Rovel

Leo Krabbendam heeft zich (nog) niet gemeld, maar jullie zullen het met me eens zijn dat we nu wel een keertje door moeten. Het laatste trajekt tot nog toe eindigt in Hoenderloo. Aanvankelijk was het mijn plan een punt te zoeken dat ongeveer 40km verder ligt, zodat Vechtdal vanaf dat punt kan beginnen, en Leo Krabbendam (of iemand anders) in een later stadium tussen die twee punten een trajekt kan maken. Maar dat punt zoeken is een beetje lastig. Daarbij komt, dat na overleg met Vechtdal , de mogelijkheid bestaat dat we nóg iemand in het oosten nodig hebben. Dit overwegende, zou ik willen voorstellen om de aanpak enigszins te wijzigen, door thans vanaf Delfzijl door te gaan en naar Hoenderloo af te zakken. Dat betekent dat nu eerst Twinlife aan de bak kan, dan Jan de Behanger, Kruimeldief en Vechtdal. Dan weten we exact welk stuk we tussen het eindpunt van Vechtdal en Hoenderloo over houden. Als we het zo doen, let dan wel op dat het aannemelijk is dat de route vanaf het zuiden gefietst zal gaan worden. De aanwijzingen die jullie maken moeten dus gericht zijn op hen die komen vanaf het zuiden en dat dat ook de locatie van de cache moet bepalen. Hoe denken jullie hierover?

Ik weet niet of dit het beste is, maar de Outdoor Leisure serie van Ordnance Survey (schaal 1:25.000) helpen mij de weg te vinden. Het calibreren heeft mij vorig jaar nogal wat kopzorgen gekost, omdat nergens in Ozi wordt verteld in welk formaat de coördinaten van het B(ritish) N(ational) G(rid) in te geven. Ik heb daarover nog contact gehad met Mister Ozi himself, maar die wist het zelf ook niet zo goed. Resultaat was, dat toen ik in Schotland aan de wandel wilde a.d.h.v. thuis uitgezette routes, er een verschil van 30km was tussen de plek waar ik stond en waar ik volgens Ozi had moeten beginnen. Thuis heb ik de hele boel in de kast geflikkerd en er niet meer naar om gekeken. Omdat ik over een paar maanden weer naar Schotland ga, ben ik wel heel benieuwd naar jouw aanpak.

Het maakt niets uit hoe dat uitgesmeerd is: 14% blijft 14%. Daar is het een percentage voor. Vervelender zou het zijn als 14% van de besmette teken van Europa allemaal in Nederland zaten, maar die kans is wel heel klein. Zeker sinds het asielbeleid hier strenger is geworden.

Dan weet jij toch weer meer dan wij.

Publiciteit zorgt er alleen voor dat wij als groep groter worden. Publiciteit zorgt er niet voor dat beheerders ons gaan begrijpen. Ik vrees dat beheerders er juist banger van worden, omdat hetgeen in kranten en op t.v. verschijnt nou niet echt van een diepgaand nivo is. Het komt niet verder dan doosje ingraven - achter pijltje aan lopen - doosje uitgraven. De mentaliteit van de cacher, de gedachte achter het cachen, de aard van de cacher, de reden van het cachen blijven onbesproken. Als dat aan de orde zou komen, dan kunnen we op 'prime time', wat mij betreft.

Het is best jammer dat hetgeen 'achter de schermen' gedaan wordt ons niet bekend is. Ik ben ervan overtuigd, dat dat meer is dan wij denken en doordat het ons onbekend is niet de waardering krijgt die het zeker verdient. Nu weet ik wel dat zij (bestuursleden van de Stichting(en)) niet op complimenten zitten te wachten, maar de onduidelijkheid leidt er ook toe, dat wij, onwetenden, totaal verkeerde conclusies trekken en daardoor onbedoeld wellicht meer schade berokkenen dan we willen. Ware wij een vereniging, dan was het bestuur ons verantwoording schuldig en zou het transparanter zijn. Maar ja, we willen geen vereniging zijn.

Nadat Tandem Team zich gisteren de blubber naar mijn cache 'The Dune of the Brownies' had gezocht, ben ik vanavond op inspectie uitgegaan. Ik had op een heuvel een Tupperware doosje gelegd en 4 kokers verspreid in het gebied om de heuvel uitgezet. Alles bleek te zijn verdwenen. Op alle vijf de plekken was het hoge gras gekort, weggehaald of geplet, takken gebroken, losse bladeren en naalden verwijderd: kortom er was moedwillig naar gezocht met het doel het weg te halen. Wat zegt u: zeker geen toestemming gekregen? Ik ben nota bene met de boswachter op stap geweest om de locaties te laten zien. Na het afblazen van wat stoom en na een serie oefeningen om mijn bloeddruk weer op normaal peil te krijgen, heb ik de heren van het P(rovinciaal) W(aterleiding) B(edrijf) Noord Holland een e-mail gezonden met mijn bevindingen en het verzoek mij te laten weten of PWN inderdaad de caches heeft weggehaald. Het is grappig te constateren dat bij ieder streepje dat de bloeddruk zakt, de stemming wat milder wordt. Zou ik bij 180/140 de klojo's bij PWN wel eens even over de toonbank trekken en alle uitgangen van hun waardeloos duingebied laten zien, nu bij 120/80 ben ik er zeker van dat dit alles op een misverstand berust. Toch? Jawel! Of niet? Of was het een collega-cacher die het niet kon vekroppen dat ik zo'n originele en vooral briljante cache had liggen? Waar zijn me kabouters nou?

Al deze reacties vind ik prima. Ik hoop dat zij onder ons, die opgewonden raken als ze met een journalist kunnen praten, hier ook geen gehoor aan geven. Nu niet en in de toekomst niet. Niet voor televisie en niet voor andere media.

Ja, ja, ik weet wel wat lamineren is. Ik ben niet helemaal van gisteren. Maar wat is nou in hemelsnaam een strijkplank? En een strijkijzer?

Verbijsterend!!!! . Ik weet verdomd niet waar dit over gaat. Dit is toch wel het Geocachers forum, hè? Of zit ik nou weer verkeerd?

Nee, het is een teken aan de wand

Je bent wel een heel zenuwachtig eekhoorntje, als ik je plaatje zo zie. Je wilt de teken zeker vóór blijven.

Dus als ik mijn honden nou maar verbied op stronken te zitten dan krijgen ze minder teken? Wat een flauwekul..

Ironisch genoeg ondervindt de natuur de minste schade als er voldoende sporen zijn achtergelaten, zodat er helemaal niet gezocht hoeft te worden. Waarom eigenlijk de plek waar de cache ligt niet merken met een gekleurd draadje wol (met dank aan prof. Lupardi)? Ik kan de antwooorden verzinnen: Nee, omdat het leuke van het zoeken af is. Ja, om de natuur te sparen. Maar wat is nu het belangrijkste?

Om hiervoor de aanwijzing ondubbelzinnig duidelijk te maken vind ik de minste reden. De eerste en belangrijkste reden om dat te doen moet zijn om de natuur zo min mogelijk schade toe te brengen. Laatst was ik in België waar een cache op een open stuk in een bos (volgens de puzzelboekjes heet dat een 'tra') moest liggen. De tra was bedekt met een dikke laag dode bladeren, opgebouwd gedurende jaren en jaren, en een groot aantal bommstronken. De aanwijzing was: zoek bij een stronk. Dat kon alleen door alle stronken af te lopen en de omgeving te veruïneren. Ik ben maar terug gegaan, want de natuur is mij belangrijker dan het vinde van de cache.

We hebben het hier toch wel over Groningen, hè?

Dank voor de tip, Mega, maar....ik heb in beginsel wat moeite met actieve benadering. Zij die op het forum komen en zich niet hebben aangemeld zullen daar wel een reden voor hebben. En met hen die niet op het forum komen is wat lastig communiceren.

Even een update: momenteel ondervinden we enige vertraging omdat Leo Krabbendam niet te bereiken is. Hij geeft geen antwoord op e-mails, persoonlijk bericht of voicemail, noch van mij noch van Dwarreltje. Zijn laatste bericht op dit forum dateert van 16 maart j.l. en dat is al bijna een maand geleden. Het kan natuurlijk zijn dat persoonlijke omstandigheden het hem even niet toestaan aan geocachen te denken, waarvoor we vast allen begrip kunnen opbrengen. Ik stel daarom voor om nog een week te wachten. Als we volgend weekend nog niets van hem vernomen hebben, dan zoeken we een punt uit dat ligt op een straal van ongeveer 30 km. vanaf het eindpunt van Dwarreltje. Dat beschouwen we dan als het eindpunt van het trajekt van Leo K. en vanaf dat punt kan Vechtdal beginnen. We zetten de zaak dus nog even in de ijskast.

Veel belangrijker vind ik om een duidelijke, nee een overduidelijke aanwijzing te geven in de omschrijving. Dat voorkomt niet alleen irritatie bij de zoeker, maar het voorkomt ook schade aan de natuur. Het is vaak genoeg voorgekomen dat ik een cache niet heb gevonden, omdat ik weigerde de omgeving om te spitten. Bijvoorbeeld laatst een cache in België verstopt in de bossen. Omschrijving: zoek bij een stronk. Het barste van de stronken. Deze heb ik dus niet gevonden. Of beter: heb ik niet willen vinden. De natuur is mij belangrijker dan mijn aantal gevonden caches.

Als zo'n lijst niet bestaat, dan kunnen we die zelf maken. Hoe? Gewoon paddo's verzamelen. Paddestoelhunting. Kom je een paddestoel tegen, coördinaten opmeten, noteren en doorgeven. Aan wie? Aan iemand die als spil in deze fungeert. Niet dat we er wat aan hebben, maar ach, we zijn leuk bezig. En de ANWB doen we er misschien ook nog een plezier mee.

Het is jezelf dus ook wel duidelijk dat het je meer te doen is om je eigen ego op te krikken dan dat je ons er een plezier mee doet. Zou het je niet meer bevrediging geven om je energie te steken in een saaie cache te leggen op een saaie plek in ons saaie land? Dan hebben wij er ook nog wat aan.

Dit sluit naadloos aan op een toekomstbeschrijving die ik in een ander draadje heb gedaan. Men vond het echter nogal gebaseerd op emoties. Nu maar hopen dat de wereld van de karpervisselarij anders is dan die van geepéesselarij. draadje

De commercie werkt niet samen. De commercie bepaalt ten koste van alles en hoe moeilijk je ze het ook maakt. Open je ogen en kijk om je heen.

God behoede ons voor weer een poll, maar als de vraag zou komen of ik tegen de commerciële aanpak ben, dan zal mijn antwoord zijn dat ik daar in beginsel niet tegen ben. In beginsel. De gevolgen van die aanpak zorgen er echter voor dat ik vind dat het, voorzover mogelijk, voorkomen moet worden. Het fenomeen geocaching dankt zijn bestaan aan de welwillendheid van natuurbeheerders, grondeigenaren, overheid e.d. Als zij caches verbieden, dan kun je postzegels gaan verzamelen. Ook een hele mooie hobby, maar het is toch anders. Volgens mij is er geen natuurbeheerder, geen grondeigenaar die zal toestaan dat hun gebied commercieel door een ander wordt uitgebuit en dus zullen caches in dat gebied verboden worden. En uit oogpunt van beheersbaarheid ook helemaal. Ook voor de 'amateurs'. En àls het wordt toegestaan, dan zal het bedrijf dat die toestemming heeft gekregen er wel voor zorgen dat anderen in dat gebied geen caches mogen plaatsen. Mensen met enig zakelijk inzicht zijn overal. Er hoeft er maar één in een groep van Jati te zitten die denkt 'dat kan ik ook' en er zijn er opeens twee. En wat te denken van de concurentie? Die zien het gat in de markt dat Jati stiekem alléén probeert te dichten en gaat geocachen ook organiseren. Zo ziet de toekomst er uit, meisjes en jongens. Geocachen wordt commercieel en wij 'amateurs' hebben het nakijken. Je kunt er niets tegen doen, alleen het ze zo moeilijk mogelijk maken, zodat je achteraf jezelf niet voor je kop hoeft te slaan dat je het niet hebt zien aankomen.

Je kunt het er mee eens zijn of niet, maar je kunt toch niets tegen deze commerciële aanpak doen. Wat me wel opvalt is, dat het kleurgebruik en lettertype van de site gelijk is aan die van Geocaching.nl, zodat het lijkt alsof het een verlengstuk van .nl is. Deze manier van geldwinning zou trouwens ook door Geodcaching.nl gebruikt kunnen worden.