorten. Toen er WEZENLIJKE verschillen optraden vond een afsplitsing plaats en ontstond een nieuwe soort. Het WEZEN of KENMERK van geocaching is de geocache. Een cache is een bergplaats/container met goederen. Iemand bedenkt een spel en legt uit dat het de bedoeling is een cache op te sporen aan de hand van gegeven geografische coördinaten om vervolgens goederen uit te wisselen en de ruiltransactie te noteren in het logboek. Daarna heeft het spel zich verder ontwikkeld. Er werden nieuwe manieren bedacht om de geografische coördinaten van de cache te bepalen, zoals een speurtocht langs andere geografische locaties waar aanwijzingen te vinden zijn om de multi-stage cache te traceren. Het oplossen van raadsels is een andere manier om de coördinaten te achterhalen. De smartphone biedt totaal nieuwe mogelijkheden om je weg te vinden naar de cache. Dat alles varandert echer niets aan het WEZEN of de GEEST van het spel. Er ontstaat echter een wezenlijk ander spel als de geocache met ruilartikelen wordt afgeschaft. Dan vindt er een afsplitsing plaats en ontstaat een nieuwe evolutionaire tak, een ander soort spel, zoals Munzee. Dat kan op zich geweldig leuk zijn en je op de mooiste plekjes brengen: puur GENIETEN. Aspecten die ook belangrijk zijn bij geocaching, maar niet KENMERKEND zijn voor het spel. Wat geoaching tot geoaching maakt is de GEOCACHE: de fysieke container met ruilspullen. Verder stel je dat we te maken hebben met een veranderende organisatie achter geocaching. Er zit geen organisatie achter geocaching. Er is wél een website die naar het spel is genoemd en die is opgericht om geocaching-attributen te verkopen. Daar is niets op tegen en je hoort niemand bij gc.com/GroundSpeak beweren dat zij het spel hebben uitgevonden en er regels voor hebben opgesteld. Hun 'rules' zijn de regels van de oorspronkelijke bedenker van het spel. Wél hebben zij richtlijnen (guidelines) voor het gebruik van hun database opgesteld en dat is hun goed recht. GroundSpeak is en blijft echter een winkel en als je daar vraagt of een petling of een nano ook geschikt is als geocache krijg je als antwoord: "Natúúrlijk, meneer! Hoeveel wilt u er hebben?" Het spel wordt niet gevormd door GroundSpeak/gc.com, maar, zoals jij terecht stelt, door de mensen die het spelen. En als dat spelen neerkomt op afstand nemen van de grondbeginselen, afschaffen van de geocache en het principe van ruilhandel, dan is de geest van het geocachen gevlogen. Dat je een cache zou moeten volbrengen zoals de eigenaar dat voor ogen heeft ben ik overigens volledig met je eens.

Blijkbaar heb IK iets gemist. Ik was mij niet bewust van het feit dat mij vragen waren gesteld. Mijn doel op elk forum is kennis en ervaring uitwisselen, bij voorkeur via discussie, en inzicht verwerven volgens de socratische methode. Jammer, overigens, dat jij je met je pilletjes voor het karretje laat spannen van iemand die zich nooit aan een redelijke discussie zal wagen en zich beperkt tot goedkope stemmingmakerij om de lachers op zijn hand te krijgen.

En die mening deel ik dan weer. Volgens mij zijn we het veel meer eens met zijn allen dan we denken! Volgens mij zijn we het helemaal niet eens en denkt een meerderheid over geocaching zoals het hem of haar uitkomt. Onwetendheid en na-aperij vormen het excuus om maar wat aan te klooien. En dat is natuurlijk ieders goed recht. Slechts een kleine minderheid speelt het spel echter zoals de bedenker het voor ogen heeft gehad.

Mijn mening is dat je het spel moet spelen zoals de bedenker het voor ogen heeft gehad.