Prof. Y. Lupardi

Ik begon met het zenden van een email naar de info-desk met het verzoek om een cache te mogen plaatsen. Kompleet verhaal met tekening, landkaart, mijn overwegingen van natuurbehoud ter plekke, en verwijzing naar geocaching.nl . Dit zakte in de organisatie door naar de regiobeheerder. En die zegt 'NEE' en 'voor een dergelijk spel kan zonder bezwaar elders ruimte gevonden worden'. De man hangt het op aan een beleidsregel over 'natuur-educatieve waarde'. Die waarde is er in dit geval niet. Zodoende. Een goed voorbeeld van de 'niet in mijn achtertuin' reactie. Vervolgens heb ik een lang verhaal gezonden om te illustreren dat heel wat meer mogelijk is behalve 'spel'. Met de nodige verwijzingen naar b.v. Staatsbosbeheer en hoe actief die zijn. Ik vertel ze over nieuwe manieren om publieksactiviteiten te beginnen. En dat ik met het ZHL van gedachte wil wisselen erover. Ik besluit dit met: 'dit alles betreft meer beleid en organisatie'. En de vraag of die het wil doorgeven aan in deze relevate personen in de organisatie. Tot mijn verrassing tref ik af en toe wel eens een organisatie waar communicatie naar omhoog ook prima loopt, maar dat is in mijn ervaring uitzonderlijk. Dan druk ik de wekker in en na 10 dagen loopt die af. Dan kijken wat voor kat er in de zak zit. Met een mailtje aan de man met 'ik heb niets meer gehoord' en hem vervolgens vraag of het 'beter is als ik e.e.a invoer op beleidsniveau in de organisatie'. Dit geeft net zo'n schrikreactie als 'ik schrijf wel een aangetekende brief aan de directeur'. Zit de bedrijfscultuur informeel in elkaar dan levert dat weinig stress op voor de werknemer. De clou in dit voorbeeld zit in de onmogelijkheid van de beantwoording van de vraag door de man. Zegt hij nee dan moet die iets doen dat hij niet kan en zegt die ja dan krijgt hij (dat is tenminste de onderliggende vrees) ik weet niet wat op zijn bordje van hogerop. In deze zaak was het antwoord duidelijk: de deur is dicht. dat blijkt wel uit; 1. 'Wij zijn uitvoerig op uw verzoek ingegaan'. Alles wat die produceerde waren twee alinea's over mijn cache plaatsingsverzoek met maar 30 wwoorden die ter zake doen. 2. er zijn geen raakvlakken. Dat had die al direct gezegd dus dat s na mijn lange verhaal niet gewijzigd. Herhaling dus. Niets nieuws dus. 3. '.. ons ontbreekt aan menskracht kunnen wij niet verder op uw verzoeken ingaan.' Dit is een beleefde manier om te zeggen 'rot op met je gezeur'. De volgende stap is nu de papieren brief naar het bestuur. Die ik dan wel geheel loskoppel van het hierboven geschreven email gebeuren want mijn gesprekspartner reageerde vanwege de bedrijfscultuur. Die heeft hij niet gemaakt. Ik moet uitvissen wie die bestuurders zijn en wie een geschikte gesprekspartner kan zijn. Iemand in de buurt met kennis hierover?

het is weer even terug dat ik vertelde over ervaringen met toestemmingen. Nog even recapituleren: StaatsBosbeheer (SBB): 'toegstaan , tenzij het de duurzame instandhouding bedreigt.' Aanmelden bij de opzichter die - als die het niet precies weet - het vraagt aan zijn districtshoofd die het gemelde standpunt moet kennen. Zoniet: vertel het hem dan. Ik ben verder aan de slag gegaan met Zuid Hollands Landschap. Daarover in het volgende berichtje.

Heden heb ik - na een bericht van 'niet te vinden' - de cache 'Leiden Urban 2' opgezocht en vond ter plekke een 'geplunderd graf'. Cache foetsie. In een tijd dat caches nog schaars waren leek deze plek mij een goed idee. Maar nu ik hem in wintertooi gezien heb (kale zooi) en gemerkt heb dat het eind van het parkje een trapveldje is voor de anabole jeugd moet ik hem toch als een mindere plek inschatten. Ik ga dus geen her-introductie proberen. De cache is in het archief gezet.

Normaal krijg je mij met geen tien paarden de deur uit als het regent. Maar op deze - zeer nat beginnende dag - heb ik toch de paraplu gepakt en mijn antieke regenjas aangetrokken en toen ging het wel. Ik vond het een geslaagd gebeuren. Blij aanwezig te zijn geweest. Iedereen bedankt!

Zo als men op de Event van vandaag heeft kunnen zien: ik lijk wel een beetje op mijn avatar.

Ik zat te wachten op mooi weer en woensdag was het zover. Ik heb mijn notebook en GPS op de opgevoerde Spartamet naar de Zuiddijk in Hazerswoude gereden. Alwaar ik de GPS op een fotostatief recht boven de GPS Kernet Punt dop/bout heb geplaatst en 1 1/2 uur ben gaan meten. Onderwijl erbij gezeten, koffie gedronken, broodje gegeten, naar de lammetjes en vogeltjes gekeken etc. Ik heb deze plek verkozen boven meer nabijgelegen ijkpunten want die zitten allemaal op bruggen, viaducten e.d. drukke plekken: hier is alleen een rustig fietspaadje. Na aflloop van de tijd ging ik zien wat er gebeurt was en helaas: voortijdig afgebroken vanwege teveel leesfouten. Ik heb nu de berekeningen uitgevoerd en het valt best mee. Ik kreeg een 'twijfel-waarde' van 10,7 mm en meestal ligt dat na een dergelijke meting tussen de 5 en de 20 mm. Ik deed al die moeite omdat ik wist dat de meetbout precies op 100824,367 / 456543,432 zit. (op de mm dus) En wat gaf mijn meting: 100824,378 / 456543,373 dat is dus 11 / 41 mm 'verkeerd'. Het idee van 'geld voor tijd inruilen' bij GPS surveying gaat dus redelijk op! Ik zal het verder onderzoeken. Zo iets geeft een mens weer moed!

Om nog even terug te komen op dat 'bewijs van vondst' dmv. een foto. Dat kan ook anders. Ikzelf zit te denken om een paar plekken waar caches in stoffelijke vorm geen lang leven hebben, tot virtuele te maken. Het zijn gewoon fraaie plekken. Maar dan is voor een logje meer nodig dan de woorden 'ik ben er geweest'. Bijvoorbeeld: de maker bindt wat verschillend gekleurde wollen draadjes in een zekere volgorde ergens omheen. De bezoeker stuurt een mailtje aan de 'cache'-eigenaar met de kleurencode. Klopt die dan kan de log blijven staan, klopt die niet dan moet erover meer ge-emailt worden...

Lees de berichten in 'Cache bezoek, de statistieken'.

Ja, linkje verkeerd. Kwestie van hoofdletter/kleine letter. Soms zijn details zo klein...

Ik heb even op een zondagnamiddag een webpage in elkaar geflanst over onze digiatle topo-kaarten en Ozi Explorer gebruik. Of het verhelderend werkt weet ik niet. gaarne commentaar. My Ozi Help Webpage

Mijn ervaring is: als een cache eenmaal geroofd is, uitgeplunderd, vernield, gevandaliseerd, opgegeten of wat dan ook is: dan heeft het geen zin hem terug te plaatsen. Ik heb dat 2 keer met 2 caches geprobeerd met belabberd resultaat. Ook is het vaak goed om te zorgen dat het vinden van een cache onopgemerkt kan blijven. Terreinbeheerders (boswachters) zijn er anders als de kippen bij om er haring of kuit van te hebben.

Ik weet niet of het handig is maar op de site van Frank staat een redelijk bijgewerkte lijst (ook voor Ozi).

Afgelopen zaterdag was geocaching.com even van het net. Ik kreeg wel per e-mail notification dat er cache bezoek voor mijn caches was geweest. Maar tot op heden (zondagavond) zijn die logs nog niet verschenen op mijn cachepages. Is dit meer mensen overkomen en zal het nog goed komen?

Ja, aanvragen is eigenlijk heel simpel zie maar bij: Kadasteraanvraag en voor het geld hoef je het niet te laten. Ik verwarde de kosten met die van een aanvraag in Zoetermeer bij de archieven (stamboomonderzoek e.d.). Je hoeft dus niet uit te zoeken bij welk plaatselijk kantoor je moet zijn. Leve internet!

De GPS-en vallen naar mijn mening in twee groepen uiteen: 1.de simpele zoals mijn GPS12 met een carambalig schermpje zonder echte kaarten en 2. de duurdere waarvoor je allerlei merk-specifieke kaarten kan kopen om in de computer te loaden en gedeeltes naar behoefte in je GPS kan loaden en zichtbaar op het (nog steeds te kleine) schermpje kan krijgen. Ga je fietsen en lopen dan hebben die kaarten met routeplanners e.d. weinig waarde. Dus kies voor 1. Heb je en auto en wil je auto-navigatie doen koop dan de duurdere zaken. Je kan nog altijd je GPS in je hand de vrije natuur inbrengen en dan zijn ze als 1. bruikbaar. Heel veel mensen hebben een type 1 zal ik maar zeggen en met behulp van gescande kaarten (Nederland is op 1:25.00 op navraag wel ergens te vinden) kan je prachtig routes, waypoint, tracks e.d. uitzetten thuis op de computer voor in het veld later.

En de kosten van een aanvraag bij het kadaster zijn....

Even zien op de uittreksel-site voor scholieren: de zinsnede is: In India bevrijdt hij een vrouw die zou worden verbrand tijdens een godsdienstig ritueel. De vrouw reist met hen mee naar Europa.

Moeten we nu naar het oosten of het westen lopen ? Gewoon tellen. We hebben 80. Gaan we in de draairichting lopen dan leggen we een omwenteling meer af: 80+1=81. Gaan we tegen de draairichting in dan trekken we af: 80-1=79 . Dus toch maar naar het oosten toe?

Ik kan hier aan toe voegen wat ik reeds in uitgave 87 van het tijdschrift 'ST' (nov. 2000) op pagina 40 heb geschreven: Het hardnekkige verhaal gaat dat het internet ooit door de militairen ontwikkeld is om te kunnen blijven communiceren na een atoomaanval. Dat is onzin. De paar bedenkers van 'computers met elkaar verbinden' hadden nog geen telefoonmodem dat in een luciferdoosje past Hun eerste apparaat moest met de hand gebouwd worden en nam verder evenveel ruimte in als een echte mainframe computer toendertijd. (en in die tijd waren er alleen nog maar mainframe computers). De prijs zou navenant zijn. En waar haalden ze het geld vandaan? Precies: bij de militairen. Maar die wilden niet. Totdat een van de uitvinders bedacht: als er genoeg nodes overblijven dan blijft het netwerk bruikbaar. Het is dus 'atoomaanvalbestendig'. Toen sprongen de militairen als een bok op de haverkist en de rest van het verhaal kent u: internet. Het was in die tijd 'Koude Oorlog' en het was niet meer dan een verkoperstruc die ze inviel.

Het gaat in deze rubriek over toestemmingen. Ik heb even gezocht en gevonden dat het Edense bos van de gemeente is en de heide van Defensie en dat ook zal blijven volgens opgave van de gemeente Ede: In het informatiecentrum, stadhuis, Markt 22 ligt tot 1 maart 2002 het Tweede Structuurschema Militaire Terreinen ter inzage. Dit is voor Wageningen relevant in verband met het militair oefenterrein Eder- en Ginkelse Heide. Hoewel defensie vele terreinen afstoot vanwege de inkrimpende defensieomvang, blijft dit terrein, dat bedoeld was als een tijdelijk oefenterrein, in gebruik voor de luchtmobiele brigade. Op de kaart ziet de plek er bos-achtig uit. Maar van wie het gebied is, daar kom ik niet uit. De cache is gemaakt door scouts en die weten wel wat ze doen. Misschien een goed idee om de witte emmer van de cache te vervangen door een munitiekistje? Militaren zijn toch dol op munitiekistjes nietwaar?

In cyberspace. Maar om konkreet te blijven: het allereerste dat de naam Internet verdient (meer dan 2 computers met elkaar) is:" 1969 ARPANET commissioned by DoD for research into networking Nodes are stood up as BBN builds each IMP [Honeywell DDP-516 mini computer with 12K of memory]; AT&T provides 50kbps lines Node 1: UCLA (30 August, hooked up 2 September) Function: Network Measurement Center System,OS: SDS SIGMA 7, SEX Node 2: Stanford Research Institute (SRI) (1 October) Network Information Center (NIC) SDS940/Genie Node 3: University of California Santa Barbara (UCSB) (1 November) Culler-Fried Interactive Mathematics IBM 360/75, OS/MVT Node 4: University of Utah (December) Graphics DEC PDP-10, Tenex " Er komen dus vier plaatsen in aanmerking voor 'het begin van...'

Nu je het over 'struinen' hebt. Dit kwam ik tegen in de log van de cache CZN : "Ik was even in de buurt en dacht laat ik er nog eens langs gaan. Daarbij werd ik belaagd door mannetjes in groen pakjes. Het lijkt wel of ik ze aantrek. Greetings Ixie" Het kan zijn dat Ixie een glaasje teveel op had en rare mannetjes zag (geel, groen, paars net zoals de TeleTubbies, heet daar eentje ook niet Ixie?) . Maar een kudde boswachters achter je aan? Die mensen lijken mij zo zeldzaam en dun verstrooid over het land, dat moet wel magie zijn. Maar misschien waren het vogelaars die achter een zeldzaam vogeltje aanliepen. Na de koffie: het raadsel was geen raadsel, de wereld is minder mysterieus dan je denkt. De Groene Mannetjes (zo blijkt uit verder lezen in de cache-tekst) zijn militairen op hun eigen oefenterrein.

Prof....prof.... Dat valt me een klein beetje tegen, denkt u toch eens goed na. [...] Daarvoor moet je naar het [b:post_uid0]oosten[/b:post_uid0] reizen en niet naar het westen. Toen ik het schreef (het was laat in de avond, )dacht ik, wie trappen er niet in? Ik kwam niemand en in ben gaan slapen. Maar er was nog iemand wakker zie ik vanochtend. Mijn redenering heeft een goede 1 1/2 uur stand gehouden voordat die gecorrigeerd werd. Gelukkig is hier in dit forum een gezond wantrouwen tegen 'autoriteiten' aanwezig en gebruikt men zijn eigen verstand. Hulde!

Hier moet ik natuurlijk op inhappen. De aarde draait 80 maal om zijn as. Welke kant draait hij op? Naar de zon toe dus naar het oosten. Ik moet het in 1 dag minder doen dat wil zeggen ik moet de zon 1 keer minder zien opkomen. Dus ik moet van de zon weglopen: naar het westen. Dit lijkt een prachtig logisch antwoord nietwaar?....

Ik heb genoeglijk met de boswachter gepraat over alle dingen die wat met zijn beroep te maken hebben. Hij weet nu van geocaching af. Maar de cache 'Platland' blijft verwijderd. Helaas. Zijn chef, districtshoofd Randstad, heeft mij gemailt dat er bezwaar is vanwege verstoring van weidevogels (broedseizoen en overwintering). Het zij zo. Ik heb wel van de gelegenheid gebruik gemaakt om de aanwezigheid van 'Eindpunt' op de Kruiskade/Rijnstreek aan te kaarten. Het valt onder zijn beheer en hij kent de plek goed. Hij zag, zijn persoonlijke vakkundige mening gevende, geen bezwaren. Maar het was niet aan hem om iets officieels te zeggen. Dus heb ik het kantoor in Driebergen gemailt om het te regelen. Maar die verwezen me weer naar, je raad het al, de beheerseenheid in casu de boswachter waarmee ik gesproken had. Het is nu eenmaal zo dat - als er iets gedaan moet worden in hierarchische organisaties - het bij voorkeur naar beneden wordt geschoven. Om het omhoog te krijgen naar de leiding moet je dus 'over hoofden heen gaan'. Maar helaas, ik heb geen methode gevonden om dat zonder wrijving te doen. Heel vlot kreeg ik een reactie van Jan Kuiper, de officieele woordvoerder van Staatsbosbeheer in Driebergen. De facto: er is tijd nodig om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen; er wordt aan gewerkt. Hij stelt klip en klaar wat de grenzen zijn. Ik citeer hem nu als woordvoerder:" Recreatie bij Staatsbosbeheer is toegestaan, tenzij het de duurzame instandhouding bedreigt.' En dat is een standpunt waar iedereen die geocacht zich wel in kan vinden, zou ik zeggen. Over de manier waarop we nu toestemming moeten krijgen zegt hij, ik citeer ' De opzichter kan in zo'n geval zelf een besluit nemen en het anders nog even met zijn districtshoofd overleggen.' Ik zou zeggen, ga dus gewoon je caches aanmelden bij de beheerder van het terrein en als de neus niet in de goede richting staat (reactie 'not in my backyard' zal ik maar zeggen) dan kan je de man op de hoogte brengen van de regeling zoals die hier geciteerd is. Dit is voorlopig het eind van deze zaak en ik hoop dat we nooit meer door een cache zo in de krant komen als bij 'Platland' het geval was.