Zenz

Ik had BTW al gewaarschuwd dat het 'm een hoop werk op ging leveren Terzijde: hij zit ziek thuis, en af en toe houdt hij met een luciferhoutje een betraand ooglid omhoog om tussen de waas door z'n PM te lezen. Een lap vershoudfolie over het toetsenbord, om het te beschermen tegen alle gesnotter...

Gaan we achteraan, prof. SBB werkt zelf met BORIS: ze maken shapefiles voor ons van alle gebieden. Dat scheelt een boel werk, vooropgesteld dat Ozi goed overweg kan met ArcView ESRI files. Wat betreft de Stichting Recreatie gaf SBB aan dat dit een Haagse club is van 'mensen die ervoor hebben doorgeleerd', die (o.a. voor SBB) beleidsplannen samenstellen. Zie hier een intro waarin in grote lijnen het beleid van SBB aangaande recreatie in de door hen beheerde gebieden wordt geschetst: http://www.stichtingrecreatie.nl/nederland...sbosbeheer.html

He, DJ Bel, je toetsenbord is kapot! (verder ben ik het inhoudelijk met je eens, vooral na Lex' aanvulling) Even een update van SBB. In de montage is vooral die ene zin eruit gepikt, terwijl de context duidelijk had moeten maken dat SBB wel degelijk blij is met geocachers. Het standpunt van SBB is onveranderd: geocaching is prima, maar overleg met de boswachter op welke plek je de eindcache plaatst. Even de bromsnor toon erbij: boswachters zijn BOA's, oftewel buitengewoon opsporingsambtenaren. Dat is een functie die in het leven is geroepen bij inwerkingtreding van de nieuwe Politiewet in 1993. BOA's zijn ingesteld omdat het de politie aan specialistische kennis ontbreekt om de strafbare feiten in een grote hoeveelheid bijzondere wetten op te sporen en hiervan procesverbaal op te maken. Denk aan leerplichtambtenaren, rechercheurs van UWV/GAK, milieucontroleurs, jachtopzieners - en boswachters dus. Wat betreft het al of niet strafbaar zijn: op het bordje bij de ingangen van een terrein staat vermeld onder welke voorwaarden je het gebied mag betreden. Vroeger stond daar een juridisch sluitende tekst op, waaronder de bepaling dat voor het gebied buiten de wegen en paden de toegang verboden is onder verwijzing naar artikel 461 Wetboek van Strafrecht. Sinds geruime tijd wil SBB publieksvriendelijker optreden, en is de formele juridische bepaling vervangen door de positiever getoonzette mededeling dat het gebied is opengesteld voor wandelen op wegen en paden. De onderliggende bepaling is echter onveranderd. Betekent dit dat de boswachter je verbaliseert zodra je een voet buiten het pad zet? Nee, want ze wilden juist publieksvriendelijker zijn. Richt je echter schade aan, dan mogen ze dat wel degelijk. Willen ze dat? Nee, ze willen juist overleg om zoveel mogelijk mensen op zoveel mogelijk manieren van de door hen beheerde gebieden te laten genieten, zonder dat de natuur daar onevenredige schade van oploopt. Heeft het zin een proefproces uit te lokken omdat er buiten de wegen en paden niet expliciet om de honderd meter een bordje staat met Verboden Toegang, Artikel 461 WvS (indachtig de indringer bij de familie Pieper)? Nauwelijks, want dan komen de oude bordjes bij de ingang gewoon terug. Bovendien... wil je nou cachen of wil je dwarsliggen? Wat betreft de shapefiles: ook daar kan SBB ons mee helpen. We krijgen kant-en-klare shapefiles van ze (ArcView ESRI formaat). Ik heb begrepen dat we daarmee de grenzen van de gebieden zeer nauwkeurig op de kaart krijgen in Ozi, en van een paar websites kreeg ik zelfs de indruk dat je die shapefiles kunt uploaden in de betere GPS-en. Wie daar meer van weet mag het zeggen!

Prof, de code is heel simpel. De syntax voor de directorystructuur is /plaatsnaam/PPPPXY.gif, waarbij PPPP de eerste vier letters van de plaatsnaam is, X de letter van het grid/2 en Y het cijfer van het grid/2. Oftewel: vraag je http://www.plattegronden.nl/schijndel/schia1.gif op, dan krijg je een quadrant (A1, B1, A2, B2) met veld A1 in de linkerbovenhoek, vraag je http://www.plattegronden.nl/schijndel/schia2.gif dan krijg je A3, B3, A4, B4. http://www.plattegronden.nl/schijndel/schib1.gif toont C1, D1, C2, D2, enzovoorts. Vraag je die plaatjes op deze manier op in je browser, dan kun je probleemloos saven. Gebruik je Firebird met de webdeveloper extensies, dan is deze heisa niet nodig en schakel je gewoon even Javascript uit (dan kun je ook saven). Succes!

Als het antwoord op de eerste vraag SBB of de Vereniging Natuurmonumenten is, zijn de antwoorden op 2, 3 en 3,5 als volgt: 2. De boswachter VPR (voorlichting en public relations) die voor dat gebied verantwoordelijk is. Ik heb een compleet overzicht van alle beheerders van SBB en NM. Van die gegevens willen we graag een kaart en/of Ozi shapefile maken, zodat de match nog eenvoudiger te maken is: wil je die taak op je nemen, stuur dan even een PM! 3. Kort door de bocht: tijdens kantooruren (het is per slot van rekening voor deze mensen gewoon werk) via hun mobiele telefoon. Die nummers zijn beschikbaar. 3,5. Extra uitleg kan geen kwaad. Ook daarvoor is materiaal aanwezig. Zowel SBB als VNM hebben hun boswachters via interne communicatiekanalen (memo's, personeelsblad, beleidsplan) en informatiedagen verteld over geocaching, maar dat is natuurlijk nog geen garantie dat deze info iedereen heeft bereikt - laat staan dat het bij iedereen even goed is geland. Als het antwoord op de eerste vraag *niet* SBB of VNM is, liggen de zaken moeilijker. Dan zul je via de gemeente (kadaster) op zoek moeten naar de eigenaar of beheerder, die doorgaans geen idee zal hebben wat geocaching is. Daar zijn we ook mee bezig, maar die doelgroep is een stuk moeilijker te bereiken in die zin dat er geen centraal aanspreekpunt is, zoals bij SBB of VNM.

Yep, en zolang we ons conformeren aan de regels die daarvoor zijn opgesteld is er ook niks aan de hand. SBB is daar heel duidelijk over: als je je houdt aan de bepalingen die voor dat terrein gelden, mag geocaching gewoon. In de meeste opengestelde gebieden betekent dat: wandelen op wegen en paden, niets achterlaten. Daarmee is een virtuele cache prima mogelijk. Wil je meer dan zul je even moeten overleggen. En vanuit beheeroogpunt zeggen ze dan ook nog: als je een cache neerlegt, belast je een bepaald gebied (namelijk de plek waar de cache ligt) extra zwaar. Als beheerder willen ze daarom overleg over de eindplek. Geen paniekerige dingen, maar gewoon: de onmiddelijke omgeving wordt doorzocht, beprikt, belopen. Soms zie je na een paar bezoeken al een paadje ontstaan. Overleg over die plek, zodat de boswachter je kan helpen een plek te vinden waar dat zonder vervelende gevolgen voor de natuur kan. Het is een samenspel. Natuurlijk zullen cachers niet opzettelijk schade aanrichten. Maar ik ben verscheidene cachelokaties tegengekomen waarbij ik me even achter de oren krabbelde: op nog geen vijf meter van een reeënleger bijvoorbeeld. Een eindplek op een meter van een vogelnest. Plekken waarvan je zegt: misschien is het verstandiger als deze plaats even niet teveel verstoord wordt. Wat is er nu op tegen om daarover te overleggen met een boswachter (m/v)? Overigens, wat betreft die journaaluitzending: de gewraakte uitspraak dat "de meerderheid van de geocachers geen overleg wil, maar vindt dat geocaching voor vrijbuiters is" (zo was-tie toch?), komt niet uit de mond van de boswachter. Het is ook een standpunt dat ik bij SBB nog niet heb horen verkondigen, sterker nog: als ze dat idee zouden hebben, staken ze hoogstwaarschijnlijk geen tijd meer in overleg met de geocachers via ondergetekende. Nee, de voice-over van de NOS meldt dat. Zou de Journaal-redactie soms ook dit forum even hebben bezocht? Er is geen diepgravende onderzoeksjournalistiek voor nodig om in de gebeurtenissen en discussies van vorige week aanknopingspunten te vinden voor de bewuste uitspraak. Het zou me niets verbazen als de journaalredactie vervolgens haar eigen conclusies heeft getrokken. Ik zou wel eens willen weten wat de meerderheid van de cachers wil. Ik word er langzamerhand namelijk wat moe van. Ik dacht dat men overleg en samenwerking wilde, maar als ik afga op de luidste stemmen verdoe ik mijn tijd met dit hele overlegtraject. Het probleem met de zwijgende meerderheid is natuurlijk dat ze zwijgt, maar dat neemt niet weg dat de steun van de meerderheid voor het welslagen van het hele verhaal absoluut noodzakelijk is. Als er maar steeds caches blijven bijkomen in door SBB beheerde gebieden, waarvoor geen toestemming is gevraagd, daalt de reputatie van geocachers in no-time tot een niveau waarop het noemen van de naam 'geocaching' voldoende is om elke deur ferm te laten sluiten. Afspraken maken heeft alleen zin als de cachers zich ook aan die afspraken willen houden. Anders heeft Joseph gelijk, en kun je beter tegen SBB zeggen: "Bedankt voor jullie advies, we zullen het doorgeven." Ik ben daarom wel benieuwd naar de mening van de geocachende massa. Want hoe aangename gesprekspartners de mensen van SBB en NM ook zijn; als de community niet achter dit traject staat, verdoen we elkaars tijd. Even voor de duidelijkheid: niemand kan je dwingen. Niemand kan je verbieden te caches als je je niet aan de regeltjes wilt houden. Er zullen altijd wel een paar cachers niet van plan zijn met de boswachter te overleggen, omdat ze vinden dat zij dat niet hoeven. Of, om even in Joseph's verkeersmetafoor mee te gaan: net zoals er altijd mensen zijn die vinden dat een rood licht niet voor BMW's geldt, of niet op zaterdagavond. Dat hoort er nou eenmaal bij. Het gaat me om de meerderheid. Als de meerderheid vindt dat de gemeente niet moet zeiken en dat op zaterdagavond de verkeerslichten gewoon uit moeten staan, en anders rijden ze wel door rood, ga ik geen energie stoppen in een lobby voor een groene golf.

Hmmm... het idee van een shapefile vind ik heel sterk. Zijn de kabouterkaarten wijd genoeg verspreid om dat tot een algemeen bruikbare oplossing te maken, of is een klikbare online kaart toch nog wel nodig? Of kunnen we een eigen kaart maken voor gebruik in de gratis downloadbare Ozi variant (in delen scannen van die 70x100 kaart van SBB) en die compleet met ijkfile, shapefile en contactinfo distribueren onder de cachers? Graag jullie reacties: ik ben sinds ik thuis overstapte op de Mac de weg in Ozi een beetje kwijt... Wat betreft die drie gebieden: SBB en Natuurmonumenten willen altijd overleg. Is het dan zinvol om op de kaart toch het onderscheid tussen 1 en 3 te maken? Het zegt immers hooguit iets over het te verwachten gemak waarmee je die toestemming zal verkrijgen, bellen moet je sowieso.

Ja, daar hebben we het over gehad. Aan de ene kant wil SBB dat ook die caches worden voorgelegd aan de boswachter. Aan de andere kant zien ze een logistiek probleem ontstaan als de paar honderd caches die nu op SBB terrein liggen allemaal tegelijk ter goedkeuring worden aangeboden (met mogelijk een overload aan werk en daardoor een minder bereidwillige beheerder als gevolg). Daarom is hier geen termijn voor afgesproken. Kortom: die al geplaatste caches moeten wel ter goedkeuring worden voorgelegd, maar graag niet allemaal tegelijk. Aan ons cachers de taak om dat onderling te regelen. En van uitstel (vanwege de spreiding) mag geen afstel komen. Wat is een redelijke termijn? SBB is al een jaar bezig met het bepalen van de beleidslijn, dus van een paar maanden schrikken ze niet. Laten we de komende winterperiode daarvoor gebruiken! Het zou mooi zijn als we straks de lente in kunnen met een beproefde, goed werkbare plaatsingsprocedure.

Zooooo... even een weekendje kalm aan gedaan (verjaardag van MiniZenz, nieuwe pup), is er opeens een draadje van 6 pagina's Ik heb het item nog niet gezien (ga ik zometeen doen, dankjewel BruineBeren!), dus het volgende is nog onbevooroordeeld (voor zover mogelijk). Wat betreft het hoor- en wederhoor principe: het NOS journaal heeft mij vrijdag gebeld. Ze hadden mijn contactgegevens van Joseph gekregen, die mij daar eerder die week al over ingelicht had. De vragen gingen met name over de samenwerking met SBB. Na mijn uitleg over de stand van zaken (zoals die hier in het forum regelmatig ter sprake komt) bleek dat ze van SBB hetzelfde verhaal hadden gehoord. Wel informeerde de vriendelijke dame of het werkelijk zo 'koek en ei' was als ik haar vertelde, omdat ze toch ook had gehoord dat sommige boswachters helemaal niet zo blij waren met geocaching, terwijl het SBB kantoor en ik het juist hadden over de goede samenwerking, contactinfo, klikbare kaarten en wat al niet meer (DEFCON 4). Ik heb haar uitgelegd dat geocaching al een paar jaar bestaat, terwijl de samenwerking iets van het afgelopen jaar is. Dat SBB de beleidslijn vrijwel rond heeft, maar nog niet helemaal. Dat onbekend onbemind maakt, en dat zowel SBB als de stichtingen bezig zijn om hun respectievelijke achterban te informeren over de afspraken, en dat bij beide organisaties niet iedereen even hard staat te trappelen. Ze vroeg of alle geocachers vrijbuiters waren (DEFCON 3), waarop ik antwoordde dat dat niet het geval is, dat het een buitenactiviteit is die wordt beoefend door alle lagen van de bevolking, jong en oud, alleengaand of met een gezin, democraat of republikein en dat de gemeenschappelijke deler de liefde voor de natuur is, gevolgd door belangstelling voor techniek, navigatie en puzzelen. Dat het overleg er niet voor niets op initiatief van de cachers is gekomen, en dat we graag goede gasten van onze gastheren willen zijn. Waarna ze me vriendelijk bedankte. Wat betreft de huidige staat van de contacten. Van zowel Natuurmonumenten als SBB heb ik alle contactinformatie van alle beheerders gekregen. Van SBB bovendien een kaart van pak 'm beet 70x100 cm met daarop aangegeven alle door SBB beheerder objecten (gebieden). NM probeert ook een overzicht van de gebiedsgrenzen te produceren, waarna we met al die info een mooie digitale kaart willen maken, zodat het achterhalen van de juiste persoon een stuk eenvoudiger wordt. Het ontwerp-standpunt van SBB over geocaching luidt als volgt (knipje uit groter plan): "Waar de terreincondities het toelaten heeft Staatsbosbeheer geen bezwaren tegen geocaching. Echter in onze gebieden moet een cache altijd in overleg met de boswachter VPR (voorlichting en public relations) geplaatst worden. Ook al omdat graven in onze gebieden niet toegestaan is. Daar waar gebieden vrij toegankelijk zijn is veel mogelijk maar in gebieden waar alleen wandelen op wegen en paden is toegestaan, kom je al gauw uit tot vlak langs het pad of ergens rond het parkeerterrein. In alle gevallen heeft de boswachter VPR het laatste woord." Het is jammer dat de negatieve verhalen aan beide zijden altijd meer impact lijken te hebben dan de succesverhalen: daardoor ontstaat het beeld van een problematische relatie, waar dat volgens mij maar zeer ten dele waar het geval. Verschillende cachers hebben hier al verteld over hun goede contacten, en ik heb zelf een paar weken geleden prima kunnen praten met Dick en Anke van SBB Dorst. Wel merk ik dat boswachters (terecht!) hun standpunt verharden als nieuwe caches zonder overleg worden geplaatst. Dat moeten we dus gewoon niet doen: als we graag een goede relatie willen zullen we ons ook aan onze kant van de deal moeten houden. Wat dat betreft merk ik op dat slechts een enkeling gebruik maakt van de bestaande contacten met SBB om in overleg te treden over een nieuw te plaatsen cache. Dat kan betekenen dat de cachers de weg ook wel zonder mij weten te vinden (wat ik me goed kan voorstellen, want zo'n bastion is SBB nou ook weer niet), of dat er geen nieuwe caches in SBB gebied worden geplaatst, of dat men geen toestemming vraagt. Ik hoop dat het vooral het eerste is... Zenz

Die waterdichte tonnetjes - da's oplichterij. Wij waren hier in Nieuwegein aan het shoppen voor een tonnetje en schrokken ons kapot van de prijzen die ze bij water- en buitensportzaken durfen te vragen. Een beetje lekker formaat kostte 60 a 80 gulden (jawel, die ouderwetse muntjes, het was in december 2001). Toen we met onze neus tegen de etalageruit van een gesloten watersportzaak aanstonden, zagen we een paar deuren verderop een uitdragerij. We stapten naar binnen - je waande je werkelijk in de winkel van Malle Pietje (voor diegenen die Swiebertje nog kennen) - en vroegen de baas naar een waterdicht tonnetje. Die had had niet, maar hij toverde wel een prachtig schatkistje tevoorschijn nadat we hadden uitgelegd waar we het voor nodig hadden. En hij gaf ons de gouden tip om even bij de groenteboer langs te gaan. Daar zijn precies dezelfde tonnetjes, maar dan in het grijs of zwart (beter!) in gebruik als zuurkoolvaatjes. Let wel: de grote, 20 liter of zo. Voor twintig guldentjes statiegeld. Een paar weken later, het was ondertussen 2002, bleek zijn verhaal waar. Alleen was de 20 gulden statiegeld door de zuurkoolleveranciers omgezet in 10 euro. Die 10% prijsstijging zagen we die weken heel vaak... Enige nadeel is dat het dus echt *grote* tonnetjes zijn. We hebben 'm in eerste instantie voor de 'Bolle Cache' gebruikt. Hij heeft nog een tijdje 'gewoon' achter een dikke boom gestaan (we hadden 'm schutkleuren meegegeven, dus dat ging verbazingwekkend lang goed) maar na verloop van tijd hebben we toch maar geprobeerd 'm onder het maaiveld te krijgen. Door de dikke en bevroren klei kregen we 'm niet diep genoeg de grond in: de helft stak er bovenuit. Ten slotte hebben we 'm vervangen voor een half zo hoog exemplaar. Wie niet sterk is... Voor de vorst gaat hij weer de grond in, vlakbij de Zenz residentie. En er komt nog een tweede cache bij, een kilometertje verderop. We zullen de cachedichtheid van Nieuwegein eens opkrikken Zenz

Hmmm... inderdaad wat oppervlakkig en ook wel een wat creatieve selectie van de journalist. Maar goed, so be it. Het is leerzaam om te lezen welke uitspraken de beste man uitkiest, wat is blijven hangen van het gesprek tijdens de wandeling van dik een half uur. De "citaten" zijn inhoudelijk nog redelijk correct (hoewel fragmentarisch en daardoor onvolledig), maar kloppen verder (qua woordkeuze en spreker) nauwelijks. Grappig is dat hij het vinden van de cache als 'een fluitje van een cent' omschrijft, temeer daar hij zelf op het pad bleef observeren terwijl een handvol deelnemers minutenlang naarstig naar de cache aan het speuren was. Hij was in eerste instantie ook niet overtuigd van het nut en de bruikbaarheid van een GPS, maar toen hij eerder terug moest naar zijn auto vanaf de cacheplek midden in het bos heb ik 'm onze eTrex meegegeven: "De pijl wijst je de weg!" Het eenvoudig terugvinden van de auto heeft blijkbaar indruk gemaakt ;-)

Zeker, het was een geslaagde dag. Terwijl Mumzle de laatkomers van informatie over Geocaching voorzag, is de helft van team Zenz met de cacheplaatser, boswachter Dick, een team van TV-Extra (lokale TV), een journalist van BN De Stem (met fotografe) en een handvol geinteresseerden op pad gegaan. Ieder detail werd gefilmd, elke vijf stappen volgde een interview - maar al met al erg leuk. We zullen t.z.t. de band van de uitzending opvragen, en kijken of e.e.a. gedigitaliseerd beschikbaar kan worden gesteld. Ook de ontmoeting met Dick en Anke was heel plezierig: als alle boswachters zo ontspannen ten opzichte van geocaching stonden... je merkt aan alles dat het overleg met Corvus in een prima sfeer heeft plaatsgevonden. Alleen Mumzle voelde zich gepiepeld toen bleek dat het wandelingetje langs paaltjes a en b halverwege was omgeturnd in een heuse cache-zoektocht, omdat zulks voor een TV-ploeg toch leuker materiaal oplevert Achteraf heeft hij de cache opgezocht met de andere helft van het Zenz-team. Maar ja, TB Tiggrr was toen alweer verder gereisd

Ja, daar heb je een goed punt. Zowel SBB als NM laten de uiteindelijke beslissing of een cache past in een gebied, over aan de boswachter. Ze gaan er - en terecht, denk ik - van uit dat de man of vrouw op de vloer dat het beste weet. Daarbij gaan we er met z'n allen vanuit dat die lokale beheerders net zo open en meewerkend tegenover geocaching staan als hun bazen. In de praktijk blijkt dat niet altijd zo te zijn. Ik denk dat nog steeds een groot deel van dat probleem het gevolg is van de relatieve onbekendheid van geocaching (onbekend maakt onbemind). Een ander deel van het probleem is dat de boswachter allerlei spookbeelden voor zich ziet zodra het woord GPS valt: men is bang voor woestelingen die in een rechte lijn hun pijl achterna rijden in een 4x4. Deze twee vooroordelen zijn alleen met veel en goede informatie te slechten, vandaar het eerste aandachtspunt uit mijn vorige stukkie. Een ander probleem is dat sommige boswachters ronduit negatieve ervaringen hebben met geocachers. We moeten de hand zeker ook in eigen boezem steken. In de geocaching nieuwsgroep nl.hobby.geocaching beschreef ik dat onlangs zo, regelrecht 'uit het leven gegrepen': Natuurbeheerders doen niet zo gauw moeilijk. En als ze moeilijk doen heeft dat vrijwel altijd te maken met eerdere, negatieve ervaringen. Zoals die boswachter die klachten kreeg van vogelaars dat de schuilhut in een natuurreservaat regelmatig omcirkeld werd door mensen met een gps die overduidelijk veel plezier beleefden aan een onduidelijk spel, waardoor de kans op onverstoord vogels kijken weg was. Is dat dom van de plaatser of dom van de cachers? Allebei een beetje, denk ik. Of die boswachter die tot zijn verbijstering zag dat in de nieuwe zitbank, geschonken door een plaatselijke donateur, coordinaten waren gekerfd. Of die boswachter die een kistje vond, enkele meters voorbij de prikkeldraadversperring waarmee wandelaars uit een bijzonder kwetsbaar gebied werden geweerd - let wel, aan de verkeerde kant van het afrastering! Of die boswachter die tot zijn verbijstering zag dat iemand een gat had gehakt in een dode boom, om een kistje erin te verstoppen. Het hout mag dan wel dood zijn, maar die boom stond er nog vanwege al het levende spul dat van die boom zijn habitat maakt. Nou ja, je snapt het wel. Wil je dan als boswachter achterhalen wat er aan de hand is, dan moet je eerst via de .com achterhalen welke cache het is, dan een account aanmaken om het profiel van de gebruiker te kunnen zien en vervolgens kun je een emailtje sturen naar een nickname. Met de kans dat je er nooit wat op terughoort. Welk belang heeft de boswachter om al die moeite te ondernemen? Helemaal geen enkel belang. Weghalen dat ding, en wie in de buurt van de vindplaats van het pad afwijkt krijgt een boete aan zijn broek. Bad News Travels Fast (kijk maar naar hun score ), oftewel dit soort verhalen hebben meer impact dan alle *goede* ervaringen die er tegenover staan. Aan ons de taak duidelijk te maken dat dit de doodenkele uitzonderingen zijn die de regel bevestigen. Ten slotte zul je altijd boswachters of grondeigenaars houden die gewoon geen zin hebben in dit soort gelazer, omdat ze het als concurrentie zien, of omdat ze een natuurlijk wantrouwen hebben tegen mensen die niet op de zon, maan en sterren kunnen of willen navigeren, of omdat ze ruzie met hun vrouw hebben. Daar kunnen we kort over zijn: such is life, en gelukkig komt het maar zelden voor, maar dat je dit soort figuren tegen zal komen lijkt me onvermijdelijk - zowel bij de boswachters als bij de cachers. SBB heeft duidelijk aangegeven dat ze niet van bovenaf gaan opleggen dat boswachters moeten meewerken, enerzijds omdat ze vinden dat de boswachters mans genoeg zijn om dat zelf te bepalen, anderzijds (voeg ik er zelf aan toe) omdat ze in geval van een meningsverschil tussen een cacher en een boswachter een groter belang hebben bij een goede relatie met hun medewerker dan met die ene cacher. Wat betreft de 'losse' beheerders, de prive-eigenaars, denk ik dat de stichting in eerste instantie niet zo heel veel kan betekenen. Het zijn er simpelweg te veel, en wij zijn met te weinig. Op twee punten kunnen we denk ik toch wat bijdragen. Ten eerste met goede info, toegespitst op de vragen die bij deze mensen leven. Kijk maar eens naar de teksten die de stichting heeft verzorgd voor de geocaching.nu site (onder het bovenste menu-item, 'geocaching'>'wat is geocaching' en verder). Op basis van die teksten kunnen we best een kort en krachtig verhaal maken dat je kunt bijvoegen bij je verzoek. Elsinga is met zo'n soort verhaal (destijds geschreven voor SBB) op pad gegaan, en hij heeft daar wel profijt van gehad. Ten tweede denk ik aan een soort escalatie-model: mocht je er niet uitkomen, dan kun je altijd de stichting in de strijd gooien als organisatie waar de grondeigenaar meer informatie kan krijgen. Ik ben altijd bereid beheerders te woord te staan, en ik schat zo in dat ook andere bestuursleden dat best wel eens willen - maar dat moet ik ze eerst vragen.

Precies. Dat is ook (een van) de reden(en) waarom we niet voor een verenigingsvorm hebben gekozen, maar voor een stichtingsvorm. Een stichting heeft geen leden, donateurs hebben geen stemrecht - juridisch staan de stichting en de geocachers los van elkaar. De stichting is een vorm van zelfregulering, waarbij alle geocachers zelf kunnen kiezen in hoeverre ze inbreng willen hebben (namelijk door wel of niet hun stem te laten horen of in het bestuur zitting te nemen) en in hoeverre ze op hun beurt hun oren laten hangen naar de stichting: niemand kan je royeren, niemand kan je verbieden te cachen. Tegelijk heb je wel een duidelijk gezicht naar buiten toe en praat het inderdaad een stuk makkelijker met landschapsbeheerders, met name met andere rechtspersonen zoals Staatsbosbeheer en de Vereniging Natuurmonumenten. De grote landschapbeheerders (let wel, ik heb met name contact met de bestuurders) zijn ronduit cooperatief en heel realistisch in hun opstelling. Ze zien geocaching in het brede perspectief van natuurbeleving en ontspanning, en met ruim 7 miljoen bezoekers per jaar zijn ze niet benauwd voor een paar duizend cachers. Het zijn goede gastheren, die verwachten dat cachers zich als goede gasten gedragen - naar de regels van het huis, die alleszins redelijk zijn. Ik verwacht eerlijk gezegd op dit vlak helemaal geen problemen: ik zeg steevast dat ik de cachers niet aan een touwtje heb, en dat snappen ze volledig. Ze lezen de forums ook, en hebben allang door dat deze organisatievorm niet voor niets gekozen is. Maar hij beantwoordt aan zijn doel, ze hebben een aanspreekpunt, een route waarlangs ze eenvoudig kunnen overleggen met een grote groep gasten. Wat mij betreft zijn er drie aandachtspunten. Voor mij persoonlijk is dat het verbeteren van de informatievoorziening aan de lokale beheerders. We hebben dat tot nu toe volledig overgelaten aan hun eigen organisaties, waarbij ik de indruk heb dat er wel degelijk veel en goed gecommuniceerd is (o.a. via een info-dag en interne publicaties) maar dat het altijd beter kan. Ik ga kijken of we in samenwerking met de organisaties een PR offensief kunnen starten. Een tweede punt is het vereenvoudigen van de communicatie de andere kant op: ik denk dat we moeten proberen om een klikbare kaart te maken, waarmee cacheplaatsers eenvoudig de contactgegevens van de beheerders kunnen opsnorren. Wat de cacheplaatser daar dan vervolgens mee doet is zijn eigen verantwoordelijkheid: de afspraak met SBB en NM is dat je in alle gevallen contact hebt met de beheerder van de grond waar je je cache wilt neerleggen. Voor sommige gebieden is geen expliciete toestemming nodig maar willen ze wel graag weten waar hij ligt, voor andere gebieden is die toestemming wel vereist, en in sommige gebieden zul je die toestemming nooit krijgen. Het derde punt is de approval bij GC.com. We moeten ervoor waken dat de approvers niet roomser dan de paus zijn, want daarmee wordt alle winst die we aan onze kant behalen weer even snel ongedaan gemaakt aan de andere kant van het water. Persoonlijk ben ik er nog niet uit wat daarin de beste oplossing is: mijn uitgangspunt is dat de cacheplaatser zelf verantwoordelijk is voor het correct toestemming vragen. De approver hoeft daar geen navraag naar te doen, want hij draagt er ook geen verantwoordelijkheid voor. Nota Bene: dat werkt twee kanten op. Als ik ergens verantwoordelijk voor ben, wil ik de machtsmiddelen hebben er invloed op uit te oefenen (wel/niet approven). Accepteer ik geen verantwoordelijkheid voor correcte plaatsing (zie de disclaimer op elke printout van gc.com) dan is dit aspect helemaal geen beoordelingcriterium meer en hoef ik het niet te weten ook. De rol van de approver is dan beperkt tot het beoordelen van de cache op sportieve aspecten en eventuele extreme veiligheidsrisico's, c'est toute. Blijft natuurlijk de vraag of we er met gc.com uitkomen, en dan bedoel ik de approval criteria in zijn volle breedte: van wat wel of niet een leuk cache-idee is (want wie bepaalt wat leuk is?) tot en met het al dan niet vereisen van de toestemming van de grondeigenaar. Mocht dat om welke reden dan ook (cultuurverschil, juridische complicaties, karakters, whatever) niet lukken, dan is het goed een alternatief achter de hand te hebben. Of dat nu een lokale Europese database is, of een voor de Benelux, of opencaching.com - dat zien we dan wel. Als de regels voor het spel maar in handen van de spelers liggen.

Maar ze heeft een bijzonder fraai neusje... (Asterix en Cleopatra)

Anke Brans en Dick Elings van Staatsbosbeheer organiseren een informatiemiddag voor mensen die wel eens iets hebben gehoord van GPS en er iets meer over willen weten. Natuurlijk is de geocaching community daarbij vertegenwoordigd: in goede samenwerking tussen SGN en SG verzorgt de Geocaching Goodieshop gratis promotiemateriaal en is Zenz aanwezig om tekst en uitleg te geven. Wie zin heeft om mee te werken: meld je aan, je bent welkom! Deze middag is zeker ook bedoeld voor de cachers die routes uitzetten en daarbij bewust of onbewust weerstand ondervinden van allerlei "boze boswachters". Iedereen die over deze zaken eens constructief van gedachten wil wisselen is van harte welkom. Het doel is "een gezellige middag te hebben, waarbij we over en weer kennis en ervaren uit kunnen wisselen en gezamelijk geinteresseerden informeren over het gehele GPS-gebeuren", zoals Dick aan ons schreef. We hebben geen flauw idee hoeveel mensen erop af zullen komen. SBB heeft een persbericht naar de schrijvende media gestuurd: hier kun je 'm downloaden. Programma: op zaterdag 25 oktober 2003 van 13.00 tot plm. 16.00 u in de werkschuur van Staatsbosbeheer, Wethouder van Dijklaan 19, 4849 PG Dorst (bij Breda). Coordinaten: N 51 35.645' E 004 51.963' Op die dag heeft SBB twee heel eenvoudige routes uitgezet met één waypoint en een opdracht, speciaal bedoeld voor geinteresseerden die bij terugkomst een speciale Staatsbosbeheer-raamsticker ontvangen (collectorsitem?) Zenz

Maandagavond is het bestuur van de stichting geocaching bij elkaar gekomen om de 'crisis' te bespreken. Later volgt (zoals jullie van ons gewend zijn) een uitgebreider verslag in de vorm van de notulen, maar gezien alle aandacht die er de afgelopen dagen voor deze situatie is geweest leek het ons goed om nu alvast de belangrijkste punten te melden. Uit de reacties op het forum bleek al wel dat de stabiliteit in het bestuur al enige tijd onder druk stond. Dat was deels te wijten aan een te groot bestuur (negen m/v is een brede vertegenwoordiging, maar tegelijk een log orgaan), deels aan verschillen van inzicht over de te volgen strategie (met name over het belang van een goede relatie met geocaching.nl werd verschillend gedacht), maar vooral aan grote verschillen tussen persoonlijke stijlen. De resterende zeven bestuursleden (Esther (Euro) en Joseph (Megaheks) hadden eerder al aangegeven uit het bestuur te stappen, en waren met kennisgeving afwezig) hebben na een uitvoerige bespreking van de ontstane situatie de nodige conclusies verbonden aan deze analyse. Besloten is het bestuur terug te brengen tot 5 man. Kora (Azimuth) treedt vanwege studiedruk terug, en Rob (Badnews) neemt een andere positie in: voortaan zijn de vertegenwoordigers van de websites geen bestuursleden meer, maar functionaris. Taco (ByTheWay) zou oorspronkelijk toetreden tot het bestuur als vertegenwoordiger van .nl, maar wordt met het oog op deze gewijzigde insteek nu uitgenodigd een gelijke positie als Rob in te nemen als functionaris. Dan is er nog een stoelendans uitgevoerd: Gerard (Cairnteam) en Rob (team Kleijn) zijn nu 'gewone' leden, Ilja (Bosi) is penningmeester, Ron (Mumzle) secretaris en Gert Jan (Zenz) voorzitter. Met deze club gaan we ertegenaan. Ten slotte leek het ons wijs om de ambities van de stichting wat te temperen, en ons te focussen op een paar hoofdtaken waarbij we als stichting ook werkelijk toegevoegde waarde kunnen leveren. Uitgangspunt daarbij is dat de stichting een onafhankelijke, brede koepel wil zijn ter ondersteuning van alle cachers, en voor alle geocachesites. Daarom is besloten geocaching.nu volledig los te maken van de stichting, zodat .nu en .nl in een volstrekt gelijkwaardige relatie met de stichting komen te staan. De domeinnaam, server en alle content van geocaching.nu is overgedragen aan de beheerders, Rob (Badnews) en Joseph (Megaheks). Zij zetten zich altijd al met hart en ziel in voor geocaching.nu en hebben uitgesproken dat ze dat willen blijven doen: we zijn er dan ook van overtuigd dat .nu in de best denkbare handen is. Uiteraard hebben we hierover met Rene (Geoman) gesproken: hij bood aan te kijken of en hoe de stichting ruimte kan krijgen op geocaching.nl, zodat straks ook andersom van een gelijkwaardige vertegenwoordiging van de stichting op .nl en .nu sprake zal zijn.

De precieze impact van de huidige bestuurscrisis (waarvan Joseph's aftreden een onderdeel is) is nog niet duidelijk: zeker is wel dat er een paar harde noten te kraken zijn. Op zich verwacht ik dat het bestuur van de stichting zich in principe achter opencaching.com zal scharen, maar daar hebben we nog geen officieel standpunt over - simpelweg omdat we op dit moment onze handen vol hebben aan de crisis. Het zal duidelijk zijn dat deze escalatie niet uit de lucht komt vallen. De huidige situatie is voor een klein deel het resultaat van al lang slepende verschillen in inzicht over de te volgen koers (op hoofdlijnen was men het eens, op details niet, waarbij de recent sterk verbeterde contacten met het .nl team een van de key-issues vormde), maar vooral (!) het gevolg van de incompatibiliteit tussen de managementstijlen van sommige bestuursleden. Op het .nu forum wordt e.e.a. uitvoerig uit de doeken gedaan: misschien is die openheid goed (het is in elk geval kenmerkend voor de open communicatie in het afgelopen jaar), misschien is het beter de vuile was niet buiten te hangen - ik weet het niet. Hoe dit af gaat lopen weet ik ook nog niet: vanavond zullen daar wat knopen over worden doorgehakt. Voorop staat dat de stichting de belangen van geocachers in Nederland wil dienen. Hoe we dat in de toekomst het beste kunnen doen, daar zijn we nog niet uit. Wellicht dat deze rampspoed onvermoede kansen voor de samenwerking tussen .nl en de stichting oplevert... In elk geval is het zaak ervoor te zorgen dat we de gerealiseerde doelen behouden voor de geocaching community. De kunst is niet om de boel in de hens te steken, maar om als een Phenix uit de as te herrijzen. Wat betreft je vraag over meer vrijheid en armslag voor Nederlandse initiatieven: dat lijkt me nu bij uitstek een punt wat we samen zouden moeten oppakken. Rob Badnews is vergevorderd met de eigen database van .nu (bekijk maar eens de sublieme kaartengenerator op de .nu website (menu kaarten > kaart samenstellen). Een eigen (europese) database staat hoog op het prioriteitenlijstje van de stichting, zo mogelijk een mirror van de .com, indien nodig een hele nieuwe. Opencaching.com lijkt nu dezelfde kant op te gaan. Dat brengt me op de tegenvraag: hoe kijkt het .nl team tegen opencaching.nl aan?

Volgens RTV Utrecht is het Heidestein: Grote bosbrand in Austerlitz Austerlitz - Op het landgoed Heidestein tussen Austerlitz en Driebergen is vrijdagochtend een grote bosbrand uitgebroken. Diverse korpsen uit de wijde omgeving werden ingezet. Een ingezette Chinook-helikopter is teruggetrokken omdat het inzetten daarvan te veel risico's voor mensen zou op kunnen leveren. De brandweer gaf groot alarm, onder meer het brandbestrijdingspeloton Heuvelrug werd ingezet. Het gebied wordt ontruimd, er zouden nog veel toeristen aanwezig zijn. Daarna wordt de Chinook alsnog ingezet.Het dorp Austerlitz loopt geen gevaar, zo werd verzekerd. De brandweer heeft zich door bomen om te zagen een weg naar de brandhaard toe gebaand en is nu aan het blussen. En daar ligt Mysterious Past...

Normaal gesproken was dit ongetwijfeld - en terecht! - in de kiem gesmoord door BTW, maar die is in Sri Lanka en zal wel wat anders te doen hebben . Beschouw het als een oefening in zelfbeheersing Dat 'vet kloten' weer is overigens weer voorbij: dit weekend droog en 20 graden, ideaal cacheweer! Vorige week lag ik met een pijnlijke rug het hele weekend plat (dat bood dan weer het voordeel dat ik Harry Potter 5 in één ruk kon lezen), dit weekend ga ik proberen de schade in te halen. Yihaa! Zenz

Ik word hier moe van. Je doet je naam eer aan, schorpioen... Voor diegenen die in deze valkuil dreigen te trappen: het is van de eerste tot de laatste letter onjuist. De hosting van de servers van de stichting is 100% correct geregeld, de volstrekte (financiële, juridische en beleidsmatige) onafhankelijkheid van de stichting is contractueel vastgelegd en het beheer en onderhoud is uitbesteed aan derden. Niet omdat wij daar als stichtingsbestuur nu zo'n behoefte aan hadden, maar omdat Joseph zelf deze zaken tot in de puntjes voor elkaar wilde hebben - juist om dit soort geklier voor te zijn. Voor de liefhebbers is alles terug te vinden in de notulen van de stichting: mocht schorpioen (of wie dan ook!) behoefte hebben de betreffende contracten zelf in te zien, dan is hij van harte welkom. Het getuigt van lafheid om iemand vals te beschuldigen en te proberen zo karaktermoord te plegen: daarentegen getuigt het van integriteit en hart voor de zaak om het belang van de community zo boven dat van jezelf te stellen als Joseph dat doet. Je mag Joseph van mij impulsief noemen, soms onnadenkend wellicht, en je kan 'm van overmatige dadendrang betichten - je gaat je gang maar. Maar wie zijn integriteit in twijfel trekt is bij mij aan het verkeerde adres. Ik merk dat Joseph zich langzaamaan steeds verder terugtrekt, om iedere mogelijke vertroebeling van de discussie bij voorbaat al te voorkomen, en ik betreur dat ten zeerste. Het is een zware prijs die de stichting op deze manier betaalt voor haar wens om de community samen te binden. Mocht je hierover door willen praten, schorpioen, laten we dat dan doen op het andere forum. Je slaagt er elke keer weer in om de sfeer hier te verpesten, en dat hebben de beheerders niet verdiend. Op .nu zal ik je antwoorden, hier is wat mij betreft het laatste woord erover gesproken. Basta! Terug naar het oorspronkelijke onderwerp, het gesprek! Vanwege de vakanties en de volle agenda van Hawkeyes in de periode daar vlak voor, hebben Geoman en ik gister in goed overleg besloten onze bijeenkomst even over de vakantie heen te tillen. Wellicht knopen we er een eventje aan vast (of andersom, knopen we het gesprek aan een event vast - whatever! ) We'll keep y'all posted. Zenz

Even een korte update, eerlijk gezegd getriggerd door RedRocks' posting. Door vakantie wat vertraagd, en het is in deze tijd wat lastig plannen, maar het ziet ernaar uit dat we zeer binnenkort om tafel gaan. We wachten nog even tot de laatste bevestigingen binnen zijn, maar dan gaan Geoman, Hawkeyes, ByTheWay, Mumzle, Euro en Zenz eens in conclaaf. Even een paar puntjes op de i, om misverstanden te voorkomen die (ook gezien RedRocks' opmerkingen) bij velen leven. het is niet de bedoeling de sites te laten samensmelten. Het gesprek gaat ook niet tussen de .nl en de .nu, maar tussen .nl en de stichting de stichting en .nu zijn niet een en dezelfde. De .nu opereert zelfstandig, onder verantwoordelijkheid van - en op verzoek ondersteund door - de stichting. De stichting heeft wel eigen sites (o.a. geocacher.nl en stichtinggeocaching.nl), maar die dienen andere doelen: respectievelijk gratis webruimte voor geocachers en informatie verstrekken over de stichting. Er is dus geen sprake van 'concurrentie' van de stichting met .nl: wel kan de geocacher kiezen uit verschillende sites en tools, wat de stichting alleen maar kan toejuichen het doel van het gesprek is juist om te zien hoe we (sorry Redrocks, ik snap dat je 'm niet zo bedoelde, maar ik gebruik 'm graag even als handvat) wel naast elkaar kunnen werken, schouder aan schouder, neuzen dezelfde kant op, waarbij we met respect voor elkaars eigenheid het gezamenlijke doel nastreven - en dat is de promotie en ondersteuning van geocaching. Ik geef direct toe dat ik een jaar geleden op een andere lijn zat: toen wilden Mumzle en ik ten koste van alles voorkomen dat de krachten zouden versnipperen, en dat de gelederen zouden breken. Nu, een jaar later, denk ik dat we geocaching prima kunnen dienen vanuit meerdere sites. Keuze hebben is niet per definitie slecht: zolang de sporen min of meer parallel lopen en allemaal uitkomen bij hetzelfde station is het zelfs prima als je kunt kiezen tussen een sneltrein, een stoptrein, een toeristisch boemeltje of een paardentram. Ze hebben alle hun eigen karakteristieke charmes en plussen en minnen, en de vrijheid om te kiezen verhindert niet dat uiteindelijk iedereen op het eindpunt aankomt. Het is wel handig als de machinisten elkaars dienstregeling kennen en daar rekening mee houden, zodat er wellicht een paar handige overstapmomenten kunnen worden gerealiseerd, en daar waar de lijnen elkaar raken is een gemeenschappelijk perron met een kiosk misschien ook geen gek idee... De insteek van het gesprek is in eerste instantie dat we de lucht willen klaren. Dat lijkt onbeduidend, maar is in mijn ogen een essentiele stap. Er is de stichting in elk geval veel aan gelegen om met alle partijen in geocacheland 'on speaking terms' te zijn, zodat we de momenten van miscommunicatie met .nl en alle ellende die daaruit is voorgekomen achter ons kunnen laten. Daarna gaan we kijken hoe we elkaar (en daarin: geocaching in het algemeen) kunnen ondersteunen, in de contacten met de .com, de omringende landen, de landschapsbeheerders etc. Of we daar in het eerste gesprek al aan toekomen, weten we nog niet. Alles op zijn tijd. Ik ben blij met de ontwikkelingen, en zal mijn steentje bijdragen. Zenz

Nou, zal ik je dan maar eens matsen? Onder deze link vind je alle caches van Frankrijk, naar de stand van vandaag, als GPX file. Dat is het standaard fileformaat dat door o.a. EasyGPS wordt gebruikt. Veel cacheplezier! Zenz

OK... daar kan ik inkomen. Zolang je je aan de regels houdt is er niks aan de hand. Nu staat bij vrijwel alle opengestelde natuurgebieden het standaard schildje met gedragsregels, je weet wel: vrije wandeling op wegen en paden, zonsopgang tot zonsondergang, geen zaken achter laten etc. Ergo: uitsluitend virtuele caches die over gebaande wegen gaan. En nou jij weer Zenz

Tsja, één prof kan meer vragen... De stichting heeft nog geen opdracht geformuleerd. Ik kan op dit moment dus alleen voor mezelf praten, maar heb wel sterk de indruk dat de rest van het bestuur aardig op dezelfde lijn zit - in elk geval wat de hoofdlijnen betreft, want daarover is in het verleden uiteraard uitvoerig gesproken. Persoonlijk denk ik dat we dit gesprek vooral zouden moeten benutten om de lucht nog verder te klaren, en ervoor te zorgen dat het vertrouwen in elkaars goede bedoelingen een betere basis krijgt. De manier waarop we (als in: "het .nl team" en "de stichting") het afgelopen jaar zijn doorgekomen verdient in mijn ogen geen schoonheidsprijs, en ik denk dat het van belang is dat we daar eens rustig voor gaan zitten. Zoals ik al eerder schreef, zijn de contacten die we nu onderling onderhouden gebaseerd op persoonlijke herkenning en waardering. Dat is prima, maar ik hoop dat we daar straks 'officiele' lijntjes naast kunnen zetten. Zowel de teams van .nl, .be en .nu als de stichting zijn druk bezig met allerlei goede dingen voor de geocaching community. Hoe korter de communicatielijnen, des te beter kunnen we profiteren van elkaars inzet en resultaten. Een paar stappen verderop zou daar een taakverdeling uit voort kunnen komen, zodat dubbel werk wordt vermeden. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan de contacten met landschapbeheerders en de dotcom, het elkaar ondersteunen bij technische zaken voor website of forum enz. Nogmaals: het gebeurt nu ook al, maar op persoonlijke titel, waarbij ik persoonlijk het gevoel heb dat ik achter Rene's rug om via de achterdeur binnenkom - en dat wil ik niet, want ik wil niet achter Rene om en ik wil gewoon aan kunnen bellen, so to speak. Onze ontmoeting in december gaf me de indruk dat dat ook beslist mogelijk is, wat het allemaal nog absurder maakt. Kortom, mijn vraag is niet zozeer: waarom zouden we moeten communiceren, maar meer: waarom zouden we niet communiceren. We laten kansen liggen, en dat is niet in het belang van de geocaching community. Zakelijke beslissingen neem ik op basis van TOP-argumenten: Technische, Organisatorische en Persoonlijke argumenten, waarbij elk aspect voor ongeveer eenderde meetelt. Het resultaat is een evenwichtige afweging van de argumenten, waarbij nooit een aspect de andere twee kan ondersneeuwen. Mijn analyse is dat die balans zoek is in de onderlinge verhoudingen tussen .nl en de stichting. Mijn technische en organisatorische motivatie is dat ik die TOP-argumenten graag laat werken voor deze relatie, door ervoor te ijveren dat aan beide kanten alledrie de aspecten ongeveer even zwaar gaan meetellen (waarmee het netto resultaat op technisch en organisatorisch vlak al goeddeels binnen is gehaald). Mijn persoonlijk motivatie ten slotte, is dat ik waar mogelijk vrede heb met alle mensen, voor zover het van mij afhangt. Zenz