Logwedstrijd 'Neerlands Beste Logger 2000-2008'

[De Roode Loper]

Dus ook geen logs van 200 tm 2008 die ge-edit zijn in 2009

 

Jeetje Henk... Ik neem aan dat dat over mijn log gaat?

 

Och...als het echt een probleem is dat ik bij het nalezen enkele taalvauten ontekte .......

Ik hoor het wel als het log daardoor niet meer geldig is.

 

Dat zal wellicht meer inzenders kunnen gaan overkomen...

Als dat echt een probleem is, zal dat in de regels duidelijk gemaakt moeten worden, zodat men hiervoor gewaarschuwd is..

Nee hoor, maar het schoot me te binnen.

[Twin Peaks]

Dus ook geen logs van 2000 tm 2008 die ge-edit zijn in 2009

 

Nee, alleen authentieke logs, of die voor 2009 ge-edit zijn.

 

 

Wanneer zijn de spelregels ge-edit?

4 mei 2009 bewerkt door Twin Peaks

[Lepman]

De spelregels zijn na dagen overleg tot stand gekomen. En dan nog vang je niet alles af.

Is ook niet erg, het gaat nog steeds om de LOL

Waar we (jury en deelnemers) tekortkomingen in de regeltjes constateren, zullen we aanpassen/toevoegen en de betrokken deelnemer informeren

[Track_leader]

mijn bijdrage dan maar

 

Orde der Georidders deel 1

=> 825e

Des ochtends van den 27ste December anno 2008 was het een druk geroezemoes bij de stallen van Huize te Jaersvelt in the lopikerwaerd. De ridders en de pages komen te samen om gezamenlijk af te reizen naar het Land van de Belgen om aldaar de strijd aan te gaan met ridders Ruska en Pevalo voor het zooo begeerde Orde der Georidders.

 

Gerardus Heer van Cabauw

Guppienis Ridder van Mondriaan

Ridder Ton beschermheer van Slot Linschoten

Ridder Vincentius Beschermheer Kasteel Gouda

Ridder Johannes, ridder van de Lopikerwaerd

Allen nederige dienaren van de vrouwe Jacoba van Beieren

Uiteraard zijn al de edelen voorzien van hun eigen pages voor den benodigde hulp. Na dat de rossen op stal zijn gezet en de tocht wordt aangevangen in de kar met paard van Ridder Vincentius, de opdracht was duidelijk. BEHAAL DE ORDE DER GEORIDDERS!!!

Na een lange en barre tocht, en er moest nog meer komen, kwamen de ridders aan in de vreemden en vingen aan met de uitdaging van de Belgen. Maar wat is dat…… De Belgische ridders zijn slimmer dan den Ollanders, den eerste beproeving moest direct voorzien worden van een Postduif, na 40 kostbare minuten, richting ridder Pevalo. Deze had er wel lol in..

 

Na het nemen van den eerste barrière ging het vervolg van den tocht voorspoedig. Den pages gingen vaak vooruit om te verkennen en kwartier te maken, in hun kielzog maakten de ridders ook grote vorderingen met de strategie om de Belgen in te sluiten op het slag/slacht veld. Maar dat pakte later heel anders uit……..

Op weg naar WP7 moest boodschapper nog een keer erop uit gestuurd worden voor informatie, De herberg liet zich snel spotten maar Den Goededag…. Goeiedag daar hadden de ridders en page wat problemen mee. Ridder Ton en Heer Gerardus voorzagen ons van een oplossing en het kamp kon worden opgebroken om verder te gaan.

Hier werd het strijdplan aangepast omdat we hier dachten een 3tal Belgische edelen te kunnen insluiten en eigen te maken. De tocht werd wat langer maar proviand en drinken genoeg en door de juiste training waren de ridders niet vermoeid. Na 2 ridders gevangen te hebben genomen, struikelde Guppienis over de maliënkolder welke wij graag aan de uitrusting wilde toevoegen. Alhier hadden wij beter naar het perkament moeten kijken om de tocht te vervolgend zoals het strijdplan aangaf, maar de stoere Ollanders wisten het beter. Den Tocht kon 6 km korter en leverde 2 extra Belgische ridders op….

De rest van de tocht ging voorspoedig en al rap kwamen den Ollanders aan het slacht/slag veld alwaar er een eerbetoon plaats vond aan de gesneuvelde ridders en pages. Het werd al donker en de oplossingen plus strategie waren snel bepaald.

Maar al rap werd duidelijk dat wij door de Belgische ridders ware misleid en waren wij in de val gelopen. De gevangen genomen ridders waren een afleiding, die door de ollanders over het hoofd waren gezien. Dus op naar de uitkijktoren voor het juiste antwoord en wraak te nemen op de edelen die ons hebben afgeleid. Daar aangekomen bleek ook dat niet de verlossing te brengen, De ridders van jacoba van Beiren belegde ter plekke een ronde tafel conferentie die alleen maar verstoord werd door het gehuil van uilen.

Terug naar de Goededag en opnieuw strategie bepalen was den uitkomst, samen met een boodschapper die heen ging naar ridder Pevalo en uitmuntende afspreken over verdere samenwerking tussen België en Nederland konden de Ollanders den tocht volbrengen en toegelaten worden tot Orde Der Georidders

 

De gevangen genomen Belgische ridders zijn vrijgelaten in ruil voor cijfers en letters en de toezegging van een vrijgeleide in het gebied van de lopikerwaard.

 

Kortom, een boel lol en pret, de cache gevonden en uitzicht op een treffen in de lopikerwaard.. Kijk uit wij smelten alvast de kazen

Hopelijk komt deel II snel, zodat wij revanche kunnen nemen.

 

TFTC

Track_Leader

4 mei 2009 bewerkt door Track_leader

[Twin Peaks]

Voor wat het waard is...wie het interesseert: het originele log is te vinden op de site van Willxllii Carotte in zijn "Eregalerij van beste logschrijverds"

 

Voor mij eigenlijk wel waardering genoeg....

[Lepman]

Je bent nu overgeleverd aan het grote publiek ipv 1 respectabele cacher

X-factor, Idols, Popstars, Beste logschrijver

[GeoVlinder]

Holland's got log talent!!!!!!

[dutchgoldwing]

August 21, 2006 by dutchgoldwing (381 found)

Pfffffffffff wat een tocht !!

 

de waypoints zoeken ging redelijk

maar door het dichte bos toch wel een slecht ontvangst !

dat was ontbering nummer 1

 

daarbij begon het ook nog te omweren

ontbering nummer 2

 

een stortbui van 10 minuten

ontbering nummer 3

 

geen regenjas bij hebben

ontbering nummer 4

 

door de bagger lopen

ontbering nummer 5

 

inderdaad de los lopende hond

ontbering nummer 6

 

die brantnetels op het punt waar ik fout liep

ontbering nummer 7 en 8

 

uitglijden waar je naar de stash moet zoeken.

laarzen vol met slootwater.

ontbering nummer 9

 

maar toch een leuke cache

en de 10e ontbering bleef me bespaard

mijn motor starte in een keer

 

 

17:00

nog ff wat gedropt in het overvolle kistje

kreeg de deksel bijna niet dicht

in tb stadium en klompjes

uit niets

 

[view/edit logs/images]

 

 

[upload an image for this log]

"foto"moet ik hier doorheen ?

"foto"tis maar goed dat ik laarzen aan heb

"foto"ik d8 eerst dat het een van debruineberen was !

[RvU]

Log bij GC14FCB (DSOTM), een cache, die gaat over Pink Floyd.

In de log zijn de titels van alle nummers van het bekende album 'The Wall' van Pink Floyd verwerkt:

 

 

December 11, 2007 by RvU (2698 found)

Deze cache met het 'Comfortably Numb' GC14FCB stond al een tijdje op mijn to-do-lijstje.

Het was vandaag een van 'The Happiest Days of Our Lives'.

Verschillende keren had ik al in vertwijfeling 'Mother' uitgeroepen.

'One of my Turns' dat ik probeerde de cache te verschalken was het prachtig weer.

Maar al snel moest ik al snel zeggen 'Goodbey Blue Sky' en was het daarna 'Stop' omdat ik DSOTM3 niet kon vinden in de regen.

Toen was het nog 'Run Like Hell' om niet helemaal nat bij de cachemobiel terug te keren.

Omdat 'The Show Must Go On' heb ik niet 'Vera' maar een ander hulplijntje ingeschakeld.

Ik begaf me op 'The Thin Ice' 'The Trial' daarna . Kon de prisma punten wel bepalen had geen idee hoe ik verder moest.

De cache zong me als het ware toe 'Don't Leave Me Now', maar ik moest toch thuis de eindpositie te bepalen.

Vanmorgen weer op pad. Pfff wat een druk punt hier.

Gelukkig hoorde ik geen 'Hey You' toen ik de cacheplek benaderde.

Ik riep nog 'Is There Anybody Out There', maar kreeg geen antwoord

Bij het openen van de bergplaats zag ik gelukkig ook geen 'Empty Spaces', maar een mooie kist.

Altijd spannend wat er 'In the Cash', excuses 'In the Flesh' zit en vol 'Young Lust' opende ik het deksel.

Op een veilig plaats gelogged. Een TB en een coin zeiden 'Goodbye Cruel World' voordat ze in de kist verdwenen.

Twee TB's verdwenen in het kader van 'Bring the Boys Back Home' in mijn jaszak.

Daarna de cache snel weer teruggeplaasts toen er 'Nobody Home' was.

Ik hoop dat deze leuke cache niet hoeft te 'Waiting for the Worms' maar dat hij snel weer gevonden wordt.

Zelf heb ik weer 'Another brick in the (cache) Wall'.

-1023-

 

Originele log: http://www.geocaching.com/seek/log.aspx?LU...b4-c714d6d3e0d8

 

Van RvU door RvU

[The Scorpios]

Voor wat het waard is...wie het interesseert: het originele log is te vinden op de site van Willxllii Carotte in zijn "Eregalerij van beste logschrijverds"

 

Voor mij eigenlijk wel waardering genoeg....

 

Maar je mist dan wel de kans op Eeuwige Roem als Neerlands Beste Logger over de jaren 2000 tot en met 2008

 

Trouwens, geldt ook voor anderen: niet vergeten te mailen naar neerlandsbestelogger@gmail.com o.v.v. gcnummer, je eigen forumnaam en de link naar de originele log.

4 mei 2009 bewerkt door The Scorpios

[The Scorpios]

ingezonden buiten mededinging daar inzendingen van juryleden niet beoordeeld gaan worden . Dus log weggehaald en misschien komt hij nog van een andere kant Sorry juryleden en forumleden, ik was iets te enthousiast

5 mei 2009 bewerkt door The Scorpios

[MCMAL]

In oktober 2007 had ik een kleine mailwisseling met Cache in het Handje over mijn cache China Town, en wel hierom:

 

 

"#123, 17:15

 

Deze cache was weer is een lesje in nederigheid.

 

Vorige week had ik zin is wat caches in Amsterdam te doen en dit was er één van.

Naast wat multi's een makkelijke opraper leek het. Als voordeel dacht ik te hebben dat ik ooit 18 jaar in Amsterdam heb gewoond dus weet ik redelijk goed de weg .

Vanaf de Dam via de warme buurt, waar het zoals altijd meer dan gezellig druk is, aangekomen in de chinese buurt op de plek waar het cacheje zich moet bevinden Vond ik daar heel veel bedrijvigheid van de neringdoenden hier en met m'n gps in de aanslag ging ik zo onopvallend mogelijk te werk met het onderzoeken van alle plekken die in aanmerking kwamen. Mensen in deze buurt en met name ook de hang ouderen die zich op de brug ophouden lijken alles en iedereen in de gaten te houden.

En ik voelde bij het zoeken dan ook de ogen priemen. Dat werd nog erger toen een graatmagere prostitué zich op de hoek stationeerde en mij even later begon te wenken . . . Kennelijk vond ze dat ik er erg behoeftig uitzag. Maar ik wist dat de graagte die ik uitstraalde uitging naar het vinden van het cacheje, dat zich nou eindelijk eens gewonnen moest geven!

Toen, na een uurtje rondrommelen en steeds even weglopen in de hoop dat die gratendame zou denken dat ze toch echt een ander klant moest zoeken werd de aandacht die ze me gaf zo overduidelijk dat de hang ouderen me begonnen aan te moedigen. Zo in de trant van ; "hee jonge . . je verloofde wil dat je mee naar huis gaat " , heb ik eieren voor m'n cache-je gekozen.

Het hazenpad dus in de hoop meer geluk te hebben bij andere cachejes die nog op m'n lijstje stonden in wat meer beschaafde buurten

 

Twee dagen later was ik terug . Niet om graatje, maar vanwege het cacheje waar ik niet van kon slapen. Ik had contact gehad per email met MCMAL die met veel geduld probeerde aan te geven dat ik misschien toch wat beter moest zoeken en me vooral niet zo af moest laten leiden !

Weer waren daar de hang ouderen in groot aantal aanwezig, maar gelukkig herkenden ze me al niet meer. Wel stonden ze in de weg bij mijn pogingen het kokertje te pakken te krijgen. En ondanks hun nabijheid en soms warme belangstelling was ik in staat te zoeken op de plaats waar het zich moest bevinden. Maar weer niks! De via de eigenaar verkregen hint en aanmoedigingen hielpen niet en weer vond ik het niet.

Dus ben ik wederom m'n frustraties uit gaan leven op de andere caches in Amsterdam en daar zijn er gelukkig genoeg van. . . .

s'Avonds thuis weer is in de mail geklommen ( nee niet meer de pen hoor !) en MCMAL het droeve nieuws gedaan dat de cache weg was !

 

Met zijn reactie bracht ie me echter toch aan het twijfelen en ook zette ie me een beetje op het verkeerde been. En dus MOEST ik vandaag terug om het toch nog een laatste maal te proberen.

 

Tja en wat zal ik zeggen . . . het vaste staande en hangende meubilair was weer aanwezig maar ditmaal kon ik me daar niet meer aan storen en greep rechts in plaats van links wat ik de voorgaande keren steeds had gedaan en zowaar het buisje bleek er potver de potver, toch gewoon te liggen! En terwijl ik me gelijk een beetje beschaamd voelde om mijn melding dat de cache weg zou zijn was ik ook blij en als ze weer op het hoekje had gestaan dan had graatje een zoen gekregen.

 

Arend, bedankt voor deze cache op een erg leuke en ook erg mooie plek in Amsterdam. ( de foto's laten dat hoop ik zien) en ook vooral bedankt voor je reacties en het geduld.

 

Groet van Cache in het handje. "

 

 

Ik blijf het de klassieker onder de logs op een mijn caches vinden.

[ZaNaBoZa]

Hieronder onze inzending.

 

Langzaamaan ontwaak ik uit een diepe slaap. De zon probeert zich tussen de overgordijnen door een weg naar binnen te banen. Na een tijdje lukt hem dat ook nog, jammer genoeg. Ik laat mijn benen over de rand van het bed op de vloer zakken en doe de gordijnen en de balkondeuren open. Nog half slaapdronken zie ik aan het einde van de straat het beeld staan dat gemaakt is door mijn vroegere leraar handenarbeid. Als vanzelf dwalen mijn gedachten weer af naar het lokaal waar het altijd zo’n geordende chaos was. Waar je overal de werkstukken van de leerlingen zag staan. Sommige van die werkstukken onder zo’n dikke laag stof, dat het zeer aannemelijk was, dat de vervaardigers ervan al dik de dertig gepasseerd zouden zijn. En dertig? Dat is pas echt oud! Tenminste als je een jaar of dertien bent. Nu ruim twintig jaar later weet ik wel beter.

 

Lichtjes voorovergebogen zit ze achter het raam. Haar haar lijkt welhaast nog grijzer dan het vroeger al was. Zit te te mijmeren over haar vorig jaar overleden man? Of zit ze simpelweg haar mariakoekje te dompelen in haar kopje thee?

 

 

Om eerlijk te zijn heb ik geen flauw benul. Wel weet ik dat ze vanuit de positie waar ze nu zit een prachtig uitzicht heeft op het beeld waar ik nu voor sta. Ik weet nog dat het beeld er vroeger niet stond. Toen stond er zo'n vreemde boom met allemaal van die scherpe stekels. Toen wij op het grasveld speelden heb ik regelmatig mijn handen opengehaald aan die venijnige stekels van de boom die bij ons bekend stond als Apeboom. Of dat die boom daadwerkelijk zo heette? Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet zeker, maar ik geloof het wel. Maar ja, dat was vroeger. De boom is er niet meer. Er is dit beeld voor in de plaats gekomen. Nu ik erbij sta moet ik eerlijk bekennen dat ik niet weet hoelang dit beeld er nu alweer staat. Ik zou natuurlijk naar binnen kunnen gaan. Ik weet zeker dat de oude, voorovergebogen vrouw zich langzaam opricht en begint te glimlachen als ze me binnen ziet komen. "Ha, jongen.", of iets in die richting, zal ze waarschijnlijk zeggen. Gevolgd door een, in een onvervalsts Oirschots dialect: "Hoe-ist?" Na de gebruikelijke beleefdheden zal ik dan vragen:"Oma, hoe lang staat dat beeld hier al? Van wie is het? Wat is de betekenis erachter?" Meteen bedenk ik me dat ze waarschijnlijk geen idee ervan heeft. Vermoedelijk zal ze gewoon iets eenvoudigs antwoorden in de trant van: "Da bild? Da's skôn ja." En dan is het einde onderwerp, over naar de orde van de dag. Als ik het eens goed bekijk, wat ik tot vandaag ook nog nooit heb gedaan, heb ik wel een vermoeden wat de betekenis ervan is, want ik weet de straatnaam. Het zal wel iets met de vier uitersten hebben te maken. Nog nooit goed bekeken, maar misschien is dat ook wel logisch, want het is allemaal zo lekker dicht bij huis dat je denkt, dat doe ik nog wel. Later. Mijmerend sta ik me te bedenken dat later beter nu kan zijn voordat ik iemand bij een beeld zie staan, die tegelijkertijd naar mij kijkt, voorovergebogen aan de keukentafel, mijn haar grijzend.

 

Zomaar een paar van de herinneringen aan vroeger die naar boven kwamen tijdens het bezoeken van de zesentwintig beelden van deze tocht. Nu moet ik in alle eerlijkheid bekennen dat er zich ook beelden tussenbevonden die ik in de verste verte niet herkende. Maar ik weet zeker dat we ruim twintig beelden hadden kunnen koppelen aan de juiste locatie zonder deze ook daadwerkelijk met een bezoekje te vereren. Maar we vonden allebei dat we het niet waard zouden zijn om onze naam vol trots in een logboekje te plaatsen als we een, door onszelf opgelegde queeste niet zouden volbrengen op de manier zoals die, althans in onze ogen, bedoeld is. (Natuurlijk mag iedereen hierover zijn eigen mening mening en de tocht volbrengen zoals diegene dat zelf wil.)

 

wordt vervolgd in deel 2 hieronder....

 

deel 2...

 

Op het moment dat deze cache online kwam, waren meteen helemaal wild van het idee om deze te gaan lopen. Toen we een klein beetje verder lazen, kwamen we tot de ontdekking dat de afstand wel heel erg groot zou zijn om alle beelden te voet te bezoeken. Een fietstocht of een autoritje zou noodzakelijk zijn om alle beelden in één dag te bezoeken. Besloten werd dan ook om de cache binnenkort te gaan doen als de dreiging van de regen niet al te groot zou zijn. Nu wil het toeval dat het vandaag zo hard waaide, dat de regen misschien wel eens moeite zou kunnen hebben om de grond te raken, dus vol goede moed togen we op pad. We besloten om eerst de route te doen die wij voor ons gemak maar de naam buitenring hebben gegeven. Daarna hebben we de auto geparkeerd en hebben we met behulp van de benenwagen de zestien overgebleven beelden in de bebouwde kom van Oirschot bezocht. Daarna weer terug naar de auto om de eindlocatie uit te rekenen. Deze leek ons wel heel erg ver weg van de parkeerplaats. Dus begonnen aan een cijfercontrole. Alle 26 juist. Even narekenen dan maar. Ook alles juist. Tja, en wat doe je dan? Even logisch nadenken? Helaas is dat niet altijd het sterkste punt van ons. Dan maar besloten om de gok te wagen en op pad te gaan naar de eindlocatie. Ervan overtuigd dat we helemaal verkeerd zouden zitten, hebben we genoten van een stukje natuur waar we nog nimmer geweest waren. Juist, waarschijnlijk te dicht bij. Toch maar even die pijl volgen. Als we door de bomenrij heen kunnen kijken ontvouwd zich een welhaast idyllisch landschap voor onze ogen. Zo gewoon, zo rustig, zo sprookjesachtig als je het maar zelden ziet. Nadat dit beeld op het netvlies is ingebrand weer teruggekeerd naar de realiteit van alle dag. Er dient immers nog gezocht te worden naar een cache. Al snel blijkt dat er van zoeken naar alle waarschijnlijkheid geen sprake zal zijn omdat de vermoedelijke locatie vanaf een afstandje te herkennen is. Even kijken, voelen en ja hoor…. Prijs.

 

MagelhaesSuccessors bedankt voor deze geweldige cache. We vinden deze queeste door onze voormalige woonplaats meer dan de moeite waard en vinden een Geo D’Or dan ook niets te veel voor deze magnifieke tocht. We hebben genoten van ieder beeld. Bekend of onbekend. We hebben ze allemaal, stuk voor stuk uitgebreid bekeken. Dit heeft dan ook zowat de gehele dag in beslag genomen. Moe van alle indrukken zouden we nu dan ook willen gaan genieten van alle opgedane indrukken en dit logje willen afsluiten.

 

In: smurf

Uit: TB

Log deel 1

Log deel 2

(EDIT: logdatum & linkjes naar de log toegevoegd)

4 mei 2009 bewerkt door ZaNaBoZa

[Cache in het handje]

Link

 

 

14-10-2007

Found it

 

#123, 17:15

 

Deze cache was weer is een lesje in nederigheid.

 

Vorige week had ik zin is wat caches in Amsterdam te doen en dit was er één van.

Naast wat multi's een makkelijke opraper leek het. Als voordeel dacht ik te hebben dat ik ooit 18 jaar in Amsterdam heb gewoond dus weet ik redelijk goed de weg .

Vanaf de Dam via de warme buurt, waar het zoals altijd meer dan gezellig druk is, aangekomen in de chinese buurt op de plek waar het cacheje zich moet bevinden Vond ik daar heel veel bedrijvigheid van de neringdoenden hier en met m'n gps in de aanslag ging ik zo onopvallend mogelijk te werk met het onderzoeken van alle plekken die in aanmerking kwamen. Mensen in deze buurt en met name ook de hang ouderen die zich op de brug ophouden lijken alles en iedereen in de gaten te houden.

En ik voelde bij het zoeken dan ook de ogen priemen. Dat werd nog erger toen een graatmagere prostitué zich op de hoek stationeerde en mij even later begon te wenken . . . Kennelijk vond ze dat ik er erg behoeftig uitzag. Maar ik wist dat de graagte die ik uitstraalde uitging naar het vinden van het cacheje, dat zich nou eindelijk eens gewonnen moest geven!

Toen, na een uurtje rondrommelen en steeds even weglopen in de hoop dat die gratendame zou denken dat ze toch echt een ander klant moest zoeken werd de aandacht die ze me gaf zo overduidelijk dat de hang ouderen me begonnen aan te moedigen. Zo in de trant van ; "hee jonge . . je verloofde wil dat je mee naar huis gaat " , heb ik eieren voor m'n cache-je gekozen.

Het hazenpad dus in de hoop meer geluk te hebben bij andere cachejes die nog op m'n lijstje stonden in wat meer beschaafde buurten [ ]

 

Twee dagen later was ik terug . Niet om graatje, maar vanwege het cacheje waar ik niet van kon slapen. Ik had contact gehad per email met MCMAL die met veel geduld probeerde aan te geven dat ik misschien toch wat beter moest zoeken en me vooral niet zo af moest laten leiden !

Weer waren daar de hang ouderen in groot aantal aanwezig, maar gelukkig herkenden ze me al niet meer. Wel stonden ze in de weg bij mijn pogingen het kokertje te pakken te krijgen. En ondanks hun nabijheid en soms warme belangstelling was ik in staat te zoeken op de plaats waar het zich moest bevinden. Maar weer niks! De via de eigenaar verkregen hint en aanmoedigingen hielpen niet en weer vond ik het niet.

Dus ben ik wederom m'n frustraties uit gaan leven op de andere caches in Amsterdam en daar zijn er gelukkig genoeg van. . . .

s'Avonds thuis weer is in de mail geklommen ( nee niet meer de pen hoor !) en MCMAL het droeve nieuws gedaan dat de cache weg was !

 

Met zijn reactie bracht ie me echter toch aan het twijfelen en ook zette ie me een beetje op het verkeerde been. En dus MOEST ik vandaag terug om het toch nog een laatste maal te proberen.[ ]

 

Tja en wat zal ik zeggen . . . het vaste staande en hangende meubilair was weer aanwezig maar ditmaal kon ik me daar niet meer aan storen en greep rechts in plaats van links wat ik de voorgaande keren steeds had gedaan en zowaar het buisje bleek er potver de potver, toch gewoon te liggen! En terwijl ik me gelijk een beetje beschaamd voelde om mijn melding dat de cache weg zou zijn was ik ook blij en als ze weer op het hoekje had gestaan dan had graatje een zoen gekregen. [ ]

 

Arend, bedankt voor deze cache op een erg leuke en ook erg mooie plek in Amsterdam. ( de foto's laten dat hoop ik zien) en ook vooral bedankt voor je reacties en het geduld.

 

Groet van Cache in het handje.

 

[This entry was edited by cache in het handje on Sunday, October 14, 2007 at 6:52:33 PM.]

4 mei 2009 bewerkt door Cache in het handje

[mvs "Team Pooh"]

Leuk deze wedstrijd, goed initiatief!

 

Eerst nog even twee welgemeende suggesties (voor een volgend jaar), en dan volgen onze inzendingen. Althans vast één, de ander (die van onszelf) moeten we nog even diep over nadenken.

 

Suggestie 1: Is er bij dit soort wedstrijden (ook b.v. bij de mooiste foto) niet een mogelijkheid om alle forumleden (of anders nl donateurs) met een mailtje te attenderen op de wedstrijd. Het is zo jammer dat een heleboel mensen de oproep zullen missen (en wij dus mooie logs).

 

Suggestie 2: Zou het niet mogelijk zijn om meer dan 2 logs te nomimeren, MITS die van verschillende personen zijn.

 

Wij vonden het in ieder geval aardig lastig om te bedenken welk log we wilden kiezen uit de vele leuke en mooie logs die we gelezen hebben in de afgelopen jaren. Eén nominatie reserveren we voor onszelf, maar de ander konden we ook moeilijk kiezen.

 

Het gaat om de cache: The Golden heart of Alaska . Een cache waarbij er sprake was van een samenwerking tussen een Nederlands team en een Alaska team, waardoor de cachebeschrijving en veel logs in het Engels waren.

 

Log bij Wilxlii Carotte, 19 mei 2005

 

[NL]

Zo’n beetje alles wat mis kan gaan bij het cachen, ging mis bij deze cache. Om te beginnen had ik mijn huiswerk niet goed gedaan. Dus kwam ik niet uit bij wp1 maar op een plek waar ik flink lang heb rondgestruind om een info-bord te vinden. Toen maar eens een hulplijntje naar 8BG die mij inzoverrre kon helpen, dat ie met een ander coord voor wp1 kwam. Erheen gereden en geen info-bord gezien. Toen de Car-rotte (let op het streepje) methode toegepast en wonder boven wonder het info-bord gevonden. De waarde van H proefondervindelijk hier vastgesteld en lopen maar. Alle bankjes geteld tussen wp2 en wp5. FOUT! Maar dat had ik toen niet door. Eindcoords uitgerekend en zoeken maar. Na een uurtje opgegeven en naar huis. Zonder cache found dus. Gemaild en gemaild en uiteindelijk achter al mijn fouten gekomen. Dus vandaag voor de 2e keer in de herkansing en alles liep nu op rolletjes. Dank Johny voor al je hulp. Uit de cache heb ik een kaart genomen om op te sturen. Voor de Alaskanen onder ons volgt nu de Engelse vertaling.

[EN]

A very easy cache that I found in no time. The only problem was on my way to the cache between wp3 and wp4. There I was attaqued by two very aggressive Klumpkes. A left one and a right one. I think Klumpkes are not known in Alaska therefore I explain what they are. As you know all farmers in the Netherlands walk on wooden shoes. We call that ‘klompen’. About 200 years ago a genetic mutation of the ‘klompen’ escaped from a farm and settled in the bushes. They multiplied and still live there. We Dutch don’t often talk about it, because we are a little ashamed. They are called Klumpkes and known to be very aggressive. The reason is in their genes. Farmers like to kick the cattle with their wooden shoes to get rid of frustrations of the daily life and in this way they keep peace with the farmers wives. So the Klumpkes are used to kick and because I am not a cow, I did not like the attack between wp3 and wp4. I fought back and at last threw the Klumpkes in the river where they will suffer a lot I hope.

4 mei 2009 bewerkt door mvs "Team Pooh"