Zenz

Beide kranten vallen onder het Wegener concern (http://www.wegener.nl/html/dagbladen.html) Het is gebruikelijk dat content intern wordt hergebruikt, zonodig aangepast aan de lokale omstandigheden.

Misschien heb je iets aan deze docjes: http://www.kole.info/geocaching/sbb/geocaching.pdf http://www.kole.info/geocaching/sbb/geocaching-uitleg.pdf Succes!

Boy o boy o boy... dit is een tricky onderwerp ;-) Er zijn twee stichtingen. De Stichting Geocaching Nederland (SGN) en de Stichting Geocaching (SG). De SGN (http://www.geocaching.nl/sgn/) focust op het in de lucht houden van www.geocaching.nl. De SG (http://www.stichtinggeocaching.nl/) beoogde oorspronkelijk de geocachers te vertegenwoordigen, o.a. in de contacten naar overheid, pers en natuurbeheerders, maar heeft na een koerswijziging eind 2003 besloten zich te concentreren op de organisatie van spetterende events. De SG host een aantal websites, waaronder geocaching.nu, geocacher.nl, opencaching.nl en freecaching.nl. De bestuursleden van de SG die zich bezig hielden met het onderhouden van de contacten met de overheid, SBB, NM etc. (Mumzle en Zenz) hebben die activiteiten na november 2003 voortgezet onder de vlag van de SGN. Daarmee verbreedde feitelijk het aanbod diensten van de SGN. Ergo: Joseph is penningmeester van de SG, en heeft zeer correct de journalisten die bij hem aanklopten over SBB doorverwezen naar mij. Sinds eind 2004 is mijn betrokkenheid slinkende, en heeft Mumzle de voortrekkersrol overgenomen. Vandaar dat ik op mijn beurt Mumzle inseinde, uiteraard na met Hawkeyes (Secretaris van de SGN, verantwoordelijk voor PR) te hebben overlegd.

Met dat verhaal kwam Jouke ook bij mij. Ik heb het hem als volgt uitgelegd: - we hebben van SBB een adreslijst en een bestand gekregen waarmee we de door hen beheerde gebieden kunnen projecteren op de digitale stafkaart van Nederland - de approvers gebruiken dat bestand ook, om te bekijken of een cache binnen SBB gebied valt en of dus toestemming van SBB nodig is - het vertalen van deze functionaliteit van een 'gewoon' programma naar een interactieve website levert de nodige technische uitdagingen op. Het komt ongetwijfeld, maar het kost tijd. Hij wist dus precies hoe de vork in de steel zit. Als je overigens het stuk een paar keer leest, merk je dat er eigenlijk weinig schokkends in staat. C'est la tone qui fait la musique, zoals d'n Fransoos zegt.

Dankjewel! En inderdaad, sensatie troef Op zich is het toch ook wel weer een vak, zoveel mensen die sussende woorden tegen je spreken en er dan toch nog in slagen er een indianenverhaal te schrijven over piraten en schatten. Ruud zou zeggen: "Laat je niet gek makuuuuuh!"

Er zijn in NL bijna 2000 actieve caches. Laat een kwart op gebied van SBB, NM of een van de provinciale landschappen liggen, dan praten we over 500 caches. Elke maand komen er 90 caches bij (zie http://www.geocaching.nl/stats/grafiek.php). Als het goed is, wordt voor al die caches toestemming gevraagd aan de eigenaar/beheerder van de grond. Da's een boel communicatie voor twee approvers...

Heeft iemand gelegenheid het artikel uit de Telegraaf onder een scanner door te jassen? Ik ben wel benieuwd wat ze ervan gemaakt hebben

Waarin verschilt dit van de huidige situatie? Volgens mij alleen in het feit dat niet de cacheplaatser, maar de approver een belletje naar SBB pleegt. De enige 'winst' is dan dat niet honderden cachers een telefoontje plegen, maar dat een approver honderden telefoontjes mag gaan plegen. Dat lijkt me een ongewenste verschuiving van de werklast, en bovendien zinloos: een 'nee' blijft nog steeds een 'nee'. Tweede puntje is dat 'nee' bij veel boswachters gevolg wordt door 'hier niet, maar 100 meter verderop zou het best kunnen'. Alleen al daarom is contact tussen cacheplaatser en beheerder altijd gewenst, nog los van het feit dat als je ergens een cache neerlegt, het toch de normaalste zaak van de wereld is dat je zelf met de beheerder van het gebied in contact treed. En wat betreft de vereniging: zoek voor de gein eens op dit forum naar het woord 'vereniging'

Precies. Sterker nog: geocaching.nl heeft geen mogelijkheid (noch de behoefte) om op welke wijze dan ook druk uit te oefenen op de bezoekers van de website om zich aan de regels te houden. Er is geen vertegenwoordiging van 'de' geocachers. En dat maakt het er niet makkelijker op. Er is alleen een aantal geocachers dat in een vroeg stadium heeft gezien dat onze mooie hobby explosief groeide (destijds verdubbelde het aantal cachers elk half jaar) en dat de problemen met beheerders even hard mee escaleerden. We hebben vervolgens veel tijd gestoken in het praten met beheerders en het maken van afspraken die zouden voorkomen dat de deur dicht werd geslagen. Daarbij is steeds aan de natuurorganisaties voorgehouden dat we (= het team) ze (= de geocachers) niet aan een touwtje hebben. Als een voetballer zich niet aan de regels van het spel houdt, kun je 'm een rode kaart geven zodat de rest lekker door kan spelen. Als een fietser zich misdraagt kun je 'm uit de club zetten, zodat de rest er geen last meer van heeft. Als een geocacher besluit zich niets aan te trekken van de afspraken die andere geocachers met natuurbeheerders hebben gemaakt, is er geen enkel middel om daarin te sturen. Of je zou de website helemaal op slot moeten zetten, de caches alleen toegankelijk maken voor 'leden' en met de beheerders moeten afspreken dat cachers zich identificeren met een clubkaart, maar dat is volgens mij iets dat niemand wil. Bovendien zijn er plenty alternatieve websites, en lost het probleem zich dus niet op. Als in het verleden boswachters niet mee wilden werken aan geocaching kwam dat vaak door een gebrek aan informatie. Men dacht dat Geocaching een kwestie was van als een blind paard je pijl achterna gaan om vervolgens een hectare land om te ploegen op zoek naar een verborgen schat. Veel energie is gestoken in het informeren van beheerders; op open dagen, met folders, met talloze gesprekken. Ik denk dat we ondertussen op een punt zijn gekomen dat elke beheerder wel ongeveer weet wat geocaching wél is. Natuurlijk zijn er beheerders bij die het hele spelletje niet zien zitten, en zoiets hebben van 'not in my backyard'. Beheerders zijn net mensen, en ik denk dat we allemaal wel iemand kennen die de lol van geocaching niet inziet. Die mensen zijn echter niet oververtegenwoordigd onder de natuurbeheerders, dus het is te makkelijk om negatieve reacties daaraan toe te schrijven. Beheerders zijn geen boemannen. Als ik nu beheerders spreek die niet mee willen werken komt dat niet meer door gebrek aan kennis, maar door teveel negatieve ervaringen met cachers die zonder overleg maar wat doen. Ervaringen van de beheerder zelf, of van horen zeggen van een collega, want zo werkt dat natuurlijk ook. En eerlijk gezegd werken die ervaringen ook op mij erg demotiverend: de winst van uren overleg kun je soms zo door de plee spoelen als een 'vrije' cacher besluit z'n r**t af te vegen met de afspraken en gewoon maar te doen wat hem goeddunkt, zonder overleg. Maar, zoals al gezegd, er is geen middel om goed gedrag af te dwingen. Het enige dat je dus kunt doen is hopen dat de spelers niet alleen aan hun eigen belang, maar ook aan dat van de anderen denken. En de laatste tijd gaat dat - in mijn waarneming, en naar ik heb begrepen ook bij de beheerders, zo in het algemeen gesproken - juist heel aardig. Iets heel anders: inderdaad kun je op het forum mij roepen tot je een ons weegt. Het spijt me als je op die manier geprobeerd hebt assistentie te krijgen en geen gehoor vond. Ik kom al meer dan een jaar zelden tot nooit meer op het forum. De tijd ontbreekt me, maar de herinneringen aan het forum waren ook niet van dien aard dat ik zin had daarvoor tijd vrij te maken. Sinds een paar maanden heeft Mumzle de actiefste rol als contactpersoon met de beheerders overgenomen. Ik denk dat we met hem een perfecte woordvoerder en vertegenwoordiger hebben voor de contacten met de beheerders. Ik hoop dat de geocaching community zich breed achter hem schaart!

http://www.geocaching.nl/dummies/richtlijnen.php#Afspraken

Klopt Kruimel, dat komt door de autonomie van de boswachter. SBB landelijk staat positief tegenover geocaching. Ze zien recreatie als een van hun kerntaken, en zijn graag bereid mee te werken. Het laatste woord ligt echter altijd bij de plaatselijke boswachter, die het terrein goed kent en dus het beste kan beoordelen of de lokatie zich leent voor een cache. Nu zijn boswachters ook mensen, en dan kun je dus iemand treffen die de hakken in het zand zet zodra een GPS in beeld komt. Mumzle heeft vandaag met SBB afgesproken dat er een stukje op de SBB website komt, en in het SBB blad, dat gezamenlijk met Mumzle wordt opgesteld en waarin staat dat er goede afspraken zijn (en wat die zijn) en dat er verder niets aan de hand is. Misschien dat dat ook bijdraagt aan een beter begrip bij de lokale boswachter. Later vanavond zal Mumzle hier nog een postje aan wijden in deze thread; hij kent alle details, ik niet.

Ter aanvulling: ik heb in overleg met Chief Joseph, Hawkeyes en Mumzle uitgebreid met Milouska gesproken. De conclusie was dat er geen verhaal was. Er zijn heldere afspraken, Mumzle en ik zijn contactpersonen voor het geval er iets mis is en de afgelopen twee jaar is er maar een incident geweest, verder loopt het goed. Milouska heeft daarna met Joke Bijl van SBB gebeld en kreeg daar hetzelfde te horen. Ze hebben het item daarom afgeblazen: het jeugdjournaal heeft in het verleden al eens aandacht aan het fenomeen geocaching besteed, nu dit een storm in een glas water blijkt is er geen nieuws te melden. EditieNL heeft vanavond Coert Donkers (SBB) in het programma, die eveneens vertelt dat er helemaal geen probleem is. De Telegraaf heeft Jouke Schaapsma op het verhaal gezet, die door Chief Joseph naar mij is doorverwezen. Toen Joseph en ik later contact hadden kregen we de indruk dat Jouke probeert er nog iets spannends van te maken. In het forum is leesvoer genoeg te vinden om er een smeuig verhaal van te bakken... We zien het wel.

Neuh, niet doen... het leven zit vol risico's. 't Is goed om ze te onderkennen, maar om twee redenen: ten eerste om te kunnen afwegen of een risico de moeite waard is, en ten tweede om je te realiseren dat het leven veel te kort is om je overal druk om te maken: Als je fruit eet krijg je wormen Van veel wassen wordt je kaal En als straks de bom zal vallen Nou dan gaan we allemaal Kattenharen zijn vergiftigd Geef geen zoetjes aan een hond Keer nooit je rug toe naar een homo Want dan zit die aan je kont Negers zijn heel vaak gevaarlijk Met een mes of een pistool En kijk ook maar uit voor joden ook al spelen ze mooi viool En dat is allemaal angst Allemaal angst De allergrootste schreeuwers zijn dikwijls het bangst En als er ooit iets gebeurd Nou dan moet het zo wezen Wie de meeste angst heeft Heeft vaak het minst te vrezen Als je scheel kijkt en de klok slaat blijf je heel je leven scheel Als je zout morst krijg je ruzie en betaal ik niet teveel Loop nooit onder langs een ladder En op wijzen staat een jaar In onder bomen staan bij onweer schuilt een levensgroot gevaar Als je ouder wordt dan komt vanzelf de generatiekloof En wie vloekt gaat naar de hel Van masturbatie wordt je doof, Wat? Van masturbatie wordt je doooooooof En dat is allemaal angst Allemaal angst De allergrootste schreeuwers zijn dikwijls het bangst En als er ooit iets gebeurd Nou dan moet het zo wezen Wie de meeste angst heeft Heeft vaak het minst te vrezen Vrijdag 13 blijft gevaarlijk Van veel lezen wordt je blind Trouw je met je achternichtje krijg je een ongelukkig kind Als ik maar geen lekke band krijg, en stink ik niet uit mijn mond Ben ik niet te laag te verzekerd, dokter ben ik wel gezond Van tomaten krijg je puistjes Van veel koffie wordt je rood Van sigaretten zieke longen En van leven ga je dood En dat laatste is waar dat is helemaal waar Het klinkt misschien wel carambalig maar toch is het waar Maar 't kan nog jaren duren dus niet van dat bange Heb je angst voor morgen dan moet je vandaag gaan hangen (Robert Long)

Er zal hooguit sprake zijn van een getrapte aansprakelijkheid: ten eerste de eigenaar / beheerder van het terrein, die op zijn beurt kan proberen de cacheplaatser aansprakelijk te stellen. De wetgeving zit complex in elkaar: als een boer een bordje 'verboden toegang' plaatst, jij negeert dat, betreedt zijn land en breekt je been bij een misstap in een ongemarkeerd gat, dan gaat de boer niet per definitie vrijuit. Sterker nog: afhankelijk van de situatie is de kans niet denkbeeldig dat de rechter hem - ondanks het bordje! - op basis van de wegenwet als onderhoudsplichtige aanwijst, in gebreke stelt en 'm laat opdraaien voor jouw kosten - inclusief vervolgschade. Conclusie: je kunt je aansprakelijkheid niet simpelweg laten 'verdwijnen' met een bordje 'verboden toegang'. Evenzo kun je als cacheplaatser je niet simpelweg onttrekken aan je verantwoordelijkheid met een eenvoudige disclaimer. Als iemand uit 'De Beuk Erin' valt en z'n nek breekt, zal dat beslist voor de rechter worden uitgevochten - waarbij (de verzekeraars van) zowel de cacheplaatser, de cacher als de eigenaar van de boom partij zullen zijn. En ondanks de disclaimers op de websites van .nl en .com durf ik niet te garanderen dat zij *geen* partij zullen zijn. Immers, als ik eigenaar was geweest van een mooie boom, een wildvreemde klimt erin, lazert eruit en zijn nabestaanden eisen een paar miljoen van mij, dan zou ik de hele keten voor de rechter halen: de plaatser, de websites die er verantwoordelijk voor zijn dat dit dwaze idee te communiceren naar de cacher, de cacher zelf - zij het posthuum... In elk geval ga ik niet zonder slag of stoot opdraaien voor de schade die deze waaghalzen zichzelf toebrengen. In de praktijk blijkt de rechter een zindelijke argumentatie niet naast zich neer te leggen. Hij zal kijken naar de wegenwet: bestaat er een recht van overpad op basis van het gewoonterecht? Heeft de grond een publieke functie? Een onverhard pad dat is opgetekend in een gemeentelijke wegenlegger is per definitie openbaar, daar helpen geen honderd bordjes 'verboden toegang' tegen. En de wegenwet stelt dat paden die niet in de wegenleggers staan, maar waarvan vaststaat dat ze de laatste 30 jaar voor iedereen vrij toegankelijk zijn geweest, eveneens openbaar zijn. (Voor de liefhebbers: zoek maar eens op Mooren en Nemo. Lachen geblazen.) Als het een openbaar pad is, is er ook iemand onderhoudsplichtig: de overheid of de eigenaar. Heeft die onderhoudsplichtige in redelijkheid kunnen voorzien (en geprobeerd te voorkomen) dat dit gebeurde? Heeft de cacheplaatser de cacher uitvoerig genoeg gewaarschuwd voor eventuele risico's en de juiste veiligheidsmaatregelen aanbevolen? Zijn die risico's acceptabel of heeft de cacheplaatser onverantwoord rare capriolen ingebouwd? Enzovoorts. Voorbeeld van een tekstje waarmee GR weer iets rustiger kan slapen: 1. Het zoeken van deze cache geschiedt voor risico van de cacher. Behoudens ingeval van opzet of grove schuld van de cacheplaatser zelf, is de cacheplaatser niet aansprakelijk voor enige vorm van schade, waaronder gevolgschade, die de cacher lijdt als gevolg van ongevallen die gebeuren tijdens het zoeken van de cache, tenzij en voor zover uitsluiting van aansprakelijkheid wettelijk niet geoorloofd mocht zijn. 1.1 De cacheplaatser is slechts aansprakelijk voor schade die het gevolg is van een materieel gebrek in de door hem aangeboden faciliteiten indien dit materiele gebrek aan de cacheplaatser kan worden toegerekend, tenzij dit gebrek niet te wijten is aan zijn schuld, noch krachtens de wet, een rechtshandeling of de in het maatschappelijk verkeer geldende opvattingen voor zijn rekening komt. 1.2 De cacheplaatser is in ieder geval niet aansprakelijk voor schade die het gevolg is van onder andere: A: Omstandigheden die zijn toe te rekenen aan de cacher, zoals het hebben van een ontoereikende gezondheid of conditie, een ontoereikende persoonlijke uitrusting, onjuist handelen of niet- handelen, overschatting van de eigen vermogens of het negeren van schriftelijke of mondelinge instructies. B: Handelingen en invloeden van niet direct bij de zoektocht betrokken derden. C: Omstandigheden die niet te wijten zijn aan de schuld van de cacheplaatser en die krachtens de Nederlandse wet of de in het maatschappelijk verkeer geldende normen niet in redelijkheid aan de cacheplaatser kunnen worden toegerekend. 2. De cacher(s) worden geacht een passende reis- ongevallen- en annuleringsverzekering af te sluiten. De cacheplaatser aanvaardt in ieder geval nimmer aansprakelijkheid voor schade waarvoor aanspraak op vergoeding bestaat, of op grond van de hieraan voorafgaande zin wordt geacht te bestaan, uit hoofde van een reis-, ongevallen en/of annuleringsverzekering. Da's tamelijk standaard in de buitensport: het ontslaat je niet van je aansprakelijkheid, maar je staat wel een stukje sterker. Terzijde: er zullen uiteraard hordes cachers zijn die dit allemaal geneuzel vinden en denken dat het wel losloopt. Dat doet het ook - totdat er daadwerkelijk iemand door een bruggetje zakt, zich lelijk bezeert, z'n dure outdoor-uitrusting inclusief GPS en fotocamera onherstelbaar beschadigt, en de cacheplaatser aansprakelijk stelt. Immers: gezien de conditie van het bruggetje zou hij zelf nooit de oversteek gewaagd hebben, maar ja, de cacheplaatser heeft het waypoint op het eilandje aan de overkant van het bruggetje gelegd en daarmee impliciet het bruggetje - de enige route! - als veilig en begaanbaar aangemerkt. Hij volgde slechts de instructies die de cacheplaatser als organisator van de route hem gaf via de routepunten. Nu zeggen we allemaal: wat een zeikerd, dat weet je toch als je gaat cachen? Maar als het een cachemaatje is en je 'm voor je ogen onderuit zag gaan en alle ellende van dichtbij meemaakte, ligt je loyaliteit opeens bij de cacher en is de plaatser een onverantwoorde hufter dat hij een route over zo'n levensgevaarlijk punt laat gaan - voor hetzelfde geld had je dochter voorop gelopen, blabla enzovoorts. Gaat dit ooit gebeuren? Ik hoop het niet. Ik weet wel dat het verstandig is na te denken over mogelijke risico's - en die loop je dus niet alleen als cacher, maar ook als cacheplaatser.

Ah, maar da's geen kwestie van geheimhouding hoor, meer van efficiëntie. Wat er tot nu toe is gebeurd: op basis van de berichten in het forum heb ik eerst met Jati telefonisch overlegd en ze daarna gesproken bij de start en finish van 'De Drie Zusjes' (leuke cache!). Vervolgens hebben ze op mijn verzoek een brief geschreven waarin ze uitleggen wat ze precies willen. Na overleg met Jati heb ik die brief doorgestuurd naar de besturen van de beide stichtingen, waarbij de SG al een antwoord terug heeft gestuurd naar de SGN en mij. De strekking van die reactie van de SG is helemaal in lijn met de postjes hier op het forum, dus gedurende dit hele verhaal was er van mijn kant geen nieuws te melden: de 'procedure' (groot woord) die ik volgde was dezelfde die ik al aangekondigd had en de reacties van de betrokkenen zijn door henzelf hier ook al verwoord. Zodra ik echt iets toe te voegen heb, zal ik dat niet nalaten

Klopt. Hooguit zouden we als geocachers iets tegen het gebruik van de naam geocaching kunnen doen. De merknaam Geocaching is immers vastgelegd bij het Benelux Merkenbureau. Destijds hebben we besloten dat commercieel gebruik uitdrukkelijk niet is toegestaan, tenzij met instemming van de geocaching community, in eerste instantie via haar vertegenwoordigers in de beide stichtingen. Mochten die er samen niet uit komen, dan heeft de community de derde (en daarmee doorslaggevende) stem. Omdat ik de naam in beheer heb, ligt er nu dus een actiepuntje voor mij. Ik zal Team Japi vragen hun plannen wat betreft het voorgenomen gebruik van de naam 'geocaching' toe te lichten en daarna de beide stichtingen naar hun mening vragen. Laat dat deze discussie overigens niet remmen: de stichtingen zullen ongetwijfeld de meningen die hier voorbij komen meewegen. Overigens ben ik persoonlijk na Jati's postje van vanmiddag niet per definitie "teuguh". Niet dat dat relevant is voor de beslissing (ik heb in deze niets in te brengen dan lege briefjes, en daar ben ik blij mee), maar 't is maar dat u het weet. Zenz

Zuurtje (en Anne!), heel veel sterkte. Uit de website van het detachement en de verslagen van Curry & de Crew heb ik begrepen dat jullie daar hele goede dingen gaan doen, maar dat het leven in Irak lichamelijk en geestelijk zwaar is. Mijn respect.

Ik snap je verontwaardiging niet zo goed. Waarom moet Hawkeyes nu opeens Roomser dan de Paus zijn? Heb je deze cache al bezocht? Vorig najaar hebben Mumzle en ik in boswachterij Dorst een cache gezocht met een hele ploeg mensen, waaronder journalisten. De cache was geplaatst in nauwe samenwerking met de twee boswachters van SBB, die ook de informatiemiddag organiseerden. En de cache lag... juist ja, diep begraven in de wortels van een omgevallen boom, zo diep dat ik mijn zaklantaarn nodig had om 'm te kunnen ontdekken. De TV-verslaggever moest op z'n buik in het gat kruipen om erbij te kunnen. We hebben toen geadviseerd 'm toch iets anders te leggen, mede omdat door het dicht naaldbos de ontvangst bijna nul was: met een EPE van dertig meter is de kans levensgroot dat het hele gebied zou worden omgeploegd door cachers. De 'niet begraven' regel is door de Yankees ingesteld op basis van de situatie aan de overkant van het water, en de protesten hier waren luid en terecht: daarginds staan de caches gewoon achter een rotsblok geparkeerd, er komt normaal gesproken geen sterveling in de buurt en de kans op ontdekking is minimaal. Daarginds dient de cachebehuizing transparant te zijn, om al te paniekerige reacties van de bomb squad te voorkomen. Daarginds lopen cachers met revolvers op zak, uit angst beren of terroristische splintergroeperingen tegen het lijf te lopen. Hier leven we gelukkig iets meer ontspannen, zelfs na 11 maart. Als Hawkeyes erin toestemt dat deze cache zo verstopt ligt dat hij aangeprikt moet worden, zou ik er in eerste instantie vanuit gaan dat hij de approval regels verstandig en met beleid heeft toegepast: met oog voor het spelelement en met oog voor de natuur. In een reeds bestaand gat, tussen de wortels van een boom, in een oude duiker, whatever. Met instemming van de beheerder. Wat is daarin dan het probleem? Dat de Yankees vinden dat dat niet mag? Wees dan blij dat we hier een approver hebben die zelf nadenkt, en niet blindelings de regels van overzee toepast. Dat wilden we toch graag? Mocht je, na bezoek van de cache, constateren dat Hawkeyes zijn plichten als approver ernstig verzaakt heeft en dat de cache op een volstrekt onacceptabele wijze met een shovel onder de grond is gewerkt zodat je minimaal twee kuub zand moet verzetten voor je hem aan kunt prikken, dan kijken we weer verder. Maar ook dan ben ik niet zo'n voorstander van 'duidelijk, eenduidig en consequent' beleid. Ik hou er wel van als iemand de touwtjes niet strakker aantrekt aan trekt dan strikt noodzakelijk is: situationeel approven versus 'befehl ist befehl'. Situationeel approven vergt wederzijds vertrouwen. En ik zie in de door jou gelinkte cache geen reden om het vertrouwen in Hawkeyes op te zeggen, in tegendeel. Zenz

Dat kan ik me goed voorstellen. Team Kleijn is namens 'geocaching en natuur' in gesprek met het Gelderschschsch Landschap. Hoe snel dat positieve resultaten op gaat leveren weet ik niet... Wat ik wel denk te weten is dat we bij een hard-tegen-hard opstelling uiteindelijk altijd aan het kortste eind zullen trekken. Mijn moeder gaf me ooit een tegeltje met de tekst "een zacht antwoord breekt een harde kop". Ik probeer die aangeleerde zachtaardigheid te combineren met mijn aangeboren harde kop: vriendelijk maar vasthoudend, tot we resultaat hebben. Zenz

Rustig, rustig. De nieuwe flora- en faunawet biedt meer handvatten om de natuur te beschermen. Maar die wet stamt uit 2002: zolang we cachen hebben we dus al met die wet te maken. Wat betreft dat verbodsverhaal: voor de veiligheid heb ik zojuist nog even met onze contactpersoon op het SBB hoofdkantoor gebeld. Er is absoluut geen sprake van een verbod op geocaching. Wat is er wel aan de hand: Tijdens het broedseizoen zijn sommige natuurgebieden afgesloten. Dat staat altijd aangegeven bij de ingang van het terrein: vaak zijn dergelijke gebieden ook fysiek afgegrendeld met een hek en een fiks slot, zodat de smoes "Ich habe es nicht gewusst" het niet zal doen. Maar zelfs al staat er geen hek: als er bij de ingang van een gebied staat dat de toegang in een bepaalde periode verboden is, ben je strafbaar (lees: beboetbaar) als je er toch in gaat. Die bepaalde periode varieert sterk: de begindatum ligt doorgaans op 1 maart of 15 maart, de einddatum is soms al op 15 juni, soms pas op 15 augustus: afhankelijk van welke dieren er precies broeden. Terzijde: die boetes kunnen hoog oplopen, helemaal als je met een loslopende hond betrapt wordt. En begrijpelijk: als ik zie wat onze hond kan doen met het meubilair, kan ik me voorstellen wat voor ravage hij kan aanrichten in een broedsel. Dat wil je niet. Tijdens het broedseizoen is het bos voor de broedende dieren, en dienen we ze met rust te laten. Het spreekt voor zich dat geocachen in een broedgebied tijdens het broedseizoen absoluut uit den boze is. Mijn ongevraagde advies aan alle cacheplaatsers: weet je dat je cache in zo'n gebied ligt, archiveer 'm dan tijdelijk en haal 'm ook daadwerkelijk weg, zodat we zeker weten dat er geen schade ontstaat (ik denk daarbij niet alleen aan natuurschade, maar ook aan relatieschade...). Overleg dat ook even met de boswachter, dan is iedereen gerust en blij. Constateer je zelf tijdens het cachen dat een cache op een plek ligt (of door een gebied voert) die tijdens het broedseizoen afgesloten is, meldt dat dan aan de plaatser via je log, zodat de plaatser actie kan ondernemen en de andere cachers weten dat ze die cache even niet moeten bezoeken. Zenz

Omdat het niet zo is Mensen schieten in de stress als er GEEN toestemming wordt gevraagd, en ze achteraf constateren dat er dingen achter hun rug om zijn gebeurd waar ze graag vooraf toestemming voor hadden gegeven. Met SBB en Natuurmonumenten komen we er prima uit. Geocachers zijn welkom, overleg over de eindlocatie is vereist. Binnenkort (ik noem geen datum, omdat softwareontwikkeling tijd kost en ik de wizards niet op wil jagen) komt op deze site een prachtige tool waar je je beoogde eindcoordinaat kunt invullen, waarna je keurig de contactgegevens van de SBB-beheerder terug krijgt. Leuker kunnen we het niet maken... De Provinciale landschappen zullen we op dezelfde wijze als SBB en NM benaderen: met uitleg van wat geocaching werkelijk is, en met de boodschap dat er met die rare snoeshanen die zomaar achter een pijltje aanlopen op zoek naar een doos met prullaria best wel zinvol te praten is. Terzijde: toen we dit weekend lekker samen gingen cachen vertelde Azimuth dat er naar me gevraagd werd op het forum. Mocht ik m'n gezicht hier een tijdje niet laten zien - en dat kan voorkomen, wegens drukke bezigheden - stuur dan even een PMmetje, of een email naar natuur@geocaching.nl. Overigens lost zich dat nu perfect op, want Azimuth heeft zich opgeworpen als Personal Assistent en stuurde me zojuist een mailtje met een overzicht van alle threads die ik even moest lezen, inclusief directe linkjes. Wat een service!

Yup, nasty topografix proprietary binary format... ik heb een GPX voor je klaargezet.

Gerard, ken je Mac SimpleGPS X? Kan overweg met .loc, .gpx en andere smaken xml. Nog hevig in ontwikkeling, maar nu al onmisbaar voor de geocachende mackeraar...

Wij hebben dat tweemaal bij de hand gehad, maar toch heb ik optie 1 gekozen. Het leverde namelijk geen probleem op, alleen een overlegmoment. De eerste maal liep GR een nieuwe cache proef voor team Otta, toen hij dacht: "He, deze plek ken ik!" Dat was onze Bolle cache. Team Otta stuurde mij direct een vriendelijke email met (wat mij betreft overbodige) excuses: ze hadden niet gechecked of er al een cache in de buurt lag. Ik heb ze voorgesteld de beide caches een beetje op elkaar aan te passen zodat ze makkelijk als combi-cache konden worden gelopen. Daarvan is het om mij onbekende reden uiteindelijk niet gekomen: de nieuwe cache is nooit geplaatst. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat de approval nogal problematisch verliep. De tweede maal had ik in een logje geschreven dat we van plan zijn in Nieuwegein een nieuwe cache te plaatsen. Via Team WijDrie hoorde Team SaRie dat, die met soortgelijke plannen rondliep. Uit de emailwisseling bleek dat we dezelfde drie (!) potentiele lokaties op het oog hadden. Zoveel mooie plekjes zijn er nu ook weer niet rond Nieuwegein Zij waren verder met de voorbereiding, dus ik wacht nu met spanning op een cache ca. 500 meter van mijn voordeur, en zal er zelf eentje op een andere plek plaatsen.

In deze zip-file (let op: 10MB) vind je twee korte videofragmenten, beide opgenomen door de uitvinder van onze geliefde sport, Dave Ulmer. Het eerste fragment stamt van 3 mei 2000 en toont zijn voorbereidingen en de inhoud van 's werelds eerste geocache (de beroemde 'can of beans', toen nog GPS stash geheten). De tweede is deze zomer opgenomen en toont de eerste plaatser en de eerste vinder op de originele locatie, waar ter herinnering een plakaat wordt geplaatst.