Ook vermist

[gr2]

Door de gunstige ontwikkelingen in Helmond is de tijd aangebroken een andere vermissing onder de aandacht te brengen: die van Tommie de cairn. Ook deze zaak is goed afgelopen.

De verdwijning van de hond werd gisteravond opgemerkt door Cairnteam-lid Manon. Bij haar aankomst in het lege hoofdkwartier in Houten bleek de hond onvindbaar te zijn, zo meldde zij telefonisch. Ik antwoordde vanaf de werkplek in Rotterdam dat ik Tommie overdag had meegenomen op een hunt, maar dat mij niet duidelijk voor de geest stond of ik de cairn na afloop ook in de auto had gezet. Begrijpelijk uiteraard, want deze routinehandeling speelt zich ettelijke malen per dag af. Evenmin viel te reconstrueren of de hond bij thuiskomst naar binnen was gegaan of wellicht weer eens ongemerkt de benen had genomen. Wel stond me nog voor de geest dat Tommie de cairn de hele dag een low profile had aangenomen, zodanig dat zijn eventuele aanwezigheid in huis geen sporen in het geheugen had getrokken. Bij deze gang van zaken plaatste Manon enkele kanttekeningen.

Een zoektocht van Manon en de inmiddels thuisgekomen ontroostbare Narwal door duister Houten leverde niets op, reden voor mij om uren later na thuiskomst ook een nachtelijke zoektocht te ondernemen bij de vele kilometers verderop gelegen cache. Ook verspreidde ik in één moeite door honderden opsporingsberichten in het woonresort. Politie en Amivedi waren op dat moment allang ingelicht natuurlijk.

Hologig en wanhopig legde ik tegen het krieken van de dag het moede hoofd te rusten, vlak voor het moment dat Manon weer naar haar werk vertrok.

De REM-slaap was juist ingetreden toen Narwal - die bijna naar school moest - zich plotsklaps meldde met Tommie in de armen. Het bleek dat de hond al die tijd op zolder had gebivakkeerd en doodstil was gebleven, vermoedelijk door een knagend schuldgevoel. Terecht: hij weet dondersgoed dat trappenhuis en bovenverdiepingen absoluut taboe voor hem zijn. Gedreven door de honger was hij uiteindelijk naar beneden geslopen.

Tommie de cairn heeft er nimmer naar getaald naar boven te gaan, tot gisteren. Wat hem bezielde is onduidelijk. Ik gelastte de opgetogen Narwal het beest uit te laten en heb de nachtrust voortgezet.

Bij het opstaan trof ik tot mijn verbazing geen hond aan. Eerst de zolder doorzocht, een hele opgave, vervolgens alle lagere etages. Terwijl het beeld van Narwal mét hond nog op het netvlies stond. Was het dan toch een wensdroom? Dat moest wel.

Pas een kwartier later klonk gekrab op de deur: de hond bleek zich veilig in het ommuurde parkgedeelte van het hoofdkwartier te bevinden.

Naar aanleiding van deze zaak zijn de Cairnteam-leden Manon, Narwal en Tommie de cairn getuchtigd.

2 december 2004 bewerkt door gr2

[Kruimeldief]

Hahahaha, wat een geklooi is dat huh?

 

Ik kan me zo goed voorstellen dat je er volledig van overtuigd was dat Tommie tijdens het naar huis gaan, gewoon vergeten is

 

Waarom? Ik heb Sjeddoo de Golden al een paar keer lekker uitgelaten en dus mee gewandeld en bleek uren later dat de hond ook wel eens naar binnen wilde.... Ook gewoon samen naar huis, de deur open doen en ik stap als eerste (en als laatste) naar binnen.....

 

Wat zul jij je klo*en hebben gevoeld.

 

Mooi dat hij lekker op zolder lag te pitten en dat jij half Nederland rondcrost om te zoeken.

 

Prachtig verhaal na al dat gedoe in Helmond, wat gelukkig ook goed lijkt af te lopen.

 

Proost

 

Kruimel D. (Zonder balkje)

2 december 2004 bewerkt door Kruimeldief

[Wilxlii Carrotte]

Blij dat Tommy terecht is

Ik hoop volgend jaar weer in menig log geconfronteerd te worden met zijn reacties op mijn eventuele aanwezigheid bij dezelfde caches

Of zou het juist mijn winterslaap zijn waardoor het arme dier wat van slag is?...

[walibi]

maar dat mij niet duidelijk voor de geest stond of ik de cairn na afloop ook in de auto had gezet.

<{POST_SNAPBACK}>

 

 

Dat heb ik nou altijd met mijn vrouw..............

[S@NL - Tex (SST)]

maar dat mij niet duidelijk voor de geest stond of ik de cairn na afloop ook in de auto had gezet.

<{POST_SNAPBACK}>

 

 

Dat heb ik nou altijd met mijn vrouw..............

<{POST_SNAPBACK}>

Bedoel je niet perongeluk je schoonmoeder?

[Lady Cachetta]

Zo heb ik eens uren gezocht naar mijn valkparkiet - ik wist toch zéker dat hij in huis moest zijn, of had ik toch per ongeluk het raam...?

Alle kamers drie tot tien keer grondig nagelopen en wel wat andere zaken opgedoken die ik al een tijdje kwijt was, maar geen vogel.

 

Roepen hielp niet, met voederbakje rammelen hielp niet en ten einde raad kwamen de tranen - je raakt toch gehecht aan zo'n beestje, vooral omdat het zo verschrikkelijk tam was.

 

In de spiegel wilde ik mijn ongetwijfeld uitgelopen make-up bijwerken.

Ja, daar zat dus de vogel op mijn hoofd (ik had een baseball-petje op). Verbaasd waarom ik al die tijd naar hem zat te roepen. Hij was er toch gewoon al? Zo had ik dus mijn huis een keer of twintig doorkruisd met het gezochte onderwerp Pimmetje meeliftend op mijn pet.

 

Dat ik de vogel later maar heb weggegeven, omdat Williii Carrotte toch wat moeite had met de exotische geluiden die de kromsnavel produceerde is weer een ander verhaal.