Rovel

Ik kan geen caches meer lopen, want ik heb m'n GPS verloren, Een ander zal er wel weer komen, maar wanneer weet ik nog niet en dat komt hoofdzakelijk, omdat ik niet weet welke het moet worden. En zonder geen GPS is verrekte lastig om die doosjes te vinden.

Ik heb bijna twee dagen aan de radiator vastgeketend gezeten in een leeg en geluidsdicht kamertje. De PC voor me, maar te ver om het te kunnen bereiken. Beeld op het forum, zodat ik kon zien wie er naar binnen gingen. Ik heb gevloekt, getierd, gejankt, gepiest, gekotst, gelachen, geschreeuwd. Angst, moeheid, blijdschap, woede, droefheid, alles heb ik gekend en doorstaan. Het was hel, maar ik geloof dat ik nu het ergste wel gehad heb. Ben weer in staat om aan andere dingen te denken, al trekken de krampen nog wel door mijn lijf als ik denk aan dat ene, 10-letterig woord.

Aan niets anders kan ik denken dan aan het wachtwooord om binnen te komen. Wat zou het magische woord kunnen zijn? Ik probeer me daarbij te verplaatsen in de situatie van diegene die het verzonnen heeft: Ik lees dat er steeds vaker naar elkaar met modder wordt gegooid, het wordt onfris, nee het IS onfris. De was is wel erg vuil aan het worden. Dat kan niet buiten blijven hangen. (Eigenlijk vreemde uitdrukking, want alleen schone was hangt buiten, maar goed.) Ik bespreek de situatie met het bestuur, of wat er nog van over is. Stel dat iemand van Staatsbosbeheer dit allemaal leest, iemand van de NOS. Voor je het weet mogen we bij Barend en van Dorp komen. Nee, alles beter dan dat. Of ik een oplossing weet. 'Onzichtbaar maken', flap ik er dan zonder nadenken uit. Met gekromde tenen realiseer ik me meteen dat het een onzinnig idee is. Nieuwelingen merken immers dat er dan nog een geheim deel op het forum is en dat is in strijd met het open karakter. En het is zinloos. Want Barend, of van Dorp, vermomt zich (als Jan Mulder of zo), vraagt een wachtwooord aan en heeft dan toch ook toegang tot de duistere delen. Maar mijn gesprekspartner vindt het idee briljant en verzoekt mij het uit te voeren. Het is een klusje van niets. Alleen nog even een wachtwoord verzinnen.....maar welk wooord. Tsja...

Wat lees ik nou? Joseph is ook binnen? Onze Chief? Onze hoop in bange dagen? Hij, die zei hier nooit meer te zullen komen? Nee, dat kan niet waar zijn. Dat zeggen ze maar om me over te halen ook een wachtwoord aan te vragen. Nee, Joseph is niet binnen. Iedereen, maar niet hij. En Kruimeldief? Waar blijft die nou? Hij, die alles wilde vertellen. Aan zo'n hulpverlener heb je ook niets. Die moet je ook niet op de kade hebben staan, als je zelf in het water ligt te verzuipen. Ik hou me vast aan mijn medestanders, die het ook zwaar hebben. Vooral Pa Bruine Beer, die zich nu moet bezighouden met Ma Bruine Beer. Hun steun houdt mij overeind. Dan maar geen kerel. Ik houdt stand. Je maintendrai, Chief. Uch..

ALLES. Alles willen we weten, moeten we weten. Wie zijn er binnen? Wat wordt er gezegd en vooral wat wordt er niet gezegd? Hoe wordt wat niet gezegd en wie zegt waarom niets? Bloed. Vloeit er bloed? Zijn er al slachtoffers? Fysieke of psychische, het maakt me geen &&*#*(#(( uit. Is er al wat besloten en wat dan. Of niet en wat dan niet. Vertel. VERTEL!!!!!!

Ik ben al 23 uur en 13 minuten clean. Mijn enige steun zijn Yvonne en Geoteeth, ondanks die ongepoetste bek. Heb voorzichtig aangeklopt, kijken of het zonder te bellen lukte. Als straf hing me computer. Op dit moment is niets belangrijker dan te weten wat er binnen gebeurt. Misschien komt er iemand naar buiten de me vertelt wat zich daar afspeelt. Peetee? Kruimeldief? Sjors dan? Of Zenz wellicht? Ik blijf wachten. Zo lang ik kan. Bibberend van de kou en spanning. Of zijn het de afkickverschijnselen?.

Al weken vraag ik me af waarom ik het in hemelsnaam allemaal lees. Het is net een soap. Het trekt. Ik wil het niet lezen, maar ik moet. Ik hou geen tijd meer over voor andere dingen. Ga te laat naar bed. Ik verbaas me, erger me. Heb mezelf iedere keer beloofd dat het de laatste keer was. Maar nee, niet alleen het vlees is zwak. Ik moet...moet. Dan is nu de deur dicht. Hoe lang hou ik het vol om niet aan te bellen? Wat is het rustig hier nu. Eindelijk weer eens onderwerpen die echt met het geocachen te maken hebben. GPS? Kaarten? Coördinaten? Waar hebben ze het in hemelsnaam over.

Binnen een vereniging geven leden goedkeuring aan een beleid, vooraf dan wel achteraf. Als een Zens die de leden vertegenwoordigt afspraken maakt, kunnen de leden die afspraken goedkeuren, of ze fluiten de Zenz terug. Dat zie ik in een stichting niet zo snel gebeuren, omdat die simpelweg geen leden heeft. Een beslissing komt altijd voort uit een stemming door de ‘actieve’ leden die vergaderingen bezoeken. En niet actieve leden conformeren zich eenvoudigweg aan die besluiten. Voor de buitenwereld zijn geocachers spoken, niet herkenbaar, naamloos. Ze maken contact via internet en ook nog met gefingeerde namen. Niets bindt hen, wat ze willen is onbekend, niemand kan garanderen dat ze zich aan regels en afspraken zullen houden. De totale groep aanspreken op haar gedrag of op dat van een individu is onmogelijk, want niemand heeft de leiding en niemand van de groep weet wie een individu is. Tot nog toe luistert iedereen braaf naar de stichting, maar dat is puur mazzel. In principe kan de stiching A zeggen en iedereen B doen. Je hoeft je ook niet te houden aan een door de vereniging uitgestippeld beleid dat democratisch tot stand gekomen is. Maar als je dat niet doet, dan moet je ook geen lid worden. En dan, als je geen lid (meer) bent? Dan ga je gewoon door met geocachen en volg je je eigen weg. Niets aan de hand en niemand die je een strobreed in de weg kan leggen. Het zijn niet de niet-leden die belangrijk zijn, het gaat om de leden. Het gaat erom dat er voldoende leden zijn om een vereniging bestaansrecht te geven. De leden zullen inderdaad over het hele land zijn verspreid. Maar er zijn zo wel meer verenigingen en bij hen vormt de geografische verspreiding van leden geen enkele belemmering voor bestuur en vergaderingen.

Eigenlijk zou dit een apart draadje moeten worden, maar dan raak je de eerste berichten van deze discussie over vereniging ja/nee kwijt en dat is ook weer zonde. Dus daarom ga ik gewoon maar door. Joseph heeft uitgerekend dat de opkomst op een poll 3,5% is. Je moet niet vreemd opkijken als dat op een ledenvergadering niet hoger zal zijn. Er is wel een belangrijk verschil. Als er op een ledenvergadering gestemd wordt, dan resulteert de uitkomst van die stemming ergens in. Een poll op het forum bereikt geen hoger nivveau dan ‘leuk om te weten’. Dat er vaak hommeles in het verenigingsleven is, is helaas ook mijn ervaring. Maar dat komt niet door de vereniging als organisatievorm, zo leert ook de recente geschiedenis op dit forum. Om het daarom maar niet te doen vind ik geen zuivere reden. Van een vereniging hoef je geen lid te zijn om te kunnen doen wat de leden ook doen. Toch denk ik, dat de invloed van een vereniging verder reikt dan haar leden. Mijn stelling is, dat hoe meer leden de vereniging telt hoe kleiner de kans is dat niet-leden volledig tegen de richtlijnen van de vereniging in zullen gaan. De achterban zoals die nu bestaat is virtueel. Zenz kan bij een beheerder nog zo overtuigend beweren dat hij een grote groep geocachers vertegenwoordigt, maar hij heeft geen enkele garantie dat die achterban doet wat hij en de beheerder overeengekomen zijn. Een vereniging heeft een tastbare achterban. In een vereniging hebben Zenz en de beheerder wel degelijk de zekerheid dat afspraken worden nagekomen.

Ja, dat is ook leuk. Ik ben met de boswachter van het duingebied (duinwachter, dus) bij Castricum op stap geweest en dat was een zeer genoeglijke wandeling die ik niet meer zal vergeten. Ik wilde wat plaatsen op een plek, waarvan hij zich afvroeg of dat wel een goede plek was, omdat daar af en toe gemaaid werd. Niet dat hij bezorgd was voor de maaimachine, maar voor beschadiging van de cache. Dus ik zou zo'n onmoeting niet uit de weg gaan. Misschien juist wel aanmoedigen, omdat persoonlijk contact alleen maar 'goodwill' (nederlands woord schiet me zo gauw niet te binnen) kweekt.

Ik had niet verwacht dat het verenigingsonderwerp ooit al eens aan de orde is geweest en ik kan me ook voorstellen dat de tijd er toen nog niet geschikt voor was. Snelheid en slagvaardigheid was destijds geboden en met een kleine groep om voor te zorgen was een stichting zinvol genoeg. Nu zullen de zaken anders komen te liggen. Ik ben geen profeet, maar ik kan toch voorspellen dat de groep geocachers de komende jaren explosief zal stijgen. Als jullie dat ook voorzien, dan moet je je ook afvragen of die grote groep t.z.t. niet gestuurd moet (wil?) worden. Of een vereniging opgericht moet worden en hoe dat te organiseren zal moeten worden onderzocht en besproken. Zorgvuldig. Want in eerste instantie zal het idee de doorsnee geocacher afschrikken. In het journaal is het woord 'vrijbuiter' gebruikt. Dat is, uiteraard, negatief ontvangen. Maar het zou ook precies aan kunnen geven hoe de 'buitenwereld' tegen de geocacher aankijkt: vrij, niet gebonden, niet georganiseerd, zonder regels handelend. Moeten we daar niet iets van leren?

Ik ben er ook bang voor. D.w.z. als we in de toekomst de vrijheid van het individu zo belangrijk vinden dat we ons niet willen (of kunnen) organiseren. Maar dat heb ik in een ander draadje al aangehaald.

Ik zeg daarom ook dat de tijd nabij is, omdat de tijd er nu nog niet rijp voor is. Ook ik moet er persoonlijk momenteel niet aan denken lid te worden van een vereniging. Maar naar buiten toe is een vereniging een krachtig instituut en een goede gesprekspartner. Met alle respect voor Zenz, want hoewel ik hem niet ken heb ik dat zeker, maar ik denk dat hij een betere kaart bij SBB zou kunnen spelen als hij niet alleen weet van 'de leden' willen, maar ook als hij weet dat de leden hem steunen. Die zekerheid heeft hij nu namelijk niet. En dat weet SBB ook.

Achter de mening van de massa kom je via het forum nooit. Joseph is daar achter en baseert zich daarom op meningen tijdens fysieke ontmoetingen met gelijkgestemden. Maar dat is nog steeds niet de mening van de massa. Geocaching evolueert. Jaren geleden waren het nog enkelingen die zich ermee bezig hielden. Thans is de groep vele malen groter. De grootte van een groep en de vrijblijvenheid waarmee die groep kan opereren zijn omgekeerd evenredig: m.a.w. de vrijblijvendheid verdwijnt naarmate een groep groter wordt. Dat geldt ook voor de geocaching gemeenschap. Naar mijn mening is de tijd nabij dat de geocaching gemeenschap zich moet organiseren in een vorm waarin leden zich moeten uitspreken voor een bepaald beleid, een vorm waarin een bestuur de leden vertegenwoordigt en uitvoering kan geven aan dat beleid, waarin een bestuur verantwoording voor haar daden aan de leden verschuldigd is, oftewel: een vereniging . Echter, dat is een grote mate van organisatie, die nou net niet hoort bij de vrijblijvendheid van de geocacher. Maar het zal voor de geocaching gemeenschap de enige mogelijkheid zijn om te overleven.

Het is wel aardig dat dit steeds gezegd en door iedereen beaamd wordt, maar het is zaak om hen die daar blijkbaar anders over denken en waar geocachers van afhankelijk zijn (beheerders en eigenaren), van te overtuigen

De vraag die bij mij blijft opkomen: waarom is dit een onderwerp voor het journaal? Is er niets belangrijkers gaande op de wereld? En wie heeft de NOS op het idee gebracht om hier een item van te maken. Geocachers? Nee, lijkt mij niet. Staatsbosbeheer? Ik weet het niet, maar als dat zo is, dan is dit het begin van het einde. Er komt namelijk alleen iets op het nieuws als er iets aan de hand is, als er een conflict is. Iemand is dus blijkbaar van mening dat er thans een conflict is. Dat wordt nog eens duidelijk gemaakt door de afsluiter: caches plaatsen i.s.m. boswachters, maar geocachers voelen daar niets voor. Is iedereen er zeker van dat het allemaal wel goed gaat in geocachingland of zijn we naief en broeit er wat?

Er gaan geruchten dat Garmin binnenkort met een nieuwe serie GPSjes komt. En als dat vóór de kerst gebeurt, dan weten we weer een cadeautje. http://ubbx.groundspeak.com/6/ubb.x?q=Y&a=...&m=57060988&p=1

Nee, ik vroeg me alleen af hoe je nou kunt zien of een lijn niet meer gebruikt wordt, met het achterstallig onderhoud van tegenwoordig. Maar neem mij maar niet te serieus, in deze. Hoewel...ik hoor toevallig, terwijl ik dit tik, op het nieuws dat het treinverkeer bij Rotterdam door een storing geheel plat ligt.

Weet je zeker dat er geen treinen meer rijden, want gezien je beschrijving is er niet veel verschil met de nog in gebruik zijnde rails (als ik de berichtgevingen mag geloven).

Peetee, goed initiatief en ben best bereid (na wat kleine veranderingen wellicht) mee te tekenen. Maar, zouden we nou niet eerst effe moeten wachten tot Hawkeyes terug is van vakantie en op een reactie van hem over deze hele affaire moeten wachten? Of moeten we niet eerst tot een overleg komen met die 'group of dutch geocachers'? Ik vrees namelijk dat we op deze manier naar buiten toe tonen verdeeld te zijn en dat lijkt mij geen goede ontwikkeling. Overigens heb ik nog niet zoveel caches gevonden, dus ik stel me maar even bescheiden op. Ik heb gemerkt dat dat zo blijkt te horen.

Dank voor je tip. Het probleem is echter niet opgelost. Ik heb nu in ieder geval wel de nieuwste versie van Ozi. Ik denk dat ik de heer Newman maar eens om raad vraag.

Ik heb een aantal kaarten van de Ordnance Survey gescand (1:25.000) en keurig in Ozi gekalibreerd met 'BNG' als Map Projection en 'Ord Srvy Grt Britn' als Map Datum. Alle grid - en lat/long punten kloppen exact, dus so far so good. Maar als ik een route uitstippel en de lengte daarvan bekijk, dan zet Ozi de komma verkeerd. Zowel de afstanden tussen de waypoints als die van de hele route wordt verkeerd weergegeven: bijv: 16,12 km wordt 1,612 km. Onder 'Configuration' staat 'Kilometers' als 'Distance Unit'. Bij niet-engelse kaarten doet dit verschijnsel zich niet voor. Heeft iemand enig idee wat ik fout doe?

Als het nou zo ingewikkeld is, waarom beslissen we nou gewoon met z'n allen dat we het gewoon niet doen? Er blijven toch nog genoeg andere leuke plekken over op de wereld?

In de oude deuren of in de cd's?

Rekening houdend met overledenen en nabestaanden zou ik het niet in mijn hoofd halen om een cache op een begraafplaats neer te leggen. Aan de andere kant heeft het wel iets, dat Iers kerkhof. Iets geheimzinnigs, mystieks. Op zo'n kerkhof moet ik altijd even kijken. En dan kan ik me ook weer voorstellen dat je anderen op zo'n plek attent wilt maken en daar een cache wilt plaatsen. Dus het blijft triviaal. Afhankelijk van de 'scene'. Zo was er een microcache verstopt in een muur van het kerkje va het vrijwel vergeten dorpje Spaarnwoude. Rond het kerkje liggen enkele graven zodanig ingegraven dat alleen de dekstenen in het gras te zien zijn. Om de cache te zien moest je op de grafsteen van een oud-burgemeester van Amsterdam staan. Kon ie of kon ie niet? Daar heb ik nooit iemand over gehoord. Ik denk dat de situatie en de plek die de cache heeft gekregen bepalen of 'het wel of niet kan' . En laten we niet vergeten dat je niet MOET zoeken. Als je het zelf niet gepast vindt om op een begraafplaats te zoeken, dan moet je dat vooral niet doen.